John William Waterhouse - Tristan and Isolde Sharing the Potion 1905

Tristan and Isolde - Rogelio de Egusquiza

The Temptation of Sir Percival - Arthur Hacker

 

Arthur Hacker (September 25, 1858 – November 12, 1919) was an English classicist painter.

Born in London in 1858, Hacker was the son of Edward Hacker, a line engraver specializing in animal and sporting prints (who was also for many years the official Registrar of Births, Marriages and Deaths for Kentish Town in the St Pancras registration district, north London). In his art he was most known for painting religious scenes and portraits, and his art was also influenced by his extensive travels in Spain and North Africa. He studied at the Royal Academy between 1867 and 1880, and at the Atelier Bonnat in Paris. He was twice exhibited at the Royal Academy, in 1878 and 1910, and was elected an Academician in 1910. In 1894 he was the subject of a bust by Edward Onslow Ford. An original portrait by Hacker of Sir Alfred Keogh by hangs in the RAMC HQ Mess at Millbank, London. He died in London on November 12, 1919.

In 1902, Hacker built a new house at Heath End, Checkendon, Oxfordshire, called Hall Ingle, commissioning the young architect Maxwell Ayrton and carrying out the decorations himself.His painting Pelagia and Philammon was once the "picture of the month" in Liverpool's Walker Art Gallery.

http://en.wikipedia.org/wiki/Arthur_Hacker

Wagner - Parsifal Act I Prelude_1

Holst · The Planets · Strauss · Also sprach Zarathustra · BSO · William Steinberg

Holst · The Planets · Strauss · Also sprach Zarathustra · BSO · William Steinberg

Gustav Theodore Holst (born Gustavus Theodor von Holst, 21 September 1874 – 25 May 1934) was an English composer. He is most famous for his orchestral suite The Planets.

Having studied at the Royal College of Music in London, his early work was influenced by Grieg, Wagner,Richard Strauss and fellow student Ralph Vaughan Williams,and later, through Vaughan Williams, the music of Ravel.The combined influence of Ravel, Hindu spiritualism and English folk tunes enabled Holst to free himself of the influence of Wagner and Strauss and to forge his own style. Holst's music is well known for unconventional use of metre and haunting melodies.

Holst composed almost 200 works, including operas, ballets, choral hymns and songs.

An enthusiastic educator, Holst became music master at St Paul's Girls' School in 1905 and director of music at Morley College in 1907, continuing in both posts until retirement.

He was the brother of Hollywood actor Ernest Cossart and father of the composer and conductor Imogen Holst, who wrote a biography of him in 1938.

He was originally named Gustavus Theodor von Holst, but he dropped the "von" from his name in response to anti-German sentiment in Britain during World War I, making it official by deed poll in 1918.

 

    The Planets Op. 32 (1914-16)

    Mars, the Bringer of War

    Venus, the Bringer of Peace

    Mercury, the Winged Messenger

    Jupiter, the Bringer of Jollity

    Saturn, the Bringer of Old Age

    Uranus, the Magician

    Neptune, the Mystic

1921 photograph of Holst, taken by Herbert Lambert.

APE+CUE 350 MB or MP3 HQ 132 MB

Boston Symphony Orchestra · William Steinberg

Links :

Ape

http://rapidshare.com/files/266779009/Hol_Plan_W_Steinb.part1.rar

http://rapidshare.com/files/266763556/Hol_Plan_W_Steinb.part2.rar

http://rapidshare.com/files/266767514/Hol_Plan_W_Steinb.part3.rar

Mp3

http://rapidshare.com/files/168323791/Hols_Pla_Str_Zara.rar

pw: aire

Thanks to platico

Info's :

http://en.wikipedia.org/wiki/Gustav_Holst

http://www.gustavholst.info/

O χρόνος, η κίνηση, η πραγματικότητα

 

Hollywood time machine.

The 1960s TV show The Time Tunnel was science fiction, but in some cases time travel doesn't violate the laws of physics. In fact, it might be used to break a super-secure quantum code, according to a new theory, which illustrates one of the conflicts between quantum mechanics and general relativity.

O χρόνος, η κίνηση,  η πραγματικότητα

εμάς

εμάς μέσω

εμάς μέσω κινείται

εμάς μέσω κινείται χρόνος

εμάς μέσω κινείται χρόνος ο

εμάς μέσω κινείται χρόνος ο αλλά

εμάς μέσω κινείται χρόνος ο αλλά χρόνο

Στην  πραγματικότητα δεν κινούμαστε μέσα στον   

Στην  πραγματικότητα δεν κινούμαστε μέσα

Στην  πραγματικότητα δεν κινούμαστε 

Στην  πραγματικότητα δεν

Στην  πραγματικότητα

Στην 

Η μαθητεία μας σε μια Πνευματική Σχολή Μυστηρίων

Renova Entrance (Holland)

Είναι αυτονόητο ότι κάθε μαθητής μια γνήσιας Γνωστικής Σχολής θα πρέπει εσωτερικά να διακατέχεται από μιας ανώτερης ποιότητας ηθική.

Αυτή δεν είναι μόνον μία φυσιολογική πορεία όσον αφορά τον συνηθισμένο άνθρωπο και τον κόσμο γύρω του, αλλά είναι κατά κυριολεξία μια ουσιαστική απαίτηση για έναν μαθητή μιας Πνευματικής Σχολής.

Η θεμελιώδης διαφορά με τον συνήθη άνθρωπο είναι ότι ένας μαθητής ωθείται και κατευθύνεται μέσω του Φωτός της Γνώσης, μέσω του θεραπευτικού της αγγίγματος, όπως αυτό τον αγγίζει στην καρδιά του, και σταδιακά σε ολόκληρο  το σύστημα του, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα όχι μόνο μία εντελώς νέα νοητική ικανότητα αλλά και μία εντελώς νέα δυναμική δομή αστρικών και αιθερικών ενεργειών μέσα του.

Η ευαγγελικές διδαχές όπως και οι επιστολές δεν αφήνουν κανένα κενό, περιγράφοντας με σαφήνεια αυτήν τη νέα ταυτότητα.

Όμως όταν αυτή η νέα συνείδηση είναι ενεργή στον μαθητή και η αντιληπτικότητα του αυξάνεται, ταυτόχρονα απογυμνώνεται και το κάθε τι γύρω του όσον αφορά τη συμπεριφορά, και τους ουσιαστικούς σκοπούς και τα κίνητρα που οδηγούν τη σημερινή ανθρωπότητα, και τις δυνάμεις που την κυβερνούν.

Η γνώση αυτή τον βοηθάει στο να αποσπαστεί εντελώς από κάθε κίνηση και παιχνίδι που λαμβάνει χώρα πολύ έντονα μερικές φορές σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής δομής.

Μια σοβαρή μαθητεία σε μια αυθεντική Αδελφότητα πρέπει να είναι εντελώς απαλλαγμένη από διαλεκτικές (υλικές) επιθυμίες και ανησυχίες για την πορεία αυτού του διαλεκτικού κόσμου.
Μια αποδεδειγμένη αποσύνδεση αστρικά και νοητικά είναι μιας θεμελιώδους αξίας.

Η διαλεκτική τάξη πασχίζει για την αυτοσυντήρηση της, όπως και όλες αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις στην αντανακλαστική σφαίρα (ο κόσμος των νεκρών, η αστρική σφαίρα) και όπως αυτές επιδρούν στο άλλο ορατό ήμισυ.
Σκοπός τους δεν είναι μόνο η πλήρης διάλυση και αποσύνθεση κάθε τι που θα χαρακτηριζότανε πνευματικό αλλά ταυτόχρονα και μια ανεκδιήγητη προσπάθεια απομιμήσεως μιας λύσεως αυτού του προβλήματος.

Έτσι μπορούν να εκμεταλλευτούν και να χειραγωγούν όχι μόνο αυτούς που ξεγελούν αλλά και αυτούς που νομίζουν ότι δεν ξεγελιούνται.

Ο μοναδικός στόχος και σκοπός κάθε μαθητή μιας γνήσιας Πνευματικής Σχολής δεν είναι παρά η εσωτερική του πορεία προς το Φως, μια ολοκληρωτική και θεμελιώδης Θεραπεία, μια μετάβαση σε ένα εντελώς νέο πεδίο ύπαρξης και ζωής.

Αυτό είναι και το μοναδικό μας καθήκον, και σε αυτό το καθήκον μια ολοκληρωτική απόσπαση πρέπει να λάβει χώρα.

Ο Ιησούς ήτανε πολύ ξεκάθαρος πάνω σε αυτό, όχι μόνο τόνιζε ότι η βασιλεία του δεν είναι από αυτόν τον κόσμο, αλλά επίσης έδειχνε στους μαθητές του ότι μια ολοκληρωτική άρνηση σε οτιδήποτε υπάρχει στην καθημερινότητα μας και αντιτίθεται στο Πνεύμα πρέπει να γίνει πράξη.

Όχι, μόνο στο υλικό επίπεδο (πούλησε όλα τα υπάρχοντα σου) αλλά ακόμη και στο επίπεδο του αίματος (αν αγαπήσεις πιο πολύ τον πατέρα και τη μητέρα σου δεν είσαι άξιος μου)*
Αυτά τα λόγια μας δείχνουν ξεκάθαρα όλα όσα σας ανέφερα, απαιτείται μία πλήρης απόσπαση από κάθε διαλεκτική έκφανση.

Φίλοι, σήμερα μας είναι εντελώς γνωστό ότι στη διάρκεια όλων αυτών  των χιλιάδων χρόνων της ανθρώπινης ιστορίας ο άνθρωπος είναι ικανός για το χειρότερο, και ότι ακόμη και μέσα από όλες αυτές τις αλλεπάλληλες καταστροφές που προκάλεσε, και τον ατελείωτο πόνο, όχι μόνον δεν κατανόησε τίποτα αλλά και δεν πρόκειται καν να αλλάξει.

Έτσι το εσωτερικό μας φορτίο μεγαλώνει δείχνοντας μας για άλλη μια φορά το μεγαλειώδες  μας καθήκον για μια ουσιαστική αλλαγή εξ θεμελίων απελευθερώνοντας έτσι Γνωστικές δυνάμεις στην ατμόσφαιρα που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν απελευθερωτικά και για τους άλλους συνανθρώπους μας και αυτό είναι και το δώρο μας προς την ανθρωπότητα.

Τα επόμενα χρόνια μια τρομερή σύγκρουση θα θέση πολλές γνωστές αξίες σε αμφισβήτηση, τεράστιες κοινωνικές αλλαγές θα προξενηθούν από τις ισχυρές δυνάμεις του υδροχόου προκαλώντας σύγχυση και πόνο.

Όλοι εμείς που έχουμε θέση τον εαυτό μας εμπρός στην Τράπεζα των Γνωστικών μυστηρίων και μετέχουμε της Χάρις Του περιμένουμε με αγωνία εκείνην τη μέρα του Κηρίου που θα μπορέσουμε να αναληφθούμε μαζί του στους ουρανούς βαδίζοντας χέρι με χέρι σε μια ατέλειωτη δόξα, δόξα του ενός και μοναδικού Θεού όπως Αυτός μας έχει αποκαλυφθεί μέσω του Υιού του.

* Πατέρας και μητέρα συμβολίζουν τις αξίες και τα δεσμά που μας ενώνουν με την ύλη ως φυσικό-γεννημένοι άνθρωποι που είμαστε και έτσι δεν πρέπει να λαμβάνονται κατά γραμμα.

Η διαρκής κίνηση

Η διαρκής κίνηση
είναι προϊόν μετάβασης στον χρόνο και στον χώρο
η σημαντικότητα της εξαρτάται από το κίνητρο της απελευθέρωσης της σκέψης και την μετατροπή της σε πράξη.
Το αποτέλεσμα της κίνησης λέγεται ζωή, το αποτέλεσμα της μη κίνησης λέγεται σοφία,
όταν η δράση μετατρέπεται σε μη δράση παράγεται καθαρή ενέργεια
μέσω αυτής η μορφή γίνετε συμπαντική
τότε η απελευθέρωση από τον χώρο και τον χρόνο έχει ολοκληρωθεί

Η εποχή της Γης - επτά καταστάσεις / Earth stage - seven Form Conditions

Η  εποχή της Γης - επτά καταστάσεις /  Earth stage - seven Form Conditions

Έτσι, η παρούσα φάση της Γης αποτελείται ή χωρίζεται σε επτά "μικρούς κύκλους", υπό-εποχών: έναν Πύρινο ή η εποχή του παλαιού Κρόνου (που ανακεφαλαιώνει τις πρώτες εποχές), η Αέρια ή η Παλιά εποχή του Ηλίου, μια Υγρή ή η εποχή της Παλαιάς Σελήνης , και μια Γήινη (στερεά) ή η εποχή της Γης (σημερινή εποχή μας), και τρεις μελλοντικές (που προμηνύουν τις μελλοντικές εποχές).

Η λεγόμενη εποχή της Γης της Γήινης Μεταμόρφωσης με τη σειρά τις χωρίζεται σε επτά καταστάσεις-συνθήκες μορφής, παραπέμποντας, όπως προαναφέρθηκε, η κάθοδος του πνεύματος στην φυσική ύλη (παρούσα Γη), και μεταγενέστερα μια ανάβαση πίσω στο Πνεύμα.

Η παρούσα κατάσταση της Γης χωρίζεται σε επτά εποχές, σύμφωνα με τις φυλετικές ρίζες (μια άλλη έννοια από την Θεοσοφία που υιοθετήθηκε από τον Steiner) που υπάρχουν εκείνη τη στιγμή.

Αυτές είναι οι επτά εξελικτικές περίοδοι: Πολική, υπερβόρειος, Λεμουρια, Ατλάντια, "Μετα-Ατλάντια" (η σημερινή) και δύο μελλοντικές, δεδομένων των ανάλογων βιβλικών ονομάτων των "Σφραγίδα" και "Σάλπιγγα" (όπως αναφέρονται στο Βιβλίο της αποκάλυψης).

Κάθε εποχή διαρκεί ακριβώς 15.120 χρόνια, τον χρόνω ενός Πλατωνικού «Μεγάλου Έτους", ή η "Μετάπτωση της Ισημερίας". Σε συμφωνία με τις πεποίθησης του για την Κλασσική περίοδο, ο Steiner χρησιμοποιηθεί αυτό το παλιό ελληνικό χρονικό διάστημα ως το κεντρικό στοιχείο της χρονολογίας του.

Τέλος, κάθε μία από αυτές τις εποχές με την σειρά τις χωρίζεται σε επτά, δίνοντας άλλες επτά "περιόδους Πολιτισμού" ακριβώς κάθε 2.160 χρόνια.

-------

Thus the present Earth stage consists of or is divided into seven "Small Cycles", sub-eras: a fiery or Old Saturn era (which recapitulates the first eras), a gaseous or Old Sun era, a liquid or Old Moon era, and an earthy (solid) or Earth era (our present age), and three future ones (which presage the future eras). Each of these small cycles is the same as the "Round" of Theosophy.

The Earth era of the Earth Metamorphosis is in turn divided into seven Form Conditions (= "Globes" of Theosophy), referring to, as indicated above, the descent from spirit to physical matter (the present Earth), and subsequent ascent back to Spirit.

The present Earth condition is divided into seven eras, according to the Root Race (another Theosophical concept Steiner adopted) that exists at that time. These are the seven evolutionary periods: Polarian, Hyperborean, Lemurian, Atlantean, "Post-Atlantean" (the current one) and two future ones, given the appropriately biblical names of "Seal" and "Trumpet" (in reference to the Book of revelations). 

Each era lasts exactly 15,120 years, the time of the Platonic "Great Year", or "Precession of the Equinoxes". In keeping with his reliance on the Classics, Steiner used this old Greek time-frame as the central element of his chronology.

Finally, each of these eras is in turn divided into seven, giving seven "Culture Periods" of exactly 2,160 years each.

 

Metamorphosis of the Earth

Finally, each of these eras is in turn divided into seven, giving seven "Culture Periods" of exactly 2,160 years each.

1. Old Saturn: Solar System single mass; densest substance "warmth"

2. Old Sun: Sun, Moon, and Earth single mass; densest substance "air" (or gaseous)

3. Old Moon: Earth and Moon single mass; densest substance "water" (or liquid)

4. Earth: Present world; densest substance "earth" (or solid) during its densest substages

5. "Jupiter"     Future increasingly

6. "Venus"     Spiritualised worlds

7. "Vulcan"    Reverse of previous stages

 

     Cycles and Sub-Cycles

More : 

Anthroposophy: Rudolph Steiner's Cosmology

Μια συνεχόμενη άρνηση

 

    Nyman Rose Garden (sketch, detailed watercolour)

 Μια συνεχόμενη άρνηση

John 13:38

38 Then Jesus answered, "Will you really lay down your life for me? I tell you the truth, before the rooster crows, you will disown me three times!

38 O Iησούς του απάντησε: Θα θυσιάσεις, λες, τη ζωή σου για χάρη μου; Σε πληροφορώ, πως πραγματικά, πριν λαλήσει ο πετεινός απόψε, εσύ θα με απαρνηθείς τρεις φορές! 

Ένα πολύ δυνατό κάλεσμα ηχεί αυτήν την στιγμή σε ολόκληρον τον κόσμο.

Αυτό μας καλεί σε αυτοπαράδοση και ολική μεταμόρφωση της ύπαρξης μας.

Το παλαιό θα μεταμορφωθεί σε νέο και το φθαρτό σε άφθαρτο.

Μην γυρνάτε το πρόσωπο σας σε αυτό το εσωτερικό Φως,
μην κλίνεται τα αυτιά σας σε αυτήν την πρόσκληση του Κηρίου μας.

Η ώρα έχει φτάσει,
τα σχοινιά τις ανάσυρσις έχουν κατέλθει στην σκοτεινή φυλακή μέσα στην οποία ζούμε.

Ποιος δεν θα θέλει να αντικρίσει το αληθινό Φως?

Ελπίζω να μην Τον Αρνηθείτε για άλλη μια φορά,
ελπίζω σε μια σωστή εσωτερική επιλογή αντάξια τις ευγενικής καταγωγής σας.

Το να κατοικήσετε πάλι στον κήπο των ρόδων είναι η εσώτερη μου ευχή.

Ο ΕΛΛΗΝ ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ ΜΕΡΟΣ 1

The Omega Code (1999)

 

The Omega Code (1999)

Στην Ιερουσαλήμ δολοφονείται ένας Ραββίνος και το έργο της ζωής του, ένα πρόγραμμα που ονομάζεται Βιβλικός Κώδικας, που κρύβει προφητείες μέσα σε Εβραϊκό κείμενο, κλάπηκε μαζί με τις σημειώσεις του.

 Όταν όμως ο δολοφόνος διαφεύγει, εμφανίζονται από σαν σκιά δύο μυστηριώδεις άντρες που ο Ραββίνος τους δίνει, καθώς πεθαίνει, την τελευταία σελίδα των σημειώσεών του… μια σελίδα που παρέλειψε να πάρει ο δολοφόνος. 

Σ’ ένα στούντιο τηλεόρασης στην Αμερική, ο Γκίλεν Λέιν ισχυρίζεται πως ο Βιβλικός Κώδικας και τα γεγονότα που γράφτηκαν εκεί πριν εκατοντάδες χρόνια, θα αποκαλυφθούν στις μέρες μας. Σε μυστικό εργοστάσιο κωδικοποίησης, σκιώδεις φιγούρες εγκαθιστούν τον κλεμμένο Βιβλικό Κώδικα σε υπολογιστή. Λείπει όμως ένα μέρος του κωδικού, καθώς και η τελευταία σελίδα των σημειώσεων του Ραββινου. Ο εκτυπωτής τυπώνει μια σελίδα… την πρώτη προφητεία Ο Οίκος του Ισαάκ και του Ισμαήλ γκρεμίζονται από τρόμο. 

Η σκιώδης φιγούρα ενός άντρα διατάζει τους απεσταλμένους στην Ιερουσαλήμ να ανατινάξουν ένα τζαμί και την κύρια Εβραϊκή Συναγωγή. Η παγκόσμια σύρραξη είναι αναπόφευκτη.

Info's :

http://www.imdb.com/title/tt0203408

The Omega Code Part 1 - 10 

http://www.youtube.com/watch?v=gYtHgLOklEw

The Gnostic Religion by Hans Jonas

 

The Gnostic Religion: The Message of the Alien God & the Beginnings of Christianity

(Boston: Beacon Press, 1958) ISBN 0-8070-5801-7

Hans Jonas (10 May 1903 – 5 February 1993) was a German-born philosopher who was, from 1955 to 1976, Alvin Johnson Professor of Philosophy at the New School for Social Research in New York City.

Jonas's writings were very influential in different spheres. For example, The Gnostic Religion, first published in 1958, was for many years the standard work in English on the subject of Gnosticism.

http://en.wikipedia.org/wiki/Hans_Jonas

Fragments :

THE NAME "GNOSTICISM"

Turning to Gnosticism in particular, we ask what the name means, where the movement originated, and what literary evidence it left. The name "Gnosticism," which has come to serve as a collective heading for a manifoldness of sectarian doctrines appearing within and around Christianity during its critical first centuries, is derived from gnosis, the Greek word for "knowledge." The emphasis on knowledge as the means for the attainment of salvation, or even as the form of salvation itself, and the claim to the possession of this knowledge in one's own articulate doctrine, are common features of the numerous sects in which the gnostic movement historically expressed itself. Actually there were only a few groups whose members expressly called themselves Gnostics, "the Knowing ones"; but already Irenaeus, in the title of his work, used the name "gnosis" (with the addition "falsely so called") to cover all those sects that shared with them that emphasis and certain other characteristics.

In this sense we can speak of gnostic schools, sects, and cults, of gnostic writings and teachings, of gnostic myths and speculations,even of gnostic religion in general.

THE ORIGIN OF GNOSTICISM

Asking next the question where or from what historical tradition Gnosticism originated, we are confronted with an old crux of historical speculation: the most conflicting theories have been advanced in the course of time and are still in the field today. The early Church Fathers, and independently of them Plotinus, emphasized the influence upon a Christian thinking not yet firmly consolidated of Plato and of misunderstood Hellenic philosophy in general.

Modern scholars have advanced in turn Hellenic, Babylonian, Egyptian,and Iranian origins and every possible combination of these with one another and with Jewish and Christian elements. Since in the material of its representation Gnosticism actually is a product of syncretism, each of these theories can be supported from the sources and none of them is satisfactory alone; but neither is the combination of all of them, which would make Gnosticism out to be a mere mosaic of these elements and so miss its autonomous essence.

THE NATURE OF GNOSTIC "KNOWLEDGE"

"Knowledge" is by itself a purely formal term and does not specify what is to be known; neither does it specify the psychological manner and subjective significance of possessing knowledge or the ways in which it is acquired.In the gnostic context, however, "knowledge" has an emphatically religious or supranatural meaning and refers to objects which we nowadays should call those of faith rather than of reason.

"knowledge" is not just theoretical information about certain things but is itself,as a modification of the human condition, charged with performing a function in the bringing about of salvation. Thus gnostic "knowledge" has an eminently practical aspect. The ultimate "object" of gnosis is God: its event in the soul transforms the knower himself by making him a partaker in the divine existence (which means more than assimilating him to the divine essence). Thus in the more radical systems like the Valentinian the "knowledge" is not only an instrument of salvation but itself the very form in which the goal of salvation, i.e., ultimate perfection, is possessed.

SURVEY OF SOURCES

1. The struggle against Gnosticism as a danger to the true faith occupied a large space in early Christian literature, and the writings devoted to its refutation are by their discussion, by the summaries they give of gnostic teachings, and frequently also by extensive verbatim quotation from gnostic writings the most important secondary source of our knowledge.

2. After the third century the anti-heretical writers had to concern themselves with the refutation of Manichaeism. They did not consider this new religion as part of the gnostic heresy, which in its narrower sense had by then been disposed of; but by the broader criteria of the history of religion it belongs to the same circle of ideas.

3. In a qualified way, some of the mystery-religions of late an tiquity also belong to the gnostic circle, insofar as they allegorized their ritual and their original cult-myths in a spirit similar to the gnostic one: we may mention the mysteries of Isis, Mithras, and Attis. The sources in this case consist of reports by contemporary Greek and Latin, mostly pagan, writers.

4. A certain amount of veiled information is scattered in rab'binical literature, though on the whole, unlike the Christian practice, silence was there considered the more effective way of dealing with heresy.

5. Finally, the branch of Islamic literature that deals with the variety of religions, late as it is, contains valuable accounts, especially of the Manichaean religion but also of some more obscure gnostic sects whose writings had survived into the Islamic period. In language these secondary sources are Greek, Latin, Hebrew,Syriac, and Arabic.

Primary or Direct Sources

1. Of inestimable value for the knowledge of Gnosticism out side the Christian orbit are the sacred books of the Mandaeans, a sect which survives in a few remnants in the region of the lower Euphrates (the modern Iraq).

2. A constantly growing group of sources is constituted by the Christian Coptic-gnostic writings, mostly of the Valentinian school or the larger family of which this school is the outstanding member.Coptic was the Egyptian vernacular of the later Hellenistic period,descended from the ancient Egyptian with an admixture of Greek.

Until recently, the bulk of the Coptic-gnostic writings in our possession, such as the Pistis Sophia and the Books of Jeu, represented a rather low and degenerate level of gnostic thought, belonging to the declining stage of the Sophia speculation. But lately (about 1945) a sensational find at Nag-Hammadi (Chenoboskion) in Upper Egypt has brought to light a whole library of a gnostic community, containing in Coptic translation from the Greek hitherto unknown writings of what may be termed the "classical" phase of gnostic literature: among them one of the major books of the Valentinians, the Gospel of Truth—if not by Valentinus himself, certainly dating back to the founding generation of the school—of which the mere existence and title had

been known from Irenaeus. With the exception of this one part of one codex, just published in full (1956), and some excerpts from other parts, the remainder of the extensive new material (thirteen codices, some fragmentary, some almost intact, totaling about 1000 papyrus pages and presenting about forty-eight writings) has not yet been made known. On the other hand, one codex of the older Coptic discoveries, after sixty years in the Berlin Museum, has recently (1955) for the first time been published in its gnostic parts,of which the most important is the Apocryphon of John, a main work of the Barbelo-Gnostics already used by Irenaeus in his account of this second-century system. (This and another writing of this collection, the somewhat later Wisdom of Jesus Christ, are also found in the unedited part of the Nag-Hammadi library—the Apocryphon in no less than three versions, evidence of the esteem it enjoyed.

3. Also in the Coptic language is the library of Manichaean papyri discovered in Egypt in 1930, the editing of which is still in progress. Dating back to the fourth century A.D., the very badly preserved codices, estimated at about 3500 pages, have so far yielded one of Mani's own books, known before by title and, like all his writings, believed irretrievably lost: the Kephalaia, i.e., "Chapters"; a (the?) Psalm-Boo^ of the early Manichaean community; also part of a collection of Homilies (sermons) from the first generation after Mani. Barring the Dead Sea Scrolls, this find is easily the greatest event for the history of religion which archaeology has provided within this generation.

4. Another group of original, though later, sources for the Manichaean religion, this time in its Eastern form, is the so-called Turfan fragments in Persian and Turkish, found in explorations at the oasis of Turfan in Chinese Turkestan at the beginning of this century; to which must be added two Chinese texts also found in Turkestan, a hymn scroll and a treatise quoted by the name of its discoverer and editor Pelliot. These documents—also not yet edited in full—are evidence of the flowering of a gnostic religion so far away as central Asia.

5. Longest known to Western scholars has been the corpus of Greek writings attributed to Hermes Trismegistus and often quoted as Poimandres, which strictly speaking is the name of the first treatise only. The extant corpus, first published in the sixteenth century, is the remnant of an Egyptian Hellenistic literature of revelation, called "Hermetic" because of the syncretistic identification of the Egyptian god Thoth with the Greek Hermes. A num ber of references and quotations in late classical writers, both pagan and Christian, add to the sources for Hermetic thought. This literature, not as a whole but in certain portions, reflects gnostic spirit. The same goes for the closely related alchemistic literature and some of the Greek and Coptic magical papyri, which show an admixture of gnostic ideas. The Hermetic Poimandres treatise itself, in spite of some signs of Jewish influence, is to be regarded as a prime document of independent pagan Gnosticism

6. There is, finally, gnostic material in some of the New Testament Apocrypha, like the Acts of Thomas and the Odes of Solo mon—in both these cases in the shape of poems which are among the finest expressions of gnostic sentiment and belief.

In terms of language, these original sources are Greek, Coptic,Aramaic, Persian, Turkish, and Chinese. (The term "original" does not here exclude ancient translations, like the Turkish and Chinese and most of the Coptic documents.)

Buy :

http://www.amazon.com/Gnostic-Religion-H-Jonas/dp/0807057991

Eπιστολή προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ 13:4.....39

Όπως ακριβώς αναστήθηκε ο Xριστός από τους νεκρούς χάρη στο μεγαλείο του Πατέρα, έτσι να ζήσουμε κι εμείς μια καινούργια ζωή.

Γιατί αν έχουμε εξομοιωθεί μαζί του στη φύση του θανάτου του, τότε θα εξομοιωθούμε μαζί του και στη φύση της ανάστασής του.

Η παλιά μας φύση σταυρώθηκε μαζί του, έτσι που να καταργηθεί η παλιά αυτή αμαρτωλή φύση

μην παραδίνετε τα μέλη του σώματός σας σαν όργανα αδικίας στην αμαρτία, αλλά παραδώστε τους εαυτούς σας στο Θεό, καθώς είστε αναστημένοι από τους νεκρούς, και τα μέλη σας σαν όργανα δικαιοσύνης για το Θεό.

Γιατί η αμαρτία δε θα σας κυριέψει, μια και δε ζείτε πια κάτω από το νόμο αλλά κάτω από τη χάρη.

ποιο ήταν το όφελός σας τότε κάνοντας εκείνα, για τα οποία τώρα ντρέπεστε;

Γιατί, βέβαια, η κατάληξη εκείνων είναι θάνατος!

Tώρα όμως που απελευθερωθήκατε από την αμαρτία και υποταχτήκατε στο Θεό, έχετε τον καρπό σας, που φέρνει αγιασμό και καταλήγει σε ζωή αιώνια.

Γιατί, πράγματι, ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, ενώ η παροχή χάρης από το Θεό είναι ζωή αιώνια, χάρη στο Xριστό Iησού, τον Kύριό μας.

Έτσι, ανακαλύπτω τώρα, πως το κακό αυτό αποτέλεσμα δεν το πραγματοποιώ εγώ, αλλά η αμαρτία που φωλιάζει μέσα μου

Διότι ξέρω πια ότι δεν κατοικεί μέσα μου, δηλαδή στη φύση μου κάτι καλό, γιατί, ενώ υπάρχει πάντα η θέληση, όμως τη δύναμη να πραγματοποιήσω το καλό δεν τη βρίσκω, δεδομένου ότι δεν κάνω το καλό που θέλω, αλλά το κακό που δε θέλω, αυτό πράττω.

Ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτό, που το έχει κυριεύσει ο θάνατος;

Eυχαριστώ το Θεό που δίνει τούτη την απελευθέρωση μέσω του Iησού Xριστού του Kυρίου μας!

O νόμος του Πνεύματος, δηλαδή της ζωής με το Xριστό, με ελευθέρωσε από το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου

Δε ζούμε σύμφωνα με τις επιθυμίες της σάρκας, αλλά σύμφωνα με την οδηγία του Πνεύματος,εκείνοι που κυριαρχούνται από το Πνεύμα, επιδιώκουν αυτά που θέλει το Πνεύμα.

Aν, όμως, ζει ο Xριστός μέσα σας, τότε το μεν σώμα σας είναι νεκρό για την αμαρτία, ενώ το πνεύμα σας είναι ζωή για τη δικαιοσύνη.

Kι αν το Πνεύμα εκείνου που ανέστησε τον Iησού από τους νεκρούς κατοικεί μέσα σας, τότε αυτός που ανέστησε το Xριστό από τους νεκρούς, θα δώσει ζωή και στα θνητά σας σώματα με την ενέργεια του Πνεύματός του, που κατοικεί μέσα σας.

Aν ζείτε κατευθυνόμενοι από τη σάρκα, θα πεθάνετε. Aν, όμως, με τη δύναμη του Πνεύματος εξουδετερώνετε τις πράξεις του σώματος, θα ζήσετε.

Tα δεινοπαθήματα αυτής της ζωής δε συγκρίνονται με τη μέλλουσα δόξα που θα μας αποκαλυφθεί.

Kι αυτή η ίδια η δημιουργία θα απελευθερωθεί από την υποδούλωσή της στη φθορά και θα συμμετάσχει στην ελευθερία της δόξας των παιδιών του Θεού.

Tο ξέρουμε, άλλωστε, πως ολόκληρη η δημιουργία συστενάζει και συμπάσχει μέχρι και τώρα.

Προσδοκούμε με πόθο την τελική αποκατάστασή μας σαν παιδιά του Θεού, δηλαδή την απολύτρωση του σώματός μας.

Σ' αυτούς, δηλαδή, που τους έχει καλέσει ο Θεός σύμφωνα με την πρόθεσή του.

Γιατί όσους προγνώρισε, αυτούς και προόρισε να λάβουν τη μορφή του Γιου του, έτσι ώστε αυτός - ο Xριστός - να είναι ο Πρώτος ανάμεσα σε πολλά αδέλφια.

Ποιο, λοιπόν, θα πρέπει να είναι το συμπέρασμά μας απ' όλα αυτά; Aν ο Θεός είναι με το μέρος μας, ποιος είναι εκείνος που θα στραφεί εναντίον μας;

O Θεός είναι αυτός που μας δικαιώνει.

Γιατί έχω πειστεί πια απόλυτα, πως ούτε θάνατος, ούτε ζωή, ούτε άγγελοι, ούτε αρχές, ούτε εξουσίες, ούτε παρόντα, ούτε μέλλοντα, ούτε όσα βρίσκονται ψηλά, ούτε όσα βρίσκονται στα βάθη, κι ούτε κάποιο άλλο διαφορετικό δημιούργημα θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, που εκδηλώθηκε μέσω του Xριστού Iησού, του Kυρίου μας.

Αποσπασματα

Πρώτη επιστολή προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 15:35...66

35Aλλά ίσως ρωτήσει κάποιος: Πώς ανασταίνονται οι νεκροί και με τι είδους σώμα επανέρχονται στη ζωή;

O Θεός δίνει το σώμα που ο ίδιος προκαθόρισε

Kαι σε κάθε είδος σπόρου δίνει το δικό του ξεχωριστό σώμα.

Yπάρχουν, επίσης, σώματα ουράνια και σώματα επίγεια, αλλά είναι διαφορετική η λαμπρότητα των ουράνιων σωμάτων και διαφορετική των επίγειων.

Tο ίδιο ισχύει και για την ανάσταση των νεκρών.

Σπέρνεται σώμα φθαρτό, ανασταίνεται σώμα άφθαρτο.

Σπέρνεται καταφρονημένο ανασταίνεται ένδοξο. Σπέρνεται αδύνατο, ανασταίνεται δυνατό.

Σπέρνεται σώμα φυσικό, ανασταίνεται σώμα πνευματικό.

Yπάρχει σώμα φυσικό αλλά υπάρχει και σώμα πνευματικό.

άλλωστε, έτσι λέει και η Γραφή:

O πρώτος άνθρωπος, ο Aδάμ, μεταβλήθηκε σε ζωντανή ψυχή, 

ο τελευταίος Aδάμ, ο Xριστός, σε πνεύμα που παρέχει ζωή.

Δεν προηγείται όμως το πνευματικό αλλά το φυσικό. Kατόπιν ακολουθεί το πνευματικό. 

O πρώτος άνθρωπος είναι από τη γη, χωματένιος.

O δεύτερος άνθρωπος είναι ο Kύριος από τον ουρανό.

Όποιας φύσης υπήρξε ο χωματένιος, τέτοιας φύσης είναι και οι χωματένιοι. Kαι όποιας φύσης είναι ο επουράνιος, τέτοιας φύσης είναι και οι επουράνιοι. 

Kαι όπως ντυθήκαμε τη μορφή του χωματένιου, έτσι θα ντυθούμε και τη μορφή του επουράνιου.

Kαι εννοώ τούτο αδελφοί: Ότι σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού, ούτε το φθαρτό κληρονομεί την αφθαρσία.

Nα, τώρα σας λέω ένα μυστήριο: Όλοι δε θα πεθάνουμε, όμως όλοι θα μεταμορφωθούμε εντελώς ξαφνικά, όσο παίρνει να ανοιγοκλείσει το μάτι, όταν ηχήσει η τελευταία σάλπιγγα.

Γιατί θα ηχήσει η σάλπιγγα και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι, κι εμείς, όσοι ζούμε, θα μεταμορφωθούμε.

Γιατί είναι πράγματι αναγκαίο, το φθαρτό τούτο σώμα ν' αποκτήσει αφθαρσία, και το θνητό τούτο σώμα ν' αποκτήσει αθανασία.

Όταν, λοιπόν, το φθαρτό τούτο σώμα αποκτήσει αφθαρσία και το θνητό τούτο σώμα αποκτήσει αθανασία, τότε θα εκπληρωθεί η προφητεία της Γραφής:

Kαταποντίστηκε ολότελα ο θάνατος, πέρα για πέρα νικημένος.

Πού είναι θάνατε το κεντρί σου; Πού είναι ’δη η νίκη σου;

56Tο κεντρί, λοιπόν, του θανάτου είναι η αμαρτία και η ισχύς της αμαρτίας στηρίζεται στο νόμο.

Aς ευχαριστούμε, όμως, το Θεό, που μας δίνει τη νίκη μέσω του Kυρίου μας Iησού Xριστού.

58Έτσι, λοιπόν, αδελφοί μου αγαπητοί, φροντίστε να σταθεροποιείστε συνεχώς στην πίστη, να μένετε αμετακίνητοι σ' αυτήν και ν' αναπτύσσεστε στο έργο του Kυρίου πάντοτε, ξέροντας πως ο κόπος σας δεν πάει χαμένος με τη βοήθεια του Kυρίου.

Για όποια πιθανή απορία σας για το κείμενο αυτό email με

From Psalms

Όσο πιο πολύ προσεγγίζω την ουσία του ανθρώπου τόσο πιο πολύ απομακρύνομαι από αυτόν.

As long as more I approach the essence of man the more i fend off from him

From Psalms

I am a stranger to my brothers, an alien to my own mother's sons;

But I pray to you, O LORD, in the time of your favor; in your great love, O God, answer me with your sure salvation.

Rescue me from the mire, do not let me sink; deliver me from those who hate me, from the deep waters

Come near and rescue me; redeem me because of my foes.

You know how I am scorned, disgraced and shamed; all my enemies are before you.

I looked for sympathy, but there was none, for comforters, but I found none.

They put gall in my food and gave me vinegar for my thirst.

I am in pain and distress; may your salvation, O God, protect me.

I will praise God's name in song and glorify him with thanksgiving.

The LORD hears the needy and does not despise his captive people.

Fragments that i unite...

Πλήθων - Ύμνοι στους θεούς

Εικοστός τρίτος ύμνος, που ψάλλεται την τρίτη ημέρα, δεύτερος από τους ημερησίους.

Ώ θεοί, είθε να μην έχω (ποτέ) ακράτεια στις ηδονές
αλλά να αρκούμαι στο όριο, από το οποίο δεν θα επέλθη
κάποια κακία (βλάβη) στην ψυχή και στο σώμα από αυτές (τις ηδονές).
να μην είμαι άπληστος στα χρήματα· και σε αυτά να τηρώ
το μέτρο και στο σώμα, σε ό,τι χρειάζομαι, να έχω κοσμιότητα (τάξι),
για να χαίρωμαι με αυτάρκεια. (Είθε) ποτέ να μην νικηθώ
από καμμία δελεαστική κενή δοξασία, και να γνωρίζω από αυτήν (την δοξασία) μόνο εκείνο το καλό
που μας οδηγεί στην θεϊκή και αληθινή αρετή.


Εικοστός τέταρτος ύμνος, που ψάλλεται την τέταρτη ημέρα, τρίτος από τους ημερησίους.

Είθε, ώ θεοί, να μη με καταστρέψουν οι ατυχίες, εμένα τον θνητό,
και να μη με καταβάλλουν κάθε φορά, αφού γνωρίζω ότι η ψυχή μου είναι αθάνατη,
χωριστή δε από το θνητό (σώμα) και θεϊκή.
Είθε να μη με ταράσση τίποτε από τα δεινά τα ανθρώπινα
και να είμαι ελεύθερος από αυτά και να μην είμαι δούλος στις ανάγκες
κακής ιδέας· είθε να μη φείδωμαι του θνητού μου (σώματος) αλλά πάντοτε
να φροντίζω πως η ψυχή μου, η οποία είναι αθάνατη, θα είναι σε άριστη κατάστασι.


Εικοστός πέμπτος ύμνος, που ψάλλεται την πέμπτη ημέρα, τέταρτος από τους ημερησίους.

Ευτυχισμένος αυτός που φροντίζει για την αθάνατη ψυχή του,
πάντοτε, για να είναι καλλίστη, και που δεν φροντίζει πολύ
για το θνητό (σώμα), αν κάτι χρειάζεται και δεν το λυπάται.
Ευτυχισμένος (είναι) αυτός από τους ανθρώπους, ο οποίος
δεν υποδουλώνει τον εαυτόν του σε αυτούς τους αγνώμονες, που τον κτυπούν
έχοντας δε ατάραχη την ψυχή του, νικά την κακία εκείνων.
ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν πονεί για τις πιο δυσάρεστες ατυχίες
(που προέρχονται από τους θεούς)
αλλά τις υποφέρει εύκολα, θεωρώντας καλό αυτό που ωφελεί το αθάνατο μέρος του (=την ψυχή).


Εικοστός έκτος ύμνος, που ψάλλεται την έκτη ημέρα, πέμπτος από τους ημερησίους.

Ευτυχισμένος είναι αυτός, που δεν προσέχει τις ανόητες
γνώμες των ανθρώπων, αλλά σκέπτεται σωστά και με σωστή γνώμη
μελετά την θεϊκή αρετή· ευτυχισμένος αυτός που δεν επιδιώκει συνεχώς
άσκοπα και απερίσκεπτα (να αποκτήση) άπειρο πλήθος κτημάτων
αλλά τηρεί το μέτρο στις αρμονικές ανάγκες του σώματος.
ευτυχισμένος είναι αυτός που θέτει το σωστό μέτρο στις τέρψεις,
για να μην ελκυσθή η ψυχή ή το σώμα από κάποια κακία,
αλλά να συμφωνή με την θεϊκή αρετή.


Εικοστός έβδομος ύμνος, που ψάλλεται την εβδόμη ημέρα, έκτος από τους ημερησίους.

Ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν κάνει κακό στους ανθρώπους
λόγω της δεινής ανοησίας και από πλεονεξία,
αλλά κάνει πάντοτε καλό (και είναι) όμοιος με τους μακάριους θεούς.
Ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν αμελεί κανένα κοινό καλό
στο γένος του· αυτός που γνωρίζει περισσότερο ότι και οι θεοί
φροντίζουν για το κοινό (καλό) και (που) δεν το καταπροδίδει.
ευτυχισμένος είναι αυτός που αποδίδει ευγνωμοσύνη στους θεούς
και ξέρει ότι όλα όσα έχει (τα καλά και αγαθά προέρχονται)
κυρίως από τον Δία, που δίνει σε όλους πρώτος όλα τα καλά και τα αγαθά.

Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων

 

   Ο τάφος του Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων (1355 ca.-1452)

   Tempio malatestiano του Rimini (1465)

Ο Πλήθων Γεώργιος Γεμιστός ήταν Έλληνας φιλόσοφος και πολιτικός άνδρας (1355 - 1452). Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη και αργότερα, όταν οι ιδέες του άρχισαν να γίνονται στόχος κάποιων σκληροπηρυνικών του Οικουμενικού Πατριαρχείου (που εξόντωσαν τον μαθητή του Ιουβενάλιο), εγκαταστάθηκε με την ανοχή του φίλου του, αυτοκράτορος Μανουήλ του Β' Παλαιολόγου στο Δεσποτάτο του Μυστρά.

Σχετικά με τα νεανικά του χρόνια δεν υπάρχουν πολλά ακριβή στοιχεία. Τα μεγαλύτερο μέρος του τμήματος αυτού της ζωής του πέρασε στην Κωνσταντινούπολη, ενώ για κάποιο διάστημα διέμεινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και μάλιστα στην Αδριανούπολη ή την Προύσα, όπου μαθήτευσε κοντά στον κατά τα άλλα άγνωστο Εβραίο οπαδό του Αβερρόη, και του Αβικένα, Ελισσαίο. 

Είναι πολύ πιθανό ότι πίσω από το όνομα Ελισσαίος κρύβεται το όνομα κάποιου Πέρση δερβίση ενδεχομένως μευλεβίτη ο οποίος του έκανε γνωστά, εκτός από τους περσοάραβες σχολιαστές του Αριστοτέλη, τα αιρετικά δόγματα του Σοχραβαρδή και του Ρουμή καθώς και άλλων Περσών. 

Το 1400 εγκαταστάθηκε στον Μυστρά, την πρωτεύουσα του Δεσποτάτου του Μορέως, όπου ίδρυσε φιλοσοφική σχολή. Μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγονται οι Βησσαρίων, Γεννάδιος Σχολάριος, Ιωάννης Αργυρόπουλος, Δημήτριος Χαλκοκονδύλης, Γεώργιος Ερμητιανός και πολλοί άλλοι. 

Οι δεσπότες του Δεσποτάτου Θεόδωρος Α΄ (1383-1407), Θεόδωρος Β΄ (1407-1443) και Κωνσταντίνος (1428/1443-1449, ο κατοπινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ’) συχνά ζητούσαν την γνώμη του για διάφορα θέματα. Επίσης ο Πλήθων ήταν σύμβουλος και των τελευταίων αυτοκρατόρων του Βυζαντίου. Είχε επίσης μακρά σταδιοδρομία ως δικαστής.

Το 1437-39 συνόδευσε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η' στη Σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας. Επίσης μέλος της αποστολής ήταν και ο μαθητής του Πλήθωνα, ο ανθρωπιστής λόγιος και κατοπινός καρδινάλιος Βησσαρίων. Στη διάρκεια της παραμονής του στη Φλωρεντία η προσωπικότητα, η μόρφωση και η ευγλωττία του Πλήθωνα εντυπωσίασε ιδιαιτέρως τους Ιταλούς ανθρωπιστές και μεταξύ αυτών τον ηγεμόνα της Φλωρεντίας Κόζιμο των Μεδίκων.

Ο Πλήθων πέθανε υπέργηρος από φυσικά αίτια στην Λακεδαίμονα το 1452 και λόγω της καθόδου των Οθωμανών που ακολούθησε μετά από λίγα χρόνια, οι περισσότεροι μαθητές του, ανάμεσα στους οποίους και ο μετέπειτα καρδινάλιος Βησσαρίων, έφυγαν στην Ιταλία όπου συνέβαλαν σημαντικά στην λεγόμενη Αναγέννηση. 

Το 1466 Ιταλοί θαυμαστές του με επικεφαλής τον Σιγισμούνδο Μαλατέστα εισέβαλαν στην Λακεδαίμονα, πήραν τα οστά του και τα μετέφεραν στο Ναό των Μαλατέστα (Tempio Malatestiano) στο Ρίμινι όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα, «για να βρίσκεται ο μεγάλος διδάσκαλος μεταξύ ελευθέρων ανθρώπων».

Προς τιμήν του, ο αείμνηστος Ακαδημαϊκός Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος έδωσε στην Ελεύθερη Φιλοσοφική Σχολή του, που είχε ιδρύσει στη Μαγούλα Λακωνίας, το όνομα "Ο Πλήθων".

Ένθερμος υπερασπιστής της φυσικής και πολιτισμικής συνέχειας του Ελληνισμού («εσμέν Έλληνες το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί»), βαθύς γνώστης του Πλατωνισμού, συνέθεσε πολλούς ύμνους προς τους Έλληνες Θεούς, συγκρότησε τον φιλοσοφικο-λατρευτικό «Κύκλο» του Μυστρά, και συνέγραψε τα «Περί ων Αριστοτέλης προς Πλάτωνα διαφέρεται» και «Περί Νόμων». 

Επί του τελευταίου έργου άνοιξε σπουδαία συζήτηση με τον Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο, ο οποίος υποστήριξε αριστοτελικές απόψεις. Ο Πλήθων αντίθετα συνέρραψε πλατωνικές απόψεις μαζί με άλλες των Στωικών, του Ζωροάστρη και δικές του, καταλήγοντας σε μια πολιτική και κοινωνική αναδιοργάνωση, από την οποία θα προέκυπτε μια Πολιτεία βασισμένη σε μεταρρυθμισμένη εκδοχή του αρχαιοελληνικού πολυθεϊσμού, και στην οποία Πολιτεία οι άνθρωποι «κάλλιστα τε και άριστα βιώεν, και εις όσον οίον τε ευδαιμονέστατα».

Μετά το θάνατό του, οι δεσπότες της Πελοποννήσου παρέδωσαν το χειρόγραφο στο Γεννάδιο Σχολάριο, ο οποίος, αφού το διάβασε, δεν το αντέκρουσε, όπως είχε αρχικά πει, αλλά το έκαψε δημόσια, καθώς θεωρήθηκε «ειδωλολατρικό» και «σατανικό», που περιείχε υποτίθεται στις σελίδες του «τα σαπρά των Ελλήνων ληρήματα». Κάλεσε μάλιστα όσους κατέχουν αντίγραφα, να τα καταστρέψουν και αυτά. Παρά ταύτα, έχουν σωθεί και δημοσιευτεί αρκετά αποσπάσματα του έργου αυτού.

Ντοκιμαντέρ:
Ο Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων και η ιταλική Αναγέννηση

http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=7032&tsz=0&act=mMainView&mst=00:00:03:00

My Starry Nights by Vincent van Gogh

 

    Starry Night over the Rhone 1888
    72.5 cm × 92 cm (28.5 in × 36.2 in)
    Musée d'Orsay, Paris

    http://en.wikipedia.org/wiki/Starry_Night_Over_the_Rhone

 

    The Starry Night Oil on canvas 1889
    73 × 92 cm, 28¾ × 36¼ in.
    Museum of Modern Art. New York City

    http://en.wikipedia.org/wiki/The_Starry_Night

Starry Starry Night

Starry, starry night.
Paint your palette blue and grey,
Look out on a summer's day,
With eyes that know the darkness in my soul.
Shadows on the hills,
Sketch the trees and the daffodils,
Catch the breeze and the winter chills,
In colors on the snowy linen land.

Now I understand what you tried to say to me,
How you suffered for your sanity,
How you tried to set them free.
They would not listen, they did not know how.
Perhaps they'll listen now.

Starry, starry night.
Flaming flowers that brightly blaze,
Swirling clouds in violet haze,
Reflect in Vincent's eyes of china blue.
Colors changing hue, morning field of amber grain,
Weathered faces lined in pain,
Are soothed beneath the artist's loving hand.

Now I understand what you tried to say to me,
How you suffered for your sanity,
How you tried to set them free.
They would not listen, they did not know how.
Perhaps they'll listen now.

For they could not love you,
But still your love was true.
And when no hope was left in sight
On that starry, starry night,
You took your life, as lovers often do.
But I could have told you, Vincent,
This world was never meant for one
As beautiful as you.

Starry, starry night.
Portraits hung in empty halls,
Frameless head on nameless walls,
With eyes that watch the world and can't forget.
Like the strangers that you've met,
The ragged men in the ragged clothes,
The silver thorn of bloody rose,
Lie crushed and broken on the virgin snow.

Now I think I know what you tried to say to me,
How you suffered for your sanity,
How you tried to set them free.
They would not listen, they're not listening still.
Perhaps they never will...

Aριστοτελους Περί Ψυχής

 

" την ψυχολογίαν δυνάμεθα και δια τους δύο τούτους λόγους δικαίως να θέσωμεν μεταξύ των πρώτων επιστημών. Φαίνεται δε ότι η γνώσις της ψυχής είναι μεγάλη συμβολή εις την γνώσιν της όλης αληθείας και μάλιστα της φύσεως· διότι η ψυχή είναι τρόπον τινά η αρχή των όντων, τα οποία έχουσι ζωήν. Ζητούμεν λοιπόν να εξετάσωμεν και να μάθωμεν πρώτον την φύσιν και την ουσίαν της ψυχής, έπειτα και πάντα τα συμβεβηκότα και τα φαινόμενα αυτής, από τα οποία άλλα μεν φαίνονται ότι είναι ιδιάζοντα της ψυχής πάθη , άλλα δε ότι υπάρχουσι και εις τα ζώα ένεκα της ψυχής. "

 

Aristotle, beginning of Physics. Medieval latin manuscript, original Greek text added in the margins.

The manuscript belongs to the Bibliotheca Apostolica Vaticana 

http://en.wikipedia.org/wiki/Aristotle

http://www.ekivolos.gr/aristotelis.htm

Aριστοτελους Περί Ψυχής Μεταφραστής: Απ. Παπανδρέου

http://www.georgiadesbooks.com/product.php?productid=187

Download from : http://pdfcast.org/pdf/aristotelis-peri-psyxhs

Richard Strauss (1864 - 1949)

Richard Strauss

Richard Georg Strauss was a leading German composer of the late Romantic and early modern eras. He is known particularly for his operas, which include Der Rosenkavalier and Salome; his Lieder, especially his Four Last Songs; and his tone poems and orchestral works, such as Death and Transfiguration, Till Eulenspiegel's Merry Pranks, Thus Spake Zarathustra, An Alpine Symphony, and Metamorphosen. Strauss, along with Gustav Mahler, represents the extraordinary late flowering of German Romanticism after Richard Wagner, in which pioneering subtleties of orchestration are combined with an advanced... harmonic style. Strauss was considered the greatest composer of the first half of the 20th century, and his music had a profound influence on the development of 20th-century music.

Strauss was also a prominent conductor throughout Germany and Austria, and internationally known as well. Strauss was born on 11 June 1864, in Munich, the son of Franz Strauss, who was the principal Horn player at the Court Opera in Munich. In his youth, he received a thorough musical education from his father.

R. Strauss - Also sprach Zarathustra & Don Juan / BPO Karajan

 

Of Strauss's tone-poems seven are musical portraits, among them Don Juan, composed in 1888, the work with which he first won wide international fame. His literary source was the fragmentary verse-drama by Nikolaus Lenau (1802-1850) in which the quest for the perfect woman ceases when Don Juan loses interest in the chase and allows himself to be killed in a duel. Strauss's tone-poem draws the likeness of the lusty dynamic hero with outstanding verve and orchestral virtuosity, against episodes portraying three of his ladies.

Also sprach Zarathustra is no portrait, but a musical response to Nietzsche's philosophical rhapsody of that title which was published complete in 1892. In the tone-poem Strauss contrasts man and nature by reference to the adjacent, yet diatonically remote keys of B and C (major and minor).

He completed the full score on 24 August 1896, and himself conducted the premiere at Frankfurt on 27 November of that year.

Nietzsche's Zarathustra lived for ten years in the mountains remote from his fellow-men. At lenght he decided that the wisdom which he had accrued deserved to be passed on the world; so he descended again to preach his doctrine in some 80 discourses, most of them quite short. Their message can be summed up:"all gods are dead: let us now will the survival of the Superman". Strauss selected eight of Nietzsche's chapter-headings and worked them into his score. Although he soaked himself in Nietzsche's work, and loved to argue for hours about Zarathustra's teachings, his tone-poem does not attempt to turn philosophy into music, but forms a symphonic structure out of such elements in the book as are susceptible to musical parallels. (William Mann)

RICHARD STRAUSS (1864-1949)

Also sprach Zarathustra op. 30

Tone-poem for large orchestra (freely after Friedrich Nietzsche)

1) Introduction (1:38)

2) Of the Backworldsmen (3:30)

3) Of the Great Longing (2:05)

4) Of Joys and Passion (2:21)

5) The Song of the Grave (2:48)

6) Of Science (4:34)

7) The Convalescent (5:29)

8) The Dance-Song (8:25)

9) Song of the Nigh Wanderer (4:55)

10) Don Juan op. 20 (18:13)

Tone-poem after Nikolaus Lenau

BERLINER PHILHARMONIKER

Thomas Brandis, violin

HERBERT VON KARAJAN

1984 Polydor International GmbH, Hamburg

1 CD DDD / 410 959-2 GH

Thanks to elhenry (in Mp3)

Downloading link :http://www.mediafire.com/?njby8vsltzc

Buy : http://www.amazon.com/Richard-Strauss-Also-Sprach-Zarathustra/dp/B000001GK1/ref=pd_bbs_sr_2?ie=UTF8&s=music&qid=1210438453&sr=8-2

Zoroastrism and Zarathustra

 

Detail from :

The School of Athens by Raphael, 1509,

showing Zoroaster  (left, with star-studded globe)

In Zoroastrism, Ahriman is not considered as born of God, not even as the 'fallen angel', because by that, God would become responsible for evil alone.

Ahriman is considered as entirely independent evil spirit, who wants to destroy the perfection of God's creation. In spite of this seeming dualism, we could consider Zoroastrism as monotheistic religion, because Ormuz is the supreme divinity, the creator of heaven, earth and man, as well as of divine beings, that can be compared with archangels and angels. This god is the principle of truth and good, and beside him there are no other gods.

Prophet Zarathustra taught that this world is good in its essence, but the attacks of Ahriman do corrupt him. People have their personal responsability to choose between good and evil, and according to their free will in choice they make, they will be judged on the other world. In Zoroastrism, there is the cosmic battle between good and evil, which will last for three thousand years, according to the prophecy; after that, the evil will be destroyed, and Ahriman disabled, and then will take place the renewal of the creation. The earth and heaven will be merged then, to create what is best in both worlds.

In the eulogies gatha, Zarathustra points at divine mystical tradition and he yearns for acquirement of the divine knowledge. He teaches that achievement of wholeness and immortality leads to enlightenment, where one can get the knowledge of God alone. The relation between man and God is based upon love. To achieve the pure love of God, it is necessary to have in mind

Zarathustra's words: «I yearn for your figure and union with you, come to me alone and grow inside me». From these quotes, of the sacred book of Zoroastrism, one can see the importance of mysticism for this religion. The purpose of man is, according to that, that he, by good thought, fairness and piety, through the perfection of his being unites himself with God.

Fragment from  the book :

Desiderio Valacco - From Zarathustra to Ken Wilber: Lives and Works of Prominent Mystical Philosophers

 

Raphael Sanzio (1483-1520) The School of Athens (1510 - 11)

Fresco The Vaticanm) Accademia, Venice

Η πρόκληση των καιρών, το 2012, η ψευδής έλευση, η εσωτερική μας εκλογή.

Η πρόκληση των καιρών, το 2012, η ψευδής έλευση, η εσωτερική μας εκλογή.

Είναι γεγονός ότι ζούμε σήμερα σε μια εποχή θεμελιωδών αλλαγών οι οποίες δε συμπεριλαμβάνουν μόνον το μικρό μας πλανήτη αλλά και ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα και κατά συνέπεια τον γαλαξία και ούτω κάθε εξής.

Αυτές οι αλλαγές-μετατροπές συνέβησαν και κατά το παρελθόν όπως θα συμβούν και στο μέλλον, καλύπτουν μεγάλες χρονικές περιόδους και λειτουργούν μέσω τεράστιων φυσικών δυνάμεων και υπό την καθοδήγηση μιας Θεϊκής ιδέας ενός Θεϊκού αρχέτυπου που εξελίσσει τα πάντα γύρω μας, κάτω από ένα συγκεκριμένο πλάνο.

Η Ιερή γλώσσα κατά το παρελθόν μας έχει δόση μαρτυρία μέσω των γραφών για τέτοιου είδους συμβάντα.

Ειδικότερα για τον σύγχρονο κόσμο το βιβλίο της αποκάλυψης είναι κατά κυριολεξία ένα βιβλίο οδηγός.

Όμως γνωρίζουμε ότι η ανθρώπινη νόηση δεν μπορεί να εξιχνιάσει, να εξηγήσει, να κατανοήσει τη σοφία του Θεού.

Μόνον ο ίδιος ο Δημιουργός μας, μπορεί να μας αποκαλύψει αυτήν τη γνώση (όταν βέβαια ο μαθητής είναι έτοιμος για αυτήν) ούτως ώστε να μπορέσουμε τότε να κατανοήσουμε αυτό το εξελισσόμενο σχέδιο για τον άνθρωπο και τον κόσμο.

Εκείνην τη στιγμή το βιβλίο της αποκάλυψης γίνετε για εμάς ένα ζωτικό εργαλείο το οποίο μας βοηθάει να κατανοήσουμε όχι μόνο το τι πρέπει να κάνουμε ή το τι θα συμβεί, αλλά και ταυτόχρονα μας αναθέτετε και η αποστολή της μεταφοράς αυτής της γνώσης στους συνανθρώπους μας, βοηθώντας έτσι την κατανόηση τους στον βαθμό που αυτοί είναι ικανοί να ακούσουν και να δουν τι το Πνεύμα τους μεταφέρει μέσω των ανθρώπων.

Τώρα, γυρνώντας στην αρχική μας διατύπωση, είναι γεγονός ότι ο κόσμος μας, και ο άνθρωπος, οδηγούνται σε ένα επόμενο εξελικτικό στάδιο το οποίο θα αλλάξει κυριολεκτικά τον γνωστό σε εμάς κόσμο όπως και τον ίδιο τον άνθρωπο.

Σε αυτήν την αλλαγή το λεγόμενο Πυρ ή αλλιώς ο Πύρινος Αιθέρας θα παίξει ένα σημαντικό ρόλο.

Όπως μας λέγεται στις γραφές ο επόμενος κατακλυσμός δε θα γίνει από το ύδωρ αλλά από το πυρ.

Κατά μια έννοια μια αιθερικοποίηση του κόσμου μας θα συμβεί στο απώτερο μέλλον και ο γνωστός κόσμος της ύλης θα πάψει να υπάρχει.

Σταδιακά, αυτό το πυρ θα λειτουργήσει κατά ένα διπλό τρόπο, από τη μία θα δίνει τη δυνατότητα της πλήρους μετατροπής, μεταμόρφωσης, αλλά από την άλλη για αυτούς που δε θα μπορούν να το κατανοήσουν, που δε θα αλλάξουν θεμελιακά θα προκαλέσει πλήρη σχιζοφρένεια και φυσικό θάνατο.

Όσες ανθρώπινες οντότητες δε θα μπορέσουν να αφομοιώσουν αυτές τις ακτινοβολίες μέσα στο ον τους θα χάσουν μια μεγάλη ευκαιρία σε αυτό το καθοριστικό σημείο που το Φως κάνει τόσο αισθητά την παρουσία του δημιουργώντας μια ισχυρή δίοδο σωτηρίας και ανάσυρσις.

Το μήνυμα του Ευαγγελίου γίνετε όλο και πιο κατανοητό σήμερα, όλο και πιο πολύ διαβλέπουμε τη σημαντικότητα του όπως επίσης και την αναγκαιότητα του δρόμου αυτού της αναγέννησης από ύδωρ και Πνεύμα, της μίμησης της οδού του Χριστού, τη γέννηση, τον θάνατο, και την ανάσταση.

Τους καιρούς της εποχής που ο Ιησούς έζησε ο καρπός από τις ψυχές που απελευθερώθηκαν ήταν ιδιαίτερα μικρός (βέβαια τέθηκε η βάση για τη μελλοντική εργασία) ο άνθρωπος δεν ήταν ακόμη έτοιμος σαν σύνολο να δεχτεί αυτήν τη διδασκαλία της μεταμόρφωσης, έπρεπε να αναπτυχθεί περισσότερο το νοητικό του σώμα, ιδιαίτερα, αλλά και το αστρικό.

Μόνον μέσα από πικρή εμπειρία και πολύ οδύνη θα ερχότανε  σε αυτό το απαραίτητο στάδιο του ορίου, σε αυτό το σημείο μόνον θα μπορούσε να αντιληφθεί τη ματαιότητα αυτού του κόσμου, της ύλης, και την υπεροχή του Πνεύματος.

Στην ουσία ο Χριστός μας καλεί σε μια εντελώς νέα και ουσιαστική αληθινή ζωή.

Για να συμβεί όμως αυτό χρειάζεται μια προετοιμασία μέσα από την οποία μας δίνονται οι απαραίτητες γνώσεις για την κατεδάφιση του παλαιού ναού (του σωματικού μας φορέα δηλαδή) αυτό σημαίνει έναν πλήρη καθαρισμό της ύπαρξης μας και από την άλλη μια ταυτόχρονη νέα γέννηση μιας εντελώς νέας συνείδησης μέσα μας.

Έτσι σε μια συμβολική περίοδο τριών ημερών, τριών σταδίων, ο παλαιός ναός γκρεμίζεται και ο καινούργιος ναός ανοικοδομείται.

Αυτό είναι και το μεγαλειώδες μας χρέος ως όντα που ατενίζουμε το μέλλον μπροστά μας, με θετικότητα και αγάπη για το πλησίον.

Ο Χριστός μας μιλάει για αυτήν τη Νέα Ζωή για αυτό το ένδοξο σώμα της ανάστασης, το οποίο σε όλους μας θα πρέπει εσωτερικά να γίνει μια πραγματικότητα, και δε μας μιλά για θάνατο από φυσικές  καταστροφές ή για οτιδήποτε άλλο που οδηγεί τη σκέψη του ανθρώπου μακριά από αυτόν τον μοναδικό στόχο.

Μέσω της σύνδεσης με την ουσία του Χριστού σε αυτό το έκπτωτο πεδίο ζωής, μας δόθηκε αυτόματα και η μεγαλειώδης αυτή δυνατότητα της ανάσυρσις μέσω Αυτού, αναδημιουργώντας έτσι τη γέφυρα προς το Πνεύμα.

Ένας μαθητής μιας μυστηριακής σχολής δε φοβάται κανένα 2012 καμιά καταστροφή δεν τον ανησυχεί, γελάει με όλα αυτά, με τη ματαιοδοξία των ανθρώπων, κατανοεί τη σκοπιμότητα τους που δεν είναι άλλη παρά η σύγχυση και η παραπληροφόρηση, και μέσω ορθής κατανόησης και αγνής πράξης οδηγείται στην ατραπό του Κηρίου αυτός ο ίδιος, αλλά ταυτόχρονα μέσω της ευσπλαχνικής αγάπης που νιώθει μέσα του, βοηθάει τους αδερφούς και τις αδερφές του σε αυτήν τη θριαμβευτική του πορεία προς το Φως.

Μη νιώσετε έκπληξη αν το 2012 δε συμβεί απολύτως τίποτα, όπως το ίδιο συνέβη και το 2000, όπως το ίδιο συνέβη και το 1000.

Πριν συμβούν όμως αυτές οι θεμελιακές αλλαγές, υπάρχουν άλλα σοβαρά συμβάντα που θα παίξουν ένα καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας, τα οποία περιγράφονται λεπτομερώς στο βιβλίο της αποκάλυψης.

Η μάχη μεταξύ των δυνάμεων του Φωτός με το σκότος είναι εμφανής, η καταπίεση, η σύνθλιψη, ο οικονομικός μαρασμός των ανθρώπων που γίνετε αυτήν τη στιγμή από τις σατανικές δυνάμεις που κυβερνούν τον κόσμο αποσκοπούν στην πλήρη αποπνευματοποίηση του ανθρώπου.

Του δημιουργούν τέτοιας ζωτικής φύσεως προβλήματα στην καθημερινότητά του, που πως μπορεί μετά αυτός  να ασχοληθεί με τα πνευματικά, με τον πολιτισμό, αν δεν μπορεί καν να αντεπεξέλθει στα βασικά διατροφικά του έξοδα; Αυτό το φορτίο τον καταπιέζει ανυπόφορα.

Λίγο πριν το μεγάλο show της ψευδής απομίμησης της ελεύσεως του Χριστού και τη δημιουργίας ενός μεγάλου πανίσχυρου θρησκευτικό-φασιστικού κράτους ο άνθρωπος θα πρέπει να συρθεί στον πλήρη εξευτελισμό, στην πλήρη υλοποίηση, να χάσει κάθε αίσθηση πίστης στη Θεότητα, να γίνει μέσα του σκληρός σαν πέτρα, να βιώσει μέσα του οριακά μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, ώστε τότε ο αποκαλούμενο σωτήρας, να τον λυτρώσει φαινομενικά  από την οδυνηρή καταπίεση του, να γίνει έτσι πιστευτός, να ξεγελάσει, να αποπροσανατολίσει τελείως, να κυριαρχήσει απομυζώντας φωτεινούς αιθέρες σαν ένας τεράστιος βρυκόλακας από τον κόσμο, οδηγώντας έτσι την ανθρωπότητα σε μια παγίδα σε ένα τέλμα, που όμως για τον κόσμο θα φαίνεται σαν η μόνη λύση, ο μόνος δρόμος έξω από αυτήν την καταπίεση του παρελθόντος που λάμβανε χώρα μέχρι τότε.

Μπορεί όλα αυτά να φαντάζουν σε έναν απλό αναγνώστη σαν ένα ευρηματικό σενάριο επιστημονικής φαντασίας από τα δεκάδες που υπάρχουν, και πιθανότατα όλοι θα έχουμε δει στις οθόνες των κινηματογράφων.

Όμως αγαπητοί μου φίλοι αυτό το σενάριο έχει ήδη αρχίσει να λαμβάνει χώρα και νομίζω ότι με μια απλή σοβαρή ματιά, αυτό γίνετε εμφανές σε όλους μας.. 

Κατά το παρελθόν οτιδήποτε είχε προαναγγελθεί από τις ιερές γραφές έλαβε χώρα, πραγματοποιήθηκε  και αυτό είναι κάτι το αδιαμφισβήτητο.

Έτσι και στο παρόντα χρόνο ένα μεγάλο show παίζεται ήδη.

Σε σας τους ίδιους έγκειται και η εκλογή του δρόμου τον οποίο θα πρέπει να ακολουθήσετε.

Ο ένας μας οδηγεί σε μια Νέα Ζωή, ο άλλος στη στασιμότητα, την απώλεια, τη φυλακή.

Είθε η εκλογή σας να είναι σοφή, μην ανησυχείτε για την πορεία σας προς το Φως, αμέτρητοι βοηθοί είναι στην υπηρεσία σας και βέβαια το μεγαλειώδες Φως του Χριστού, το οποίο ήταν, είναι, και θα είναι παρόν, και αυτό θα ανακαινίσει τον γνωστό και τον άγνωστο κόσμο.

Σας εύχομαι ένα καλό τέλος.