Το μυστικό δεν πρέπει να αποκαλυφθεί - Ανώνυμος. Σχετικά με την Λίθο των Φιλοσόφων. 17ος αιώνας

Το μυστικό δεν πρέπει να αποκαλυφθεί 

Ανώνυμος. Σχετικά με την Λίθο των Φιλοσόφων. 17ος αιώνας

[698] οι φιλόσοφοι το κρατούσαν μέχρι τώρα αυτό ως ένα βαθύ μυστικό, μερικοί από εγωιστική διάθεση, αν και κατά τα άλλα ήταν καλοί άνθρωποι. Άλλοι, οι οποίοι επιθυμούσαν μόνο άξια πρόσωπα στα οποία θα μπορούσαν να το μεταδώσουν, δεν μπορούσαν να γράψουν γι' αυτό ανοιχτά, επειδή η πλεονεξία και η ματαιοδοξία ήταν οι αρχές που κυβερνούσαν τον κόσμο, και, όντας σοφοί άνθρωποι, γνώριζαν ότι δεν ήταν θέλημα του Ύψιστου να αναζωπυρώσει και να συντηρήσει τέτοια απεχθή πνεύματα, γνήσιο τέκνο της υπερηφάνειας και της αυταρέσκειας, αλλά να τα εξορίσει από τη γη, γι' αυτό και τα απέκρυπταν μέχρι τώρα. Εμείς όμως, μη βρίσκοντας κανένα περιορισμό στο μυαλό μας από αυτή την άποψη, θα δηλώσουμε αυτά που γνωρίζουμε: και μάλιστα επειδή κρίνουμε ότι ήρθε η ώρα να γκρεμίσουμε το χρυσό μοσχάρι, που τόσο καιρό το σέβονταν όλες οι τάξεις των ανθρώπων, σε βαθμό που η αξία εκτιμάται από τα χρήματα που κατέχει ένας άνθρωπος, και είναι τέτοια η ανισότητα των περιουσιών που η ανθρωπότητα σχεδόν μειώνεται σε πλούσιους, οι οποίοι ξεφαντώνουν με σπατάλες, και σε φτωχούς, οι οποίοι βρίσκονται σε ακραία ένδεια, που βάλλονται κάτω από το σιδερένιο χέρι της καταπίεσης. Τώρα το μέτρο της ανισότητας μεταξύ των πλουσίων σπεύδει στο όριό του, και η κραυγή των φτωχών έρχεται ενώπιον του Κυρίου: "Ποιος θα τους δώσει να φάνε μέχρι να χορτάσουν;". Στο εξής οι πλούσιοι θα δουν τη ματαιότητα των περιουσιών τους σε σύγκριση με τους θησαυρούς που τους κοινοποιεί αυτό το μυστικό, διότι τα πλούτη που χαρίζει είναι ευλογία από τον Θεό και όχι το ξεζούμισμα της καταπίεσης. Εκτός αυτού, η κύρια υπεροχή του συνίσταται στο να κάνει ένα φάρμακο ικανό να θεραπεύει όλες τις ασθένειες στις οποίες είναι επιρρεπές το ανθρώπινο σώμα και να παρατείνει τη ζωή στα μέγιστα όρια που έχει ορίσει ο Δημιουργός όλων των πραγμάτων. Δεν χρειάζεται άλλοι λόγοι για την εκδήλωση της διαδικασίας, διότι ο σκεπτικισμός πήγε χέρι-χέρι με την πολυτέλεια και την καταπίεση 

Ανώνυμος. Σχετικά με την Λίθο των Φιλοσόφων. 17ος αιώνας. (?). Αλχημικό σύγγραμμα

Μετάφραση G.J.P.

Ο Μικρός Πρίγκιπας (Antoine de Saint-Exupéry) - η ιστορία της επιστροφής

Ο Μικρός Πρίγκιπας (Antoine de Saint-Exupéry) - η ιστορία της επιστροφής

Ο Μικρός Πρίγκιπας - η ιστορία της επιστροφής - Μέρος 1

"Είσαι υπεύθυνος - υπεύθυνη  για το ρόδο σου..."

Κείμενο: Fer-Kai , Χώρα: Ουγγαρία , Εικόνα: Diego Gervais μέσω Pixabay

Όλοι είμαστε ταξιδιώτες... κρατιόμαστε από εκείνους με τους οποίους έχουμε μια πνευματική σύνδεση, παρά μια φυσική, και ελπίζουμε να φτάσουμε στον επιθυμητό προορισμό μας. Στο τέλος του ταξιδιού μας συνειδητοποιούμε ότι το μόνο που έχει σημασία είναι αν μπορέσαμε να δώσουμε κάτι από τον εαυτό μας στον σύντροφό μας που τον βοήθησε να αναπτυχθεί. Μήπως η παρουσία μας έκανε το ταξίδι πιο όμορφο και πιο εύκολο; - Robert Lawson (γεννηθείς: Róbert Kováts)

Το μυθιστόρημα του Antoine de Saint-Exupéry είναι ένα από τα πιο διάσημα παραμύθια στον κόσμο. Είναι μια δημοφιλής ιστορία που αναφέρεται και παρατίθεται από πολλούς. Έχει αφήσει το στίγμα του στην πολιτιστική ιστορία του κόσμου και έχει επηρεάσει την εξέλιξη της συνείδησης της ανθρωπότητας.

Σε σύγκριση με παλιούς μύθους και λαϊκά παραμύθια, το μυθιστόρημα αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως μια διδακτική ιστορία γεμάτη συναισθήματα που προβάλλονται μέσα από μια πλοκή με πολλά νήματα. Χρησιμοποιώντας ένα παρόμοιο θέμα, λέξεις και χαρακτήρες, θα ήταν εύκολο να δημιουργηθούν επιτηδευμένα έργα μυθοπλασίας χωρίς πραγματικό βάθος, σοφία ή έμπνευση. Παρά τους πολλούς τρόπους έκφρασης των συναισθημάτων, η ιστορία του Exupéry δεν είναι συναισθηματική, και παρά τη διδακτική της ποιότητα και τους αφορισμούς της, δεν είναι κήρυγμα. Είναι μια διδασκαλία, ένας μύθος αιώνιας σημασίας που παραδίδεται με την πιο ποιητική γλώσσα - την ίδια στιγμή προσιτή στους αναγνώστες του 21ου αιώνα.

Ο συγγραφέας παρέμεινε πιστός στην κοσμοθεωρία των παραδοσιακών παραμυθιών, παρόλο που δίνει άμεσες δηλώσεις, η ιστορία είναι γεμάτη από στοιχεία ανομολόγητα και ανέκφραστα. Η παρουσία του "θαύματος" στο βιβλίο είναι μαγική και φυσική, μυστικιστικές δυνάμεις και αρχές της τάξης λάμπουν μέσα από την ιστορία. Η κύρια σύγκρουση δεν συμβαίνει μεταξύ των χαρακτήρων αλλά μεταξύ της άγνοιας και της γνώσης.

Το μυθιστόρημα αγγίζει και συγκλονίζει τόσο τους άθεους όσο και τους θρησκευόμενους αναγνώστες. Τα γεγονότα φαίνονται κατανοητά και εύκολα στην παρακολούθηση (παρόλο που η αφήγηση δεν είναι γραμμική), αλλά - όπως ακριβώς και στη Βίβλο ή σε άλλα θρησκευτικά κείμενα - αντιπροσωπεύουν ένα ανώτερο νόημα για τους οπαδούς της αρχαίας σοφίας, του Συμπαντικού Δόγματος, για τους ταξιδιώτες της " βασιλικής οδού". Δεδομένου ότι οι ίδιες λέξεις, εκφράσεις και σύμβολα χρησιμοποιούνται από την πνευματικότητα σε εξωγενές επίπεδο όπως και από τις θρησκευτικές ομάδες που ακολουθούν τον εσωτερικό δρόμο, η διαφορά, ο "ανώτερος βαθμός" - όπως στον Μικρό Πρίγκιπα - επιτυγχάνεται με τη σαφήνεια, τη δύναμη και την αυθεντικότητα του κειμένου. Αυτό είναι που λάμπει μέσα από την ιστορία και ομορφαίνει την έρημο των γραμμάτων.

Το όνομα του πρωταγωνιστή είναι αρκετά αινιγματικό: ο Μικρός Πρίγκιπας. Έτσι αναφέρεται ο μικρός, εύθραυστος άντρας με τις χρυσές τούφες μαλλιών από τον πιλότο, έναν από τους βασικούς χαρακτήρες, που αφηγείται την ιστορία. Τον ξυπνάει ο Μικρός Πρίγκιπας τα ξημερώματα μετά την αναγκαστική προσγείωση στην έρημο και του ζητάει να του ζωγραφίσει ένα αρνί. Το όνομα δεν φέρει καμία εξήγηση, αλλά δεν παραπέμπει σε έναν κοσμικό τίτλο, αλλά σε μια πνευματική ιδιότητα, έναν θεϊκό βαθμό, τον οποίο ο γήινος πιλότος που βρίσκεται σε κίνδυνο αναγνωρίζει στο ιδιότυπο πλάσμα με την αιθέρια αγνότητα. Ως παιδί, ο αφηγητής ήταν μια ευαίσθητη, δημιουργική, ανοιχτόμυαλη ψυχή, ακριβώς όπως ο Μικρός Πρίγκιπας. Ως ενήλικας έχασε αυτά τα απελευθερωτικά χαρακτηριστικά, και η επιθυμία του να αφυπνίσει αυτές τις ιδιότητες ίσως τον οδήγησε στο να γίνει πιλότος. Η προσπάθειά του πρέπει να εμποδίστηκε, καθώς κατά τη διάρκεια της μηχανικής του πτήσης αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει αναγκαστική προσγείωση στη μέση της ερήμου λόγω προβλήματος στον κινητήρα (που είναι η "καρδιά" του αεροπλάνου). Όπως αποδεικνύεται, ένα χρόνο πριν ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε επίσης στη Γη λόγω "αναγκαστικής προσγείωσης".

Η ιστορία της ζωής του μικροσκοπικού ανθρώπου ξετυλίγεται σιγά σιγά, καθώς δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις σε ερωτήσεις που απευθύνονται σε αυτόν ή στο παρελθόν του. Απαντά μόνο αυθόρμητα και εν ευθέτω χρόνο - αν και με έμμεσο και επιλεκτικό τρόπο. Αλλά ποτέ δεν εγκαταλείπει τις ερωτήσεις του όταν θέλει να μάθει κάτι: σταματάει να ρωτάει μόνο όταν λαμβάνει μια σωστή απάντηση.

Αυτή η ασυμμετρία μπορεί να εξηγηθεί από τη σχέση ενηλίκων-παιδιών. Το γεγονός ότι ο Μικρός Πρίγκιπας είναι παιδί δηλώνεται από τον αφηγητή μόνο μία φορά (μέσω της αλεπούς): "Για μένα, δεν είσαι ακόμα τίποτα περισσότερο από ένα μικρό αγόρι που είναι σαν εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια".  Όμως ο πρωταγωνιστής είναι περισσότερο μια παιδική ψυχή αμόλυντης αγνότητας. Μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά αυτή η άνιση σχέση μοιάζει με μια σχέση δασκάλου-μαθητή. Και σε αυτό το παραμύθι δεν είναι ο ενήλικας, ο πιλότος, που διδάσκει. Φυσικά δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε αυστηρά τους δύο ρόλους, καθώς και ο δάσκαλος μαθαίνει από τον μαθητή του, αλλά και από τους άλλους. Για να αποκαλύψουμε την πραγματική φύση της σχέσης τους, θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο δάσκαλος προηγείται του μαθητή του στον πνευματικό δρόμο, παρόλο που βαδίζουν δίπλα-δίπλα σε έναν πραγματικό δρόμο. Οι δύο ρόλοι μπορούν επίσης να ερμηνευτούν μεταφορικά ως μέρη, γνωρίσματα, ευκαιρίες της συνείδησης ενός όντος - και αυτή είναι η πιο σημαντική και ώριμη προσέγγιση. Αλλά είναι ευκολότερο να παρακολουθήσουμε τις ιστορίες της ζωής τους σε αυτή την ιστορία αν τους δούμε ως δύο συνδεδεμένα, αλλά ξεχωριστά όντα. Ο Μικρός Πρίγκιπας αντιπροσωπεύει το αγνό πνεύμα που ο πιλότος - ίσως μόνο ασυνείδητα - λαχταρά να επιτύχει.

Μετά την ιδιότυπη συνάντησή τους, οι μοίρες τους συνδέονται μεταξύ τους, γεγονός που δίνει το έδαφος για αρκετές συγκρίσεις και παραλληλισμούς. Ο κύριος άξονας της αφήγησης μπορεί να περιγραφτεί καλύτερα με τον όρο religio: με την έννοια της επιστροφής, της σύνδεσης, της επανένωσης, της επανένωσης με τη θεία προέλευση. Οι κύριες ενότητές της μπορούν να οριστούν από την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη, οι οποίες αναπτύσσονται από τους σπόρους που σπέρνονται στο μαλακό έδαφος της δυσπιστίας.

Η ιστορία των δύο χαρακτήρων - και η ανάλυσή της - ξεκινά και τελειώνει με το αόρατο πρόβατο που ζωγραφίζεται μέσα στο κουτί. Το παραμύθι δεν εξηγεί γιατί είναι απαραίτητη η σχεδίαση αυτού του ζώου. Ο Μικρός Πρίγκιπας δεν είναι ικανοποιημένος με καμία από τις φιγούρες που του σχεδιάζει ο πιλότος, αλλά αποδέχεται αμέσως το κουτί όταν ο άνθρωπος ισχυρίζεται ότι μέσα βρίσκεται το πρόβατο. Γιατί το κάνει αυτό; Αφέλεια, άνευ όρων εμπιστοσύνη; Ένα εξαιρετικό όραμα, μια μαγική ικανότητα εμψύχωσης;  Όλα αυτά και το μυστήριο που χαρακτηρίζει όλη την ιστορία. Θα επανέλθω στο ρόλο και τη σημασία του προβάτου στην ιστορία στο τέλος της ανάλυσης.

Ο Μικρός Πρίγκιπας - η ιστορία της επιστροφής - Μέρος 2

"Αν καταφέρεις να κρίνεις σωστά τον εαυτό σου, τότε είσαι πράγματι άνθρωπος με αληθινή σοφία"

Κείμενο: Fer-Kai , Χώρα: Ουγγαρία , Εικόνα: Victoria Borodinova μέσω Pixabay

Ο Μικρός Πρίγκιπας ζούσε σε έναν αστεροειδή και ταξίδεψε σε πολλούς άλλους πλανήτες πριν φτάσει στη Γη. Όλοι αυτοί οι πλανήτες κατοικούνταν από έναν (τύπο) άνθρωπο. Αυτή η εικόνα συσχετίζεται με τις εσωτερικές διδασκαλίες - υπονοεί την ύπαρξη σφαιρικών μικρόκοσμων. Σύμφωνα με αυτές τις διδασκαλίες ο αρχικός άνθρωπος ήταν ένα αθάνατο ον με θεϊκή προσωπικότητα και ένα πολύπλοκο, σφαιρικό σύστημα ζωής. Αλλά μετά την πνευματική πτώση - μια κοσμική καταστροφή - είναι μόνο ένα τραυματισμένο, ατελές σύστημα ζωής, το οποίο κατά καιρούς συνδέεται με μια θνητή, γήινη προσωπικότητα, σκοπός της οποίας στη ζωή θα ήταν να αποκαταστήσει αυτόν τον μικρόκοσμο αναπτύσσοντας μια αθάνατη, θεϊκή προσωπικότητα.

Ο αστεροειδής του Μικρού Πρίγκιπα συσχετίζεται με την εικόνα του εκπεσμένου κράτους. Ανήκει στον κόσμο και τη φύση των αντιθέτων με όλες τις συνέπειές τους. Οι μέρες μετατρέπονται σε νύχτες αρκετά συχνά λόγω του μικρού μεγέθους του πλανήτη, και παρόλο που ο μοναδικός κάτοικός του αγαπάει το θέαμα των ηλιοβασιλέματος, υπάρχουν και καταστροφικές δυνάμεις. Κακοί σπόροι, βλαστάρια, δέντρα μπάομπαμπ εξαπλώνονται διαρκώς και ο ιδιοκτήτης του αστεροειδούς μπορεί να τους κρατήσει σε τάξη μόνο με ανελέητο ξεχορτάριασμα - το έργο αυτό αντικατοπτρίζει μια συνεχή εσωτερική προσπάθεια για τον εξαγνισμό της συνείδησης. Αυτό είναι χαρακτηριστικό μιας ευγενούς ψυχής, ευγενούς καταγωγής, επομένως δικαιολογείται ο τίτλος του πρίγκιπα. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ένα "ευγενές" λουλούδι, ένα τριαντάφυλλο, αρχίζει να ανθίζει σε αυτόν τον πλανήτη. Ωστόσο, το τριαντάφυλλο είναι ένα διπλό σύμβολο: ο μίσχος του έχει πολλά αγκάθια, αλλά το σαν κύπελο άνθος του είναι ευωδιαστό. Μοιάζε σαν μια ανθρώπινη καρδιά, η οποία χρωματίζεται κόκκινη από τις εγωκεντρικές επιθυμίες και τα πάθη, πιο μέσα υπάρχει στοργή που μπερδεύεται με την αγάπη, αλλά βαθιά μέσα υπάρχει η θεία αγάπη - σαν πηγάδι στην έρημο - η οποία (θα) σκορπίσει το πραγματικό άρωμα του λουλουδιού.

Από τη στιγμή που το λουλούδι του Μικρού Πρίγκιπα αποκτά αυτογνωσία, συμπεριφέρεται σαν το εξωτερικό κέλυφος της ανθρώπινης καρδιάς: είναι ιδιότροπο, ενοχλητικό, σαρκαστικό και επιτηδευμένο. Προβάλλοντας όλα αυτά προς τα έξω και φοβούμενη τις κακουχίες και τους κινδύνους του εξωτερικού κόσμου, απαιτεί να προστατεύεται από μια γυάλινη σφαίρα τη νύχτα. Μετά από λίγο ο Μικρός Πρίγκιπας βαριέται. Αποφασίζει να φύγει από το σπίτι του, βάζει τον πλανήτη του σε τάξη για τελευταία φορά και αποχαιρετά το τριαντάφυλλο. Τότε το τριαντάφυλλο αφήνει το εξωτερικό κέλυφος της καρδιάς (δεν απαιτεί πια καν γυάλινη σφαίρα) και "πατάει" στην επικράτεια της στοργής που μπερδεύεται με την αγάπη. Έτσι, παραδέχεται τα λάθη της και εκφράζει την αγάπη της για τον Μικρό Πρίγκιπα, παρόλο που τον κατηγορεί και για ό,τι συνέβη. Η κατανόηση και η γενναιοδωρία της πηγάζουν από τη ματαιοδοξία της προς το παρόν, και τα δάκρυα αυτολύπησης συγκρατούνται από υπερηφάνεια.

Ο Μικρός Πρίγκιπας ξεκινά για άλλους αστεροειδείς (μικρόκοσμους). Επισκέπτεται έξι πλανήτες και ο έβδομος προορισμός του είναι η Γη. Καθώς ο πιλότος έπρεπε να εκτελέσει αναγκαστική προσγείωση λόγω ενός λειτουργικού σφάλματος, ενός προβλήματος στον κινητήρα, ο Μικρός Πρίγκιπας πρέπει να εγκαταλείψει την αιθερική του πατρίδα για τον ίδιο λόγο. Η γοητευτικά αγνή, παιδική του όραση που θαυμάζει ο πιλότος (όταν ο μικροσκοπικός άνθρωπος βλέπει τον καταπιεσμένο ελέφαντα στον βόα και το πρόβατο στο κουτί που έχει τραβηχτεί), τον απογοητεύει όταν πρόκειται για το τριαντάφυλλο, γιατί δεν μπορεί να αναγνωρίσει το Ρόδο κάτω από τα πέταλα του λουλουδιού.

Όλοι οι κάτοικοι των επισκεπτόμενων πλανητών είναι εμμονικοί και πεισματάρηδες, παραμορφωμένες καρικατούρες των θεϊκών προσωπικοτήτων των αρχικών μικρόκοσμων. Είναι εγωκεντρικά γήινα άτομα που έχουν εμμονή με τον εαυτό τους. Έγιναν όλο και πιο άπληστοι, κρατώντας τις θεϊκές δυνάμεις για το δικό τους καλό, γεγονός που οδήγησε στην πτώση των μικρόκοσμων στο κοσμικό παρελθόν.

Ο βασιλιάς έχει εμμονή με τη δικτατορία, ο ματαιόδοξος άνθρωπος με την κοκεταρία, ο πότης με τη ζαλάδα. Αυτοί οι τρεις γελοιοποιούνται ή οικτίρονται εύκολα από τον κόσμο. Ωστόσο, οι ακόλουθες τρεις πεισματάρικες προσωπικότητες μπορεί να φαίνονται χρήσιμες και αξιοσέβαστες - παρόλο που είναι εξίσου εμμονικές και εγωκεντρικές με τις άλλες. Ο επιχειρηματίας προσπαθεί να κατέχει όλο και περισσότερα, ο φανοκόρος καταπιέζει τον εαυτό του με την ψεύτικη αίσθηση της αποστολής του, ο γεωγράφος αναζητά επιφανειακές γνώσεις και κυριαρχεί στους εξερευνητές.

Το λιγότερο συμπαθητικό πρόσωπο για τον Μικρό Πρίγκιπα είναι ο πότης, και το πιο συμπαθητικό είναι ο φανοκόρος. Είναι ενδιαφέρον ότι τα δύο συνδέονται: ο μπεκρής λαχταρά τη ζάλη, ο άλλος τον ύπνο. Και οι δύο έχουν πρόβλημα με το να είναι ξύπνιοι. Η ζωή του μπεκρή περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του: πίνει για να ξεχάσει την ντροπή του για το ποτό του.

Ο φαινομενικά συμπαθής χαρακτήρας του φανοκόρου - μέσω εξωτερικών θρησκευτικών παραδόσεων, εντολών και τελετουργιών - ενσαρκώνει την εμμονή για τη διατήρηση του ψεύτικου φωτός. Αυτή η ψυχαναγκαστική θρησκευτική πρακτική είναι πράγματι σαν το όπιο - παρόμοια με τον αλκοολισμό. Ωστόσο, σχετίζονται με τον εαυτό τους με διαφορετικό τρόπο: ο πότης (όχι άδικα) περιφρονεί τον εαυτό του, ο φανοποιός (άδικα) υμνεί τον εαυτό του.

Αλλά συναντάμε μια σοφή ρήση ανάμεσα στα έξι εμμονικά άτομα: "Τότε θα κρίνεις τον εαυτό σου", απάντησε ο βασιλιάς, "αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα απ' όλα. Είναι πολύ πιο δύσκολο να κρίνεις τον εαυτό σου από το να κρίνεις τους άλλους. Αν καταφέρεις να κρίνεις σωστά τον εαυτό σου, τότε είσαι πράγματι άνθρωπος με αληθινή σοφία"".

Αλλά είναι μόνο μια παράσταση που δίνει ο βασιλιάς, δεν ζει με αυτά τα λόγια σοφίας. Ο Μικρός Πρίγκιπας όμως σκέφτεται και ζει σύμφωνα με αυτό το αξίωμα κάθε μέρα όλο και περισσότερο - ειδικά σε σχέση με το τριαντάφυλλό του. Και σύμφωνα με τη συμβουλή του γεωγράφου, ο έβδομος προορισμός του είναι ο πλανήτης Γη.

Ο Μικρός Πρίγκιπας φτάνει στη Γη στην έρημο Σαχάρα. Η έρημος, όπως και το τριαντάφυλλο, έχουν διττή σημασία. Από τη μια πλευρά, είναι μια έρημος που αντιπροσωπεύει τη ματαιότητα του κόσμου, από την άλλη, είναι το μέρος όπου μπορεί να επιτευχθεί η φτώχεια και η καθαρότητα του πνεύματος μέσω της απομάκρυνσης από τις γήινες απολαύσεις και μέσω των δοκιμασιών.

Εδώ ο πρωταγωνιστής συναντά για πρώτη φορά το φίδι, κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αυτό το ζώο είναι επίσης ένα διπλό σύμβολο. Με την αρνητική έννοια αντιπροσωπεύει την απάτη και τον πειρασμό, και όπως είδαμε στο σκίτσο του αφηγητή, καταπίνει και χωνεύει το θήραμά του ολόκληρο. Το πιο επικίνδυνο είδος είναι το δηλητηριώδες φίδι με το δηλητήριο στους κυνόδοντές του. Όμως το δηλητήριο σε μικρές ποσότητες μπορεί να είναι φάρμακο και αυτό μας οδηγεί στα θετικά χαρακτηριστικά του συμβόλου του φιδιού. Το ζώο αντιπροσωπεύει επίσης την εξυπνάδα, καθώς φυλάει πολύτιμους θησαυρούς (κρυμμένη γνώση). Μπορεί να αποβάλλει το δέρμα του, επομένως είναι επίσης το σύμβολο της αναγέννησης. Ένα τόσο πολύπλοκο ζώο συνδέεται στενά με όλα όσα αντιπροσωπεύει η έρημος.

Είναι το πρώτο ον που συναντά ο Μικρός Πρίγκιπας στη Γη και θα βοηθήσει επίσης τον πρωταγωνιστή να εγκαταλείψει τον πλανήτη. Το φίδι τον καλωσορίζει και τον στέλνει μακριά παρέχοντας αποδείξεις για τις πολλές ικανότητές του.

Ο Μικρός Πρίγκιπας - η ιστορία της επιστροφής - Μέρος 3

"Το πιο σημαντικό είναι το αόρατο..."

Κείμενο: Fer-Kai , Χώρα: Ουγγαρία , Εικόνα: Joseluism μέσω Pixabay

Η συζήτηση μεταξύ των δύο χαρακτήρων αποκαλύπτει την αμοιβαία κατανόηση και την ομοφωνία. Όταν ο Μικρός Πρίγκιπας ρωτάει πού είναι οι άνθρωποι, αφού νιώθει κανείς τόσο μόνος στην έρημο, το φίδι λέει: "Είναι επίσης μοναχικά ανάμεσα στους ανθρώπους". Σε αυτό δεν υπάρχει τίποτα να πει κανείς, αφού αυτό ακριβώς βίωσε ο μικροσκοπικός άνθρωπος όταν συνάντησε τους κατοίκους των αστεροειδών που επισκέφθηκε. Φαίνεται ότι το φίδι όχι μόνο δηλώνει μια γενική αλήθεια, αλλά έχει αφαιρέσει κατά κάποιον τρόπο την απάντησή του από τον ιδιόμορφο επισκέπτη. Καθώς το φίδι περιδινείται γύρω από τον αστράγαλο του Μικρού Πρίγκιπα, σημειώνει - με έναν μάλλον φρικιαστικό τρόπο - ότι μπορεί να στείλει οποιονδήποτε πίσω στη Γη με το άγγιγμά του (τους κυνόδοντές του). Αλλά ο εύθραυστος μικρός άνθρωπος είναι τόσο αγνός που το φίδι του δείχνει έλεος. Προσφέρεται να τον βοηθήσει να επιστρέψει στον πλανήτη του. Ο Μικρός Πρίγκιπας δεν έχει καμία αμφιβολία για τη φύση αυτής της βοήθειας. Η πλήρης κατανόηση αποκαλύπτεται καθώς κάθονται σιωπηλοί σαν την έρημο, με την έρημο του Μικρού Πρίγκιπα να τρεμοπαίζει από πάνω.

Ένα "λουλούδι χωρίς καμία σημασία" ενημερώνει τον πρωταγωνιστή ότι ποτέ δεν μπορεί να ξέρει πού να βρει τους ανθρώπους: "Ο άνεμος τους παίρνει μακριά. Δεν έχουν ρίζες και αυτό κάνει τη ζωή τους πολύ δύσκολη". Ο μικροσκοπικός περιπλανώμενος δεν απαντάει, το μόνο που λέει είναι αντίο. Θα πρέπει να αισθάνεται παράξενα για εκείνον να έχει ρίζες που φυτρώνουν προς τον ουρανό.

Βρίσκει έναν δρόμο που οδηγεί σε έναν κήπο με τριανταφυλλιές. Εκεί υπάρχουν πέντε χιλιάδες λουλούδια και όλα μοιάζουν με το "μοναδικό" του τριαντάφυλλο που νόμιζε ότι είναι μοναδικό. Ανησυχεί και ξεσπά σε δάκρυα.

Και τότε εμφανίζεται η αλεπού. Δεν είναι τυχαίο ότι φτάνει ακριβώς εκεί, δίπλα στα τριαντάφυλλα. Η αλεπού και τα τριαντάφυλλα - ειδικά το τριαντάφυλλο του Μικρού Πρίγκιπα - είναι δεμένα μεταξύ τους. Συνδέονται μέσω του φλογερού τους χρώματος, των θηλυκών χαρακτηριστικών και της προσωπικότητάς τους. Εκτός από αυτές και το "λουλούδι που δεν έχει καμία σημασία", όλοι οι άλλοι χαρακτήρες του παραμυθιού είναι άνδρες ή αρσενικά όντα. Η ζωή και η σκέψη του τριαντάφυλλου και της αλεπούς αντιπροσωπεύουν την αναγκαιότητα και τη δυσκολία της ένταξης και την επιθυμία να εξημερωθούν και να ολοκληρωθούν. Μπορεί να μπουν στον πειρασμό να χειραγωγήσουν τους άλλους ή να δώσουν μια παράσταση για να πετύχουν τον στόχο τους. Αυτά τα τεχνάσματα δεν χρειάζονται αν κάποιος αναγνωρίζει και είναι σε θέση να ελέγξει τις μαγικές δυνάμεις που κρύβει μέσα του και τις χρησιμοποιεί για αγνούς και ευγενείς σκοπούς.

Όταν ο Μικρός Πρίγκιπας συναντά την αλεπού ακούει μόνο έναν χαιρετισμό, αλλά δεν βλέπει κανέναν. Γυρίζει γύρω του, αλλά και πάλι δεν μπορεί να δει την αλεπού, παρά μόνο όταν η φωνή του λέει: "Είμαι εδώ, κάτω από τη μηλιά". Όλα αυτά προβλέπουν ότι η συνάντηση με την αλεπού θα αλλάξει, θα αλλάξει ("μεταστρέψει") τη ζωή και τον τρόπο σκέψης του Μικρού Πρίγκιπα και θα τον οδηγήσει προς την πληρότητα (μηλιά).

Η αλεπού του δείχνει και τον κάνει να καταλάβει την αξία του τριαντάφυλλου του και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να συνδεθεί μαζί της. Δεν είναι περίεργο που η αλεπού τα ξέρει όλα αυτά: αντιπροσωπεύει το τριαντάφυλλο, το εσωτερικό βασίλειο του τριαντάφυλλου. Μεταφράζει το άρωμα του τριαντάφυλλου σε λέξεις.

Πριν δώσει ένα μυστικό ως δώρο, η αλεπού συμβουλεύει τον Μικρό Πρίγκιπα να επιστρέψει στα πέντε χιλιάδες τριαντάφυλλα του κήπου. Ο αριθμός πέντε χιλιάδες μπορεί να αναχθεί στον αριθμό πέντε, το μαγικό πεντάγραμμο, που είναι το σύμβολο της θεϊκής τάξης και της αναγέννησης. Οι αναλογίες και η δομή του τριαντάφυλλου συνδέονται επίσης με τον αριθμό πέντε.

Τα λόγια του Μικρού Πρίγκιπα που απευθύνονται στα πέντε χιλιάδες τριαντάφυλλα φαίνονται αρκετά οδυνηρά. Δεν έχει συνέλθει από την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι η αξία του "μοναδικού" του τριαντάφυλλου αμφισβητήθηκε (φαινομενικά) από τον κήπο. Ωστόσο, ο λόγος του πρωταγωνιστή δεν είναι εγωιστικός, αποκλειστικός ή υποτιμητικός, αλλά ένας έπαινος για το ένα και μοναδικό Αιώνιο Τριαντάφυλλο. Ένα αντί για πολλά, εσωτερικό αντί για εξωτερικό: το τριαντάφυλλο της καρδιάς. Αν μπορέσει να ενωθεί μαζί της, όλα τα τριαντάφυλλα θα είναι Ένα γι' αυτόν - θα είναι υπεύθυνος για όλα.

Μόνο μετά από αυτό, ο Μικρός Πρίγκιπας λαμβάνει τα περίφημα λόγια μύησης της αλεπούς:

"Μόνο με την καρδιά μπορεί κανείς να δει σωστά, αυτό που είναι ουσιώδες είναι αόρατο για το μάτι".

"Είναι ο χρόνος που έχεις σπαταλήσει για το τριαντάφυλλό σου που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό".

"Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου..."

Εδώ αρχίζει η religio, και πιο συγκεκριμένα η φάση της Πίστης.

ΠΙΣΤΗ

Μετά τη συνάντηση με την αλεπού, ο Μικρός Πρίγκιπας συναντά δύο ανθρώπους των οποίων το επάγγελμα και η κοσμοθεωρία είναι παρόμοια με αυτή που ζουν στους αστεροειδείς.

Ο πρώτος είναι σιδηροδρομικός ρυθμιστής. Από τότε που γνώρισε την αλεπού, η προοπτική και η ζωή του πρωταγωνιστή έχουν αλλάξει - κινείται σε νέες "ράγες". Η ορμή και οι "βροντές" που κάνουν τα τρένα που εκτρέπονται από τη μια πλατφόρμα στην άλλη είναι το εντελώς αντίθετο από την κενότητα και την αργή σιωπή της ερήμου. Ο προορισμός των οχημάτων φαίνεται αρκετά μάταιος για τον σιδηροδρομικό ρυθμιστή. Γι' αυτόν το νόημα και η δύναμη έγκειται στην ικανότητά του να στέλνει τα τρένα σε διαφορετικές πλατφόρμες. Η μηχανική του εργασία μοιάζει με εκείνη του φανοκόρου - φαίνεται να είναι το αντίστοιχό της στη Γη. Ο ρυθμιστής σιδηροδρόμων αντικατοπτρίζει επίσης τον βασιλιά, καθώς μοιράζεται επίσης ένα μαργαριτάρι σοφίας σε σχέση με τους επιβάτες: "Κανείς δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος εκεί που βρίσκεται". Αυτά τα λόγια πρέπει να επηρεάζουν βαθιά τον Μικρό Πρίγκιπα, αλλά, σύμφωνα με το παραμύθι, δεν αντιδρά σε αυτά. Οι ρήσεις και τα γνωμικά που φέρουν διδακτική αξία μπορούν να προέλθουν από απρόβλεπτες πηγές, αν κάποιος είναι σε θέση να τις παρατηρήσει και να τις λάβει υπόψη του.

Ο άλλος χαρακτήρας είναι ένας έμπορος που πουλάει χάπια που μπορούν να σβήσουν τη δίψα. Με ένα χάπι μπορεί να "εξοικονομηθεί" μία ώρα που διαφορετικά θα ξόδευε στο ποτό. Ο πωλητής αυτού του φαινομενικά χρήσιμου προϊόντος μοιάζει με τον επιχειρηματία και τον επιστήμονα των αστεροειδών.

Έτσι, οι τρεις τελευταίοι φαινομενικά χρήσιμοι χαρακτήρες των αστεροειδών αναδύονται σε αυτά τα δύο γήινα άτομα. Το τρίτο πρόσωπο που συναντά ο Μικρός Πρίγκιπας στη Γη είναι ο πιλότος, ο οποίος προσπαθεί να φτιάξει τη μηχανή του αεροπλάνου του στην έρημο, μακριά από όλους τους άλλους. Είναι κάποιος που αξίζει το χρόνο και τη φιλία του πρωταγωνιστή. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι όταν ο Μικρός Πρίγκιπας ζητάει από τον πιλότο να του ζωγραφίσει ένα πρόβατο, ο άνδρας προσπαθεί, αλλά εκπληρώνει την επιθυμία του πρωταγωνιστή μόνο στην τέταρτη προσπάθεια, όταν χρησιμοποιεί μια αντισυμβατική τεχνική: ζωγραφίζει ένα κουτί που λέει ότι το πρόβατο είναι μέσα. Αυτό ήταν ένα μάθημα για τον άνδρα: ως τυπικός ενήλικας προσπαθούσε μόνο να αποφύγει την αποστολή, αλλά εξαιτίας του Μικρού Πρίγκιπα έπρεπε να αντιμετωπίσει το χάσμα μεταξύ του αγνού παιδικού εαυτού του και του ενήλικου εαυτού του που εστιάζει στην πρακτικότητα.

Η φιλία μεταξύ του πρωταγωνιστή και του πιλότου βαθαίνει, μαθαίνουν όλο και περισσότερα ο ένας από τον άλλον και ο ένας για τον άλλον. Έχουν δύο διαφορετικούς κόσμους, αλλά οι ρίζες τους είναι οι ίδιες. Αυτό το κοινό θεμέλιο έρχεται όλο και περισσότερο στο φως και - πέρα από μερικές περιπτώσεις απερισκεψίας, διαφωνίας και θυμού - οδηγεί στην αμοιβαία κατανόηση και αλληλεγγύη.

Η συμπεριφορά τους όταν ο πιλότος ξεμένει από νερό είναι το καλύτερο παράδειγμα του γεγονότος ότι προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους. Υπό το φόβο του θανάτου ο πιλότος δίνει μια σταυρωτή απάντηση στον Μικρό Πρίγκιπα, τον οποίο οι φυσικές ανάγκες του φαγητού και του ποτού προφανώς δεν επηρεάζουν (ο ύπνος όμως επηρεάζει). Ο πρωταγωνιστής αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα (και τη διδακτική αξία) της κατάστασης, οπότε ισχυρίζεται ότι διψάει κι αυτός και προτείνει να βρει ένα πηγάδι. Η ιδέα φαίνεται παράλογη στον πιλότο, αλλά αφού δεν έχει καλύτερο σχέδιο ξεκινούν. Μετά από ώρες περιπλάνησης, πέφτει η νύχτα. Οι χαρακτήρες κάθονται να ξεκουραστούν κάτω από τον έναστρο ουρανό. Όταν ο πιλότος αναρωτιέται αν ο Μικρός Πρίγκιπας διψάει πραγματικά, ο μικροσκοπικός άνθρωπος λέει: "Το νερό μπορεί να κάνει καλό και στην καρδιά...".

Ο πιλότος δεν τον καταλαβαίνει, αλλά του αποκαλύπτεται ότι υπάρχουν δύο είδη δίψας: ένα του σώματος και ένα της ψυχής. Οι δύο χαρακτήρες διψούν με διαφορετικούς τρόπους: χρειάζονται ένα πηγάδι που μπορεί να τροφοδοτήσει και τα δύο. Είναι κουρασμένοι. Πριν κοιμηθεί ο Μικρός Πρίγκιπας διακηρύσσει δύο σημαντικές σκέψεις:

"Τα αστέρια είναι όμορφα, εξαιτίας ενός λουλουδιού που δεν φαίνεται".

"Αυτό που κάνει την έρημο όμορφη, είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι".

Δύο ανάλογες αντιλήψεις. Η δεύτερη έννοια αγγίζει τον πιλότο και αυτός εκφράζει τη συμφωνία του. Καθώς παρακολουθεί τρυφερά το πρόσωπο του κοιμώμενου πρίγκιπα - τον καθρέφτη της ψυχής του - καταλαβαίνει ότι "Το πιο σημαντικό είναι το αόρατο...".

Συνειδητοποιεί και κατανοεί ότι αυτό που είναι διαφορετικό, αυτό που υπάρχει σε ένα ανώτερο επίπεδο - αυτό που δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο - είναι αόρατο, αλλά λάμπει μέσα από το ορατό και το κάνει πιο όμορφο. Καθώς προχωράει με τον Μικρό Πρίγκιπα να κοιμάται στην αγκαλιά του, βρίσκει το πηγάδι την αυγή - όταν γεννιέται το φως. Εδώ αρχίζει η φάση της Πίστης για τον πιλότο και της Ελπίδας για τον Μικρό Πρίγκιπα.

Ο Μικρός Πρίγκιπας - η ιστορία της επιστροφής - Μέρος 4

"Για τους αμόλυντους, ακόμη και ένα δάγκωμα φιδιού είναι ένα φιλί αγάπης. Αλλά για τους κακομαθημένους ακόμα και ένα ερωτικό φιλί είναι δάγκωμα φιδιού" - Mikhail Naimy

Κείμενο: Fer-Kai , Χώρα: Ουγγαρία , Εικόνα: Logon MP

ΕΛΠΙΔΑ

Το ζωντανό πηγάδι που μοιάζει να προέρχεται από ένα χωριό ενός παραμυθιού έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την έρημο Σαχάρα. Βγάζουν νερό από το μαγικό πηγάδι. Η τροχαλία τραγουδάει και ο ήλιος τρεμοπαίζει στο τρεμάμενο νερό στον κουβά - ένα πηγάδι φωτός, μια πηγή ελπίδας που πηγάζει από την πίστη. "Διψάω γι' αυτό το νερό" λέει ο Μικρός Πρίγκιπας και θα πιει πρώτος. Αφού ξεδιψάσει και ο πιλότος, ο πρωταγωνιστής του θυμίζει την υπόσχεσή του να σχεδιάσει ένα φίμωτρο για το πρόβατό του για να μην φάει το τριαντάφυλλο. Η εικόνα τελειώνει - ελλιπώς, όπως αποδεικνύεται αργότερα - και ο πιλότος διαισθάνεται ότι ο Μικρός Πρίγκιπας έχει μυστικά σχέδια. Μαθαίνει ότι πλησιάζει η επέτειος της άφιξης του πρωταγωνιστή στη Γη, που είναι μια τέλεια ευκαιρία για να επιστρέψει στο τριαντάφυλλο πάνω στον αστεροειδή του πάνω από την έρημο. Θα ξεκινήσει το ταξίδι του κοντά στο πηγάδι, γι' αυτό και διανυκτερεύει εκεί.

Την επόμενη μέρα ο πιλότος βλέπει τον Μικρό Πρίγκιπα να κάθεται στην κορυφή του παλιού πέτρινου τοίχου (ο διαχωρισμός μεταξύ ελπίδας και αγάπης) κοντά στο πηγάδι και να μιλάει με ένα δηλητηριώδες φίδι - το οποίο συνάντησε κατά την άφιξή του στη Γη. Η επιστροφή του στην πατρίδα είναι δυνατή μόνο με τη διφορούμενη βοήθεια του φιδιού. Πρόκειται για μια τρομερή δοκιμασία: πρέπει να πεθάνει (αλλιώς "θα μοιάζω σαν να υποφέρω. Θα μοιάζω λίγο σαν να πεθαίνω") από δάγκωμα δηλητηριώδους φιδιού. Ο πιλότος δεν μπορεί να σταματήσει το σχέδιο του Μικρού Πρίγκιπα. Ετοιμάζεται επίσης να επιστρέψει στο σπίτι του, καθώς κατάφερε να επισκευάσει τη μηχανή του αεροπλάνου (συγχρονισμός).

Τα δόγματα της εσωτερικής παράδοσης διακηρύσσουν από μακρού την επιστήμη του "χρυσού θανάτου" και του "θανάτου για ζωή", όταν το άτομο αφήνει πίσω του, σκοτώνει τον γήινο εαυτό του και αποχωρίζεται τα κοσμικά του βάρη και τις αλυσίδες του. "Δεν μπορώ να κουβαλάω αυτό το σώμα μαζί μου. Είναι πολύ βαρύ" λέει ο Μικρός Πρίγκιπας. Ο φυσικός θάνατος είναι μόνο μια αναλογία για τον "θάνατο" της γήινης υπόστασής μας, αλλά οι δύο αυτοί θάνατοι μπορούν να συμπέσουν. Εδώ η ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα ταιριάζει με τις περιγραφές των Ευαγγελίων για το Μυστήριο του Γολγοθά. Τα κείμενα παρέχουν μια φρικτή περιγραφή της σταύρωσης και του αιματοβαμμένου τρόμου που οδήγησε σε αυτήν. Πρέπει να κατέβει κανείς βαθιά προς τα κάτω για να κάνει τη μεγαλειώδη ανάσταση όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη και καθαρτική.

Τα τελευταία λόγια του Μικρού Πρίγκιπα τονίζουν την ευθύνη του απέναντι στο ρόδο του. Στη συνέχεια, το ήλιο-χρωματισμένο φίδι - με μια κίτρινη λάμψη - παρέχει το θεραπευτικό του δηλητήριο στον μικροσκοπικό άνθρωπο που επιδιώκει να αφήσει πίσω του τη Γη και να επιστρέψει στο σπίτι του. Δεδομένου ότι για τον Μικρό Πρίγκιπα, λόγω της αθωότητας και της αγνότητάς του, το δάγκωμα του φιδιού είναι ένα φιλί αγάπης (κατά τον Mikhail Naimy). Το φίδι παίζει παρόμοιο ρόλο με τον Ιούδα (και όπως υποδηλώνει το όνομά του, τον Ιουδαϊσμό) με το φιλί του στο Μυστήριο του Γολγοθά. Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί η μυστική ανάσταση.

Ο Μικρός Πρίγκιπας δεν επιστρέφει απλώς στο σπίτι του, αλλά εισέρχεται στο βασίλειο της Αγάπης.

ΑΓΑΠΗ

Χρόνια μετά τα γεγονότα ο πιλότος αναφέρει από το σπίτι του ότι: "Ξέρω όμως ότι επέστρεψε στον πλανήτη του, γιατί δεν βρήκα το σώμα του το ξημέρωμα. Δεν ήταν τόσο βαρύ το σώμα του...".

Όταν το σκοτάδι (ο φόβος, η αμφιβολία, η ζοφερότητα) εξαφανίζεται και ο ήλιος λάμπει πάνω από μια νέα μέρα στην έρημο - την πτέρυγα θανάτου της ζωής - επαναλαμβάνεται το θαύμα των Ευαγγελίων: το σώμα του αναστημένου εξαφανίζεται από τη Γη. Κάποτε από μια σπηλιά, τώρα από την έρημο τη νύχτα. Αυτό είναι ένα σημάδι της μεταμόρφωσης, του "θανάτου για τη ζωή".

Το πρόβατο που ζωγραφίζεται για τον Μικρό Πρίγκιπα έχει έναν αινιγματικό ρόλο στην ιστορία. Όταν ο πρωταγωνιστής συναντά τον πιλότο την αυγή, τον ξυπνάει με την εξής παράκληση: "Αν σε παρακαλώ - ζωγράφισε μου ένα πρόβατο!" Το εκπληκτικό αίτημα που έρχεται σε απροσδόκητο τόπο και χρόνο από ένα εκπληκτικό πλάσμα είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης για τον κοιμώμενο. Τον βγάζει από το όνειρό του, τις σκέψεις του, τα "αγαπημένα" του προβλήματα και του δίνει μια νέα προοπτική.

Το πρόβατο "κλειδωμένο" ή κρυμμένο σε ένα κουτί είναι ο ίδιος ο Μικρός Πρίγκιπας - επομένως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτό είναι το σχέδιο που του αρέσει - καθώς το πρόβατο είναι το αρχαιότερο και πιο εμφανές σύμβολο του Ιησού Χριστού (το αρνί του Θεού). Όπως το εξημερωμένο, αθώο ζώο προσφέρεται σε θυσία στην πίστη της Παλαιάς Διαθήκης, έτσι και ο Ιησούς Χριστός προσφέρεται στο θαύμα της ανάστασης. Ο Μικρός Πρίγκιπας κάνει επίσης θυσίες για το ρόδο του, το οποίο είναι κρυμμένο μέσα του ως η μεταφορά του προβάτου στο κουτί. Αυτό το μαγικό λουλούδι που είναι κλειδωμένο στο σώμα του είναι η καρδιά του τριαντάφυλλου και το τριαντάφυλλο της καρδιάς - Το Ρόδο.

Γιατί όμως ο Μικρός Πρίγκιπας ανησυχεί ότι τα πρόβατα θα φάνε το τριαντάφυλλό του επιστρέφοντας στο σπίτι; Ένας άλλος φόβος - η αμφιβολία - έρχεται να προστεθεί σε αυτόν, προερχόμενος από τον πιλότο στον επίλογο του παραμυθιού. Συνειδητοποιεί ότι ξέχασε να προσθέσει τον δερμάτινο ιμάντα στο φίμωτρο που σχεδίασε για το πρόβατο, άρα είναι άχρηστο (η έλλειψη προσοχής και επίγνωσης). Αν ο Μικρός Πρίγκιπας ξεχάσει να κλείσει το τριαντάφυλλό του κάτω από τη γυάλινη σφαίρα, το πρόβατο μπορεί να το φάει σε ένα δευτερόλεπτο. Το πρόβατο είναι επίσης ένα διπλό σύμβολο με αυτή την έννοια: είναι ένα εξημερωμένο ζώο, αλλά τα δόντια του αποτελούν απειλή για τα βρώσιμα φυτά, ακόμη και για εκείνα που έχουν αγκάθια. Καθώς περιπλανιόταν στην έρημο, ο Μικρός Πρίγκιπας -ως "αρνάκι"- φοβόταν μήπως διαπληκτιστεί ξανά με το τριαντάφυλλό του, γι' αυτό και ζήτησε το σχέδιο ως προστατευτική ασπίδα. Δεν μπορούσε να γνωρίζει τι θα έχει ως αποτέλεσμα η αυτοθυσία του - τι αλλαγές θα φέρει η φάση της Αγάπης. Επιστρέφοντας από την έρημο ο πιλότος δεν πέρασε τη φάση της Πίστης, πράγμα που σημαίνει ότι μερικές φορές ξαναπέφτει σε δυσπιστία. Άλλοτε σκέφτεται το θέμα της φίμωσης με αισιοδοξία, άλλοτε με απελπισία. Θέτει το ερώτημα, το οποίο είναι κρίσιμο για πολλούς, με βάση την ψυχική του κατάσταση:

Κοιτάξτε τον ουρανό. Αναρωτηθείτε: είναι ναι ή όχι; Έφαγε το πρόβατο το λουλούδι; Και θα δείτε πώς όλα αλλάζουν...

Και έτσι η ανολοκλήρωτη ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα μας αφήνει να κοιτάμε τον ουρανό και τον εαυτό μας, χωρίς να μας αφήνει ποτέ και αναγκάζοντάς μας να την αναλογιστούμε. Με αυτή την έννοια μοιάζει με τις φόρμουλες κλεισίματος των λαϊκών παραμυθιών που προτρέπουν τους αναγνώστες ή τους ακροατές να αξιοποιήσουν το μήνυμα της ιστορίας στη ζωή τους, εσωτερικά, όχι εξωτερικά.

Υπάρχει μια λογική έλλειψη στο παραμύθι σχετικά με τον κίνδυνο της αχρηστίας του φίμωτρου. Ακόμα και αν λειτουργούσε, θα εξαρτιόταν από την επίγνωση του Μικρού Πρίγκιπα να το βάλει στα πρόβατα τη νύχτα. Αν το ξεχάσει, το πρόβατο μπορεί να φάει το τριαντάφυλλο. Αν ο Μικρός Πρίγκιπας συνειδητοποιήσει ότι το φίμωτρο είναι άχρηστο, θα εξαρτηθεί επίσης από την επίγνωσή του αν θα ξεχάσει να κλείσει το τριαντάφυλλο στη γυάλινη σφαίρα ή όχι. Όπως και να 'χει, η συνειδητοποίησή του είναι ζωτικής σημασίας. Ακόμη περισσότερο επειδή αυτός, στην πραγματικότητα, είναι το πρόβατο.

Όπως είναι και το ρόδο.

Μετάφραση G.J.P. 

Πηγή:

https://www.logon.media/en/little-prince-tale-returning-part-1

Δράκοι και γρύπες γύρω από ένα μοναχικό ανθισμένο δέντρο από ένα έργο του Nicolas Flamel 1418

Δράκοι και γρύπες γύρω από ένα μοναχικό ανθισμένο δέντρο 

από ένα έργο του Nicolas Flamel 1418

Δράκοι και γρύπες γύρω από ένα μοναχικό ανθισμένο δέντρο σε ένα τοπίο στα περίχωρα μιας πόλης, που αντιπροσωπεύει ένα στάδιο της αλχημικής διαδικασίας. Έγχρωμη χαλκογραφία μετά από χαρακτική, περίπου 17ος αιώνας.

Περιγραφή:

Ο Φλαμέλ γράφει ότι σε αυτή τη σελίδα ήταν "ζωγραφισμένο ένα ανθισμένο δέντρο στην κορυφή ενός πολύ ψηλού βουνού, το οποίο κουνιόταν πολύ από τον βόρειο άνεμο- είχε το πόδι της φυσήξει [μπλε], τα λουλούδια της λευκά και κόκκινα, τα φύλλα της έλαμπαν σαν λεπτό χρυσάφι: Και γύρω του οι δράκοι και οι γρύπες του βορρά έκαναν τις φωλιές τους και την κατοικία τους" (ό.π., σ. 9) Ο Dixon (ό.π., σ. xxx) σχολιάζει ότι "ο Poisson και ο Grillot de Givry ερμηνεύουν αυτή την εικόνα αντίστοιχα ως αλληγορία των "δύο σπερμάτων, του θείου και του υδραργύρου" και ως την εξάχνωση του υδραργύρου". Συνεχίζει προτείνοντας άλλες πιθανές σημασίες: το δέντρο είναι το "χρυσό λουλούδι", σύμβολο της μήτρας της Παναγίας- σύμβολο του σταδίου του " lapis" στην αλχημεία, και "η επισφαλής κατάσταση του αλχημικού λουλουδιού, καθώς το δέρνουν οι βοριάδες και το απειλούν τέρατα".

Σημείωση περί της αναπαραγωγής

Η εικόνα αντλεί την έμπνευσή της από ένα κείμενο του Nicolas Flamel (περίπου 1330-1417) που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1612 και στη συνέχεια στην Αγγλία το 1624. Ο Flamel διηγείται πώς έπεσε στα χέρια του ένα βιβλίο γραμμένο από κάποιον Αβραάμ τον Εβραίο και συνεχίζει περιγράφοντας τις εικονογραφήσεις του, τις οποίες δεν επιχειρεί να αναπαραγάγει. Μόνο το 1672, στην έκδοση του βιβλίου από τον W. Salmon, οι εικόνες έγιναν πραγματικότητα. Βλ: Nicolas Flamel, His exposition of the hieroglyphicall figures (1624), εκδ. Laurinda Dixon, Λονδίνο 1994, σ. 8 κ.ε.

Μετάφραση G.J.P.

Συνοπτική παρουσίαση του εμβλήματος από το έργο του Malachias Geiger Microcosmus hypochondriacus, 1651.

Συνοπτική παρουσίαση του εμβλήματος από το έργο του 

Malachias Geiger 

Microcosmus hypochondriacus, 1651.

Ένα άλλο έμβλημα που προσπαθεί να στριμώξει όσο το δυνατόν περισσότερα στον χώρο του είναι το έμβλημα από το έργο του Malachias Geiger Microcosmus hypochondriacus , 1651

Σε αυτό το έμβλημα περιλαμβάνεται μια πληθώρα στοιχείων : λιοντάρια - παγώνι - αετοί - κοράκι λευκός κύκνος - φοίνικας, που δείχνουν τη συνεχιζόμενη αλχημική διαδικασία. Θα συμπεριλάβω μια μεγαλύτερη σάρωση αυτής της εικόνας ως άσκηση σε ένα επόμενο μάθημα. Τώρα, αν και η αλχημική διαδικασία μπορεί να θεωρηθεί ως μια φυσική διαδικασία που περιλαμβάνει αλλαγές χρώματος που λαμβάνουν χώρα σε μια φιάλη, όλοι αναγνωρίζουμε ότι η αλχημεία είναι πολύ ευρύτερη και ασχολείται με πιο οικουμενικά θέματα. Στα εμβλήματα βλέπουμε συνήθως μια μεταφορική ή αλληγορική διαδικασία, χωρίς να εμπλέκεται πραγματική φυσική αλχημική εργασία. Τα αλχημικά εμβλήματα συχνά μας δείχνουν αντ' αυτού μια γενική διαδικασία, η οποία αν και μπορεί να εφαρμοστεί στην εξωτερική εργασία με ουσίες, φέρει επίσης μια ευρύτερη σημασία και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποκτήσουμε μια αλχημική κατανόηση των μεταμορφώσεων σε πολλά επίπεδα. Έτσι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την εικόνα της αλχημικής διαδικασίας για να βοηθήσουμε την κατανόηση της ανάπτυξης στον φυσικό κόσμο των φυτών. Μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πτυχές των τρόπων με τους οποίους τα όργανα και οι ιστοί στο σώμα μας υφίστανται μετασχηματισμούς. Η αλχημική διαδικασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο με το οποίο μπορούμε να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τη δική μας ψυχή και τους τρόπους με τους οποίους οι ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις εκτυλίσσονται σε ένα κοινωνικό πλαίσιο. Μπορεί να εφαρμοστεί ακόμη και σε πεζά ζητήματα, όπως αυτά που θα συναντήσει κανείς ακόμη και σε ένα επιχειρηματικό πλαίσιο.

Η αλχημική διαδικασία είναι μάλλον ιδιαίτερη. Είναι αρκετά δομημένη - αλλά όχι γραμμική. Τα διάφορα στάδια μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά, αντί να προκύψουν ως μια σειρά γραμμικών βημάτων. Το πρώτο προφανές στάδιο της διαδικασίας είναι το μαύρισμα, η κάθοδος στο σκοτάδι, ή ένα είδος διαδικασίας θανάτου. Για τον αλχημιστή, μόνο μέσω αυτής της καθόδου σε ένα στάδιο θανάτου μπορεί η διαδικασία να εξελιχθεί περαιτέρω. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα από τον φυσικό κόσμο των φυτών - ο αλχημιστής έβλεπε τον σπόρο να πεθαίνει, να αποσυντίθεται και να χάνει τη μορφή του προκειμένου να μπορέσει να αναδυθεί ο νέος βλαστός. Μπορούμε να δούμε πτυχές του δικού μας ψυχισμού σαν να αντανακλούν τη διαδικασία αλχημικής μεταμόρφωσης. Έτσι, όταν ξεκινάμε κάποιο νέο ενθουσιασμό ή κάποια νέα δημιουργική ιδέα, μπορούμε να παρατηρήσουμε πώς τελικά έρχεται μπροστά μας ένα είδος αβεβαιότητας, μια συσκότιση του αρχικού ξεκάθαρου οράματος, μια φαινομενική απόσυρση της δημιουργικής ψυχικής μας ενέργειας από το έργο. Πολλοί άνθρωποι απλά εγκαταλείπουν σε τέτοιες δυσκολίες, αλλά θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η συσκότιση είναι απλώς μέρος της αλχημικής διαδικασίας μετασχηματισμού που εκδηλώνεται στον ψυχισμό μας.

Θα ήθελα να ασχοληθώ περαιτέρω με αυτά τα θέματα σε μεταγενέστερο μάθημα, καθώς δεν υπάρχει επαρκής χρόνος σε αυτό το πρώτο έτος του κύκλου σπουδών. Η πρόθεσή μου στο πρώτο μέρος του μαθήματος ήταν να δώσω στους συμμετέχοντες κάποια κατανόηση των βασικών στοιχείων του αλχημικού συμβολισμού και του τρόπου με τον οποίο τα επιμέρους σύμβολα λειτουργούν μέσα στο χώρο ενός εμβλήματος. Είναι σημαντικό, ωστόσο, να έχουμε κατά νου ότι υπάρχουν πολλά επίπεδα μέσα από τα οποία μπορούμε να εξερευνήσουμε την ευρύτερη σημασία της αλχημικής διαδικασίας μετασχηματισμού. Σε αυτό το σημείο πρέπει να επικεντρωθούμε στο να αποκτήσουμε επίγνωση των διαφόρων εκφράσεων της αλχημικής διαδικασίας στα εμβλήματα, χωρίς απαραίτητα να είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε τους τρόπους με τους οποίους η αλχημική διαδικασία μπορεί να φανεί σε διάφορα πεδία. Θα πρέπει τώρα να εξερευνήσουμε τους μηχανισμούς της αλχημικής διαδικασίας αντί να βιαστούμε να βρούμε τρόπους να τη βιώσουμε. Μόνο έχοντας μια σταθερή αντίληψη της γραμματικής και της σύνταξης αυτού του εμβληματικού συμβολισμού μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα είμαστε σε θέση να εξερευνήσουμε την ευρύτερη σημασία της αλχημείας. Η εισαγωγική εικόνα της σειράς Azoth του Basil Valentine, όπως βρίσκεται στην επανεπεξεργασία αυτής της εικόνας στο Mylius Philosophia Reformata, επιχειρεί να παρουσιάσει ολόκληρη τη διαδικασία σε μια σειρά από μικρά κυκλάκια.

Και πάλι αυτά δείχνουν την αρχική φάση του μαυρίσματος, που οδηγεί μέσω ενός κύκλου σταδίων σε ένα αναγέννηση.

το κοράκι στο κρανίο

το κοράκι τσιμπάει το νεκρό κοράκι στο έδαφος

Δύο πουλιά σηκώνουν το πτώμα του νεκρού κορακιού.

αυτό γίνεται στέμμα όταν το σηκώνουν στον ουρανό τα πουλιά

τα δύο πουλιά κάθονται σε ένα δέντρο

κάτω από αυτό το δέντρο σχηματίζεται ένας μονόκερος

μια ανθρώπινη φιγούρα ανασταίνεται από τον τάφο.

Αυτή είναι απλώς μια συμβολική επεξεργασία της αλχημικής διαδικασίας. Θα βρούμε και άλλες σε διάφορα εμβλήματα και ακολουθίες εμβλημάτων. Θα είναι σημαντικό για εμάς να αναγνωρίσουμε πότε ολόκληρη η αλχημική ακολουθία παρουσιάζεται σε ένα έμβλημα. Τα περισσότερα εμβλήματα, φυσικά, ασχολούνται απλώς με κάποια μικρή πτυχή της διαδικασίας, αλλά μερικά εμβλήματα προσπαθούν να δείξουν ολόκληρη τη διαδικασία σε συμπιεσμένη συμβολική μορφή. Αυτές οι συμπιεσμένες εκδοχές, καθώς πρέπει να απαλλαγούν από τις λεπτομέρειες και να επικεντρωθούν στην ουσία της διαδικασίας, συχνά συμπυκνώνουν την αλχημική διαδικασία σε μια κομψή συμβολική δήλωση. Αν και συχνά μπορεί να είναι μάλλον ασαφείς και αινιγματικές, η συμβολική έκφραση μπορεί να είναι πολύ ισχυρή. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δουλέψουμε με τέτοιες ευφάνταστες απεικονίσεις της αλχημικής διαδικασίας, καθώς μπορούν να μας ανταμείψουν με κάποια εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τη μεταμόρφωση στην αλχημεία.

Μετάφραση G.J.P. Απόσπασμα από τα μαθήματα μελέτης του Adam McLean για την εσωτερική αλχημεία και τον αλχημικό συμβολισμό..

Michael Maier - Εννέα επιστολές που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα (Ambix, Vol. 61)

 

Michael Maier - Εννέα επιστολές που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα (Ambix, Vol. 61)

Nils Lenke (Rheinbach), 

Nicolas Roudet (Université de Strasbourg) 

and Hereward Tilton (University of Exeter)

Οι συγγραφείς παρέχουν μεταγραφή, μετάφραση και αξιολόγηση εννέα νέο ανακαλυφθέντων επιστολών του αλχημιστή Michael Maier (1568-1622) προς τον Gebhardt Johann von Alvensleben (1576-1631), έναν ευγενή γαιοκτήμονα στην περιοχή του Μαγδεμβούργου. Προερχόμενα από το τελευταίο έτος της ζωής του, η αλληλογραφία αυτή ρίχνει νέο φως στη βιογραφία του Μάιερ, περιγράφοντας λεπτομερώς τις προσπάθειές του να εξασφαλίσει πελατεία εν μέσω της οικονομικής κρίσης των αρχών του Τριακονταετούς Πολέμου. Ενώ η αποτυχημένη προσπάθειά του να τελειοποιήσει τον πόσιμο χρυσό συνέχισε να αποτελεί το κεντρικό σημείο των αγωγών πατρωνίας του, ο Μάιερ προσέφερε επίσης τις υπηρεσίες του σε διάφορες τέχνες που είχε καταδικάσει στα έντυπα έργα του, δηλαδή την αστρολογία και την "υπερφυσική" μαγεία. Οι παρατηρήσεις σχετικά με την άγνωστη έως τώρα γνωριμία του με τον Heinrich Khunrath απαιτούν την επανεκτίμηση της διαπραγμάτευσης από τον Maier των διαλεκτικών ορίων μεταξύ της Λουθηρανικής ορθοδοξίας και του Παρακελσιανισμού. Οι επιστολές αποκαλύπτουν επίσης την ουσιαστική συμβολή του Μάιερ σε ένα έργο που προηγουμένως είχε αποδοθεί αποκλειστικά στον Άγγλο αλχημιστή Φράνσις Άντονι.

-------

Επιστολή 4: Michael Maier προς Gebhard Johann von Alvensleben,

Μαγδεμβούργο, 11 Φεβρουαρίου 1622

Γενναίε, αξιότιμε και ευγενή άρχοντα, αφού σας ευχηθώ κάθε ευτυχία και καλή υγεία από τον Παντοδύναμο Θεό, δεν θα μπορούσα να παραλείψω να αναφέρω στην εξοχότητά σας γραπτώς καθώς και προφορικώς πώς έχω πλέον λάβει πλήρως ορισμένα πράγματα, τα οποία ανέρχονται σε εκατό Thaler σε νομίσματα, και ευχαριστώ ειλικρινά την εξοχότητά σας γι' αυτό και υπόσχομαι σε αντάλλαγμα ότι θα εκπληρώσω ειλικρινά την εν λόγω υπόσχεση με τη μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη και συνεχή υπηρεσία, όπως αρμόζει. Πέρασα τώρα επίσης αρκετό χρόνο με τα βιβλία της εξοχότητάς σας για αστρολογικά θέματα και τα ξεφύλλισα, και έμαθα ότι ο συγγραφέας τους, δηλαδή ο Μ. Heringius, ήταν ένας σπουδαίος εφαρμοστής αυτής της [τέχνης] και είχε στην εξοχότητά σας έναν τέτοιο μαθητή που, αν ζούσε, δεν θα είχε κανένα λόγο να ντρέπεται αλλά μάλλον να συγχαίρει τον εαυτό του. Πιστεύω ότι σε ολόκληρη τη μεγάλη Γερμανική χώρα, ανάμεσα σε τόσες χιλιάδες ευγενικής καταγωγής, δύσκολα θα μπορούσαν να βρεθούν τέσσερις που θα μπορούσαν να συγκριθούν με την Εξοχότητά σας από αυτή την άποψη. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες ασυνήθιστες και κρυφές τέχνες και εφευρέσεις. Οφείλω να ομολογήσω ότι μέχρι τώρα δεν ήμουν ιδιαίτερος λάτρης της αστρολογίας, αν και πάντα μου άρεσε η αστρονομία και συχνά την απολάμβανα.

Ωστόσο, τώρα έχω αναπτύξει τέτοια αγάπη και πάθος γι' αυτό, ώστε ήδη πριν από οκτώ ημέρες ήθελα να δημιουργήσω γενέθλια ωροσκόπια για τα παιδιά μου, ειδικά για τον μικρό μου γιο (ονόματι Petrus Aurelius, που γεννήθηκε εδώ στο Μαγδεμβούργο το έτος 1619, στις 28 Δεκεμβρίου, στις 3:30 μ.μ.), αν είχα στα χέρια μου τις εφημερίδες του Origanus ή άλλων, γιατί έχω τον πρώτο τόμο του Robert Fludd για την αστρολογία, από τον οποίο ήλπιζα να σχηματίσω τη γενική κρίση, προσθέτοντας σε αυτήν τις ιδιαιτερότητες που θα μπορούσα να μάθω από το σύγγραμμα του M. M. Heringius, στο οποίο περιγράφει και επεξεργάζεται τη γέννηση του γιου της εξοχότητάς σας ως παράδειγμα. Ωστόσο, αναγκάστηκα να το αναβάλω αυτό για μια άλλη περίσταση. Εν τω μεταξύ, συνέταξα αντ' αυτού ένα μικρό έργο σχετικά με τη γεωμαντεία για την εξοχότητά σας, η οποία θα είναι έτσι σε θέση, χωρίς περαιτέρω οδηγίες, να την συλλάβει, να την κατανοήσει και να την εφαρμόσει. Με το παρόν παρακαλώ την Εξοχότητά σας να διαβάσετε το πρώτο μέρος του μικρού έργου, και αν η Εξοχότητά σας κρίνει ότι η τέχνη είναι καλά θεμελιωμένη στη φύση, να αναλάβετε και το άλλο μέρος και να συνεχίσετε με αυτό. Το τρίτο μέρος το έχω χωρίσει σε έναν μεγάλο πίνακα, στον οποίο ανήκουν και οι άλλοι πίνακες, αυτό συμβαίνει επειδή ένα τόσο εκτεταμένο θέμα δεν μπορεί να ασκηθεί καλύτερα από ό,τι όταν γίνεται αντιληπτό με μια ματιά με τη μορφή πινάκων. Οι πίνακες δεν είναι πλήρως συμπληρωμένοι, για να μπορέσω πρώτα να μάθω την κρίση της εξοχότητάς σας ως προς το αν επιθυμείτε να έχετε αυτά τα πράγματα με τη μορφή τέτοιων πινάκων, αν ναι, θα μπορέσω να το υλοποιήσω σύντομα. Στο τελευταίο ή τέταρτο μέρος θα προσθέσω πολλά περισσότερα παραδείγματα, αλλά σύμφωνα με τις επιθυμίες της Εξοχότητάς σας, όταν μου στείλετε πίσω τους πίνακες και το τέταρτο μέρος, τα οποία θα ήθελα να δω, ώστε να γίνει το ίδιο και με το πρώτο [μέρος].

Μόλις μπορέσω να πάρω στα χέρια μου τις εφημερίδες, θα φέρω την αστρολογική κρίση με τη μορφή ειδικών πινάκων, δηλαδή πρώτα τους οίκους και μετά τα δώδεκα ζώδια, τρίτον τους επτά πλανήτες μαζί με τις αρετές και τις αδυναμίες τους και τις μαρτυρίες για τη σημασία τους, από τις οποίες θα μπορούσε κανείς να σχηματίσει την αστρολογική κρίση, η οποία διαφορετικά μπορεί να είναι πολύ περίπλοκη. Και θα ήμουν ακόμη πιο πρόθυμος να το κάνω αυτό αν η εξοχότητά σας μπορούσε να βοηθηθεί από αυτό το έργο, επισυνάπτω ένα παράδειγμα του Κρόνου, επειδή τα αποτελέσματα δεν θα είναι [απλώς], αλλά μάλλον θα προκύψουν. Από τέτοιους πίνακες θα υπήρχαν άλλοι έξι για τους πλανήτες και δώδεκα για τα ζώδια, επίσης δεκατρείς για τους ουράνιους οίκους. Αυτά τα υποβάλλω στην κρίση της εξοχότητάς σας, η οποία ίσως έχει πολύ καλύτερους πίνακες. Επιστρέφω επίσης τα βιβλία της Εξοχότητάς σας, αλλά αν μπορέσω να αποκτήσω τις εφημερίδες (διότι αυτή τη στιγμή ο Frank [ο βιβλιοπώλης] έχει μόνο ένα αντίτυπο, για το οποίο έχει ήδη λάβει χρήματα από κάποιον) θα ήθελα να ζητήσω και πάλι το βιβλίο του Heringius, με θέμα τη γέννηση του γιου της Εξοχότητάς σας. Με αυτό συστήνω την εξοχότητά σας στον Παντοδύναμο Θεό και προσφέρω τις ευλαβικές μου υπηρεσίες. 

Δόθηκε στο Μαγδεμβούργο, την 11η Φεβρουαρίου του έτους 1622, την 14 Ιανουαρίου, 

Ο πρόθυμος υπηρέτης της εξοχότητάς σας,

Michael Maierus.

Μετάφραση G.J.P.

Το Κοσμικό Ρόδο (Χριστός) Παρουσίαση της πρώτης φιγούρας του 'Αμφιθεάτρου της Αιώνιας Σοφίας' του Heinrich Khunrath 1609

 Το Κοσμικό Ρόδο (Χριστός) 

Παρουσίαση της πρώτης φιγούρα του 

'Αμφιθεάτρου της Αιώνιας Σοφίας' 

του Heinrich Khunrath 1609

Ο Χριστός στον Σταυρό

Πρώτη φιγούρα, σύντομη παρουσίαση.

Αυτό το πλαίσιο, το πρώτο, είναι αφιερωμένο στην Καμπάλα. Σε ένα θαυμαστό πεντάγραμμο, συντίθεται επιδέξια ένα ολόκληρο γενικό σύστημα φιλοσοφίας: η πνευματική γνώση του Θεού, που αποκαλύπτεται στα ονόματα και τις ιδιότητές του από τον Λόγο του, που είναι παρών και ενεργεί σε ολόκληρο το σύμπαν, είναι ο σκοπός προς τον οποίο πρέπει να προσπαθήσει ο αναζητητής, η πρώτη μελέτη που πρέπει να κάνει.

Το κεντρικό σημείο ξεδιπλώνει την περιφέρεια σε τρεις διαφορετικές διαβαθμίσεις, γεγονός που μας δίνει τις τρεις κυκλικές και ομόκεντρες περιοχές, που αντιπροσωπεύουν την ίδια τη διαδικασία της Εκδήλωσης.

Στην πρώτη περιοχή ο Χριστός πάνω στο σταυρό μέσα σε ένα ρόδο φωτός: αυτό είναι το μεγαλείο του Λόγου ή ο Άνταμ Κάδμον είναι το έμβλημα του Μεγάλου Αρκανίου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ιερογράφος έχει κρατήσει για το κέντρο της πεντάλφας του το σύμβολο της ενσάρκωσης του αιώνιου Λόγου. Διότι διαμέσου του Λόγου, μέσα από τον Λόγο και μέσω του Λόγου δημιουργήθηκαν όλα τα πράγματα, τόσο τα πνευματικά όσο και τα σωματικά.

Στη συνέχεια, η ακτινοβολία του φωτός ανθίζει γύρω του σε ένα τριαντάφυλλο με πέντε πέταλα: το πεντάκτινο αστέρι του Καμπαλιστικού Μακρόκοσμου, το Φλεγόμενο Αστέρι της Μασονίας, το σύμβολο της βούλησης που κατέχει τα πάντα, οπλισμένο με το φλεγόμενο σπαθί των Χερουβείμ.

Για να μιλήσουμε στη γλώσσα του εσωτερικού Χριστιανισμού, είναι η σφαίρα του Θεού - Υιού, μεταξύ της σφαίρας του Θεού - Πατέρα (η σκιώδης σφαίρα στην κορυφή όπου το Ain-Soph ξεχωρίζει με φωτεινά γράμματα) και της σφαίρας του Θεού - Αγίου Πνεύματος (η σφαίρα στο κάτω μέρος όπου το ιερό γράμμα Aemeth ξεχωρίζει με σκούρα γράμματα).

Αυτές οι δύο σφαίρες εμφανίζονται σαν χαμένες μέσα στα σύννεφα του Atziluth (που αντιπροσωπεύονται από την κεντρική και τη δεύτερη περιφέρεια) για να υποδηλώσουν την απόκρυφη φύση του πρώτου και του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδας: η Εβραϊκή λέξη που τις εκφράζει είναι δυναμικά αποκομμένη, εδώ φωτεινή σε φόντο σκιάς, εκεί σκοτεινή σε φόντο φωτός, υποδεικνύοντας ότι το πνεύμα μας, ανίκανο να διεισδύσει σε αυτές τις αρχές στην ουσία τους, μπορεί μόνο να δει τις αντιθετικές τους σχέσεις, δυνάμει της αναλογίας των αντιθέτων.

Πάνω από τη σφαίρα του Ain-Soph, η ιερή λέξη Ιεχωβά διασπάται σε ένα τρίγωνο φλόγας, όπου το Iod συμβολίζει τον Πατέρα, το Iah τον Υιό, το Iaho το Άγιο Πνεύμα, το Iahod το ζωντανό Σύμπαν: και αυτό το μυστικιστικό τρίγωνο αποδίδεται στη σφαίρα του απερίγραπτου Ain-Soph ή του Θεού-Πατέρα. Οι καμπαλιστές ήθελαν αυτό να σημαίνει ότι ο Πατέρας είναι η πηγή ολόκληρης της Τριάδας, και επιπλέον, περιέχει σε απόκρυφη εικονικότητα, όλα όσα είναι, ήταν και θα είναι.

Πάνω από τη σφαίρα της Aemeth και του Αγίου Πνεύματος, στην ίδια τη λάμψη του Ροδόσταυρου και στα πόδια του Χριστού, ένα περιστέρι με ποντιφική τιάρα πετάει φλεγόμενο: ένα έμβλημα του διπλού ρεύματος αγάπης και φωτός που κατεβαίνει από τον Πατέρα στον Υιό - από τον Θεό στον Άνθρωπο και ανεβαίνει από τον Υιό στον Πατέρα - από τον Άνθρωπο στον Θεό.

Μόνο το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, που αντιπροσωπεύεται από τον κεντρικό Σταυρό των Ρόδων, διαπερνά τα σύννεφα της Atziluth, μέσα στα οποία εκτοξεύονται οι δέκα σεφιρωτικές ακτινοβολίες. 

Είναι σαν τόσα πολλά παράθυρα ανοιχτά στο μεγάλο μυστικό του Λόγου, μέσα από τα οποία μπορεί κανείς να ατενίσει το μεγαλείο του από δέκα διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Ακολουθούν τώρα κατά σειρά τα ονόματα των δέκα σεφιρότ (στο πεντάκτινο είναι σχεδιασμένα στα εβραϊκά, εδώ δίνουμε τη μεταγραφή και τη μετάφραση στη δημοτική γλώσσα): Kether, το Στέμμα. Hochmah, Σοφία. Binah, Νοημοσύνη. Hesed, Έλεος. Geburah, Δικαιοσύνη. Tiphereth, Ομορφιά. Netzak, Eternity. Hod, η βάση. Yesod, η Νίκη. Malkut, το Βασίλειο.

Σε κάθε ένα από τα σεφιρότ, στο πλαίσιο του Ροδόσταυρου του Khunrath, αντιστοιχεί μια αγγελική χορωδία, το όνομα κάθε χορωδίας λειτουργεί σχεδόν ως σφραγίδα για τις δέκα ακτινοβολίες που εκπέμπονται από αυτήν, καθεμία από τις οποίες περιέχει έναν στίχο του Μωσαϊκού Δεκάλογου και αποτελούν όλες μαζί, την τρίτη και τελευταία και απώτατη περιφέρεια της πεντάλφας. Μεταξύ της δεύτερης και της τελευταίας περιφέρειας βρίσκονται τα είκοσι δύο γράμματα του ιερού αλφαβήτου των Εβραίων, και πάνω στο πεντάκτινο φωτεινό τριαντάφυλλο, γύρω από το κέντρο που αποτελείται από τον Θεό - τον Υιό, διαγράφονται τα δέκα θεία ονόματα, που αντιστοιχούν στα δέκα σεφιρότα. Εδώ είναι η λαϊκή μετάφραση: Το Ον, Iah, Jehovah.Ο Αιώνιος, El, Eloim Gibbor, Eloha, Eloim Sabaoth και Jehovah Sabaoth ο Θεός των δυνάμεων, ο Παντοδύναμος, ο Κύριος ΒΑΣΙΛΕΑΣ.

Το κείμενο είναι μεταφρασμένο από εμένα, από την πρώτη Ιταλική μετάφραση των εικονογραφημένων σχολίων με τα οποία οι γιατροί Papus και Mare Haven συνόδευσαν την επανέκδοση των Πινάκων του Henry Khunrath το 1906. Ωστόσο, θεωρήσαμε σκόπιμο να ενσωματώσουμε τα σχόλια αυτών των συγγραφέων με εκείνα που έκαναν αργότερα άλλοι συγγραφείς, ιδίως ο Stanislao de Guaita.

Μεταφράζω για εσάς πολύ σημαντικά θέματα που πιστεύω έχουν ενδιαφέρον για κάθε σοβαρό αναζητητή, πείτε ένα καλό λόγο, αναδημοσιεύστε τα όσο είναι δυνατόν, αγοράστε κάποιο βιβλίο από εμένα για να βοηθήσετε την εργασία μου. 

Σύντομα το βιβλίο 'Αζώθ' του Βασίλειου Βαλεντίνου στην πρώτη Ελληνική μετάφραση

Σύντομα το βιβλίο 'Αζώθ' του Βασίλειου Βαλεντίνου στην πρώτη Ελληνική μετάφραση

Με ιδιαίτερη χαρά τέλος του μήνα θα σας παρουσιάσω την πρώτη Ελληνική μετάφραση του μοναδικού και πολύ σημαντικού έργου της Χριστιανικής αλχημείας 'Αζώθ' που αποδίδεται στον Βασίλειο Βαλεντίνο.

Πιο κάτω αντιγράφω για εσάς ένα μικρό μέρος της εισαγωγής το οποίο μιλά για την συγκεκριμένη έκδοση.

'Το 1613 κυκλοφόρησε ταυτόχρονα στη Φρανκφούρτη, από τον εκδότη Johann Bringern, μια έκδοση της πραγματείας μας στα Γερμανικά (1) και μια στα Λατινικά (2). Η Γερμανική έκδοση, ανώνυμη, έχει αφιέρωση από τον εκδότη, ο οποίος απλώς δηλώνει, όσον αφορά τον συγγραφέα, ότι είναι "επιμελής εραστής του θέματος" (3), η Λατινική έκδοση, που αποδίδεται στον Basilius Vincentinus, μεταφράζεται από τον Georgius Beatus. Η πρώτη επίσημη απόδοση του Azoth στον Βασίλειο Βαλεντίνο βρίσκεται στη Γαλλική μετάφραση του David Laigneau (4), που δημοσιεύτηκε το 1624 στο Παρίσι, σε μια συλλογή που περιλάμβανε επίσης τα Δώδεκα κλειδιά της φιλοσοφίας, του ίδιου συγγραφέα, και την πραγματεία για το Αυγό των Φιλοσόφων του Bernardo Trevisano (5). Την ίδια χρονιά, οι ίδιοι εκδότες Jérémie και Christofle Perier εκτύπωσαν επίσης μια ξεχωριστή έκδοση (6).

Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η απόδοση του Azoth στον Basil Valentine γίνεται σχεδόν σταθερή στις επόμενες εκδόσεις και στη βιβλιογραφία.'

The two great current challenges - work of all people today.

 

The two great current challenges - work of all people today.

There are two great challenges - changes that we are all facing today, the first is reshaping in a harmonious way the evolution of the universe, and man must harmonize with these forces of radiation in a conscious absolute way, but at the same time there is also around us the obscene effect of selfishness, of evil that exists and destroys everything around it on all levels from the physical to the psychological.

That is why today, as we speak to you, there are two great demands to be fulfilled, one is the development of our inner work leading to transformation, and the other, also important, is to protect us from this blackness, the degeneration of people, the tendency towards obscenity and violence.

That is why the Spiritual School raises from the very beginning the issue of conscious detachment from everything around us that hinders our inner development, whether it is our work or the people around us, our activities and engagements.

The ego cannot continue the old way of life, thinking as before, feeling and acting as a blind and spiritually handicapped person.

Calm within our professional, family life is of great importance because it provides us with a frame of reference from which we can work with the least possible tension.

Of course every material bond, every attachment to people, every dysfunction is a matter of reflection and ignition to be dissolved as an obstacle and through it we can learn, to know ourselves.

But we must not stay there, repeating the same mistakes over and over like silly little children.

We are living in expected times, the scriptures, our elder brothers have already spoken to us about all this, perhaps not in detail, since it is not always possible to predict something completely, but it can certainly be seen from the signs, from the course of each thing.

So let no one say that we have not been given the necessary knowledge of what we must do, yesterday, today, tomorrow.

About all this we speak to you impersonally, without any interest either financial or vanity, we need absolutely nothing from you since all these ego games are nothing but ghosts and illusions.

Our prayer is for all men, but it touches most of all those who are on the threshold of the first great realization, and therefore seek, perhaps not yet clearly, the one and only purpose of man's life, union with God.  

The painting is entitled 'The Light of the Soul' a work by Olga Fröbe-Kapteyn which we showed in our last exhibition, a tribute to her.

Οι δυο μεγάλες επίκαιρες προκλήσεις - εργασίες όλων των ανθρώπων σήμερα.

 

Οι δυο μεγάλες επίκαιρες προκλήσεις - εργασίες όλων των ανθρώπων σήμερα.

Δυο είναι οι μεγάλες προκλήσεις - αλλαγές που αντιμετωπίζουμε όλοι μας σήμερα, η πρώτη αναδιαμορφώνει κατά ένα αρμονικό τρόπο την εξέλιξη του σύμπαντος, και πρέπει ο άνθρωπος να εναρμονιστεί με αυτές τις δυνάμεις ακτινοβολίας κατά ένα συνειδητό απόλυτο τρόπο, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει επίσης γύρω μας και το αισχρό αποτέλεσμα της ιδιοτέλειας, της κακότητας που υπάρχει και καταστρέφει το κάθε τι γύρω της σε όλα τα επίπεδα από το φυσικό μέχρι το ψυχολογικό.

Για αυτό και σήμερα, την ώρα που σας μιλάμε συνυπάρχουν δυο μεγάλες απαιτήσεις προς εκπλήρωση, η μία είναι η ανάπτυξη της εσωτερικής μας εργασίας που οδηγεί στην μεταμόρφωση, και η άλλη, επίσης σπουδαία, είναι η προστασία μας από αυτήν την μαυρότητα, τον εκφυλισμό των ανθρώπων, την ροπή προς την αισχρότητα και την βία.

Για αυτό και η Πνευματική Σχολή θέτει ευθύς εξαρχής το θέμα της συνειδησιακής απόσπασης από κάθε τι γύρω μας που εμποδίζει την εσωτερική μας ανάπτυξη, είτε είναι η εργασία μας είτε είναι οι άνθρωποι γύρω μας, οι ασχολίες και οι εμπλοκές μας.

Δεν μπορεί το εγώ να συνεχίσει τον παλιό τρόπο ζωής, να σκέφτεται όπως πριν, να αισθάνεται και να δρα ως τυφλός και πνευματικά ανάπηρος.

Η ηρεμία μέσα στην επαγγελματική, οικογενειακή ζωή μας είναι μιας σπουδαίας σημασίας γιατί μας προσφέρει ένα πλαίσιο αναφοράς μέσα από το οποίο μπορούμε να εργαστούμε με τις λιγότερες δυνατές εντάσεις.

Φυσικά κάθε υλικός δεσμός, κάθε αγκύλωση με τους ανθρώπους, κάθε δυσλειτουργία είναι ένα θέμα περισυλλογής και ανάφλεξης ώστε να λυθεί ως εμπόδιο και μέσα από αυτό να μάθουμε, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.

Αλλά δεν πρέπει να μείνουμε εκεί, να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια λάθη σαν μικρά ανόητα παιδιά.

Ζούμε σε αναμενόμενους καιρούς, οι γραφές, οι πρεσβύτεροι αδελφοί μας μας έχουν μιλήσει ήδη για όλα αυτά, ίσως όχι με λεπτομέρειες μιας και πάντοτε δεν μπορεί να προβλεφθεί κάτι ολοκληρωτικά, αλλά διαφαίνεται σίγουρα από τα σημεία, από την πορεία κάθε πράγματος.

Οπότε μην πει κανείς πως δεν μας δόθηκε η απαραίτητη γνώση για το τι πρέπει να κάνουμε, χτες, σήμερα, αύριο.

Για όλα αυτά σας μιλάμε απρόσωπα, χωρίς κανένα συμφέρον είτε οικονομικό είτε ματαιοδοξίας, δεν χρειαζόμαστε απολύτως τίποτα από εσάς μιας και όλα αυτά τα παιχνίδια του εγώ δεν είναι τίποτα άλλο από φαντάσματα και ψευδαισθήσεις.

Η προσευχή μας πραγματοποιείται για όλους τους ανθρώπους αλλά αγγίζει περισσότερο όλους αυτούς που βρίσκονται στο κατώφλι της πρώτης μεγάλης συνειδητοποίησης, και για αυτό αναζητούν, ίσως όχι ευκρινώς ακόμα, το ένα και μοναδικό σκοπό της ζωής του ανθρώπου, την ένωση με τον Θεό.  

Ο πίνακας έχει τίτλο 'Το Φως της Ψυχής' ένα έργο της Olga Fröbe-Kapteyn που δείξαμε και στην τελευταία μας έκθεση, αφιέρωμα σε αυτήν.

Μην αποθαρρύνεστε από την σκοτεινότητα των καιρών, αυξήστε το απελευθερωτικό σας έργο.

Μην αποθαρρύνεστε από την σκοτεινότητα των καιρών, αυξήστε το απελευθερωτικό σας έργο.

Σχεδόν όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες στις σύγχρονες κοινωνίες έχουν εξηγηθεί, λιγότερο ή περισσότερο από την Πνευματική Σχολή αλλά και άλλους εργάτες του φωτός.

Οι γνωστοί σκοτεινοί κύκλοι που δημιουργούν το χάος παντού μέσω ποικίλων τρόπων δεν χρειάζονται τα χρήματά μας, δεν είναι αυτός ο σκοπός τους, έχουν ήδη εξαγοράσει κυβερνήσεις και κράτη.

Ο σκοπός του χάους είναι η εσωτερική ένταση, ο φόβος, οι πιθανές ακρότητες ώστε οι άνθρωποι να απομακρυνθούν από την πνευματική τους αρχή ειδικότερα στους σημαντικούς χρόνους μέσα στους οποίους ζούμε.

Αν καίγεται το σπίτι σου, υπάρχει φτώχεια, εγκληματικότητα μια γενικότερη τρέλα και χάος, αρρώστιες που δεν βγάζεις άκρη, συνεχής έλεγχος και περιορισμοί, τι λέτε είναι ο καιρός της φιλοσοφίας και της εσωτερικής ενατένισης; Του πολιτισμού και των τεχνών;

Οι διακοσμικές συνθήκες, ακτινοβολίες που υπηρετούν το Θεϊκό σχέδιο εκχύνουν σε μεγάλη ένταση όλες τις απαραίτητες δομικές τροφές μέσω των οποίων η μεταμόρφωση μπορεί να πραγματωθεί, είναι η τεράστια αγκαλιά του μανδύα του Χριστού μέσω του οποίου όλοι όσοι έρχονται σε Αυτόν με μια αγνή καρδιά μπορούν να επανέλθουν μέσω του Μέγα Μυστήριου του Γολγοθά στην αγκαλιά του Πατρός.

Αυτό το έργο προσπαθούν να αναχαιτίσουν αγαπητοί φίλοι, να εξουδετερώσουν κάθε πνευματικής φύσης αφύπνιση και δράση που πηγάζει από το Ρόδο.

Να κοιμίσουν ξανά και ξανά τις ανθρώπινες οντότητες ώστε μέσα από την μεταδιδόμενη σκοτεινότητα των καιρών να προβούν όχι σε καλά θετικά έργα αλλά σε οδύνη, σύγχυση και βία.

Νομίζω πως θα ζήσουμε και εμείς την δημιουργία ενός παγκόσμιου θρησκευτικού φασιστικού κράτους με ηγέτη τον αντίχριστο, ο οποίος θα φανεί σαν την μοναδική λύση σε όλα τα ζοφερά παγκόσμια προβλήματα και ο οποίος θα μπορέσει να ενώσει όλες τις θρησκείες και φυλές σε ένα σώμα.

Και ποιος δεν θα ήθελε κείνη την στιγμή κάτι ανάλογο;

Και αυτή είναι η παγίδα, διότι τελειότητα, σωτηρία, ευτυχία, ευδαιμονία, σταθερότητα, ειρήνη, αρμονία δεν υπάρχουν σε αυτό το πεδίο ζωής και ούτε θα υπάρξουν ποτέ.

Το βασίλειο μου δεν είναι αυτού του κόσμου, μας λέει ο Κύριος μας.

Αρχές του 1950 όταν γράφηκε ένα βιβλίο που εξηγούσε όλα αυτά ορισμένοι μπορεί να υπέθεσαν πως είναι υπερβολές ή φαντασία αλλά δυστυχώς αγαπητοί φίλοι τα περισσότερα από όσα έχουν γραφτεί επαληθεύτηκαν ήδη.

Δεν υπάρχει άλλη οδός από την αγάπη του Θεού, την αγαθότητα, την αγάπη, την υπηρεσία προς τον συνάνθρωπο, την εσωτερική μας οδό απελευθέρωσης.

Αν θα κάνετε ένα βήμα προς Εμένα, Εγώ θα κάνω δυο βήματα προς εσάς.

Και αυτό είναι το Έργο μας.

III Το Ουράνιο Βασίλειο από το βιβλίο της Catharose de Petri 'Μεταμόρφωση'

 

III Το Ουράνιο Βασίλειο από το βιβλίο της Catharose de Petri 'Μεταμόρφωση'

Έχετε ποτέ σκεφτεί τι τεράστια επίδραση μπορεί να εκπορευτεί από μια Πνευματική Σχολή, μια επίδραση που μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο τον κόσμο και την ανθρωπότητα; Μια μυστηριακή σχολή έχει σχεδιαστεί ειδικά για ανθρώπους που θέλουν πραγματικά να βαδίσουν το μονοπάτι και που, μαζί, επιθυμούν να σχηματίσουν το λαό του Θεού. Ωστόσο, η Πνευματική Σχολή εκπληρώνει και μια άλλη λειτουργία, διότι, μέσω του τρίτου μαγνητικού πεδίου της, ασκεί καθοριστική επιρροή σε ολόκληρη την ανθρώπινη ύπαρξη. Αυτή η πτυχή του τεράστιου απελευθερωτικού έργου της Αδελφότητας δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται. Συχνά είμαστε τόσο απορροφημένοι από τον πρωταρχικό στόχο της διαδικασίας απελευθέρωσης που τείνουμε να ξεχνάμε τις ευρύτερες πτυχές του βοηθητικού έργου της Σχολής. Οι επιρροές και τα αποτελέσματα του τρίτου μαγνητικού πεδίου συζητούνται συχνά στη Σχολή, αλλά υπάρχουν πολλά περισσότερα που θα μπορούσαν να ειπωθούν για τις πλήρεις επιπτώσεις και τις παρενέργειές του.

Γνωρίζετε ότι εφαρμόζοντας τη μέθοδο του μη-πράττειν, ασκώντας όλες τις πτυχές της αυτοπαράδοσης, ζείτε και ενεργείτε με έναν εξαιρετικά επαναστατικό τρόπο σε σχέση με ολόκληρη τη διαλεκτική τάξη της φύσης; Και γνωρίζετε ότι, αν ένας ικανός αριθμός ανθρώπων άρχιζε να βαδίζει τα μονοπάτια που δείχνει η Σχολή, τότε αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό για να μεταμορφώσει το πρόσωπο του κόσμου σε ελάχιστο χρόνο, για να μην μιλήσουμε για τα τελικά αποτελέσματα της ακτινοβολίας του τρίτου μαγνητικού πεδίου; Ακόμη και αν λιγότερο από το ένα τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού ασκούσε το Wu Wei, το μη-πράττειν, αυτή η μικρή μειοψηφία θα ήταν ικανή να αλλάξει ολόκληρη την κοινωνική, πολιτική, οικονομική και θρησκευτική δομή της κοινωνίας μας, και τα αποτελέσματα θα ήταν ιδανικά, ιδωμένα από διαλεκτική άποψη. Και γνωρίζετε ότι υπήρξαν πράγματι περίοδοι στην ιστορία όπου πράγματι επικράτησαν τέτοιες καταστάσεις;

Στην ιστορία της αρχαίας Κίνας υπήρξαν εποχές που ένας τόσο μεγάλος αριθμός ανθρώπων ακολουθούσε τα βήματα του Λάο Τσε, ώστε αναπτύχθηκαν ιδανικές συνθήκες σε όλη τη χώρα, σε βαθμό που οι άνθρωποι την αποκαλούσαν "Ουράνιο Βασίλειο" και έρχονταν από όλο τον κόσμο για να μελετήσουν το πολιτικό της σύστημα. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν ότι τα πράγματα πήγαν πολύ γρήγορα λάθος. Τα πράγματα θα είχαν ούτως ή άλλως επιδεινωθεί στο τέλος, επειδή τέτοιες ιδανικές συνθήκες είναι μόνο ένα προσωρινό φαινόμενο που προκαλείται από τις ακτινοβολίες της Πνευματικής Σχολής. Αλλά όταν οι άνθρωποι προσπάθησαν να εντοπίσουν τα αίτια αυτής της αναζωπύρωσης στο πολιτικό σύστημα και όχι στην πρακτική του Wu Wei, η ευημερία ήταν βέβαιο ότι θα έβρισκε ένα πρόωρο τέλος.

Όλοι μπορούμε να δούμε πόσο γρήγορα η παρούσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων πλησιάζει προς το τέλος της. Οι καταστάσεις ακραίας δυστυχίας και απόγνωσης πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Αυτά είναι τα σημάδια του τέλους. Προκαλούνται από την παρουσία ενός αυξανόμενου αριθμού μαγνητικών γραμμών δύναμης που δεν μπορούν να εξηγηθούν από τη συνηθισμένη φύση. Αλλά δεν είναι καθόλου αναπόφευκτο το κλείσιμο αυτής της ημέρας εκδήλωσης να σημαδευτεί αποκλειστικά από καταστάσεις δυστυχίας, μεγαλύτερες και πιο διαδεδομένες από ποτέ άλλοτε. Το τέλος αυτής της ημέρας της εκδήλωσης δεν είναι απαραίτητο να χαρακτηρίζεται από μια κάθοδο στην κτηνωδία και τη βαρβαρότητα, διότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, η ανθρωπότητα θα έμενε τελικά σε μια τόσο κτηνωδη κατάσταση που κάθε νέα προσπάθεια απελευθέρωσης σε μια νέα ημέρα εκδήλωσης θα παρεμποδίζονταν από τις πιο θεμελιώδεις, δομικές δυσκολίες. Θα ήταν καλύτερα αν το τέλος λάμβανε χώρα κατά τη διάρκεια μιας περιόδου ευρείας ηθικής και μυστικιστικής αναγέννησης.

Γι' αυτό είναι ευλογία το γεγονός ότι η Πνευματική Σχολή είναι σε θέση όχι μόνο να φροντίζει για την απελευθέρωση όλων των οντοτήτων που της έχουν εμπιστευτεί τον εαυτό τους, αλλά και να δημιουργεί νέες ευκαιρίες για όλους τους άλλους σε ένα "ουράνιο βασίλειο", το οποίο, αν και είναι μόνο ένα προσωρινό φαινόμενο, δημιουργεί τις ψυχολογικές συνθήκες μέσα στις οποίες μπορεί να γεννηθεί η ελπίδα της απόλυτης ελευθερίας. Φανταστείτε ένα άτομο που αντιμετωπίζει το τέλος του με διάθεση απόλυτης δυστυχίας και ερημιάς. Και φανταστείτε ένα άτομο που αντιμετωπίζει το τέλος του σε μια ατμόσφαιρα ευτυχίας. Ο πρώτος θα ήταν βυθισμένος στον εγωκεντρισμό και τόσο τυφλωμένος από το μίσος, τη μνησικακία και το φόβο, που δεν θα μπορούσε να ξέρει τι απερίσκεπτες πράξεις θα μπορούσε να διαπράξει. Ο δεύτερος, βιώνοντας την ευτυχία αλλά συνειδητοποιώντας την ευθραυστότητά της, θα ήταν πολύ πιο ευαίσθητος στο άγγιγμα της Γνώσης. Γι' αυτό είναι προνόμιο να μου επιτρέπεται να καταθέσω ότι η πρακτική του Wu Wei θα επιτρέψει στην Πνευματική Σχολή και στους αδελφούς και τις αδελφές της όχι μόνο να αναχωρήσουν από έναν κόσμο που φθείρεται, αλλά και να δώσουν σε αυτούς που μένουν πίσω κάποιο μέτρο της επίγειας ευτυχίας που αναζητούν. Με αυτόν τον τρόπο θα επικρατήσει μια ατμόσφαιρα ευτυχίας, παρέχοντας τις συνθήκες μέσα στις οποίες θα μπορέσουν να βρεθούν και να σωθούν από τη Γνώση όσοι έχουν μείνει πίσω. Έτσι, υψώστε τις καρδιές σας και παρηγορηθείτε από τη σκέψη ότι, ασκώντας θετικά τη μαθητεία σας, δεν θα βοηθήσετε μόνο τον εαυτό σας, δεν θα υπηρετήσετε μόνο τη Σχολή, αλλά και την ανθρωπότητα, με τον πιο πρακτικό τρόπο.

Λίγα λόγια για το βιβλίο :

Η αληθινή απελευθέρωση απαιτεί την αναγέννηση της απόλυτα συνειδητής, αθάνατης ψυχής, σε σύνδεση με το πνεύμα. Μόνο μια αναγεννημένη ψυχή μπορεί να εισέλθει στον αρχικό θεϊκό κόσμο της αιώνιας ειρήνης. Αυτή η θεμελιώδης αναγέννηση είναι προσβάσιμη μέσω μιας διαδικασίας, τα ίχνη της οποίας βρίσκονται στην αρχέγονη σοφία όλων των εποχών, από τον Ερμή μέχρι τον Χριστό, από τις Ουπανισάδες μέχρι το Τάο, ως αποτέλεσμα μιας εντελώς νέας στάσης ζωής η ψυχή αφυπνίζεται, ο Λόγος και η συνείδηση μετασχηματίζονται από την αυτογνωσία και το "μη-είναι". Η τέλεια πνοή της ζωής μεταμορφώνει ολόκληρη την ύπαρξη.

https://www.rozekruispers.com/nl/product/9789067321594/transfiguration.html

Το Δέντρο της Πανσοφίας

 Το Δέντρο της Πανσοφίας

Ένας βαθύς και απρόσκοπτος προβληματισμός σχετικά με τα νοήματα που εμπεριέχονται στα πρώτα κείμενα των Ροδοσταύρων βοηθάει στην κατανόηση των πραγματικών στόχων του Τάγματος. Ως εκ τούτου, σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης με τον γρίφο, προσφέρουμε μερικές διευκρινίσεις.

Ο άρχοντας που δίνει στον συγγραφέα το νέο του όνομα είναι ο Θεός (λατ. Deus), και ο Mögling αναφέρεται στη Φύση (Natura) ως σύζυγό του. Ωστόσο, στο άλλο έργο του, Ο καθρέφτης της σοφίας των Ροδοσταύρων, την ορίζει κάπως διαφορετικά, ως "τον κανόνα και οδηγό για κάθε τέχνη, την υπηρέτρια του Θεού και ερωμένη όλων των ανθρώπινων εφευρέσεων, τη μητέρα όλων των ζώων, των φυτών και των ορυκτών, τη λαμπρή λάμψη της Θείας Φλόγας".

Η μελέτη του "Βιβλίου της Φύσης" - η κατανόηση των νόμων της και της σοφίας που αντανακλάται σε αυτούς - είναι αυτή που φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στα πνευματικά μυστήρια. Οι φιλόσοφοι έχουν "εξορίσει τη Φύση από τη γη τους", δηλαδή έχουν εντρυφήσει στη νεκρή γνώση, στον σχολαστικισμό, σε όλα αυτά που οι Ροδόσταυροι αποκαλούν "ακαδημαϊκή θάλασσα". Αυτή η "θάλασσα" περιγράφεται από τον J.W. Andrée στο "Christianopolis": "...Επιβιβάστηκα στο πλοίο "Fantasia", έφυγα από το λιμάνι μαζί με πολλούς άλλους και υπέβαλα τη ζωή μου στους χιλιάδες κινδύνους της αναζήτησης της γνώσης. Σύντομα ξέσπασαν σφοδρές θύελλες φθόνου και συκοφαντίας. Το πλοίο ανατράπηκε και βυθίστηκε".

Η θλιβερή κατάσταση της ακαδημαϊκής ψευδο-σοφίας περιγράφεται επίσης στο Ο Καθρέπτης της Σοφίας των Ροδοσταύρων: "Πηγαίνετε στα πανεπιστήμια, στις ακαδημίες, στα γυμναστήρια, οπουδήποτε, και δεν θα βρείτε τίποτε άλλο παρά άχρηστες και μάταιες διαμάχες, κανέναν να μην έχει ανάγκη από ερωτήσεις για το νόημα του τάδε ή του δείνα κειμένου του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα ή οποιουδήποτε άλλου φιλοσόφου, πολλές συζητήσεις για αμφίβολα πράγματα, από τις οποίες βγαίνετε χωρίς να ξέρετε τίποτε περισσότερο από πριν, και σπάνια θα βρείτε ένα ερώτημα πραγματικά και αληθινά ξεκαθαρισμένο στον πυρήνα του".

Επίσης, στο πρώτο μανιφέστο των Ροδοσταύρων, Fama Fraternitatis, μπορεί κανείς να διαβάσει: "Η διαφωνία κυριαρχεί μεταξύ των επιστημόνων, η υπερηφάνεια και η ματαιοδοξία τους εμποδίζουν να γνωρίσουν την Αλήθεια, η οποία, με τη χάρη του Θεού, μας αποκαλύπτεται τόσο γενναιόδωρα στην εποχή μας στο Βιβλίο της Φύσης".΄

Γίνεται σαφές ότι η ανάγνωση του Βιβλίου της Φύσης σημαίνει να απελευθερώσει κανείς το μυαλό του από το δογματισμό και να το ανοίξει στη Θεία Αλήθεια που ενσαρκώνεται στον κόσμο. Οι Rosencreutzers μίλησαν για τη μεταρρύθμιση των επιστημών σε αυτή τη βάση - κάλεσαν τους ανθρώπους να αναζητήσουν τη Ζωντανή Γνώση, να πνευματοποιήσουν την άθλια ακαδημαϊκή κοινότητα, να αποκτήσουν τους θησαυρούς της αληθινής πανσοφίας. Αυτό το Ροδοσταυρικό κάλεσμα επηρέασε έντονα την πνευματική ελίτ του 17ου αιώνα και παρέμεινε ισχυρό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ενάμιση αιώνα αργότερα, ο Γάλλος μυστικιστής Louis Claude de Saint-Martin έγραψε ότι ο επίδοξος Θεός πρέπει να μάθει να διαβάζει δύο βιβλία, το βιβλίο της Φύσης και το βιβλίο του Ανθρώπου, και στα γραπτά του φιλοσόφου J.J. Rousseau υπάρχουν γραμμές: "Έτσι έκλεισα όλα τα βιβλία. Υπάρχει ένα, ανοιχτό σε όλα τα μάτια, το οποίο είναι το Βιβλίο της Φύσης. Από αυτό το μεγάλο και μεγαλειώδες βιβλίο μαθαίνω να υπηρετώ και να λατρεύω τον θεϊκό του συγγραφέα".

Τα ονόματα των θυγατέρων της Φύσης που μας λέει ο Mögling στον γρίφο είναι τα ονόματα των τεσσάρων στοιχείων (elements).

Ignis - Φωτιά, η κόρη του Athanor.

Aer - Αέρας, η κόρη με τα αγγελικά φτερά.

Aqua - Νερό, η κόρη που μεταφέρει το δοχείο με τον Φιλοσοφικό Ερμή. (Ο υδράργυρος έχει πολλή υγρασία, οπότε εξατμίζεται στη φωτιά, όπως το νερό).

Terra - Γη, σκορπίζοντας στάχτες στο κεφάλι της.

Η εικόνα που δώσαμε ως στοιχείο ("Το Δέντρο της Πανσοφίας") είναι από ένα άλλο βιβλίο ("Ο Καθρέφτης της Σοφίας των Ροδοσταύρων"), οπότε η σειρά των στοιχείων δεν είναι η ίδια με τη σειρά που βρίσκουμε στην "Πανδώρα". Περιέργως, όταν απαριθμεί τα στοιχεία στον Καθρέφτη, ο Mögling προσθέτει σε παρένθεση: "όσον αφορά το ειδικό θέμα του ουρανού και των άστρων, δεν θα πούμε σε κανέναν γι' αυτό".

Γιατί ακριβώς η κόρη με τον Athanor δίνει στο γράμμα της το όνομα του συγγραφέα; Ο Athanor είναι ο αλχημικός κλίβανος, η καρδιά της αλχημείας. Ο Mögling δείχνει ότι η αρχή της φωτιάς είναι η πιο σημαντική στη διαδικασία του εσωτερικού μετασχηματισμού. Δεν πρόκειται για τη φυσική φωτιά, αλλά για την πνευματική αρχή, στη ροδοσταυρική φιλοσοφία, η φωτιά είναι σύμβολο εξαγνισμού, μιας πνευματοποιητικής επαφής με το ανώτερο Φως, μεταμόρφωσης και αναγέννησης, όπως η αναγέννηση του Φοίνικα μέσα σε μια φλεγόμενη φλόγα. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η Μπλαβάτσκυ αναφέρθηκε στους Ροδόσταυρους ως φιλοσόφους της φωτιάς.

Για να κατανοήσουμε τη σημασία της συλλαβής στο τέλος του ονόματος, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι, σύμφωνα με την καμπαλιστική σοφία, τα γράμματα, οι ήχοι και οι συνδυασμοί τους έχουν τεράστια δύναμη. Η συλλαβή אל ("el") σημαίνει "Θεός", γι' αυτό και ο Mögling λέει ότι ξεπερνά τον ουρανό και τη γη στη δύναμή του. Οι ετυμολογικές ρίζες του αγγλικού the All και του γερμανικού das All (σύμπαν, σύμπαν) ανάγονται στο ίδιο. Η συλλαβή αυτή περιλαμβάνεται στα ονόματα των αρχαγγέλων (Αναήλ, "το έλεος του Θεού", Γαβριήλ, "η δύναμη του Θεού", κ.λπ.). Το όνομα που κωδικοποιείται στο αίνιγμα είναι Δανιήλ, που σημαίνει "ο Θεός είναι ο κριτής".

Τώρα ας μιλήσουμε λίγο περισσότερο για το σχήμα του Δέντρου της Πανσοφίας, τη συμβολική αναπαράσταση του Mögling των θεμελίων της κοσμολογίας του Rosencreutz.

Η προέλευση όλων των πραγμάτων είναι ο αιώνιος Θεός, ο Ιεχωβά. Το όνομά του יהוה αναγράφεται σε μια σφαίρα με φτερά. Κάτω στο διάγραμμα βλέπουμε τη Φύση με τις τέσσερις "κόρες" της, τα στοιχεία που, αναμειγνύονται μεταξύ τους και δημιουργούν τον Ήλιο. Γύρω από τη σφαίρα του Ήλιου υπάρχουν τρία βασίλεια: το φυτικό, το ορυκτό και το κατώτερο, αυτό στο οποίο βρίσκεται ο άνθρωπος ως αποτέλεσμα της πτώσης και της απομάκρυνσής του από τον Θεό.

"Αυτός που Τον υπάκουσε πριν από την πτώση", λέει ο καθρέφτης της σοφίας των Ροδοσταύρων, "δεν χρειάστηκε ποτέ να ανησυχεί για τη σοφία, όπως ακριβώς ο Αδάμ δεν είχε καμία έλλειψη και ήταν απαλλαγμένος από αμφιβολίες". Η πτώση, ωστόσο, κατέρριψε το προηγούμενο μεγαλείο του ανθρώπου και "από εκείνα τα λαμπερά φώτα έμειναν μερικές μικρές σπίθες".

Από τότε, ο άνθρωπος βρίσκεται στον έσχατο πάτο, μακριά από τον Θεό, αλλά παραδόξως βρίσκεται στη βάση του συστήματος, σαν να στηρίζεται πάνω του ολόκληρο το σύμπαν. Είναι θεμελιωδώς σημαντικό να κατανοήσουμε τον ίδιο τον άνθρωπο, ο οποίος, όπως γράφει ο Mögling, αποτελείται από δύο μέρη: "ένα ορατό, παροδικό σώμα και μια αόρατη, άφθαρτη ψυχή". Γνωρίζοντας τον εαυτό μας όχι μόνο ως ένα φυσικό σώμα, αλλά ως έναν μικρό κόσμο (παρόμοιο με ολόκληρο το σύμπαν), γνωρίζουμε επίσης τον Θεό. Το "Tibi" γράφεται δίπλα στον μικρόκοσμο, που σημαίνει "σε σένα". Όλος ο κόσμος προσφέρεται στον άνθρωπο ως ένα μεγάλο σχολείο σοφίας και ως μια ευκαιρία για αυτογνωσία, δηλαδή για να γνωρίσει τον Θεό μέσα του.

Παρά την τραγωδία που συνέβη, ο άνθρωπος και ολόκληρος ο γήινος κόσμος εξακολουθούν να συνδέονται με τον Θεό. Όπως βλέπετε, το σχήμα δείχνει ότι όλα τα όντα προέρχονται από μία Πηγή και παραμένουν σε αρμονική σύνδεση του μικρόκοσμου με τον μακρόκοσμο: omnia ab uno (όλα από το Ένα), omnia ad uno (όλα προς το Ένα), veritas simplex (απλή αλήθεια). Αν κοιτάξετε προσεκτικά αυτό το σχήμα και το σκεφτείτε, θα δείτε ότι ο άνθρωπος είναι εκείνος μέσω του οποίου όλη η Δημιουργία πρέπει να επιστρέψει στην Πηγή της.

Σκεφτείτε, αγαπητοί φίλοι, τα λόγια του Daniel Mögling: αν καταλάβετε όλα αυτά, καταλαβαίνετε περισσότερα από ό,τι αν είχατε όλα τα έργα των φιλοσόφων (χωρίς εξαίρεση) στα χέρια σας.

"Ανοίξτε, ανοίξτε τα αυτιά σας,

Όποιος έχει αυτιά να ακούσει, ας ακούσει!

Όποιος έχει μάτια να δει, ας δει!

Όποιος έχει τη γλώσσα να μιλήσει, ας μιλήσει!

Και θα διακηρύξει την παντοδυναμία του Υψίστου".

("Ο καθρέφτης της σοφίας των Ροδοσταύρων").

Μετάφραση G.J.P από το κείμενο του S.F.