Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Kάντε τις ευχές σας πράξη


Kάντε τις ευχές σας πράξη

Η δειλία, η διστακτικότητα μας να προχωρήσουμε σε καθοριστικές αλλαγές στην ζωή μας εσωτερικά και εξωτερικά φαίνεται κυρίως στις εποχές των εορτών όπως τις βιώνουμε αυτές τις μέρες.
Τα ευχολόγια πάνε και έρχονται ακατάπαυστα, σου εύχομαι σου εύχομαι σου εύχομαι .... 

Τέλεια αγαπητοί μου φίλοι αλλά κάντε τις ευχές σας πράξη με θάρρος, επιμονή και χαρά προσφοράς, γιατί ότι μένει στα λόγια είναι ασήμαντο μιας και είναι αέρας που χάνεται με την εκπνοή μας αλλά η έκφραση της καλοσύνης της συντροφικότητας της γενναιοδωρίας της προσφοράς γενικότερα δημιουργούν όλες αυτές τις απαραίτητες βάσεις ώστε οι ευχές μας - σας να μπορέσουν να πραγματοποιηθούν, έστω ένα μικρό μέρος από αυτές αν αυτό είναι δυνατόν, ένα μικρό μέρος εσύ ένα μικρό μέρος εγώ ένα μικρό μέρος αυτός το παζλ θα συμπληρώνεται ώρα με την ώρα, μέρα με την μέρα. 

Είναι κατανοητό ότι αυτός ο κόσμος είναι ατελής και λόγο της αντιθετικής του φύσης πάντοτε θα δοκιμάζεται από το καλό και το κακό γιατί αυτά τα δύο είναι συνυφασμένα μέσα στην ύπαρξη αυτού του κόσμου, ο άνθρωπος όμως μπορεί να αναταράξει σημαντικά την αναλογία του καλού και του κακού καθ όλην την διάρκεια της ζωής του. 

Ας πλημμυρίσουμε από σήμερα αυτόν τον κόσμο με την καλοσύνη και την συμπόνια στην κάθε αναπνοή μας στο κάθε βήμα μας.

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Κατανοείτε τα σημάδια των καιρών και την αναγκαιότητα της αλλαγής;

 

Κατανοείτε τα σημάδια των καιρών και την αναγκαιότητα της αλλαγής;

Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δυσκολεύονται στο να κατανοήσουν την μεγάλη σημασία των λέξεων και των εννοιών που αυτές περιέχουν. Ο λόγος δεν περιγράφει μόνο όλα όσα σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε ώστε να γίνουν απτά για εμάς ώστε να αυτό περιγραφόμαστε, να αυτό εκφραζόμαστε, να αυτό γνωριζόμαστε γιατί αγαπητοί μου φίλοι ένα πολύ μεγάλο μέρος της καθημερινότητά μας ωθούμαστε από το ασυνείδητο μας, έτσι πολύ λίγο κατανοούμε την δράση μας κυρίως με τους άλλους ανθρώπους. Με τις έννοιες που δίνουμε στις λέξεις όλα αυτά αποκτούν όχι μόνο βαρύτητα αλλά και μία ιδιαίτερη σημαντικότητα και έτσι όχι μόνο δεικνύουν αλλά γίνονται και ένα τρομερό  εργαλείο επικοινωνίας και με τους άλλους, ένας ιδιαίτερος κώδικας ο οποίος όταν είναι γόνιμος και φωτεινός σαν έκφραση ωθεί τον άνθρωπο και την κοινωνία του σε θαυμαστά αποτελέσματα. 

Σήμερα δυστυχώς η γλώσσα και οι έννοιες έχουν κυριολεκτικά κατακερματιστεί σε τέτοιο σημείο που η επικοινωνία γίνετε σχεδόν αδύνατη αλλά δυστυχώς και η διάθεση για επικοινωνία έχει αδρανήσει σε τέτοιο βαθμό για αυτό και όπως όλοι γνωρίζουμε η τεχνολογία μας προσθέτει συνεχώς αλλεπάλληλες ψευδαισθήσεις και υποκατάστατα αυτής. Σε συνδυασμό με την ταχύτητα που η κοινωνία μας κινείται, την σύγχυση τον θόρυβο και τις συγκρούσεις, την ανασφάλεια και την φτώχεια σε όλα τα επίπεδα, όλα αυτά μας αποσυνθέτουν εσωτερικά, την ουσία μας, το γνωστικό φωτεινό μέρος της ψυχής μας ολοένα και περισσότερο καταρρακώνεται. 
Πρέπει να τα αναλογιστούμε όλα αυτά; 
Πρέπει να δράσουμε τώρα αυτήν την στιγμή; 
Πρέπει να οδηγηθούμε έξω από αυτόν τον συρφετό και την καταχνιά; 

Αυτή είναι μία απάντηση που ο κάθε ένας από εμάς πρέπει ο ίδιος να δώσει, είναι μία υπόσχεση όχι μόνο εσωτερική, προσωπική αλλά και συμπαντική γιατί όπως υπάρχει μια κάθοδος και μία φθορά έτσι υπάρχει και μία άνοδος και μία αφθαρσία, όπως υπάρχει ένας έκπτωτος ατελής κόσμος έτσι υπάρχει και ένας ανώτερος τέλειος κόσμος. Για αυτό και κατά το παρελθόν σας μίλησα για τον λόγο και τον δημιουργικό Λόγο, αν και δεν φαίνεται, αυτά τα δύο παρ όλη την μεγάλη απόσταση που τα χωρίζει είναι πολύ στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους και θα μπορούσαμε να πούμε ομοιάζουν σαν μια κλίμακα μέσα από την οποία πολλά εξαίσια πράγματα μπορούν να συμβούν.

Οι λέξεις κατά μία αποκαλυπτική έννοια μπορούν να γίνουν φωτεινές σπίθες που ενδεχομένως να αφυπνίσουν μία εσωτερική γνώση μέσα μας, μέσα στην καρδιά μας αλλά και μέσα από τον νου μας. Όταν αυτή η εσωτερική διαδρομή συνεχιστεί μετά από ένα ανάλογο χρονικό διάστημα αυτή η πορεία, αυτές οι φωτεινές δημιουργικές δυνάμεις  ενδέχεται να μας βοηθήσουν και σε μία σωματική αλλαγή σε όλα τα επίπεδα, γιατί ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε γίνετε ευδιάκριτος μπροστά μας και ακολουθώντας τον  η επενέργεια του πάνω μας, μέσα μας μπορεί, και είναι δυνατόν να μας αλλάξει κυριολεκτικά. 

Τότε δονητικά αυτή η ανάπτυξη μας προσφέρει όχι μόνον μία διαφορετική μετάφραση των εννοιών αλλά μπορεί και καθορίζει και την υπόστασή τους γιατί το εργαλείο του λόγου έχει μεταμορφωθεί σε τέτοιο βαθμό, όπως και η όραση ενός τέτοιου ανθρώπου, που ο λόγος του, η εκφορά του λόγου του όταν βέβαια είναι συνδεδεμένη με αυτό το φωτεινό μέρος της ψυχής γίνετε τόσο μα τόσο δημιουργική με την έννοια της μεταφοράς δυνάμεων και ενεργειών σαν μια γέφυρα δηλαδή από τον ανώτερο κόσμο στον κατώτερο. 

Γιατί αγαπητοί μου φίλοι όπως κάθε ένας από εμάς επιθυμεί να επικοινωνήσει, να άλληλο επενεργήσει σε αυτό το πεδίο ζωής όχι για προσωπικό του όφελος έτσι και συγκεκριμένα Όντα έχουν επωμισθεί αυτήν την εργασία το να γίνουν δηλαδή μια γέφυρα  μεταξύ αυτού του κόσμου και του Πνεύματος, εκ ρέουν, ακτινοβολούν αυτές τις ζωοποιούσες αγνές ενέργειες - τροφές μέσα από το σώμα τους  συνολικά αλλά και κυρίως μέσα από τα μάτια τους και την φωνή τους. 

Με λίγα λόγια ο ανθρώπινος λόγος από ένα περιγραφικό εργαλείο ανάφλεξης  της σκέψης και φωτισμού του νου μπορεί να γίνει, να δώσει υπόσταση σε αυτές τις καθαρές έννοιες αυτές τις καθαρές ιδέες που τώρα μας υπερβαίνουν, αν και είμαστε σίγουροι για την ύπαρξη τους, τότε, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μιλά απλά για την Αγάπη αλλά έχει γίνει αυτός ο ίδιος αυτή η Αγάπη και με αυτήν την δύναμη του Πνεύματος και την χάρη που πλούσια, άφθονα μας δίνεται ας μην βρεθεί ούτε ένας που θα πει δεν είδα ή δεν άκουσα, γιατί ο Λόγος του Κυρίου μας, και ειπώθηκε, και γράφτηκε για όλους εμάς ώστε σαν τα νεαρά μέλη μιας νέας αδελφότητας να προετοιμαστούμε για τα γεγονότα που θα έρθουν, ας ακτινοβολήσει το σημάδι του Κυρίου πάνω από το μέτωπό μας ούτως ώστε να μπορέσουμε να εισέλθουμε με χαρά και γενναιότητα στην κιβωτό που ήδη ετοιμάζεται.

Κατανοείτε τα σημάδια των καιρών και την αναγκαιότητα της αλλαγής; Ελπίζω πως ναι.       

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Ζούμε μέσα σε αποκαλυπτικούς καιρούς


Ζούμε μέσα σε αποκαλυπτικούς καιρούς

Αύριο στις 20:00 Inoteka θα δώσω το παρόν για άλλη μια φορά ανοίγοντας τον εσωτερικό μου κόσμο σε κάθε καλόπιστο συνομιλητή. Ταπεινότητα, ειλικρίνεια, ευγένεια, συμπόνια, απρόσωπη προσφορά και άλλες πολύ σημαντικές αξίες πρέπει να μας χαρακτηρίζουν κάθε λεπτό. 

Το γνωστικό αντικείμενο με το οποίο έχω αναλωθεί εδώ και σχεδόν 30 χρόνια δεν έχει καμία μα καμία αξία αν δεν μεταδίδετε στους άλλους γιατί μετά από ένα σημείο ο λόγος γίνετε ζωντανός Λόγος και συνεπώς μικροί λίθοι μέσω των οποίων μία ευγενική ψυχή μπορεί να ανοικοδομήσει  ένα θαυμαστό νέο όχημα μέσω του οποίου επιτυγχάνετε η γέφυρα με τον Πνεύμα. 

Πολλοί φίλοι κατά το παρελθόν  αναρωτήθηκαν και μου εξέφρασαν το πολύ απλό ερώτημα : Εσύ τι όφελος έχεις από αυτό;  Αυτή φίλοι είναι και η συνηθισμένη δραστηριότητα του εγωικού μας Όντος το οποίο επιθυμεί ακατάπαυστα για ιδίων όφελος, που όλα τα μεταφράζει με την έννοια του κέρδους και της επιβολής. 

Όλοι όμως όσοι κατευθύνονται από το Πυρ της νέας ψυχής  δεν επιθυμούν τίποτα για τον εαυτό τους άλλωστε γίνονται συγκληρονόμοι ενός θησαυρού άφθαρτου και αμόλυντου ο οποίος καρτερικά περιμένει όλους εμάς από την αρχή αυτού του κόσμου, γιατί η αμαρτία η οποία συνετελέσθη πριν την δημιουργία αυτού του κόσμου διαγράφηκε μέσα από την θυσία του Κυρίου μας Ο οποίος αν και ένα από τα φωτεινότερα Όντα στο σύμπαν κατήλθε μέσα στο άπειρο βάθος αυτού το κατώτερου κόσμου και τον άγγιξε με την παν περιεκτική του δύναμη, νικώντας έτσι τον θάνατο απέσυρε το πέπλο που έκρυβε τα άγια των αγίων δίνοντας μας την χάρη και την ενέργεια να γίνουμε πάλι Υιοί Θεού.

Αυτή η άμεση γέφυρα με το Πνεύμα συνετελέσθη για πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του κόσμου δίνοντας την δυνατότητα σε αμέτρητες ψυχές που την περίμεναν εναγωνίως στο άλλο άκρο του πέπλου.
Για αυτό διαβάζουμε στις γραφές ότι η αμαρτία (η αγνωσία του Θεού) μας δόθηκε από τον Αδάμ αλλά η σωτηρία μας δόθηκε από τον Ιησού Χριστό τον λυτρωτή και σωτήρα μας.

Όταν ο Ζαρατούστρα κατέβηκε από το βουνό θέλοντας να μεταδώσει την σοφία του συνάντησε ένα ζητιάνο ασκητή  και όταν ο Ζ του είπε το τι θέλει να κάνει, να μεταδώσει αυτήν την σοφία στους συνανθρώπους του δηλαδή , αυτός του είπε εμφατικά 'είσαι τρελός αυτοί θα σε κυνηγήσουν' και αυτό κάνει το εγώ όταν αντικρίζει το Φως, πανικοβάλλεται, αντιδρά αρνητικά, επιτίθεται. 

Αντισταθείτε αγαπητοί μου φίλοι σε αυτό το σκοτάδι της ψυχής, σε αυτά τα βρώμικα λιμνάζοντα  ύδατα της καρδιάς και αυτόν τον αποσπασματικό τρόπο ζωής μέσα στην οδύνη και το χάος, την σύγκρουση και την φθορά. 
Ζούμε μέσα σε αποκαλυπτικούς καιρούς μέσα στους οποίους όλη η πλάση δοκιμάζετε, ένας ένδοξος δρόμος ανοίγετε διάπλατα εμπρός σας, θα τον ακολουθήσετε; Ελπίζω πως ναι. 

Οι πύρινες ακτινοβολίες από το πρωταρχικό βασίλειο θα οδηγήσουν την παρούσα φάση εκδήλωσης του κόσμου μας  σε μία άνοδο η σε μία πτώση, γιατί όλα εξελίσσονται από ένα  θεϊκό αρχετυπικό σχέδιο  ανάπτυξης και τις τρομερές δυνάμεις που το φέρουν σε πέρας, γιατί αυτό το οποίο κάποτε είχε αποκολληθεί, απομακρυνθεί,  πρέπει να επιστρέψει ξανά, και αυτό είναι νομοτελειακό και θα γίνει με τον άνθρωπο ή και χωρίς αυτόν. Δράστε σοφά.

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Αυτός πρέπει να αυξάνεται και εγώ να ελαττώνομαι'


Αυτός πρέπει να αυξάνεται και εγώ να ελαττώνομαι

Πριν να δημιουργηθεί μέσα μας αυτή η απαραίτητη εσωτερική ζύμωση και διερεύνηση περί της απελευθέρωσης από τον τροχό της ζωής και του θανάτου θα πρέπει πρώτα από όλα να ανακαλύψουμε, να διευκρινίσουμε, να γνωρίσουμε πιο θα είναι αυτό που θα πρέπει να απελευθερωθεί; 

Βέβαια για να απελευθερώσουμε κάτι θα πρέπει αυτό, πρώτα από όλα να είναι ολοκληρωμένο στην παρούσα του εκδήλωση.
Για αυτό τον λόγο υπάρχουν και διαφορετικά επίπεδα συνείδησης στον κάθε άνθρωπο, τα οποία τον οδηγούν σε μία φαινομενικά διαφορετική οδό μέσα από τον χρόνο και τον χώρο. 

Όμως αρκετές φορές ακόμα και αν δεν έχει δημιουργηθεί αυτή η απαραίτητη ολοκλήρωση μια εσωτερική φωνή μας καλεί ασυνείδητα σε μία ριζοσπαστική επανάσταση, μεταμόρφωση, αλλαγή, και κατά αυτόν τον τρόπο σε ένα μεγαλειώδες ταξείδι στο οποίο το βαθύτερο του νόημα θα αρχίσει διαδοχικά μέσα από τον χρόνο και τις εμπειρίες να ξεκαθαρίζει ολοένα και περισσότερο, και για αυτό, για πρώτη φορά στην ζωή μας δυνάμεθα να βιώσουμε ένα άλλο σημείο αναφοράς μέσα μας, μιας άλλης πολύ διαφορετικής και ανώτερης φύσης, που σαν ένας δίκαιος κριτής μπορεί να μας καθοδηγήσει στο καλό, στο αγαθό, στο δίκαιο, στο ευγενές, στο φωτεινό μέρος της νέα μας ψυχής που θα αναδημιουργείτε κάθε μέρα και περισσότερο. 

Και αυτό το εσωτερικό στάδιο συμβολίζουν τα λόγια 'αυτός πρέπει να αυξάνεται και εγώ να ελαττώνομαι'

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Pinturicchio - Virgin and Child with St John ca. 1495-96


Pinturicchio - Virgin and Child with St John ca. 1495-96
 Main panel, Altarpiece of Santa Maria dei Fossi. Tempera on wood.
Galleria Nazionale dell'Umbria, Perugia

Bernardino di Betto, called Pintoricchio or Pinturicchio (Italian: [pintuˈrikkjo]; 1454–1513) was an Italian painter of the Renaissance. He acquired his nickname, Pintoricchio ("little painter"), because of his small stature, and he used it to sign some of his works

Μην κρίνεις για να μην κριθείς


Μην κρίνεις για να μην κριθείς

Είναι ευρέως γνωστή η ευαγγελική ρήση 'μην κρίνεις για να μην κριθείς'
Όμως είναι απολύτως απαραίτητο να διαβάζουμε όλο το χωρίο και ταυτόχρονα να το αντιπαραβάλουμε και με άλλα συγγενή αποσπάσματα ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του νοήματος αυτής της προτροπής.

Τι σημαίνει κρίση;
Η άποψη την οποία έχει διαμορφώσει κάποιος σχετικά με ένα θέμα, ως αποτέλεσμα μιας λογικής διεργασίας, η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του κρίνω.

Κάποιος πολύ σωστά θα μας πει εδώ ότι αυτή είναι μία απαραίτητη γνωστική εργασία γιατί χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε και διάκριση, αξιολόγηση, στο τι να πράξουμε στο κάθε ένα μας βήμα.

Στην Χριστιανική διδασκαλία μας εξηγείτε πολύ σωστά το ότι ο άνθρωπος επειδή είναι ιδιοτελής και έκπτωτος, δηλαδή ατελής ως προς το σώμα του και συνεπώς και ως προς τις αισθήσεις του τις περισσότερες φορές αυτή του η κρίση είναι σχετική, κομματιασμένη, ενδεχομένως βλέπει μόνον την δική του οπτική γωνία και όχι σφαιρικά και έτσι η νόηση του και οι αισθήσεις του πολύ εύκολα μπορούν να τον ξεγελάσουν.

Για αυτό το λόγο δεν πρέπει να είναι ποτέ υπερβολικός και απόλυτος αλλά καλόπιστος και με μία γόνιμη διάθεση διαλόγου και επικοινωνίας, γιατί όταν αυτά

υπάρχουν σε συνδυασμό με κατανόηση και καλοσύνη όλα μα όλα μπορούν να επιλυθούν.
Όταν κατανοήσουμε την ατέλεια μας τότε κατανοούμε και την ατέλεια, την σχετικότητα των κρίσεων μας και αυτό είναι, γίνετε πολύ σημαντικό σε κάθε σχέση. 

Η κατάκριση αγαπητοί μου φίλοι σπάνια είναι εποικοδομητική και αυτό για δύο κυρίως λόγους, ο πρώτος γιατί συνήθως μία τέτοια κατάκριση γίνετε συνήθως, συνοδεύεται και από μία αρνητική φόρτιση και αυτό αυτόματα δημιουργεί στον άλλον μια πίεση που οδηγεί σε αντιπαλότητα και θυμό με συνέπεια το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό στο οποίο προσδοκούσαμε.
Και κυρίως γιατί μία κατάκριση όχι μόνον δεν επιλύει ένα ενδεχομένως διαπιστωμένο πρόβλημα στον άλλον αλλά αν συνοδεύετε όπως συνήθως γίνετε και από μια αρνητική ενεργειακή φόρτιση το επαυξάνει δραματικά.

Για αυτό τον λόγο μέσα από τις συζητήσεις μας πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί για αυτά τα οποία σκεφτόμαστε και να διακρίνουμε μέσα μας και το κίνητρο της κάθε μίας μας σκέψης.
Αν και το σωστότερο είναι μέσα από τον διάλογο να προσπαθούμε να προτρέπουμε τους άλλους στο να διακρίνουν αυτοί οι ίδιοι το αποτέλεσμα της δράσης τους, να τους νουθετούμε, να γινόμαστε ένα παράδειγμα για αυτούς μέσα από την δράση μας.

Μια καλόπιστη κρίση μπορεί να σώσει και μία ζωή, αλλά και μία κακόπιστη οργισμένη κρίση μπορεί να βλάψει ανεπανόρθωτα έναν άνθρωπο και όπως είναι φυσικό αυτή η αρνητική ενέργεια μετά να γυρίσει όπως πάντοτε γίνετε πάνω μας βλάπτοντας και εμάς τους ίδιους.

Οι γραφές μας λένε ότι όταν μέσα στην καρδιά μας κατοικήσει αυτή η Πύρινη Αγάπη του Θεού και μεταμορφώσει ολόκληρο το Όν μας τότε όχι μόνον θα αποκτήσουμε πνευματική όραση αλλά και μέσα από αυτά τα πνευματικά χαρίσματα θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε και κάθε συνάνθρωπό μας γιατί μία τέτοια αγάπη όχι μόνον υπηρετεί αλλά και θυσιάζετε την κάθε στιγμή.

Γιατί η αγάπη του δημιουργού αγκαλιάζει και απευθύνετε σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως πνευματικής ή κοινωνικής στάθμης, χρώματος ή φυλής.
Όλοι στεκόμαστε το ίδιο εμπρός του και κάθε ένας από εμάς έχει και την ίδια κληρονομιά σαν παρακαταθήκη, για αυτό μας δόθηκε και αυτός ο γόνιμος καρπός από Αυτόν, το τι θα κάνουμε με αυτόν αυτή είναι μια εντελώς δική μας εργασία και χρέος, θα τον εμφυτεύσουμε σε γόνιμο και μαλακό έδαφος  καλλιεργώντας τον ώστε να φέρει πλούσιους και γλυκούς καρπούς; ή θα τον αφήσουμε να ξεραθεί ή να τον φάνε τα πτηνά της φύσης;
Πράξτε σοφά.    

Κρίση 
Α. η άποψη την οποία έχει διαμορφώσει κάποιος σχετικά με ένα θέμα, ως αποτέλεσμα μιας λογικής διεργασίας, η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του κρίνω
Β. η διανοητική ικανότητα που χαρακτηρίζεται από την ορθή εκτίμηση γεγονότων ή καταστάσεων
ακόμημπορεί να σημαίνει  δοκιμασία, έλεγχος, αξιολόγηση κατακρίνω
Α. κρίνω αρνητικά κπ., τη συμπεριφορά του ή τις πράξεις του, τον κατηγορώ για κτ. που είπε ή που έκανε, κατηγορώ, αποδοκιμάζω κατάκριση, η ενέργεια του κατακρίνω, αρνητική κρίση, ψόγος
  
*******

Προς Ρωμαίους Κεφ. 2 (Σ. Φίλος)
1. ΓΙ' ΑΥΤΟ, είσαι αναπολόγητος, ω άνθρωπε, οποιοσδήποτε και αν είσαι εσύ που κρίνεις· επειδή, σε ό,τι κρίνεις τον άλλον, κατακρίνεις τον εαυτό σου· για τον λόγο ότι, τα ίδια κάνεις εσύ που κρίνεις.
2. Ξέρουμε, μάλιστα, ότι η κρίση τού Θεού είναι σύμφωνη με την αλήθεια, ενάντια σ' εκείνους που κάνουν αυτού τού είδους τα πράγματα.
3. Και νομίζεις τούτο, ω άνθρωπε, εσύ που κρίνεις αυτούς που κάνουν αυτού τού είδους τα πράγματα, και ο οποίος τα κάνεις, ότι θα ξεφύγεις την κρίση τού Θεού;
4. Ή καταφρονείς τον πλούτο τής αγαθότητάς του και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοώντας ότι η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια;
5. Εξαιτίας, όμως, της σκληρότητάς σου και της αμετανόητης καρδιάς, θησαυρίζεις για τον εαυτό σου οργή κατά την ημέρα τής οργής και της αποκάλυψης της δικαιοκρισίας τού Θεού,
6. ο οποίος θα αποδώσει σε κάθε έναν σύμφωνα με τα έργα του·
7. σ' εκείνους μεν που, με υπομονή αγαθού έργου, ζητούν δόξα και τιμή και αφθαρσία, αιώνια ζωή·
8. στους δε φιλόνικους, και οι οποίοι απειθούν μεν στην αλήθεια, όμως πείθονται στην αδικία, θα είναι θυμός και οργή,
9. θλίψη και στενοχώρια σε κάθε ψυχή ανθρώπου που εργάζεται το κακό, και Ιουδαίου, πρώτα, και Έλληνα·
10. δόξα, όμως, και τιμή και ειρήνη σε κάθε εργαζόμενον το αγαθό, και στον Ιουδαίο, πρώτα, και στον Έλληνα.

Κατά Λουκάν Κεφ. 6 (Σ. Φίλος)
38. Δίνετε, και θα σας δοθεί· καλό μέτρο, πιεσμένο, και συγκαθισμένο και υπερξεχειλιζόμενο θα δώσουν στον κόρφο σας· επειδή, με το ίδιο μέτρο με το οποίο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σε σας.
39. Είπε, μάλιστα, σ' αυτούς μια παραβολή: Μήπως μπορεί ένας τυφλός να οδηγεί έναν άλλον τυφλό; Δεν θα πέσουν και οι δύο σε λάκκο;
40. Δεν υπάρχει μαθητής ανώτερος από τον δάσκαλό του· καθένας δε τελειοποιημένος θα είναι όπως ο δάσκαλός του.
41. Και γιατί βλέπεις το ξυλαράκι, που είναι στο μάτι τού αδελφού σου, το δοκάρι, όμως, στο ίδιο σου το μάτι δεν το παρατηρείς;
42. Ή, πώς μπορείς να λες στον αδελφό σου: Αδελφέ, άφησε να βγάλω το ξυλαράκι, που είναι στο μάτι σου, ενώ εσύ δεν βλέπεις το δοκάρι, που είναι στο δικό

σου μάτι; Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι από το δικό σου μάτι, και τότε θα δεις καθαρά για να βγάλεις το ξυλαράκι που είναι στο μάτι τού αδελφού σου.
43. Επειδή, δεν υπάρχει καλό δέντρο, που να κάνει άχρηστο καρπό· ούτε άχρηστον δέντρο που να κάνει καλόν καρπό.
44. Δεδομένου ότι, κάθε δέντρο γνωρίζεται από τον καρπό του· επειδή, δεν μαζεύουν από αγκάθια σύκα ούτε τρυγούν από βάτο σταφύλια.
45. Ο αγαθός άνθρωπος βγάζει το αγαθό από τον αγαθό θησαυρό τής καρδιάς του· και ο κακός άνθρωπος βγάζει το κακό από τον κακό θησαυρό τής καρδιάς του· επειδή, από το περίσσευμα της καρδιάς μιλάει το στόμα του.

Προς Κορινθίους Α' Κεφ. 6 (Σ. Φίλος)
1. Τολμάει κάποιος από σας, όταν έχει μια διαφορά απέναντι στον άλλον, να κρίνεται μπροστά σε άδικους, και όχι μπροστά σε αγίους;
2. Δεν ξέρετε ότι οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο; Και αν ο κόσμος κρίνεται από σας, ανάξιοι είστε να κρίνετε ελάχιστα πράγματα;
3. Δεν ξέρετε ότι θα κρίνουμε αγγέλους; Πόσο μάλλον βιοτικά πράγματα;
4. Όταν, λοιπόν, έχετε διαφορές σε βιοτικές υποθέσεις, τους εξουθενημένους μέσα στην εκκλησία, αυτούς βάζετε ως κριτές.
5. Αυτό το λέω προς εντροπή σας· έτσι, δεν υπάρχει μεταξύ σας ούτε ένας σοφός, που θα μπορέσει να κρίνει ανάμεσα στον αδελφό του;
6. Αλλά, αδελφός κρίνεται με αδελφόν, και τούτο μπροστά σε απίστους;
7. Τώρα, λοιπόν, είναι σε σας ολοσχερώς ελάττωση, ότι έχετε κρίσεις μεταξύ σας· γιατί δεν προτιμάτε να αδικείστε; Γιατί δεν προτιμάτε να αποστερείστε;
8. Αλλά, εσείς αδικείτε και αποστερείτε, και μάλιστα αδελφούς.

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Frederic Leighton (3 December 1830 – 25 January 1896)


Frederic Leighton - Self­portrait (1880)











Frederic Leighton, 1st Baron Leighton PRA (3 December 1830 – 25 January 1896), known as Sir Frederic Leighton between 1878 and 1896, was an English painter and sculptor. 
His works depicted historical, biblical and classical subject matter. 
Leighton was bearer of the shortest-lived peerage in history; after only one day his hereditary peerage ended with his death.

http://en.wikipedia.org/wiki/Frederic_Leighton,_1st_Baron_Leighton

Είναι ο φόβος που κυριαρχεί ...


Είναι ο φόβος που κυριαρχεί ...

Είναι ο φόβος που κυριαρχεί όχι μόνο στον νου αλλά και στην καρδιά των ανθρώπων που δεν μεταφράζετε μόνο σε δισταγμό ή σύγχυση αλλά πολλές φορές και σε ένταση και επιθετικότητα. Ο φόβος της απώλειας των αποκτημάτων μας, ο φόβος της ανεπάρκειάς μας σε ένα γνωστικό ή κοινωνικό επίπεδο, ο φόβος ενός αδιόρατου μελλοντικού θανάτου και χιλιάδες άλλοι φόβοι μικρότεροι ή μεγαλύτεροι. 

Δυστυχώς μέσα από την καθημερινότητα και το πέρασμα του χρόνου αυτοί οι φόβοι δεν μετριάζονται  αλλά αντιθέτως αυξάνονται μαζί με μία εσωτερική φθορά και οδύνη. Αυτός φίλοι είναι ένας οδυνηρός αλλά πολύ γνωστός λαβύρινθος μέσα στον οποίο βαδίζουμε συνεχόμενα σε τέτοιο βαθμό που αυτή μας η οικειότητα, αυτή η επανάληψη σχεδόν μας κοιμίζει, σε ένα επόμενο σημείο αυτό-ξεγελιόμαστε και της δίνουμε την βαρύτητα και την υπόσταση μιας πλαστής πραγματικότητας. 

Το συνειδητοποιούμε όλο αυτό; Έχουμε έστω και μία μικρή ένδειξη αυτού του παραλογισμού; Θέλουμε να αλλάξουμε; Έχουμε μέσα μας αυτήν την εσωτερική δύναμη και τα κατάλληλα εργαλεία για αυτό; Σας απαντάω με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ναι αγαπητοί μου φίλοι τα έχουμε. Το πρώτο σημαντικό σκαλί είναι αυτή η επί μέρους αφύπνιση της κοιμισμένης μας ψυχής που αμφιβάλει, που αναζητεί, που επιθυμεί κάτι αδιόρατο, που σε ένα αρχικό σημείο δεν κατανοεί πλήρως αλλά που συνεχόμενα τον καλεί σε δράση, σε κίνηση.

 Ένας τέτοιος Εφέσιος κατανοεί αυτήν την πλάνη της ζωής και τον αμέτρητο φόβο που αυτή περιέχει και τα ατελείωτα αδιέξοδα που τον έχουν πολύ καταπονήσει και έτσι επιθυμεί την αλλαγή, την ελευθερία, την αγάπη και αρχίζει να οδηγείται από αυτήν  έστω και αν δεν το καταλαβαίνει, γιατί πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι αυτή η Αγάπη οικοδομείται από τα κάτω προς τα πάνω, πέτρα πέτρα, βήμα βήμα. Θα πάρετε αυτήν την απόφαση ζωής; Γιατί όντως αυτή η απόφαση μετά από μία μεγάλη πορεία θα μπορέσει να σας δώσει νέα Ζωή. 

Το Πνεύμα μας καλεί αδιάκοπα, μας χορηγεί όλες τις απαιτούμενες ενέργειες που όχι μόνον θα μας βοηθήσει να βρούμε τα χαμένα κομμάτια του παζλ ώστε να μας αναγνωρίσουμε για πρώτη φορά στην ζωή μας εμάς τους ίδιους αλλά και στο να μας ωθήσει, να μας μεταλλάξει, να μας μεταμορφώσει πλήρως.

Αναζητήστε αυτόν τον πύρινο δρόμο και προσκαλέστε τον Δημιουργό όλη της ζωής μέσα σας, μέσα στην ζωή σας και γίνετε ένα με Αυτόν ώστε να να μπορέσει να γίνει ένα και Αυτός με εσάς, μέσα σας.

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Διαδραστική συζήτηση, γνωριμία την Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου, ώρα 20:00 - 23:30 στην Inoteka Πλατεία Αβησσυνίας 3 Μοναστηράκι

 
Τέλος του 2010 μία φίλη με προέτρεψε να μεταφέρω τις σκέψεις μου σε μία δική μου ιστοσελίδα ούτως ώστε να έχουν την δυνατότητα περισσότεροι άνθρωποι να τις αναγνώσουν και έτσι να μπορέσω να έρθω μέσα από αυτό το μέσο, σε επικοινωνία μαζί τους και τελικά είχε απόλυτο δίκαιο.

Η επικοινωνία, η κοινωνία, ο καλόπιστος διάλογος, η κατανόηση, η ειλικρίνεια, η ευγένεια, η καλοσύνη, η απρόσωπη διάθεση προσφοράς, η ελπίδα, η γενναιότητα στο να προβάλεις έναν άλλο τρόπο σκέψης και πολλά άλλα δυστυχώς μας διαφεύγουν μέσα από αυτόν τον τρόπο της κοινωνικής μας συνδιαλλαγής που κατά έναν τρόπο έχουμε και εμείς οι ίδιοι επιλέξει ή απλά μέσα από την φθορά του χρόνου απλά αφεθήκαμε κουρασμένοι, πληγωμένοι, ευάλωτοι από τα συνεχόμενα χτυπήματα της ζωής και των ανθρώπων τριγύρω μας, χάνοντας την πίστη μας για το ωραίο, το αγνό, την ομορφιά εσωτερικά αλλά και εξωτερικά γιατί αυτά τα δύο μορφή και ουσία, περιεχόμενο είναι πάντοτε αλληλένδετα.

Φέτος, κάνοντας και ένα βήμα παραπέρα πραγματοποίησα και δημόσιες ομιλίες με διάφορα κατά την γνώμη μου πολύ ενδιαφέροντα θέματα και μέσα από αυτές τις εργασίες διεύρυνα και τον τρόπο μέσα από τον οποίο η επικοινωνία αυτή θα μπορούσε να αμβλυνθεί.

Κάνοντας ένα βήμα περαιτέρω και νοιώθοντας χαρά για το σπάσιμο των 400.000 επισκέψεων στην ιστοσελίδα μου θα ήθελα να επικοινωνήσω μαζί σας και πιο άμεσα βρισκόμενοι στον ίδιο χώρο και δίνοντας σας την δυνατότητα μιας ζωτικής ερώτησης για τον καθένα από εσάς σύμφωνα με την κατανόηση του πάντα.
Θα απαντηθούν οι δέκα πρώτες ερωτήσεις που φυσικά θα επιλεγούν εφόσον έχουν σχέση με αυτό που και εγώ αποκαλώ 'πνευματική επιστήμη' και πιθανότατα όσοι γνωρίζουν ήδη την ιστοσελίδα μου το κατανοούν ελπίζω πλήρως.

Όσοι θα θελήσουν να έρθουν σε αυτήν την συγκέντρωση και θέλουν να μου θέσουν ένα σοβαρό για αυτούς ερώτημα μπορούν να μου το στείλουν στο email μου soundzgreg@yahoo.co.uk, βεβαίως και οποιοσδήποτε που θα θελήσει απλά να παρευρεθεί στον χώρο και χωρίς να ρωτήσει οτιδήποτε είναι ευπρόσδεκτος, οι απαντήσεις θα δίνονται δημόσια.

Κάθε αναζητητής του Φωτός oμοιάζει με κάποιον που ανεβαίνει μία σκάλα σε έναν πολύ υψηλό πύργο, σε κάθε όροφο η θέαση του, η εικόνα του όταν αποπειράται να κοιτάξει έξω από τον πύργο φαίνεται να αλλάζει, να συμπληρώνετε ενώ στην ουσία αυτό που υπάρχει έξω από τον πύργο παραμένει το ίδιο.

Κάθε ανάβαση σε κάθε ένα από αυτά τα επίπεδα δεν είναι παρά και μία εσωτερική κατάκτηση, μία εσωτερική αλλαγή και ταυτόχρονα και μία αποκάλυψη.
Αυτόματα το καθήκον της μεταφοράς αυτής της θέασης δημιουργείτε σε έναν τέτοιο άνθρωπο όχι με την έννοια της αυθεντίας και του αλάθητου αλλά της νουθεσίας και της προτροπής γιατί αγαπητοί μου φίλοι αυτή η θέαση, αυτό το εσωτερικό βίωμα θα πρέπει να γίνει και μία πραγματικότητα και για όλους εσάς, μέσα σας.

Οι πνευματικοί βοηθεί, οι απόστολοι όλων των καιρών και τόπων δεν μπορούν να βαδίσουν αυτόν τον δρόμο για εσάς, εσείς θα πρέπει να το αποφασίσετε αυτό 'με φόβο και τρόμο' έννοιες ιδιαίτερα συμβολικές και πολύ δύσκολο να κατανοηθούν.

Αυτό είναι ένα ιερατικό βασιλικό έργο για όλους όσους κατανοούν το κάλεσμα αυτής της σύγχρονης εποχής και των δυνατοτήτων που αυτή περιέχει, τώρα πια θα είναι η απάντησή σας σε αυτό; αυτή είναι η δική σας επιλογή όπως και οι συνέπειες της μιας ή της άλλης επιλογής.
Εγώ απλά σας εύχομαι ολόψυχα η εργασία σας να βρει ένα καλό τέλος.

Η συνάντησή μας θα πραγματοποιηθεί στον φιλόξενο χώρο Inoteka Πλατεία Αβησσυνίας 3 Μοναστηράκι

Την Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου
Μεταξύ των ωρών 20:00 - 23:30
Είσοδος ελεύθερη

Την μουσική υπόκρουση, σε ένταση μέσα από την οποία θα μπορούμε άνετα να μιλάμε, θα την αναλάβω εγώ και θα εμπεριέχει μια επιλογή από μελωδικά κλασσικής μουσικής κομμάτια.

https://www.facebook.com/Inoteka

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

The Philosophy of Plotinos. His life, times, and Philosophy By Kenneth Sylvan Guthrie




The Philosophy of Plotinos. His life, times, and Philosophy.
Kenneth Sylvan Guthrie

Copyright, 1910, by Kenneth Sylvan Guthrie.

CHAPTER V.
AMMONIUS SAKKAS, PLOTINOS, AND THEIR RELATION TO CHRISTIANITY.

1. Ammonius Sakkas. The founder of Neo-Platonism was Ammonius Sakkas, of Alexandria. According to Porhpyry and Theodoret, he was the son of Christian parents of humble circumstances, and became a laborer. Soon however he changed his occupation and devoted himself to philosophy. He abandoned Christianity, as he could not approve of Christian hostility to science and speculations. Later in life, he taught philosophy with great success, teaching orally, and demanding a promise from his students to keep his doctrines secret. Among his students were the two Origens, Herennius and Plotinos. 
We only know of his doctrines that he discovered the agreement of Aristotle with Plato, a remark supported by a statement of his doctrines by his disciple Plotinos, who said that he felt himself no more bound by his promise after the heathen Origen and Herennius had broken theirs.

2. Plotinos. Plotinos always remained silent about his birth day and place of birth; he was almost ashamed of having a body, and would not sit for a picture. Yet is is supposed on good authority that he must have been born in 204 or 205 A. D., in Lycopolis, in Egypt. In his twenty-eighth year he became the pupil of Ammonius Sakkas and was so carried away with the greatness of his teacher that he is reported to have said 'Touton Ezetoun' 'this is the man for me!'
From the time he first met him he never left his side until the death of Ammonius Sakkas broke up their mutual intercourse, which had now lasted eleven years Feeling that he had no other ties to bind him to Alexandria, he determined to go to Persia and India, to learn the wisdom of the East. To accomplish this purpose he had attached himself to the army of Gordian which was destined to a campaign in the East; but when the army broke up, he was forced to return with it to Rome, where he settled as a teacher of philosophy, holding consultations and successfully managing his school till in his sixty-sixth year he died (270 A. D.)
As a teacher his success was great, instructing poor as well as rich The Emperor Gallienus and the Empress Salonma, among others, attended his lectures. This success was due not only to his wisdom but also to his personal influence and power.
Above all, he owed much of it to his genuineness and spirituality. During the time that Porphyry lived with him he enjoyed four times the ecstasy which he had preached to others as being the height of human attainment.
According to his wish, Porphyry collected and edited his writings. These consisted of twenty-one earlier, and thirty-three later short essays on various topics. Porphyry gathered these into groups of nine, which he called Enneads. The order in which he placed them was the chronological order of the times when they were written, so that they are not arranged according to the subjects discussed. The style of Plotonis is marred by continual repetitions and very many obscurities of thought and diction, so that a systematic representation of his doctrines is no easy task.
As Plotinos considered himself a disciple of Ammonius Sakkas, we may for practical purposes assume that his writings represent the thought of his Master on all important points.

3. Relation to Christianity. The system of Plotinos is so beautiful and so coherent that Christian writers have not been slow to ascribe all that is good in it to the early Christian training of Ammonius Sakkas. How little such a claim means can be under stood when we recollect that Clement of Alexandria accused Homer and Plato of
stealing their best thoughts from the Jewish prophets. Consequently such an explanation of the good elements of Neo-Platonism would not merit any answer if it were not that by such a claim (which is still made to-day) the value of non-Christian philosophy is seriously impaired, and Christianity is credited with more than it deserves.
In the first place, Ammonius Sakkas was a mere child when Christian, and left Christianity as soon as he became able to think for himself. Besides, Eusebius (2) distinctly states that he left Christianity on account of its hostility to science and philosophy, the very subject of dispute; and it is well known that converts become the bitterest enemies of their former beliefs.
Would it be likely that Ammonius Sakkas would permit himself to be influenced by Christianity in the very thing ion account of which he left it?
Not a single word or similarity of expression in the Enneads betrays any acquaintance with the Christian formulations, nor does Plotinos anywhere betray that his doctrines had arisen in opposition to or imitation of Christianity; he utterly ignores it.
And the reason of this is plain; for the Christian usually be longed to the lowest and most unphilosophic classes, with a few exceptions; and it seems Almost amusing to think that a man so deeply read in philosophy as Plotinos or Ammonius Sakkas were should borrow all their best doctrines from eminently unphilosophic sources.
Further, if we examine the state of contemporary Christian philosophy we will see that it is almost without exception a stereotyped form of Philonism adapted to the New Testament.
There are no original conceptions, and no learning; Clements quotations from Greek literature being mostly made up at second hand from cheap anthologies (8).
How then could this barren source furnish the acknowledged rich results of NeoPlatonism?
Besides, none can read the Enneads without seeing that Plotinios is thoroughly at home in all Greek philosophy, devoting whole books to the refutation of Aristotles categories and other tenets, so that we are certain he took all his philosophic material at first hand from philosophy itself.
All this, however, is only negative proof; positive proof is also at hand. The doctrines of Plotinos do not in any case agree with the Christian doctrines, and show no derivation from them. The Christian conception of the Trinity, in its orthodox form, is that all three Persons are co-equal in rank, and all three are separate from the world, and as far from it the one as the other. The Triad of intelligible beings that may be found in Plotinos is God, the Mind, and individual Souls, each hierarchically subordinated to the other, and including the world as physical being in the latter term. Moreover, the whole system of Plotinos is founded on the thought of development of all things frim God as emanations; and anybody who has read the Polemic of Irenaeus against what he calls the ''decay'' of God will not be likely to say that the system of Plotinos had any connection at all with Christian dogma, especially since Athanasius insisted so strenuously on the difference between ''made''  and ''begotten'' which does not exist in the Plotinic Cosmology.
Besides all this, we can account for almost every dogma of Plotinos in earlier Greek philosophy, as he himself acknowledges.
Nor need the moral earnestness, which is found in Plotinos and which is found in Plato or Aristotle, point to a Christian origin any more than that of the Stoics, from which without a doubt, Plotinos and Ammonius Sakkas drew their inspiration.
This brings us to the relation of Plotinos to Philo. That Plotinos had read the works of Philo, is entirely probable, although the chaotic eclecticism and syncretism of the latter must have rendered his works repulsive to any but Jews or Christians who were unacquainted with the sources from which Philo drew all that was valuable in his interpretation of the Scriptures. 
Yet it is very improbable that the relation between the two was morethan that both of them drew their inspiration from the same source; for it would have been a great deal easier for the philosophic and consistent Plotinos to draw his material from theoriginal sources, Stoic and otherwise, than to go to a Jewish adaptation and a chaotic eclecticist for what could be gotten otherwise with much less trouble. And as a matter of fact, that which separates Plotinos,
(his emanational explanation of the derivation of Matter from God), from Christianity, separates him also from Philo, who never explained that relation. Besides, the language and terminology of the two differ too much to suppose any close relation between them. The Logos of Philo is with Plotinos Nous; and with the latter we cannot find the former s important distinction between the Spoken and Unspoken Word.

4. The Recognition of the Authority of Plato. We said above that we could account for all of Plotinos s great conceptions in earlier Greek philosophy. Before, however, making this statement good, we must notice that whether we think so or not, it is certain that Plotinos either thought so, or affected to think so in every work of his now extant.
Plotinos relies upon the authority of Plato in every small detail (4). He refers to him as ''the philosopher'', or even with a mere he says (5) or even without any sign of quotation as in the famous paragraph on the transmigration of souls which we shall see later (6). If his opinion clashes with that of Plato, he will resort to what to us seems a misinterpretation in order to save Plato from censure (7). He considers that he is reestablishing pure Platonism, and desires to be called a Platonist; if the issue is raised, he will refuse to depart from Plato s norm.
Other philosophers are often referred to merely as ''the ancients'' or ''the ancient and blessed philosophers'' , ''Hoi archaioi'' or ''Hoi archaioi kai makarioi philosophoi'' (8). He believes that his teaching concerning the Good, the Mind, and the Soul is Platonic (9) ; but he finds it also in Parmenides, Herakleitos, Anaxagoras and
Empedokles; Anaxagoras is said to be he who through age attained accuracy. He believes (10) that some of the ancients must have known the truth; the only question remains which of them knew it most fully. Consequently, he feels at liberty to criticise them, as he does Empedokles and Anaxagoras (11).
Worthy of notice is the fact that he claims that the very marrow of his system is the same as that of Sokrates and Plato: ''know thyself'', ''Gnothi Seauton'' He says: ''Let us obey the command of the Deity, and learn to know ourselves'' (12) This fact might be used to prove that there existed such a thing as an esoteric Platonic doctrine in which the moral element was the prevailing one and which was
handed down under oath of secrecy. 
Many of the Church Fathers look upon this maxim as sufficient guide to salvation and it is remarkable how it meets us everywhere under the same name of being Platonic. At any rate it is certain that the problems of Cosmology, Physics, Politics, and Sociology which were the main topics of exoteric Greek philosophy, are to Plotinos important only inasmuch as they are deductions from his doctrine of the welfare of the soul.

5. Relation to Greek Philosophy. To Aristotle Plotinos is in debted partially for his conception of development and emanation; for the transcendence of God, for his psychology, and out lines or suggestions of cosmology.
To Plato, Plotinos owes his Nous (with the Platonic name of God) his conception of the Earth-Soul, his categories, and al most all his details, as well as the transmigration and destiny of souls.
To the Stoics Plotinos is indebted for his exclusive moral interest, and possibly some touches of his conception of the Earth-Soul, though this is very uncertain indeed, in spite of the opinion of Erdmann.
To the Emanationist doctrines of writers such as the inditer of ''Hermetica,'' Plotinos owes his conception of Emanation, which completed and inter-connected the various stages of the Aristotelian conception of development. To this source, perhaps, Plotinos owes his mysticism, and burning spirituality.
Thus we see how much of his system Plotinos owes to former philosophy; and we need not scruple to admit his claim that he is not an inventor of bold originality, but a high-souled philosopher who combined into one system whatever was of value in philosophy before his time. Thus, as Neo-Platonism is the last phase of Greek philosophy, we may look upon his system as that which represents the philosophy of Greece in its noblest and most perfect proportions.

http://www.scribd.com/doc/68042689/Guthrie-The-philosophy-of-Plotinos

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Krishnamurti, what about his source of inspiration?



Krishnamurti, what about his source of inspiration?

The mystery can be broken down into three very distinct areas:  the discovery, the link to Maitreya, and the communication with the spirits.  On the issue of the discovery, which was covered in the last section, this dealt with his link to Leadbeater.

Leadbeater, I later discovered, was the key to Krishnamurti’s identification with the legacy of Maitreya.  Leadbeater did not just link Krishnamurti with Maitreya, but with Jesus as well.  Washington writes:
The Break  was hastened by a lawsuit brought against Besant by Krishnamurti’s father.  Steiner and his friends shared Narianiah’s view of Krishnamurti’s relationship with Leadbeater – that it brought the boy, his family and the Society into disrepute.  But to Steiner the real offence was Leadbeater’s claim that the Lord Maitreya supposedly reincarnating in Krishnamurti was the same as Jesus Christ.  

Steiner’s cosmology was christological: he regarded Christ neither as a special human being (the tendency of humanist theology), nor as merely another avatar of the world spirit, but as a unique figure in the spiritual history of the universe.  He also distinguished between the human body of Jesus and the spirit of Christ which had entered into that body for the last three years of Jesus’s life.  He was quite unable to accept the idea that Krishnamurti was the latest – and in that sense the best reappearance of the Christ Spirit in the world, or that this spirit was subordinate to the Lord of the World who resided in Shamballa (Washington 154).

Can one be blamed for being skeptical after all this controversy regarding Krishnamurti’s links to such a divinities like Maitreya and Jesus? I think not. However, much like most ironies in history, the unexpected happens.  Krishnamurti finally made the break, which it has been suggested, is the source of his credibility.
The final parting of the ways came on 2 August 1929.  At the Ommen camp that year, in front of three thousand people in a talk which was also broadcast, Krishnamurti announced his belief that ‘truth is a pathless land’ and rejected study of the occult, acceptance of authority and religious ceremonial as ways to spiritual growth (Washington 278).

What about his source of inspiration?  Krishnamurti rarely speaks about his engagement with the beyond.

His second (and perhaps more memorable) “encounter,” according to Holroyd, was in August 1922, in Ojai (Holroyd 10).  Holroyd, in reference to Nitya’s account, wrote of Krishnamurti’s perceived union with Maitreya:
 [This apparently is Krishnamurti speaking.] When I had sat thus for some time, I felt myself going out of my body, I saw myself sitting down with the delicate tender leaves of the tree over me.  I was facing the east.  In front of me was my body and over my head I saw the Star, bright and clear.  Then I could feel the vibrations of the Lord Buddha; I beheld Maitreya and Master K.H. [Kuthumi] (Holroyd 12).

Later in Holroyd’s Krishnamurti, Krishnamurti himself speaks:
One night in India I woke up; it was a quarter past twelve, I looked at the watch.  And – I hesitated to say this because it sounds extravagant – the source of all energy had been reached.  And that had an extraordinary effect on the brain.  And also physically.  I’m sorry to talk about myself, but, you understand, literally, there was no division at all; no sense of the world of ‘me’.  You follow?  Only this sense of a tremendous source of energy (Holroyd 138).

Was it Maitreya, as Leadbeater had trained him to believe?  Was it really the “ground”? What is this source or universal energy?

A part from the work of Miguel Llora

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Ο Πατέρας-Μητέρα


Ο Πατέρας-Μητέρα

Ο Πατέρας-Μητέρα όχι μόνον μας έδωσε ζωή, αλλά συντηρεί αυτόν τον κόσμο από την δημιουργία του έως την ολοκληρωτική του μεταμόρφωση σε αυτό που προορίζονταν να γίνει από την αρχή, ένα μέρος δηλαδή από την δόξα του η οποία δεν είναι παρά το Φως της παν περιεκτικής του Αγάπης.

Μόνον Αυτός είναι ικανός να δώσει ζωή μέσα από την άπειρη ουσία του και την πολλαπλότητα του, γιατί το κέντρο του αν και κανείς δεν μπορεί να το αντιληφθεί, μιας και περικλείει όλη την πλάση, και έτσι βρίσκετε παντού, ταυτόχρονα, καταλαμβάνοντας το παν, η ουσία του Πνεύματος του σαν ένα εναπομείναν μερίδιο κληρονομιάς αντανακλάται μέσα μας, σαν μια μαρτυρία, μια δυνατότητα και έναν πόθο ολοκλήρωσης, ώστε αυτό που κάποτε αποκολλήθηκε, διασπάστηκε να μπορέσει να ολοκληρωθεί, μέσα από τον χρόνο, τον πόνο και την βεβαιότητα του αναπόφευκτου, γιατί όπως προηγούμενος είπαμε, αυτό που δημιουργήθηκε στον χώρο και τον χρόνο πρέπει να επιστρέψει με την δική του θέληση πια στην αγκαλιά του πατρός του.

Στην μακρά του πορεία μέσα από μια ζωή θλίψης, γιατί το Φως αν και στην αρχή δεν μιλά μέσα στον  άνθρωπο συνειδητά, πάντοτε όμως αποζητούσε τον αρχικό του προορισμό και βίωνε την πίκρα της ατέλειας και της δυσαρμονίας, στο διάβα της ζωής του τον ωθεί στο να διερευνήσει την ευγενική του καταγωγή την οποία αυτός αρχικά κατανοεί σαν το καλό, την ωραιότητα,την ευγένεια, την ειρήνη, την αγάπη.

Όμως αλλεπάλληλες φορές ο κόσμος του κατακρημνίζεται μιας και η σκοτεινή του φύση τον ωθεί σε λάθη που προέρχονται από την έπαρση, την ματαιοδοξία του και την αδιάκοπη επιθυμία του Εγώ για αυτοϊκανοποίηση.
Έτσι εύκολα διακρίνουμε μέσα από τον ρου της ιστορίας αυτήν την αδιάκοπη εσωτερική πάλη που δυστυχώς, η εμπειρία αυτής, αντί να το ωθεί προς το Φως, αυτός επιλέγει ξανά και ξανά τον πόνο και την αθλιότητα, τον κατακερματισμό και την ατέλεια, την σύγχυση και την αυτοκαταστροφή.

Όμως εσύ ευγενικέ αναζητητή που στέκεσαι σε ένα μεταίχμιο μεταξύ της φυσικής σου ατέλειας και της δόξας που πλουσιοπάροχα διαχέεται αυτήν την στιγμή και κατανοείς την αναγκαιότητα αυτής της θεμελιακής αλλαγής και του δρόμου που αυτή συνεπάγεται ορθώσου, αγωνίσου, δράσε και εναρμονίσου, γίνε ένα με όλες αυτές τις διακοσμικές δυνάμεις που φέρουν αυτό το εξελισσόμενο σχέδιο σε εκδήλωση, ούτως ώστε να μπορέσει ο χαμένος υιός να επιστρέψει στην αγκαλιά του Πατρός του ο Οποίος τόσο μα τόσο τον αποζητεί και συνεχόμενα και με ένταση τον καλεί σε επιστροφή. Αμήν.

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Krishnamurti - Washington D.c. Talks 1985



Washington D.c. Talks 1985 Foreword By Mary Zimbalist

On both days the hall was filled with a varied, seriously interested audience and as Krishnamurti spoke there seemed an intangible response, a quality in which the listeners joined in his communication. 
Krishnamurti felt it and although there were to be other talks before his death ten months later, on those two days in April 1985, at the age of ninety, Krishnamurti spoke from the summit of his life and teaching. M.Z.

Some fragments

We have lived on this earth for many millennia. And during those long periods of time mankind has suffered loneliness, despair, uncertainty, confusion, multiple choices and therefore multiple complexities; and there have been wars not only physical bloody wars but also psychological wars. And mankind has asked if there can be peace on earth. But apparently this has not been possible. There are about forty wars going on at the present time, ideological, theoretical, economic, social. During historical times, perhaps about five thousand to six thousand years, there have been wars practically every year. And also we are preparing for wars now.

Man has always been in conflict, as everyone in this world goes through all kinds of misery, all kinds of sorrow, pain, desperate loneliness; and we long to escape from all that, So we are going to observe together this extraordinary phenomenon: how man, after these thousands of years, still remains a barbarian cruel, vulgar, full of anxiety and hatred. And violence is increasing in the world. So one asks, can there be peace on this earth? Because without peace, inwardly, psychologically first, the brain cannot flower, human beings cannot live completely holistically.

*******

Each one is concerned with himself. He lives in a separate world all to himself. And therefore there is division between you and another, between you and your religion, between you and your god, between you and your ideologies.
So is it possible to understand not intellectually but deeply, that you are the rest of mankind? Whatever you do, good or bad, affects the rest of mankind, because you are mankind.

Your consciousness is not yours. Your consciousness is made up of its content. Without the content there is no consciousness. Your consciousness like that of the rest of humanity is made up of beliefs, fears, faith, gods, personal ambitions. Your whole consciousness is made up of all this, put together by thought.

One hopes that we have taken the journey together, that together we are walking the same road not that you are listening to a series of ideas. We are not pursuing ideas or ideologies, but facing actuality, because in actuality and going beyond that actuality is the truth. And when there is truth it's the most dangerous thing. Truth is very dangerous because it brings a revolution in oneself.

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Μιμητές μου γίνεστε




Μιμητές μου γίνεστε

Οι φιλόσοφοι από τα αρχαία ακόμη χρόνια κατέδειξαν μέσα από απλά επιχειρήματα την σημαντικότητα του νου, της νόησης, της διανόησης όχι μόνον όσον αφορά αυτό το επίπεδο που καλύπτει τον φυσικό κόσμο , αλλά και πως αυτό το θαυμαστό εργαλείο μπορεί να μετατραπεί μέσα από μια διεργασία αναβάθμισης, σε ένα υπερβατικό δέκτη μιας άλλης σοφίας κατά μία αποκαλυπτική έννοια που υπερβαίνει την πραγματικότητά μας, για αυτό και η κάθε προσπάθεια μετάδοσης της ήταν και θα είναι πάντοτε ελλιπής, για αυτό τον λόγο και η διεργασία αυτή μεταδιδόταν συνήθως μέσα από ένα κλειστό κύκλο ανθρώπων, μυημένων σε αυτήν που εύκολα μπορούσαν να την μεταδόσουν και χαρακτηριζόταν από την έννοια της αυτό μαθητείας και μιας προσωπικής αποκάλυψις ώστε το ίδιο το άτομο να γίνει ο φορέας αυτής της γνώσης και να την βιώσει κατά ένα ολοκληρωτικό τρόπο και κατά μια τριπλή έννοια στο σώμα στην ψυχή και το πνεύμα. Γιατί το Πνεύμα δεν επιθυμεί να ομιλείς για αυτό ή να προσπαθείς να περιγράφεις αυτήν την υπερβατική πραγματικότητα μέσα απο λόγια ή εικόνες αλλά του να γίνεις εξ ολοκλήρου ένα με Αυτό κατά μία δομική έννοια και αυτό προυποθέτει και εκτός από μια αρχική προπαρασκευή, μετατροπή, εξαγνισμό και μία νέα γέννηση ενός στοιχείου, μίας αρχής, ενός σπόρου μέσα μας που αντιστιχεί σε Αυτό.

Όπως ένας απλός σπόρος ενός φυτού εμπεριέχει μέσα του όλο το σχέδιο εκδήλωσης και εξέλιξης του και μόνον αποζητά το απαραίτητο υλικό, την ύλη, το χώμα μέσα από το οποίο θα μπορεί να τραφεί και το νερό σε συνδυασμό με την ενέργεια του ζωοδότη ήλιου το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και μέσα στον άνθρωπο όσον αφορά αυτόν τον σπόρο Πνεύματος, και αυτός χρειάζεται όλες αυτές τις απαραίτητες ενέργειες και υλικά ούτω σώστε να μπορέσει να αφυπνιστεί, να αναπτυχθεί, να ανθίσει.
Για αυτό και στο παρελθόν αυτή η αρχή συμβολικά ονομαζόταν σαν ένα λουλούδι, σαν Ρόδο ή Κρίνος ή Λωτός.

Όταν ο πρωταρχικός άνθρωπος παρέβη τους συμπαντικούς νόμους μέσα από το πλαίσιο στο οποίο λειτουργούσε και δημιουργήθηκε ένα μόρφωμα που θεμελιακά δεν αντιστοιχούσε σε αυτό το αρχικό πεδίο ζωής και συνεπώς ήταν καταδικασμένο να χαθεί ενεργειακά τότε ο δημιουργός θεώρησε σωστό το να δημιουργήσει έναν άλλον χώρο, ένα άλλο σύμπαν, μία άλλη πραγματικότητα μέσα από την οποία θα του δυνόταν η δυνατότητα μιας εξέλιξις μέσα από αυτό τον χώρο η οποία σταδιακά όχι μόνο θα του έδινε μια δυνατότητα αναδημιουργίας όσον αφορά το σωματικό του φορέα αλλά και μέσα από αυτήν την κατώτερη πραγματικότητα να φτάσει σε αυτό το επίπεδο συνείδησης ώστε να το επιθυμήσει αυτός ο ίδιος και έτσι εθελοντικά όχι μόνο να βαδίσει αυτόν τον δρόμο της επανόρθωσης, της ολοκλήρωσης αλλά και όταν αυτό συμβεί να γίνει και ένας φορέας αυτής της θαυμαστής ενέργειας εσωτερικά και σαν φυσική συνέπεια να την ακτινοβολήσει και εξωτερικά σε όλους τους άλλους συνανθρώπους του.

Κάποιος μπορεί να ρωτήσει αν αυτή η ένδοξη πραγματικότητα υπάρχει ή απλά δεν είναι παρά μία φαντασία και ένας αρρωστημένος παραλογισμός, εδώ αγαπητοί μου φίλοι κανείς από εμάς δεν θα μπορέσει να σας δώσει μία ικανοποιητική απάντηση ούτε να προσπαθήσει να σας πείσει για την ύπαρξη αυτής, μπορείτε όμως στην περίπτωση που εσωτερικά έχετε έρθει κοντά σε μία ωρίμανση της ψυχής σας μέσα από την δική σας πορεία και εμπειρίες να την βιώσετε, να την αισθανθείτε, να την ψηλαφίσετε μέσα από τις δικές σας λειτουργίες σε όλους όσους έχουν ήδη βαδίσει αυτόν τον δρόμο και συνεπώς είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους εμάς και αντιστοιχούν οι βοηθεί, οι υπηρέτες αυτοί στα πολύ γνωστά λόγια του ευαγγελίου 'Μιμητές μου γίνεστε'

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Το να ακούς δεν είναι αρκετό αν δεν κατανοείς



Το να ακούς δεν είναι αρκετό αν δεν κατανοείς

Το να ακούς δεν είναι αρκετό αν δεν κατανοείς, 
το ίδιο συμβαίνει και όταν διαβάζεις, 
όμως ακόμα και η κατανόηση δεν είναι αρκετή αν δεν συνοδεύετε από αγνή δημιουργική πράξη, πάντοτε όμως στην υπηρεσία των άλλων και όχι ενός φλύαρου εγώ που επιδεικνύεται. 
Το εγώ δεν μπορεί να ακούσει, να κατανοήσει γιατί φέρετε από τον θόρυβο της ιδιοτέλειας του και την σύγχυση των επιθυμιών του, 
χρειάζεται ένα άλλο σημείο αναφοράς,
ελπίζω όλοι μας να έχουμε αυτήν την χαρά της εύρεσης αυτού του θησαυρού

Sidney Field - Krishnamurti The Reluctant Messiah


Sidney Field - Krishnamurti. The Reluctant Messiah

 Some fragments i choose for you

Among them, on a brief visit, were two of the “Apostles” announced a year earlier to help the World Teacher spread his teaching. The Apostles were proclaimed by a leading English Theosophist, the flamboyant George Arundale, who included himself among their number. He also appointed his wife, Rukmini Devi, a beautiful young Brahmin woman, who, together with Bishop James Wedgwood, was also one of the visitors to the castle. Rukmini was lovely in her colorful Indian sari. She was open and friendly, and everyone liked her. Bishop Wedgwood, tall and darkly handsome in his ecclesiastic vestments, wearing a large, bejewelled pectoral cross and episcopal ring, appeared rather forbidding among the easygoing guests at the castle. 

He was standoffish, filled with a sense of his own importance, and he reeked of spiritual arrogance. I had a letter of introduction to him from a good friend of mine who knew him well, but I was so completely put off I didn’t bother to hand it to him.
Krishnaji had been very much upset by the absurd and sensational announcements made by George Arundale and Bishop Wedgwood to the effect that certain people had been chosen to be “Krishnaji’s Apostles.” Arundale claimed the message had come from the Lord Maitreya. Krishnaji angrily rejected the whole business, stating he had no disciples of any kind. 

Those who knew how disgusted he felt privately about it were surprised at the moderation with which he handled the matter in public, not aware that his love for Dr. Besant, who had been drawn into it through her trust in Arundale, prevented him from doing anything drastic that might embarrass her or hurt her feelings. (Years later, however, in Ojai, he expressed himself very strongly on the subject, stating that both Arundale and Wedgwood had ruthlessly tried to use him to aggrandize themselves. I discussed the subject with him personally and know how outraged he was at the methods they used to further their own ends.)

*******
During this last Camp gathering I volunteered to bring Krishnaji’s lunch, prepared on the Camp grounds, to Arya Vihara. It was always a problem to keep the soup from spilling during the five-mile trip by automobile. One day, as I handed him his tray, I asked him in jest, “Wouldn’t this be much simpler if you could just levitate yourself over to the Camp and descend by the dining room?”

To my surprise, he said, quite seriously, “I have the key to all that, but I’m not interested.”
I said it would be wonderful and most practical to have some of those powers. He responded with his usual affirmation that the only thing worth having was Liberation. To reinforce his point, he told me a little story about a great yogi he had known in India, who had developed all kinds of siddhis (powers acquired through meditation) and could do amazing things, which he had witnessed himself, such as levitating, rendering himself invisible, and growing plants from seeds in a few minutes. Before he left the yogi’s home, the great magician said to him, “I would happily trade all my siddhis for a glimpse of Nirvana.” 



*******

Late of an April afternoon we went for a walk along the Malibu beach, a cool sea breeze blowing in our faces. Krishnaji was more talkative this time than on previous strolls. The beach was unusually deserted; even the sea gulls were scarce. The great empty space and the calm, blue sea were exhilarating. “I suppose if one could see clairvoyantly out there the place wouldn’t appear so empty,” I said. “People, sea elementals...”

He interrupted. “The place is full of them. I pay no attention to them.” “Do you see them every time you come out here?”
“Only when I want to.”
Since the subject had been broached, I took this opportunity to ask him about Invisible Helpers. “Do such people really exist?”
“Why not?” he said. “Any decent person in this world will help another when in need. Why not on the other side? What’s so special about it?”

Since he was in a talkative mood, I thought I’d take advantage of it and asked him point-blank what he thought his life would have been like if Dr. Besant and C. W. Leadbeater had not taken care of him in his early years and sponsored him. He was thoughtfully silent for a long moment. Then he said, “I probably would have died of malnutrition.”
“Do you think you would have been a liberated man, whatever that means, without the background they provided?”
A much quicker answer: “Yes. It might have taken longer, but the end result would have been the same. I probably would have become a sanyasi.* The drive was there. Nothing could have finally thwarted it.” 

Then he said something that surprised me because it sounded out of character: “One of India’s best known astrologers cast my horoscope when I was very young, and said I would become a Jivanmukta (liberated man).” 
He laughed lightheartedly, as if to stress the unimportance of such weighty predictions.

free e-book pdf for you ... email me to send it to you. soundzgreg@yahoo.co.uk