Η Ψυχική συνείδηση είναι η γέφυρα μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού

Η Ψυχική συνείδηση είναι η γέφυρα μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού

Από το απειροελάχιστο μέχρι και το πιο τεράστιο πλανητικό σώμα το οποίο αφυπνίζεται σε ζωή μέσα στον χρόνο, εκεί υπάρχει ταυτόχρονα και μια μορφή συνείδησης η οποία και το καθορίζει μέσα από έναν αρχετυπικό τύπο εξέλιξης.

Όλα τα σώματα, τα ουράνια και τα επίγεια ανεξάρτητα από την ποικίλη μορφή συνείδησης που περιέχουν, προέρχονται από  ''Μία Αρχή Συνείδησης'' και σε αυτήν θα επιστρέψουν πάλι ξανά, κατά του τέλους του σταδίου της ολοκλήρωσις τους.

Για αυτό και οι Αρχαίοι Σοφοί μας εξηγούσαν πως ο άνθρωπος είναι ένα παιδί της φύσης και η φύση ένα παιδί του κόσμου και ο κόσμος ένα παιδί του δημιουργού.

Και πως ο άνθρωπος, η φύση και ο κόσμος είναι ένα και το αυτό, αλληλένδετα και αλληλοεξαρτώμενα.

Μέσα στον κόσμο υπάρχει η πνοή του Θεού και μέσα στην φύση το πνεύμα του κόσμου το οποίο είναι Νους, συνείδηση και μέσα στον άνθρωπο υπάρχει αυτός ο Νους και αυτή η Φύση τα οποία είναι ο Πατέρας Θεός σε εκδήλωση.

Για αυτό και μας λένε πως η βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας, πιο κοντά από τα χέρια και τα πόδια μας.

Αυτή είναι η Πύλη της Καρδιάς μέσα από την οποία θα βαδίσει η αναγεννημένη μας θέληση για να εξαγνιστεί πλήρως μέσα από τον αποκαλυπτικό ακτινοβόλο Νου του Πατρός, ο οποίος έρχεται σε μας μέσω του Υιού του, ο οποίος είναι η εκδήλωση του Λόγου του, ο οποίος θεραπεύοντας ολοκληρώνει, γιατί μόνον το Άγιο Πνεύμα θεραπεύει, δίνει νέα ζωή.

Για αυτό και στην αρχή της μαθητείας μας μιλάμε για το πως με ποιον τρόπο η περιορισμένη σωματική μας μόνον συνείδηση θα μπορέσει να αλλαχθεί, να αναβαθμιστεί και να γίνει μια νέα ψυχική συνείδηση μέσω της οποίας η πνευματική συνείδηση να μπορεί να κατακτηθεί σαν τον απώτερο στόχο μας, μέσα από τις απαιτούμενες δομικές αλχημικές σωματικές μας διεργασίες.

Η Ψυχική συνείδηση είναι η γέφυρα μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού και η Πνευματική συνείδηση είναι αυτή που κοσμεί το νέο πύρινο αιθερικό μας σώμα η οποία ταυτόχρονα ενώ έχει ένα ψυχικό κέντρο και μια ατομική συνείδηση υπάρχει και ενεργεί μέσα στο όλο, σαν όλο. Ενώ είναι ένα είναι όλα και ενώ είναι όλα είναι ένα.

Η σωματική μας συνείδηση είναι περιορισμένη και στρεβλή και στην ουσία εντελώς σωματική και για αυτό αισθησιακή ενώ η πνευματική συνείδηση προέρχεται κατευθείαν μέσα από την έκφραση φωτός του Ηλιακού Λόγου και για αυτό είναι συμπαντική και διαπερνά τον χρόνο και τον χώρο σαν αυτά να μην υπάρχουν ενώ υπάρχουν και ενεργούν μέσα στην πραγματικότητα του χώρου και του χρόνου.

Αυτό μπορούμε να το κατανοήσουμε καλύτερα αν δούμε τον κόσμο μας σαν μια κατώτερη σφαίρα, τοποθετημένη μέσα σε ένα κλειστό κύκλωμα φέροντας τις δικές του ιδιότητες και αρχές ενώ ταυτόχρονα γύρω και έξω από αυτήν άλλα σώματα σφαίρες φέρουν τις δικές του προοδευτικές αξίες, αρχές ζωής και ιδιότητες.

Η μόνη διαφορά είναι πως ενώ η ανώτερη σφαίρα από εμάς ενεργεί μέσα στον κόσμο μας, και η πραγματικότητα της υπάρχει εν δυνάμει, το ίδιο δεν συμβαίνει σε αυτήν, όσον αφορά τον δικό μας κόσμο της οργής, ο οποίος είναι αποκομμένος από το υπόλοιπο όλο.

Για αυτό και σοφά μας λέγεται στην άγια γραφή πως πρώτα είναι το σωματικό και μετά το πνευματικό, η κάθαρση αυτής της σωματικής μας συνείδησης είναι το κλειδί για την ανάπτυξη του νέου αιθερικού μας σώματος και για αυτό η περίοδος του εξαγνισμού είναι ο απαράβατος όρος για την επίτευξη της οδού της Μεταμόρφωσις.

Χωρίς αυτόν δεν υπάρχει σωτηρία ούτε νέα ζωή.