Κυριακή 26 Αυγούστου 2018

Η ύλη δεν είναι εχθρός


Η ύλη δεν είναι εχθρός

Μια από τις πιο ουσιώδεις ενδείξεις σχετικά με την ζωή που ένας πνευματικός άνθρωπος διάγει είναι αυτή της ελαχιστοποίησης, όσο αυτό είναι δυνατόν, της σχέσης του με τα υλικά αγαθά.

Η οδός που ακολουθούμε είναι μια αρμονική ζωή ισορροπίας, όσον αυτό είναι δυνατόν, ζώντας μέσα σε ένα δυσαρμονικό κόσμο που μας απειλεί την κάθε στιγμή.

Κάθε ανθρώπινη ζωή είναι μοναδική και ανάλογη της συνείδησης που περιέχει, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την καθημερινότητα, για αυτό και τα προβλήματα και οι αγκυλώσεις μεταξύ μας διαφέρουν.

Παρόλα αυτά και ανεξάρτητα από την εσωτερική μάχη που δίνουμε, μέσα στην διδασκαλία της απελευθέρωσις υπάρχουν νόμοι και αρχές τα οποία θα πρέπει να κατανοηθούν και να βιωθούν εσωτερικά.

Η σχέση μας με την ύλη και τις εκλάμψεις της είναι καθοριστική για την πορεία μας, και για αυτό θα πρέπει σταδιακά να αποσυνδεόμαστε από αυτήν ώστε να μπορέσει η ψυχή μας να παραμείνει ελαφριά και χωρίς άχρηστα βαρίδια.

Όμως η συνείδηση μας ορίζει την σχέση αυτή με την ύλη και όχι η ποσότητα των αγαθών που έχουμε.

Αν κάποιος λόγω οικογένειας γεννήθηκε μέσα σε μια πλούσια οικογένεια ή απλά η τύχη της ζωής τα έφερε έτσι που να είναι πλούσιος οικονομικά αυτό δεν είναι κακό, τουναντίον μπορεί μέσα από μια σωστή διαχείριση του πλούτου του να βοηθήσει με πολλαπλούς τρόπους τους συνανθρώπους του.

Η ύλη δεν είναι εχθρός, όλα πάνω σε αυτήν την γη είναι ουδέτερα,  εμείς τα χρωματίζουμε αρνητικά ή θετικά.

Όμως συνειδησιακά θα πρέπει να αποχωριστούμε από την λάμψη αυτού του κόσμου, αλλά αυτό δεν θα γίνει θεληματικά, παρά μόνον μέσα από την εσωτερική μας ανάπτυξη.

Ένας λιτός βίος μέσα από μια συνειδησιακή απόσπαση από κάθε αρνητικότητα είναι το ζητούμενο.

Μην φοβάστε να αποχωριστείτε τους ανθρώπους ή τις συνήθειες σας γιατί οι περισσότερες από αυτές έχουν δομηθεί μέσα από την ανθρώπινη κενότητα και την ματαιοδοξία.
Στην ουσία δεν σας προσφέρουν τίποτα παρά μια στασιμότητα και μια συνεχόμενη ένταση.

Μέσα από την ζωή του ένας μαθητής θα πρέπει να δίνει το παράδειγμα, να βιώνει και να εκφράζει αυτήν την εσωτερική του αναβάθμιση μέσα στην καθημερινότητα, χωρίς εντάσεις και άχρηστη κριτική και φλυαρία, χωρίς να εμπλέκεται με ανθρώπους ή ανόητες καταστάσεις και ομάδες αρνητικότητας και ψεύδους.

Σε αυτήν σας την πορεία δεν είσαστε μόνοι υπάρχει μια συμπαντική κοινότητα φωτός και αναρίθμητοι εργάτες στους οποίους μπορείτε να απευθυνθείτε, να συζητήσετε, να εκφραστείτε, δεν είσαστε μόνοι σας.

Εμείς σας απλώνουμε το χέρι λέμε έναν καλό λόγο αλλά εσείς θα πρέπει να κάνετε τα πρώτα βήματα. 

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2018

Δεν οικοδομούμε τίποτα για τον εαυτό μας αλλά για την δόξα του Θεού


Δεν οικοδομούμε τίποτα για τον εαυτό μας αλλά για την δόξα του Θεού

Η πραγμάτωση της εσωτερικής σιωπής εξαρτάται από δυο αλληλοδιαπλεκόμενες όψεις.
Η πρώτη έχει σχέσει με το εγώ, την ανεξέλεγκτη σκέψη και την συγκίνηση και η δεύτερη με τις επιλογές της δράσης του με την έννοια του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο δρα και υπάρχει.
Για αυτό σκέψη, συναίσθημα και βούληση θα πρέπει να ισορροπούν μέσα από ένα πλαίσιο μιας αρμονικής αναλογίας.
Σε αυτό οι επιλογές μας παίζουν ένα κύριο ρόλο, οι άνθρωποι με τους οποίους είμαστε μαζί καθώς και ο χώρος μέσα στον οποίον λειτουργούμε. 
Και οι δύο όψεις μπορούν να φτάσουν εσωτερικά ένα σημείο ωριμότητας μόνον μέσα από μια απελευθερωτική εργασία αναβάθμισης της συνείδησης από ένα ψυχικό σωματικό επίπεδο σε ένα ψυχικό πνευματικό επίπεδο.
Αυτή η εσωτερική σιωπή είναι και καλός εννοούμενος διαλογισμός μέσα από τον οποίο η αρχή του εγώ αυτής της φύσης έχει παύσει και έχει δώσει την δυνατότητα στην πνευματική μας ουσία να εκφραστεί πλήρως σε όλα τα επίπεδα.
Διαλογισμός δεν σημαίνει αδράνεια ούτε παθητικότητα ούτε το να μην έχεις αίσθηση της πραγματικότητας αλλά ακριβώς το αντίθετο, σηματοδοτεί μια πνευματική διαύγεια, μια φωτεινή ενεργητικότητα μέσω της καλoσύνης η οποία πηγάζει από τον Θεό.
Ο διαλογισμός όπως και η προσευχή προϋποθέτουν μια κοινωνία με το Άγιο Επτά Πνεύμα μέσω της οποίας ο άνθρωπος γίνεται ένας φάρος μιας πνευματικής ενέργειας μέσω της οποίας υπηρετεί ανιδιοτελώς την ανθρωπότητα.
Δεν οικοδομούμε τίποτα για τον εαυτό μας αλλά για την δόξα του Θεού διότι εκείνην την στιγμή το εγώ χάνεται στο εμείς. 

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018

Η σεξουαλική μαγεία είναι μια απάτη


Η σεξουαλική μαγεία είναι μια απάτη

Στο βιβλίο  ''Η Γνώση στην Σημερινή της Εκδήλωση'' έχει ένα πολύ χρήσιμο κεφάλαιο με τίτλο 'Το φθαρτό και το άφθαρτο σπέρμα' εκεί ξεκαθαρίζει αρκετά όλα όσα οι επιτήδειοι σας παραμυθιάζουν με τα περί της σεξουαλικής μαγείας.

Κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί πολύ απλά να καταλάβει πως με κανένα ανθρώπινο σπέρμα ή ενέργεια δεν μπορεί να επιτελεστεί οποιαδήποτε πνευματική ιερατική πράξη, πολύ δε μια νέα πνευματική γέννηση.

Ιδίως η Καινή Διαθήκη το ξεκαθαρίζει κατά ένα απόλυτο τρόπο αυτό.

Ακόμη και στα αρχαία μυστήρια όταν δεν υπήρχε η δυνατότητα της δημιουργίας ενός νέου αιθερικού σώματος όλες οι πρακτικές ασκήσεις μέσα από τις οποίες μια σωματική ψυχική αναβάθμιση πραγματώνονταν αυτή ήταν το αποτέλεσμα μιας μεγάλης εξαγνιστικής διεργασίας όπου το εγώ, η προσωπικότητα χάνονταν μέσα στην αγνή αστρική ύλη και συνεπώς οι ικανότητες και οι δυνάμεις είτε μαντικές είτε θεραπευτικές ελάμβαναν χώρα ανιδιοτελώς και αφιλοκερδώς προς όλους.



Tου Jan van Rijckenborgh Η γνώση είναι η ακτινοβολία της Θεότητας – μια πανταχού παρούσα πρωταρχική πληρότητα απόλυτης αγάπης, σοφίας και δύναμης. Πώς εκδηλώνεται η Γνώση στον ανθρώπινο κόσμο, παρ’ όλο που το δονητικό της πεδίο υπερβαίνει το δικό μας; Πώς προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας για να το δεχτούμε; Στο Η Γνώση στην σημερινή της εκδήλωση, ο Jan van Rijckenborgh απαντά σε αυτές τις ερωτήσεις κι εξηγεί ότι το ενεργειακό πεδίο της Πνευματικής Σχολής του Χρυσού Ροδόσταυρου έχει κατασκευαστεί έτσι ώστε να σχηματίζει μια «δονητική γέφυρα» μεταξύ του κόσμου μας και της ίδιας της Γνώσης.

Επίσης θα πρέπει να τονίσουμε πως κάθε σώμα αποτελείτε από αναρίθμητες όψεις - μέλη τα οποία σαν σύνολο ή και μερικώς επεξεργάζονται δυνάμεις και ενέργειες υπό ένα συγκεκριμένο δονητικό πλαίσιο που υπακούει σε θεμελιώδεις συμπαντικές αρχές ζωής.

Αν ένας άνθρωπος προσπαθήσει να αφυπνίσει μια φυσική αρχή δύναμης μέσα στο σώμα του η οποία λειτουργεί σε ένα κατά πολύ υψηλότερο δονητικό πλαίσιο τότε το μόνο που θα πετύχει είναι το να καεί, να υποστεί μια μεγάλη ψυχική σωματική βλάβη, πολλές φορές χωρίς επιστροφή.

Το ίδιο συμβαίνει κατά κόρον σε ένα άλλο πλαίσιο και με όλους αυτούς που ασχολούνται με τον πνευματισμό και τις επικλήσεις δαιμόνων.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως στον χώρο των νεκρών ο οποίος είναι η αστρική σφαίρα της φύσης του θανάτου δεν κατοικεί καμία πνευματικής φύσεως οντότητα παρά μόνων οι άνθρωποι οι οποίοι δεν ολοκληρώθηκαν εν ζωή, δηλαδή δεν πέτυχαν να μεταμορφώσουν την θνητή τους ύπαρξη.

Οπότε καταλαβαίνεται το απλό και λογικό της σκέψης μας, πως καμία μα καμία σχέση και γνώση δεν έχουν για τον Κόσμο του Πνεύματος, τουναντίον οι περισσότερες από αυτές που έχουν ροπή για να επηρεάσουν τους ανθρώπους είναι μιας δαιμονικής φύσης και ποιότητας και το μόνο το οποίο θέλουν είναι να τραφούν ενεργειακά από τους ζωντανούς.

Η οδός προς το πνεύμα είναι μία και μας έχει δοθεί μυστικά - συμβολικά μέσα από την διδασκαλία του Χριστού, και αυτή σοφά ερμηνεύεται και στα υπόλοιπα κείμενα της καινής διαθήκης καθώς και σε πολλά άλλα μιας πιο ιδιαίτερης γνωστικής αντίληψης.

Κάθε άνθρωπος πρέπει να οικοδομήσει την δική του Πνευματική Πυραμίδα Ζωής και αυτή για να κατασκευαστεί χρειάζεται ένα αναλυτικό σχέδιο. πολύ εργασία και υλικά - δυνάμεις και ενέργειες τα οποία υπερβαίνουν την ανθρώπινη πραγματικότητα, αλλά τα οποία του χαρίζονται αν θα ζητηθούν.

Ο Χριστός γνωρίζει, το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει και ο άνθρωπος αφομοιώνει και εργάζεται, απλό δεν είναι; 

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018

Εγώ είμαι η Μαρία και ο Ιωσήφ, ο Ιωάννης και ο Ιησούς, ο τυφλός και ο παράλυτος, εγώ είμαι ο Ηρώδης...


Εγώ είμαι η Μαρία και ο Ιωσήφ, 
ο Ιωάννης και ο Ιησούς, ο τυφλός και ο παράλυτος, εγώ είμαι ο Ηρώδης...

Η μητέρα του Ιησού όπως και όλα τα σύμβολα έχει δύο όψεις ανάγνωσης.
Το ουσιαστικότερο σύμβολο για εμάς είναι αυτό της πλήρους εσωτερικής ταύτισης με αυτήν, δηλαδή με την πνευματική έννοια της γέννησης μέσα μας του Ιησού, ο οποίος θα γίνει μετά Κύριος όλου του συστήματος μας και μετά, Χριστός.

Με λίγα λόγια εμείς είμαστε ο Ιωσήφ και η Μαρία μέσω των οποίων το θαύμα των Χριστουγέννων να μπορεί να λάβει χώρα.

Η Μαρία εκτός από μια θηλυκή δημιουργική αρχή συμβολίζει επίσης και την αφύπνιση της ψυχής του ανθρώπου μέσω του βυθίσματος της ύπαρξης μας σε αυτά τα αγνά θεραπευτικά πρωταρχικά ύδατα.

Η αρσενική αρχή όταν ενωθεί σε αυτήν την ιερατική βάση εργασίας με την θηλυκή θα αναδημιουργήσει την ψυχή πνεύμα.

Πνευματικά συμβολίζει την αιώνια αγνή αιθερική αστρική ουσία μέσα από την οποία τα πάντα παίρνουν μορφή.

Είναι η πρωταρχική ύλη - materia prima.

Για αυτό και είναι ταυτόχρονα μια σκοτεινή υγρή αρχή σε αντίθεση με την αρσενική η οποία είναι μια φωτεινή πύρινη αρχή.

Μέσα στην μαθητεία μας όμως και αυτό το στάδιο της μαθητείας που συμβολίζει η Μαρία θα πρέπει να το υπερβούμε γιατί σχετίζεται με τον εξαγνισμό και την παλαιά φύση, για αυτό ο Ιησούς πάνω στον σταυρό είπε απλά πως τώρα ο υιός σου είναι ο Ιωάννης με την έννοια πως η ψυχή του κόσμου δίνει ζωή σε όλα τα πλάσματα του κόσμου αλλά το ένδοξο σώμα της ανάστασης είναι δημιουργημένο από πνευματικά υλικά και συνεπώς από την κοσμική ψυχή που συμβολίζει η Μαρία διακρίνουμε και την Συμπαντική Ψυχή της ''Μαρίας''.

Ο διαχωρισμός φυσικά που γίνεται από εμάς είναι πλαστός και μια ψευδαίσθηση μιας και επειδή ζούμε μέσα στον κόσμο των αντιθέτων δεν μπορούμε να διακρίνουμε την ενότητα παρά τον διαχωρισμό.

Για αυτό και όταν ακόμα και η ερμητική αρχή μας μιλά για πάνω και κάτω και τα αντιλαμβανόμαστε σαν δύο ξεχωριστές πραγματικότητες στην ουσία αυτό δεν είναι αληθές αλλά δεν είναι ούτε ψευδές απλά ο άνθρωπος παράγει μόνον αντανακλαστικές σκέψεις και τίποτα άλλο, αλλιώς μέσα από την αφαίρεση δεν θα μπορούσε να εξηγήσει τον αντιληπτικό κόσμο και η λογική και ο λόγος θα του ήταν άχρηστα.

Εγώ είμαι η Μαρία και ο Ιωσήφ, ο Ιωάννης και ο Ιησούς, ο τυφλός και ο παράλυτος, εγώ είμαι ο Ηρώδης και το πονηρό ακάθαρτο πνεύμα.

Η γνώση της ατέλειας μας μα προσφέρει ένα σταθερό θεμέλιο εργασίας μέσα από την οποία όλα ξεδιαλύνουν, γιατί η γνώση είναι φως και το φως ξεκαθαρίζει, κάνει γνωστά τα πάντα, εσωτερικά και εξωτερικά.

Για αυτό και η Μαρία περιέχεται μέσα μου και έξω από εμένα.
Μέσω αυτής υπάρχω αλλά ο αληθινός Πατέρας - Μητέρα είναι άλλος, έξω από τις δύο αρχές και τα τέσσερα στοιχεία ή τις επτά πλανητικές ιδιότητες και μέταλλα.

Για και ο Χριστός μας λέει όταν οι γονείς του τον είχαν χάσει ''που αλλού θα βρισκόμουν παρά στον Οίκο του Πατέρα μου;'' 

Η Ψυχική συνείδηση είναι η γέφυρα μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού


Η Ψυχική συνείδηση είναι η γέφυρα μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού

Από το απειροελάχιστο μέχρι και το πιο τεράστιο πλανητικό σώμα το οποίο αφυπνίζεται σε ζωή μέσα στον χρόνο, εκεί υπάρχει ταυτόχρονα και μια μορφή συνείδησης η οποία και το καθορίζει μέσα από έναν αρχετυπικό τύπο εξέλιξης.

Όλα τα σώματα, τα ουράνια και τα επίγεια ανεξάρτητα από την ποικίλη μορφή συνείδησης που περιέχουν, προέρχονται από  ''Μία Αρχή Συνείδησης'' και σε αυτήν θα επιστρέψουν πάλι ξανά, κατά του τέλους του σταδίου της ολοκλήρωσις τους.

Για αυτό και οι Αρχαίοι Σοφοί μας εξηγούσαν πως ο άνθρωπος είναι ένα παιδί της φύσης και η φύση ένα παιδί του κόσμου και ο κόσμος ένα παιδί του δημιουργού.
Και πως ο άνθρωπος, η φύση και ο κόσμος είναι ένα και το αυτό, αλληλένδετα και αλληλοεξαρτώμενα.

Μέσα στον κόσμο υπάρχει η πνοή του Θεού και μέσα στην φύση το πνεύμα του κόσμου το οποίο είναι Νους, συνείδηση και μέσα στον άνθρωπο υπάρχει αυτός ο Νους και αυτή η Φύση τα οποία είναι ο Πατέρας Θεός σε εκδήλωση.
Για αυτό και μας λένε πως η βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας, πιο κοντά από τα χέρια και τα πόδια μας.

Αυτή είναι η Πύλη της Καρδιάς μέσα από την οποία θα βαδίσει η αναγεννημένη μας θέληση για να εξαγνιστεί πλήρως μέσα από τον αποκαλυπτικό ακτινοβόλο Νου του Πατρός, ο οποίος έρχεται σε μας μέσω του Υιού του, ο οποίος είναι η εκδήλωση του Λόγου του, ο οποίος θεραπεύοντας ολοκληρώνει, γιατί μόνον το Άγιο Πνεύμα θεραπεύει, δίνει νέα ζωή.

Για αυτό και στην αρχή της μαθητείας μας μιλάμε για το πως με ποιον τρόπο η περιορισμένη σωματική μας μόνον συνείδηση θα μπορέσει να αλλαχθεί, να αναβαθμιστεί και να γίνει μια νέα ψυχική συνείδηση μέσω της οποίας η πνευματική συνείδηση να μπορεί να κατακτηθεί σαν τον απώτερο στόχο μας, μέσα από τις απαιτούμενες δομικές αλχημικές σωματικές μας διεργασίες.

Η Ψυχική συνείδηση είναι η γέφυρα μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού και η Πνευματική συνείδηση είναι αυτή που κοσμεί το νέο πύρινο αιθερικό μας σώμα η οποία ταυτόχρονα ενώ έχει ένα ψυχικό κέντρο και μια ατομική συνείδηση υπάρχει και ενεργεί μέσα στο όλο, σαν όλο. Ενώ είναι ένα είναι όλα και ενώ είναι όλα είναι ένα.

Η σωματική μας συνείδηση είναι περιορισμένη και στρεβλή και στην ουσία εντελώς σωματική και για αυτό αισθησιακή ενώ η πνευματική συνείδηση προέρχεται κατευθείαν μέσα από την έκφραση φωτός του Ηλιακού Λόγου και για αυτό είναι συμπαντική και διαπερνά τον χρόνο και τον χώρο σαν αυτά να μην υπάρχουν ενώ υπάρχουν και ενεργούν μέσα στην πραγματικότητα του χώρου και του χρόνου.

Αυτό μπορούμε να το κατανοήσουμε καλύτερα αν δούμε τον κόσμο μας σαν μια κατώτερη σφαίρα, τοποθετημένη μέσα σε ένα κλειστό κύκλωμα φέροντας τις δικές του ιδιότητες και αρχές ενώ ταυτόχρονα γύρω και έξω από αυτήν άλλα σώματα σφαίρες φέρουν τις δικές του προοδευτικές αξίες, αρχές ζωής και ιδιότητες.

Η μόνη διαφορά είναι πως ενώ η ανώτερη σφαίρα από εμάς ενεργεί μέσα στον κόσμο μας, και η πραγματικότητα της υπάρχει εν δυνάμει, το ίδιο δεν συμβαίνει σε αυτήν, όσον αφορά τον δικό μας κόσμο της οργής, ο οποίος είναι αποκομμένος από το υπόλοιπο όλο.
Για αυτό και σοφά μας λέγεται στην άγια γραφή πως πρώτα είναι το σωματικό και μετά το πνευματικό, η κάθαρση αυτής της σωματικής μας συνείδησης είναι το κλειδί για την ανάπτυξη του νέου αιθερικού μας σώματος και για αυτό η περίοδος του εξαγνισμού είναι ο απαράβατος όρος για την επίτευξη της οδού της Μεταμόρφωσις.

Χωρίς αυτόν δεν υπάρχει σωτηρία ούτε νέα ζωή.

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018

The Feminine vs. the Masculine : A Sufi Perspective of Life By Mariam S. Mir


The Feminine vs. the Masculine : A Sufi Perspective of Life  By Mariam S. Mir

We have to unveil and deconstruct the ego in order to integrate and value it in ourselves. 
We have to awaken to its essence rather than judging it by its actions. 
This is not a psychological endeavor, nor has it much to do with thinking or talking, it is rather experienced in discipline of a spiritual practice. 
Deconstructing the ego is what the spiritual path is about; the rest is pretty much commentary. 

As Abu Said Ibn Abi Khayr put it: 

Until college and minaret have crumbled This holy work of ours will not be done Until faith becomes rejected and rejection becomes belief. There will be no true Muslim. (Abusa'd Abul Kha'ir, 25) 

Instead of investing all our energies into questioning whether the male is uniquely culpable by his nature or if he is as prone to error and act in ignorance and self-righteousness as the female half of our human creation, we may be better off to simply acknowledge mistakes, which have caused much suffering, despair and hurt; as testified by the state of the world today. 
Only by acknowledging that something went wrong, that we have lost our equilibrium, lost our balance, are we able to learn from our mistakes and discover the meaning for why they happened. 
Only by assessing where we are currently located, are we then able to change direction. It is not that our world does not work due to our past, but rather because of our lack of being present. 
Our life as a whole is in such disarray because we are unconscious of the desires, wants, drives and aspiration of the ego, which conflict with our intentions and commitments.

Άδειασε για να γεμίσεις


Άδειασε για να γεμίσεις

Αρκετοί άνθρωποι ασχολούνται σοβαρά με τα εσωτερικά θέματα και επιμελώς αλλά κατά έναν εξωτερικό τρόπο μιας και δεν τους έχει δοθεί μέχρι τώρα το απαραίτητο νήμα, εκκίνηση, τρόπος μέσω του οποίου μια νέα πραγματικότητα να ανοιχθεί  πρώτα εσωτερικός και μετά εξωτερικός.

Πρέπει να κατανοηθεί πως η Οδός δεν είναι νοητική αν και μπορεί να περιγραφτεί αντανακλαστικά και να εκφραστεί λεκτικά μέσα από μια συμβολική.

Επίσης πρέπει να κατανοηθεί πως για να βαδίσεις την οδό δεν χρειάζεσαι ευφυΐα ούτε κάποια διαμόρφωση της προσωπικότητας με την έννοια της καλλιέργειας της προσωπικότητας.

Ορισμένοι νομίζουν πως η φιλοσοφία ή οι τέχνες και τα γράμματα, η επιστήμη μας βοηθούν σε αυτήν την διαδρομή και αυτό έχει ένα ποσοστό αλήθειας, αλλά μόνον όσον αφορά  την δυνατότητα που σου δίνουν όλα αυτά τα βιώματα μέσα από την οποία θα κατανοήσεις το αδιέξοδο της ανθρώπινης ύπαρξης.

Διότι αυτά καθεαυτά δεν σε οδηγούν πουθενά απολύτως όσον αφορά την ατραπό της αγιοποίησις.

Η πνευματική επιστήμη ήδη από την αρχή όταν μας μιλά για τις νέες μαγνητικές ροές ενέργειας οι οποίες διεγείρονται ευθύς εξαρχής μέσα στον εγκέφαλο και δημιουργούν ενός είδους φαντασία και πολλαπλές νέες σκέψεις και συλλήψεις, δεν εννοεί  πως αυτές προέρχονται από το εγώ μας, αλλά μέσα από την αφύπνιση του Ρόδου της Καρδιάς και των νέων ορμονικών σωματικών διαφοροποιήσεων συν την ολοφάνερη αλλαγή τους αίματος μέσα από το οποίο νέες, μιας γνωστικής φύσεως ακτινοβολίες ρέουν μεταδιδόμενες σε ολόκληρο το δομικό μας σύστημα.

Η κύρια όψη της ψυχής που αγγίζεται δεν είναι μια κορυφαία νοητική δραστηριότητα αλλά ακριβός το αντίθετο μια δημιουργική αδράνεια, μια αποενεργοποίηση της εκκίνησης της σκέψης η οποία κατευθύνεται από το εγώ και μόνον.

Για αυτό και μιλάμε για μη σκέψη και μη δράση.

Αλλά αυτό για να συμβεί χρειάζεται η κορυφαία πράξη της ταπείνωσης και της αυτό θυσίας με την έννοια πως το εγώ συνειδητά υποχωρεί και κάνει χώρο σε όλες αυτές τις θαυμαστές αλλαγές οι οποίες δεν λαμβάνουν χώρα από κάποια γήινη προσπάθεια ή ενέργεια αλλά μόνον μέσω πνευματικών ωθήσεων και δυνάμεων.

Αυτός ο κυριολεκτικός συμβολισμός υπάρχει στα λόγια ''άδειασε για να γεμίσεις'' ή όταν διαβάζουμε για την σημαντικότητα της συμβολικής του κενού χώρου.

Για αυτό και μας λέγεται να είμαστε πράοι και σώφρονες και να μην επιδεικνύουμε φιλαυτία και ματαιοδοξία ή την στρεβλή αίσθηση της υπεροχής που η σοφία αυτού του κόσμου σου δίνει.

Η ταπεινότητα και η ευσέβεια είναι τα σημαντικά αρχικά κλειδιά μέσα από τα οποία κάνουμε χώρο για το πνεύμα αλλά ταυτόχρονα κατανοούμε και την ολοφάνερη αδυναμία μας γιατί όπως μας λέγεται ''χωρίς την δική Μου την βοήθεια δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα''.

Η ουσιαστική μας μαθητεία αρχίζει από εκείνη την στιγμή μέσα από την οποία θα καταστούμε ώριμοι να αφήσουμε πίσω τα πράγματα του κόσμου και την εφήμερη γήινη ανησυχία.

Και αυτό ονομάζεται ''αυτοπαράδοση' μέσω ορθής κατανόησης του Θεϊκού σχεδίου για τον άνθρωπο και τον κόσμο.

Η ανθρώπινη σκέψη είναι αφάνταστα σημαντική, ένα πραγματικό μεγαθήριο μιας σωματικής υπεροχής είναι ο άνθρωπος μέσα σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά ταυτόχρονα είναι και ο πιο δυστυχισμένος και καταραμένος όλων, μιας και αυτή του η δημιουργική ικανότητα δεν μπορεί να τον κάνει ευτυχισμένο ούτε φυσικά να του δώσει αιωνιότητα ή κάποια αίσθηση μακαριότητας.

Για αυτό και θα πρέπει ενεργειακά να αποδομηθεί και να ενσωματωθεί μέσε σε ένα νέο, μιας πνευματικής φύσης σύστημα, μέσω του οποίου σταδιακά μια νέα ακοή και νέα όραση θα του δοθούν μέσω μιας νέας στάσης ζωής η οποία θα βρίσκεται σε συμφωνία με τις σύγχρονες διακοσμικές ακτινοβολίες και η οποία θα καταστεί αρμονική στο ορατό και στο αόρατο μέρος αυτής της φύσης.

Η αποστολή μας σε ένα πιο υψηλό στάδιο είναι να αποκτήσουμε αυτό το οποίο μυστικά μας λέγεται σαν ''Νους Χριστού'' αλλά μόνον μια αγνή καρδιά μπορεί να το επιτύχει αυτό γιατί η σοφία του Θεού κατέρχεται μόνον εκεί, στον άνθρωπο ο οποίος χάνει την ζωή του για να την βρει.

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2018

There exists a golden thread, which leads out of the labyrinth of our broken reality and towards the Truth


There exists a golden thread, 
which leads out of the labyrinth of our broken reality and towards the Truth

There exists a golden thread, which leads out of the labyrinth of our broken reality and towards the Truth. 
The Lectorium Rosicrucianum, or International School of the Golden Rosycross, aims to help seekers find and form a living connection with this shining filament, which is woven of love, wisdom, knowledge (gnosis) and action.

Most importantly, this golden thread is a Path that can actually be walked, a Path shown by all religions in their original form. No Master or Initiate can give the Truth to another. It can only be approached by our own efforts, and by persevering throughout all the obstructions and difficulties we encounter on the way. And it can only be reached through an inner process of transformation called 'soul-rebirth', or 'transfiguration'. A bonafide School points out the Path of transfiguration and teaches its pupils how to follow it.

It is not the I-central self, or personality, that profits from the process of transfiguration as meant here, but the inner, divine Self, which is awakened and enabled to become increasingly active. This has tremendous results for the personality: he or she becomes an instrument, a servant, of another Order, the Divine Order, the 'kingdom not of this world', and in that state is able to stand right in the midst of the world in the service of every human being.

The Lectorium Rosicrucianum is a modern organization in the sense that its message is adapted to the strongly individualized consciousness of twenty-first century humanity. However, it has deep roots in the past, for it is part of the long and ancient tradition of Mystery Schools, and is a development of earlier impulses of spiritual awakening such as those of the gnostics, Cathars and classical Rosicrucians of the 17th century.

***              ***            ***            ***              ***            ***        

At that time the disciples came to Jesus, saying : ‘Who is the greatest in the Kingdom of heaven?’ And calling to him a child , Jesus put him in the midst of them, and said : ‘Truly, I say to you, unless you turn and become like children, you will never enter the Kingdom of heaven . Whoever humbles himself like this child , he is the greatest in the Kingdom of heaven .’ (Matth. 18 : 1- 4)

Hence two commandments have to be fulfilled: to turn and to become ‘like children’. So, not only becoming like children, but first turning, turning around. When we speak of ‘becoming like children’, the question crops up what is meant by ‘growing up’. Jesus speaks to adults. Are they big, grown-up people? Does this refer to a certain age, or to a civil, social aspect? Apparently not. Jesus means something else. 
When is someone truly grown-up? Well, this is the case when his development on earth has been accomplished, when his journey through matter has been finished after many incarnations. When someone can say on the basis of all of his experiences: ‘It has been enough. More is not necessary, for there is not more.’ And when in that situation he experiences from the depth of his heart that he is not a child of this earth, but a child of the divine Being as to his true essence. That he is a child of eternity. Being grown-up is the awareness that the true inner essence is a child of God. Truly being grown-up means repenting, turning into one’s inner being, turning around and being a child again.

Hence repenting, turning around comes first. A person can only repent, when he has truly grown up, when he has finished his earthly journey of life and is standing at the border. When he can be called an inhabitant of the border, an inhabitant of Ephesus. In The Gnosis in Present-day Manifestation , Jan van Rijckenborgh writes that Ephesus is a town at the border. A n inhabitant of that town lives at that border. He has emptied his earthly cup filled with its bitter-sweet content and is now able to turn around. In the Book of Revelation, the Angel of the church of Ephesus is told: ‘Remember then from what you have fallen, repent and do the works you did at first .’

true inner essence is a child of God. Truly being grown-up means repenting, turning into one’s inner being, turning around and being a child again.

Hence repenting, turning around comes first. A person can only repent, when he has truly grown up, when he has finished his earthly journey of life and is standing at the border. When he can be called an inhabitant of the border, an inhabitant of Ephesus. In The Gnosis in Present-day Manifestation , Jan van Rijckenborgh writes that Ephesus is a town at the border. A n inhabitant of that town lives at that border. He has emptied his earthly cup filled with its bitter-sweet content and is now able to turn around. In the Book of Revelation, the Angel of the church of Ephesus is told: ‘Remember then from what you have fallen, repent and do the works you did at first .’

Surrender to eternity.

Hence, when someone has become fully grown-up, he can turn around to the Light. Thus being grown-up is above all knowing that the monad is a child of the Light. In that realisation the key to liberation is hidden. Then the grown-up can surrender to the inner child of eternity. Being a child means having trust, living in selfsurrender and cherishing a deep yearning. Trust in and surrender to the one who gave him life. And, as Peter says in his first Letter (ch.2 : 2): ‘Longing for the pure, spiritual milk .’ Trust in the divine primordial ground, the true giver of life. That means surrender to that Primordial Ground that penetrates and sustains everything. That is possible when there is an irrepressible yearning for truth, for pure, spiritual milk. Those are the signatures of being a child of God.

Whoever, after many cycles of existence, has become grown-up, is a philosopher, an alchemist. Just as the child longs for pure milk, thus he longs for the truth, for the one divine truth. The word philosopher means friend of wisdom. The true philosopher loves wisdom and truth. Without truth his life has no meaning for him. Only truth will set him free. But what is truth? It is not a philosophy in the ordinary sense of the word nor a mental concept, or a doctrine, or a theory. Truth is power, Divine A ll-Power. Truth is the Light behind everything, in everything and through everything. Truth is that everything , in whatever form or formless state it exists, is Light. Instead of Light we could also say divine All-Energy. Everything visible and invisible consists of energy. The physical world consists of materialised All-Energy. The physical world, the physical human being and everything that belongs to him is a crystallisation of energy. Thus we might say that fundamentally everything consists of the one energy, of Light. The truth is: God is Light. And outside God nothing exists, because God is infinity, omnipresence.

Transforming Darkness into Light.

The Rosicrucian is a philosopher and an alchemist. He is a philosopher, because he is immensely in love with The Truth ; he is an alchemist because he liberates the Truth and transforms the Darkness into Light. Hence Wisdom is truth lived through. Wisdom is truth that is lived daily, that is demonstrated in daily life by acting from it every day. That is repenting, turning around. That is why it is said: ‘Repent and do the works you did at

first .’ The fruit of that wisdom is alchemy. The result of lived-through truth is transmutation, change of our whole being, including the blood and all cells of the body. Thus there are three aspects: truth - wisdom - alchemy. That is the path of the sincere seeker for the truth. That proves the state of being a child of God. Truth is: God is Light, everything is Light. Wisdom is: transforming this truth in our daily life. Alchemy is: the effect of the one wisdom in our own being and in the world around us. It is leading the energy caught in the three dimensions back to its original state.

The longing for truth overrules everything. This longing opens the gate. Living from the truth is wisdom and the result of this life is alchemy.

Whoever lives in wisdom in this way, is a blessing for himself and for others. He involves the others in his being a child of God, without the intervention of his own will. Those who are striving for the truth, often stimulate each other to be an example to others. That may turn out wrong. Being an example, without wanting to be one, is good. But wanting to be an example, without truly being one, is misleading for one’s own being and that of everybody else. The personality may claim ‘being an example’, and tell itself: ‘I must be an example. I want to be the ideal human being and everyone should see it. That is my duty.’ Then the great danger is that the I is going to play a ‘new’ role and many in this time - especially young people - look right through it. They perceive very sharply what is sincere and what isn’t! They feel that this exemplar y figure is caught up in a pattern, is playing a role and thus bends the truth. The pure example is not based on the personality. Whoever has become grown-up in the way described here, whoever has understood that he is a child of God, lives spontaneously from the primordial image in his heart. Spontaneously from within, that is the example. The spiritual primordial image is the source of the example.

Firsthand or second-hand knowledge?

Hence wisdom is truth lived through. Following rules and guidelines is something quite different. That is second-hand living. Sometimes that is useful, usually it is necessary and may have a function for some time. But true wisdom is lived through truth and lived-through truth is power. It is the only power that truly exists and of which everything consists. That power is called L ove. Thus there are Truth, Light, Power and Love - different words for the same thing.

Living truth from within releases power. Hence wisdom is radiation that can be felt. Light has a magnetic effect. When all these aspects converge, we can speak of a living field, a living body in which the seeker for truth, wisdom, light and love can find his way. By releasing these four elements an initiation school is built, in which the inhabitant of the border can receive the power with which he can break through that border.

Light, power of attraction and life belong together. Although infinitely differentiated, they form a unity. Together they make the alchemical transformation possible. Truth is Light, Light is Power, Magnetism and Life. And together they are Love. Whoever is going to live from it, will be granted to taste the wisdom in everything in his daily life: in all situations, however small and insignificant or great and important, in all problems and difficulties, all surprises and joys, in a word, a look, a gesture, a so-called coincidence. For everything, however crystallised perhaps, is an effect of power. Everything in the world is initiation material for those who as grown-ups truly consciously live in the state of a child of God.

Transferring something into a form.

Such a field, in which truth, wisdom, power and love are active, is an information carrier. The word in-formation not only refers to the registration of data. The hyphen between both parts indicates the way it works. To in-form means: transferring something into a form. Or making something adopt a form, to shape something. The alchemical process is an in-formation process. Something happens in the form, in the first place in the form that is the human being himself. In all cells of a body magnetically sensitive material can be found, for example in a very concentrated form in the brain. There we find billions of brain cells and in all those cells such magnetically sensitive substances are present. That also applies to the living field that has been described here. By the magnetic respiration of the cells information is absorbed into the body, but also in the more subtle bodies. Messages are transferred into a form and adopt their own form in it or cause changes in the old form. All our doings, our thinking and feeling and everything that happens in our bodies are to a certain extent determined by such magnetic information and assimilation processes. Sometimes we speak of the secret help of the Rosicrucians. 

This help is based on the activity of Love. Whoever has become grown-up and experiences himself as a child of God, a child of the truth, as to his innermost being and is going to live from the truth, is a truly wise person. He emanates a special activity that is offered as secret help to all who are seeking it , in an unselfish and impersonal way. His will and the motives of his personality no longer play any role in it. He has repented, turned around. He has completely surrendered to the new and renewing activity. He is only an instrument, not more, but not less either. Hence, the secret help does not originate in the personality. The I is completely detached from it. And that is why that help can be called secret.

Words cannot guide the Light further

Thus the proverb ‘Speech is silver, silence is golden’ has a profound, perhaps unexpected background. The secret help is given in silence. Spoken words may support this. It is said that of all precious metals silver has the highest power of reflection of light. 
This metal reflects 95 % of the light. Words, too, can reflect the light, pass it on and lead it further. But even the purest words can never reflect and transmit the total fullness of the light. That can be done only by the light, the gold, itself. At best, words are silver. The great work is done from the silence, the rest can only support it.

Truth, light, living magnetic activity - together they form the unity that is Love. Whoever becomes conscious of this, receives the power truly to serve his fellow creatures. That power is offered to all who are able to use it in the only correct way. 
The conditions are: living from the truth, decreasing and increasing in wisdom, being reborn by true alchemy.

Divine paradox.

Jesus said: ‘Truly, I say to you, unless you turn and become like children, you will never enter the Kingdom of Heaven . Whoever humbles himself like this child , he is the greatest in the Kingdom of Heaven .’ The smaller, the greater, that is the divine paradox. I, the grown-up, must decrease. He, the Other One within me, will thus be able to grow up. That is totally turning around. 
The grown-up as to this nature becomes small and insignificant, meek and humble. He fully submerges and is taken up in the inner child of God that develops and grows up. He becomes the greatest in the Kingdom of Heaven. The greatest in his own microcosmic heaven that is one with the divine macrocosm. Of him it is no longer said: ‘Dust to dust and ashes to ashes,’ but: ‘You are Light and to the Light you will return .’

The child of God is the greatest, for it knows it is one with the Father; it knows it is one with the divine Source of the A ll, one with infinity. Greater than infinity does not exist. Of that greatness the child of the Light partakes.

* The text of this issue is from Pentagram magazine articles published by the Lectorium Rosicrucianum"

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2018

On the Art of the Kabbalah (De Arte Cabalistica) By Johann Reuchlin


On the Art of the Kabbalah (De Arte Cabalistica) By Johann Reuchlin

Introduction to the Bison Book Edition by Moshe Idel 

I. The Beginnings of the Christian Kabbalah?

Johannes Reuchlin is one of the major exponents of the Christian Kabbalah; he may even be conceived , as we shall attempt to show it below, as one of the earliest founders of this type of Christian theology. However, to describe an author writing at the end of the fifteenth and the beginning of the sixteenth centuries as an early founder of Christian Kabbalah that needs both e laboration and clarification. The historical beginning of the Christian Kabbalah is a matter of debate, as it is in regard to the beginnings of the Jewish Kabbalah. Precisely when a certain phenomenon is conceived as existent depends on the minimum that is required to define this phenomenon; thus the modem scholarly tendency today to describe the Jewish Kabbalah as emerging, on the historical plane, in the last decades of the twelfth century in Languedoc pushes the identification of the Christian parallels or similar phenomena to the thirteenth century. If we accept the ten divine powers, the ten sefirot, as a vital component of Kabbalah, it will be difficult to find Christian discussions of this topic before the end of the thirteenth century. However, if we accept other ways of defining Kabbalah , found already in the eleventh century, as an esoteric tradition concerning the divine names, the situation may be much more complex. Indeed , some passages dealing with divine names recur in Christian texts early in the thirteenth century, as the discussions of Joachim de Fiore demonstrate. 1 At the end of this century, Arnauld of Vilanova had completed a whole treatise dealing with the divine name. 3
However, it is possible to approach the question from another angle: it is not so much the passage of some traditions from one type of religion to another that is the defining moment of the emergence of a certain new phenomenon , but the absorption, especially the creative one, of the techniques that are characteristic of one type of lore , by a religious thinker belonging to another religion. In our case, the question would be not when a Christian has adopted some forms of Jewish esoteric traditions, but when a Christian thinker has adopted a Kabbalistic type of thinking. Thus, the occurrence of a certain combinatory technique of interpretation of the first word of the Bible by separating its letters , as practiced by Alexander of Neckham, or of the peculiar combination of letters by means of concentric circles, apparently under the influence of Jewish sources, as evident in the work of Ramon Null, may fit this second approach. What lacks in all these examples is the explicit awareness that, 5 when dealing with divine names or with combinatory techniques, the Christian author operates in a speculative realm that, at least from the point of view of the primary sources, is a characteristically esoteric type of Jewish lore. However, already in the last third of the thirteenth century, such an awareness was apparently existent. Alfonso Sabio's nephew, Juan Manuel, testified as to the concerns of his famous uncle:

''Ostrosi fizo traslador toda le ley de los judios et aun el su Talmud et otra scientia que han los judious muy escon dida, a que llaman Cabala." 

"Furthermore he ordered translated the whole law of the Jews , and even their Talmud, and other knowledge which is called qabbalah and which the Jews keep closely secret. And he did this so it might be manifest through their own Law that it is a [mere] presentation of that Law which we Christians have; and that they, like the Moors, are in grave error and in peril of losing their souls."

If this passage is reliable , and I see no reason to doubt it, then a significant segment of Kabbalistic literature had been translated as soon as the seventies of the thirteenth century. However, even this testimony, as well as some other dated from the fourteenth century up to the middle-fifteenth century, interesting as it may be , did not relate to texts that become part of a larger cultural phenomenon. At the court of Alfonso Sabio no Christian sort of Kabbalah was cultivated, while the uses of Kabbalah in the writings of converts like Alfonso de Validolid or Paulus de Heredia did not incite the imagination of their con temporaries, and they did not produce significant repercussions. Whatever the evidence regarding the penetration of Jewish esoterism before the end of the fifteenth century is, or may turn out to be, it seems that before the writings of Pico della Mirandola (1463-1494) those Jewish elements did not become a considerable part of any de fined Christian circle, neither were they cultivated by a movement that consciously continued the steps of some founding figures. In other words, while we can easily accumulate interesting pieces of evidence dealing with the acquaintance of various Christian authors with Jewish esoteric topics, they are scanty, disparate, and incontinuous.

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2018

Η έννοια αδελφός και αδελφός εν Χριστώ


Η έννοια αδελφός και αδελφός εν Χριστώ

Είναι απολύτως αξιοπερίεργο το πως αντιλαμβάνονται ορισμένοι τις έννοιες αδελφότητα ή κοινότητα.

Όμως δεν σημαίνει πως δεν είναι και ευκόλως εξηγήσιμο.

Πίσω από κάθε μας δράση ή σκέψη βρίσκεται το εγώ και η συνείδηση του.

Για αυτό και στην πνευματική επιστήμη πάντοτε λέμε πως η δράση του κάθε ανθρώπου, το πρακτικό μέρος της ζωής του είναι αυτό που αντανακλά το περιεχόμενο της συνείδησης του στον βαθμό εξέλιξης προς τα εμπρός ή προς τα πίσω.

Εκεί δεν χρειάζεται εμείς να κάνουμε κάποια κρίση γιατί το ίδιο το άτομο αυτό χαρακτηρίζεται ενώπιον μας με έναν ξεκάθαρο τρόπο ιδίως για εμάς που η όραση μας έχει διευρυνθεί.

Σε αυτόν τον κόσμο αναμφισβήτητα όλοι οι άνθρωποι είναι συγγενείς, όχι μόνον προέρχονται από μια κοινή αρχή αλλά έχουν δημιουργηθεί και από τα ίδια ακριβώς υλικά.

Και για αυτό όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια.

Όμως υπάρχει και μια πιο βαθιά σημασία της έννοιας αδελφός ειδικότερα για εμάς που συμμετέχουμε ενεργά μέσα στα μυστήρια και αυτή είναι η εξής : Αδελφός εν Χριστώ.

Η πρώτη κατηγορία σχετίζεται με την υλική φύση η οποία είναι πολύ σημαντική και η βάση της εργασίας μας ενώ η δεύτερη έχει σχέσει με την πνευματική μας ουσία και σηματοδοτεί την εξέλιξη της εργασίας που ονομάζουμε μεταμόρφωση.

Η πρώτη όψη έχει σαν κινητική αρχή το εγώ ενώ η δεύτερη τον πνευματικό σπινθήρα μέσα μας, το Ρόδο της καρδιάς όπως εμείς το ονομάζουμε.

Το εγώ αδιαμφισβήτητα θα πρέπει να αφομοιωθεί πλήρως μέσα στην πνευματική μας αρχή μέσω της βοήθειας ανώτερων δυνάμεων και να μεταλλαχθεί ώστε να ανανεωθεί σε ένα Πνευματικό Εγώ.

Κάθε πλάσμα σε αυτόν τον κόσμο ή και στους ανώτερους κόσμους πάντοτε για να εκφραστεί θα πρέπει να κατέχει ένα σύστημα μιας δομικής αρχής το οποίο συμβολικά ονομάζουμε εγώ - φορέα, η διαφορά είναι στην σύνθεση του φορέα αυτού και από ποιες δυνάμεις και υλικά έχει γεννηθεί και λειτουργεί.

Στις γραφές σε ένα σημείο όταν ρωτάει η ψυχή την δημιουργική αρχή, όπως αυτή εκφράζεται μέσα στον κόσμο για να μας βοηθήσει, πιο είναι το όνομα της αυτή μας λέει : Εγώ Είμαι.

Αυτό στην ουσία μας δείχνει πως το Φως που είναι Γνώση και Αγάπη 'είναι' δηλαδή υπάρχει αληθινά, είναι αιώνιο και αμετάβλητο σε αντίθεση με τον άνθρωπο ο οποίος 'δεν είναι' μιας και ο θάνατος νικά σε μια δεδομένη στιγμή την ανθρώπινη ζωή μας κόβοντας το νήμα της.
Για αυτό και ο άνθρωπος είναι θνητός και μεταβλητός και συγχρόνως ασταθής, διαχωριστικός, καταστροφικός και ηλίθιος.

Μόνο μέσα στον κυρίως Ναό της Αδελφότητας μας όταν ο μαθητής καταστεί άξιος να ονομαστεί ένας ιππότης του Λέοντα θα μπορέσει να βιώσει αυτήν την ενότητα για την οποία σας μιλήσαμε πρόσφατα.

Αυτή η αίσθηση είναι πολύ σημαντική γιατί αυτόματα συνενωνόμαστε σε μια κοινότητα απελευθερωμένων ψυχών σε ένα αγνό αστρικό χώρο, μιας και εκεί υφίσταται ο Ναός μας, και έτσι η εργασία μας μεγαλώνει, ισχυροποιείται, πολλαπλασιάζεται.

Για αυτό τα πνευματικά μας βιώματα, οράματα, βιώματα, οι νέες αισθήσεις και ικανότητες μας, πρέπει επίσης να βρίσκουν έκφραση μέσα στο υλικό πεδίο, να ακτινοβολούνται πλήρως γιατί μόνον έτσι μπορούμε να βοηθήσουμε την ανθρωπότητα στο δύσκολο αυτό της έργο.

Το βίωμα της ενότητας υπάρχει μόνον μέσα από την αγάπη, και στην αγάπη δεν υπάρχει κριτική παρά μόνον κατανόηση και αγαθότητα.