Ποια είναι η πηγή της δύναμης σου; Εμείς ομολογούμε και οικοδομούμε όλη μας την εργασία πάνω στον ακρογωνιαίο Λίθο που ονομάζουμε Ιησού Χριστό

Ποια είναι η πηγή της δύναμης σου; 

Εμείς ομολογούμε και οικοδομούμε όλη μας την εργασία πάνω 

στον ακρογωνιαίο Λίθο που ονομάζουμε 

Ιησού Χριστό

Είναι πασιφανές πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει τον άνθρωπο.
Αυτός ο οποίος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο δεν είναι μόνον ψεύτης αλλά και ένας απατεώνας
Το Εγώ, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ενδυθεί έναν επόμενο ρόλο αυτόν του καλού και πιστού μαθητή, να υποκριθεί όπως έχει μάθει αιώνες τώρα να κάνει και να ξεγελάσει μερικές φορές ακόμη και το ίδιο του τον εαυτό.
Διότι όταν ενδυόμαστε το ψέμα για αρκετό καιρό μετά από λίγο το περνάμε για αληθινό.

Το σημαντικότερο σε μία σχολή μυστηρίων δεν είναι να σου εξηγήσει τον τρόπο, την διαδικασία της μύησης αλλά να μαρτυρήσει να σου αποκαλύψει από ποιες δυνάμεις αυτή τελείτε.
Ποιος είναι ο ακρογωνιαίος Λίθος όλης της εργασίας.
Αυτό είναι ένα αρκετά δύσκολο πρόβλημα για πολλούς και συνήθως παραμένει αναπάντητο.
Ή απροσδιόριστο.

Συνήθως μιλούν για μια υποτιθέμενη ιεραρχία ή για φανταστικούς μεγάλους δασκάλους στο εδώ ή το άλλο πέπλο και για μηχανισμούς μέσα από τους οποίους αυτοί επικοινωνούν με αυτούς και μια διδασκαλία δίνετε.

Στο παρελθόν μέχρι και γράμματα έπεφταν από τον ουρανό από αυτούς σε μια προσπάθεια εξαπάτησης του κόσμου που στην ουσία γελοιοποιεί αυτόν τον χώρο πολύ έντονα.

Στο σύμπαν μέσα στο οποίο ζούμε και αναπνέουμε υφίστανται ταυτόχρονα δυο βασικές δυνάμεις ζωής και εκδήλωσης οι οποίες αν και πηγάζουν από την ίδια Αρχή διαφέρουν θεμελιωτικά.

Η πρώτη αρχή δύναμης έφερε σε εκδήλωση και συντηρεί τον υλικό κόσμο όπως τον γνωρίζουμε μέσα από τις αισθήσεις μας ενώ η άλλη τον εξελίσσει σε μια προσπάθεια πνευματοποίησης του.

Το κέντρο της πρώτης δύναμης βρίσκετε μέσα στην καρδιά αυτού του κόσμου σαν ένα γιγάντιο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο ενώ το δεύτερο βρίσκετε έξω από αυτόν τον κόσμο και πηγάζει από ένα ανώτερο επίπεδο μέσα από το οποίο δυνάμεις και ενέργειες μιας άλλης φύσης εισρέουν και επενεργούν με τρομερή δύναμη.

Μέχρι το σημείο της ένωσης του Πνεύματος του Χριστού μέσα στην ουσία αυτού του κόσμου το δεύτερο ηλεκτρομαγνιτικό πεδίο δεν επενεργούσε στο πρώτο και στην ουσία αυτό δεν μπορούσε να γίνει γιατί ο άνθρωπος και ο κόσμος δεν είχαν ακόμα μορφοποιηθεί κατάλληλα και οι ανώτερες δυνάμεις δεν μπορούσαν να δουλέψουν να αφομοιωθούν μέσα από το σώμα του.

Όταν ο καιρός έφτασε το Πνεύμα εκφράστηκε και δημιούργησε μια γέφυρα φωτός μέσα από την οποία μια πλήρης μεταμόρφωση να μπορεί να λάβει χώρα μέσα από μια ένδοξη διεργασία σωτηρίας και μέσα από τις δυνάμεις και τις ενέργειες αυτού του μεσολαβητή.

Για αυτό και εμείς σαν Γνωστικοί, σαν μαθητές της Αδελφότητας του Ροδοσταύρου ομολογούμε και οικοδομούμε όλη μας την εργασία πάνω στον ακρογωνιαίο Λίθο που ονομάζουμε Ιησού Χριστό και συνδεόμαστε με αυτόν ώστε η θεραπευτική δύναμη του Αγίου Πνεύματος να μπορεί να ενεργήσει μέσα μας.

Η καθαρότητα των πεποιθήσεων μας, η καθαρότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων μας, η καθαρότητα των επιλογών και της δράσης μας αυτό χαρακτηρίζετε αποκλειστικά από Αυτόν.
Αυτός είναι η αρχή και το τέλος μας και ο μεγάλος παρηγορητής, ο Πατέρας μας, αδελφός, φίλος Χριστιανός Ροδόσταυρος.

Όσοι έχουν μάτια και αυτιά ανοικτά ας ακούσουν τι το Πνεύμα τους λέει στον παρόντα χρόνο ώστε να καταστούν ικανοί να οικοδομήσουν τον Οίκο του Αγίου Πνεύματος εντός τους εδώ και τώρα.

Ποιος μπορεί να εκφράσει με αυτοθυσία και γενναιότητα αυτά τα λόγια; 

''όχι το θέλημα μου αλλά το θέλημα σου να γίνει'' 

Για αυτό αγαπητοί μου φίλοι ας αφήσουμε τις θεωρητικολογίες και τις φανταστικές ιστορίες, και όλα τα παιχνίδια και τα στολίδια του Εγώ γιατί δεν πάμε στο καρναβάλι αλλά επιθυμούμε από τον προθάλαμο των μυστηρίων να εισέλθουμε μέσα στον Ναό και εκεί στο βάθος θα διακρίνουμε τον Αμνό καθισμένο πάνω σε έναν χρυσό θρόνο και θα καλεστούμε να βαδίσουμε προς αυτόν και να γονατίσουμε ενώπιον του.

Κατανοείτε την σημαντικότητα αυτού του γεγονότος;
Το Φως μπορεί και διακρίνει οτιδήποτε περιέχεται μέσα στην καρδιά μας για αυτό και είναι και ο μόνος Κριτής.

Αναμένουμε αυτήν την πρώτη κρίση με χαρά και με την ελπίδα ότι θα φανούμε άξιοι αυτού του μεγάλου έργου οικοδόμησις και επιδιόρθωσης του κόσμου αλλά και του ίδιου μας του όντος, δοξάζοντας τον Κύριο και Θεό μας εις τους αιώνες των αιώνων.

Οι έννοιες άνθρωπος και ψυχή κατά τον Σωκράτη στον Κρατύλο του Πλάτωνα

Οι έννοιες άνθρωπος και ψυχή κατά τον Σωκράτη στον Κρατύλο του Πλάτωνα

Σωκράτης.
Άκουσε. Αυτό το όνομα άνθρωπος σημαίνει ότι, ενώ τα άλλα ζώα από όσα βλέπουν τίποτε δεν επιθεωρούν, ουδέ συλλογίζονται, ουδέ, καθώς έλεγαν οι αρχαίοι, &αναθρώσι&, ο άνθρωπος συγχρόνως και παρατηρεί τελείως — τούτο δε ελέγετο τότε &όπωπε& — και &αναθρεί& και συλλογίζεται εκείνο το οποίον είδε, δηλαδή &όπωπε&. 

Ως εκ τούτου λοιπόν από όλα τα ζώα μόνον ο άνθρωπος πολύ ορθώς ωνομάσθη άνθρωπος, &αναθρών ά όπωπε& (επιθεωρών όσα είδε).

Ερμογένης.
Και λοιπόν; Να σε ερωτήσω το κατόπιν τούτου, το οποίον έχω
ευχαρίστησιν να το μάθω;

Σωκράτης.
Βεβαιότατα.

Ερμογένης.
Λοιπόν μου φαίνεται ότι συνέχεια τούτων είναι ένα πράγμα. Δηλαδή υπάρχει κάτι τι, νομίζω, το οποίον ονομάζομεν ψυχήν και σώμα του ανθρώπου;

Σωκράτης.
Πώς δεν υπάρχει;

Ερμογένης.
Λοιπόν ας δοκιμάσωμεν να διασαφήσωμεν και αυτά καθώς και τα
προηγούμενα.

Σωκράτης.
Εννοείς ν' εξετάσωμεν την ψυχήν, αν έχει ευλόγως αυτό το όνομα,
και κατόπιν πάλιν το σώμα;

Ερμογένης.
Μάλιστα.

Σωκράτης.
Όσον διά να ομιλήσω εκ του προχείρου, νομίζω ότι κάτι τι τοιούτον εννοούν αυτοί οι οποίοι ωνόμασαν την ψυχήν, ότι δηλαδή αυτή, όταν υπάρχη το σώμα, γίνεται αιτία να ζη αυτό, διότι του δίδει την δύναμιν να αναπνέη και αναψυχήν, μόλις όμως εκλείψη αυτό που δίδει την αναψυχήν εις το σώμα, τούτο καταστρέφεται και αποθνήσκει. 

Δι' αυτό λοιπόν μου φαίνεται ότι το ωνόμασαν ψυχήν.
Αν αγαπάς όμως, περίμενε ολίγον, διότι μου φαίνεται ότι βλέπω
κάτι τι μάλλον παραδεκτόν από αυτό διά τους οπαδούς του
Ευθύφρονος. Διότι, καθώς νομίζω, αυτό μεν ίσως να το
περιφρονήσουν και να το θεωρήσουν χονδροειδές. 

Πρόσεξε όμως το εξής, μήπως άραγε αρέσει και εις σε.

Ερμογένης.
Λέγε και μη σε μέλει.

Σωκράτης.
Την φύσιν ολοκλήρου του σώματος, διά να ζη και να περιέρχεται,
ποίον άλλο πράγμα νομίζεις ότι την κατέχει και την &οχεί&
παρά η ψυχή;

Ερμογένης.
Κανέν άλλο.

Σωκράτης.
Και λοιπόν; Δεν πιστεύεις τον Αναξαγόραν ότι και όλων των άλλων
πραγμάτων την φύσιν ο νους και η ψυχή την τακτοποιεί και την
συγκρατεί;

Ερμογένης.
Μάλιστα.

Σωκράτης.
Τότε λοιπόν είναι ορθόν να δώσωμεν αυτό το όνομα εις αυτήν την
δύναμιν, η οποία την &φύσιν οχεί& και κατέχει, και να την
ονομάσωμεν &φυσέχην&, επιτρέπεται δε να την ονομάσωμεν και &ψυχήν& χάριν κομψότητος.

Ερμογένης.
Βεβαιότατα, και μου φαίνεται ότι τούτο το όνομα είναι
καλλιτεχνικώτερον από το προηγούμενον.

Σωκράτης.
Και βέβαια είναι. Και πραγματικώς, μου φαίνεται, ότι είναι
κωμικόν καθώς ετέθη.

Ερμογένης
Αλλά τόρα το κατόπιν αυτού πώς θα κρίνωμεν ότι είναι τεθειμένον;

Σωκράτης.
Το σώμα θέλεις να ειπής;

Ερμογένης.
Ναι.

Σωκράτης.
Όσον δι' αυτό μου φαίνεται διά πολλούς λόγους ότι είναι
τεθειμένον και πολύ καλά μάλιστα, αρκεί ολίγον να το τροποποιήση κανείς. Διότι και σήμα της ψυχής λέγουν μερικοί ότι είναι, η οποία κατά την γνώμην των είναι θαμμένη εις την παρούσαν ζωήν.
Και πάλιν διότι με αυτό εκφράζει η ψυχή, όσα εκφράζει, και διά
τούτο ακόμη ορθώς ονομάζεται σήμα. Μου φαίνεται δε κυρίως ότι έθεσαν αυτό το όνομα οι Ορφικοί, με την ιδέαν ότι τιμωρείται η ψυχή, δι' όσα τιμωρείται. Αυτό δε το έχει ως περίβολον διά να σώζεται και ως είδος δεσμωτηρίου. Λοιπόν διά την ψυχήν έως ότου να αποτίση την ποινήν, αυτό είναι ό,τι και ονομάζεται ακριβώς, δηλαδή &σώμα&(6), και δεν χρειάζεται να τροποποιήσωμεν ούτε ένα γράμμα αυτού.

Π Λ Α Τ Ω Ν Ο Σ ΚΡΑΤΥΛΟΣ  ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ ΚΥΡ. Ζ Α Μ Π Α ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΕΞΗ 1910

Όταν ένας κύκλος κλείνει ένας επόμενος αρχίζει.

 Όταν ένας κύκλος κλείνει ένας επόμενος αρχίζει.

Όταν ένας κύκλος κλείνει ένας επόμενος αρχίζει.
Βάζουμε έναν στόχο, όταν τον ξεπερνάμε αρχίζει ένας άλλος.
Από την ζωή περνάμε στον θάνατο που είναι επίσης ζωή.
Ο χρόνος, η κίνηση, η διαδρομή όλα υπάρχουν και όλα παύουν να υπάρχουν
και υπάρχουν πάλι ενώ τίποτα δεν είναι ίδιο ούτε εμείς.
Όλα αυτά τα μυστήρια και πιο πολλά ακόμα αποκαλύπτονται
μα το μεγαλύτερο μυστήριο είσαι εσύ.
Αλλά ακόμα και αυτό θα πρέπει να ξεπεραστεί.
Είσαι οδηγός και ταξιδιώτης, φως και σκοτάδι, εικόνα και αντανάκλαση
αλήθεια και ψέμα, ευγένεια και θυμός και τίποτα από όλα αυτά.
Όταν όλα θα διαλυθούν στην επόμενη μεγάλη νύκτα
εσύ θα είσαι σαν ένα νέο λουλούδι που ανθίζει για πρώτη φορά
σαν την σταγόνα της βροχής που πέφτει από τον ουρανό
αλλά είναι ο ωκεανός.
Κάποιος θα πει " Τα γνωρίζω όλα αυτά ''
Εγώ θα του πω '' Να τα βιώσεις όλα αυτά ''
Μόνον μέσα από την δράση φτάνεις στην μη Δράση
μόνον μέσα από το σκοτάδι γίνεσαι Φως
βιώνεις την ατέλεια για να γίνεις Τέλειος
Μην ακούς τα λόγια μου, κάνε τα δικά σου λόγια
Μην διαβάζεις αυτά που γράφω, γράψε τα με το δικό σου το μελάνι
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, ας μείνουμε στην σιωπή
όταν εσύ και εγώ θα είμαστε ένα.

Dionysius the Areopagite: On the Divine Names and the Mystical Theology.

Dionysius the Areopagite: On the Divine Names and the Mystical Theology.

THE MYSTICAL THEOLOGY

CHAPTER I

Wheat is the Divine Gloom.

Trinty, which exceedeth all Being, Deity, and Goodness!  Thou that instructeth Christians in Thy heavenly wisdom! Guide us to that topmost height of mystic lore which exceedeth light and more than exceedeth knowledge, where the simple, absolute, and unchangeable mysteries of heavenly Truth lie hidden in the dazzling obscurity of the secret Silence, outshining all brilliance with the intensity of their darkness, and surcharging our blinded intellects with the utterly impalpable and invisible fairness of glories which exceed all beauty! Such be my prayer; and thee, dear Timothy, I counsel that, in the earnest exercise of mystic contemplation, thou leave the senses and the activities of the intellect and all things that the senses or the intellect can perceive, and all things in this world of nothingness, or in that world of being, and that, thine understanding being laid to rest, thou strain (so far as thou mayest) towards an union with Him whom neither being nor understanding can contain. 

 

For, by the unceasing and absolute renunciation of thyself and all things, thou shalt in pureness cast all things aside, and be released from all, and so shalt be led upwards to the Ray of that divine Darkness which exceedeth all existence.

These things thou must not disclose to any of the uninitiated, by whom I mean those who cling to the objects of human thought, and imagine there is no super-essential reality beyond; and fancy that they know by human understanding Him that has made Darkness His secret place.

 And, if the Divine Initiation is beyond such men as these, what can be said of others yet more incapable thereof, who describe the Transcendent Cause of all things by qualities drawn from the lowest order of being, while they deny that it is in any way superior to the various ungodly delusions which they fondly invent in ignorance of this truth?

That while it possesses all the positive attributes of the universe (being the universal Cause), yet in a stricter sense It does not possess them, since It transcends them all, wherefore there is no contradiction between affirming and denying that It has them inasmuch as It precedes and surpasses all deprivation, being beyond all positive and negative distinctions?

Cathar's Spirit

Cathar's Spirit από menilmonde

Ρουμί - Ποιήματα

Ρουμί - Ποιήματα

Τι είναι η ποίηση για μένα ώστε να μπορώ να καυχηθώ για αυτήν
Έχω μια άλλη τέχνη, διαφορετική από την τέχνη του ποιητή
Η ποίηση είναι σαν ένα μαύρο σύννεφο,
είμαι πίσω από το πέπλο σαν το φεγγάρι
Μην ονομάζεται το μαύρο σύννεφο ένα λαμπρό φεγγάρι στον ουρανό.

*******

 

Όντας από χρυσό, γιατί πρέπει το δοχείο να θλίβεται για το μαυρισμένο του πρόσωπο;
Μέσα από την κάθε του πληγή λάμπουν οι εκθαμβωτικές ιστορίες της ψυχής του.

Mahler - Rückert Lieder - Kožená, Abbado

 

Gustav Mahler: Rückert-Lieder – Magdalena Kožená, Claudio Abbado

Η διακεκριμένη  Τσέχα μεσόφωνος Μαγκνταλένα Κόζενα ερμηνεύει τον κύκλο τραγουδιών του Γκούσταβ Μάλερ "Rückert-Lieder", ο οποίος βασίζεται σε ποιήματα του Γερμανού ποιητή Φρίντριχ Ρύκερτ (1788-1866). Την Ορχήστρα του Φεστιβάλ της Λουκέρνης διευθύνει ο Κλαούντιο Αμπάντο.

Gustav Mahler (1860-1911)

♪ Rückert-Lieder (1901-1902)

i. Liebst du um Schönheit  
ii. Blicke mir nicht in die Lieder  
iii. Um Mitternacht  
iv. Ich atmet' einen linden Duft  
v. Ich bin der Welt abhanden gekommen

Magdalena Kožená, mezzo-soprano

Lucerne Festival Orchestra (Mahler Chamber Orchestra, Members of the Blaserensemble Sabine Meyer, Leipziger Streichquartett) Διευθύνει ο Claudio Abbado

Lucerne Festival in Summer 2009

http://facesofclassicalmusic.blogspot.gr/2015/02/gustav-mahler-ruckert-lieder-magdalena.html 

Τα παραμύθια κρύβουν μέσα τους μια συμπυκνωμένη σοφία

 

Τα παραμύθια κρύβουν μέσα τους μια συμπυκνωμένη σοφία

Θα ήθελα να γίνουμε και πάλι παιδιά, γιατί παιδιά πρέπει πάλι να γίνουμε, και να σας διαβάσω ένα γνωστικό παραμύθι.
Μέσα του αναβλύζουν μεγάλα εσωτερικά διδάγματα και αλήθειες που μπορούν να μας αγγίξουν λογικά και ηθικά.

Μπορούμε να τα μοιραστούμε όλα αυτά με ευγένεια και σεβασμό και αυτήν την ομορφιά της ψυχής που όσοι έστω και αχνά την έχουν γευτεί την αναζητούν εναγωνίως ασταμάτητα.
Αν έχετε να μου προτείνετε κάποιο κατάλληλο χώρο για αυτό στείλτε μου μήνυμα.

Τα παραμύθια κρύβουν μέσα τους μια συμπυκνωμένη σοφία μια αντανάκλαση εικόνων και αισθήσεων που όλοι εμείς δεν έχουμε πια πρόσβαση γιατί μέσα από την διαμόρφωση του φορέα μας η αίσθηση του Ουράνιου Βασιλείου και της πρωταρχικής μας κατάστασης έσβησε σταδιακά και απορροφήθηκε μέσα στο ασυνείδητο μας δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε σαν προ ανάμνηση.

Ένας από τους βασικούς μας στόχους είναι και η συνειδητή κατάκτηση αυτού του χώρου μέσα από μια διεργασία εξαγνισμού και εναρμόνισης του φορέα μας σε ένα κατά πολύ υψηλότερο πνευματικό επίπεδο.

Η διήγηση τέτοιων ιστοριών μοιάζει σαν την μικρή εκείνη πυγολαμπίδα που φέγγει μέσα στην πυκνή σκοτεινή νύκτα την οποία όλοι εμείς βιώνουμε. 

Ακόμη και αυτό το πολύ μικρό φως μπορεί να καταστεί ικανό να φωτίσει εσωτερικά μας μέρη που λίγο πριν εμείς αγνοούσαμε, αυτά και άλλα πολλά γνωστικά εργαλεία είναι στην διάθεσή μας αν αποφασίσουμε με σοβαρότητα και επιμονή να βαδίσουμε αυτήν την ατραπό της μεταμόρφωσις.

Κατανοείτε τώρα την ιστορία του κρυμμένου θησαυρού μέσα στο σπήλαιο; και την μόνη δυνατότητα να ανοιχτεί η πύλη αυτού μέσα από αυτό το μαγικό δονητικό κλειδί;    
Αναζητείστε αυτό το κλειδί.

Περί του σκηνώματος, χάσμα μεταξύ της αντιληπτικότητας των ανθρώπων

Περί του σκηνώματος, χάσμα μεταξύ της αντιληπτικότητας των ανθρώπων

Πριν αρχίσω την σημερινή μου φλυαρία θα πρέπει να σας τονίσω μια πολύ σημαντική δική μου διαπίστωση χωρίς την οποία ο λόγος μας δεν έχει καμία μα καμία αξία.
Κάθε άνθρωπος βρίσκετε σε ένα εξελικτικό ή μη στάδιο, μέσα από την δράση του σε αυτήν την ενσάρκωση ορίζει και την εξέλιξη του όσον αφορά την πνευματική του ουσία και την αποστολή που έχει σαν οντότητα.

Αυτή σε μια επόμενη ενσάρκωση κατά κανένα λόγο δεν ορίζεται και σαν θετική γιατί μπορεί να συμβεί και ακριβώς το αντίθετο.
Αυτοί είναι απρόσωποι φυσικοί νόμοι εξισορρόπησης και το καλό που σπείραμε θα επανέλθει σαν θετικότητα ή το κακό που σπείραμε  θα επανέλθει σαν αρνητικότητα, αυτό δεν είναι μια θεϊκή τιμωρία όπως κάποιοι πιστεύουν αλλά η φυσική αντίδραση των δικών μας πράξεων.

Για αυτό και ένας άνθρωπος σε αυτήν την ζωή έρχεται με κάποια περίσσια ψυχικά εφόδια και ψυχικές ποιότητες και κάποιος άλλος με περισσότερα βαρίδια και αρνητικότητα.
Μέσα από την διαδικασία ανάπτυξης της προσωπικότητας μια ορισμένη αντιληπτικότητα αναπτύσσεται στον καθένα η οποία μπορεί να γίνει ένας πολύτιμος οδηγός ή αν αυτή υπολειτουργεί ένα μεγάλο πλάτιασμα της συνείδησης και μια δεισιδαιμονία θα τον χαρακτηρίζει.

Για αυτό και όλοι εμείς οι οποίοι έχουμε το καθήκον της συμβολής σε ε΄να γνωστικό επίπεδο και της κατήχησης με σεβασμό και αγάπη απευθυνόμαστε βασικά μόνον στην πρώτη ομάδα, σε όλους αυτούς που εσωτερικά έστω και ασυνείδητα έχει αφυπνιστεί μέσα τους ο πρωταρχικός πνευματικός σπινθήρας και για αυτό μια νέα γνωστική αναζήτηση και πόθος έχει αρχίσει.

Σήμερα στην πατρίδα μας σε μία πόλη ένα λεγόμενο άγιο σκήνωμα έχει έρθει και καλούνται οι πιστοί να το προσκυνήσουν, αναρωτιέμαι πως εγώ θα μπορούσα να διάγω έναν απλό διάλογο με κάποιον μιας τέτοιας απλοϊκής αντίληψης ο οποίος ακόμη και σαν χριστιανός δεν έχει διαβάσει ή σπάνια έχει διαβάσει την καινή διαθήκη και για αυτό αγνοεί πλήρως ακόμα και κάποια βασικά συμβολικά σημεία της πίστης τους η οποία θα πρέπει να γίνει γνώση.

Αυτό είναι αδύνατον. Και χαμένος κόπος και χρόνος.
Πρέπει όμως να τονίσουμε την στρεβλότητα αυτή και να πούμε με απλά λόγια ότι καμία σχέση δεν έχει με τον εσωτερικό χριστιανισμό και την διδασκαλία του Χριστού.
Στα ευαγγέλια μας εξηγείτε με σαφήνεια

1. πως κανείς και τίποτα μέσα σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι τέλειο ή άγιο.

2. το σώμα μας αν και έχει δημιουργηθεί από τον Θεό είναι φθαρτό και πεθαίνει πλήρως, διαλύεται.

3. η ανάσταση στο νέο πεδίο ζωής γίνετε με νέα σώματα άφθαρτα και ομοούσια της ανώτερης πνευματικής ουσίας, μέσω πνευματικών υλικών από το πρωταρχικό βασίλειο.

Ο Ιησούς εν ζωή είχε καταφέρει να δημιουργήσει αυτό το νέο πύρινο σώμα και μας έδωσε μαρτυρία αυτού όταν το αποκάλυψε στους μαθητές του στο όρος των ελαιών.
Βεβαίως η πλήρης απελευθέρωση δεν είχε ακόμα φτάσει γιατί είχε ακόμη τα υλικά του γήινα σώματα.

Η συμβολική αυτή της έννοιας της μεταμόρφωσις τονίζουμε με έμφαση εδώ πως πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά από έναν άνθρωπο τον άνθρωπο Ιησού και για αυτό και μέσω αυτού μας δόθηκε και η δυνατότητα της ανάσυρσις όλων μας αφού μέσα από τον επικείμενο φυσικό του θάνατο κατά την διάρκεια της σταύρωσης η ουσία τους Χριστού που εμπεριείχε μέσα του ενώθηκε σε όλα τα επίπεδα μέσα σε αυτόν τον έκπτωτο μας κόσμο, τον αστρικό χώρο, τον αιθερικό υλικό χώρο.
Εκείνη την στιγμή εσβήστηκε πλήρως το χρέος του προπατορικού μας αμαρτήματος και ο δημιουργός μας έδωσε την δυνατότητα ξανά της ανόδου και της αφομοίωσης μέσα στην πνευματική του ουσία.

Αυτό το γεγονός σηματοδοτούσε και μία εντελώς νέα εποχή μιας νέα ένδοξης διεργασίας από ύδωρ και πνεύμα αλλά και μια επερχόμενη αναγκαστική για την ανθρωπότητα υλικοποίηση και πλήρης μορφοποίηση μέσα στην ύλη ειδικότερα μέσα από μια ανάπτυξη του νοητικού΄ύ του σώματος σαν μια απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να κατανοήσει αυτό το μεγαλειώδες μήνυμα.

Φίλοι μην αναζητείτε το πνεύμα στην ύλη, μην το αναζητείτε έξω από εσάς γιατί αυτό υπάρχει και σας καλεί μέσα σας, αφουγκραστείτε το σε μια στιγμή ηρεμίας και ακούστε το δικό σας κάλεσμα της Αγάπης η οποία αν και δεν είναι απτό και ορατό κατακλύζει τον κόσμο μας με την χάρη και την ευλογία του ώστε να μπορέσουμε και εμείς να αναφωνήσουμε ''και τα παλαιά παρήλθαν''.

Alexander of Lycopolis (ca. 300) testimony about Mani

Alexander of Lycopolis (ca. 300) testimony about Mani

... like that Manichaîos, who is a Persian by descent, who according to our teaching surpassed everybody in telling amazing stories. 
... They say he arose during Valerian, campaigned together with Sapores the Persian, and died after having incurred his anger. 
The following account of his teaching came to us from those who knew the man.
He postulated two principles (arkhaí): God and Matter (húlê), of whom God was good and Matter evil (kakós).
God had more good than Matter had evil. 
When he says Matter he does not, however, like Plato mean that which becomes all things when it takes on quality and form (which is why Plato calls it all-absorbing and mother and nurse), or like Aristotle the element in which form and lack appear, but something different from these.  
For he calls Matter the unordered movement that is in every being. 
Alongside with God there are other powers (dúnamis), serving him, as it were: all good; likewise with Matter: all evil. 
The splendor and the light and the upper region was all with God; the murkiness and the darkness and the nether region was all with Matter. 
God also had aspirations, but all those good, and matter likewise, but all evil.
Once upon a time Matter became desirous (epithumía) to reach the upper region, but when she reached it she was amazed at all the splendor and light that was with God and wished to oust God and assume power herself. 
Now God wished to punish her, but had nothing evil with which to punish her, for there was nothing evil in the house of God. 
So he sent against Matter a power, which we call the soul (psukhê), which was to mingle completely with her. 
For it would mean the death of Matter when subsequently it was separated from her. 
And so, according to God’s foresight (prónoia), the soul was mixed with Matter, something dissimilar with something dissimilar. 
But through this mixture not only Matter suffered, but the soul as well. 
For in the same way that a bad vessel often causes its contents to change, so also did the soul inside Matter suffer and deteriorated from its actual nature (oúsa phúsis) into participating (metousía) in evil. 
God was sorry about this and sent another power, which we call the demiurge [the Living Spirit]. 
After arriving and having taken the creation of the world in hand, he extracted from Matter as much of the power as had not yet suffered anything untoward (átopos) from the mixture, and so first sun and moon came into being. 
That which had become only moderately evil became the stars and the rest of the sky. 
The part of matter which was left after the sun and moon had been separated from it was thrown outside the world, and that is that fire which burns but is darkish and dull like the night. 
In the other elements and the plants and animals consisting of them the divine power was unequally mixed.
So in this way the world came into being, and in it the sun and the moon by their becoming and disappearing ever separate from Matter the divine power and lead it up to God.  For after the demiurge another power in the light form of the sun came down and performed all this [the Third Messenger]. 
Now, this work is very clear and obvious even to the blind, as it were. 
For when it waxes the moon receives the light that has been separated out from Matter and it becomes full of it at this time. 
But when it has become full, then as it diminishes it leads it to the sun, which sends it on to God. 
When it has done this it starts taking up again, after the next full moon, the soul transmuting up to it.
And having received it he likewise lets it be carried up to God on its own. 
And this it does constantly. 
And an image is to be seen in the sun which is like that of a man. Matter became envious of it and fashioned a man from herself according to how much power she possessed through the mixture. 
Thus man too has some of the soul in him.  Indeed, the image contributed a lot to the fact that man has more of the divine power than other mortal living beings, for he is an image of divine power. 
As for Christ, he is the Nous. 
He too once came from the upper region and released the greatest part of this power for God. 
And, of course, in the end he was crucified and so brought Gnosis, in such a way that the divine power was insinuated into, even crucified in Matter. 
Now, since God’s decision is that Matter is to be annihilated, one should abstain from everything that has a soul, but satisfy oneself with vegetables and everything that has no feelings, and also abstain from marriage, sex, and child-making, in order that the soul does not transhume even more within Matter through the sequence of
generations. 
One should not oneself by performing mechanical cleansings try to expel those things with which the mixture with Matter has sullied the power. 
These are the main points of what they say. 
They worship mostly the sun and the moon, not as gods, but as a way to reach God. 
But when the divine power has been completely separated, then, they say, the outer fire will collapse and will consume both itself and everything else that remains of Matter.''

*******

Alexander of Lycopolis was the writer of a short treatise, in twenty-six chapters, against the Manicheans (J. P. Migne, Patrologia Graeca, XVIII, 409-448). He says in the second chapter of this work that he derived his knowledge of Manes' teaching apo ton gnorimon (from the man's friend).

The work is a specimen of Greek analytical procedure in the service of Christian theology, "a calm but vigorous protest of the trained scientific intellect against the vague dogmatism of the Oriental theosophies".

Photius says (Contra Manichaeos, i, 11) that he was Bishop of Lycopolis (in the Egyptian Thebaid), but Otto Bardenhewer opines (Patrologie, 234) that he was a pagan and a Platonist.

http://en.wikipedia.org/wiki/Alexander_of_Lycopolis

Δημιουργία εισαγωγικού κύκλου

Δημιουργία εισαγωγικού κύκλου  

 

Θα ήθελα να σας ενημερώσω για την δημιουργία ενός εισαγωγικού κύκλου τριών εβδομαδιαίων συναντήσεων μέσα από τις οποίες το σύνολο της βασικής φιλοσοφίας του Ροδοσταύρου θα παρουσιαστεί σε εσάς με απλό κατανοητό λόγο ώστε η συνεπαγόμενη από αυτό λογικό ηθική διεύρυνση να μπορέσει να σας δώσει όλα τα απαιτούμενα δονητικά κλειδιά μέσα από τα οποία θα μπορέσετε να προχωρήσετε με ασφάλεια και βεβαιότητα σε έναν επόμενο κύκλο μιας μεγαλύτερης διάρκειας μέσα στον οποίο θα μελετήσουμε και θα ερμηνεύσουμε τα βασικά Ερμητικά κείμενα τα οποία αποτελούν και την βάση όλης της εσωτερικής δυτικής παράδοσης.

Ο σύγχρονος Χριστιανικός Ροδοσταυρικός τρόπος μύησης είναι μια μεταμορφωτική διαδικασία η οποία αποσκοπεί σε έναν ολοκληρωτικό εξαγνισμό της φυσικής μας υπόστασης και την ανάπτυξη με την βοήθεια του Πνεύματος και των εργατών του της αληθινής εικόνας του πρωταρχικού ανθρώπου, σε μια νέα γέννηση όχι από τα υλικά και τις δυνάμεις αυτής της φύσης αλλά από Ύδωρ και Πνεύμα δηλαδή από τις νέο αστρικές και αιθερικές δυνάμεις οι οποίες δονούν αυτήν την στιγμή ολόκληρο το σύμπαν και το καλούν, το ωθούν σε ριζική αλλαγή.

Ο σκοπός των μαθημάτων αυτών αποσκοπεί στο να ρίξει ένα φως πάνω σε αυτό το θεϊκό σχέδιο για τον κόσμο και την ανθρωπότητα και τον τρόπο μέσα από τον οποίο αυτό μπορεί να επιτευχθεί, δεν είναι ο σκοπός μας να δημιουργήσουμε καμία εσωτερική μυστηριακή σχολή ούτε κανένα εσωτερικό μυστικό τάγμα.

Ο σκοπός αυτής μου της παρέμβασις αποσκοπεί στο να σας δώσει την δυνατότητα εσείς οι ίδιοι να μπορέσετε να τραβήξετε αυτό το πέπλο που κρατάει την ουσία της ψυχή σας μακριά από την θέαση του πνευματικού κόσμου γιατί μόνον τότε η ανεγειρόμενη συνείδηση σας, μέσα σας θα μπορέσει να αναπτυχθεί, ούτως ώστε να παρουσιαστεί και σε σας ο δικό σας Ποιμάνδρης.

Εύχομαι να μπορέσετε να κατανοήσετε την κρισιμότητα των ημερών και την δική σας προσωπική ευθύνη και αποστολή μέσα στον κόσμο όχι μόνον για εσάς τους ίδιους αλλά και για όλη την ανθρωπότητα.

Ιδού ήδη ένα μεγάλο πλήθος από απελευθερωμένες ψυχές τραγουδούν

ευγνωμονώντας τον Πατέρα Μητέρα ο οποίος μέσω του Υιού Του κατέστησε δυνατή την σωτηρία για όλην την ανθρωπότητα μέσα από τις θεραπευτικές ακτίνες του Αγίου Πνεύματος το οποίο μας αγγίζει στην καρδιά του Ρόδου και μας προσφέρει αθανασία και αιωνιότητα ώστε και εμείς με την σειρά μας να μπορέσουμε να εργαστούμε σε αυτό το ένδοξο έργο της απελευθέρωσης όλων των φυλακισμένων αδερφών μας.

Η λύτρωση και η σωτηρία είναι κοντά και το Ουράνιο Πλοίο μας καλεί 

Εγέρσου από τον τάφο σου ο ψυχή!

Πληροφορίες για συμμετοχή στον κύκλο αυτό στο : soundzgreg@yahoo.co.uk

H προσευχή είναι μια δονητική αναγκαιότητα

 

H προσευχή είναι μια δονητική αναγκαιότητα

Στην πνευματική επιστήμη η σημασία της προσευχής είναι καθοριστική αν και νοείτε με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από τις συνήθης σύγχρονες αντιλήψεις.

Καταρχήν θα πρέπει να επισημάνουμε πως η προσευχή δεν είναι ένα προϊόν της θέλησης ή μιας ξαφνικής επιθυμίας για διάφορους λόγους του Εγώ.
Το εγώ μας δεν μπορεί να προσευχηθεί γιατί είναι ιδιοτελές και αν το προσπαθήσει συνήθως  το αποτέλεσμα δεν θα είναι παρά μια φτωχή επικοινωνία με την αστρική σφαίρα και τίποτα παραπάνω.

Στην ουσία η προσευχή είναι μια δονητική αναγκαιότητα, αντιστοιχία της νέο ανεγειρόμενης ψυχής μας η οποία προσπαθεί να αλληλοεπενεργήσει με το πνεύμα να εισακουστεί, να τραφεί από αυτό.
Αυτός ο διάλογος δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί από το εγώ παρά μόνον από τον πνευματικό σπινθήρα μέσα μας και την νέα συνείδηση που σταδιακά μας φέρνει με την βοήθεια της χάρης του Πατέρα.
Για αυτό και όταν θα μπορέσουμε να εδραιώσουμε, να εγείρουμε πλήρως αυτήν την πνευματική ουσία, αυτόν τον νέο άνθρωπο αυτός θα βρίσκετε συνεχώς κάτω από την επενέργεια του πνεύματος και η προσευχή μας θα είναι αδιάλειπτη.

Βέβαια όλο αυτό έχει πολλά στάδια και αφήνετε στον μαθητή όσον αφορά τον τρόπο μέσα από τον οποίο θα νοιώσει θα συλλάβει αυτήν την έννοια της προσευχής και συνεπώς πως η εσωτερική του ουσία θα εκφραστεί αντίστοιχα.

Μας δίνετε παρόλα αυτά η συμβουλή της ανάγνωσης ειδικών βιβλίων που θα προετοιμάσουν εσωτερικά τον μαθητή σε αυτήν την, μετάβαση από την εγρήγορση στον ύπνο.

Γιατί όλα όσα συμβαίνουν κατά την διάρκεια του ύπνου είναι μιας εξαιρετικής σημασίας και πολλές φορές ενδέχεται να ακυρώσουν και ολόκληρη την εργασία της ημέρας.

Για αυτό και παίζει και πολύ σημαντικό ρόλο η δράση μας κατά την διάρκεια της μέρας η λειτουργία της σκέψης και των συναισθημάτων μας γιατί όλα αυτά μας προετοιμάζουν δονητικά σε μια ανάλογη δράση, έλξη σε ανάλογους χώρους κατά την διάρκεια του ύπνου.

Δεν είναι τυχαία η σχέση του Ερμή με την σελήνη, την ψυχή και τον αστρικό χώρο, επίσης την ιδιότητα του ως αγγελιοφόρος ή μεταφορέας της γνώσεως.

Μέσω της προσευχής προσλαμβάνουμε πολλά πνευματικά δώρα όταν αυτή είναι αυθόρμητη και μιας αγνής φύσης γιατί ο παράκλητος ακούει όταν η πνευματική μας ουσία Τον καλεί και πάντοτε αποκρίνεται με θετικότητα και ευσπλαχνική προσφορά.

Αυτός ο αποκαλυπτικός διάλογος με τον Ποιμάνδρη είναι η ευχή όλων μας να πραγματοποιηθεί και από εσάς  ώστε να μπορέσετε να βαπτιστείτε και εσείς μέσα στο Φως του Χριστού το οποίο ήδη ανακαινίζει τον γνωστό αλλά και τον άγνωστο κόσμο.   

The Coming New Man By J. van Rijckenborgh

The Coming New Man By J. van Rijckenborgh

I-5 No bridge exists between natural and spiritual man

''You have probably understood that dialectical man is equipped with a threefold consciousness, a threefold ‘I’. Therefore, it is absolutely imperative that we are always in a position to ascertain which of these three ‘I’ s is active at any given moment when we observe our fellow human beings and are obliged to make contact with them, which happens all the time.

These three states of consciousness in man are not just metaphorical or philosophical distinctions but are scientifically, organically demonstrable.
Thus there exists a central consciousness or ‘I’ residing in the head-sanctuary.This consciousness employs the brain centers and can be explained out of their construction. All our intellectual faculties, and their training, result from the activity of this ‘I’. It is therefore able to perceive the things and values of life intellectually in the way in which they present themselves to this ‘I’, to draw intellectual conclusions therefrom and to make intellectual decisions.
This consciousness of the head-sanctuary is furthermore equipped with a faculty of will.The vibration emanating from this faculty impels the blood, nerves and muscles to action.
Thus, from the furbishment of this center of consciousness, we can perfectly understand that many people are primarily ruled by this consciousness; due to heredity or training they stand almost completely under the direction of this consciousness.

In a case like this we speak of the intellectual person. To a certain class of this central head consciousness type belongs, amongst others, the occultist.
We recognize the second state of consciousness in the heart-sanctuary. In principle this consciousness too, works independently of the other two. Organically it is situated in the sevenfold heart but you should carefully note that this consciousness has nothing whatever to do with the spiritspark atom in the right heart ventricle.
This central consciousness of the heart-sanctuary runs the whole gamut of human emotional life. 

The emotional life is a perfect instrument of consciousness, capable for example of functioning independently of the head-sanctuary. Indeed man can think with the heart ; the word ‘thinking’, however, awakens direct associations with the intellectual faculty. So perhaps it is better to say that the heart consciousness is capable of perceiving or fully considering life and its various factors, and of making decisions based thereon.
This consciousness of the heart-sanctuary is also equipped with a faculty of will, which may be indicated as emotion or sentimentality. Man is also urged by the vibration of this faculty will to action. Persons who primarily live from this central heart-consciousness are termed mystics, to which group we may also reckon all those who stand entirely in natural religious life.

The third state of consciousness is situated in the pelvic sanctuary or, more exactly, at its apex, and is organically connected with the liver-solar-plexus-spleen system, already discussed in detail.This central abdominal consciousness is the most fundamental of the three natural egos. It determines the character we bring into this world; all our hidden or visible inclinations, the whole of our karma, is anchored in this ego. This ‘I’ of the liver-spleen system exercises a strong, dominating influence upon the other two egos, and it is with this ‘I’ that we tread outside at night and gather our nocturnal experiences.

The head- and heart-egos can be dialectically cultivated up to their natural limits. The abdominal ego, however, cannot be subjected to any culture whatever. This ego is the true dialectical man, obliged to show his real self, unadorned, naked. And, inasmuch as it dares not show itself, it generally hides behind the more or less cultivated pretense of the head- and heart-centres. Then we sometimes hear unctuous and exalted words, overflowing with intellect and love of mankind, but behind this hides the bellowing, primeval beast, ready to pounce.

The abdominal consciousness, too, possesses a perfectly equipped deductive faculty in the structures of the solar plexus, and also possesses a will. The will of the abdominal consciousness is called passion and all of us know that the human being driven by passion, also proceeds to action.
When a human being lives out of this third ego, primarily and utterly unbridled, he represents primeval man, genuine, unrestrained natural man, the brutal materialist,
the crude seizer of possessions.

Upon reflection, it should become clear that all dialectical experiments in the realm of civilization, culture, religion and magic may be accounted for as countless attempts to bring order and stability to the functions and aspects of the three natural egos. But no doubt you will also understand that in precisely this manner a great deal of insincerity arises, moreover, that in this way dreadful, almost unbearable, tensions develop in human life. All the diseases afflicting mankind are caused by the disharmony and tensions between the three egos of the head, heart and abdomen.

When the primeval instincts of man break out, he reverts to a life-conduct so disastrous that a general demonism obtains supremacy over him. In every period of mankind, his leaders endeavor to check this basic danger by subjecting the head- and heart-egos to various educational methods. But as soon as individualism, self-maintenance, the norms of life, are threatened (which in dialectics is a natural law), the third ego, because of its nature, enters the fray and the world becomes a raging hell, man a ferocious beast of the wilderness.
No attempt by the head and heart to cover, disguise reason or muse away this situation, can belie reality: there is no bridge between natural and spiritual man.''

Fragment from :

The Coming New Man By J. van Rijckenborgh

2nd revised edition 2006 - Rozekruis Pers - Haarlem - Netherlands

Translated from the Dutch - Original title : De Komende Nieuwe Mens
First Dutch edition 1953

http://www.lectoriumrosicrucianum.org/
http://www.amazon.com/The-Coming-New-Man-Rijckenborgh/dp/9067323039