Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη τού Χριστού; (Προς Ρωμαίους Κεφ. 8)

Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη τού Χριστού; (Προς Ρωμαίους Κεφ. 8)

Προς Ρωμαίους Κεφ. 8 (Σ. Φίλος)

1. Δεν υπάρχει, λοιπόν, τώρα καμιά κατάκριση για εκείνους που είναι στον Ιησού Χριστό, αυτούς που δεν περπατούν σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα.
2. Επειδή, ο νόμος τού Πνεύματος της ζωής, η οποία υπάρχει στον Ιησού Χριστό, με ελευθέρωσε από τον νόμο τής αμαρτίας και του θανάτου.
3. Επειδή, το αδύνατο στον νόμο, καθότι ήταν ανίσχυρος εξαιτίας τής σάρκας, ο Θεός, στέλνοντας τον δικό του Υιό με ομοίωμα σάρκας αμαρτίας, και σε σχέση με την αμαρτία, κατέκρινε την αμαρτία στη σάρκα·
4. για να εκπληρωθεί η δικαιοσύνη τού νόμου, σε μας, που δεν περπατάμε σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα.
5. Επειδή, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με τη σάρκα, φρονούν αυτά που ζητάει η σάρκα· ενώ, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το Πνεύμα, αυτά που ζητάει το Πνεύμα.
6. Για τον λόγο ότι, το φρόνημα της σάρκας είναι θάνατος· ενώ, το φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη.
7. Επειδή, το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στον Θεό· για τον λόγο ότι, στον νόμο τού Θεού δεν υποτάσσεται, αλλά ούτε μπορεί.
8. Όσοι, όμως, είναι τής σάρκας δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό.
9. Εσείς, όμως, δεν είστε τής σάρκας, αλλά του Πνεύματος, αν το Πνεύμα τού Θεού κατοικεί μέσα σας. Αλλά, αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα τού Χριστού, αυτός δεν είναι δικός του.
10. Αν, όμως, ο Χριστός είναι μέσα σας, το μεν σώμα είναι νεκρό για την αμαρτία· το δε πνεύμα ζωή για τη δικαιοσύνη.
11. Και αν το Πνεύμα εκείνου, που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, κατοικεί μέσα σας, αυτός που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, θα ζωοποιήσει και τα θνητά σας σώματα, διαμέσου τού Πνεύματός του, που κατοικεί μέσα σας.
12. Άρα, λοιπόν, αδελφοί, είμαστε χρεώστες, όχι στη σάρκα, ώστε να ζούμε σύμφωνα με τη σάρκα.
13. Επειδή, αν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα, πρόκειται να πεθάνετε, αν, όμως, διαμέσου τού Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις τού σώματος, θα ζήσετε.
14. Επειδή, όσοι διοικούνται από το Πνεύμα τού Θεού, αυτοί είναι γιοι τού Θεού.
15. Δεδομένου ότι, δεν λάβατε πνεύμα δουλείας, ώστε πάλι να φοβάστε, αλλά λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο κράζουμε: Αββά, Πατέρα.
16. Το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά τού Θεού.
17. Και αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Χριστού· αν συμπάσχουμε, για να γίνουμε και συμμέτοχοι της δόξας του.
18. Επειδή, θεωρώ ότι τα παθήματα του παρόντα καιρού δεν είναι άξια να συγκριθούν με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφθεί σε μας.
19. Δεδομένου ότι, η μεγάλη προσδοκία τής κτίσης προσμένει τη φανέρωση των παιδιών τού Θεού.
20. Επειδή, η φύση υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι θεληματικά, αλλά εξαιτίας εκείνου που την υπέταξε,
21. με την ελπίδα ότι, και η ίδια η κτίση θα ελευθερωθεί από τη δουλεία τής φθοράς, και θα μεταβεί στην ελευθερία τής δόξας των παιδιών τού Θεού.
22. Επειδή, ξέρουμε καλά ότι ολόκληρη η κτίση συστενάζει, και συμπάσχει με ωδίνες, μέχρι και τώρα.
23. Και όχι μονάχα αυτή, αλλά και εμείς οι ίδιοι που έχουμε την απαρχή τού Πνεύματος, και εμείς οι ίδιοι στενάζουμε μέσα μας, περιμένοντας την υιοθεσία, την απολύτρωση του σώματός μας.
24. Επειδή, σωθήκαμε με την ελπίδα· ελπίδα, όμως, που κάποιος τη βλέπει, δεν είναι ελπίδα· επειδή, εκείνο που κανείς βλέπει, γιατί και το ελπίζει;
25. Αν, όμως, ελπίζουμε εκείνο που δεν βλέπουμε, το περιμένουμε με υπομονή.
26. Παρόμοια, όμως, και το Πνεύμα συμβοηθάει στις ασθένειές μας· επειδή, το τι να προσευχηθούμε, καθώς πρέπει, δεν ξέρουμε, αλλά το ίδιο το Πνεύμα ικετεύει για χάρη μας με στεναγμούς αλάλητους.
27. Κι αυτός που ερευνά τις καρδιές ξέρει τι είναι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι ικετεύει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού για χάρη των άγιων.
28. Και ξέρουμε ότι όλα συνεργούν προς το αγαθό σ' αυτούς που αγαπούν τον Θεό, τους προσκαλεσμένους σύμφωνα με τον προορισμό του.
29. Επειδή, όσους προγνώρισε, αυτούς και προόρισε να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα τού Υιού του, για να είναι αυτός πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς·
30. και όσους προόρισε, τούτους και κάλεσε· και όσους κάλεσε, τούτους και δικαίωσε· και όσους δικαίωσε, τούτους και δόξασε.
31. Τι θα πούμε, λοιπόν, απέναντι σ' αυτά; Αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος θα είναι εναντίον μας;
32. Επειδή, αυτός, που τον ίδιο του τον Υιό δεν λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε για χάρη όλων μας, πώς και μαζί μ' αυτόν δεν θα χαρίσει σε μας τα πάντα;
33. Ποιος θα κατηγορήσει τούς εκλεκτούς τού Θεού; Ο Θεός είναι αυτός που τους ανακηρύσσει δίκαιους.
34. Ποιος θα είναι εκείνος που τους κατακρίνει; Ο Χριστός είναι αυτός που πέθανε, επιπλέον δε και αναστήθηκε, ο οποίος και είναι στα δεξιά τού Θεού, ο οποίος και μεσιτεύει για μας.
35. Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη τού Χριστού; Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότητα ή κίνδυνος ή μάχαιρα;
36. (Καθώς είναι γραμμένο: «Ότι για χάρη σου θανατωνόμαστε όλη την ημέρα· λογαριαστήκαμε σαν πρόβατα για σφαγή»).
37. Σε όλα αυτά, όμως, υπερνικούμε, διαμέσου εκείνου που μας αγάπησε.
38. Επειδή, είμαι πεπεισμένος ότι, ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχές ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα
39. ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε κάποια άλλη κτίση, θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη τού Θεού, η οποία υπάρχει στον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας.

*******

 
Υπάρχουν δύο δρόμοι μέσα στην ζωή μας ο ένας είναι αυτός της σάρκας, της ύλης, της ιδιοτέλειας, του αδιέξοδου και της φυλακής και ένας άλλος ο οποίος μας έχει χαριστεί σαν μία μεγαλειώδη δυνατότητα απελευθέρωσης σε μία συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας από τον Ιησού Χριστό τον Κύριο μας γιατί μέσα από Αυτόν όχι μόνον ένας καθαρμός έρχεται αλλά και η αναίρεση του θανάτου.
Ο νόμος, οι εντολές υπήρξαν λειτουργικές και επωφελής μέσα σε ένα αρκετά μεγάλο χρονικό πλαίσιο στο απώτερο παρελθόν αλλά όχι άλλο πια.

Η εξέλιξη των οχημάτων του ανθρώπου αλλά και του κόσμου γύρω του σηματοδότησε μία ολοκληρωτική αλλαγή μέσα από την οποία το Πνεύμα  λειτουργεί αυτήν την στιγμή μέσα του.
Το Πνεύμα του Χριστού συνέδεσε τον φορέα του ανθρώπινου μικρόκοσμου με το Πατέρα όλης της Ζωής γιατί αυτό έπρεπε να λειτουργήσει μέσα στον υλικό του φορέα ώστε να μπορέσει να τον μετατρέψει, να τον μεταμορφώσει.

Αυτό που θα πρέπει να κατανοήσει ένας μαθητής είναι ότι παρόλο που ο άνθρωπος και το έκπτωτο σύμπαν έχουν φτιαχτεί από τον δημιουργό σαν μία λύση έκτακτης ανάγκης είναι ατελή και δεν προβλεπόντουσαν στο αρχικό πλάνο της εξέλιξης της δημιουργίας για αυτό σαν ένας κατώτερος κόσμος έρχεται σε φυσική αντίθεση με τον ανώτερο κόσμο και τους νόμους του για αυτό και η ιδιοτέλεια του ανθρώπου αντιτίθεται σε αυτούς από την ίδια του την φύση.

Για αυτό όταν οδηγούμαστε σε αυτήν την ατραπό αυτό το Πυρ του Χριστού έχει και την δυνατότητα της πλήρους κάθαρσης μας ώστε το υλικό μας σώμα να τροποποιείτε κατά αυτόν τον τρόπο που να γίνετε συνεργός του Πνεύματος, αυτή η ουδετερότητα του σώματος μας η οποία αντικατοπτρίζει και την ποιότητα και την φύση της ψυχής μας είναι μιας μοναδικής σημασίας.

Για αυτό και όποιος βαδίζει τον δρόμο της άρνησης του Πνεύματος σε ένα χρονικό σημείο θα απολέσει την ζωή του μέσα από τον φυσικό αναμενόμενο θάνατο αλλά αυτός που θα επιλέξει το Φως του Χριστού θα έχει την δυνατότητα της ανάστασης μέσα από ένα νέο άφθαρτο πνευματικό σώμα γιατί αυτός είναι και ο σκοπός της Χριστικής παρέμβασις σε αυτήν την περίοδο μας δίνει την δυνατότητα της αναγέννησης του πρωταρχικού αγνού σώματος το οποίο κατείχαμε πριν από τον γνωστό χρόνο αλλά και το οποίο απολέσαμε. 

Στην ουσία η μεγάλη κοσμική μέρα που έρχεται στο απώτερο μέλλον και ονομάζετε περίοδος του Δία σηματοδοτεί και μία επανόρθωση, μια εξισορρόπηση όλων όσων είχαν ενεργειακά παρεκτραπεί από την επονομαζόμενη πτώση και για αυτό μία Πνευματοποίηση έπεται όλων αυτών.

Στον εσωτερικό χριστιανισμό υπάρχει μια θαυμάσια ελευθερία γιατί στην ουσία σπάει κάθε δεσμό που είχαμε μέχρι τότε με την υλική φύση και την ατέλεια της, για αυτό και η συμμετοχή στο Πνεύμα του Χριστού έχει σαν αποτέλεσμα και την παροχή ενεργειών και χαρισμάτων τα οποία λειτουργούν και μας δίνουν
μαρτυρία μέσα στην δική μας νέα πραγματικότητα.
Για αυτό και η ελπίδα και το θάρρος και η προσμονή είναι απαραίτητα σε μας γιατί σταδιακά ήδη βλέπουμε να διαγράφετε εσωτερικά αυτή η δόξα της κοινωνίας με τον Χριστό και την δύναμη του η οποία μας αποκαλύπτετε ώρα με την ώρα  μέρα με την μέρα.

Το σύμπαν το οποίο βλέπουμε με τις αισθήσεις μας δεν είναι το μοναδικό διότι υπάρχουν και άλλα σύμπαντα μιας εντελώς διαφορετικής φύσης και ουσίας.
Αυτό μέσα στο οποίο ζούμε αυτήν την στιγμή, στην παρούσα φάση βρίσκετε στην κατώτερη όψη του αλλά εξελίσσετε ταυτόχρονα όπως και ο άνθρωπος.

Οι οντότητες οι βοηθοί και όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτήν την μεγαλειώδη ανάπτυξη προσμένουν αυτό το σημείο της πλήρους επανένωσης γιατί όπως και το κάθε τι στο δικό μας πεδίο ζωής αλληλοεξαρτάται από το άλλο και αλληλοσυμπληρώνεται, το ίδιο συμβαίνει μεταξύ του ανώτερου και του κατώτερου κόσμου.   

Η διαδικασία μέσα στην οποία έχουμε αναληφθεί είναι ένα νέο οικοδόμημα το οποίο αρχίζει με την αφύπνιση του Χριστικού σπινθήρα μέσα μας και το οποίο βιώνετε κατά ένα απόλυτο τρόπο μέσα από τον ''Νου Χριστού'' την δυνατότητα δηλαδή που μας δίνει το νέο νοητικό μας σώμα η οποία είναι απτή στις νέες μας αισθήσεις για αυτό και στον εσωτερικό χριστιανισμό η έννοια της Γνώσης είναι κυριαρχική αλλά όχι με την σημασία που της αποδίδει ο απλός κόσμος γιατί εδώ δεν μιλάμε για συλλογή πληροφοριών αλλά για ένα δημιουργικό πυρ.

Ο ''Νους Χριστού'' αλλά και το νέο αστρικό μας σώμα οδηγούν εκείνην την στιγμή όλο το σύστημα μας γιατί μια αρμονική σύνδεση με τα δύο βασικά ιερά της κεφαλής και της καρδιάς έχει επέλθει αφού έχει εξαγνιστεί εντελώς το τρίτο αυτό του ιερού της λεκάνης.

Αυτή μας η διαφοροποίηση ενεργειακά μας προσφέρει και μια δυνατότητα αυτό θεραπείας αλλά και θεραπείας άλλων.
Όλη αυτή η διαδρομή μας οδηγεί στην αγάπη και στο αγαθόν γιατί εκεί οδηγούνται όλα με ορμή και ισχύ και αποφασιστικότητα.
Υπάρχει η φθαρτή υλική εικόνα του ανθρώπου αλλά και η άφθαρτη εικόνα του Χριστού η οποία εν δυνάμει κατοικεί μέσα μας και η οποία μας μιλά, μας καλεί σε τελείωση, σε δόξα και όποιος αναπνέει μέσα σε αυτόν γιατί Αυτός δίνει πνοή δεν νοιώθει φόβο ούτε απειλή  αλλά προσμένει την δικαίωση και την κληρονομιά του αφού ο Πατέρας θυσιάστηκε μέσω του Υιού του ο οποίος ενώθηκε με την ύλη και το κατώτερο για όλους εμάς δίνοντας μας την δυνατότητα της ανάσυρσις.

Η ένωση του Θεϊκού Πυρός με την φύση μας είναι κατά μία έννοια και μια πτώση και μια θυσία και ένας φαινομενικός θάνατος αλλά για ζωή γιατί ο θάνατος της υλικής εικόνας του Ιησού έδωσε την δυνατότητα της αναδημιουργίας της αθάνατης εικόνας του Χριστού η οποία βιώνετε από εμάς συμβολικά και κυριολεκτικά σαν ένας καθημερινός θάνατος αυτή δηλαδή η σταδιακή ουδετεροποίηση ενεργειακά ολόκληρου του σωματικού μας συστήματος, και σε αυτό μας το έργο τίποτα δεν είναι ικανό να μας αποσπάσει γιατί η αγάπη μας για Αυτόν τα υπερβαίνει όλα.