Επτα ποιηματα - Γ.Ι.Π.

 

1. 

Ένα φιλί
που μεταμορφώνεται σε άστρο
όταν τα χείλη μου αγγίξουν τα δικά σου
εκεί χάνονται και τα όνειρα μου
για να γεννηθούνε άλλα όνειρα
είναι η αγάπη σου που με κρατάει στην ζωή

18 Μαΐου 2010

2. 

Η περιπλοκή και η σχηματοποίηση του λόγου σε εικόνες που γεννούν εύλογα συμπεράσματα
αποσκοπεί στην σύγχυση τον γνωστών ιδεών
διαβάλλοντας την κοινωνία μας και της μορφές της
διάγουμε ένα βίο ασύμβατο με το προαναφερθέν
ο πόλεμος είναι μια δοκιμή θανάτου
και η εξόντωση μας ο νόμος του κακού
συνοδοιπόροι ας μην αρκεστούμε στο ευτελές και άσχημο
ας οδηγηθούμε στην ευμορφία ενός νεοπλασματικού
αέρινου φαντάσματος,μιας και η αλήθεια υπερβαίνει το απρόσκοπτων.

3.

Μέσα στην σιωπή
Όπως η νύχτα ξεδιπλώνεται αργά.
Μια μορφή όπως θαμπά την φέρνει ο άνεμος κοντά μου
Σαν σχήμα αερικού να με διαπερνά σε μια στιγμή που όλα αναταράσσονται.

Στον πάνω και τον κάτω κόσμο σ' έψαχνα προαιώνια
μάρτυρας μου, τις καρδιάς μου οι πληγές
τα αδειανά μου χέρια
το χλομό μου βλέμμα

Όπως η νύχτα ξεδιπλώνεται αργά
ο Έρωτας έγινε παρόν
Το τέλος έγινε αρχή...

4.

Η δύναμη μου είναι η αγάπη που αναβλύζει από τα ματιά σου
η λύτρωση μου συνάμα
λίγο πριν τον μεγάλο αποχαιρετισμό
όταν ο χρόνος παύση να μιλά
και ο λόγος πάρει μορφή
το χέρι σου θα κρατώ γερά
μες στην αγκαλιά σου δεν φοβάμαι τα πελώρια κύματα
τι κιάν η γη σκίζεται στα δυο
το φως μέσα από τα μάτια σου θα μας οδήγηση τότε
βλέπεις εγώ δεν ζήτησα να ψηλαφίσω τα σημάδια από τα καρφιά
ποτέ η αμφιβολία δεν με άγγιξε
να που χανόμαστε μες την αγάπη σου.

5. 

Είναι η τέχνη που γεννά την τέχνη ή ο άνθρωπος?
ή και τα δυο?
Ένα όμως είναι το τρανό μυστήριο!
Ο άνθρωπος, το τέλος του και το τέλος της τέχνης του.

6.

Σε μια στιγμή αδυναμίας
αναπόλησα τις όμορφες στιγμές που πέρασαν
ανοίγω την καρδιά μου για τις καινούργιες,
όταν αυτές θα έρθουν.
Ένας μόνον άνθρωπος φαντάζει τόσο ασήμαντος,
σε έναν τόσο μεγάλο και άπειρο κόσμο!
Κανε την καρδιά σου φυλακή,
να παύση η πνοή μου
να χαθεί,
γιατί εκεί ανήκω. Πριν ακόμη γεννηθώ.

7.

Η διαρκής κίνηση
είναι προϊόν μετάβασης στον χρόνο και στον χώρο
η σημαντικότητα τις εξαρτάται από το κίνητρο τις απελευθέρωσης τις σκέψης και την μετατροπή τις σε πράξη.
Το αποτέλεσμα τις κίνησης λέγεται ζωή το αποτέλεσμα τις μη κίνησης λέγεται σοφία
όταν η δράση μετατρέπεται σε μη δράση παράγεται καθαρή ενέργεια
μέσο αυτής η μορφή γίνετε συμπαντική
τότε η απελευθέρωση από τον χώρο και το χρόνο έχει ολοκληρωθεί