Κάποιες σημαντικές Εσωτερικές όψεις της Εργασίας μας (inner sircle)

 

Κάποιες σημαντικές Εσωτερικές όψεις της Εργασίας μας (inner sircle)

Η τυπολατρία προέρχεται από μια αδιέξοδη κατάσταση συνείδησης η οποία έχει λιμνάσει γνωστικά αδυνατώντας να κατανοήσει το ουσιαστικό πνευματικό εσωτερικό νόημα που υπάρχει πέρα από κάθε πράξη ή λόγο ή έκφραση ή αντικείμενο.

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί η εργασία μας δεν προχωράει αλλά η Πνευματική Επιστήμη πάντοτε μας εξηγεί πως αυτό είναι ένα ζωτικό πρόβλημα της συνείδησης.

Πίσω από αυτό το πρόβλημα βρίσκεται πάντοτε ο μεγάλος αντίπαλος, το Εγώ.

Για παράδειγμα μπορεί ένας μαθητής να έχει μια μεγάλη παράλληλη δράση μέσα σε μια Πνευματική Σχολή αλλά αυτή να εκφράζεται, να εστιάζεται στο μορφικό, στο εξωτερικό, μπορεί με μανία να καθαρίζει τους χώρους, τα τραπέζια, τις καρέκλες, και τα τζάμια να αστραποβολούν αλλά εσωτερικά κανένας ψυχικός καθαρισμός - εξαγνισμός να μην συμβαίνει.

Αυτή είναι μια συνηθισμένη εσωτερική αναντιστοιχία που είναι αδιέξοδη και συχνά οδηγεί σε μια κούραση και μια παραίτηση.

Μέσα σε μια Πνευματική Σχολή το έργο που πρέπει να επιτελεστεί δεν είναι κρυφό ούτε μυστικό αλλά εξηγείται με σαφήνεια.

Είναι ταυτόχρονα ένα ατομικό αλλά και ένα ατομικό έργο.

Ατομικό γιατί θα πρέπει να προπονηθούμε γνωστικά ώστε να αλλάξουμε πλήρως, όταν αυτό γίνει από περισσότερα άτομα τότε ο στόχος και το έργο μιας πνευματικής σχολής όπως αυτή εκφράζεται μέσα στον προθάλαμο γίνεται πιο γρήγορα και πιο δυναμικά.

Όμως πολλές φορές παρουσιάζεται μια αδράνεια.

Αν ο στόχος ήταν η μετακίνηση ενός πολύ βαρύ φορτίου κάτι που ένας ή δύο άνθρωποι από μόνοι τους δεν μπορούν να καταφέρουν, αλλά 7 μαθητές μπορούν τότε η επιλογή είναι μία και άμεση που σημαίνει όλοι μαζί να το σηκώσουν ώστε να μεταφερθεί με ευκολία και ασφάλεια.

Αλλά τις πιο πολλές φορές τι συμβαίνει;

Κάποιος έχει ένα βετέξ και καθαρίζει το βάρος, ένας άλλος μιλάει ακατάπαυστα για αυτό, ένας άλλος κοιτάει τους περαστικούς έξω από το παράθυρο, ένας άλλος μελετάει ένα βιβλίο και κάποιος ετοιμάζει καφέ με μπισκοτάκια.

Αυτή η κωμικοτραγική εικόνα μπορεί να συνεχίζεται επί άπειρον χωρίς τίποτα να αλλάζει, ο χρόνος να περνάει και σε κάποια δεδομένη στιγμή να ανακαλυφθεί η έλλειψη της αλλαγής, η αδράνεια της ροής της ενέργειας, μια ολοκληρωτική ομαδική ανικανότητα.

Για αυτό και στο παρελθόν μιλήσαμε και για την αναγκαιότητα της αυτό κρίσης στην κάθε στιγμή του βίου μας, μέσα στην κάθε σχέση ή δράση μας.

Οι Ναοί μας κρύβουν μια απέραντη ομορφιά, γαλήνη και άπειρες δυνατότητες και όταν εισερχόμαστε μέσα σε αυτούς, καλούμαστε όσο αυτό είναι δυνατόν, να είμαστε συνειδητοί πως εκεί εκφράζεται, παρουσιάζεται κατά μια έννοια το Πνεύμα.

Οι απελευθερωτικές ακτινοβολίες από το Ζωντανό Σώμα της Σχολής δρουν πολύ δυναμικά ώστε να ωθήσουν και να θρέψουν όλους τους μαθητές, ώστε αυτοί να μπορέσουν να εργαστούν και να οικοδομήσουν εσωτερικά τον Νέο Άνθρωπο.

Οι Άγιες τροφές μας δίνονται πλουσιοπάροχα, αλλά το ζήτημα είναι το τι εμείς κάνουμε, τι προεργασία έχουμε κάνει στο παρελθόν σωματικά και ψυχικά ώστε να είμαστε έτοιμοι να απορροφήσουμε μέσα στον φορέα μας αυτές τις ακτινοβολίες; 

Ένας Ναός είναι μια Εστία Πυρός έχει δηλαδή την δυνατότητα να συνδέσει τις δύο φύσεις μέσα από μια δυναμική ενεργειακή Πύλη τον κατώτερο με το ανώτερο κόσμο.

Αυτό γίνετε μέσα από το έργο των πρεσβύτερων μαθητών που πραγματοποιούν το τυπικό μιας λειτουργίας αλλά και την δυνατότητα της αποδοχής αυτής της ενέργειας από τους παρευρισκομένους, πάντοτε υπάρχει ένας δέκτης που μέσα σε αυτόν ρέει η ενέργεια αλλά και ένας αποδέκτης ο οποίος λαμβάνει αυτήν την ενέργεια.

 Πάντοτε χρειαζόμαστε ένας θετικό αλλά και ένα αρνητικό πόλο.

Φίλοι η εργασία του κάθε ανθρώπου έχει ασφαλώς τον δικό του χρόνο και δεν μπορεί να βιαστεί κατά κανένα τρόπο.

Η πνευματική εργασία δεν είναι προϊόν της θέλησης ούτε μια επιθυμία του εγώ αλλά ένα μαγικό γνωστικό έργο.

Κάθε ανάπτυξη λαμβάνει χώρα όταν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις έχουν εκπληρωθεί, όταν η εργασία έχει συντελεστεί.

Για αυτόν τον λόγο χρειαζόμαστε μια εγκράτεια λόγου και έργου και κρίσεων και επικρίσεων, μην αφήνουμε το εγώ μας να εκφράζει αρνητικότητα, ούτε ζήλια ούτε ειρωνεία γιατί στην ουσία αυτό παγιδευόμαστε περισσότερο.

Συμβαίνουν αυτά μέσα στον προθάλαμο μιας πνευματικής σχολής μπορεί κάποιος εύλογα να ρωτήσει;

Βεβαίως και συμβαίνουν και είναι θεμιτό να συμβαίνουν γιατί ακόμη και εμφανείς αρνητικές αντιδράσεις λαμβάνουν χώρα μέσα από μια γνωστική παρέμβαση και δράση, οι γνωστικές ακτινοβολίες δεν μπορούν να αφομοιωθούν σωστά από το εγώ του μαθητή και για αυτό και υπάρχει αυτή η αρνητική αντίδραση.

Αλλά είμαστε αισιόδοξοι και λειτουργούμε μέσα από θετικότητα, συζητούμε για τα τεκταινόμενα, καλόπιστα, για να διακρίνουμε τα λάθη και τις παραλείψεις μας, ώστε και κάθε αδερφός μας να γίνει ένας καθρέπτης για τον άλλον, όπως και το ίδιο το Φως κάνει, όταν φτάσουμε την απαραίτητη ψυχική ωριμότητα και σύνδεση με αυτό.

Ο δρόμος για τον οποίον σας μιλάμε μοιάζει σαν ένα όμορφο Ρόδο με αγκάθια, όταν θα το κρατήσουμε στο χέρι μας το αίμα θα πρέπει να ρεύσει σαν μια απαραίτητη θυσία όπως το ίδιο συνέβη και στον Ιησού πάνω στον σταυρό, κατανοείται τον συμβολισμό;

Μελέτη, εργασία και προσευχή, νοήμον πίστη στο Άγιο Έργο και μια θυσία του εαυτού μέσα από ένα καθημερινό θάνατο μας ζητείται.

Είναι πολλά; 

Φυσικά και όχι γιατί το αποτέλεσμα δεν μπορεί να εκφραστεί με λέξεις, το Πυρ μας καταλαμβάνει δόξα το Θεό.