Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Αμφιβάλω που αμφιβάλω




Αμφιβάλω που αμφιβάλω

Συνεσταλμένος και ωραιοπαθής
από νεαρά ηλικία περιπλανώμενος
εις το εξώτερο των δρόμων
και τον ήχων
παρατηρούσα με τέρψη και εσωτερικό σχολιασμό
την διέλευση των ατόμων και των υπό ατόμων.


Εμφανής ιδρώτας έλουζε την προμετωπίδα τους
με εμφανή μια υγρή και ολισθηρή οδύνη
και συμφόρηση κυκλοθυμικού χαρακτήρος.


Η κατεύθυνσις τους αν και ορίζονταν από τα δυο τους άκρα
αυτή φάνταζε λαβυρινθώδεις και ακαθόριστη
με μία διάθεση ανομολόγητης εξομολόγησης.


Προς τι ο κόπος, και ο λόγος, και τα έργα, και τα δεκάδες ασυναίσθητα συναισθήματα που απρόσκοπτα εμφανίζονται και εξαφανίζονται; 

Σαν σε ένα μαγικό τσίρκο φαντασίας και ενώ τα βήματα τους
εξανεμίζονταν αυτοί ενώ προς τα εμπρός με βήμα στρατιωτικόν
και θορυβώδες ορειβατούσαν
στο ίδιο σημείο στέκονταν συνεχώς
σαν ένα τρανταχτό φυσικό στρεβλό παράδοξο
που με έκανε να αμφιβάλω που αμφιβάλω.


G.J.P.

Δεν υπάρχουν σχόλια: