Pablo Picasso

Pablo Picasso, 25 October 1881 – 8 April 1973), was a Spanish painter, sculptor, printmaker, ceramicist, and stage designer who spent most of his adult life in France. As one of the greatest and most influential artists of the 20th century, he is widely known for co-founding the Cubist movement, the invention of constructed sculpture,the co-invention of collage, and for the wide variety of styles that he helped develop and explore. 

Among his most famous works are the proto-Cubist Les Demoiselles d'Avignon (1907), and Guernica (1937), a portrayal of the German bombing of Guernica during the Spanish Civil War.

Picasso, Henri Matisse and Marcel Duchamp are commonly regarded as the three artists who most defined the revolutionary developments in the plastic arts in the opening decades of the 20th century, responsible for significant developments in painting, sculpture, printmaking and ceramics.

Picasso demonstrated extraordinary artistic talent in his early years, painting in a realistic manner through his childhood and adolescence. During the first decade of the 20th century, his style changed as he experimented with different theories, techniques, and ideas. His revolutionary artistic accomplishments brought him universal renown and immense fortune, making him one of the best-known figures in 20th-century art.

http://en.wikipedia.org/wiki/Pablo_Picasso

261 paintings in one rar for you

http://www2.zippyshare.com/v/62118844/file.html

Δημόσιες διαλέξεις και δημιουργία ομάδων πολύ σύντομα

Προγραμματίζονται δύο διαλέξεις πολύ σύντομα που θα έχουν μια ευρύτερη πολιτιστική βάση και θα συνοδεύοντε από μουσική μετά το πέρας των ομιλιών.

Η μια διάλεξη θα γίνει από την αγαπητή μου φίλη Φ.Κ. και η άλλη από εμένα την ίδια μέρα.

Θα ανακοινωθούν πολύ σύντομα όλα αυτά.

Μετέπειτα θα δημιουργηθούν κάποιες μικρές ομάδες με θέματα από τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια αλλα και την γενικότερη αρχαίο Ελληνική γραμματεία υπό την καθοδήγηση της Φ.Κ..

Αργότερα θα δοθεί έμφανση από μέρος μου στην δημιουργία μιας μικρής ομάδας σε μια προσπάθεια επεξήγησης σημαντικών θεμάτων από την λεγόμενη Πνευματική Επιστήμη, μέσω συζητήσεων που σαν στόχο θα έχουν την απλοποίηση και την έξοδο από την περιπλοκή κορυφαίων ζητημάτων που απασχολούν τους ανθρώπους σήμερα όπως και την ψυχή τους εσωτερικά.

Τα θέματα αυτά θα είναι ποικίλα, θα έχουν προτεραιότητα όμως όσον αφορά την επιλογή τους από την μεριά των ενδιαφερομένων κατά πλειοψηφία.

Στόχος μου είναι να περάσουμε από την περιπλοκότητα και την σύγχυση στην απλότητα και την ευκρίνεια, στην καθαρότητα.

Όσοι ενδιαφέρονται να ενημερωθούν σχετικά με όλα αυτά μπορούν να μου στείλουν από τώρα τα στοιχεια τους και το κινητό τους για επικοινωνία στο email μου soundzgreg@yahoo.co.uk

Είσαι έτοιμος?

Ενεργούμε και επενεργούμε ... 

Διαγράφουμε και αυτό διαγράφουμε.

Στο τέλος μιας αδιάφορης συνηθισμένης μέρας

Προκαλούμε και παρακαλούμε

Για μιαν επόμενη.

Αν ποτέ βρείτε το μυστικό του κύκλου αυτού

Που δεν είναι κύκλος παρα ένας λαβύρινθος κύκλων

Θα χαρώ πολύ να το συζητήσω μαζί σας

Ίσως έχω βρει πριν από εσάς  ή εσείς πριν από εμένα

Το κλειδί που οδηγεί έξω από αυτόν.

Αυτήν την φυλακή δεν πρέπει να την διαφυλάξουμε

Ούτε να  την παραχαράξουμε αλλά να την αλλάξουμε.

Είσαι έτοιμος?

Egypt sand and light

Στην αρχή ομιλούμε για το Πνεύμα, μετέπειτα το Πνεύμα μιλά μέσα από εμάς

Ένας μαθητής μιας αυθεντικής Πνευματικής σχολής μυστηρίων στα αρχικά στάδια προσπαθεί να κατανοήσει και να εκφράσει έτσι όπως αυτός αντιλαμβάνεται σταδιακά μέσα από τον χρόνο και την εσωτερική του εργασία τον κόσμο του Πνεύματος, έτσι μας μιλάει για το Πνεύμα.

Όταν αυτή η εργασία βρει γόνιμο έδαφος μέσα του και έτσι μέσω της κάθαρσης ανακαινιστεί πλήρως, τότε θα νιώσει μια μεγαλειώδη διαφορα όσον αφορά τον λόγο, που τότε γίνετε ένας δημιουργικός λόγος, γιατί εκείνη την στιγμή δεν μιλάει απλά για το Πνεύμα όπως πριν, αλλά το Πνεύμα μιλάει μέσω αυτού.

Αυτή η αφύπνιση δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την λεγομένη νοητική μας δραστηριότητα ούτε είναι μια γενικότερη συλλογή γνώσεων.

Κατουσίαν είναι μια αποκάλυψη μιας εντελώς νέας πραγματικότητας και δονήσεων και ενεργημάτων που μιλούν, δρουν μέσα από την οντότητα του μαθητή οδηγώντας τον από την μια, αλλά και δίνοντας του και την ικανότητα του να βίωση την σημασία, την βαρύτητα της  έννοιας της αποστολικότητας που θα τον καταστήσει ικανό τότε να μεταφέρει, να μετατρέψει, να μετασχηματίσει αυτήν την γνώση και την αντίστοιχη ενέργεια που αυτή μεταφέρει, γιατί ο Λόγος είναι δύναμη, ένα πανίσχυρο πλήρες ηλεκτρομαγνητικό πεδίο ικανό να μεταμορφώσει τα πάντα.

Αυτός ο Λόγος δεν είναι παρά η Αγάπη του δημιουργού μας που συνεχόμενα μας καλεί πίσω σε Αυτόν.

Είθε ο άσωτος υιός να συναντήσει σύντομα τον πολυαγαπημένο του πατέρα μέσα από την ευλογία της χάρις του Πνεύματος που είναι Άγιο.

Rachmaninoff Documentary - The Harvest Of Sorrow

BBC - The Genius of Mozart. ( 3 of 3 ). The First Romantic

BBC - The Genius of Mozart. ( 2 of 3 ). A Passion for the Stage

BBC - The Genius of Mozart. ( 1 of 3 ). Miracle of Nature.

Βάλε ένα τέλος στο κακό,άλλωστε αυτό γυρνάει πάνω σου

Ο Δημιουργός θέλοντας να βάλει τέλος στην αναπτυσσόμενη κακία, αποτέλεσμα της πτώσης του ανθρώπου από το αρχικό επίπεδο ζωής , όταν δημιούργησε αυτόν τον κόσμο έβαλε ένα χρονικό πλαίσιο ζωής σε όλα τα σώματα ώστε στο τέλος κάθε ενσάρκωσης να επέρχεται μια δίκαιη κρίση, ουτοσώστε αυτό το αποτέλεσμα αυτής της κρίσης να μπορέσει να οδηγήσει τις αμαρτωλές ψυχές σε συνειδητοποίηση αυτής της ανόσιας εσωτερικής φωτιάς και των ολέθριων αποτελεσμάτων της και έτσι αυτόματα να οδηγηθούν σε μετάνοια και κάθαρση.

Το αποτέλεσμα, σαν αντιστάθμισμα κάθε κακής συμπεριφοράς και πράξης σε προηγούμενη ζωή θα είναι πολλαπλάσια αρνητικό για το άτομο στην επόμενη, αυτό δεν ξεκινά από επιθυμία του δημιουργού, ούτε είναι κάτι το οποίο προσδοκά από εμάς, τουναντίον, αλλά είναι ένας φυσικός νόμος και ένα αποτέλεσμα των δικών μας πράξεων και των δικών μας επιλογών.

Κάθε ένας από εμάς σε κάθε του ενσάρκωση καλείται να επιλέξει τον δρόμο τον οποίο θα ακολουθήσει και μέσα από αυτήν την επιλογή προδιαγράφει το αν θα μπορέσει να εξέλθει σταδιακά από αυτόν τον τροχό της γέννησης και του θανάτου ή θα δημιουργήσει περισσότερα δεσμά και αντιστάσεις που θα τον συνδέσουν, θα τον δέσουν περισσότερο με αυτήν την φύση του θανάτου.

Έτσι κάθε καλή πράξη απελευθερώνει και μας προσδίδει περισσότερο εσωτερικό φως, και κάθε κακή πράξη μας σαπίζει εσωτερικά μεταφέροντας μας περισσότερη δυστυχία, πόνο και σκοτάδι.

Αγαπητοί φίλοι μην έχετε καμία μα καμία  αμφιβολία ότι μια κακή πράξη ή σκέψη, γυρνάει και επηρεάζει την πηγή της, τον δημιουργό της μεταφέροντας του πολλαπλάσιο κακό και πόνο μέσα από τον χρόνο.

Μείνετε στο Φως, ενδυθείτε την Αγάπη και την κάθε στιγμή πολεμήστε εσωτερικά και εξωτερικά για τις πανανθρώπινες αυτές αξιες που μπορούν, και έτσι είναι, να μας οδηγήσουν σταδιακά και να μας ενώσουν με μιας εντελώς διαφορετικής φύσης πραγματικότητα.

Εκεί το Φως και το δημιούργημα είναι ένα και το αυτό.

The Greece we love

Τί είναι ένας Θεόσοφος

Αθήνα, 15 Οκτωβρίου 2012

Το Θεοσοφικό Κίνημα είναι παγκόσμιο και το συναντά κανείς σε όλες τις εποχές και σε όλα τα έθνη. Το Κίνημα έχει έναν κώδικα ηθικής, είναι πνευματικό και διαρκές.

Για τούτο υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο Θεοσοφικό Κίνημα και την όποια θεοσοφική εταιρεία ή ομάδα.

Η Θεοσοφία είναι η Ιδέα και η κάθε εξωτερική οργάνωση γίνεται ο φορέας της Ιδέας μόνον όσο δεν υπάρχουν ανθρώπινες αδυναμίες και ατέλειες.

Η κυριότερη δραστηριότητα του Κινήματος είναι η διάδοση της εσωτερικής γνώσης και το παράδειγμα της ηθικής συμπεριφοράς και διαβίωσης.

Για να είναι κάποιος άξιος να ονομάζεται θεόσοφος, ακόμη κι αν κατέχει τη συσσωρευμένη σοφία όλων των εποχών,  θα πρέπει κυρίως να είναι: αλτρουιστής, να βοηθάει όμοια φίλους κι εχθρούς, να πράττει παρά να λέει, να ωθεί τους άλλους σε δραστηριότητα δίχως να χάνει ευκαιρία να εργάζεται ο ίδιος.

Να μοιράζεται με τον πιο φτωχό και τον πιο αδύναμο, να προστατεύει τον κατατρεγμένο και κατασπιλωμένο, ανεξάρτητα από το αν είναι θεόσοφος ή όχι, αν είναι άλλης φυλής, χώρας, θρησκείας, ή γλώσσας.

Στην πρακτική της όψη, η Θεοσοφία είναι αμιγώς θεία ηθική. Οι έννοιες της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της ανιδιοτελούς προσφοράς, της αδελφότητας, της υπέρβασης του εγωισμού, της αλαζονείας, της βίας και του προσωπικού συμφέροντος  αποτελούν τα ιδεώδη του θεόσοφου.

Τα αρχέτυπα και οι αρετές που αποτελούν την  καρδιά των παγκόσμιων εσωτερικών διδασκαλιών, θρησκειών και παραδόσεων είναι τα ίδια και για τη σύγχρονη θεοσοφία.

Η θεία σοφία είναι μία, αιώνια, αδιάσπαστη και ενιαία. Ο θεόσοφος μελετώντας και κατανοώντας τους εσωτερικούς νόμους, τα αίτια της φαινομενικής ζωής και τον σκοπό για τον οποίο υπάρχει πάνω στη γη, επιδιώκει συνειδητά την εφαρμογή όλων όσα μπορούν να συντείνουν στη νοητική και πνευματική εξέλιξη του εαυτού του καθώς και της ανθρωπότητας.

Η γνώση των νόμων του κάρμα και της μετενσάρκωσης, κάνει τον άνθρωπο υπεύθυνο για τις επιλογές του και ο στόχος της εξέλιξης που είναι μια προοδευτική πορεία – αργή αλλά σταθερή – οδηγεί τον άνθρωπο στην αναπόδραστη επιλογή ανάμεσα στο προσωπικό εγώ και το υπερ-προσωπικό «εμείς».

Ένας θεόσοφος αντιτίθεται τόσο στον δογματισμό της θρησκείας όσο και στον υλισμό της επιστήμης, ωστόσο μελετά την αρχαία και σύγχρονη φιλοσοφία, την ανατολική και δυτική θρησκεία, τον φυσικό νόμο, επίσης τη σύγχρονη επιστήμη.

Ο θεόσοφος αντιτίθεται στην εξωτερική αυθεντία και δεν αποδέχεται τίποτε βασιζόμενος απλά στην πίστη άσχετα από το ποιός το ζητά. Αρνείται να αποδεχτεί την αντίληψη ότι  ένα πράγμα ή μια ιδέα, εφόσον είναι σύγχρονη, είναι αυτόματα η καλύτερη, ωστόσο είναι πρόθυμος να δεχτεί τους ισχυρισμούς των σύγχρονων σχολών και συστημάτων υπό την προϋπόθεση ότι μπορούν να  αποδειχτούν  λογικά και  πειραματικά.

Ο θεόσοφος δεν αναζητά την αληθινή αξία της ζωής στα εξωτερικά αποκτήματα, αλλά ψάχνει για την αλήθεια στην εσωτερική ουσία των πραγμάτων.  Ο θεόσοφος δεν εξαρτάται από τη συγκατάθεση της κοινής γνώμης, αλλά είναι ελεύθερος και ατρόμητος.

Παρόλα αυτά, ο θεόσοφος αναγνωρίζει ότι η αναζήτηση της αλήθειας είναι ένας πολύ δύσκολος αγώνας, ότι πολιορκείται από πολλά εμπόδια και παγίδες. Συνεπώς επιδιώκει τη συναναστροφή με αναζητητές της αλήθειας που έχουν τις ίδιες απόψεις.

Σύμφωνα με τη «Διακήρυξη του U.L.T. », Θεόσοφος είναι οποιοσδήποτε ασχολείται με την αληθινή υπηρεσία προς την ανθρωπότητα, ανεξάρτητα από φυλή, πίστη, φύλο, κατάσταση ή οργάνωση, αυτός που επιθυμεί μέσω της μελέτης και άλλων τρόπων να προετοιμαστεί ώστε να μπορεί να βοηθήσει και να διδάξει άλλους με τον καλύτερο τρόπο.

Τί είναι η αληθινή υπηρεσία προς την ανθρωπότητα; Είναι η ανύψωση της καρδιάς και του νου. Τί είναι το πλέον σημαντικό για να βοηθήσει  και να διδάξει τους άλλους να καταλάβουν προκειμένου να ζήσουν τη ζωή; Είναι μια πιο αληθινή αντίληψη του Εαυτού και μια βαθύτερη πίστη στη παγκόσμια αδελφότητα.

Σκεφτείτε τα λόγια της Ε. Π. Μπλαβάτσκυ που μπορείτε να τα βρείτε στο άρθρο της «Τί είναι οι Θεόσοφοι» «Ως ένα σώμα η Θεοσοφική Εταιρεία υποστηρίζει ότι όλοι οι αυθεντικοί στοχαστές και ερευνητές της κρυμμένης πλευράς της φύσης είτε είναι υλιστές, αυτοί που βρίσκουν στην ύλη  «την ελπίδα και τη δύναμη όλης της επίγειας ζωής», είτε πνευματιστές, δηλαδή εκείνοι που ανακαλύπτουν στο πνεύμα την πηγή όλης της ενέργειας καθώς και της ύλης, ήταν και είναι στην κυριολεξία θεόσοφοι.

Για να είναι κανείς θεόσοφος δεν χρειάζεται να αναγνωρίζει την ύπαρξη οποιουδήποτε ιδιαίτερου θεού ή θεότητας. Αρκεί να λατρεύει το πνεύμα της ζώσας φύσης και να προσπαθεί να ταυτιστεί με αυτό. Να σέβεται αυτή την Παρουσία, την αόρατη Αιτία, που εκδηλώνεται πάντα μέσα από τα ακατάπαυστα αποτελέσματά της, τον απροσδιόριστο, παντοδύναμο και πανταχού παρόντα Πρωτέα: αόρατο ως προς την Ουσία του και χωρίς μορφή, αλλά εμφανιζόμενο κάτω από όλες και από κάθε μορφή. Αυτός που βρίσκεται και εδώ και εκεί, παντού και πουθενά. Είναι ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ. Πανταχού παρόν και όμως Ένας.

Η Ουσία που πληροί,  συνδέει, , περιέχει τα πάντα και περιέχεται σε όλα. Νομίζουμε ότι θα είναι φανερό τώρα ότι είτε αναφέρονται ως θεϊστές, πανθεϊστές ή αθεϊστές, αυτοί οι άνθρωποι είναι στενοί συγγενείς ως προς τα άλλα.

Ας είναι ότι θέλει, από την στιγμή που ένας σπουδαστής εγκαταλείπει την παλιά και πεπατημένη οδό της ρουτίνας και μπαίνει στο μοναχικό μονοπάτι της ανεξάρτητης σκέψης – προς τον θεό- αυτός είναι θεόσοφος.

Ένας αυθεντικός στοχαστής, ένας αναζητητής της αιώνιας αλήθειας «με δική του έμπνευση» για να λύσει τα παγκόσμια προβλήματα. Η Θεοσοφία συνδέεται με κάθε άνθρωπο που με ειλικρίνεια αναζητά με τον δικό του τρόπο τη γνώση της Θείας Αρχής, τη σχέση του ανθρώπου με αυτήν και τις εκδηλώσεις της φύσης από αυτήν.»

Τέτοιοι είναι οι πραγματικοί θεόσοφοι, αυτοί που πραγματικά εργάζονται για την ανθρωπότητα. Οι άλλοι μπορεί να αυτοαποκαλούνται θεόσοφοι, αλλά είναι μόνο κατ’ όνομα, ή όπως τους ονομάζει η Ε.Π.Μ. «κηφήνες της Θεοσοφίας».

Είναι λάθος να είναι κανείς θεόσοφος μόνο κατ’ όνομα; Όχι απαραίτητα. Υπάρχουν διάφοροι βαθμοί αφοσίωσης μεταξύ αυτών που αυτοαποκαλούνται θεόσοφοι. Αλλά μπορεί να είναι μια χαμένη ευκαιρία προκειμένου να κάνει κανείς ένα έργο απόλυτα απαραίτητο  για τους άλλους και για τον εαυτό του.

Η ευκαιρία μπορεί να μην ξαναπαρουσιαστεί για πολλές ζωές. Ακόμη και μια μικρή προσπάθεια που γίνεται με το σωστό κίνητρο και προς την σωστή κατεύθυνση  δεν χάνεται.

Λάθος είναι μόνο όταν κάποιος αυτοαποκαλείται θεόσοφος, αλλά οι πράξεις του προδίδουν ένα κρυφό και εγωιστικό κίνητρο για ανταμοιβή άσχετα από το κακό που μπορεί να προκαλέσει σε άλλους. Αυτοί είναι οι ψευτο-θεόσοφοι.

Η δυσαρμονία εμπνέει και απορρέει από κάθε τους σκοπό, και η διχόνοια ακολουθεί τον κάθε τους λόγο και την κάθε τους πράξη όπως τα απόνερα ενός πλοίου που πλέουν μέσα στην ήσυχη θάλασσα. Βλέπουν τη σχέση τους με το Κίνημα και ό,τι αυτό πρεσβεύει σαν μια ευκαιρία για να προάγουν τη φιλοδοξία τους.  Είναι ειρωνεία, αλλά η σχέση τους με το Κίνημα  τείνει να τραβήξει τη μάσκα που κρύβει τη ματαιοδοξία τους.

Η καλύτερη προστασία δεν είναι η καταδίκη, είναι η αρμονία και η ενότητα στους κόλπους του Κινήματος και η προσήλωση στον υψηλό στόχο που βρίσκεται μπροστά.

Ασπασία Παπαδομιχελάκη

http://www.blavatsky.gr

Η έννοια της αγνότητας

Η έννοια της αγνότητας δεν περιορίζεται μόνο στα γεννητικά μας όργανα και την σεξουαλική μας ορμή, αλλά και στο συναίσθημα, την σκέψη και την θέληση.

Είναι μια ιδιότητα της νέας ψυχής και δεν προέρχεται από το εγώ και την υλική μας φύση, μιας και τίποτα σε αυτό το επίπεδο δεν είναι αμόλυντο, αγνό, τέλειο, αρμονικό, ισορροπημένο.

Κάθε αυθεντική πνευματική διδασκαλία όταν έρχεται σε επαφή με τον κόσμο, εξωτερικεύετε δηλαδή, απευθύνετε σε συνειδήσεις χιλιάδων ανθρώπων που βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα εξέλιξης και κατανόησης, έτσι είναι απόλυτα αναγκαίο αυτή να έρχεται σε συμφωνία, σε επαφή με κάποιους κανόνες που την διαμορφώνουν με την εκάστοτε κοινωνική ηθική και έθιμα της κοινωνίας.

Κατά την διάρκεια των πρώτων χριστιανικών χρόνων συνηθιζότανε ο γάμος με γυναίκες που βρίσκονταν στην ηλικία των 14 χρόνον και όπως καταλαβαίνετε θα ήτανε απόλυτα φυσιολογικό ένα παιδί μιας τέτοιας ηλικίας να μην είχε σεξουαλική επαφή πριν.

Δεν θα ήθελα εδώ να εξηγήσω την ιερότητα του μυστηρίου του γάμου και την σημαντικότητα της ένωσης δυο ανθρώπων που νιώθουν αγάπη και έτσι οδηγούμενοι από αυτή είναι και γίνονται δημιουργικοί σε όλα τα επίπεδα απλά να τονίσω ότι λόγο της διαφορετικής ηθικής και της υποτιθέμενης εξέλιξης της κοινωνίας κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα βλέπουμε αυστηρά και απόλυτα διότι τότε πέφτουμε στο κενό.

Χρειάζεται κατανόηση και αγάπη και διάθεση επικοινωνίας και μετάδοσης της ορθής διδασκαλίας του Χριστού ώστε να μην υπάρχουν ούτε παρανοήσεις ούτε διαστρεβλώσεις.

Ο ανθρωπος που κατανοεί την σημαντικότητα όλων αυτών των συναισθημάτων που οι ανθρώπινες και οι ερωτικές σχέσεις μας δίνουν κατανοεί το πόσο έντονα πρέπει να τις σεβαστούμε και με σοβαρότητα και αγάπη να τις εκφράσουμε εκεί που πρέπει.

Μην ξεχνάτε ότι ο Ιωσήφ παντρεύτηκε την Μαρία όταν αυτή ήτανε 14 χρονών! 

Και αυτός ήτανε και κατά πολύ μεγαλύτερης ηλικίας, αυτό στον σύγχρονο δυτικό κόσμο θα θεωρείτο παιδεραστία. 

Η αγνότητα είναι σαν ένα όμορφο λουλούδι που ευωδιάζει υπέροχα, αλλα δεν είναι παρά σαν ένας σπόρος μέσα μας.

Έχουμε την διάθεση να τον αφυπνίσουμε, να του δώσουμε ζωή; 

Αυτό είναι και ένα εσωτερικό χρέος μέσα στον καθένα από εμάς, άλλωστε εμείς οι ίδιοι δεν επιλέγουμε τον δρόμο μας;

Alchemy – The Art of Change

Posted on October 15, 2012 

Today, the exhibition Alchemy on the Amstel – On Hermetic Medicine in the Golden Age of the Dutch Republic has opened its doors. During the last months curator Cis van Heertum in assistance of Jose Bouman collected manuscripts, sources and objects preserved in the library, but also Museum Boerhaave in Leiden and the Royal Library (KB) in The Hague. 

Exhibition panel texts, guiding scriptures and references were written and integrated in an artistic frame and a digital presentation has been created providing an introductory overview. Last week all these different elements were brought together in – what might be called – one alchemical ‘Gesamtkunstwerk’. 

Until May 17th you are invited to visit the exhibition and become initiated in the mysterious world of Alchemy.

The Alchemy on the Amstel exhibition is subdivided in 5 departments and opens with a brief exploration of traditional Galenic medicine as it was still practised in the Dutch Republic in the Golden Age.

This first part presents an overview of classical medicine largely based on Hippocratic Humorism, which deals with the four humors and corresponding temperaments affecting human (well)-being.

From here, the second part enters the Middle Ages characterized by a scholastic method of an universal and authoritarian approach. In this period a reforming force is represented by Paracelsus and his Spagyrian ‘art of healing’ connecting medicine to the four pillars of Philosophy of Nature, Astronomy, Alchemy and Ethics.

The third part of the exhibition focuses on Dutch medicine and gives an overview of iatrochemistry in the Republic meandering in a fourth part highlighting the toxic chemical element antimony and its characteristics, which was considered the most evocative and controversial of iatrochemical medicines.

The fifth and final part elaborates on Theodor Kerckring, physician and alchemist, who was in favor of the use of antimony in the field of medicine. Kerckring, a friend of Benedictus de Spinoza studied in Leiden and was a follower not only of Paracelsus but also Hermes Trismegistus, whom he extolled as the pater omnium chymicorum, the father of all alchemists.

Although the exhibition here in the Ritman Library mainly focuses on ‘Alchemy on the Amstel’ and its presence in the Dutch Republic, it might be worthwhile to put the exhibition in a larger context by meandering on the concept of Alchemy. When diving in the world of alchemy, different theories, practices, meanings and various etymological interpretations reveal themselves. The word Alchemy itself is thought to be rooted in Old French chimie, Medieval Latin chimia and further back in the Arabic al-kimia (الكيمياء), which is derived from the Ancient Greec chemeia (χημεία) or chemia (χημία) being connected to the Egyptian kēme and hieroglyphic Khmi meaning ‘black earth’. Also a Greec relation forms chumeia (χυμεία), which is associated with mixture. With reference to ‘-al‘, Jamīl Shāmi asserts that there is a type of ‘al-‘ that connotes the essence of something. Applied to chymia or chemia, it then would point at the essence of chumeia, chimia or chemia, in short the essence of mixture. Another interpretation of alchemy is ‘The Art or ‘The Sacred Art’ and many, many more ideas exist with reference to its etymological roots.

As with its meaning, Alchemy as a discipline or practice represents different intentions, styles and ways. According to some, it represents a pure spiritual discipline, others integrate a physical element to it or conceive it as rather physical than spiritual. Some alchemists relate it to the quest for a panacea, the so-called Lapis Philosophorum, the Philosopher’s Stone, which even became the theme of the first part of the world famous Harry Potter series.

Others apply alchemy to the work of transforming ‘lower’ metals into ‘gold’ in a literal sense or rather in a symbolical sense as a process of transmutation: the ‘conscious’ change of the ‘status quo’ to another status quo of a higher order.

In this, of course, risks do exist when forthcoming experiments go wrong and instead of a higher order, a lower order is reached. Nevertheless, all these different viewpoints and associations seem to share a place in what might be called the concept of The Art of (conscious) Change. And here a connection can be made with Magic, which deals with attracting forces to oneself, someone or something and implies to intentionally change its status quo.

When speaking of Alchemy as The Art of Change, it reveals a potential, which might be meaningful for the time we live in today. A time, which can be characterized by transition, the breaking-apart of societal structures, which were in service for a long time, though not necessarily seem to provide optimal answers for the rapidly changing world of today. Change forms the adagium of this time of transition, for transition reflects an in-between phase with change as the way to walk from the world of yesterday to the world of tomorrow. Change is development and development can be scary, it can be destabilizing or traumatic for it may leave the old behind without precisely knowing what comes next.

Though change can also be a pleasant experience, even educative and it generally fosters a (re)connecting force, a force of healing. Change is so to speak a ‘practice’ and when change becomes conscious and enflamed with intention it becomes an ‘Art’. It is Alchemy, which deals with this Art of Change in the broadest sense of the word and it is this Art of Change, which is forming the larger context of the Alchemy on the Amstel exhibition.

The Alchemy on the Amstel exhibition is presented in the Bibliotheca Philosophica Hermetica (BPH) in conjunction with Leyden’s Luxuriance, Green discoveries in the Golden Age, on show in Museum Boerhaave from 11 October 2012 through 5 May 2013.

In addition to ‘Alchemy on the Amstel’ and ‘Leyden’s Luxuriance’, the Universiteitsbibliotheek Leiden will show an exhibition on the History of Pharmacy from 5 October through 31 December 31 2012. This exhibition includes pharmacopeia, rare books on botany and books on the Swiss physician and alchemist Paracelsus (1493-1541).

http://www.ritmanlibrary.com/2012/10/alchemy-the-art-of-change/

Η τέχνη της ψυχής και η υστερόβουλη τέχνη

Picasso

Η τέχνη της ψυχής και η υστερόβουλη τέχνη  

Η γενεσιουργός αιτία της τέχνης είναι από την μια η έκφραση του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, και από την άλλη, πως μέσα από αυτήν την αυτογνωσία που θα αποκομίσει να μπορέσει να μάθει, να βιώσει με ποιον τρόπο θα μπορέσει να παραγάγει το καλό, το ευγενές, την επικοινωνία, την ένωση των ανθρώπων μεταξύ τους.

Ακόμα και όταν περιπαίζει, διακωμωδεί, πρέπει να είναι κόσμια, να σέβεται, να μην διαστρεβλώνει.
Η τέχνη που προάγει την διαμάχη, το μίσος, την αντιπάθεια είναι υστερόβουλη και κομπλεξική και η αιτία δημιουργίας της είναι η συγχυση, ο σκοταδισμός, η βία.

Στην ουσία σε ένα ανώτερο επίπεδο η υψηλότερη μορφή της τέχνης είναι η αντανάκλαση του πνευματικού επίπεδου μέσα στον άνθρωπο, μια θολή θέαση των καθαρών ιδεών μέσα από τις αχνές αισθήσεις μας.

Το να διακωμωδείς την θρησκευτική πεποίθηση ενός ανθρώπου ανεξαρτήτως δοξασίας είναι λάθος, είναι μια μεμπτή πράξη.

Το να αντιμάχεσαι αυτήν την μεμπτή έκφραση τέχνης μέσω βίας και να χειροδικείς είναι και αυτό λάθος.

Ένα λάθος δεν διορθώνεται ποτέ με ένα επόμενο.

Ξέρετε αγαπητοί μου φίλοι πως μέσα από την ιστορία του πολιτισμού της ανθρωπότητας μείνανε σαν κληρονομιά όλα αυτά τα έργα που πηγάζουν από το φωτεινό μέρος της ψυχής, τα υπόλοιπα απλά
έσβησαν, χαθήκαν.

Δεν επιθυμώ να συμφωνήσετε με την άποψη μου απλά να την σεβαστείτε, όταν υπάρχει σεβασμός και ευγένεια τότε όλα μπορούν να γίνουνε πιο εύκολα για όλους εμάς.

Άλλωστε δεν ζούμε όλοι μαζί?

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος

Ούτε καν ο ίδιος δημιουργός μας με όλες αυτές τις θαυμαστές και πανίσχυρες δυνάμεις δεν μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από αυτήν την εκπεσμένη κατάσταση που βρίσκετε σήμερα, αν ο ίδιος δεν το επιθυμεί.

Ο άνθρωπος μπορεί ξανά να βαδίσει την ατραπό της απελευθέρωσης μόνον όταν νιώσει εσωτερικά αυτήν την θαυμαστή και βαθιά επιθυμία μέσα στην ψυχή του.

Αυτός ο πόθος για σωτηρία, αυτή η εσωτερική αφύπνιση δημιουργεί αυτόματα μια γέφυρα μεταξύ του πνεύματος και του ιδίου.

Δεν είναι ένα κάλεσμα μόνον αλλά και μια απάντηση επίσης. 

Εκείνη την στιγμή συνειδητοποιεί ότι αυτός και το Πνεύμα είναι μιας ομοούσιας ουσίας αλλά και ότι αυτό το Πνεύμα, η θεότητα κατοικεί μέσα του.

Τότε βιώνοντας μια εσωτερική σιωπή θα μπορέσει να ακούσει αυτήν την φωνή η οποία θα μπορέσει τότε να τον οδηγήσει, να τον θρέψη, να τον αλλάξει κυριολεκτικά.

Αν και έχουμε γεννηθεί από το πνεύμα δεν είμαστε ένα με αυτό κατα κυριολεξία, έχουμε βλαφθεί ανεπανόρθωτα στο απώτερο παρελθόν λόγο μιας ολέθριας εσφαλμένης συμπεριφοράς και επιλογής.

Όμως μέσα μας, σαν μια κληρονομιά, το πνεύμα που είναι αθάνατο οδηγήθηκε στην ύπνωση και στην λήθη.

Όταν αυτό ξυπνήσει και συνειδητοποιήσει την αποστολή του τότε μπορεί να κατανοήσει όχι μόνο την καταγωγή του, την αποστολή του, αλλα και το τι σημαίνουν τα λόγια : 

Γεννημένος από τον Θεό, 

θανατωμένος στον Ιησού, 

Αναγεννημένος από το Άγιο Πνεύμα.

Σήμερα αυτή η συνειδητοποίηση είναι μιας εξαιρετικής σημασίας διότι βιώνουμε, ζούμε σε ένα πολύ σημαντικό εξελικτικό σκαλοπάτι για όλους εμάς και τον κόσμο γύρω μας.

Η λανθασμένη πορεία της ανθρωπότητας την ωθεί όλο και περισσότερο μέσα στην ύλη, τον εγωισμό, την σκληρότητα, τον πόνο και την βία και σαν συνέπεια όλων αυτών στην αυτοκαταστροφή.

Από την άλλη το Φως μας καλεί σε μια ριζική μεταμόρφωση της ύπαρξης μας δίνοντας μας όλες τις απαιτούμενες δυνάμεις και ενέργειες για μεταστροφή όλων των οχημάτων μας δημιουργώντας έτσι εντελώς νέα, μιας εντελώς διαφορετικής φύσης, ωθώντας  μας έτσι σε θεμελιακή θεραπεία.

Αγαπητοί φίλοι όπως όλοι καταλαβαίνετε εξελίσσεται σήμερα εντός αλλά και εκτός μας  μια τρομερή εσωτερική διαμάχη.

Από την μια ένα ανόσιο πυρ προσπαθεί να μας παγιδεύσει να μας συντρίψει πνευματικά, πολιτιστικά και οικονομικά και από την άλλη  μια ανεξήγητη, στην αρχή, εσωτερική φωνή μας καλεί σε γκρέμισμα κάθε τι ανόσιου και υποκριτικού μέσα μας. 

Όλα αυτά δηλαδή που μας οδήγησαν να ζούμε μέσα σε μια αυταπάτη, δημιουργώντας έτσι εμείς οι ίδιοι μια φυλακή, που την συντηρούμε με την κάθε αναπνοή μας παγιδεύοντας, παρασύροντας με την λανθασμένη μας συμπεριφορά, σκέψη και συναίσθημα τα πάντα γύρω μας.

Ζούμε σε καιρούς αποκάλυψης και μιας μεγαλειώδους εσωτερικής κρίσης, αφήστε την καρδιά σας να σας οδηγήσει στο φως, στην αγάπη, στην αληθινή ζωή, στο Πνεύμα.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος....... 

Klassika Eikonografhmena - Dionysos

Download :

http://www.divshare.com/download/19777641-d1e

Η γεωμετρία του πάθους

Όλη μου η ζωή ένα καράβι 

που κυλούσε ανάμεσα στο στρογγυλό των δίσκων 

το παραλληλόγραμμο των βιβλίων 

και το απύθμενο βάθος 

των γυναικών.

Έτσι ανάμεσα 

στα τετράγωνα 

και τους κύκλους 

νομίζω ότι διαλέγω το τρίγωνο του πυρός 

όλων 

αυτών 

των 

γόνιμων γυναικών με το τεράστιο πάθος 

για συνδιαλλαγή ήχων 

και επιφωνημάτων 

που διαρκούν 

πέρα από την διάρκεια 

και την επάρκεια 

και την λογική της επιστήμης της γεωμετρίας

αν και επαληθευμένα χάνω τον χρόνο και τον χώρο

χάνομε 

και ξανά βρίσκομαι πάλι μέσα σου

εσύ είσαι η μοναδική πηγή μου. 

Στην Κατερινα Χ.