Είναι ο Θεός ο προσωπικός μας υπηρέτης?

Πολλοί άνθρωποι μέσα από τις δυσκολίες της ζωής τους νιώθουν την ανάγκη να επικαλεστούν μια ανώτερη δύναμη που θα τους βοηθήσει, θα τους προφυλάξει ενδεχομένως από κάποιες πικρές και οδυνηρές καταστάσεις που βιώνουν σε μια δεδομένη στιγμή.

Αυτό είναι απολύτως κατανοητό και θεμιτό, προϋποθέτει όμως και μια ανάλογη πορεία, δράση μέσα από την καθημερινότητα, γιατί αν επικαλείσαι την βοήθεια του Πνεύματος, την δράση του Πνεύματος στην ζωή σου αυτή σου η πράξη προϋποθέτει και ένα ανάλογο τρόπο ζωής που αυτό το Πνεύμα σου υπαγορεύει.

Πως θα μπορούσε ένας άνθρωπος που διαπράττει την αδικία ή που ζηλεύει ή μισεί τον συνάνθρωπό του, που λέει ψέματα και υποκρίνεται που δεν έχει διαβάζει ποτέ στην ζωή του την καινή διαθήκη να φτάσει σε μια δεδομένη ψυχολογική στιγμή και να ζητήσει τι? Την δικαιοσύνη που αυτός καταπατά κάθε μέρα ή την αγάπη που δεν έχει μέσα στην καρδιά του.

Το Πνεύμα αγαπητοί μου φίλοι είναι αλήθεια ενδυναμώνει τον άνθρωπο εσωτερικά και τον προφυλάσσει από κάθε πιθανό κίνδυνο στο μέτρο του δυνατού πάντα, αλλά όλο αυτό εξαρτάται από την ίδια την στάση και την συνείδηση του ίδιου του ατόμου.

Με λίγα λόγια, ο Χριστός όντως μας λέει 'κανε ένα βήμα και εγώ θα κάνω δυο βήματα μαζί σου' αλλά όταν  δεν κάνουμε καν ούτε αυτό το πρώτο βήμα μαζί του, από που αντλούμε αυτό το θράσος, αυτήν την ματαιοδοξία, αυτή την έπαρση? Είναι ο Θεός ο προσωπικός μας υπηρέτης?

Διακρίνεται κάτι το παράλογο στα λόγια μου?

Διακρίνεται την Αγάπη που μεταμορφώνει τα πάντα μέσα στην καρδιά σας και αφήστε την να λειτουργήσει με καθαρότητα και αποφασιστικότητα, αυτή είναι ο απόλυτος οδηγός και η πύλη και η ακαταμάχητη ασπίδα μας ενάντια στο κακό και τους υπηρέτες του.

Κάντε αυτό το απαραίτητο βήμα και οικοδομείστε πάνω στον ακρογωνιαίο λίθο τον Ιησού Χριστό ένα νέο ναό που δεν έχει φτιαχτεί από ανθρώπινα χέρια παρά από τον Δημιουργικό Λόγο ο οποίος ανακαινίζει τον γνωστό αλλά και τον άγνωστο κόσμο αυτήν την ίδια στιγμή.