Απόσπασμα από την ομιλία μου στην Άγκυρα που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου
Από το Ευαγγέλιο του Θωμά
47. Ο Ιησούς είπε, «ένας άνθρωπος δεν μπορεί να καβαλήσει δύο άλογα και να λυγίσει δύο τόξα. Ο σκλάβος δεν μπορεί να υπηρετήσει δύο αφεντικά, γιατί θα ικανοποιήσει τον ένα και θα προσβάλει τον άλλο. Κανείς δεν πίνει παλιό κρασί και αμέσως θέλει να πιει νέο κρασί. Το νέο κρασί δεν μπαίνει σε παλιά ασκιά κρασιού, διότι ίσως να σπάσει, και το παλιό κρασί δε μπαίνει σε νέα ασκιά κρασιού διότι ίσως να χαλάσει. Ένα παλιό μπάλωμα δεν ράβεται σε νέο ρούχο, διότι θα προκαλέσει σχίσιμο»
Με αυτά τα λόγια ο Ιησούς μας εξηγεί για άλλη μια φορά ότι όποιος εσωτερικά επιθυμεί να βαδίσει τον δρόμο της μεταμόρφωσης πρέπει να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε αυτόν, δεν χωράει μια μεσαία λύση εδώ όπως συνηθίζουμε να πράττουμε μέσα στην καθημερινότητα μας προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε και τις δυο πλευρές.
Ο στόχος μας, ο σκοπός μας, ο αγώνας και το έργο μας, όλο μας το είναι, πρέπει να αναπνέει και να εργάζεται με τον Κύριο όλης της ζωής σε μια απόλυτη υπηρεσία και αφιέρωση για τον συνάνθρωπο και το Πνεύμα.
Στην προηγούμενή μου ομιλία στην διέλευση σας μίλησα για τις διαφορετικές εποχές πολιτισμού και πως ο άνθρωπος σταδιακά μέσα από τον χρόνο ολοκληρώνεται μέσα στην ύλη, και την σημαντικότητα που αυτή η σύγχρονη εποχή μας προσφέρει, που έρχεται μετά την Ελληνικό-Λατινική ολοκληρώνοντας το νοητικό μας σώμα ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να συλλάβει νοητικά την ευγενή προέλευση του και τα όρια αυτού του κόσμου της ύλης και πως μπορεί συνεπώς να απελευθερωθεί από αυτήν, προσεγγίζοντας το Πνεύμα μέσα από την πανταχού ακτινοβόλα παρουσία του, η οποία είναι δρώσα σε ολόκληρο τον κόσμο την κάθε στιγμή.
Αυτή όμως η θαυμαστή ικανότητα της νόησης του μοιάζει με ένα δίκοπο μαχαίρι γιατί όπως και σήμερα βλέπουμε αντί να τον ανασύρει προς το Πνεύμα, προς το καλό, προς την αγάπη, αντίθετα τον οδηγεί σε περισσότερη σύνδεση μέσα στην ύλη, σε παραλογισμό και ανηθικότητα, βία και σε ένα τεράστιο ψυχικό και σωματικό πόνο.
Όμως εδώ το κείμενο μας εξηγεί ότι αυτή η νέα Χρηστική παρέμβαση σωτηρίας το νέο κρασί, το Πνεύμα δηλαδή, χρειάζεται ένα εντελώς νέο σώμα – φορέα μιας πιο ομοούσιας φύσης με αυτό για να αναπτυχθεί και αυτός είναι 'ο θησαυρός μέσα στην καρδιά μας' ή 'ο κόκκος σίτου' ή 'το Ρόδο' όπως συμβολικά μας περιγράφεται στις γραφές, και όχι τα παλιά σωματικά μας οχήματα που στην ουσία σταδιακά πρέπει να ελαττώνονται, να καθαρίζονται από την νοητική και αστρική βρωμιά συγχρόνως με μια συγκεκριμένη δίαιτα που θα μας προφυλάξει και θα μας καθαρίσει ταυτόχρονα και σε ένα αιθερικό - υλικό επίπεδο γιατί όλες αυτές οι όψεις είναι το ίδιο σημαντικές επίσης.
Δεν ωφελεί το να μην τρώμε κρέας αλλά ταυτόχρονα να έχουμε ζήλια ή μίσος μέσα στην καρδιά μας γιατί και με αυτόν τον τρόπο επίσης αυτό-δηλητηριαζόμαστε ακριβώς το ίδιο, όπως δεν ωφελεί το να είμαστε καλοί άνθρωποι αλλά να καπνίζουμε και να πίνουμε αλκοόλ γιατί απλά οι Πνευματικές ακτινοβολίες και δονήσεις δεν μπορούν να επενεργήσουν μέσα μας μιας και εμείς οι ίδιοι τους κλείνουμε δονητικά την πόρτα. Με λίγα λόγια το κείμενο εδώ μας εξηγεί πως χρειαζόμαστε μια εντελώς νέα διαδικασία σωτηρίας και ότι οι προηγούμενοι τρόποι μύησης που υπήρχαν στις άλλες περιόδους πολιτισμού από την αρχική αυτή της Ινδικής περιόδου μέχρι την Ελληνό Λατινική δεν μας χρησιμεύουν σε τίποτα πλέον.
47. Ο Ιησούς είπε, «ένας άνθρωπος δεν μπορεί να καβαλήσει δύο άλογα και να λυγίσει δύο τόξα. Ο σκλάβος δεν μπορεί να υπηρετήσει δύο αφεντικά, γιατί θα ικανοποιήσει τον ένα και θα προσβάλει τον άλλο. Κανείς δεν πίνει παλιό κρασί και αμέσως θέλει να πιει νέο κρασί. Το νέο κρασί δεν μπαίνει σε παλιά ασκιά κρασιού, διότι ίσως να σπάσει, και το παλιό κρασί δε μπαίνει σε νέα ασκιά κρασιού διότι ίσως να χαλάσει. Ένα παλιό μπάλωμα δεν ράβεται σε νέο ρούχο, διότι θα προκαλέσει σχίσιμο»
Με αυτά τα λόγια ο Ιησούς μας εξηγεί για άλλη μια φορά ότι όποιος εσωτερικά επιθυμεί να βαδίσει τον δρόμο της μεταμόρφωσης πρέπει να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε αυτόν, δεν χωράει μια μεσαία λύση εδώ όπως συνηθίζουμε να πράττουμε μέσα στην καθημερινότητα μας προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε και τις δυο πλευρές.
Ο στόχος μας, ο σκοπός μας, ο αγώνας και το έργο μας, όλο μας το είναι, πρέπει να αναπνέει και να εργάζεται με τον Κύριο όλης της ζωής σε μια απόλυτη υπηρεσία και αφιέρωση για τον συνάνθρωπο και το Πνεύμα.
Στην προηγούμενή μου ομιλία στην διέλευση σας μίλησα για τις διαφορετικές εποχές πολιτισμού και πως ο άνθρωπος σταδιακά μέσα από τον χρόνο ολοκληρώνεται μέσα στην ύλη, και την σημαντικότητα που αυτή η σύγχρονη εποχή μας προσφέρει, που έρχεται μετά την Ελληνικό-Λατινική ολοκληρώνοντας το νοητικό μας σώμα ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να συλλάβει νοητικά την ευγενή προέλευση του και τα όρια αυτού του κόσμου της ύλης και πως μπορεί συνεπώς να απελευθερωθεί από αυτήν, προσεγγίζοντας το Πνεύμα μέσα από την πανταχού ακτινοβόλα παρουσία του, η οποία είναι δρώσα σε ολόκληρο τον κόσμο την κάθε στιγμή.
Αυτή όμως η θαυμαστή ικανότητα της νόησης του μοιάζει με ένα δίκοπο μαχαίρι γιατί όπως και σήμερα βλέπουμε αντί να τον ανασύρει προς το Πνεύμα, προς το καλό, προς την αγάπη, αντίθετα τον οδηγεί σε περισσότερη σύνδεση μέσα στην ύλη, σε παραλογισμό και ανηθικότητα, βία και σε ένα τεράστιο ψυχικό και σωματικό πόνο.
Όμως εδώ το κείμενο μας εξηγεί ότι αυτή η νέα Χρηστική παρέμβαση σωτηρίας το νέο κρασί, το Πνεύμα δηλαδή, χρειάζεται ένα εντελώς νέο σώμα – φορέα μιας πιο ομοούσιας φύσης με αυτό για να αναπτυχθεί και αυτός είναι 'ο θησαυρός μέσα στην καρδιά μας' ή 'ο κόκκος σίτου' ή 'το Ρόδο' όπως συμβολικά μας περιγράφεται στις γραφές, και όχι τα παλιά σωματικά μας οχήματα που στην ουσία σταδιακά πρέπει να ελαττώνονται, να καθαρίζονται από την νοητική και αστρική βρωμιά συγχρόνως με μια συγκεκριμένη δίαιτα που θα μας προφυλάξει και θα μας καθαρίσει ταυτόχρονα και σε ένα αιθερικό - υλικό επίπεδο γιατί όλες αυτές οι όψεις είναι το ίδιο σημαντικές επίσης.
Δεν ωφελεί το να μην τρώμε κρέας αλλά ταυτόχρονα να έχουμε ζήλια ή μίσος μέσα στην καρδιά μας γιατί και με αυτόν τον τρόπο επίσης αυτό-δηλητηριαζόμαστε ακριβώς το ίδιο, όπως δεν ωφελεί το να είμαστε καλοί άνθρωποι αλλά να καπνίζουμε και να πίνουμε αλκοόλ γιατί απλά οι Πνευματικές ακτινοβολίες και δονήσεις δεν μπορούν να επενεργήσουν μέσα μας μιας και εμείς οι ίδιοι τους κλείνουμε δονητικά την πόρτα. Με λίγα λόγια το κείμενο εδώ μας εξηγεί πως χρειαζόμαστε μια εντελώς νέα διαδικασία σωτηρίας και ότι οι προηγούμενοι τρόποι μύησης που υπήρχαν στις άλλες περιόδους πολιτισμού από την αρχική αυτή της Ινδικής περιόδου μέχρι την Ελληνό Λατινική δεν μας χρησιμεύουν σε τίποτα πλέον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου