Το Δέντρο της Πανσοφίας

 Το Δέντρο της Πανσοφίας

Ένας βαθύς και απρόσκοπτος προβληματισμός σχετικά με τα νοήματα που εμπεριέχονται στα πρώτα κείμενα των Ροδοσταύρων βοηθάει στην κατανόηση των πραγματικών στόχων του Τάγματος. Ως εκ τούτου, σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης με τον γρίφο, προσφέρουμε μερικές διευκρινίσεις.

Ο άρχοντας που δίνει στον συγγραφέα το νέο του όνομα είναι ο Θεός (λατ. Deus), και ο Mögling αναφέρεται στη Φύση (Natura) ως σύζυγό του. Ωστόσο, στο άλλο έργο του, Ο καθρέφτης της σοφίας των Ροδοσταύρων, την ορίζει κάπως διαφορετικά, ως "τον κανόνα και οδηγό για κάθε τέχνη, την υπηρέτρια του Θεού και ερωμένη όλων των ανθρώπινων εφευρέσεων, τη μητέρα όλων των ζώων, των φυτών και των ορυκτών, τη λαμπρή λάμψη της Θείας Φλόγας".

Η μελέτη του "Βιβλίου της Φύσης" - η κατανόηση των νόμων της και της σοφίας που αντανακλάται σε αυτούς - είναι αυτή που φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στα πνευματικά μυστήρια. Οι φιλόσοφοι έχουν "εξορίσει τη Φύση από τη γη τους", δηλαδή έχουν εντρυφήσει στη νεκρή γνώση, στον σχολαστικισμό, σε όλα αυτά που οι Ροδόσταυροι αποκαλούν "ακαδημαϊκή θάλασσα". Αυτή η "θάλασσα" περιγράφεται από τον J.W. Andrée στο "Christianopolis": "...Επιβιβάστηκα στο πλοίο "Fantasia", έφυγα από το λιμάνι μαζί με πολλούς άλλους και υπέβαλα τη ζωή μου στους χιλιάδες κινδύνους της αναζήτησης της γνώσης. Σύντομα ξέσπασαν σφοδρές θύελλες φθόνου και συκοφαντίας. Το πλοίο ανατράπηκε και βυθίστηκε".

Η θλιβερή κατάσταση της ακαδημαϊκής ψευδο-σοφίας περιγράφεται επίσης στο Ο Καθρέπτης της Σοφίας των Ροδοσταύρων: "Πηγαίνετε στα πανεπιστήμια, στις ακαδημίες, στα γυμναστήρια, οπουδήποτε, και δεν θα βρείτε τίποτε άλλο παρά άχρηστες και μάταιες διαμάχες, κανέναν να μην έχει ανάγκη από ερωτήσεις για το νόημα του τάδε ή του δείνα κειμένου του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα ή οποιουδήποτε άλλου φιλοσόφου, πολλές συζητήσεις για αμφίβολα πράγματα, από τις οποίες βγαίνετε χωρίς να ξέρετε τίποτε περισσότερο από πριν, και σπάνια θα βρείτε ένα ερώτημα πραγματικά και αληθινά ξεκαθαρισμένο στον πυρήνα του".

Επίσης, στο πρώτο μανιφέστο των Ροδοσταύρων, Fama Fraternitatis, μπορεί κανείς να διαβάσει: "Η διαφωνία κυριαρχεί μεταξύ των επιστημόνων, η υπερηφάνεια και η ματαιοδοξία τους εμποδίζουν να γνωρίσουν την Αλήθεια, η οποία, με τη χάρη του Θεού, μας αποκαλύπτεται τόσο γενναιόδωρα στην εποχή μας στο Βιβλίο της Φύσης".΄

Γίνεται σαφές ότι η ανάγνωση του Βιβλίου της Φύσης σημαίνει να απελευθερώσει κανείς το μυαλό του από το δογματισμό και να το ανοίξει στη Θεία Αλήθεια που ενσαρκώνεται στον κόσμο. Οι Rosencreutzers μίλησαν για τη μεταρρύθμιση των επιστημών σε αυτή τη βάση - κάλεσαν τους ανθρώπους να αναζητήσουν τη Ζωντανή Γνώση, να πνευματοποιήσουν την άθλια ακαδημαϊκή κοινότητα, να αποκτήσουν τους θησαυρούς της αληθινής πανσοφίας. Αυτό το Ροδοσταυρικό κάλεσμα επηρέασε έντονα την πνευματική ελίτ του 17ου αιώνα και παρέμεινε ισχυρό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ενάμιση αιώνα αργότερα, ο Γάλλος μυστικιστής Louis Claude de Saint-Martin έγραψε ότι ο επίδοξος Θεός πρέπει να μάθει να διαβάζει δύο βιβλία, το βιβλίο της Φύσης και το βιβλίο του Ανθρώπου, και στα γραπτά του φιλοσόφου J.J. Rousseau υπάρχουν γραμμές: "Έτσι έκλεισα όλα τα βιβλία. Υπάρχει ένα, ανοιχτό σε όλα τα μάτια, το οποίο είναι το Βιβλίο της Φύσης. Από αυτό το μεγάλο και μεγαλειώδες βιβλίο μαθαίνω να υπηρετώ και να λατρεύω τον θεϊκό του συγγραφέα".

Τα ονόματα των θυγατέρων της Φύσης που μας λέει ο Mögling στον γρίφο είναι τα ονόματα των τεσσάρων στοιχείων (elements).

Ignis - Φωτιά, η κόρη του Athanor.

Aer - Αέρας, η κόρη με τα αγγελικά φτερά.

Aqua - Νερό, η κόρη που μεταφέρει το δοχείο με τον Φιλοσοφικό Ερμή. (Ο υδράργυρος έχει πολλή υγρασία, οπότε εξατμίζεται στη φωτιά, όπως το νερό).

Terra - Γη, σκορπίζοντας στάχτες στο κεφάλι της.

Η εικόνα που δώσαμε ως στοιχείο ("Το Δέντρο της Πανσοφίας") είναι από ένα άλλο βιβλίο ("Ο Καθρέφτης της Σοφίας των Ροδοσταύρων"), οπότε η σειρά των στοιχείων δεν είναι η ίδια με τη σειρά που βρίσκουμε στην "Πανδώρα". Περιέργως, όταν απαριθμεί τα στοιχεία στον Καθρέφτη, ο Mögling προσθέτει σε παρένθεση: "όσον αφορά το ειδικό θέμα του ουρανού και των άστρων, δεν θα πούμε σε κανέναν γι' αυτό".

Γιατί ακριβώς η κόρη με τον Athanor δίνει στο γράμμα της το όνομα του συγγραφέα; Ο Athanor είναι ο αλχημικός κλίβανος, η καρδιά της αλχημείας. Ο Mögling δείχνει ότι η αρχή της φωτιάς είναι η πιο σημαντική στη διαδικασία του εσωτερικού μετασχηματισμού. Δεν πρόκειται για τη φυσική φωτιά, αλλά για την πνευματική αρχή, στη ροδοσταυρική φιλοσοφία, η φωτιά είναι σύμβολο εξαγνισμού, μιας πνευματοποιητικής επαφής με το ανώτερο Φως, μεταμόρφωσης και αναγέννησης, όπως η αναγέννηση του Φοίνικα μέσα σε μια φλεγόμενη φλόγα. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η Μπλαβάτσκυ αναφέρθηκε στους Ροδόσταυρους ως φιλοσόφους της φωτιάς.

Για να κατανοήσουμε τη σημασία της συλλαβής στο τέλος του ονόματος, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι, σύμφωνα με την καμπαλιστική σοφία, τα γράμματα, οι ήχοι και οι συνδυασμοί τους έχουν τεράστια δύναμη. Η συλλαβή אל ("el") σημαίνει "Θεός", γι' αυτό και ο Mögling λέει ότι ξεπερνά τον ουρανό και τη γη στη δύναμή του. Οι ετυμολογικές ρίζες του αγγλικού the All και του γερμανικού das All (σύμπαν, σύμπαν) ανάγονται στο ίδιο. Η συλλαβή αυτή περιλαμβάνεται στα ονόματα των αρχαγγέλων (Αναήλ, "το έλεος του Θεού", Γαβριήλ, "η δύναμη του Θεού", κ.λπ.). Το όνομα που κωδικοποιείται στο αίνιγμα είναι Δανιήλ, που σημαίνει "ο Θεός είναι ο κριτής".

Τώρα ας μιλήσουμε λίγο περισσότερο για το σχήμα του Δέντρου της Πανσοφίας, τη συμβολική αναπαράσταση του Mögling των θεμελίων της κοσμολογίας του Rosencreutz.

Η προέλευση όλων των πραγμάτων είναι ο αιώνιος Θεός, ο Ιεχωβά. Το όνομά του יהוה αναγράφεται σε μια σφαίρα με φτερά. Κάτω στο διάγραμμα βλέπουμε τη Φύση με τις τέσσερις "κόρες" της, τα στοιχεία που, αναμειγνύονται μεταξύ τους και δημιουργούν τον Ήλιο. Γύρω από τη σφαίρα του Ήλιου υπάρχουν τρία βασίλεια: το φυτικό, το ορυκτό και το κατώτερο, αυτό στο οποίο βρίσκεται ο άνθρωπος ως αποτέλεσμα της πτώσης και της απομάκρυνσής του από τον Θεό.

"Αυτός που Τον υπάκουσε πριν από την πτώση", λέει ο καθρέφτης της σοφίας των Ροδοσταύρων, "δεν χρειάστηκε ποτέ να ανησυχεί για τη σοφία, όπως ακριβώς ο Αδάμ δεν είχε καμία έλλειψη και ήταν απαλλαγμένος από αμφιβολίες". Η πτώση, ωστόσο, κατέρριψε το προηγούμενο μεγαλείο του ανθρώπου και "από εκείνα τα λαμπερά φώτα έμειναν μερικές μικρές σπίθες".

Από τότε, ο άνθρωπος βρίσκεται στον έσχατο πάτο, μακριά από τον Θεό, αλλά παραδόξως βρίσκεται στη βάση του συστήματος, σαν να στηρίζεται πάνω του ολόκληρο το σύμπαν. Είναι θεμελιωδώς σημαντικό να κατανοήσουμε τον ίδιο τον άνθρωπο, ο οποίος, όπως γράφει ο Mögling, αποτελείται από δύο μέρη: "ένα ορατό, παροδικό σώμα και μια αόρατη, άφθαρτη ψυχή". Γνωρίζοντας τον εαυτό μας όχι μόνο ως ένα φυσικό σώμα, αλλά ως έναν μικρό κόσμο (παρόμοιο με ολόκληρο το σύμπαν), γνωρίζουμε επίσης τον Θεό. Το "Tibi" γράφεται δίπλα στον μικρόκοσμο, που σημαίνει "σε σένα". Όλος ο κόσμος προσφέρεται στον άνθρωπο ως ένα μεγάλο σχολείο σοφίας και ως μια ευκαιρία για αυτογνωσία, δηλαδή για να γνωρίσει τον Θεό μέσα του.

Παρά την τραγωδία που συνέβη, ο άνθρωπος και ολόκληρος ο γήινος κόσμος εξακολουθούν να συνδέονται με τον Θεό. Όπως βλέπετε, το σχήμα δείχνει ότι όλα τα όντα προέρχονται από μία Πηγή και παραμένουν σε αρμονική σύνδεση του μικρόκοσμου με τον μακρόκοσμο: omnia ab uno (όλα από το Ένα), omnia ad uno (όλα προς το Ένα), veritas simplex (απλή αλήθεια). Αν κοιτάξετε προσεκτικά αυτό το σχήμα και το σκεφτείτε, θα δείτε ότι ο άνθρωπος είναι εκείνος μέσω του οποίου όλη η Δημιουργία πρέπει να επιστρέψει στην Πηγή της.

Σκεφτείτε, αγαπητοί φίλοι, τα λόγια του Daniel Mögling: αν καταλάβετε όλα αυτά, καταλαβαίνετε περισσότερα από ό,τι αν είχατε όλα τα έργα των φιλοσόφων (χωρίς εξαίρεση) στα χέρια σας.

"Ανοίξτε, ανοίξτε τα αυτιά σας,

Όποιος έχει αυτιά να ακούσει, ας ακούσει!

Όποιος έχει μάτια να δει, ας δει!

Όποιος έχει τη γλώσσα να μιλήσει, ας μιλήσει!

Και θα διακηρύξει την παντοδυναμία του Υψίστου".

("Ο καθρέφτης της σοφίας των Ροδοσταύρων").

Μετάφραση G.J.P από το κείμενο του S.F.

Cimelia Rhodostaurotica The Rosicrucians reflected in the manuscripts and prints made between 1610 and 1660

Cimelia Rhodostaurotica

The Rosicrucians reflected in the manuscripts and prints made between 1610 and 1660

Johann Valentin Andreae (1586), the Swabian theologian on whose writings and manifestos the Rosicrucians attribute their movement, has been sending copies of his books to Wolfenbüttel since 1642. Even if the Rosicrucian itself is an enigmatic or, as Goethe saw it, a mysterious appearance, the texts are still open. The name is puzzling. 'Rosenkreutz', Christian Rosenkreutz, is the name of the brotherhood's spiritual father. He is considered the father of the order, and the year 1604, when the tomb of this Christian Rosenkreutz was opened, as described in the Fama Fraternitatis, marks the birth of the Brotherhood of the Rosicrucians. Joost R. Ritman writes in Adam Haslmayr. The first announcer of the Rosicrucian manifestos from this hour of birth: 'It was the beginning of a great intellectual impulse that led to the formation of the first brotherhood - the Tübingen Circle. His inspirer and prophet was Tobias Hess, the spiritual heir of Paracelsus [... J. Johann Valentin Andreae was responsible for the compilation of the written statements. ' Some speak of a Reformation in the context of the Rosicrucian movement, others speak of a prophetic-chiliastic movement in anticipation of a 'new time'.

In any case, the 17th century Rosicrucian movement was an important aspect of the cultural, intellectual, and religious history in Europe at that time, and most of the spirits of that era dealt with this spiritual movement in one way or another. This controversy has continued and continues to this day. It occasionally escapes the rationality of modernity, although the movement of the Rosicrucians, in their search for the perfection of the individual and their pursuit of cosmic harmony, is itself an expression of the departure into modernity. The Herzog August Library with its collection thanks to Herzog August d.J. (1579-1666) unique collection of manuscripts and prints from the 17th century was happy to turn to this subject, well aware of the fact that behind the eyes of the printed and handwritten texts there is still a world that is not easy for everyone opens.

Erhard Kästner, director of the Herzog August Bibliothek from 1950 to 1968, said that the Herzog August Bibliothek should collect what the European spirit continues to manifest itself in. Duke August d. done, and she will continue to do so. At the same time, the Herzog August Library sees it as its task to provide insights into the history of the spirit, science and spirituality of Europe. The exhibition accompanied by this catalog is the fruit of the long collaboration between the Herzog August Bibliothek and the Bibliotheca Philosophica Hermetica. In 1994 a conference took place in Wolfenbüttel as the 35th Wolfenbüttel symposium and to a certain extent as a kick-off event for the Rosenkreuzer exhibition on the topic: 'Rosenkreuz as a European phenomenon'. On November 24, 1994, Mr. Joost R. Ritman and Prof. Dr. Frans A. Janssen from Dr. Carlos Gilly wrote the book Adam Haslmayr. The first proclaimer of the Rosicrucian manifestos presented to the Duke August Library. In this book, the 'veil' that has so far been 'above the real beginning and origin of the Order of the Rosicrucians was lifted.' Goost R. Ritman).

This catalog, printed again for the exhibition in Amsterdam, adorned with numerous photos from the Herzog August library, not only documents the history of the Rosicrucian movement, but also gives an insight into the prehistory, starting with the works of Hermes Trismegistos, his Corpus Hermeticum first appeared in print in 1471 in a translation commissioned by Cosimo de Medici. Using the richly illustrated books, prints and manuscripts, the catalog guides you through the exhibition and also shows us some documents taken from life, such as the arrest warrant against Benedictus Figulus, Innsbruck, October 31, 1612, which seeks to intervene in someone's life. The catalog guides the visitor through what the catalog itself says (p.85) is the 'thicket of the Rosicrucian book jungle' and provides guidance. The catalog and exhibition guide us through the history of a spiritual struggle for perfection and at the same time show the successes and failures of this effort. The Herzog August Bibliothek is grateful to the Bibliotheca Philosophica Hermetica Amsterdam and its staff for the friendly and informative cooperation.

Professor Dr. Helwig Schmidt-Glintzer

Director of the Herzog August Bibliothek Wolfenbüttel

Google translation...

https://www.amazon.co.uk/Cimelia-rhodostaurotica-Rosenkreuzer-entstandenen-Handschriften/dp/9071608069

Οι βασιλείς και οι καίσαρες - Από τον Αλχημικό Γάμο του Χριστιανού Ροδόσταυρου

Οι βασιλείς και οι καίσαρες - Από τον Αλχημικό Γάμο του Χριστιανού Ροδόσταυρου

'' Γνωρίζουν ότι στην προσκλητήρια επιστολή
κανείς άνθρωπος δεν έχει εδώ κληθεί
που δεν θα ήθελε εδώ και καιρό πολύ
όλα τα θαυμαστά δώρα
από τον Θεό να δεχτεί
που δεν κοσμείται με τον πόθο να Σωθεί
που είναι εδώ σε ισχύ.
Επειδή θέλουν να πιστεύουν
ότι δεν θα είναι κανείς τόσο αναιδής
που παρά τους όρους τους αυστηρούς
θα έχει τολμήσει εδώ να εμφανιστεί
αν δεν έχει για καιρό πολύ
για τον γάμο προετοιμαστεί
να ελπίζεται όλοι εσείς
ότι όλα τα αγαθά σε όλους θα δοθούν.
Χαίρονται που σε τόσο δύσκολους καιρούς
τόσοι πολλοί για το έργο έχουν ετοιμαστεί.
Εν τούτοις οι άνθρωποι είναι τόσο αναιδείς
που την χοντροκοπιά τους δεν κοιτούν
και συνωστίζονται εκεί που δεν έχουν προσκληθεί.

Για να μην υπάρξει εδώ κακός κανείς
κανείς πονηρός με τους άλλους να αναμιχθεί
και να έχουν σε λίγο, όπως το επιθυμούν
ένα Γάμο καθαρό
θα στηθεί την μέρα την αυριανή

 ο μεγάλος ζυγός.
Τότε μπορεί ο καθένας εύκολα να μετρήσει
τι έχει στο σπίτι του αφήσει.
Αν υπάρχει στο πλήθος αυτό
κάποιος που δεν είναι άξιος για τον Γάμο αυτό
ας τρέξει γρήγορα στην άκρη
γιατί αν συνεχίσει να παραμένει εδώ
θα χάσει την Χάρη αυτή
και το πρωί θα πρέπει να τιμωρηθεί.

Όποιος είναι σίγουρος για αυτό
ας μείνει στην αίθουσα το βράδυ.
Μέχρι το πρωί θα έχει ελευθερωθεί
και δεν θα έρθει ποτέ πια εδώ.
Όποιος όμως γνωρίζει ότι αξίζει
τον Υπηρέτη του ας ακολουθήσει
και το δωμάτιο του θα του δείξει
για να ησυχάσει
με δόξα τον αναμένει ο Ζυγός
αλλιώς θα είναι σε αυτούς ο ύπνος σκληρός.

Στους άλλους δίνεται η ευκαιρία εδώ
γιατί όποιος παρά την ικανότητα του πράττει
θα ήταν πιο καλά για αυτόν
αν δεν ήταν πια εδώ.
Ελπίζουμε όμως για όλους το πιο καλό. ''

Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν σε ένα όριο μεταξύ της τελευταίας όψης της έβδομης περιοχής μέσα στην οποία ζούμε και της αρχής της έκτης κοσμικής περιοχής ή το Πρωταρχικό Βασίλειο.

Εκεί ο ένας κόσμος αγγίζει τον άλλον, ο ένας χάνεται μέσα στον άλλον, είναι σαν μια πύλη μέσα στην οποία οι γνωστές δυνάμεις της φύσης δεν λειτουργούν.

Όμως οι περισσότεροι από αυτούς τους δρόμους έστω και αν δημιουργούν μια αστρική εκλέπτυνση δεν αντιστοιχούν δομικά με την κυρίως αίθουσα του Γάμου.

Για αυτό και υπάρχει ένας συνωστισμός στον προαύλιο χώρο μέσα στον οποίον βλέπουμε από σεβάσμιους ανθρώπους μέχρι βασιλείς και καίσαρες, ή περισπούδαστους ανθρώπους που κρατάν σφιχτά στα χέρια τους κάποια σημαντικά για αυτούς βιβλία, άλλοι κομπάζουν αδιάκοπα λέγοντας πως μπορούν να πετύχουν τα πιο περίπλοκα και φανταστικά πράγματα.

Ώμος η Παρθένος στην ομιλίας της πριν την μεγάλη κρίση τους εξηγεί μέσα από αυτόν τον λόγο προειδοποιώντας όλους και ωθώντας τους μέσα σε μια αυτό κρίση.
Γιατί όσοι δεν αντιστοιχούν όχι μόνο θα διωχθούν αλλά θα σημαδευτούν και θα τιμωρηθούν.

Μόνον όσοι έχουν εργαστεί εσωτερικά και έχουν μοχθήσει για αυτό και είναι ταπεινοί και γεμάτοι σεβασμό θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν την επόμενη μέρα τους ζυγίσματος των επτά βαρών, ώστε να μπορέσουν να εισέλθουν μέσα στην αίθουσα του Γάμου όπου θα συναντήσουν τον Νυμφίο, πριν όμως συμβεί αυτό και κατά την διάρκεια του τραπεζιού τους δίνεται συμβολικά ένας ένα χρυσόμαλλο δέρας το οποίο συμβολίζει στην ουσία την δυνατότητα της εισδοχής στο κυρίως μέρος της αδελφότητα εφόσον ο αστρικός τους μανδύας έχει μεταμορφωθεί πλήρως και συνεπώς αντιστοιχεί με την Φύση της έκτης κοσμικής περιοχής, γιατί να μην είστε πλανημένοι εκεί ζει και λειτουργεί η Αδελφότητα Όλης της Ζωής.

The Mission of Christian Rosenkreutz by Rudolf Steiner

The Mission of Christian Rosenkreutz Its Character and Purpose By Rudolf Steiner

GA 130

These lectures, delivered in several European cities, cover many details of the tasks and deeds of Christian Rosenkreutz and Rosicrucian Christianity, such as his influence on G.E. Lessing and Madame Blavatsky. Other related topics include the mission of Gautama Buddha on Mars, the Bodhisattva Jeshu ben Pandira and his secret connection with the Gospel of St. Matthew, the coming of Maitreya Buddha, the workings of karma, and the living etheric reality of Christ today and the future stages of his increasing manifestation to humanity.

Transcriptions and Notes of seven lectures given in the years 1911 and 1912. Also known as Esoteric Christianity and the Spiritual Leadership of Humanity (23 lectures). Published in German as Das Esoterische Christentum und Die Geistige Fuehrung der Menschheit. (Bibl, Nr. 130). This English edition of lectures is published with the permission of the Rudolf Steiner-Nachlassverwaltung, Dornach, Switzerland. 

CONTENTS

Lecture I.         The Dawn of Occultism in the Modern Age January 27, 1912
Lecture II.        The Dawn of Occultism in the Modern Age January 29, 1912
Lecture III.       The True Attitude to Karma February 08, 1912
Lecture IV.       Intimate Workings of Karma February 09, 1912
Lecture V.        The Christ Impulse as Living Reality November 18, 1911
Lecture VI.      The Starry Heaven Above Me — The Moral Law Within Me December 19, 1912
Lecture VII.     The Mission of Gautama Buddha on Mars December 18, 1912

*******

The Mission of Christian Rosenkreutz

Wien, 9th February, 1912

V. THE CHRIST IMPULSE AS LIVING REALITY

As a supplement to the lectures given in the year 1912 on the mission of Christian Rosenkreutz, we publish certain material from the year 1911. It will help us find the thread between the work of Jeshu ben Pandira, [footnote: See Jeshu ben Pandira by Rudolf Steiner, also lectures 5 and 6 of the “Gospel of St. Matthew.’] the teacher of the Essenes, and that of Christian Rosenkreutz.

Christ works as a macrocosmic Power and is not a teacher like the other teachers of humanity. He has united Himself with the Earth, as a reality, as power, as very life.

The loftiest teachers of the successive epochs are the Bodhisattvas who already in the pre-Christian era pointed to Christ in His full reality of being; again in the post-Christian era they point to Him as a Power Who is now united with the Earth. Thus the Bodhisattvas work both before and after Christ's physical life on Earth. He who was born as the son of a King in India, 550 years before Christ, lived and taught for twenty nine years as a Bodhisattva, and then ascended to the rank of Buddha; thereafter he was never again to appear on the Earth in a body of flesh but from then onwards he worked from the spiritual world. When this Bodhisattva had become Buddha, he was succeeded by the new Bodhisattva whose mission it is to lead mankind to an understanding of the Christ Impulse. All these things had come to pass before the appearance of Christ on the Earth. About the year 105 B.C. there was living in Palestine a man greatly defamed in rabbinical literature. His name was Jeshu ben Pandira and he was an incarnation of this new Bodhisattva. Jesus of Nazareth is an essentially different being, in that when he (Jesus of Nazareth) reached the age of 30, he became the bearer of Christ, at the Baptism by John in the Jordan. It was Jeshu ben Pandira from whom the Essene teachings were mainly derived. One of his pupils bore the name of Matthew, and he too pointed to the Mystery of Golgotha. Jeshu ben Pandira was stoned by his enemies and his corpse was hung on a cross as a further mark of contempt. His existence can be established without the help of occult research for plenty is said about him in rabbinical literature, although the information is either misleading or deliberately falsified. He bore within him the Individuality of the new Bodhisattva and was the successor of Gautama Buddha. The name of his pupil Matthew passed over to later pupils. The content of the Gospel known by that name had already been in existence since the time of the first Matthew, in the form of a description of the rituals contained in the ancient Mystery-scripts. In the life of Christ Jesus, the essential content of these Mysteries became reality on the physical plane. What were previously only pictures from the Mysteries, seeds as it were of subsequent happenings, now became reality. Thus the Christ Mystery had already been known prophetically, had indeed been enacted in the ceremonies of the ancient Mysteries, before it became, once and once only, an actual event on the physical plane.

It is also necessary for us to know that one of the characteristics of the incarnations of the Bodhisattva is that in his youth he cannot be recognised as such. Between his thirtieth and thirty-third years a great revolution takes place in the soul and the personality is fundamentally transformed. For example, a Moses- or Abraham-Individuality can take possession of the personality of a Bodhisattva at this time of his life.

About 3,000 years after our present time, this Bodhisattva will become the Maitreya Buddha. And then his influence from the spiritual world will flow into the hearts of men as a magic, moral power. The stream going forth from the Maitreya Buddha will unite with the stream of Western spiritual life connected with Christian Rosenkreutz.

The Bodhisattva who once lived as Jeshu ben Pandira comes down to the Earth again and again in a human body and will continue to do so in order to fulfill the rest of his task and particular mission which cannot, as yet, be completed. Although its consummation can already be foreseen by clairvoyance, there exists no larynx capable of producing the sounds of the speech that will be uttered when this Bodhisattva rises to the rank of Buddha. In agreement with oriental occultism, therefore, it can be said: 5,000 years after Gautama Buddha, that is to say, towards the end of the next 3,000 years, the Bodhisattva who is his successor will become Buddha. But as it is his mission to prepare human beings for the epoch connected paramountly with the development of true morality, when, in the future, he becomes Buddha, the words of his speech will contain the magic power of the Good. For thousands of years, therefore, oriental tradition has predicted: Maitreya Buddha, the Buddha who is to come, will be a Bringer of the Good by way of the word. He will then be able to teach men of the real nature of the Christ Impulse and in that age the Buddha stream and the Christ stream will flow into one. Only so can the Christ Mystery be truly understood. So mighty and all-pervading was the Impulse poured into the evolution of mankind that its waves surge onwards into future epochs. In the fourth epoch of post-Atlantean civilisation this Impulse was made manifest in the incarnation of Christ in a human, physical body. And we are now going forward to an epoch when the Impulse will manifest in such a way that human beings will behold the Christ on the astral plane as an Ether Form.

Yesterday we heard that in still later epochs men will be able to behold Him in even higher forms in the aesthetic and moral spheres. But when we speak in this way of the Christ Impulse we are concerned with ideas which will be resolutely opposed above all by the Churches of Christendom. Great and incisive measures have been and are necessary in the onward progress of human evolution in order to promote increasing understanding of the Christ Impulse. Hitherto, indeed, such understanding has been lacking. And anyone who casts an eye at modern theology will perceive not only the futility of the attitude maintained by the opponents of Christianity, but also by those who claim to be steadfast adherents. The theosophical Movement in the West should have become that stream of spiritual life which out of true and genuine sources awakens understanding for Christianity in the modern age, but such endeavours met with strong opposition.

It is important to understand the real sources of Christianity, but owing to lack of time they cannot all be mentioned today. We shall speak only of those which have been accessible to mankind since the thirteenth century.

Since the thirteenth century, the Movement connected with the name Christian Rosenkreutz has been an integral part of the spiritual life of mankind. Spiritual measures of a very definite kind were necessary in the thirteenth century to enable the influence connected with this name to become part of the spiritual life of the modern age. At that time, when the spiritual world was entirely shut off from human vision, a “College“ of twelve wise men came together. All the spiritual knowledge of the world and its secrets then existing was gathered into this College — distributed as it were in different sections. By means of certain occult processes there had been transmitted to seven of these twelve wise men, the wisdom that had passed over from Atlantis into the holy Rishis. In four others lived the wisdom of the sacred mysteries of the Indian, Persian, Egyptian and Graeco-Latin epochs respectively. And what existed in those days of the kind of culture which was to characterise the Fifth post-Atlantean epoch — this constituted the wisdom of the twelfth. The whole range of spiritual life was accessible to these Twelve.

Now it was known at that time that a certain Individuality who had been a contemporary of the Mystery of Golgotha, was to be born, again as a child. Meanwhile, through a number of incarnations, this Individuality had unfolded a power of deep and fervent piety, devotion and love. The College of the twelve wise men took this child into their care soon after he was born; shut off from the outside, exoteric world, he came under no influence save theirs; they were his teachers as well as caring for his bodily needs. The manner of the child's development was altogether unique; the profound spirituality he bore within him as the fruit of many incarnations came to expression, too, in his outer, bodily form. He was a weak and sickly child, but his body became marvelously transparent. He grew up and developed in such a way that a radiant, shining Spirit indwelt a body that had become transparent. Through the processes of a profoundly wise form of education, all the wisdom from the ages preceding and during post-Atlantean times which the twelve wise men were able to give forth, rayed into his soul. By way of the deeper soul-forces, not by way of the intellect, the treasures of all this wisdom united in the soul of this child. He then fell into a strange condition. For a certain period of time he ceased to take nourishment; all external functions of life were as though paralyzed, and the whole of the wisdom received by the child rayed back to the Twelve. Each of them received back what he had originally given, but now in a different form. And those twelve wise men felt: Now, for the first time, the twelve great religions and world-conceptions have united into one interconnected whole, have been given to us! And henceforward there lived in the twelve men what we call Rosicrucian Christianity.

The child lived only a short time longer. In the external world we give the name Christian Rosenkreutz to this Individuality. But it was not until the fourteenth century that he was known by this name. In the fourteenth century he was born again and lived then for more than a hundred years. Even when he was not incarnated in the flesh, he worked through his ether body, always with the purpose of influencing the development of Christianity in its true form as the synthesis of all the great religions and systems of thought in the world. And he has worked on into our own time, either as a human being or from his ether-body, inspiring all that was done in the West to establish the synthesis of the great religions. His influence today is waxing and growing greater all the time. Many a person of whom we do not expect it, is a pupil chosen by Christian Rosenkreutz. Even today it is possible to speak of a sign by means of which Christian Rosenkreutz calls to one whom he has chosen. Many people can apprehend this sign in their life; it may express itself in a thousand ways, but these different manifestations all lead back to a typical form which may be described as follows. —

The choice may, for example, happen in the following way. — A man embarks upon some undertaking; he spares no effort to make it successful and forges straight ahead towards his goal. While he is ruthlessly making his way in the world (he may be a thorough materialist), suddenly he hears a voice saying: “Stop what you propose to do!” ... And he will be aware that this was no physical voice. But now suppose that he does abstain from his project. If he has actually done this he may realise that if he had continued ruthlessly towards his goal, he would certainly have been led to his death. These are the two fundamentals: that he knows with certainty, firstly, that the warning came from the spiritual world, and secondly, that death would have come to him had he persisted in his undertaking. It is therefore revealed to one who is to become a pupil: You have actually been saved, moreover by a warning proceeding from a world of which, to begin with, you know nothing! So far as circumstances of the earthly world are concerned, death has already come to you and your further life is to be regarded as a gift ... And when the man in question realises this he will be led to the resolve to work in a spiritual movement. If the resolve is taken, this means that he has actually been chosen. This is how Christian Rosenkreutz begins to gather his pupils around him, and many human beings, if they were sufficiently alert, would be conscious of such an event in their inner life.

The human beings of whom it can be said that they were, or will now be, united in this way with Christian Rosenkreutz, are those who should be the pioneers of a deeper understanding of esoteric Christianity. This stream of spiritual life connected with Christian Rosenkreutz provides the highest means for enabling the Christ Impulse to be understood in our present time. The beginning was already made long, long ago — a hundred years before the Mystery of Golgotha, through Jeshu ben Pandira whose essential mission was to make preparation for the coming of Christ. He had a pupil, Matthew, whose name subsequently passed over to a successor who was living at the time of Jesus of Nazareth. The greatest deed wrought by Jeshu ben Pandira was that he was the originator and preparer of the Gospel according to St. Matthew. The content of this Gospel derives from a ritual of Initiation and passages such as that concerning the Temptation, and others, too, originate from enactment's in the ancient Mysteries. All these processes in the evolution of humanity were to become fact on the physical plane too. And this was what was written down, in outline, by the pupil of Jeshu ben Pandira.

Jeshu ben Pandira was not spared from the hard fate he himself predicted; he was stoned and his corpse suspended on a cross. The original chronicle was preserved in the hands of a few of his adherents, in deep secrecy. We can best realize what happened to it later on, from what the great Church Father Jerome himself says, namely that he had received the document of the Matthew Gospel from a Christian sect. The original record was held at that time in the secret keeping of a small circle and through certain circumstances came into the hands of Jerome. He was charged by his Bishop with the task of translating it. Jerome himself narrates this; but he says at the same time that because of the form and manner of the transcription, it should not pass into the hands of the outside world. He wanted to translate it in such a way that its secrets would remain secret — and he says, furthermore, that he himself does not understand it. The character of what came into existence in this way was such that in secular language one man could express it in one way and another in a different way. And this is how it has come down to posterity. In reality, therefore, the world does not yet possess the Gospels in their true form. There is every reason and justification for spiritual research today to shed new light upon the Gospels. Spiritual research goes back to the Akasha Chronicle because there and there only are they to be found in their original form.

Let there be no mistake about it. — Christianity in its true form has yet to be raised from the ruins. One sign among many others indicates how necessary this is. For example, in the year 1873, in France, a count was taken of those who could be said to belong inwardly and genuinely to Catholicism. They amounted to one-third; the other two-thirds proved no longer to be adherents in the real sense — and these two-thirds were certainly not composed entirely of people who never feel the need of religion! Life today is such that the religious longings of men do indeed incline towards Christ; but the true sources of Christianity must be rediscovered. And it is to this end that the stream of spiritual life going out from Jeshu ben Pandira flows into unity with the other stream which, at the beginning of the thirteenth century, is connected with the name of Christian Rosenkreutz.