Η αλχημεία η πρακτική μαγεία και ο πνευματισμός

Η αλχημεία η πρακτική μαγεία και ο πνευματισμός

Στο παρελθόν υπήρξαν μεγάλοι διανοητές οι οποίοι συνδύασαν την αλχημεία με την πρακτική μαγεία και τον πνευματισμό.
Ο δυναμικός αυτός συνδυασμός από την μια τους ώθησε σε μεγάλα συνειδησιακά και γνωστικά βάθη αλλά και σε μια τεράστια οφθαλμοφανή αυταπάτη και ιδιοτέλεια.

Εκεί πέφτοντας θύματα νοσηρών αστρικών οντοτήτων τους μετέφεραν μια άχρηστη και επίπλαστη γνώση η οποία αν και αποδίδει στον άνθρωπο δύναμη και ικανότητες κατά κυριολεξία κατακαίει την πνευματική του ουσία.

Επίσης οι κώδικες αυτοί και οι πρακτικές τους οποίους πήραν από υποτιθέμενους αγγέλους και αρχαγγέλους δεν είναι παρά δυναμικές γέφυρες μεταξύ του ορατού μας κόσμου και της ανοσιότητας που επικρατεί στην αστρική σφαίρα της γης.
Με λίγα λόγια βλέπουμε ξανά μπροστά στα μάτια μας την ίδια την αιτία της πτώσης.

Πολλοί ανόητοι ερασιτέχνες του χώρου αυτού προσπαθούν να τους μιμηθούν με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η ουσία κάθε Ιερής δοξασίας ξεκινάει από την απλή διαπίστωση της ατέλειας του ανθρώπου και του κόσμου του και την διακοπή κάθε υλικής μας έκφανσις όσον αφορά το αστρικό μας σώμα γιατί στην ουσία αυτό μας ορίζει και μας κατευθύνει, η ιδιοτέλεια δηλαδή.

Επομένως καμία πνευματική διεργασία δεν μπορεί ποτέ να αρχίσει αν δεν υπάρξει από την μια μια ουσιαστική αφύπνιση του σπινθήρα πνεύματος μέσα στην καρδιά και ο απαραίτητος εξαγνισμός που θα τον αναπτύξει πλήρως.

Όλα τα άλλα είναι απλά κουραφέξαλα χάσιμο χρόνου επιβλαβή και ανόητα και οδηγούν έναν έξυπνο άνθρωπο αλλά φαντασμένο μέσα από αυτό το μολυσμένο ποτήρι να φωνάζει σαν κόκορας :

''no one has such powers but he who has cohabited with the elements, vanquished nature, mounted higher than the heavens, elevating himself above the angels to the archetype itself, with whom he then becomes co-operator and can do all things.''