'Εσωτερικός Χριστιανισμός από την περιπλοκή στην απλότητα'
Ποιοι είσαστε?
Ποιοι είμαστε εμείς?
Γιατί έχετε έρθει εδώ?
Γιατί έχουμε έρθει εδώ και ποιος είναι ο σκοπός μας?
Ποιοι είμαστε εμείς?
Γιατί έχετε έρθει εδώ?
Γιατί έχουμε έρθει εδώ και ποιος είναι ο σκοπός μας?
Δεκάδες
ερωτήματα έρχονται στο νου μας μέσα στην καθημερινότητά μας, τα
περισσότερα από αυτά συνήθως μένουνε αναπάντητα μέσα από μια αδιαφορία
που δείχνουμε ή γιατί απλά έτσι έχουμε συνηθίσει να κάνουμε.
Ο σημερινός άνθρωπος είναι γεγονός ότι έχει αρχίσει με όλο ένα και αυξανόμενο ρυθμό να απομακρύνεται από την εσωτερική του ουσία, μέσα από τις δυσκολίες της ζωής, τους συνεχείς αγώνες, τον πόνο, τις απογοητεύσεις, την ανασφάλεια και τις αβεβαιότητες, πολύ λίγος χρόνος του μένει ώστε να σταματήσει σε μια δεδομένη στιγμή όλη αυτήν την φασαρία του νου, και την ταραχή, την φόρτιση της καρδιάς του, και να ρίξει φως , να ασχοληθεί με το βάθος του Όντος του, και έτσι με την πηγή όλων αυτών των προβλημάτων.
Στην πραγματικότητα, μόνο ένα ελάχιστο μέρος συνήθως επιλύεται από όλα αυτά, ένα πολύ μικρό φως ρίχνετε από εμάς κατά την διάρκεια της μέρας πάνω στα θεμελιώδη ερωτήματα του κόσμου και της ύπαρξης μας, που ενδεχομένως αυτά θα μπορούσαν να μας προβληματίσουν, να μας βοηθήσουν, να μας απελευθερώσουν ίσως, να μας βγάλουν από αυτήν την φυλακή που εμείς έχουμε δημιουργήσει με την βοήθεια των άλλων, την οποία συντηρούμε με την κάθε αναπνοή μας, με την κάθε κίνηση και έκφραση της προσωπικότητας μας.
Σε μια δεδομένη στιγμή αληθοφάνειας, στεκόμαστε μπροστά στον καθρέπτη του σπιτιού μας, αντικρίζουμε με σοβαρότητα και ειλικρίνεια το πρόσωπο μας και αναρωτιόμαστε ... ποιος είμαι?
Σε μια στιγμή μιας εσωτερικής κρίσις αναρωτιόμαστε τι έχουμε τελικά απογίνει μετά από όλα αυτά τα χρόνια που περάσαν σαν αστραπή μπροστά από τα μάτια μας?
Αν οι σκέψεις των νεανικών μας χρόνων, οι αρχικές μας επιθυμίες και τα όνειρα μας, ότι πιο ευγενικό υπήρχε και καλούνταν σε εξέλιξη, σε δημιουργία, τελικά έλαβε χώρα, πραγματοποιήθηκε?
Μήπως αυτός που αντικρίζω δεν είμαι εγώ?
Μήπως μέσα από τον χρόνο έχω γίνει κάτι άλλο?
Κάποιος άλλος?
Ποιοι είσαστε, ποιος είμαι? που βαδίζω? τι πρέπει να κάνω? ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης μου?
Έρχεται ενδεχομένως ξαφνικά, μια στιγμή αυτό κρίσης στην ζωή του ανθρώπου μέσα από την οποία νοιώθει ένα εσωτερικό κάλεσμα μέσα του, εκείνη την στιγμή πρέπει με μεγάλη σοβαρότητα και υπευθυνότητα να ανταποκριθεί.
Ταυτόχρονα του δημιουργείται μια ενεργητική διάθεση στο να θέλει να δώσει απαντήσεις, να προσπαθήσει να δώσει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα αλλά και σε όλα όσα ενδεχομένως προκύπτουν από αυτή την αυτό κρίση, ένα προϊόν, το αποτέλεσμα μιας ψυχής που ωρίμασε μέσα από τον χρόνο.
Ποιος είμαι άραγε;
Μήπως είμαι ένα κατακερματισμένο θλιβερό αποσπασματικό ατελές και γεμάτο έπαρση και εντάσεις Ον, που δεν μπορώ ούτε μια στιγμή να ελέγξω την λειτουργία της σκέψης μου που είναι άμεσα χωριστική και δημιουργεί αφάνταστες περιπλοκές και βια;
Τα συναισθήματα μου φέρονται από εδώ και από εκεί μέσα από μια ακόρεστη επιθυμία για ευχαρίστηση και ηδονή και εκμετάλλευση των άλλων...;
Ναι είμαι, είναι αλήθεια, έχω γίνει μια μηχανή ακόλαστης ευχαρίστησης και εκμετάλλευσης των άλλων, ένας ψεύτης, ένας υποκριτής, ένα βίαιο μοχθηρό ζώο που κατασπαράσσει και καταστρέφει τα πάντα γύρω του. Ένας βρικόλακας.
Όμως αρχίζοντας να τα κατανοώ όλα αυτά προβληματίζομαι και αναρωτιέμαι...
Μπορώ να αλλάξω; Θέλω να αλλάξω;
Υπάρχει κάποιος τρόπος, μια διαδικασία μέσα από την οποία να μπορεί αυτή η αλλαγή να πραγματοποιηθεί;
Ναι υπάρχει αγαπητοί μου φίλοι.
Το πρώτο βήμα το οποίο μια αυθεντική σχολή μυστηρίων κάνει είναι να τοποθετήσει μπροστά στον μυούμενο ένα καθρέπτη μέσα από τον οποίο να δει, να κατανοήσει την πραγματικότητα του και την πραγματικότητα του κόσμου μέσα στον οποίο ζει και αναπνέει.
Να διακρίνει τις ποιότητες του, τα ελαττώματα του ώστε να ριχθεί φως μέσα στα βάθη της ψυχής του, ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει αυτήν την ορθή εσωτερική κατανόηση που θα τον βοηθήσει να κάνει τα πρώτα του ουσιαστικά και καθοριστικά βήματα σαν ένας αληθινός άνθρωπος ώστε να μπορέσει σταδιακά να οδηγηθεί έξω από αυτήν την φυλακή, από αυτόν τον λαβύρινθο που μέσα από εκεί αναλωνόταν διαρκώς και ήτανε φυλακισμένος για εκατοντάδες χρόνια.
Όμως αγαπητοί μου φίλοι ούτε για μια στιγμή να μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό, όλη αυτή η διεργασία φώτισης όλη αυτή η καθαρή απελευθερωτική ενέργεια δεν εκπορεύεται, δεν προέρχεται από τον άνθρωπο αλλά από το Πνεύμα.
Ο άνθρωπος, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να απελευθερώσει έναν άλλον, αυτό είναι αδύνατον, μόνο το Πνεύμα μπορεί.
Μέσα στην σκοτεινή φυλακή στην οποία ζούμε έρχεται μια στιγμή που ξαφνικά μια αδύναμη ακτίνα φωτός εισχωρεί μέσα από μια μικρή τρυπούλα του τοίχου και ξαφνικά όλη μας η φυλακή, το σκοτεινό δωμάτιο μέσα στο οποίο ζούμε και είμαστε κλεισμένοι φωτίζεται κατά ένα μοναδικό τρόπο.
Ίσως να ζαλιστούμε, να τυφλωθούμε στην αρχή όπως ο Παύλος, να νιώσουμε μια μεγάλη έκπληξη διακρίνοντας το κάθε τι γύρω μας και που λόγο τις τυφλότητας μας αγνοούσαμε.
Όμως όταν τα μάτια μας μετά από λίγο χρόνο προσαρμοστούν σε αυτό το φως τότε διακρίνουμε και ένα κλειδί κρεμασμένο ψηλά στον τοίχο και μια κλειστή με λουκέτο πόρτα.
Θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε αυτό κλειδί;
θα επιθυμήσουμε να ανοίξουμε αυτήν την πόρτα και να βγούμε έξω από αυτή την φυλακή μας;
Η απλά θα κάτσουμε να προβληματιστούμε και να αναλύσουμε την φύση αυτού του δωματίου και με ένα πιθανό φόβο αυτοσυντήρησης για το τι υπάρχει πίσω από αυτήν την πόρτα θα μείνουμε στάσιμοι, παγωμένοι και οκνηροί;
Αυτή η επιλογή είναι εντελώς δική σας, για αυτό πράξτε σοφά.
Κάθε αυθεντική αδελφότητα έθετε πάντοτε τον μαθητή μπροστά από όλες αυτές τις πολύ σημαντικές αλήθειες. Για να μπορέσει να αρχίσει αυτή η αναγκαία εσωτερική διεργασία μια ανθρωπολογία και μια κοσμολογία ήτανε απαραίτητη, μια ορθή γνώση του εαυτού και του κόσμου, γιατί αυτά τα δυο δεν είναι μόνον αλληλένδετα αλλά και το ένα ζει μέσα από το άλλο.
Το Φως λάμπει μέσα σε αυτόν τον κόσμο αλλά αυτός δεν το κατάλαβε.
Πριν από 2000 χρόνια περίπου συνέβη κάτι το πολύ εξαιρετικό και μοναδικό.
Ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος μια τέλεια ψυχή προετοιμάστηκε και επέτυχε στο να γίνει φορέας μια τρομερής σε ισχύς δύναμης ακτινοβολίας και δόνησης που προέρχονταν από το βασίλειο του Πνεύματος και να ενωθεί με αυτή σε ένα σωματικό επίπεδο.
Ο δημιουργός μας θεώρησε σωστό να εκφράσει την ευσπλαχνική του αγάπη για τους χαμένους του γιούς για άλλη μια φορά δίνοντας τους την δυνατότητα της άμεσης σωτηρίας, έτσι άγγιξε τον κόσμο αυτό με την αιώνια ουσία του μέσα στην καρδιά του ώστε να δημιουργήσει μια απευθείας δίοδο σωτηρίας, μια έξοδο από αυτήν την φύση του θανάτου.
Αυτή την παρέμβαση αυτό το άγγιγμα το ονομάζουμε Χριστό, ή ο Υιός.
Όταν ο Χριστός μας αγγίζει, μέσω της θεραπευτικής του δύναμις αυτό το ονομάζουμε το Άγιο Πνεύμα.
Στην ουσία και τα τρία αυτά δεν είναι παρά ένα, όμως ο άνθρωπος μέσα από τον ατελή τρόπο σκέψης και αίσθησης που έχει για να μπορέσει να τα κατανόηση καλύτερα τα βλέπει σαν τρεις όψεις του ενός.
Ερχόμενος στο πρώτο σκέλος της αποψινής μου ομιλίας, σας μίλησα για τον σημερινό αγχώδη και προβληματικό άνθρωπο που σε μια δεδομένη στιγμή αρχίζει να αναρωτιέται για την πραγματικότητα του και έτσι θέτει μπροστά του κάποια πολύ σημαντικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, έτσι γίνετε ένας αναζητητής.
Αυτό είναι και το πρώτο στάδιο της μαθητείας του, τότε ήμι συνειδητά ξεκινά και η αναζήτηση του για το Άγιο Graal.
Μια από τις ιδιότητες της Χρηστικής ακτινοβολίας είναι ότι δημιουργεί μέσα στην καρδιά του ανθρώπου μια αναταραχή, συγχρόνως μια προ ανάμνηση τον πλημμυρίζει, μια πρόγευση μιας εσωτερικής γνώσης του αποκαλύπτεται μέσα από την οποία αν και όχι εντελώς συνειδητά νιώθει μια έλξη για το πνεύμα, μια διάθεση επιστροφής μέσα στην αναλλοίωτη ουσία του, από την οποία άλλωστε και προήλθε.
Έτσι βλέπουμε σταδιακά μέσα στην καρδιά του να βιώνει μια ανάλογη γέννηση του Ιησού. Εκείνη την στιγμή όμως η φύση του θανάτου γύρω του και το ανόσιο πυρ το οποίο αυτό υπηρετεί, προσπαθεί να τον καταπνίξει, να τον δολοφονήσει γιατί νιώθει ότι απειλείται η κυριαρχία του και αυτός ο Ηρώδης δεν είναι παρά το εγώ της αυτό-συντήρησης μας, το σκοτάδι μέσα μας.
Για αυτό και μια φυγή τότε είναι αναγκαία, ίσως καλύτερα να το δούμε αυτό σαν κάποια αρχικά πολύ ουσιαστικά και απαραίτητα βήματα προς τα πρώτα στάδια απελευθέρωσης που συμβολικά ονομάζεται Αίγυπτος, και εκεί βλέπουμε και την ενότητα της χριστιανικής διδασκαλίας με τον Ερμητισμό που άλλωστε είναι και η βάση των Ελληνικών και Χριστιανικών μυστηρίων.
Σε μια δεδομένη στιγμή ένας πραγματικός αναζητητής περνάει σιγά σιγά σε ένα επόμενο στάδιο και αυτό συμβολίζεται στις γραφές με το πρόσωπο του Ιωάννη του προδρόμου. Ο οποίος στην ουσία είναι ο μαθητής που προετοιμάζει το δρόμο του Κυρίου μέσα του, και έτσι καθαρίζοντας τον φορέα του δημιουργεί όλες αυτές τις απαραίτητες δομικές αλλαγές ώστε να μπορέσει η δύναμη του Χριστού να προσελκυστεί, να λειτουργήσει και έτσι να μπορέσει να λάβει σταδιακά την αρχηγία μέσα στο σύστημα του.
Για αυτό και ο Ιωάννης βαπτίζει μόνο με ύδωρ και αυτό είναι το πρώτο βάπτισμα, το νερό εδώ συμβολίζει όχι μόνον αυτήν την εσωτερική αλλαγή της ουσίας του ανθρώπου ο οποίος καθαρίζετε από αυτό αλλά και την πρώτη ακτίνα του Αγίου Πνεύματος η οποία ανακαινίζει τον μαθητή και αυτή είναι μιας πολύ ιδιαίτερης και ανώτερης ουσίας.
Καμία εσωτερική αλλαγή δεν πρόκειται να επέλθει αν η ανθρώπινη διάσταση, το Εγώ του ανθρώπου δεν το επιζητήσει με καθαρότητα και αποφασιστικότητα αν αυτό δεν συμβεί τότε ο Ιωάννης δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσει τον Ιησού και έτσι καμία ουσιαστική εργασία αναγέννησης δεν μπορεί να λάβει χώρα.
Γιατί έχει ειπωθεί, χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα αλλά και το εσείς πρέπει να έλθετε σε μένα, χτυπήστε και θα σας ανοιχθεί.
Το ανθρώπινο στοιχείο πρέπει να συναντήσει το Πνευματικό αλλά και το ανώτερο να συναντηθεί με το κατώτερο, αν κάνετε ένα βήμα προς εμένα εγώ θα κάνω δυο βήματα προς εσάς.
Όταν αυτή η θεμελιώδης αλλαγή, προπαρασκευή πραγματοποιείται και ο Χριστός εμφανίζεται συνειδητά μέσα στο σύστημα μας τότε ο Ιωάννης έχοντας πραγματοποιήσει τον σκοπό της εργασία του πρέπει σε μια δεδομένη στιγμή να αποκεφαλιστεί, δηλαδή το Εγώ του ανθρώπου πρέπει να εκμηδενιστεί, να πάψει να είναι κυρίαρχο αλλιώς ο Χριστός δεν μπορεί να έρθει μέσα μας και να αναλάβει αυτός την καθοδηγήσει του συστήματός μας.
Όταν συμβεί αυτό ο Ιωάννης επιμαρτυρεί εγώ ήρθα να σας βαπτίσω με ύδωρ αλλά Αυτός θα σας βαπτίσει με Πυρ. Και αυτό είναι το δεύτερο βάπτισμα όπως και η δεύτερη όψη του Αγίου Πνεύματος.
Σηματοδοτεί όχι μόνο μια ουσιαστική δομική αλλαγή μέσα μας αλλά ταυτόχρονα και μια νέα γέννηση ενός τελείως νέου σε μορφή και φύση Όντος.
Το πυρ του Χριστού έχει μια διπλή λειτουργία μέσα μας από την μια εξουδετερώνει κάθε τι παλαιό, εγωϊκό, υλικό, και από την άλλη δημιουργεί κάτι το εντελώς νέο που στην ουσία δεν αντιστοιχεί με αυτή την φύση όπως και η δομική του ουσία δεν χαρακτηρίζεται από τους νόμους και τα υλικά και τις αξίες αυτής της φύσης.
Όπως διαβάζουμε "Το πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, η σάρκα δεν ωφελεί τίποτε· τα λόγια που εγώ σας μιλάω, είναι πνεύμα και είναι ζωή"
Έτσι ο δρόμος του Κυρίου αρχίζει, και μια θαυμαστή μεταμόρφωση λαμβάνει χώρα.
Ένα από τα πρώτα θαύματα που συναντούμε στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη είναι αυτό του γάμου στην Κανά.
Άλλα ίσως καλύτερα προτού αναφερθούμε σε αυτό ας κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση.
Αγαπητοί φίλοι, αυτήν την στιγμή το πεδίο δύναμης του Χριστού όχι μόνον είναι ενεργό και μας καλεί να ανταποκριθούμε με θετικότητα, αλλά όπως σας είπα μας αγγίζει και εσωτερικά κατά ένα ήμι-συνειδητό τρόπο ο οποίος μας ωθεί σε αναζήτηση, σε δράση, μας δημιουργεί μια εσωτερική ανάγκη στο να απαντήσουμε σε όλα αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα που προκύπτουν ώστε να μπορέσουμε έτσι να βηματίσουμε προς τα εμπρός , να εξελιχτούμε, να ανακαινιστούμε.
Όταν μέσω της ευσπλαχνικής του δύναμης και μιας αναγκαίας προπαρασκευής αλλάζουμε εσωτερικά και σωματικά τότε γινόμαστε μάρτυρες, καλούμαστε και εμείς σε έναν αλχημικό γάμο, στην Κανά όπως συνέβη και στον Χριστιανό Ροδόσταυρο στο κλασικό έργο του Αλχημικού Γάμου του δέκατου έκτου αιώνα.
Είναι όμως λογικό ότι οι δυνατότητες του φυσικό γεννημένου μας εγώ είναι περιορισμένες έτσι γρήγορα εξαντλούμαστε πνευματικά, και εκεί είναι που η Χρηστική δύναμη λειτουργεί ενεργητικά μέσα μας μεταβάλλοντας κατά ένα ουσιαστικό τρόπο την εσωτερική μας ποιότητα και δομή.
Η αλλαγή του νερού με κρασί συμβολίζει αυτήν την αλλαγή του αίματος μέσα μας η οποία είναι και η ζωτικότερη ουσία που ζωοποιεί το σώμα μας, απλά εκείνη την στιγμή είναι μιας άλλης πολύ ανώτερης φύσης γιατί προέρχεται από το πεδίο δύναμης ακτινοβολίας του Χριστού.
Όμως όλη αυτή την αλλαγή δεν πρέπει να την δούμε πάρα σαν την εκκίνηση μιας θαυμαστής διεργασίας για αυτό και η ώρα του Κυρίου δεν έχει έρθει ακόμα, παρόλο που αυτός δίνει το παρόν, ενεργεί μέσα μας κατά κυριολεξία.
Στην Ρόδοσταυρική διδασκαλία τα τρία στάδια αυτής της μεταμορφωτικής διεργασίας παρουσιάζονται από τρία διαφορετικού χρώματος ρόδα.
Το λευκό ρόδο συμβολίζει την αρχή της προπαρασκευής μέσα στον μαθητή σαν το αναγκαίο πρώτο στάδιο.
Το κόκκινο ρόδο συμβολίζει την αλλαγή του αίματος και την αρχή της μεταμορφωτικής διεργασίας σταδιακά σε όλα τα ενδύματα του, την θυσία του ανθρώπου πάνω στο σταυρό, την σταυρική πορεία την νέα γέννηση και τον θάνατο που δίνει ζωή.
Το χρυσό ρόδο συμβολίζει την ανάσταση στο νέο πεδίο ζωής, την απελευθέρωση από αυτήν την φύση του θανάτου.
Αυτά τα τρία στάδια είναι και αυτά που ανέφερε ο Ιησούς στους φαρισαίους όταν μίλησε για το γκρέμισμα και την ανοικοδόμηση του ναού σε τρεις μέρες.
Είναι τα τρία σκαλοπάτια που μας οδηγούν στα άγια των αγίων εκεί που κανένας ιερέας δεν μπορεί να μπει παρά μόνον ο Χριστός η καλύτερα ο Χριστός μέσα μας.
Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος της διάλεξης ελπίζω να μην σας κούρασα.
Ο σημερινός άνθρωπος είναι γεγονός ότι έχει αρχίσει με όλο ένα και αυξανόμενο ρυθμό να απομακρύνεται από την εσωτερική του ουσία, μέσα από τις δυσκολίες της ζωής, τους συνεχείς αγώνες, τον πόνο, τις απογοητεύσεις, την ανασφάλεια και τις αβεβαιότητες, πολύ λίγος χρόνος του μένει ώστε να σταματήσει σε μια δεδομένη στιγμή όλη αυτήν την φασαρία του νου, και την ταραχή, την φόρτιση της καρδιάς του, και να ρίξει φως , να ασχοληθεί με το βάθος του Όντος του, και έτσι με την πηγή όλων αυτών των προβλημάτων.
Στην πραγματικότητα, μόνο ένα ελάχιστο μέρος συνήθως επιλύεται από όλα αυτά, ένα πολύ μικρό φως ρίχνετε από εμάς κατά την διάρκεια της μέρας πάνω στα θεμελιώδη ερωτήματα του κόσμου και της ύπαρξης μας, που ενδεχομένως αυτά θα μπορούσαν να μας προβληματίσουν, να μας βοηθήσουν, να μας απελευθερώσουν ίσως, να μας βγάλουν από αυτήν την φυλακή που εμείς έχουμε δημιουργήσει με την βοήθεια των άλλων, την οποία συντηρούμε με την κάθε αναπνοή μας, με την κάθε κίνηση και έκφραση της προσωπικότητας μας.
Σε μια δεδομένη στιγμή αληθοφάνειας, στεκόμαστε μπροστά στον καθρέπτη του σπιτιού μας, αντικρίζουμε με σοβαρότητα και ειλικρίνεια το πρόσωπο μας και αναρωτιόμαστε ... ποιος είμαι?
Σε μια στιγμή μιας εσωτερικής κρίσις αναρωτιόμαστε τι έχουμε τελικά απογίνει μετά από όλα αυτά τα χρόνια που περάσαν σαν αστραπή μπροστά από τα μάτια μας?
Αν οι σκέψεις των νεανικών μας χρόνων, οι αρχικές μας επιθυμίες και τα όνειρα μας, ότι πιο ευγενικό υπήρχε και καλούνταν σε εξέλιξη, σε δημιουργία, τελικά έλαβε χώρα, πραγματοποιήθηκε?
Μήπως αυτός που αντικρίζω δεν είμαι εγώ?
Μήπως μέσα από τον χρόνο έχω γίνει κάτι άλλο?
Κάποιος άλλος?
Ποιοι είσαστε, ποιος είμαι? που βαδίζω? τι πρέπει να κάνω? ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης μου?
Έρχεται ενδεχομένως ξαφνικά, μια στιγμή αυτό κρίσης στην ζωή του ανθρώπου μέσα από την οποία νοιώθει ένα εσωτερικό κάλεσμα μέσα του, εκείνη την στιγμή πρέπει με μεγάλη σοβαρότητα και υπευθυνότητα να ανταποκριθεί.
Ταυτόχρονα του δημιουργείται μια ενεργητική διάθεση στο να θέλει να δώσει απαντήσεις, να προσπαθήσει να δώσει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα αλλά και σε όλα όσα ενδεχομένως προκύπτουν από αυτή την αυτό κρίση, ένα προϊόν, το αποτέλεσμα μιας ψυχής που ωρίμασε μέσα από τον χρόνο.
Ποιος είμαι άραγε;
Μήπως είμαι ένα κατακερματισμένο θλιβερό αποσπασματικό ατελές και γεμάτο έπαρση και εντάσεις Ον, που δεν μπορώ ούτε μια στιγμή να ελέγξω την λειτουργία της σκέψης μου που είναι άμεσα χωριστική και δημιουργεί αφάνταστες περιπλοκές και βια;
Τα συναισθήματα μου φέρονται από εδώ και από εκεί μέσα από μια ακόρεστη επιθυμία για ευχαρίστηση και ηδονή και εκμετάλλευση των άλλων...;
Ναι είμαι, είναι αλήθεια, έχω γίνει μια μηχανή ακόλαστης ευχαρίστησης και εκμετάλλευσης των άλλων, ένας ψεύτης, ένας υποκριτής, ένα βίαιο μοχθηρό ζώο που κατασπαράσσει και καταστρέφει τα πάντα γύρω του. Ένας βρικόλακας.
Όμως αρχίζοντας να τα κατανοώ όλα αυτά προβληματίζομαι και αναρωτιέμαι...
Μπορώ να αλλάξω; Θέλω να αλλάξω;
Υπάρχει κάποιος τρόπος, μια διαδικασία μέσα από την οποία να μπορεί αυτή η αλλαγή να πραγματοποιηθεί;
Ναι υπάρχει αγαπητοί μου φίλοι.
Το πρώτο βήμα το οποίο μια αυθεντική σχολή μυστηρίων κάνει είναι να τοποθετήσει μπροστά στον μυούμενο ένα καθρέπτη μέσα από τον οποίο να δει, να κατανοήσει την πραγματικότητα του και την πραγματικότητα του κόσμου μέσα στον οποίο ζει και αναπνέει.
Να διακρίνει τις ποιότητες του, τα ελαττώματα του ώστε να ριχθεί φως μέσα στα βάθη της ψυχής του, ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει αυτήν την ορθή εσωτερική κατανόηση που θα τον βοηθήσει να κάνει τα πρώτα του ουσιαστικά και καθοριστικά βήματα σαν ένας αληθινός άνθρωπος ώστε να μπορέσει σταδιακά να οδηγηθεί έξω από αυτήν την φυλακή, από αυτόν τον λαβύρινθο που μέσα από εκεί αναλωνόταν διαρκώς και ήτανε φυλακισμένος για εκατοντάδες χρόνια.
Όμως αγαπητοί μου φίλοι ούτε για μια στιγμή να μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό, όλη αυτή η διεργασία φώτισης όλη αυτή η καθαρή απελευθερωτική ενέργεια δεν εκπορεύεται, δεν προέρχεται από τον άνθρωπο αλλά από το Πνεύμα.
Ο άνθρωπος, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να απελευθερώσει έναν άλλον, αυτό είναι αδύνατον, μόνο το Πνεύμα μπορεί.
Μέσα στην σκοτεινή φυλακή στην οποία ζούμε έρχεται μια στιγμή που ξαφνικά μια αδύναμη ακτίνα φωτός εισχωρεί μέσα από μια μικρή τρυπούλα του τοίχου και ξαφνικά όλη μας η φυλακή, το σκοτεινό δωμάτιο μέσα στο οποίο ζούμε και είμαστε κλεισμένοι φωτίζεται κατά ένα μοναδικό τρόπο.
Ίσως να ζαλιστούμε, να τυφλωθούμε στην αρχή όπως ο Παύλος, να νιώσουμε μια μεγάλη έκπληξη διακρίνοντας το κάθε τι γύρω μας και που λόγο τις τυφλότητας μας αγνοούσαμε.
Όμως όταν τα μάτια μας μετά από λίγο χρόνο προσαρμοστούν σε αυτό το φως τότε διακρίνουμε και ένα κλειδί κρεμασμένο ψηλά στον τοίχο και μια κλειστή με λουκέτο πόρτα.
Θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε αυτό κλειδί;
θα επιθυμήσουμε να ανοίξουμε αυτήν την πόρτα και να βγούμε έξω από αυτή την φυλακή μας;
Η απλά θα κάτσουμε να προβληματιστούμε και να αναλύσουμε την φύση αυτού του δωματίου και με ένα πιθανό φόβο αυτοσυντήρησης για το τι υπάρχει πίσω από αυτήν την πόρτα θα μείνουμε στάσιμοι, παγωμένοι και οκνηροί;
Αυτή η επιλογή είναι εντελώς δική σας, για αυτό πράξτε σοφά.
Κάθε αυθεντική αδελφότητα έθετε πάντοτε τον μαθητή μπροστά από όλες αυτές τις πολύ σημαντικές αλήθειες. Για να μπορέσει να αρχίσει αυτή η αναγκαία εσωτερική διεργασία μια ανθρωπολογία και μια κοσμολογία ήτανε απαραίτητη, μια ορθή γνώση του εαυτού και του κόσμου, γιατί αυτά τα δυο δεν είναι μόνον αλληλένδετα αλλά και το ένα ζει μέσα από το άλλο.
Το Φως λάμπει μέσα σε αυτόν τον κόσμο αλλά αυτός δεν το κατάλαβε.
Πριν από 2000 χρόνια περίπου συνέβη κάτι το πολύ εξαιρετικό και μοναδικό.
Ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος μια τέλεια ψυχή προετοιμάστηκε και επέτυχε στο να γίνει φορέας μια τρομερής σε ισχύς δύναμης ακτινοβολίας και δόνησης που προέρχονταν από το βασίλειο του Πνεύματος και να ενωθεί με αυτή σε ένα σωματικό επίπεδο.
Ο δημιουργός μας θεώρησε σωστό να εκφράσει την ευσπλαχνική του αγάπη για τους χαμένους του γιούς για άλλη μια φορά δίνοντας τους την δυνατότητα της άμεσης σωτηρίας, έτσι άγγιξε τον κόσμο αυτό με την αιώνια ουσία του μέσα στην καρδιά του ώστε να δημιουργήσει μια απευθείας δίοδο σωτηρίας, μια έξοδο από αυτήν την φύση του θανάτου.
Αυτή την παρέμβαση αυτό το άγγιγμα το ονομάζουμε Χριστό, ή ο Υιός.
Όταν ο Χριστός μας αγγίζει, μέσω της θεραπευτικής του δύναμις αυτό το ονομάζουμε το Άγιο Πνεύμα.
Στην ουσία και τα τρία αυτά δεν είναι παρά ένα, όμως ο άνθρωπος μέσα από τον ατελή τρόπο σκέψης και αίσθησης που έχει για να μπορέσει να τα κατανόηση καλύτερα τα βλέπει σαν τρεις όψεις του ενός.
Ερχόμενος στο πρώτο σκέλος της αποψινής μου ομιλίας, σας μίλησα για τον σημερινό αγχώδη και προβληματικό άνθρωπο που σε μια δεδομένη στιγμή αρχίζει να αναρωτιέται για την πραγματικότητα του και έτσι θέτει μπροστά του κάποια πολύ σημαντικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, έτσι γίνετε ένας αναζητητής.
Αυτό είναι και το πρώτο στάδιο της μαθητείας του, τότε ήμι συνειδητά ξεκινά και η αναζήτηση του για το Άγιο Graal.
Μια από τις ιδιότητες της Χρηστικής ακτινοβολίας είναι ότι δημιουργεί μέσα στην καρδιά του ανθρώπου μια αναταραχή, συγχρόνως μια προ ανάμνηση τον πλημμυρίζει, μια πρόγευση μιας εσωτερικής γνώσης του αποκαλύπτεται μέσα από την οποία αν και όχι εντελώς συνειδητά νιώθει μια έλξη για το πνεύμα, μια διάθεση επιστροφής μέσα στην αναλλοίωτη ουσία του, από την οποία άλλωστε και προήλθε.
Έτσι βλέπουμε σταδιακά μέσα στην καρδιά του να βιώνει μια ανάλογη γέννηση του Ιησού. Εκείνη την στιγμή όμως η φύση του θανάτου γύρω του και το ανόσιο πυρ το οποίο αυτό υπηρετεί, προσπαθεί να τον καταπνίξει, να τον δολοφονήσει γιατί νιώθει ότι απειλείται η κυριαρχία του και αυτός ο Ηρώδης δεν είναι παρά το εγώ της αυτό-συντήρησης μας, το σκοτάδι μέσα μας.
Για αυτό και μια φυγή τότε είναι αναγκαία, ίσως καλύτερα να το δούμε αυτό σαν κάποια αρχικά πολύ ουσιαστικά και απαραίτητα βήματα προς τα πρώτα στάδια απελευθέρωσης που συμβολικά ονομάζεται Αίγυπτος, και εκεί βλέπουμε και την ενότητα της χριστιανικής διδασκαλίας με τον Ερμητισμό που άλλωστε είναι και η βάση των Ελληνικών και Χριστιανικών μυστηρίων.
Σε μια δεδομένη στιγμή ένας πραγματικός αναζητητής περνάει σιγά σιγά σε ένα επόμενο στάδιο και αυτό συμβολίζεται στις γραφές με το πρόσωπο του Ιωάννη του προδρόμου. Ο οποίος στην ουσία είναι ο μαθητής που προετοιμάζει το δρόμο του Κυρίου μέσα του, και έτσι καθαρίζοντας τον φορέα του δημιουργεί όλες αυτές τις απαραίτητες δομικές αλλαγές ώστε να μπορέσει η δύναμη του Χριστού να προσελκυστεί, να λειτουργήσει και έτσι να μπορέσει να λάβει σταδιακά την αρχηγία μέσα στο σύστημα του.
Για αυτό και ο Ιωάννης βαπτίζει μόνο με ύδωρ και αυτό είναι το πρώτο βάπτισμα, το νερό εδώ συμβολίζει όχι μόνον αυτήν την εσωτερική αλλαγή της ουσίας του ανθρώπου ο οποίος καθαρίζετε από αυτό αλλά και την πρώτη ακτίνα του Αγίου Πνεύματος η οποία ανακαινίζει τον μαθητή και αυτή είναι μιας πολύ ιδιαίτερης και ανώτερης ουσίας.
Καμία εσωτερική αλλαγή δεν πρόκειται να επέλθει αν η ανθρώπινη διάσταση, το Εγώ του ανθρώπου δεν το επιζητήσει με καθαρότητα και αποφασιστικότητα αν αυτό δεν συμβεί τότε ο Ιωάννης δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσει τον Ιησού και έτσι καμία ουσιαστική εργασία αναγέννησης δεν μπορεί να λάβει χώρα.
Γιατί έχει ειπωθεί, χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα αλλά και το εσείς πρέπει να έλθετε σε μένα, χτυπήστε και θα σας ανοιχθεί.
Το ανθρώπινο στοιχείο πρέπει να συναντήσει το Πνευματικό αλλά και το ανώτερο να συναντηθεί με το κατώτερο, αν κάνετε ένα βήμα προς εμένα εγώ θα κάνω δυο βήματα προς εσάς.
Όταν αυτή η θεμελιώδης αλλαγή, προπαρασκευή πραγματοποιείται και ο Χριστός εμφανίζεται συνειδητά μέσα στο σύστημα μας τότε ο Ιωάννης έχοντας πραγματοποιήσει τον σκοπό της εργασία του πρέπει σε μια δεδομένη στιγμή να αποκεφαλιστεί, δηλαδή το Εγώ του ανθρώπου πρέπει να εκμηδενιστεί, να πάψει να είναι κυρίαρχο αλλιώς ο Χριστός δεν μπορεί να έρθει μέσα μας και να αναλάβει αυτός την καθοδηγήσει του συστήματός μας.
Όταν συμβεί αυτό ο Ιωάννης επιμαρτυρεί εγώ ήρθα να σας βαπτίσω με ύδωρ αλλά Αυτός θα σας βαπτίσει με Πυρ. Και αυτό είναι το δεύτερο βάπτισμα όπως και η δεύτερη όψη του Αγίου Πνεύματος.
Σηματοδοτεί όχι μόνο μια ουσιαστική δομική αλλαγή μέσα μας αλλά ταυτόχρονα και μια νέα γέννηση ενός τελείως νέου σε μορφή και φύση Όντος.
Το πυρ του Χριστού έχει μια διπλή λειτουργία μέσα μας από την μια εξουδετερώνει κάθε τι παλαιό, εγωϊκό, υλικό, και από την άλλη δημιουργεί κάτι το εντελώς νέο που στην ουσία δεν αντιστοιχεί με αυτή την φύση όπως και η δομική του ουσία δεν χαρακτηρίζεται από τους νόμους και τα υλικά και τις αξίες αυτής της φύσης.
Όπως διαβάζουμε "Το πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, η σάρκα δεν ωφελεί τίποτε· τα λόγια που εγώ σας μιλάω, είναι πνεύμα και είναι ζωή"
Έτσι ο δρόμος του Κυρίου αρχίζει, και μια θαυμαστή μεταμόρφωση λαμβάνει χώρα.
Ένα από τα πρώτα θαύματα που συναντούμε στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη είναι αυτό του γάμου στην Κανά.
Άλλα ίσως καλύτερα προτού αναφερθούμε σε αυτό ας κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση.
Αγαπητοί φίλοι, αυτήν την στιγμή το πεδίο δύναμης του Χριστού όχι μόνον είναι ενεργό και μας καλεί να ανταποκριθούμε με θετικότητα, αλλά όπως σας είπα μας αγγίζει και εσωτερικά κατά ένα ήμι-συνειδητό τρόπο ο οποίος μας ωθεί σε αναζήτηση, σε δράση, μας δημιουργεί μια εσωτερική ανάγκη στο να απαντήσουμε σε όλα αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα που προκύπτουν ώστε να μπορέσουμε έτσι να βηματίσουμε προς τα εμπρός , να εξελιχτούμε, να ανακαινιστούμε.
Όταν μέσω της ευσπλαχνικής του δύναμης και μιας αναγκαίας προπαρασκευής αλλάζουμε εσωτερικά και σωματικά τότε γινόμαστε μάρτυρες, καλούμαστε και εμείς σε έναν αλχημικό γάμο, στην Κανά όπως συνέβη και στον Χριστιανό Ροδόσταυρο στο κλασικό έργο του Αλχημικού Γάμου του δέκατου έκτου αιώνα.
Είναι όμως λογικό ότι οι δυνατότητες του φυσικό γεννημένου μας εγώ είναι περιορισμένες έτσι γρήγορα εξαντλούμαστε πνευματικά, και εκεί είναι που η Χρηστική δύναμη λειτουργεί ενεργητικά μέσα μας μεταβάλλοντας κατά ένα ουσιαστικό τρόπο την εσωτερική μας ποιότητα και δομή.
Η αλλαγή του νερού με κρασί συμβολίζει αυτήν την αλλαγή του αίματος μέσα μας η οποία είναι και η ζωτικότερη ουσία που ζωοποιεί το σώμα μας, απλά εκείνη την στιγμή είναι μιας άλλης πολύ ανώτερης φύσης γιατί προέρχεται από το πεδίο δύναμης ακτινοβολίας του Χριστού.
Όμως όλη αυτή την αλλαγή δεν πρέπει να την δούμε πάρα σαν την εκκίνηση μιας θαυμαστής διεργασίας για αυτό και η ώρα του Κυρίου δεν έχει έρθει ακόμα, παρόλο που αυτός δίνει το παρόν, ενεργεί μέσα μας κατά κυριολεξία.
Στην Ρόδοσταυρική διδασκαλία τα τρία στάδια αυτής της μεταμορφωτικής διεργασίας παρουσιάζονται από τρία διαφορετικού χρώματος ρόδα.
Το λευκό ρόδο συμβολίζει την αρχή της προπαρασκευής μέσα στον μαθητή σαν το αναγκαίο πρώτο στάδιο.
Το κόκκινο ρόδο συμβολίζει την αλλαγή του αίματος και την αρχή της μεταμορφωτικής διεργασίας σταδιακά σε όλα τα ενδύματα του, την θυσία του ανθρώπου πάνω στο σταυρό, την σταυρική πορεία την νέα γέννηση και τον θάνατο που δίνει ζωή.
Το χρυσό ρόδο συμβολίζει την ανάσταση στο νέο πεδίο ζωής, την απελευθέρωση από αυτήν την φύση του θανάτου.
Αυτά τα τρία στάδια είναι και αυτά που ανέφερε ο Ιησούς στους φαρισαίους όταν μίλησε για το γκρέμισμα και την ανοικοδόμηση του ναού σε τρεις μέρες.
Είναι τα τρία σκαλοπάτια που μας οδηγούν στα άγια των αγίων εκεί που κανένας ιερέας δεν μπορεί να μπει παρά μόνον ο Χριστός η καλύτερα ο Χριστός μέσα μας.
Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος της διάλεξης ελπίζω να μην σας κούρασα.
*******
Θα
ήθελα να σας ενημερώσω ότι η αρχική ιδέα και ο λόγος ύπαρξης και της
σημερινής μου ομιλίας είναι η δημιουργία μια ομάδας που θα ασχοληθεί στο
πρώτο της επίπεδο με τη κατανόηση κάποιων βασικών αρχών της Πνευματικής
Επιστήμης όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τον Εσωτερικό Χριστιανισμό και
μας εξηγείται σήμερα μέσα από την Ροδοσταυρική διδασκαλία.
Σε
ένα δεύτερο επίπεδο θα ανακαλύψουμε πως αυτή μας η κατανόηση μπορεί να
βιωθεί, να πραγματωθεί μέσα μας και συνεπώς, σαν αποτέλεσμα, πως θα βρει
έκφραση μέσα από την καθημερινότητα μας.
Στο
τρίτο επίπεδο θα δούμε πως η κατανόηση των απαιτήσεων της ατραπού και η
ορθή δράση που συνεπάγεται θα μας οδηγήσουν στο να μπορέσουμε με
ταπεινότητα και ηρεμία να σταθούμε ενώπιον του Φωτός του Πνεύματος ούτως
ώστε αυτό να μπορέσει να λειτουργήσει, να εργαστεί μέσα μας, ώστε να
μπορέσει να μας αλλάξει θεμελιακά.
Οπότε όποιος ενδιαφέρεται ας αφήσει τα στοιχεία του εδώ soundzgreg@gmail.com για περαιτέρω επικοινωνία.
Σας
ευχαριστούμε για την παρουσία σας και σας εκλιπαρούμε να επιλέξετε το
φως και την αγάπη ιδίως σήμερα που το σκοτάδι κάνει τόσο απροκάλυπτα
αισθητή την παρουσία του σε όλον τον κόσμο.
Kατά Ιωάννην Κεφ. 6, 35-40 (Σ. Φίλος)
35.
Και ο Ιησούς είπε σ' αυτούς: Εγώ είμαι ο άρτος τής ζωής· όποιος έρχεται
σε μένα, δεν θα πεινάσει· και όποιος πιστεύει σε μένα, δεν θα διψάσει
ποτέ.
36. Όμως, σας είπα ότι, και με είδατε και δεν πιστεύετε.
37. Κάθε τι που μου δίνει ο Πατέρας, θάρθει σε μένα· και εκείνον που έρχεται σε μένα, δεν θα τον βγάλω έξω·
38. επειδή, κατέβηκα από τον ουρανό, όχι για να κάνω το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα εκείνου που με απέστειλε.
39.
Και το θέλημα του Πατέρα, που με απέστειλε, είναι τούτο: Κάθε τι που
μου έδωσε, να μη απολέσω τίποτε απ' αυτό, αλλά να το αναστήσω κατά την
έσχατη ημέρα.
40.
Και το θέλημα εκείνου που με απέστειλε είναι τούτο: Καθένας που βλέπει
τον Υιό και πιστεύει σ' αυτόν, να έχει αιώνια ζωή, και εγώ θα τον
αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου