Georg Von Welling Opus Mago-Cabbalisticum Et Theosophicum

Georg Von Welling Opus Mago-Cabbalisticum Et Theosophicum

Georgii von Welling

Έργο Μαγικό-Καμβαλιστικό και Θεοσοφικό, 

στο οποίο 

η προέλευση, η φύση, τα χαρακτηριστικά και η χρήση του 

Άλατος, του Θείου 

και 

Ύδράργυρου 

περιγράφονται σε τρία μέρη μαζί με πολύ 

θαυμαστό Μαθηματικό, Θεοσοφικό, Μαγικό και Μυστικιστικό 

υλικό, όπως καθώς και σκέψεις σχετικά με τη δημιουργία 

των μετάλλων και ορυκτών στη φύση, πολλές περίεργες 

Μαγικό-Καμπαλιστικές εικονογραφήσεις, καθώς 

και ένα κλειδί για ολόκληρο το έργο. 

Επίσης, περιλαμβάνονται δοκίμια για τη Θεία Σοφία και ένα 

παράρτημα με αρκετά σπάνια και πολύτιμα αλχημιστικά 

κομμάτια 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΏΝΙΑ ΣΟΦΊΑ 

ΤΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΊΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ

Ο σοφός Βασιλιάς Σολομώντας λέει στο κεφάλαιο 3, στίχος 13 του βιβλίου των Παροιμιών: "Ευτυχισμένος είναι αυτός που απέκτησε σοφία, και ο άνθρωπος που απέκτησε κατανόηση, γιατί η σοφία είναι πιο κερδοφόρα από το ασήμι, και το κέρδος που φέρνει είναι καλύτερο από το χρυσάφι. Είναι πολυτιμότερη από τα μαργαριτάρια, και όλα τα κοσμήματά σας δεν μπορούν να συγκριθούν μαζί της. Στο δεξί της χέρι είναι η μακροζωία, στο αριστερό της χέρι είναι ο πλούτος και η τιμή. Οι δρόμοι της είναι ευχάριστοι και όλα τα μονοπάτια της οδηγούν στην ευημερία. Είναι δέντρο ζωής για όσους την αρπάζουν, και όσοι την κρατούν σφιχτά είναι ασφαλείς". Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε εδώ τι - ή ποιος - είναι αυτή η σοφία, για την οποία ο Σολομώντας μιλάει με τόσο υψηλούς τόνους.  Μπορεί να απαντήσει η ίδια σε αυτό το ερώτημα στο βιβλίο του Εκκλησιαστή 24, στίχος 3: "Εγώ είμαι ο Λόγος που εκφωνήθηκε από τον Ύψιστο, εγώ ήμουν αυτός που σκέπασε τη γη σαν ομίχλη. Η κατοικία μου ήταν στον ψηλότερο ουρανό, ο θρόνος μου ήταν μέσα σε στήλη νεφών. Μόνος μου έκανα τον κύκλο της ημέρας και διέσχισα το βάθος της αβύσσου. Τα κύματα της θάλασσας, ολόκληρη η γη, κάθε λαός και έθνος ήταν υπό την εξουσία μου". Στις Παροιμίες 8, στους στίχους 22 έως 31 αναφέρεται: "Ο Κύριος με δημιούργησε ως αρχή των έργων του, πριν από όλα τα άλλα που δημιούργησε, πριν από πολύ καιρό. Μόνος, διαμορφώθηκα σε εποχές μακρινές, στην αρχή, πολύ πριν από την ίδια τη γη. Όταν δεν υπήρχε ακόμα ωκεανός γεννήθηκα, δεν υπήρχαν πηγές που να ξεχειλίζουν από νερό. Πριν τα βουνά εγκατασταθούν στη θέση τους, πολύ πριν από τους λόφους, γεννήθηκα, όταν ακόμα δεν είχε φτιάξει ούτε γη, ούτε λίμνη, ούτε τον πρώτο σβώλο γης. Όταν τοποθέτησε τους ουρανούς στη θέση τους ήμουν εκεί, όταν περιμάζεψε τον ωκεανό με τον ορίζοντα, όταν στερέωσε τον θόλο των σύννεφων πάνω από το κεφάλι και έβαλε τις πηγές του ωκεανού σταθερά στη θέση τους, όταν όρισε τα όριά του για τη θάλασσα και ένωσε τα θεμέλια της γης. Τότε ήμουν κάθε μέρα στο πλευρό του, η αγαπημένη του και η χαρά του, παίζοντας συνεχώς μπροστά του, παίζοντας στη γη, όταν την είχε τελειώσει, ενώ η χαρά μου ήταν στην ανθρωπότητα". Και στη Σοφία του Σολομώντα 7, στίχοι 24 έως 30: "Η Σοφία κινείται πιο εύκολα από την ίδια την κίνηση, διαπερνά και διαποτίζει όλα τα πράγματα, επειδή είναι τόσο αγνή. Σαν μια λεπτή ομίχλη αναδύεται από τη δύναμη του Θεού, μια καθαρή εκροή από τη δόξα του Παντοδύναμου, έτσι τίποτα μολυσμένο δεν μπορεί να εισέλθει κρυφά μέσα της. Είναι η λάμψη που ρέει από το αιώνιο φως, ο αψεγάδιαστος καθρέφτης της ενεργού δύναμης του Θεού και η εικόνα της καλοσύνης του. Δεν είναι παρά μία, αλλά μπορεί να κάνει τα πάντα, δεν είναι παρά μία, αλλά μπορεί να κάνει τα πάντα, παραμένει αναλλοίωτη και κάνει τα πάντα καινούργια, μπαίνει από εποχή σε εποχή στις άγιες ψυχές και τις κάνει φίλους και προφήτες του Θεού, γιατί τίποτα δεν είναι αποδεκτό από τον Θεό παρά μόνο ο άνθρωπος που κάνει το σπίτι του με τη σοφία. Είναι πιο λαμπερή από τον ήλιο και ξεπερνά κάθε αστερισμό, συγκρινόμενη με το φως της ημέρας, διαπιστώνεται ότι υπερέχει, διότι η ημέρα δίνει τη θέση της στη νύχτα, αλλά ενάντια στη σοφία κανένα κακό δεν μπορεί να επικρατήσει. Ανοίγει τον κόσμο με δύναμη από άκρη σε άκρη και διατάσσει τα πάντα με καλοσύνη". Τώρα, από αυτά και άλλα χωρία της Γραφής γίνεται σαφές ότι η σοφία, η οποία είναι το κεντρικό σημείο εστίασης εδώ, είναι κάτι το θεϊκό, μάλιστα, είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο αιώνιος γιος του Θεού και πρωτότοκος όλης της δημιουργίας.  Στη σοφία αποδίδονται εκείνες οι ιδιότητες που κατά τα άλλα χρησιμοποιούνται στη Γραφή για να περιγράψουν τον Χριστό ή τον ίδιο τον Θεό. Στο Ιωαν. 1 ο Χριστός αποκαλείται Λόγος και αναφέρεται ότι ήταν μαζί με τον Θεό στην αρχή και ότι ο Θεός έκανε τα πάντα μέσω αυτού από τη σοφία διαβάζουμε ότι είναι ο Λόγος του Θεού, ότι ο Κύριος τον κατείχε από την αρχή και ότι ήταν ο αρχιτέκτονας του μεγάλου έργου της Δημιουργίας του Θεού (βλ. Παροιμίες 8, στίχοι 22 έως 31). Στον Ψαλμό 33 ο Δαβίδ λέει: "Ο ουρανός έγινε με τον Λόγο του Κυρίου και όλη η στρατιά του με το Πνεύμα του στόματός του". Και ο Σολομώντας λέει στις Παροιμίες 3, στίχοι 19 και 20: "Με τη σοφία ο Κύριος ίδρυσε τη γη και με τη σύνεση έβαλε τους ουρανούς στη θέση τους, με τη γνώση του τα βάθη αναβλύζουν και τα σύννεφα ρίχνουν δροσιά". Ο Ιερεμίας 32, στίχος 19 λέει για τον Θεό: "Μεγάλοι είναι οι σκοποί σου και ισχυροί οι ενέργειές σου". Παροιμίες 8, εδάφιο 14 λέει για τη σοφία: "Έχω δύναμη και έχω ικανότητα, η κατανόηση και η δύναμη είναι δικές μου". Στην επιστολή προς Ρωμαίους13, στίχος 1 ο Παύλος γράφει: "Δεν υπάρχει εξουσία παρά μόνο από τον Θεό". Και πάλι, στις Παροιμίες 8, στίχος 15 η σοφία λέει: "Μέσω εμού οι βασιλιάδες είναι κυρίαρχοι και οι κυβερνήτες θεσπίζουν δίκαιους νόμους. Μέσω εμού βασιλεύουν οι πρίγκιπες και όλοι οι άρχοντες του κόσμου" Ψαλμός 139 και το Πρώτο Βασιλέων 8 λένε για τον Θεό ότι είναι πανταχού παρών και εκπληρώνει όλα τα πράγματα, το Σειράχ λέει για τη σοφία: "Είμαι παντού, ευρεία σαν τον ουρανό και βαθιά σαν την άβυσσο". Στον Ιωάννη 14, στίχος 6 ο Χριστός λέει ότι είναι η ζωή, ενώ στις Παροιμίες 8, στίχος 35 η σοφία λέει: "Όποιος με βρίσκει, βρίσκει τη ζωή". Στην προς Εβραίους 1 λέει για τον Χριστό ότι είναι η ακτινοβολία της δόξας του Θεού και ομοίωμα της ύπαρξής του, ενώ στη Σοφία του Σολομώντα 7 διαβάζουμε για τη σοφία που είναι η ακτινοβολία του αιώνιου φωτός, ένας αψεγάδιαστος καθρέφτης της θείας δύναμης και η εικόνα της καλοσύνης του. Ο Ησαΐας 11, στίχος 2 λέει για τον Χριστό ότι το Πνεύμα του Κυρίου αναπαύθηκε επάνω του, το πνεύμα της σοφίας και της κατανόησης, το πνεύμα της βουλήσεως και της δυνάμεως, το πνεύμα της γνώσεως και του φόβου. Η Σοφία του Σολομώντα 7, στίχος 22 λέει: "Στη σοφία υπάρχει ένα πνεύμα ευφυές και άγιο, μοναδικό στο είδος του, αλλά αποτελούμενο από πολλά μέρη, λεπτό, ελεύθερα κινούμενο, διαυγές, άμεμπτο, καθαρό, άτρωτο, αγαπάει το καλό, πρόθυμο, ανεμπόδιστο, ευεργετικό, φιλάνθρωπο προς τους ανθρώπους, σταθερό, αλάνθαστο, ανέγγιχτο από τη φροντίδα, παντοδύναμο, πανταχού επιτηρών και διαποτίζει όλα τα ευφυή, καθαρά και λεπτά πνεύματα". Στην Αποκάλυψη 21, στίχος 5, ο Κύριος ο Θεός λέει: "Βλέπετε, εγώ κάνω τα πάντα καινούργια". Και στη Σοφία του Σολομώντα 7, στίχος 27, λέει ομοίως για τη σοφία ότι ανανεώνει τα πάντα. Στον Ματθαίο 2, στίχος 28 ο Κύριος Χριστός λέει: "Ελάτε σε μένα όλοι εσείς που είστε κουρασμένοι και φορτωμένοι και θα σας ανανεώσω". Ο Ιωάννης 7, στίχος 37 καταγράφει: "Όποιος διψάει, ας έρθει σε μένα και ας πιει". Η Σοφία λέει στον Εκκλησιαστικό 24, στίχος 19: "Ελάτε σε μένα, όσοι με επιθυμείτε, και χορτάστε από τους καρπούς μου". Οι Παροιμίες 9, στίχος 5 λέει: "Ελάτε, φάτε από το ψωμί μου και πιείτε από το κρασί που έχω χύσει για σας". Αυτά τα παραδείγματα αρκούν για να δείξουν ότι η σοφία δεν είναι άλλη από τον Χριστό, τον Υιό του Θεού, ο οποίος μάλιστα αποκαλεί τον εαυτό του με αυτό το όνομα στο Ματθαίο 11, στίχος 19, στο Λουκά 7, στίχος 35 και στο Λουκά 11, στίχος 49. Έτσι, ο Σολομώντας είχε καλό λόγο να πει: "Τυχερός ο άνθρωπος που βρήκε τη σοφία", διότι στη σοφία πρέπει να αναζητήσουμε και να βρούμε τη σωτηρία, τη ζωή και την ευτυχία μας. Και αλίμονο στον άνθρωπο που δεν αναζητά και δε βρίσκει τον Χριστό, ο οποίος είναι η ενσάρκωση της σοφίας, γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και παραμένει χαμένος και εγκαταλελειμμένος μέχρι να ανοίξει τον εαυτό του στη σοφία και να αναζητήσει με όλη του την καρδιά τη σωτηρία, τη ζωή και την ευτυχία που κατοικούν σ' αυτήν.