Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Υποκριτές και φαρισαίους τους κατονόμαζε ο Χριστός εμφατικά


 Υποκριτές και φαρισαίους

Υποκριτές και φαρισαίους τους κατονόμαζε ο Χριστός εμφατικά.
Πόσο πολύ γελάω με τις χριστουγεννιάτικες ευχές σας που δεν είναι παρά απλά κενολόγια, για αυτό και δεν κρατούν παρά μόνον μερικά λεπτά, γιαυτό και δεν έχουν και καμία ισχύ, γιατί η καθημερινότητα της σκληρής σαν πέτρας καρδιάς σας μέσα στην ζωή σας, μέσα στις σχέσεις σας είναι ένας ύμνος υπέρ της αδιαφορίας και της αποστασιοποίησης από κάθε ουσιαστική ανθρώπινη αξία.

Πόσο λίγο γνωρίζετε τον εαυτό σας, πόσο λίγο χαρίζετε από την ουσία σας στον συνάνθρωπο σας;

Κρατηθείτε μακριά από τις μεγαλόστομες διθυραμβικές ευχές και κάντε τις ΠΡΆΞΗ το κάθε λεπτό, την κάθε μέρα του χρόνου με αγάπη και ταπεινότητα, με ειλικρίνεια και γενναιοδωρία και ίσως λέω ίσως κάτι να αλλάξει μέσα σας, και έξω σας, γιατί ακόμα και ένα μικρό ίχνος φωτός, μία σπίθα μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο που ζείτε μπορεί να κάνει την διαφορά και να το κάνει εμφανές και ευδιάκριτο για σας και ίσως τότε κατανοώντας την ατέλεια σας να μπορέσετε να ανακαλύψετε εσωτερικά την σημαντικότητα του Πνεύματος και της Αγάπης που δεν είναι από αυτόν τον κόσμο γιατί έχει ειπωθεί πολύ καιρό τώρα αν και το αγνοείτε επιδεικτικά πως όχι μόνο χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα αλλά και πως χωρίς αυτήν την αγάπη δεν είσαστε και τίποτα.

Αυτές τις μέρες που οι θερμές ευχές πάνε και έρχονται σαν χείμαρρος και τα χαμόγελα περισσεύουν εγώ κοιτάω κατάματα τον κόσμο και σκίζετε η καρδιά μου από τον πόνο και την αδικία, την εκμετάλλευση και την φτώχεια το κακό και την αδιαφορία, λέω μέσα μου ως εδώ, όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν, εγώ πρέπει να αλλάξω, τι πρέπει να κάνω για αυτό; 
Και αυτή η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση είναι η κυριαρχική εργασία για κάθε ανθρώπινη οντότητα στην σημερινή νέα περίοδο μέσα στην οποία βαδίζουμε ήδη, ο άνθρωπος είναι κάτι που πρέπει να ξεπεραστεί.

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Η αστρική μόλυνση είναι εξαντλητική


Η αστρική μόλυνση είναι εξαντλητική

Η απλότητα του βίου, η λιτότητα του τρόπου ζωής με ένα ελάχιστο απαραίτητο όσον αφορά τα υλικά αποκτήματα και τις επιθυμίες μας είναι μία φανερή ένδειξη και ένα προαπαιτούμενο για έναν πνευματικό άνθρωπο.
Επίσης η έλλειψη προβολών όσον αφορά  την κοινωνική του θέση και την επενέργεια μέσα στον κοινωνικό ιστό, μία αποσύνδεση είναι επιβεβλημένη σε όλα τα επίπεδα.

Πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι ένας υποψήφιος, ένας ακόλουθος του Χριστού θα πρέπει να επιλέξει με προσοχή και σοβαρότητα τον δρόμο του, γιατί χωρίς αυτήν την πολύ ουσιαστική αποσύνδεση από αυτήν την υλική τάξη και τους ακόλουθους της η εκκίνηση και η εξέλιξη της εσωτερικής του εργασίας του δεν θα καταστεί ποτέ επιτυχής.  

Αυτό θα μπορούσε να γίνει απολύτως φανερό και κατανοητό στον οποιονδήποτε αν ποτέ αντιλαμβανόταν από ποιες δυνάμεις και ποιότητες όλες αυτές οι κοινωνικές εκφάνσεις πηγάζουν και τροφοδοτούνται και πόσο μεγάλο κίνδυνο, δεινά και προβλήματα επιφέρουν στον άνθρωπο, όταν αυτός συμμετέχει ενεργά ή παθητικά μέσα σε αυτές.

Η αστρική μόλυνση είναι εξαντλητική όπως επίσης και οι αφαίμαξη των αιθέρων σε έναν τέτοιο συμμετέχοντα, αυτήν την μόλυνση δεν την φέρει μόνο μέσα του εκείνην την στιγμή αλλά την μεταφέρει και μαζί του κατά την διάρκεια όλης της μέρας  και κυρίως συνδέετε στο ανάλογο δονητικό χώρο και κατά την διάρκεια του ύπνου.

Δεν ήταν τυχαία τα λόγια του Κυρίου μας όταν απάντησε στην ερώτηση του νέου ο οποίος ακολουθούσε πιστά τον νόμο λέγοντας ''πήγαινε πούλησε όλα τα υπάρχοντά σου και ακολούθησε με'' αυτά τα καλυμμένα λόγια δεν σημαίνουν ότι αυτός ο άνθρωπος θα πρέπει να πάρει από πίσω τον Ιησού και να τον ακολουθεί στην πορεία του αλλά να αποσυνδεθεί απολύτως από κάθε υλικό δεσμό και να συνδεθεί έτσι με την μία πηγή ζωής και φωτός που το πνεύμα του χαρίζει.

Η κοινωνική μας ζωή σφύζει από την ματαιοδοξία και την έπαρση και μία πολεμική εξόντωσις ή εκμετάλλευσις του συνανθρώπου, το Εγώ θεωρείτε ο απόλυτος άρχοντας και ο σημαντικότερος παράγοντας εις βάρος του εσείς, πώς μία τέτοια ζωή θα μπορούσε ποτέ να αφήσει έστω και ένα παραμικρό περιθώριο για το βίωμα ενός πνευματικού δρόμου;

Η ουσιαστική αυτή απόσπαση φίλοι μου δεν σημαίνει όμως το να γίνουμε ασκητές ή να εγκαταλείψουμε την καθημερινότητα μας και τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις, όχι, αυτή η συνειδησιακή απόσπαση θα έρθει όταν η συνείδηση μας αλλάξει, όταν εμείς αποφασίσουμε να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας και να την ευθυγραμμίσουμε με τις απαιτήσεις της ατραπού, γιατί εκείνην την στιγμή όλα αυτά θα γίνονται αυτόματα μέσα από την εσωτερική μας διάκριση και την χορηγία του Πνεύματος.

Γιατί όσο αποσυνδεόμαστε από τον ηλεκτρομαγνητικό πόλο αυτής της φυσικής τάξης και την έλξη του τόσο πιο πολύ συνδεόμαστε με το Νέο Πεδίο Ζωής και της δυνάμεις και ενέργειες του Φωτός οι οποίες μας χορηγούν όχι μόνον την δύναμη στο να προχωρήσουμε αλλά και όλες αυτά τα δομικά υλικά ώστε η κάθαρση από την μία, η ελάττωση δηλαδή να στέφετε με επιτυχία αλλά και η ανοικοδόμηση του καινούργιου μας όντος να ολοκληρώνετε.
Κατάσταση συνείδησης είναι και κατάσταση ζωής και αυτό που στην ουσία είμαστε ακτινοβολούμε και προς τα έξω σε όλες μας τις δραστηριότητες την κάθε στιγμή. 

Για αυτό πριν ακολουθήσετε αυτόν η τον άλλον δρόμο ή άνθρωπο εξετάστε προσεκτικά την ζωή και τα έργα του γιατί δεν σας κρύβω ότι πολύ συχνά μεταξύ αυτών ων δύο κρύβετε μία μεγάλη άβυσσος.

Ταπεινότητα, ειλικρίνεια, ευγένεια, γενναιοδωρία, προσφορά, κατανόηση, συμπόνοια, ανεκτικότητα, υπομονή, σοβαρότητα, τιμιότητα, ηρεμία, προσήλωση στον σκοπό, είναι μερικά από τα χαρίσματα του νέου ανθρώπου που ήδη ζει και αναπνέει μεταξύ μας.

Εσείς ποιον δρόμο θα ακολουθήσετε;

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Ο χλευασμός σας δεν μας αγγίζει


Ο χλευασμός σας δεν μας αγγίζει 
Η τραγικότητα της ύπαρξης διαφαίνεται και από εδώ σημείο των καιρών ειδικότερα στον χώρο που ζούμε. Κατανοώ την διάθεση πολλών ανθρώπων να ακουστούν, να θέλουν να πουν την γνώμη τους και λογικά για αυτό το λόγο έχει φτιαχτεί και η ομάδα αυτή (Facebook), αυτό όμως πριν να συμβεί είναι θεμιτό και απαραίτητο να στοιχειοθετείτε με σοβαρότητα και όχι μια διάθεση χλευασμού όπως συνηθίζετε (δεν αναφέρομε σε σχετικό θέμα μου πριν μέρες).

Κατανοώ την γύμνια μερικών ανθρώπων που έχουν χαθεί μέσα στο εγώ που φτιάξανε στην πορεία της ζωής τους και που αυτό για αυτούς φαντάζει μεγαλοπρεπές και ένδοξο, με παράσημα και χρυσές κορόνες αλλά όλο αυτό όχι μόνο δεν μας διαφέρει και δεν μας αφορά αλλά δεν υπάρχει καν για εμάς.
όμως αυτοί οι χαρακτηριστικοί γελωτοποιοί δεν χάνουν την ευκαιρία της μομφής και της κατάκρισης όταν εσύ καν δεν ασχολείσαι μαζί τους, η γύμνια τους και η ηθική τους είναι ενδεικτική και την διαφημίζουν συνεχόμενα.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό που αισθανόμαστε, γνωρίζουμε και βιώνουμε είναι ένας μύθος κάτι σαν τον Άγιο Βασίλη μην μπορώντας να κατανοήσουν ακόμα και αυτόν τον υπαρκτό συμβολισμό.
Οπότε το μόνο που μου απομένει είναι να ντυθώ στα κόκκινα και να αφήσω μούσι.
Θα ήθελα πολύ να γράψω μία εργασία όσον αφορά την συμβολική της αδελφότητας του Ροδοσταύρου η οποία χάνετε μέσα από τον χρόνο και φτάνει στην απαρχή της δημιουργίας αυτού του κόσμου και θα το έκανα αν ήξερα ότι υπάρχει διάθεση για κατανόηση και γνώση αλλά διαβλέπω το αντίθετο.

Η προσωπική μου γνώμη είναι αφήστε το χιούμορ και τα εξυπνακίστικα σχόλια και αναζητήστε το πνεύμα του θεού ώστε να σας βοηθήσει στο να βυθιστείτε μέσα  στο βάθος της ύπαρξής σας στην ουσία του εσωτερικού σας όντος να το γνωρίσετε και να το αλλάξετε κυριολεκτικά ώστε να γίνετε ένα φωτεινό παράδειγμα μέσα από την δράση σας ακτινοβολώντας περισσότερη αγάπη μέσα σε αυτόν τον κόσμο και αφήστε εμάς προς το παρόν τους αδύναμους και πλανεμένους στην ζοφερή μας μοίρα.

Ποιος ξέρει μπορεί σύντομα να συναντηθούμε και να μιλήσουμε στην ίδια γλώσσα χωρίς καν να εκφέρουμε την παραμικρή λέξη.
Αυτούς του δύσκολους και πικρόχολους καιρούς σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να αναφλαγείτε μέσα στο πυρ της Γνώσης και να γίνετε νέος άνθρωπος ο οποίος προσμένει με αγωνία την δική του μέρα του Κυρίου.

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Constantine S01E07 Blessed Are The Damned


Constantine S01E07 Blessed Are The Damned

Απλώς, ένα πράγμα δεν μπορώ να χωνέψω.
Πώς διάολο κατάφερε να περάσει στον κόσμο μας.
Το φράγμα ανάμεσα στην Κόλαση και τη Γη, αποδυναμώνεται, Τζον.
Είναι πιο αδύναμο από ποτέ.
Συνέπεια του σκότους που ανέρχεται;


Κανένας φόβος για οποιοδήποτε μελλοντικό σενάριο



Κανένας φόβος για οποιοδήποτε μελλοντικό σενάριο

Κανένας φόβος για οποιοδήποτε μελλοντικό σενάριο δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί αν εμείς εσωτερικά πορευόμαστε στην ατραπό του Κυρίου με σοβαρότητα, ταπεινότητα και επιμονή.
Θα σας μεταφέρω μια ωραία συμβολική ιστορία του Ζεν που λέει ακριβώς το ίδιο.

''Μια μέρα ένας μαθητής πήγε και βρήκε τον δάσκαλό του ενώ αυτός σκάλιζε τον κήπο του και τον ρώτησε : Δάσκαλε αν ήξερες ότι σε λίγα λεπτά θα ερχόταν το τέλος του κόσμου εσύ τι θα έκανες; και αυτός απάντησε, θα συνέχιζα να σκαλίζω τον κήπο μου'' ...

Βέβαια εδώ η ιστορία αυτή μας μεταφέρει και μία ευρύτερη γνώση όσον αφορά την ανάπτυξη του πνευματικού ανθρώπου μέσα μας και πως όταν μια επιτυχής σύνδεση δημιουργηθεί με το πνευματικό βασίλειο, μία ουσιαστική ένωση έχει συμβεί, μία απελευθέρωση από τον χρόνο και τον χώρο και σαν φυσική συνέπεια ο εν λόγο άνθρωπος ακόμα και στη περίπτωση του φυσικού θανάτου θα συνεχίσει να αναπτύσσετε εσωτερικά στο Νέο Πεδίο Ζωής.

θα ήθελα να συμπληρώσω εδώ φλυαρώντας ότι μπορεί να είναι γνωστή η πορεία του κόσμου και τις ανθρωπότητας με την έννοια της εξέλιξης μέσα από αυτό το θεϊκό αρχέτυπο αλλά η ρευστότητα αυτής της φυσικής τάξης και η συμπεριφορά του ανθρώπου είναι ένας απρόβλεπτος παράγοντας μέσα από τον οποίο καμία καθαρή εικόνα για το πως όλα αυτά θα συμβούν δεν μπορεί να δοθεί, η σχολή την οποία και εγώ εσωτερικά εκφράζω έχει περιγράψει ένα μέρος από τα μελλούμενα όσον αφορά την επερχόμενη μεγάλη παράσταση (εξαπάτηση) και αρκετά από αυτά έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, αλλά όπως πιο πάνω είπα το σημαντικότερο είναι η εσωτερική μας κάθαρση και η εναρμόνιση της ουσίας μας με τους πνευματικούς νόμους.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Parthian text on the End of the World

 

Parthian text on the End of the World

M 2 II Pa
And then the battle-stirring gods lead and guide their aeons and those who are of the same form, which they had called into the great earth and placed (there), by  divine proclamation to the new world and settle there in the same way as nomads, who (going) from place to place with their tents, horses, and possessions, put up and pull down (the tents). 
 But that power of the light that is so mixed with darkness that it cannot be separated from it again, which is not of the same form because from the beginning it foresaw, “So it is for me, because it was so decided.”  Therefore it is not called of the same form.

 And again, those five (sons of First Man) prayed in the battle to Ohrmezdbag (First Man), “Do not leave us in the corpse of darkness, but send us power and a helper!”  And Ohrmezdbag promised them, “I will not abandon you to the powers of darkness.”  In that case it was not the power that knew, “For me the mixing with darkness in the beginning reaches an injury and heaviness so wretched that I cannot be taken away and separated from darkness.”
No, that was the power that knew, “My mixture is of such a kind that I can be purified and saved by the help of Ohrmezdbag and the brothers.”  And they did not pray for that reason that, if they did not pray, then Ohrmezdbag would not help them.  But to them on account of that prayer.  And the hope and promise of Ohrmezdbag increased the(ir) power in the same way as fighters whose power increases through the zeal put on by the voice and the heart of their friends.

 And the gods will not be sorrowful because of that bit of light that is mixed with darkness and cannot be separated out, for sorrow is not characteristic of them.  On the contrary, through the peace and joy that is radically characteristic of them, through (the fact) that they are joyous and for that reason that they have subdued and bound Ahrimen together with the enemy.
And for a short while they clothed themselves inwardly with the costume of joy, but outwardly they were visible in armed warlike appearance.  And after they have bound it in a prison of oblivion and they themselves are ruling over it, then they are joyous, proud, and happy, because nobody can any longer do them harm.

 And when all the battle-stirrers have rested for a short while in the new world and when also that little bit of the light earth and its mountains, wherefrom the materials for building the new world had been taken, has been restored, and when also the last man stands as the mightiest in stature, and when the warlike gods together with the five lights have been healed from their wounds, then all the jewels, the apostles, and the battle-stirring gods stand up and appear before the sovereign of paradise with pleas and prayer: First Ohrmezdbag together with the Last Man, the Mother of the Righteous, the Friend of the Lights, Narêsafyazd (Third Messenger), Bamyazd (Great Builder), the Living Spirit, Jesus the splendor, the Maiden Light, and the Great Manohmed (Nous), these light fathers together with their gods, apostles, and aeons, all rightly in one thought, with one praise, in one voice, in one word, in one wish.

 They raise their voice in prayer and worship for the great jewel Sroshaw, the primeval, the righteous god, the highest of gods, and they say, “You, you are the father of the light, of primeval existence from eternity, and to your dominion there is no harm.  And also that sinner who boasted deceitfully and fought with your greatness has been seized and bound in an extraordinary tomb, out of which he can no longer go.  And also the earth, the dwelling-place of the enemies, we have overthrown and filled up and above we have built the light fundament of the new world. 

And for you there are no more enemies and rivals, but yours is the eternal victory.  Come now, and show mercy upon us!  Uncover your bright figure, the loveliest of sights, for us who are longing for turning to it and becoming glad and joyous through it.”  Then the sovereign of paradise ...

From : Prods Oktor Skjærvø - An Introduction to Manicheism

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

Η ουσία της ψυχής μας δεν υπακούει στους γνωστούς σε εμάς νόμους


Η ουσία της ψυχής μας δεν υπακούει στους γνωστούς σε εμάς νόμους

Η ουσία της ψυχής μας δεν υπακούει στους γνωστούς σε εμάς νόμους που διέπουν το σώμα μας αλλά και τον ορατό μας κόσμο, αυτό είναι πολύ εύκολο να κατανοηθεί μιας και αυτή, η ψυχή, προέρχεται από τα ανώτερα πεδία και ομοιάζει με τον πρωταρχικό άνθρωπο, αλλά παρακαλώ πολύ, προσέξτε το αυτό η έννοια της ομοιότητας έχει να κάνει με μια αντιστοιχία μορφική αλλά όχι πνευματική.
Η μεγάλη διαφορά έγκειται στο ότι η πρωτότυπη ψυχή είναι ολοκληρωμένη μέσα από ένα πνευματικό σώμα ενώ η δική μας λόγω της διάσπασις με τον πνευματικό κόσμο έχει ενδυθεί ένα θνητό φορέα.

Για αυτό τον λόγο και όλοι οι μεγάλοι μας φιλόσοφοι στο παρελθόν μας μίλησαν ότι το σώμα μας κατά μία έννοια μοιάζει σαν μία φυλακή ή για τις αλυσίδες που το σώμα μας μας έχει φορέσει.
Παρόλα αυτά δεν θα είχε νόημα ο Θεός να δημιουργήσει αυτόν τον κόσμο, αυτόν τον άνθρωπο αν μέσα σε αυτόν δεν είχε περικλείσει και την δυνατότητα της εξέλιξης, της επιστροφής, της αναδημιουργίας.

Και αυτό ήταν και το έργο όλων των μεγάλων εκπαιδευτών της ανθρωπότητας να μιλήσουν, να εξηγήσουν αλλά και να χορηγήσουν όλες τις απαιτούμενες δυνάμεις και εργαλεία για να μπορέσουμε να επιτύχουμε αυτήν την πολύτιμη διεργασία.
Αυτή είναι κοινή για τον κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος και ανεξάρτητα από την εξέλιξη και την ωριμότητα της ψυχής του.

Θα ήθελα να σημειώσω πως μια πνευματική ουσία όταν ενσαρκώνετε ξανά μέσα από ένα φυσικό σώμα για να συνεχίσει της εξέλιξη της, μεταφέρει μέσα της και όλη την συλλεχθείσα εμπειρία και γνώση που έχει συλλέξει κλεισμένη ερμητικά μέσα στο ασυνείδητο και ανάλογα τις επιλογές της στην παρούσα ζωή υπάρχει η δυνατότητα της επίδρασης και της ώθησης σε πράγματα και καταστάσεις που είναι σε αυτήν συγγενείς.

Πολλές φορές παρατηρούμε για παράδειγμα ένας συνηθισμένος δυτικός άνθρωπος να ελκύετε και να εστιάζετε στην σοφία και τον τρόπο σκέψης της ανατολής σε ένα τέτοιο σημείο ταύτισης που σε πολλούς είναι ανεξήγητο, μερικές φορές η όλη στάση τους είναι πιο ουσιαστικά ανατολική ακόμα και από έναν Ανατολίτη.
Αυτό δεν είναι ούτε παράξενο ούτε αφύσικο και στην ουσία μπορεί κάλλιστα να γίνει και κάτι το εξαιρετικά θετικό για αυτόν τον ίδιο και για της εξέλιξη της ψυχής του.

Ο συνηθισμένος άνθρωπος με τον διαχωριστικό τρόπο σκέψης που έχει δεν μπορεί να κατανοήσει την ενότητα του πνεύματος μέσα από όλες αυτές τις διαφορετικές εξωτερικά δοξασίες γιατί και σε αυτό δυστυχώς τον βοήθησαν και όλες αυτές οι ψεύτικες ομάδες της εξωτερικής εκκλησίας όπως διαμορφώθηκαν μέσα από τον χρόνο και την ιδιοτέλεια του ανθρώπου η οποία τον ώθησε στην βία και την διαμάχη.

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι ένας δυτικός άνθρωπος ο οποίος κατά αυτόν τον τρόπο διεισδύει μέσα στα μυστήρια της ανατολής αποκτά ένα ακόμα καθήκον όσον αφορά την ουσιαστική εξωτερική εργασία του για τον συνάνθρωπό του και αυτό είναι η γεφύρωση της ανατολικής με την δυτική σκέψη και το ζωντανό παράδειγμα μέσα από την ζωή του το οποίο όπως είναι φυσικό θα εκφράζετε και θα ακτινοβολεί από το Πνεύμα και μόνο και έτσι θα καταστεί ένας πολύτιμος κρίκος στην μεγάλη αυτή γνωστική αλυσίδα των ψυχών που βοηθούν σαν εργάτες που είναι την εκ πεσμένη αδελφότητα στην μεγάλη αυτή συνειδητοποίηση για την αναγκαιότητα της επιστροφής στο Βασίλειο των Ουρανών