Μια Aλχημική Λειτουργία ποίημα του Melchior Cibinensis 1602
Εισαγωγή. Κύριε μας, πηγή της αγαθότητας, εμπνευστή της ιερής τέχνης, από τον οποίο όλα τα καλά έρχονται στους πιστούς σου, ελέησον.
Christe. Χριστέ, Άγιε, ευλογημένη λίθος της τέχνης της επιστήμης, που για τη σωτηρία του κόσμου ενέπνευσες το φως της επιστήμης, για την εξάλειψη των απίστων, ελέησον.
Kyrie. Κύριε μας, θεία φωτιά, βοήθησε τις καρδιές μας, ώστε να μπορέσουμε, προς δόξαν σου, να επεκτείνουμε τα μυστήρια της τέχνης, ελέησον.
Περικοπή. Κατεβαίνει σαν βροχή πάνω στο δέρας, και σαν βροχή που πέφτει απαλά πάνω στη γη. Αλληλούια. Ω ευλογημένε δημιουργέ της γης, λευκότερος από το χιόνι, γλυκύτερος από τη γλυκύτητα, ευωδιαζόμενος στον πυθμένα του δοχείου σαν βάλσαμο. Ω θεραπευτικό φάρμακο για τους ανθρώπους, που θεραπεύει κάθε αδυναμία του σώματος: Ω μεγαλειώδης πηγή από όπου αναβλύζει αληθινά το αληθινό ύδωρ της ζωής στον κήπο των πιστών σου.
Χαίρε Μαρία. Χαίρε, όμορφη λυχνία του ουρανού, λαμπρό φως του κόσμου! Εδώ ενώνεσαι με το φεγγάρι, εδώ γίνεται η ζώνη του Άρη και η σύνοδος του Ερμή. Από αυτά τα τρία γεννιέται δια μέσου της μαγείας της τέχνης, στην κοίτη του ποταμού, ο ισχυρός γίγαντας που χίλιες φορές χίλιες αναζητούν, όταν αυτά τα τρία θα έχουν διαλυθεί, όχι σε νερό βροχής... αλλά σε υδραργυρικό ύδωρ, σε αυτό το ευλογημένο μας κόμμι που διαλύεται από μόνο του και ονομάζεται Σπέρμα των Φιλοσόφων. Τώρα σπεύδει να δέσει και να αρραβωνιαστεί την παρθένα νύφη και να την κάνει να γεννήσει στο λουτρό πάνω από μέτρια φωτιά. Αλλά η Παρθένος δεν θα μείνει έγκυος αμέσως αν δεν τη φιλήσουν με επανειλημμένες αγκαλιές. Τότε συλλαμβάνει μέσα στο σώμα της, και έτσι γεννιέται το παιδί των καλών οιωνών, σύμφωνα με την τάξη της φύσης. Τότε θα εμφανιστεί στον πυθμένα του σκεύους ο πανίσχυρος Αιθίοπας, καμένος, απολιθωμένος, αποχρωματισμένος, συνολικά νεκρός και άψυχος. Ζητάει να τον θάψουν, να τον ραντίσουν με την υγρασία του και να τον ασβεστώσουν αργά, μέχρι να αναδυθεί με λαμπερή μορφή από τη σφοδρή φωτιά...
Ιδού μια θαυμαστή αποκατάσταση και ανανέωση του Αιθίοπα! Εξαιτίας του λουτρού της αναγέννησης παίρνει ένα νέο όνομα, το οποίο οι φιλόσοφοι ονομάζουν φυσικό θειάφι και υιό τους, αυτή είναι η λίθος των φιλοσόφων. Και ιδού, είναι ένα πράγμα, μια ρίζα, μια ουσία χωρίς να έχει προστεθεί τίποτε ξένο και από την οποία αφαιρούνται πολλά που ήταν περιττά με τη μαγεία της τέχνης...
Είναι ο θησαυρός των θησαυρών, το υπέρτατο φιλοσοφικό φίλτρο, το θεϊκό μυστικό των αρχαίων. Μακάριος είναι εκείνος που βρίσκει κάτι τέτοιο. Κάποιος που έχει δει αυτό το πράγμα γράφει και μιλάει ανοιχτά, και ξέρω ότι η μαρτυρία του είναι αληθινή. Δόξα τω Θεώ εις τους αιώνας των αιώνων.
Από το Theatrum Chemicum Vol III. 1602
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου