Krishnamurti, what about his source of inspiration?

Krishnamurti, what about his source of inspiration?

The mystery can be broken down into three very distinct areas:  the discovery, the link to Maitreya, and the communication with the spirits.  On the issue of the discovery, which was covered in the last section, this dealt with his link to Leadbeater.

Leadbeater, I later discovered, was the key to Krishnamurti’s identification with the legacy of Maitreya.  Leadbeater did not just link Krishnamurti with Maitreya, but with Jesus as well.  Washington writes:
The Break  was hastened by a lawsuit brought against Besant by Krishnamurti’s father.  Steiner and his friends shared Narianiah’s view of Krishnamurti’s relationship with Leadbeater – that it brought the boy, his family and the Society into disrepute.  But to Steiner the real offence was Leadbeater’s claim that the Lord Maitreya supposedly reincarnating in Krishnamurti was the same as Jesus Christ.  

Steiner’s cosmology was christological: he regarded Christ neither as a special human being (the tendency of humanist theology), nor as merely another avatar of the world spirit, but as a unique figure in the spiritual history of the universe.  He also distinguished between the human body of Jesus and the spirit of Christ which had entered into that body for the last three years of Jesus’s life.  He was quite unable to accept the idea that Krishnamurti was the latest – and in that sense the best reappearance of the Christ Spirit in the world, or that this spirit was subordinate to the Lord of the World who resided in Shamballa (Washington 154).

Can one be blamed for being skeptical after all this controversy regarding Krishnamurti’s links to such a divinities like Maitreya and Jesus? I think not. However, much like most ironies in history, the unexpected happens.  Krishnamurti finally made the break, which it has been suggested, is the source of his credibility.
The final parting of the ways came on 2 August 1929.  At the Ommen camp that year, in front of three thousand people in a talk which was also broadcast, Krishnamurti announced his belief that ‘truth is a pathless land’ and rejected study of the occult, acceptance of authority and religious ceremonial as ways to spiritual growth (Washington 278).

What about his source of inspiration?  Krishnamurti rarely speaks about his engagement with the beyond.

His second (and perhaps more memorable) “encounter,” according to Holroyd, was in August 1922, in Ojai (Holroyd 10).  Holroyd, in reference to Nitya’s account, wrote of Krishnamurti’s perceived union with Maitreya:
 [This apparently is Krishnamurti speaking.] When I had sat thus for some time, I felt myself going out of my body, I saw myself sitting down with the delicate tender leaves of the tree over me.  I was facing the east.  In front of me was my body and over my head I saw the Star, bright and clear.  Then I could feel the vibrations of the Lord Buddha; I beheld Maitreya and Master K.H. [Kuthumi] (Holroyd 12).

Later in Holroyd’s Krishnamurti, Krishnamurti himself speaks:
One night in India I woke up; it was a quarter past twelve, I looked at the watch.  And – I hesitated to say this because it sounds extravagant – the source of all energy had been reached.  And that had an extraordinary effect on the brain.  And also physically.  I’m sorry to talk about myself, but, you understand, literally, there was no division at all; no sense of the world of ‘me’.  You follow?  Only this sense of a tremendous source of energy (Holroyd 138).

Was it Maitreya, as Leadbeater had trained him to believe?  Was it really the “ground”? What is this source or universal energy?

A part from the work of Miguel Llora

Ο Πατέρας-Μητέρα

Ο Πατέρας-Μητέρα

Ο Πατέρας-Μητέρα όχι μόνον μας έδωσε ζωή, αλλά συντηρεί αυτόν τον κόσμο από την δημιουργία του έως την ολοκληρωτική του μεταμόρφωση σε αυτό που προορίζονταν να γίνει από την αρχή, ένα μέρος δηλαδή από την δόξα του η οποία δεν είναι παρά το Φως της παν περιεκτικής του Αγάπης.

Μόνον Αυτός είναι ικανός να δώσει ζωή μέσα από την άπειρη ουσία του και την πολλαπλότητα του, γιατί το κέντρο του αν και κανείς δεν μπορεί να το αντιληφθεί, μιας και περικλείει όλη την πλάση, και έτσι βρίσκετε παντού, ταυτόχρονα, καταλαμβάνοντας το παν, η ουσία του Πνεύματος του σαν ένα εναπομείναν μερίδιο κληρονομιάς αντανακλάται μέσα μας, σαν μια μαρτυρία, μια δυνατότητα και έναν πόθο ολοκλήρωσης, ώστε αυτό που κάποτε αποκολλήθηκε, διασπάστηκε να μπορέσει να ολοκληρωθεί, μέσα από τον χρόνο, τον πόνο και την βεβαιότητα του αναπόφευκτου, γιατί όπως προηγούμενος είπαμε, αυτό που δημιουργήθηκε στον χώρο και τον χρόνο πρέπει να επιστρέψει με την δική του θέληση πια στην αγκαλιά του πατρός του.

Στην μακρά του πορεία μέσα από μια ζωή θλίψης, γιατί το Φως αν και στην αρχή δεν μιλά μέσα στον  άνθρωπο συνειδητά, πάντοτε όμως αποζητούσε τον αρχικό του προορισμό και βίωνε την πίκρα της ατέλειας και της δυσαρμονίας, στο διάβα της ζωής του τον ωθεί στο να διερευνήσει την ευγενική του καταγωγή την οποία αυτός αρχικά κατανοεί σαν το καλό, την ωραιότητα,την ευγένεια, την ειρήνη, την αγάπη.

Όμως αλλεπάλληλες φορές ο κόσμος του κατακρημνίζεται μιας και η σκοτεινή του φύση τον ωθεί σε λάθη που προέρχονται από την έπαρση, την ματαιοδοξία του και την αδιάκοπη επιθυμία του Εγώ για αυτοϊκανοποίηση.

Έτσι εύκολα διακρίνουμε μέσα από τον ρου της ιστορίας αυτήν την αδιάκοπη εσωτερική πάλη που δυστυχώς, η εμπειρία αυτής, αντί να το ωθεί προς το Φως, αυτός επιλέγει ξανά και ξανά τον πόνο και την αθλιότητα, τον κατακερματισμό και την ατέλεια, την σύγχυση και την αυτοκαταστροφή.

Όμως εσύ ευγενικέ αναζητητή που στέκεσαι σε ένα μεταίχμιο μεταξύ της φυσικής σου ατέλειας και της δόξας που πλουσιοπάροχα διαχέεται αυτήν την στιγμή και κατανοείς την αναγκαιότητα αυτής της θεμελιακής αλλαγής και του δρόμου που αυτή συνεπάγεται ορθώσου, αγωνίσου, δράσε και εναρμονίσου, γίνε ένα με όλες αυτές τις διακοσμικές δυνάμεις που φέρουν αυτό το εξελισσόμενο σχέδιο σε εκδήλωση, ούτως ώστε να μπορέσει ο χαμένος υιός να επιστρέψει στην αγκαλιά του Πατρός του ο Οποίος τόσο μα τόσο τον αποζητεί και συνεχόμενα και με ένταση τον καλεί σε επιστροφή. Αμήν.

Krishnamurti - Washington D.c. Talks 1985

Washington D.c. Talks 1985 Foreword By Mary Zimbalist

On both days the hall was filled with a varied, seriously interested audience and as Krishnamurti spoke there seemed an intangible response, a quality in which the listeners joined in his communication. 

Krishnamurti felt it and although there were to be other talks before his death ten months later, on those two days in April 1985, at the age of ninety, Krishnamurti spoke from the summit of his life and teaching. M.Z.

Some fragments

We have lived on this earth for many millennia. And during those long periods of time mankind has suffered loneliness, despair, uncertainty, confusion, multiple choices and therefore multiple complexities; and there have been wars not only physical bloody wars but also psychological wars. And mankind has asked if there can be peace on earth. But apparently this has not been possible. There are about forty wars going on at the present time, ideological, theoretical, economic, social. During historical times, perhaps about five thousand to six thousand years, there have been wars practically every year. And also we are preparing for wars now.

Man has always been in conflict, as everyone in this world goes through all kinds of misery, all kinds of sorrow, pain, desperate loneliness; and we long to escape from all that, So we are going to observe together this extraordinary phenomenon: how man, after these thousands of years, still remains a barbarian cruel, vulgar, full of anxiety and hatred. And violence is increasing in the world. So one asks, can there be peace on this earth? Because without peace, inwardly, psychologically first, the brain cannot flower, human beings cannot live completely holistically.

*******

Each one is concerned with himself. He lives in a separate world all to himself. And therefore there is division between you and another, between you and your religion, between you and your god, between you and your ideologies.
So is it possible to understand not intellectually but deeply, that you are the rest of mankind? Whatever you do, good or bad, affects the rest of mankind, because you are mankind.

Your consciousness is not yours. Your consciousness is made up of its content. Without the content there is no consciousness. Your consciousness like that of the rest of humanity is made up of beliefs, fears, faith, gods, personal ambitions. Your whole consciousness is made up of all this, put together by thought.

One hopes that we have taken the journey together, that together we are walking the same road not that you are listening to a series of ideas. We are not pursuing ideas or ideologies, but facing actuality, because in actuality and going beyond that actuality is the truth. And when there is truth it's the most dangerous thing. Truth is very dangerous because it brings a revolution in oneself.

Μιμητές μου γίνεστε

Μιμητές μου γίνεστε

Οι φιλόσοφοι από τα αρχαία ακόμη χρόνια κατέδειξαν μέσα από απλά επιχειρήματα την σημαντικότητα του νου, της νόησης, της διανόησης όχι μόνον όσον αφορά αυτό το επίπεδο που καλύπτει τον φυσικό κόσμο , αλλά και πως αυτό το θαυμαστό εργαλείο μπορεί να μετατραπεί μέσα από μια διεργασία αναβάθμισης, σε ένα υπερβατικό δέκτη μιας άλλης σοφίας κατά μία αποκαλυπτική έννοια που υπερβαίνει την πραγματικότητά μας, για αυτό και η κάθε προσπάθεια μετάδοσης της ήταν και θα είναι πάντοτε ελλιπής, για αυτό τον λόγο και η διεργασία αυτή μεταδιδόταν συνήθως μέσα από ένα κλειστό κύκλο ανθρώπων, μυημένων σε αυτήν που εύκολα μπορούσαν να την μεταδόσουν και χαρακτηριζόταν από την έννοια της αυτό μαθητείας και μιας προσωπικής αποκάλυψις ώστε το ίδιο το άτομο να γίνει ο φορέας αυτής της γνώσης και να την βιώσει κατά ένα ολοκληρωτικό τρόπο και κατά μια τριπλή έννοια στο σώμα στην ψυχή και το πνεύμα. Γιατί το Πνεύμα δεν επιθυμεί να ομιλείς για αυτό ή να προσπαθείς να περιγράφεις αυτήν την υπερβατική πραγματικότητα μέσα απο λόγια ή εικόνες αλλά του να γίνεις εξ ολοκλήρου ένα με Αυτό κατά μία δομική έννοια και αυτό προυποθέτει και εκτός από μια αρχική προπαρασκευή, μετατροπή, εξαγνισμό και μία νέα γέννηση ενός στοιχείου, μίας αρχής, ενός σπόρου μέσα μας που αντιστιχεί σε Αυτό.

Όπως ένας απλός σπόρος ενός φυτού εμπεριέχει μέσα του όλο το σχέδιο εκδήλωσης και εξέλιξης του και μόνον αποζητά το απαραίτητο υλικό, την ύλη, το χώμα μέσα από το οποίο θα μπορεί να τραφεί και το νερό σε συνδυασμό με την ενέργεια του ζωοδότη ήλιου το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και μέσα στον άνθρωπο όσον αφορά αυτόν τον σπόρο Πνεύματος, και αυτός χρειάζεται όλες αυτές τις απαραίτητες ενέργειες και υλικά ούτω σώστε να μπορέσει να αφυπνιστεί, να αναπτυχθεί, να ανθίσει.

Για αυτό και στο παρελθόν αυτή η αρχή συμβολικά ονομαζόταν σαν ένα λουλούδι, σαν Ρόδο ή Κρίνος ή Λωτός.

Όταν ο πρωταρχικός άνθρωπος παρέβη τους συμπαντικούς νόμους μέσα από το πλαίσιο στο οποίο λειτουργούσε και δημιουργήθηκε ένα μόρφωμα που θεμελιακά δεν αντιστοιχούσε σε αυτό το αρχικό πεδίο ζωής και συνεπώς ήταν καταδικασμένο να χαθεί ενεργειακά τότε ο δημιουργός θεώρησε σωστό το να δημιουργήσει έναν άλλον χώρο, ένα άλλο σύμπαν, μία άλλη πραγματικότητα μέσα από την οποία θα του δυνόταν η δυνατότητα μιας εξέλιξις μέσα από αυτό τον χώρο η οποία σταδιακά όχι μόνο θα του έδινε μια δυνατότητα αναδημιουργίας όσον αφορά το σωματικό του φορέα αλλά και μέσα από αυτήν την κατώτερη πραγματικότητα να φτάσει σε αυτό το επίπεδο συνείδησης ώστε να το επιθυμήσει αυτός ο ίδιος και έτσι εθελοντικά όχι μόνο να βαδίσει αυτόν τον δρόμο της επανόρθωσης, της ολοκλήρωσης αλλά και όταν αυτό συμβεί να γίνει και ένας φορέας αυτής της θαυμαστής ενέργειας εσωτερικά και σαν φυσική συνέπεια να την ακτινοβολήσει και εξωτερικά σε όλους τους άλλους συνανθρώπους του.

Κάποιος μπορεί να ρωτήσει αν αυτή η ένδοξη πραγματικότητα υπάρχει ή απλά δεν είναι παρά μία φαντασία και ένας αρρωστημένος παραλογισμός, εδώ αγαπητοί μου φίλοι κανείς από εμάς δεν θα μπορέσει να σας δώσει μία ικανοποιητική απάντηση ούτε να προσπαθήσει να σας πείσει για την ύπαρξη αυτής, μπορείτε όμως στην περίπτωση που εσωτερικά έχετε έρθει κοντά σε μία ωρίμανση της ψυχής σας μέσα από την δική σας πορεία και εμπειρίες να την βιώσετε, να την αισθανθείτε, να την ψηλαφίσετε μέσα από τις δικές σας λειτουργίες σε όλους όσους έχουν ήδη βαδίσει αυτόν τον δρόμο και συνεπώς είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους εμάς και αντιστοιχούν οι βοηθεί, οι υπηρέτες αυτοί στα πολύ γνωστά λόγια του ευαγγελίου 'Μιμητές μου γίνεστε'

Το να ακούς δεν είναι αρκετό αν δεν κατανοείς

Το να ακούς δεν είναι αρκετό αν δεν κατανοείς

Το να ακούς δεν είναι αρκετό αν δεν κατανοείς, 

το ίδιο συμβαίνει και όταν διαβάζεις, 

όμως ακόμα και η κατανόηση δεν είναι αρκετή αν δεν συνοδεύετε από αγνή δημιουργική πράξη, πάντοτε όμως στην υπηρεσία των άλλων και όχι ενός φλύαρου εγώ που επιδεικνύεται. 

Το εγώ δεν μπορεί να ακούσει, να κατανοήσει γιατί φέρετε από τον θόρυβο της ιδιοτέλειας του και την σύγχυση των επιθυμιών του, 

χρειάζεται ένα άλλο σημείο αναφοράς,

ελπίζω όλοι μας να έχουμε αυτήν την χαρά της εύρεσης αυτού του θησαυρού

Sidney Field - Krishnamurti The Reluctant Messiah

Sidney Field - Krishnamurti. The Reluctant Messiah

 Some fragments i choose for you

Among them, on a brief visit, were two of the “Apostles” announced a year earlier to help the World Teacher spread his teaching. The Apostles were proclaimed by a leading English Theosophist, the flamboyant George Arundale, who included himself among their number. He also appointed his wife, Rukmini Devi, a beautiful young Brahmin woman, who, together with Bishop James Wedgwood, was also one of the visitors to the castle. Rukmini was lovely in her colorful Indian sari. She was open and friendly, and everyone liked her. Bishop Wedgwood, tall and darkly handsome in his ecclesiastic vestments, wearing a large, bejewelled pectoral cross and episcopal ring, appeared rather forbidding among the easygoing guests at the castle. 

He was standoffish, filled with a sense of his own importance, and he reeked of spiritual arrogance. I had a letter of introduction to him from a good friend of mine who knew him well, but I was so completely put off I didn’t bother to hand it to him.
Krishnaji had been very much upset by the absurd and sensational announcements made by George Arundale and Bishop Wedgwood to the effect that certain people had been chosen to be “Krishnaji’s Apostles.” Arundale claimed the message had come from the Lord Maitreya. Krishnaji angrily rejected the whole business, stating he had no disciples of any kind. 

Those who knew how disgusted he felt privately about it were surprised at the moderation with which he handled the matter in public, not aware that his love for Dr. Besant, who had been drawn into it through her trust in Arundale, prevented him from doing anything drastic that might embarrass her or hurt her feelings. (Years later, however, in Ojai, he expressed himself very strongly on the subject, stating that both Arundale and Wedgwood had ruthlessly tried to use him to aggrandize themselves. I discussed the subject with him personally and know how outraged he was at the methods they used to further their own ends.)

*******

During this last Camp gathering I volunteered to bring Krishnaji’s lunch, prepared on the Camp grounds, to Arya Vihara. It was always a problem to keep the soup from spilling during the five-mile trip by automobile. One day, as I handed him his tray, I asked him in jest, “Wouldn’t this be much simpler if you could just levitate yourself over to the Camp and descend by the dining room?”

To my surprise, he said, quite seriously, “I have the key to all that, but I’m not interested.”
I said it would be wonderful and most practical to have some of those powers. He responded with his usual affirmation that the only thing worth having was Liberation. To reinforce his point, he told me a little story about a great yogi he had known in India, who had developed all kinds of siddhis (powers acquired through meditation) and could do amazing things, which he had witnessed himself, such as levitating, rendering himself invisible, and growing plants from seeds in a few minutes. Before he left the yogi’s home, the great magician said to him, “I would happily trade all my siddhis for a glimpse of Nirvana.” 

*******

Late of an April afternoon we went for a walk along the Malibu beach, a cool sea breeze blowing in our faces. Krishnaji was more talkative this time than on previous strolls. The beach was unusually deserted; even the sea gulls were scarce. The great empty space and the calm, blue sea were exhilarating. “I suppose if one could see clairvoyantly out there the place wouldn’t appear so empty,” I said. “People, sea elementals...”

He interrupted. “The place is full of them. I pay no attention to them.” “Do you see them every time you come out here?”
“Only when I want to.”
Since the subject had been broached, I took this opportunity to ask him about Invisible Helpers. “Do such people really exist?”
“Why not?” he said. “Any decent person in this world will help another when in need. Why not on the other side? What’s so special about it?”

Since he was in a talkative mood, I thought I’d take advantage of it and asked him point-blank what he thought his life would have been like if Dr. Besant and C. W. Leadbeater had not taken care of him in his early years and sponsored him. He was thoughtfully silent for a long moment. Then he said, “I probably would have died of malnutrition.”
“Do you think you would have been a liberated man, whatever that means, without the background they provided?”
A much quicker answer: “Yes. It might have taken longer, but the end result would have been the same. I probably would have become a sanyasi.* The drive was there. Nothing could have finally thwarted it.” 

Then he said something that surprised me because it sounded out of character: “One of India’s best known astrologers cast my horoscope when I was very young, and said I would become a Jivanmukta (liberated man).” 
He laughed lightheartedly, as if to stress the unimportance of such weighty predictions.

free e-book pdf for you ... email me to send it to you. soundzgreg@yahoo.co.uk

J. Krishnamurti small tribute

 Lecture given by J. Krishnamurti in 1929 when he dissolved the Order of the Star of the East

 J. Krishnamurti small tribute

Κατά την διάρκεια των εφηβικών μου χρόνων ένας πολύ γλυκός και πικραμένος άνθρωπος μου κράτησε συντροφιά μέσα από τα βιβλία του, στην αρχή δημιουργώντας μου δεκάδες προβληματισμούς, αλλά στην συνέχεια χρόνο με το χρόνο φώτισε πολλές όψεις της πολυσύνθετης προσωπικότητάς μου δημιουργώντας μου ατελείωτες ζυμώσεις.

Ο Κρισναμούρτι με την αναλυτική του σκέψη που αγγίζει το βάθος της Βεδάντα καταφέρνει όντως να επεξηγήσει επακριβώς όλους αυτούς τους ατελείωτους μηχανισμούς και μιας διαμόρφωσης αιώνων που βασίζετε στην εξατομίκευση, στην χωριστικότητα που δημιουργεί πλάνη, έντονες επιθυμίες, σύγκρουση και πόνο.

Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά για όλους εμάς, όμως κατά κανένα τρόπο ο Κρισναμούρτι δεν μας υποδεικνύει τον τρόπο μέσα από τον οποίο αυτές οι αλλαγές μπορούν να συμβούν και κάτω από ποιες δυνάμεις.

Δυστυχώς τα βιώματά του ειδικότερα αυτά της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας και η γνωστή σε όλους διαταραγμένη νοητικά ομάδα που τον ωθούσε και τον κατεύθυνε τότε που έφτανε μέχρι και την μαγεία του δημιούργησε όπως αυτό ήταν φυσικό πολλά ψυχολογικά τραύματα και μία τρομερή εσωτερική πίεση φτάνοντας τον σε εκείνο το πολύ σημαντικό σημείο της διάλυσης του τότε τάγματος.

Προδομένος από ανθρώπους που αισθανόταν μέχρι τότε σαν την οικογένεια του ακολούθησε έναν άλλον τελείως προσωπικό δρόμο και έτσι μέσα από τον χρόνο και τις εσωτερικές του διεργασίες συνέθεσε έναν τρόπο σκέψης καθάριο, απλό, διεισδυτικό τονίζοντας συνέχεια την μοναδικότητα της οδού για τον κάθε άνθρωπο και το πως ο κάθε ένας από εμάς μπορεί, πρέπει να γίνει το φως του εαυτού του.

Η μοναχικότητα του όμως δημιούργησε έναν τρόπο σκέψης που ενώ στα πρώτα στάδια της αναζήτησης μοιάζει αρκετός στην πορεία φτάνει σε ένα σημείο στασιμότητας γιατί ενώ το Εγώ του ατόμου κατανοεί και επιθυμεί να αλλάξει μέσα από όλην αυτήν την ευκρίνεια του νου αυτό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί δομικά για τον απλούστερο λόγο του ότι οι απαραίτητες δυνάμεις για αυτό δεν ελκύονται μέσα στο σύστημά του.

Χρειάζεται, είναι απαραίτητη μια σχολή μυστηρίων για να συμβεί αυτό, μία εστία Πυρός, ένα σώμα Ζωντανών Ψυχών, ένας μετασχηματιστής νέων αστρικών και αιθερικών δυνάμεων που προέρχονται, πηγάζουν από ένα άλλο πεδίο ύπαρξης μιας άλλης πιο λεπτοφυούς και Πνευματικής φύσεως, που σαν μοναδικό
στόχο έχουν την ανάσυρση όλων αυτών των έκπτωτων ψυχών, για αυτό και μέσα από τον χρόνο και τον τόπο βλέπουμε όχι μόνο μία μαρτυρία του Πνεύματος αλλά και μια ουσιαστική μεθοδολογία που θα επιτρέψει στο να συμβούν όλες αυτές οι απαιτούμενες διεργασίες σωτηρίας.

Για αυτό αγαπητοί φίλοι υπάρχει μία κοινωνία ψυχών που ήδη βαδίζουν αυτόν τον δρόμο της απελευθέρωσης και κάθε αγνή ψυχή με την απαιτούμενη καθαρότητα καρδιάς όχι μόνο μπορεί να ενσωματωθεί αλλά και να γίνει συμμέτοχος όλου αυτού του ένδοξου έργου για την σωτηρία του κόσμου και της ανθρωπότητας.

Δεν είστε μόνοι σε αυτό το έργο, χτυπήστε και θα σας ανοιχθεί.

Για αυτό τονίζοντας την σημαντικότητα του έργου του θα αφιερώσω ένα μέρος από τον χρόνο μου παραθέτοντας μέρος από την σκέψη του όπως και να σας δώσω όποιο βιβλίο του θέλετε σε pdf στα Αγγλικά.

Απλά ζητήστε το στο soundzgreg@yahoo.co.uk

Η φιλοσοφική λίθος

 Η φιλοσοφική λίθος

Υπάρχει μια σιωπή πέρα από την σιωπή
Και ένας λόγος πέρα από τον λόγο
Και μία αγάπη πέρα από την αγάπη
Αν μπορέσεις όλα αυτά να τα κατακτήσεις
Να γίνεις ένα με αυτά
Τότε αυτή αυτή η σιωπή
Και αυτός ο λόγος
Και αυτή η αγάπη
Όχι μόνο θα ακτινοβολούν μέσα σου
Αλλά θα γίνουν και ένα ζωοποιώ πηγάδι
Μέσα από το οποίο θα μπορέσουν να ξεδιψάσουν και άλλοι
Αυτή είναι η μεταμόρφωση των σοφών
Η φιλοσοφική λίθος
Η αρχή και το τέλος
Και ο τελικός προορισμός όλων όσων υπήρξαν και θα υπάρξουν
Όλα θα πεθάνουν μέσα σε αυτό το Φως για να ξαναγεννηθούν
Μέσα στην Σιωπή της Αγάπης Σου ακούω τον Λόγο Σου
Κύριε όλης της Ζωής.


O διακαής μου πόθος είναι ο καθένας από εσάς να βαδίσει αυτόν τον δρόμο της μεταμόρφωσις εδώ και τώρα γιατί οι ατμοσφαιρικές συνθήκες όλο ένα και δυσκολεύουν. 

Η έξοδος από αυτό το πεδίο ζωής μέσα από ένα άλλο ένδοξο σώμα είναι ο μόνος τρόπος, όμως μόνο μέσα από μια ορθή κατανόηση της οδού που μια ώριμη ψυχή μπορεί να συλλάβει και την πλήρη συνεργασία της προσωπικότητας αυτό το έργο μπορεί να επιτελεσθεί με την χάρη του Πνεύματος που μπορεί και μεταλλάσσει το παλαιό και θνητό σε νέο και αθάνατο. 

Μπορεί αυτό να συμβεί; 

Ναι μπορεί και ήδη συμβαίνει σε όσους εναρμονίζονται με το Φως και το Θεϊκό σχέδιο για τον άνθρωπο και τον κόσμο και αυτή είναι και η συμπαντική θεραπεία.

Άδειασε για να γεμίσεις

Άδειασε για να γεμίσεις

Χρησιμοποιούμε υλικά αντικείμενα αλλά τις περισσότερες φορές  αυτά χρησιμοποιούν εμάς.

Ένας άδειος καθαρός νους και καρδιά δεν νοιώθει κανέναν φόβο ως προς το να χάσει τα υλικά του αποκτήματα, γιατί όλα αυτά απλά δεν τον καθορίζουν.

Είναι όπως ο αέρας που αναπνέουμε
τον εισπνέουμε και τον εκπνέουμε
τον χρησιμοποιούμε αλλά δεν μας ανήκει.

Έτσι είναι ταυτόχρονα δικός μας αλλά ανήκει σε όλους.

Όπως και η Αγάπη που δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο.

Άδειασε για να γεμίσεις.