Υπάρχουν δύο νόμοι, ο νόμος της σάρκας και ο νόμος του Πνεύματος της Ζωής

Υπάρχουν δύο νόμοι, ο νόμος της σάρκας και ο νόμος του Πνεύματος της Ζωής

Υπάρχουν δύο δρόμοι αυτός της σάρκας- υλικός και αυτός του Πνεύματος.

Υπάρχουν δύο νόμοι, ο νόμος της σάρκας και ο νόμος του Πνεύματος της Ζωής ο οποίος υπάρχει στον Ιησού Χριστό ο οποίος μας απελευθέρωσε από τον νόμο της αμαρτίας - σάρκας και του θανάτου.

Για αυτό και ο Πατέρας μας έστειλε τον Υιό του με ομοίωμα σάρκας για να νικήσει την αμαρτία μέσα στην σάρκα.

Ωστε όσοι βαδίζουν τον Νόμο του Πνεύματος να εκπληρωθεί μέσα τους η δικαιοσύνη του Νόμου αυτού.

Ο νόμος της σάρκας είναι ένας συνεχόμενος πνευματικός θάνατος και μια έχθρα στον Θεό, ενώ ο Νόμος του Θεού μας προσφέρει Ζωή και Ειρήνη.

Για αυτό και ο Χριστός πρέπει να γεννηθεί μέσα μας ώστε να γίνουμε νεκροί ως προς της αμαρτία αλλά ταυτόχρονα το πνεύμα θα μας δώσει ζωή αιώνια.

Και όπως ανάστησε τον Ιησού έτσι θα δώσει ζωή και στα θνητά μας σώματα (θα τα μεταμορφώσει σε πνευματικά) μέσω του θεϊκού πνεύματος που κατοικεί μέσα μας.

Το πνεύμα αυτό θα δώσει μαρτυρία μέσα μας και όλα τα παιδιά του Θεού θα φανερωθούν ώστε αν και όλη η κτίση υποτάχθηκε στην ματαιότητα (στο πρόσκαιρο του χρόνου) θα ελευθερωθεί και αυτή από την φθορά και θα απελευθερωθεί.

31. Τι θα πούμε, λοιπόν, απέναντι σ' αυτά; Αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος θα είναι εναντίον μας;

32. Επειδή, αυτός, που τον ίδιο του τον Υιό δεν λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε για χάρη όλων μας, πώς και μαζί μ' αυτόν δεν θα χαρίσει σε μας τα πάντα;

33. Ποιος θα κατηγορήσει τούς εκλεκτούς τού Θεού; Ο Θεός είναι αυτός που τους ανακηρύσσει δίκαιους.

34. Ποιος θα είναι εκείνος που τους κατακρίνει; Ο Χριστός είναι αυτός που πέθανε, επιπλέον δε και αναστήθηκε, ο οποίος και είναι στα δεξιά τού Θεού, ο οποίος και μεσιτεύει για μας.

35. Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη τού Χριστού; Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότητα ή κίνδυνος ή μάχαιρα;

36. (Καθώς είναι γραμμένο: «Ότι για χάρη σου θανατωνόμαστε όλη την ημέρα· λογαριαστήκαμε σαν πρόβατα για σφαγή»).

37. Σε όλα αυτά, όμως, υπερνικούμε, διαμέσου εκείνου που μας αγάπησε.

38. Επειδή, είμαι πεπεισμένος ότι, ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχές ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα

39. ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε κάποια άλλη κτίση, θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη τού Θεού, η οποία υπάρχει στον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας.

Προς Ρωμαίους Κεφ. 8

Αυτός είναι και ο δρόμος του Σταυρού

Αυτός είναι και ο δρόμος του Σταυρού

Αν και έχω διαβάσει πιστεύω αρκετά βιβλία στην ζωή μου και όπως είναι φυσιολογικό με ώθησαν προς την εφηβική μου αναζήτηση ως προς την Θεότητα, αν και τότε δεν κατανοούσα το πως και το γιατί όλα αυτά ελάμβαναν χώρα, παρόλα αυτά μετά από όλη αυτήν την διαδρομή είμαι πολύ χαρούμενος και ανάλαφρος να βρίσκομαι στην θέση του να τα αφήσω όλα πίσω μιας και το νόημα, ο σκοπός, ο στόχος που υπήρχε πίσω από όλην αυτήν την μελέτη επιτεύχθηκε.

Στην αρχή της πορείας μας χρειαζόμαστε τον ανθρώπινο λόγο σαν το υλικό μέσα από το οποίο θα σχηματοποιήσουμε το τι πρέπει να κάνουμε και γιατί.

Μετά όμως χρειαζόμαστε τον Λόγο του Θεού και αυτός υπάρχει μέσα μας και μας μιλά με μια αφοπλιστική απλότητα ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι πάνω από όλα, αγνότεροι και σοφότεροι, αλλά όχι με μια ανθρώπινου είδους σοφία γιατί αυτή μας ωθεί έξω από την βασιλεία του Θεού.

Το βλέπω αυτό διαβάζοντας διάφορα σχόλια και ερωτήσεις και συζητήσεις μέσα στα οποία υπάρχει μια ακατάπαυστη φλυαρία και φαντασία, ο Λούσιφερ και ο Αριμάν και οι υπερβατικοί κόσμοι και οι ενέργειες κλπ κλπ, ειλικρινά πόσο μακριά θέλω να σταθώ από όλα αυτά και πόσο στην ουσία δεν θέλω να τα δω έξω από εμένα αλλά μέσα μου, μιας και όλα αυτά είναι παρόντα εδώ και τώρα.

Δεν ξέρω αν είμαι σαφής σε αυτό το οποίο λέω απλά ισχυρίζομαι το πόσο άχρηστο είναι να προσπαθείς να τα δεις όλα αυτά έξω από εσένα και όχι μέσα σε σένα, γιατί μέσα σε σένα δεν έχουν όλα αυτά ονόματα, τα ονόματα τα δίνουν οι άνθρωποι και είναι μια ακόμη πλάνη το να πιστεύεις πως αυτό είναι έτσι γιατί έτσι είπε κάποιος πως λέγετε.

Αυτό που είναι το σημαντικότερο και όλη η εργασία μας είναι η εσωτερική σιωπή, και η ηρεμία του νου, η αγνότητα της καρδιάς μας, η διάθεση προσφοράς, και ο καλός μας λόγος.

Αν όλα αυτά γίνονται τότε το Φως του Θεού μας πληροί και μας δείχνει την ατέλεια μας η οποία δεν έχει όνομα αλλά την αντιλαμβανόμαστε σαν μια ενεργή διαδικασία - λειτουργία και μας εξηγεί τον δρόμο όχι φιλοσοφικώς αλλά μέσα από το φως Του την δύναμη και την αλήθεια χημικός, αστρικός και αιθερικός και νοητικός, αλλά υπέρ νοητικός (Νους Χριστού).

Όλος ο κόσμος υπάρχει μέσα μας, αλλά μέσα μας υπάρχει και ο υπέρ κόσμος επειδή περιέχεται μέσα μας η Πνευματική Αρχή και σε αυτήν πρέπει να εστιαστούμε και μόνο.

Αυτός είναι και ο δρόμος του Σταυρού μιας και το έφερε η συζήτηση τις προηγούμενες μέρες, αν και ελάχιστοι κατανοούν την εσωτερική του συμβολική σημασία μιας και ο σταυρός είμαστε εμείς, η φτωχή μας πραγματικότητα η οποία θα πρέπει να αναζητήσει, να βρει και να κατανοήσει, να εργαστεί για να γεννηθεί το φως μέσα της ώστε να ωθήσει την παλαιά προσωπικότητα στην θυσία και την υπέρβαση μέσω της κάθετης δοκού γιατί μόνον αυτή έχει σαν αρχή το Πνεύμα και μόνο.