Incipit Liber de Chimia In [gold] em et [silver] am 1625

 Incipit Liber de Chimia In [gold] em et [silver] am 1625

The last of the 19 symbolic illustrations in the shape of flasks

Ακούστε την Φωνή της Σιγής, το κάλεσμα της Αγάπης, αφήστε το Φως να ζεστάνει την καρδιά σας

 

Ακούστε την Φωνή της Σιγής, το κάλεσμα της Αγάπης, αφήστε το Φως να ζεστάνει την καρδιά σας

Οι συντεταγμένες μέσα από τις οποίες όλα ρέουν δεν μπορούν να προσμετρηθούν από κανένα ανθρώπινο μέτρο ή διάνοια.

Μέσα σε αυτό το επίπεδο δεν υπάρχει κανενός είδους μαντεία, η προκαθορισμός γεγονότων ή καταστάσεων, η μεταβλητότητα, η ρευστότητα, το ακαθόριστο των δυνάμεων και των ενεργειών είναι κάτι το συγκλονιστικό.

Τα μόνο που υπάρχει είναι το ζωντανό παρόν, το εδώ και τώρα, η ένωση του συνειδητού με το ασυνείδητο σαν μια ολοκλήρωση της ανθρώπινης διάνοιας μέσα και μέσω μιας εξαγνισμένης καρδιάς.

Υπάρχουν δύο βασικές ενέργειες : Συν Αθηνά και χείρα κίνει!

Τι σημαίνει αυτό; 

Πως ο άνθρωπος έχει, του έχει δοθεί μια πλήρη ελευθερία στο να επαναδιατυπώσει την σχέση του με τον κόσμο και τον δημιουργό, έχει το δικαίωμα και την επιλογή να χαράξει την δική του προσωπική πορεία μέσα από τις δυνάμεις και τα χαρίσματα που έχει αποκομίσει μέσα από εμπειρία χρόνων αλλά όλα αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν σε ένα κάθετο, πνευματικό επίπεδο μόνον μέσα από την παρεμβολή, έκφραση, διάχυση του Δημιουργού μέσω των εργατών του.

Ο άνθρωπος σαν ένα κατώτερο αποσπασματικό ον ζητά την βοήθεια των θεών και αυτή τον πληρεί στο βαθμό που ο ίδιος έχει την θέληση να σπάσει τις δικές τους αλυσίδες, επιθυμεί να εγερθεί και να βηματίσει έξω από αυτήν την φυλακή, τον τροχό της γέννησης της ζωής και του θανάτου.

Δεν χρειάζεται να προβλέψει τίποτα σχετικά με όλα αυτά γιατί το φως μιλά μέσα του, όλη η πορεία ξεδιπλώνεται μέσα από μια δημιουργική ονειρική φαντασία μέσα στην οποία η διαδικασία της μάθησης ξεδιπλώνεται δυναμικά.

Η πορεία αυτού του κόσμου είναι νομοτελειακά συγκεκριμένη και προκαθορισμένη μέσα από ένα επταπλό σχέδιο εξέλιξης μέσα στο οποίο ότι ξέφυγε από τους πνευματικούς νόμου θα ενσωματωθεί ξανά μέσα κατά ένα συνειδητό τρόπο, μέσω μιας βαθιάς εσωτερικής επιλογής.

Αυτό είναι και το αντικείμενο μας σήμερα, μια διάβαση εδώ και τώρα μέσα στο επόμενο εξελικτικό επίπεδο, πλαίσιο.

Το να γίνουμε μέτοχοι και κάτοικοι μέσα στην Βασιλεία των Ουρανών, που σημαίνει μια ολοκληρωτική πνευματοποίηση μιας και αυτό είναι το σημαντικό μέσα στην μεγάλη ημέρα εκδήλωσης που ζούμε και ονομάζουμε περίοδος της Γης.

Μέσα σε αυτό το ναδίρ της υλικής μορφοποίησης θα τεθεί η βάση όλης της εργασίας και αυτό αγαπητοί μου φίλοι ήδη γίνεται, λαμβάνει χώρα.

Ένας γνωστικός είναι ένας απόλυτος επαναστάτης γιατί δεν προσπαθεί να εξουδετερώσει, να επιδράσει μέσα στο επίπεδο της ύλης κοινωνικά αλλά γκρεμίζει τα θεμέλια αυτού του άθλιου κόσμου στο πιο έπακρο μέρος του.

Η διόρθωση σε αυτό το επίπεδο μιας φαινομενικής αδικίας θα προξενήσει μέσα στον χρόνο ανάλογους μηχανισμούς μέσα από τους οποίους μια άλλη αδικία θα υπάρξει και ο φαύλος κύκλος δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσει διότι αυτά τα αντιθετικά σχήματα καθορίζουν την φύση αυτού του κόσμου και δεν θα πάψουν να ισχύουν μέχρι την ολοκληρωτική διάλυση του.

Η δική μας η βασιλεία δεν είναι από αυτόν τον κόσμο, όταν σας μιλάμε για μια απαραίτητη αναμόρφωση του κόσμου δεν το εννοούμε κοινωνικώς ή πολιτικός αλλά Πνευματικώς.

Εμείς οικοδομούμε ένα άγιο κτίσμα το οποίο δεν προέρχεται από τα υλικά και τις αξίες αυτού του κόσμου, και για αυτόν τον λόγο απέχουμε από κάθε κοινωνική, πολιτική, οικονομική δραστηριότητα.

Δεν είμαστε ανθρωπιστές, ούτε αποκρυφιστές, ούτε μυστικιστές, ούτε χρησιμοποιούμε κανενός είδους γήινη μαγεία, δεν διαλεγόμαστε με τους νεκρούς, ούτε ασκούμε καμία απατηλή άλλη τέχνη.

Εμείς μιλάμε για την Γνωστική Μαγεία η οποία μεταβιβάζεται στον καθένα από εμάς μέσα από την Χάρη του Θεού όταν ο προσωπικός μας Ναός έχει καθαριστεί και για αυτό ανανεωθεί πλήρως.

Μέσα στην ιστορία πολλοί κατανόησαν τους λόγους μας αλλά η οκνηρία και η ιδιοτέλεια, η πλάνη, τα θέλγητρα και η ηδονές αυτού του κόσμου τους παρέσυραν μακριά από την οποιαδήποτε πραγμάτωση αυτού του άγιου σκοπού.

Για αυτό και μέσα στην ιστορία έχουμε πολλούς διανοητές οι οποίοι στην ουσία είναι και αρνητές και σοφιστές και λαοπλάνοι και αυτό το οποίο κάνουν είναι να μιλούν μέσα από έναν εύστροφο τρόπο ο οποίος στην ουσία δεν οδηγεί πουθενά.

Στην ουσία δεν μιλούν για κανένα εξαγνισμό παρά σας υπόσχονται μέσα από τεχνικές και πρακτικές τα δώρα του Αγίου Πνεύματος.

Αλλά προσέξτε αγαπητοί μου φίλοι μόνον το πνεύμα δεν υπάρχει εκεί παρά οι χειρότεροι δαίμονες της αστρικής σφαίρας, τα αποκρουστικότερα βαμπίρ.

Εμείς οφείλουμε να δώσουμε μια μαρτυρία για αυτήν την τραγική ανθρώπινη πραγματικότητα και το φτωχό και ολέθριο αποτέλεσμα της.

Ακούστε την Φωνή της Σιγής, το κάλεσμα της Αγάπης, αφήστε το Φως να ζεστάνει την καρδιά σας, παραιτηθείτε από κάθε ιδιοτελή επιθυμία, μοιράστε όποια αγαθά έχετε και χρησιμοποιήστε τις ικανότητες και τα ταλέντα σας για τον κοινό σκοπό, ποιος είναι αυτός; Η απελευθέρωση του Ανθρώπου και του Κόσμου του!

Cara Gonier Artwork

Cara Gonier Artwork

Ωραία η ανάγνωση αλλά το σημαντικότερο στοιχείο είναι η ανθρώπινη επαφή

Ωραία η ανάγνωση αλλά το σημαντικότερο στοιχείο  είναι η ανθρώπινη επαφή

Ο γραπτός λόγος είναι ένα φοβερό εργαλείο γιατί μέσα από αυτόν επικοινωνούμε, μεταφέρουμε τα προσωπικά μας βιώματα. τις δοκιμασίες της ζωής και τους γνωστικούς καρπούς που αυτές οι ζυμώσεις φέρνουν.

Όμως όλα αυτά ωχριούν μπροστά στο ζωντανό παρόν και όπως αυτό μας φέρνει κοντά μέσα από τις διαπροσωπικές μας επαφές.

Ο προφορικός λόγος έχει, περιέχει την δόνηση του άλλου, μπορεί να μεταφέρει απελευθερωτικές δυνάμεις ακτινοβολίας μέσα από τον ανανεωμένο λάρυγγα και τους ανοικτούς οφθαλμούς.

Οι ανώτερες δονήσεις εισχωρούν μέσα στο σώμα μας από ειδικές πύλες όργανα για τα οποία έχουμε μιλήσει στα σεμινάρια, αυτές εργάζονται δημιουργικά μέσα μας προξενώντας πολύ σημαντικές δομικές αλλαγές, οι ανώτεροι αιθέρες μπορούν και παίζουν ένα καταλυτικό ρόλο στην αναβάθμιση της ψυχής μας σε όλες της τις όψεις. Σε αυτό και η αναπνοή παίζει έναν εξέχοντα ρόλο.

Αυτές όμως οι δομικές αναβαθμίσεις δεν περιορίζονται μόνο μέσα στο δικό μας προσωπικό φορέα αλλά ακτινοβολούν προς τα έξω στον βαθμό που εμείς είμαστε συνδεδεμένοι συνειδησιακά με το Φως.

Το προσωπικό μας χρέος που είναι και το σημαντικότερο είναι η εσωτερική μας ανάπτυξη, το δεύτερο αμέσως καθήκον είναι η υπηρεσία προς τον συνάνθρωπο και εδώ διακρίνουμε διάφορες όψεις αρκετά σημαντικές.

Εσωτερικές αλλά και εξωτερικές. Οι εσωτερικές είναι σίγουρα σημαντικότερες γιατί η μεγαλύτερη αναγκαιότητα σήμερα είναι η απελευθέρωση από τον τροχό της γέννησης και του θανάτου, η δημιουργίας της 'Εικόνας του Αθάνατου Ανθρώπου' και σε αυτό κάθε ένας από εμάς με το δικό του προσωπικό φως θα πρέπει να είναι, να γίνει ένας, προσοχή σε αυτό 'Ανιδιοτελής Χορηγός'.

Όμως η ενεργειακή δονητική κατάσταση του άλλου δεν έχει καμία χρησιμότητα αν εμείς δεν φανούμε θετικοί και ανοικτοί σε αυτόν, αν δεν τον πλησιάσουμε με καλοσύνη και ζεστή καρδιά αντιμετωπίζοντας τον όχι σαν μια προσωπικότητα γιατί αυτή δεν είναι το ουσιώδες αλλά σαν ένα φορέα Φωτός.

Υπάρχει ένα ωραίο έμβλημα το οποίο βλέπουμε συχνά σε πολλά αλχημικά έργα και το οποίο μας παρουσιάζει μια γυναίκα ή έναν άνδρα ο οποίος φέρει ένα παιδί μέσα στην κοιλιά του, τι σημαίνει αυτό; Δεν σηματοδοτεί μόνον την δυνατότητα, την αναδημιουργία του πνευματικού φορέα μέσα μας που όλοι οι άνθρωποι έχουν αλλά ταυτόχρονα πως μέσω αυτής της θαυματουργής γέννησης νέες πνευματικές ικανότητες και χαρίσματα κατακτώνται μέσα από τα οποία όχι μόνον πραγματώνουμε την εργασία με μεγαλύτερη ευκολία αλλά μπορούμε να βοηθήσουμε μέσω αυτού του Πύρινου Πνεύματος του Χριστού και άλλους.

Όπως γνωρίζουμε η γνωστική παράδοση όλες τις εποχές παραδιδόταν μέσω δύο κύριων τρόπων, ο σημαντικότερος και αυθεντικότερος είναι ο προφορικός κατευθείαν από την πηγή, ο δεύτερος είναι η αποτύπωση αυτού του λόγου από ένα δεύτερο άτομο μέσα από την δική του υποκειμενική κατανόηση.

Όλοι οι υπηρέτες του Φωτός συνειδητά δεν θέλησαν να γράψουν κείμενα διότι ξέρανε πως αν φέρουν την υπογραφή τους πολύ εύκολα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα διαστρεβλωθούν.

Επίσης ο προφορικός λόγος επειδή φέρει ανώτερες δυνάμεις ακτινοβολίας εκφράζεται μέσα από διαφορετικά επίπεδα ισχύος για αυτόν τον λόγο και σε όλες τις μυστηριακές σχολές υπήρχαν διαβαθμίσεις.

Ο γραπτός λόγο περιέχει μια εικόνα εξ αντανακλάσεως του προφορικού σαν μια μαρτυρία, περιέχει γνωστικές εικόνες οι οποίες μιλούν μέσα στην προανάμνηση μας αλλά τις οποίες εμείς θα πρέπει να τις αποκωδικοποιήσουμε μέσα από την αλχημικής μας διεργασία μέσα από ένα αποκαλυπτικό τρόπο και όχι μια κατά γράμμα ερμηνεία όπως συνήθως εσφαλμένα γίνεται.

Με λίγα λόγια είναι ωραία η ανάγνωση και όλα τα εικονικά μέσα τα οποία είναι άφθονα στις μέρες μας αλλά πιστέψτε με είναι ελλειπή διότι απουσιάζει το σημαντικότερο στοιχείο που είναι η ανθρώπινη επαφή, το φως ο ήχος το άγγιγμα, η ζεστασιά η καλοσύνη η κατανόηση η ανεκτικότητα το πλησίασμα το άνοιγμα η ομορφιά της κίνησης και των γραμμών του σώματος, το ανθρώπινο πνεύμα και το χιούμορ και πολλά άλλα ανώτερα και κατώτερα αλλά απολύτως σημαντικά.

Για αυτόν τον λόγο και σιγά σιγά και διστακτικά αλλά έντιμα έχουμε, παρουσιάζουμε σε σας μια εξωτερική εργασία ώστε να σας προβληματίσουμε όσον αυτό είναι δυνατός και αν είσαστε εσωτερικά ανοικτοί να σας αγγίξουμε δυναμικά.

Δυστυχώς στις μέρες ελάχιστοι είναι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δεν φέρουν την ιδιοτέλεια τους το σπαθί και την πανοπλία τους μέσα στην κάθε ανθρώπινη επαφή τους.

Εμείς επικαλούμαστε την ασημαντότητα μας, την γυμνότητας μας, την ανεπάρκειά μας, την ανοησία μας αλλά παρόλα αυτά στεκόμαστε εδώ όρθιοι γεμάτοι από εσωτερική δύναμη και φωνάζουμε 'Εδώ Είμαι'.

Falling Water S01E03

Falling Water S01E03

Δημιουργούμε τη δικά μας τέρατα;
Ή μήπως τα τέρατα μας, μας δημιουργούν;
Ίσως μας χρειάζονται, ως επικύρωση της ύπαρξής τους.
Ή ίσως της τερατοσύνης τους;

Do we create our own monsters?
Or do our monsters create us?
Perhaps they need us to validate their own existence.
Or perhaps their own monstrosity?

The Apothecary's Chest Magic, Art and Medication Symposium 2007

 

The Apothecary's Chest Magic, Art and Medication Symposium 2007

The notable alchemists George Ripley, pseudo-Llull and Paracelsus all use the metaphor of pregnancy as indication of the growth of the Philosopher’s Stone in the alembic vessel.20 Paracelsus states that: “As soon as you see the woman take a black colour, know for a certainty that she has conceived and become pregnant”.21 Therefore, perhaps Loplop’s placement here could be interpreted as his intention to remove the foetus to rear in the vessel over the fire next to the woman, or else to remove even the womb itself to appropriate this process for himself. 

This section of the novel is given the subtitle “blackness”, which would certainly match with the colour of the alchemical matter associated with pregnancy, as indicated by Paracelsus’ words.

Man’s ability to carry a child is a concept that has a precedent in alchemy. In Michael Maier’s Atalanta fugiens of 1617, and of which it is possible to argue that the Surrealists knew, the figure of the wind carries a child in his belly, and similarly in the writings of pseudo-Llull and Nicholas Flamel, whom the Surrealists also knew of, man is credited with the ability to carry a child: “this is the female which he carries in his belly”.22 

Thus it may be argued that this image of Loplop may be a depiction of the male Surrealist’s appropriation of specifically female powers through his identification with the alchemist.

Δεν είσαι μόνος!

Δεν είσαι μόνος!

Εάν με ειλικρίνεια τον δρόμο αυτό επιλέξεις,
γνώρισε το αυτό
ποτέ δεν θα είσαι μόνος
και ας είναι ανηφορικός ο δρόμος
πάντα ο φύλακας στο κατώφλι θα σε περιμένει
αυτή είναι μια ένδοξη εργασία
ύψιστη υπηρεσία
που και εσύ κάποτε με την σειρά σου
θα δώσεις μέσα από την καρδιά σου
στην κάθε σου στροφή ο κόσμος θα δεις,
αλλάζει
αλλά και εσύ δεν θα είσαι πια ο ίδιος
μέσα σου σιγά σιγά η γνώση ξεχειλίζει
μια αγαλλίαση σε πλημμυρίζει
ο στόχος θα επιτευχθεί
η καταχνιά θα εξαφανιστεί
μόνο η θυσία του εγώ μας μένει
μέσα από μια χρυσή βροχή
ο αληθινός ο ήλιος θα εμφανιστεί
λούζοντας μας ολοκληρωτικά
θα εξαφανιστούμε μαγικά
Βλέπουμε το τρίγωνο το ιερό
πολλά στάδια ανηφορικά
το μαύρο άσπρο γίνεται ξανά
μέσα μας το Φως χαμογελά
μένοντας μέσα στο ιερό
Ω Θεέ μου σε όλους το εύχομαι αυτό.
G.J.P.

Rachmaninov - Symphony No. 2 Op. 27 III. Adagio: Adagio (LSO)

Η Μεταμορφωτική μέθοδος της σύγχρονης Πνευματικής Σχολής του Χρυσού Ροδόσταυρου

Η Μεταμορφωτική μέθοδος της σύγχρονης Πνευματικής Σχολής του Χρυσού Ροδόσταυρου

Τις περισσότερες φορές οι πολύ απλές έννοιες είναι και οι πιο δύσκολες, για αυτό και χρειαζόμαστε να τα επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά ενδεχομένως μέσα από ένα λίγο διαφορετικό τρόπο.

Ας δούμε από κοντά εν συντομία την μέθοδο για την οποία η σύγχρονη σχολή του Χρυσού Ροδοσταύρου μας εκθέτει μέσα από την εκτενή βιβλιογραφία της.

''Ο κεντρικός πυρήνας της ζωής του ανθρώπου, η μονάδα, είναι συνδεδεμένη με μία προσωπικότητα η οποία δεν συμμετέχει στο Θεϊκό σχέδιο.

Οι πρωταρχικές μορφές του πνεύματος, της ψυχής και του πνεύματος δεν είναι πλέον παρούσες παρά μόνο θεμελιωδώς.

Κατά την Χριστική - Φιλοσοφική έννοια ο μαθητής αναφλέγεται μέσα στην ιδέα του αληθινού Θείου Ανθρώπου.

Αυτό το φιλοσοφικό βάπτισμα συνδέεται με την προανάμνηση, και έτσι αναγνωρίζει ο μαθητής : Ex Deo nascimur (Εκ Θεού γεννώμεθα).

Κατόπιν ο μαθητής τοποθετείται μπροστά σε ένα τρόπο ζωής ο οποίος βασίζεται σε αυτήν την κατάσταση του 'να αναφλεγόμαστε στον Θεό', σαν να ήταν το διαλεκτικό του ον η αληθινή μορφή.

Ο μαθητής ωθείται κατά αυτόν τον τρόπο να ζήσει προσωπικά τους λόγους του Παύλου : 'Δεν το έχω ακόμα συλλάβει, αλλά το επιδιώκω, προσπαθώντας να το συλλάβω'

Αυτή η στάση ζωής δεν επιφέρει καμία καλλιέργεια της διαλεκτικής προσωπικότητας, αλλά ένα ισχυρό πυρ, μια ηθελημένη παρακμή ως προς αυτήν την φύση, από αγάπη για την τόσο επιθυμητή κατάσταση του Θείου Ανθρώπου που είναι για τον μαθητή το παν.

Μπορεί αυτός τότε να ομολογήσει από εσωτερική πεποίθηση :

'In Jesu morimur (Εν Ιησού αποθνήσκομεν).

Κατά την διάρκεια αυτής της συνειδητής και ηθελημένης παρακμής ως προς αυτήν την φύση, το ουράνιο σώμα, θεμελιωδώς παρόν, αναπτύσσεται και ζωογονείται, και έτσι ο μαθητής βιώνει απευθείας την αλήθεια των λόγων : 'Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί'.

Αυτή η γνώση και η εμπειρία ωθούν τον μαθητή να επιμαρτυρήσει με βαθιά ευγνωμοσύνη για αυτήν την αλήθεια :

'Per Spiritum Sanctum reviviscimus' (Εκ Πνεύματος Αγίου αναγεννώμεθα).

Σε αυτό το στάδιο ο μαθητής είναι πραγματικά κάτοχος δύο προσωπικοτήτων που συνδέονται μεταξύ τους μέσω της διαδικασίας που αποκαλούμε θεμελιώδη αλλαγή (μεταστροφή).

Μόλις πραγματοποιηθεί η σύνδεση μέσω αυτής της διαδικασίας, ο κεντρικός πυρήνας πνεύματος περνά σε μια νέα δραστηριότητα, που συνίσταται στο να διασπάσει με μια τριπλή προοδευτική ανάπτυξη, σε τρεις επταπλούς κύκλους, το σύνδεσμό με την διαλεκτική προσωπικότητα και να μεταθέσει την συνείδηση στον ουράνιο άνθρωπο.

Κατά αυτόν τον τρόπο πεθαίνει προοδευτικά ο διαλεκτικός άνθρωπος και παραμένει μόνον ο ουράνιος άνθρωπος.

Μόλις η ουράνια μορφή αρχίζει να γίνεται ορατή μέσα στον μικρόκοσμο, ο θάνατος έχει ήδη κατά βάση υπερνικηθεί.

Τότε η εξάλειψη της διαλεκτικής προσωπικότητας με το θάνατο είναι απλά μόνο περιστασιακή, και καμία νέα διαλεκτική εκδήλωση δεν θα μπορέσει να ακολουθήσει....''

Jan Van Rijckenborgh

Διαλεκτική ονομάζεται το παρόν πεδίο ύπαρξης μας μέσα στο οποίο όλα εκδηλώνονται μέσα από ζεύγη αντιθέτων...

Opus mago-cabalisticum et theologicum by Georg von Welling 1719

Opus mago-cabalisticum et theologicum by Georg von  Welling 1719

Georg von Welling (1655–1727) was a Bavarian alchemical and theosophical writer, known for his 1719 work Opus mago-cabalisticum,[1][2] published under the pseudonym Gregorius Anglus Sallwigt. By profession he worked in the mining industry, becoming Director in the Baden-Durlacher Office of Building and Mines.

Mozart - Die ihr des unermeßlichen (Masonic Music)

 

Ο Mozart έχει γράψει υπέροχη μουσική για τις τεκτονικές συνεδρίες, κυρίως κομμάτια για φωνή.
Εδώ σας βάζω τους στίχους από την καντάτα για πιάνο και φωνή :

Die ihr des unermeßlichen

Recitative
You that revere the Creator of the immeasurable universe,
That call him Jehovah, God, Fu or Brahma,
Listen and hear the words of the Sovereign of all things.
On the loud trumpet hear them resound in all eternity
Throughout the Earth, the Moon and Sun!
Hear them, People! Hear them, you, as well!

(Andante)

Love me in my works,
Love order, proportion, harmony!
Love yourselves and your brothers!
Strength and beauty shall be your ornament
And clarity of understanding your nobility.
Hold out the brotherly hand of everlasting friendship;
It was delusion, not truth, that withheld it for so long.

(Allegro)

Break the bonds of this delusion,
Tear the veil of prejudice,
Strip off the garment
That clothes mankind in factions!
Forge sickles from the iron that hitherto
Shed the blood of men, of brothers!
Blow up rocks with the black dust that oft would speed
the murderous lead into the hearts of brothers!

(Andante)

Do not imagine it is misfortune that holds sway upon my Earth -
It is enlightenment alone that heals
When it spurs you on to better deeds -
People, you that roam the world in misery,
When, in blind folly, you back onto the thorn
That should have urged you ever onward.
Be wise, be strong in brotherhood!
Then will my contentment rest on you,
Then only tears of joy will wet my cheeks,
Then your cries will be shouts of joy,
Then you will make vales of Eden out of deserts,
Then the whole of Nature will be laughing in your eyes,

(Allegro)

Then it has been achieved; the true felicity of life.

 Η Αγγλική μετάφραση έχει κάποιες διαφορές από το πρωτότυπο από ότι είδα.

Αγάπησε με μέσα από τα έργα μου
Αγάπα την τάξη, την συνέπεια, την συνοχή!
Αγάπησε τον εαυτό σου και τους αδερφούς σου!
Η φυσική σου δύναμη και η ομορφιά να είναι τα στολίδια σου
Κατανόηση την ευγενική σου καταγωγή!
Δώσε την αιώνια φιλία στον αδελφό σου
Η μόνη τρέλα, που την αλήθεια στερήθηκες τόσο πολύ!

Σπάσε τα δεσμά αυτής της ψευδαίσθησης
διέλυσε το πέπλο της προκατάληψης
αποκαλύψου σχίζοντας αυτό το ένδυμα.
σφυρηλάτησε δρεπάνια από το σίδερο
Του ανθρώπου, του αδελφού το αίμα έχει χυθεί τόσο πολύ
Σπάσε τους λίθους με την μαύρη σκόνη
Ο φόνος (του εγώ) οδηγεί γρήγορα στην καρδιά των αδελφών!

Paracelsus his Aurora, & treasure of the philosophers 1659

  

Paracelsus his Aurora, & treasure of the philosophers 1659

Paracelsus his Aurora, & treasure of the philosophers· : As also the water-stone of the wise men; describing the matter of, and manner how to attain the universal tincture 1659

The Mirror of the Wisdom of the Rosicrucians Theophilus Schweighardt

The Mirror of the Wisdom of the Rosicrucians By Theophilus Schweighardt

Through the mediation of the Elohim...

I, Theophilus Schweighart Centralleanicus with the blessing of the times, herald of the Divine - Magical, Physical - Chemical, Triune - Universal Philosophy with the Grace of God, revealed to the unworthy, wish to all those who have been granted by God to contemplate my ‘Sophy speculum oculis intelligentiae’ peace, joy and constant prosperity from the glorious Father of Light reigning through the generations.


Dear brethren and fellow labourers in God, it is for ever the greatest cause of astonishment by what wonderfully contrary and world-loving opinion the majority of human creatures have landed in an incurable desperation, for they cannot recognise the salvation that hovers before their eyes and the final reforming of their errors, but they withstand all the grace and mercy of God. 

Look at and observe this age that is ending, contemplate the manifold businesses and affairs of mankind which are for the most part vain and of no account, not to mention public calumny and infamy, upon which may God have pity, in high and low degree. 

All this has so much got the upper hand that instead of being punished it is held more in esteem than godly virtues and heroic deeds. 

Oh vanity of vanities. Oh depraved human nature! My heart would leap from my body every time that I contemplate this miserable condition of such seeming joy; and though I know myself much too puny and in need of help to ward off this evil by my own person I cannot in Christian love ignore my neighbour and refrain from expounding my ‘Pandoram’ with figures which have been published for the same reason; and from revealing the much desired Collegium, Lodge, or Dwelling of the highly praised Rhodostaurotic (Rosicrucian) brotherhood and their true philosophy, the ‘fidelibus, pansophiae, studiosis’ to the end that mankind be wakened from its sleep of sin, and with freshly opened hearts, with heads bared and bare feet, go joyfully towards the newly rising sun and salutifero Heliae. 

Wherefore loving brethren in God, nature and wisdom, receive and mark this my faithful instruction, read it and examine it earnestly, and you will find what many thousands have desired from the be- ginning but what few have found. So be you pious, God-fearing, compassionate, well-doing and silent, otherwise this wisdom that is here made public and laid before your eyes in a manner that could not be brighter will not only shut up your treasure and close its storehouse but will turn to mockery, offence and shame. 

But thou, God-loving brother and friend, who wast named in the title somewhat obscurely, wilt know thyself through thy manifold experiences and promises made unto thee brought unto me in other ways, thou shalt have this Christian, godlike and nature-politic ‘Speculum Sophicum’ as thine own gift and to thine honour as a lover of its content and one dedicated to the salvation of the faithful. And this all the more because in the past two years thou hast shewn thyself to mine unworthy self in such fashion by confiding to me thine especial secrets that I cannot but think thereon without astonishment and a corresponding brotherly affection. For thou, O brother, didst offer to hear my pansophy, thou hast shewn me the way of my work, thou wast, art and shalt be in eternity the author and refuge of my thoughts.
And although the Theonic generation of vipers have dared to set obstacles in the way of some of our departed societies and brotherhoods by unexpected means and ways, and have undone them for the cursed intention of outer appearance, I shall nevertheless hope and trust that thy humanity and thy superior understanding will ascribe to me more belief and confidence, when I speak with an open and candid spirit, than other ‘Zoili’ with their despicable calumnies. 

If thou doest this, thou mayst expect something greater and more worthy in the coming year while contending thyself with the present proffered writing which, as I have said, is in thine honour, friendship and brotherliness, with the prayer to God the Almighty that he will unite it in thee with the ‘Pansophica studia in centro Sacratissmae Alethiae’.

Given on the 1st March 1617 from the Musaum Centralleanicum.

Hippocrates sitting Miniature late 15th century

Hippocrates siting Miniature late 15th century 

Miniature painting, portrait of Hippocrates sitting, reading. 

Behind, two standing philosophers dispute. 

Opening illustration from a late fifteenth century manuscript of the Aphorisms in Latin translation.

Papyrus text fragment of Hippocratic oath verso, showing oath

Papyrus text fragment of Hippocratic oath verso, showing oath.

Χημικά σύμβολα σε χρήση κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα

Χημικά σύμβολα σε χρήση κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα

Εσωτερικός Χριστιανισμός από την περιπλοκή στην απλότητα Δημόσια Ομιλία του G.J.P. Τετάρτη 9 Νοεμβρίου και ώρα 19:30

Εσωτερικός Χριστιανισμός
από την περιπλοκή στην απλότητα

Δημόσια Ομιλία του G.J.P.

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου και ώρα 19:30

Ελεύθερη Είσοδος

Έναστρον Βιβλιοκαφέ 

Σόλωνος 101 Αθήνα - Τηλ. 2103828139

Νους : https://www.facebook.com/groups/312675118872629/


Για πληροφορίες σχετικά με την εκδήλωση : 6987288881

Η καθαρότητα του λόγου που ταυτόχρονα μπορεί να είναι αποκαλυπτικός, ώστε να εξηγεί με σαφήνεια τους συμβολισμούς λαμβάνει χώρα μόνον μέσα από μια εσωτερική εργασία - εμπειρία ενός ανθρώπου ο οποίος εκφράζει τα έργα του μέσα από τον λόγο του.

Για αυτό και συχνά σας μιλάμε για μια μαρτυρία, που σημαίνει πως το πνεύμα αποκαλύπτεται μέσα στον άνθρωπο στον βαθμό που αυτός μπορεί να το δεχτεί.

Η μεταμορφωτική εργασία που περιγράφουμε έχει πολλές όψεις, για αυτό και η κατανόηση μας ολοένα και περισσότερο βαθαίνει χρόνο με τον χρόνο, πλουτίζει από τα θαυμαστά δώρα της νέας ψυχής.
Τα πνευματικά αυτά ευεργετήματα μας αλλάζουν θεμελιακά, δομικά, ψυχικά.

Αυτή η φωτεινή στιγμή ονομάζεται συμβολικά ΄προς συνάντηση του Κυρίου εις τον αέρα'.
Είναι μια μαγική στιγμή μέσα από την οποία ο Χριστός αποκαλύπτεται μέσα στην σάρκα, είναι παρόν και μας ευλογεί.
Μας καθοδηγεί μέσα από τα θαύματα του οικοδομώντας τον νέο ναό ώστε την κατάλληλη στιγμή να απελευθερωθεί πλήρως μέσω της σταυρικής θυσίας.
Αυτός είναι και ο τελικός μας στόχος 'Το σώμα της ανάστασης'
Να βρεθεί ο τάφος καινός.

Το εγώ θα πρέπει να πάψει να μιλάει, θα πρέπει να σιωπήσει πλήρως

Το εγώ θα πρέπει να πάψει να μιλάει, θα πρέπει να σιωπήσει πλήρως

Η αναπόφευκτη εμπειρία, η οποία αποκτήθηκε τον προηγούμενο αιώνα, ο οποίος ήταν ένας από τους χειρότερους και πιο σκοτεινούς αιώνες στην ανθρώπινη ιστορία, μας οδήγησε σε μια παραδοχή πως μέσα από την μαυρίλα αυτή ένα νέο φως έλαμψε ξανά, μια νέα γνωστική αδελφότητα αναδημιούργησε την γέφυρα με το Πνεύμα απαίτηση των καιρών και της σταδιακής εισόδου μας μέσα στην εποχή του υδροχόου.

Μια νέα φιλοσοφία μας δόθηκε μέσα από μια πλήρη επιστημονική βάση, της οποίας το κάθε βήμα, στάδιο ανάπτυξης εξηγείται σωματικά, ανατομικά επιστημονικά.
Για να μπορέσει όμως αυτή να κατανοηθεί, χρειάζεται όχι μόνον μια σοβαρή πολύχρονη μελέτη αλλά και ένα εσωτερικό άνοιγμα σε αυτήν συνδυασμένο από την απομάκρυνση όλης της προηγούμενης μας διαμόρφωσις μέσα από βιβλία, ομάδες, τάγματα, αδελφότητες, εταιρίες, γκουρού, θεραπευτές, υπνωτιστές, πνευματιστές και λοιπά και λοιπά.

Έχουμε εξηγήσει αρκετές φορές πως η πλειονότητα όλων αυτών των ανθρώπων οδηγείται από την ιδιοτέλεια και δεν είναι παρά μια έκφραση και επισκίαση από τις κατώτερες περιοχές, τις πιο σκοτεινές της αστρικής σφαίρας.
Ο στόχος τους δεν είναι η απελευθέρωση από τα δεσμά της ύλης, ο εξαγνισμός, η μεταμόρφωση αλλά η γιγάντωση της ιδιοτέλειας, η πλήρης καλλιέργεια των υπαρχόντων σωμάτων.
Κατά αυτόν τον τρόπο όχι μόνον οι δεσμοί με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο αυτής της φύσης μεγαλώνουν φυλακίζοντας μας περισσότερο αλλά και η σωματική μας δομή κρυσταλλώνεται ακατάσχετα και σαν συνέπεια οι απελευθερωτικές δυνάμεις του ανώτερου βασιλείου δεν μπορούν ούτε στην αρχική τους δόνηση να μας αγγίξουν.

Αυτή η σωματική - ψυχική σκλήρυνση καταστεί και την συνείδηση μας διαβλητή - διάτρητη σε όλες τις ανόσιες δυνάμεις που διαχέονται πάνω μας όταν συμμετέχουμε ενεργά στις διάφορες εκδηλώσεις αυτών των ομάδων είτε αυτές ονομάζονται διαλογισμός είτε προσευχή στον δάσκαλό κλπ.

Πολλοί αδαής σε αυτόν τον χώρο ακόμη αναρωτιούνται για την υπόσταση του κακού στον κόσμο μας μην μπορώντας να το διακρίνουν μέσα από την συμπεριφορά - πράξη του ανθρώπου όλους αυτούς τους αμέτρητους αιώνες.

Ο Στάινερ μας έλεγε απλά πως 'Σατανιστής είναι αυτός που κάνει συνειδητά κακό'
Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που στον ένα ή τον άλλον βαθμό προξενούν συνειδητό πόνο και βία ακόμη και στους ίδιους τους συγγενείς τους, στον σύντροφό τους, ακόμη και σε ξένους ανθρώπους.
Μέσα όμως στην ιστορία υπάρχου ακραία παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων και ιδίως μέσα στον εσωτερισμό μιας και η ιδιοτέλεια και η επιθυμία για απόκτηση δύναμης, φήμης και πλούτου τους σπρώχνει σε ακατανόμαστες πρακτικές και έργα.

Κατά αυτόν τον τρόπο έρχονται σε επαφή με τις πιο βρώμικες οντότητες στην αστρική σφαίρα διαχέοντας αυτήν την ανοσιότητα γύρω τους μολύνοντας και άλλους ανθρώπους.
Όπως καταλαβαίνεται το καρμικό αντίτιμό για όλην αυτήν την δραστηριότητα είναι πολλαπλάσιο όπως και η τιμωρία που θα δεχτούν στην επόμενη τους ενσάρκωση.
Αυτό οι άνθρωποι αυτοί το γνωρίζουν διότι μέσω τεχνικών έχουν αποκτήσει ήδη μια συνειδητή επαφή με τον αστρικό χώρο κατά την διάρκεια του ύπνου.

Όταν επέλθει ο φυσικός θάνατος όλα τα οχήματα του ανθρώπου θα πρέπει σταδιακά να διαλυθούν, σήμερα λόγω των χημικών και των φαρμάκων έχουμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα με το υλικό μας όχημα το οποίο δυσκολεύεται να διαλυθεί, αλλά στο θέμα μας, τα πιο λεπτοφυή οχήματα του η αρχή του νοητικού και το αστρικό του σώμα πρέπει να αποφορτιστούν πλήρως επίσης αλλά αν συμβεί αυτό μετά από μια συγκεκριμένη περίοδο το άτομο αυτό θα πρέπει να ενσαρκωθεί ξανά μέσα από νέα οχήματα, αλλά εκεί τον περιμένει η θεία δικαιοσύνη και το συσσωρευμένο κάρμα το οποίο συνέλεξε εξαιτίας της κάκιστης συμπεριφοράς του.
Αυτό όπως καταλαβαίνεται μια τέτοια σκοτεινή οντότητα δεν το θέλει οπότε το μόνο το οποίο μπορεί να κάνει είναι να καθυστερήσει αυτήν την ενσάρκωση, πως; ο μόνος τρόπος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι το να τραφεί ενεργειακά από τους ζωντανούς ενδυναμόνοντας έτσι συνεχόμενα το αστρικό του όχημα.

Όμως επειδή δεν μπορεί να το κάνει αυτό κατευθείαν χρειάζεται ένα υποχείριο και αυτόν τον ρόλο στην ουσία παίζουν οι υποτιθέμενοι δάσκαλοι και θεραπευτές τους οποίους επισκιάζει πλήρως μέχρι και το σημείο μιας πλήρους κατάληψης.
Οι ψεύτο δάσκαλοι αυτοί αποκτούν μια διανοητική κούφια γνώση μέσω της επισκίασης αυτής, γράφουν βιβλία, αποκτούν οπαδούς κάνουν τελετές και προσευχές και διαλογισμούς και σαν ένα αποτέλεσμα κατά κυριολεξία τους απομυζούν την ζωτική τους ενέργεια η οποία διοχετεύεται πλήρως σε αυτές τις μαύρες οντότητες της αστρικής σφαίρας.
Μου είναι δύσκολο από εδώ να σας εξηγήσω όλα όσα αφορούν τα σώματά μας και τους αντίστοιχους αιθέρες που καταναλώνουν για την συντήρηση και λειτουργία τους απλά θα σας έλεγα πως βασικά είναι 4 ειδών δύο κατώτερη που σχετίζονται με την συντήρηση και την κίνηση και δυο ανώτεροι που έχουν να κάνουν με το συναίσθημα και την σκέψη.

Η Πνευματική Επιστήμη τα εξηγεί διεξοδικά όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, για όλους αυτούς τους κινδύνους αλλά και τα σχετικά με την τροφή και άλλες συνήθειες της ζωής.
Γιατί για παράδειγμα δεν θα πρέπει να φοράμε ένα δερμάτινο μπουφάν ή γιατί δεν θα πρέπει να κοιμόμαστε πάνω σε ένα μαξιλάρι που περιέχει πούπουλα;

Επαναλαμβάνω πως οποιοσδήποτε θελήσει να ακολουθήσει την οδό της Μεταμόρφωσις θα πρέπει να θυμηθεί τα λόγια του Ιησού στον πλούσιο νέο : 

Πούλησε όλα τα υπάρχοντας σου και ακολούθησε με.

 
Εδώ μην σκεφτείτε μόνον τα υλικά αγαθά τα οποία είναι όντως μια σοβαρή εξάρτηση αλλά μιλά κυρίως για τους δεσμούς και τις αξίες αυτής της φύσης του θανάτου, όλη αυτήν την άθλια κοινωνική διαμόρφωση και επιφανειακή γνώση που οδηγεί στην βία και την εκμετάλλευση.

Και φυσικά πως θα πρέπει να ανοίξουμε διάπλατα τους οφθαλμούς και τα αυτιά μας σε όλα όσα μας λέγονται και να τα δούμε με νέο μάτι και όχι μέσα από την προηγούμενη στρεβλή διαμόρφωσή μας.
Το εγώ θα πρέπει να πάψει να μιλάει, θα πρέπει να σιωπήσει πλήρως θα πρέπει να μάθει να ακούει και να κατανοεί όχι με την νοητική του ημιτελή ικανότητα αλλά μέσα από την νέα λειτουργία της καρδιάς.
Γιατί εκεί κατοικεί ο θησαυρός, εκεί βρίσκεται το σπερματικό άτομο σπινθήρας του Πνεύματος.
Αυτό θα πρέπει να αναπτυχθεί και όχι η ιδιοτέλεια ως συνέβαινε πιο πριν.

'Ο Χριστός μέσα μου θα πρέπει να αναπτυχθεί και εγώ να μειωθώ' 

αυτό δεν μας λέει ο Ιωάννης ο οποίος συμβολίζει τον μαθητή ο οποίος προετοιμάζει το ον του για την συνάντηση του Χριστού μέσα του;

Αν εμείς σας εξηγούμε το άλφα ή το βήτα και εσείς επαναλαμβάνεται όλα όσα έχετε μάθει μέσα από το κρυσταλλωμένο σας φίλτρο τότε δεν κάνετε χώρο για το νέο που θα έρθει, πως θα μπορέσουμε να σας αγγίξουμε  αν το δοχείο σας ξεχειλίζει από την σοφία αυτού του κόσμου;
Αδύνατον.
Πως θα μπορέσετε να κατανοήσετε σωστά και να περάσετε σε νοήμονα πράξη;

Πριν από καιρό έβαλα κάποια ωραία εμβλήματα από μια σειρά μεταξύ των άλλων το ένα παρουσίαζε ένα άγγελο να καθαρίζει με μια σκούπα μια τεράστια καρδιά από τις ακαθαρσίες αιώνων που είχε μαζέψει... 

Φίλοι αυτή είναι και η δική σας εργασία, και η δική μας, ο εξαγνισμός μέσα από νοήμονα πράξη και υπό την καθοδήγηση και τις απελευθερωτικές δυνάμεις του Αγίου Πνεύματος.

Νέα ομιλία πολύ σύντομα

Νέα ομιλία πολύ σύντομα

Επειδή όπως γνωρίζεται η αγάπη μου για την αλχημεία και τα πανέμορφα εμβλήματα της είναι μεγάλη ήδη έχω αρχίσει μια εργασία επεξήγησης παρουσίασις τριών από αυτά τα εξής :

1. Έμβλημα από το βιβλίο του Theophilus Schweighardt 'Mirror of the Rosicrucian Wisdom', 1618

2. Έμβλημα από το βιβλίο του Andrea Libavius 'Commentariorum Alchymiae', 1606

3. Πρoμετωπίδα από το βιβλίο του Adam Michael Birkholz 'Der Compass der Weisen', 1782

Τελικά με μια πρώτη αρχική εργασία η εκδήλωση που είχα προαναφέρει σχετικά με 'The Ripley Scroll' θα πραγματοποιηθεί αλλά χωρίς επεξήγηση των συμβόλων που έχει διότι από ότι είδα για να λάβει χώρα κάτι τέτοιο θα πρέπει να απλωθεί μέσα από ένα σεμινάριο δύο μηνών.
Όλα όσα περιέχει πάνω του μέσα από τα διαφορετικά του επίπεδα είναι όγκος βιβλίου!
Παρόλα αυτά θα μεταφράσουμε το κείμενο από τα Αγγλικά και θα εκτυπώσουμε σε υψηλή ανάλυση όπως σας είπα ελάχιστα κομμάτια για όσους θα θέλουν να το έχουν στην συλλογή τους, όπως ξέρετε είναι ογκώδες στο μήκος.

Greco-Egyprian Chemeia - Zosimos of Panopolis (The Secrets of Alchemy By Lawrence Principe)

Greco-Egyprian Chemeia (The Secrets of Alchemy By Lawrence Principe)

In the case of Zosimos,  not enough  of his work survives to map out his thinking  fully. Yet it is clear that  he viewed  the metals  as composed  of two parts: a nonvolatile  part  that  he calls the "body" (soma) and a volatile part that  he calls the "spirit"  (pneuma).
The spirit seems to carry the color and the other  particular  properties  of the metal. The body seems to be the same substance  in all metals; in one fragment  Zosimos appears  to equate it with the liquid metal mercury. Thus, the identity  of the metal is dependent   on its spirit, not its body. Accordingly,  Zosimos uses fire-in distillation,  sublimation,  volatilization,  and so on-to   separate  the spirits from  the  bodies. 
Joining  separated   spirits  to other  bodies  would  then bring about  transmutation   into a new metal.

There is undoubtedly a  link  between Zosimos and Gnosticism.
Gnosticism  was a diverse grouping  of religious movements  of the second and  third  centuries  AD that  stressed  the  need  for revealed  knowledge (gnosis) to achieve salvation."  

This salvific knowledge  included  the realization  that  man's  inner  being  was of divine  origin  but  had  become imprisoned   in a material  body. Knowledge  was necessary  to overcome man's ignorance  (or forgetfulness)   of his origins, enabling  him to begin liberating  himself  (that  is, his soul) from subjection  to the body and its passions,  and  to  the  material  world  and  the  evil forces that  govern  it. 

The  Gnosticism  widespread   in Zosimos's  Greco-Egyptian   milieu  surfaces clearly in two places in his writings.  One is the prologue  to his On Apparatus and Furnaces,  and  the other  is the fragment  called the "Final Account.":" The question  is how and to what extent  Gnostic ideas play a role in Zosimos's alchemical  ideas.

In the first text, Zosimos rails against a group  of rival alchemists who criticize  On Apparatus and Furnaces as unnecessary.  

He  counters   that they think  this way only because  they are using phony  tinctures   (transmuting  agents)  whose apparent  success is actually the result of spiritual beings called daimons." The daimons  trick these errant  alchemists  into believing  that  their  preparations   work,  and  as a result  they  claim that the specific equipment,  materials, and procedures  stipulated  by Zosimos are not needed  for success. The daimons  thus use these false tinctures  to manipulate   their  ignorant  possessors, thereby  keeping  them  under  daimonic  sway and  subjected  to Fate  (an evil force to be rejected).  

What true  alchemists   seek,  Zosimos  declares,  are  tinctures   that are  purely "natural  and self-acting," bringing  about transmutation   by the operation of their  natural  properties   alone." 

To prepare   these  true,  natural  tinctures  the  right  apparatus   and  the  right  ingredients   and  processes  are absolutely  necessary.
To drive home his point  about  the baleful results  of allowing  oneself to fall under  the sway of daimons, Zosimos then  gives a Gnostic  account of the Fall of Man-how    the original human  being was deceived  by ma- leficent spirits into being embodied  as Adam. Zosimos reveals a Christian form of Gnosticism  by recounting  how Jesus Christ provided  human  be- ings with the knowledge  needed  for salvation, namely, the need to reject their "Adam" (the material body)  in order to ascend again to their proper divine realm. Human  imprisonment   and its attendant   evils thus arose in the first place from daimonic  deception,  just like that which now causes the  errant  alchemists  to reject  Zosimos's book. Surely, these  bad  alche- mists are making  their  own circumstances  worse by blindly  continuing to be duped  rather  than  liberating   themselves  from  daimonic  control. Zosimos's critical  prologue  must  have originally  provided  an appropri- ate introduction   to his (now lost) text about  the furnaces and apparatus necessary for preparing  a true transmuting   tincture.

Does Gnosticism  express  itself visibly in Zosimos's alchemical  theories or practices?  Possibly. Given the Gnostics'  fondness  for casting their tenets  into myth  format,  we could wonder  ifZosimos's  choosing  to put alchemical processes  into  an  allegorical  dream  sequence arises  from the  same  tendency to  mythologize doctrines-Gnostic or alchemical. 

Additionally,  Zosimos's guiding  theory  of the twofold  nature  of metals (body  and spirit)  and the practical  need  to free the active, volatile  soul from the heavy, inert  body in order  to achieve transmutations seems to parallel  Gnostic  views and some other  contemporaneous theological views of   man's divine soul as being trapped  in a material  body, and the consequent  need to free it. 

For a Gnostic  (or a Platonist,  for that  matter, and  Zosimos wrote  about  Plato  as well),  human  individuality   and personality are found  in the soul, not the body. In the same way, the metals draw  their  particular nature and identity  from their pneuma, not  their soma.

 

https://www.amazon.com/Secrets-Alchemy-Lawrence-M-Principe/dp/022610379X 

Δεν είμαστε αποκομμένοι από τον πνευματικό κόσμο χωρίς λόγο

 

Δεν είμαστε αποκομμένοι από τον πνευματικό κόσμο χωρίς λόγο

Δεν είμαστε αποκομμένοι από τον πνευματικό κόσμο χωρίς λόγο, και όπως έχουμε πει και στο παρελθόν η κύρια αιτία δεν είναι η ακαταλληλότητα του φορέα μας, αλλά η ιδιοτέλεια που τον πληρεί, τον κινεί, τον καταλαμβάνει..

Οι αισθήσεις που έχουμε και οι ικανότητες μας όσο και να αναπτυχθούν, ακόμη και αν λειτουργήσει ολόκληρο το μη ενεργό μέρος του εγκεφάλου μας, ο Πνευματικός Κόσμος θα συνεχίζει να παραμένει κρυμμένος από εμάς.

Ο άνθρωπος όμως από την μία δεν το αντιλαμβάνεται και από την άλλη η τρομερή ματαιοδοξία του τον ωθεί στο να αυτό παραμυθιάζεται δημιουργώντας εικόνες, φιγούρες, σχέδια, λογίδρια, σύμβολα, αντικείμενα διαφόρων ειδών και μεγέθους, μουσικές, ύμνους, στολές και παράσημα, καθρέπτες και λάδια παράξενα, χαρτιά και τράπουλες και η λίστα καλά κρατεί.

Μετά σου βγάζει ένα βιβλίο με εντυπωσιακό τίτλο μιας και σου μιλά για το μέγα μυστήριo αλλά σου λέει σου είναι άχρηστο αν δεν έχεις το κλειδί... προφανώς θα πρέπει να καταβάλεις τον οβολό σου, κλειδί είναι αυτό, δεν μπορούμε να το δώσουμε όπου όπου.

Ο μικροπρεπής ανόητος βλαμμένος αστείος άνθρωπος όπως έλεγε και ο Ζαρατούστρα δεν είναι παρά ένα περίγελο και μια ντροπή.

Δεν θα δεις τον Θεό σε κανέναν καθρέπτη, ούτε οποιοσδήποτε Γαβριήλ θα σε επισκεφτεί επειδή σου δώσανε ένα αστείο τυπικό και κάποια παράξενα υποτίθεται μυστικά λόγια.

Τι γέλιο Θεέ μου....

Μαρία η Ιουδαία - Mary the Jewess (Michael Maier Symbola Aurea Mensae, 1617)

 Μαρία η Ιουδαία - Mary the Jewess

Μαρία η Ιουδαία, από το βιβλίο του Michael Maier Symbola Aurea Mensae, 1617.

Mary or Maria the Jewess (Latin: Maria Prophetissima), also known as Mary or Miriam the Prophetess, is an early alchemist who is known from the works of the Gnostic Christian writer Zosimos of Panopolis.

The figure of Maria Prophetissima may have been developed from Miriam, a sister of Moses. On the basis of Zosimos's comments, she lived between the first and third centuries A.D. Taylor and Lippmann list her as one of the first alchemical writers, dating her works at no later than the first century. She is credited with the invention of several kinds of chemical apparatus and is considered to be the first true alchemist of the Western world.

https://en.wikipedia.org/wiki/Mary_the_Jewess 

Lucifer Princeps By Peter Grey - Scarlet Imprint (July 1, 2015)

Lucifer Princeps By Peter Grey - Scarlet Imprint (July 1, 2015)

Lucifer: Princeps is a seminal study on the origins of the Lucifer mythos by Peter Grey. It is the first in a two volume work; the companion volume, Praxis, being an exposition of ritual actions, is due to be published in 2016.
The fall of Lucifer, and that of the rebel angels who descended upon the daughters of men, comprise the foundation myth of the Western occult tradition. Lucifer: Princeps is a study of origins, a portrait of the first ancestor of witchcraft and magic. In tracing the genealogy of our patron and prince, the principles that underlie the ritual forms that have come down to us, through the grimoires and folk practices, are elucidated. 

The study draws on the extensive literature of history, religion and archaeology, engaging with the vital discoveries and advances of recent scholarship, which render previous works on Lucifer, however well intentioned, out of date. A concomitant exegesis of the core texts conjures the terrain and koine of the Ancient Near East, the cradle cultures and language of his nascence. Of critical importance are the effaced cultures and cults that lie behind the Old Testament polemics, viz. those of Assyria, Ugarit and Canaan, as well as Sumeria, Egypt and Greece; they provide the context that give meaning to what would otherwise be an isolated brooding figure, one who makes no sense without being encountered in the landscape.

Intended to be the definitive text on Lucifer for the witch, magician and student of the grimoires, Princeps spans wingtip to wingtip from the original flood myth and legends of divine teachers to the Church Fathers, notably Augustine, Origen and Tertullian. The tales of the Garden of Eden, the Nephilim, of the fall of Helel ben Šahar and the Prince of Tyre, the nature of Azazel, and the creation of the Satan are drawn beneath the shadow of these wings into a narrative that binds Genesis and Revelation via the Enochian tradition. The story of the Serpent in the Garden and that of Lucifer are revealed to be a singular myth whose true significance had been lost and can now be restored. It illuminates the path to apotheosis, and the role of the goddess as the transforming initiatrix who bestows the crown.

Fragments :

Another cause of confusion occurs in Hebrews, the New Testament text that, as previously shown, relies so heavily on Psalm 110. Here Jesus is described no less than five times as ‘exalted to the right hand of God,’ an image perilously close to Isaiah 14:13, where Lucifer is seated upon the mount of the congregation. As both are kings they are identically clothed. Christ appeals for legitimacy to the archaic symbols of the Royal House of David, whereas Lucifer is an improper ruler but still bears the same insignia. Both draw on the same cultural conventions of divine kingship.

The feared error of mistaking Lucifer for Christ is exactly what we find in some modern esoteric interpretations. At times, the similitude is presented as an esoteric Christianity; at others, as a core component within certain streams of modern traditional witchcraft. Such theories draw heavily on modern angelic speculation – more proto-New Age than historically derived.3 Deeming Christ as Lucifer and Lucifer as Christ is a logical nonsense, rooted in the 19th century conception of a universal religion, as mooted by the Theosophists. Other notable attempts to solve the Christ- Lucifer antipathy are to be found in Thelema and The Process Church of the Final Judgment – again, in origin, theosophically inspired. My position on the matter is clear: Lucifer is not Christ, as a careful reading of scripture demonstrates. The confusion is due to a shared metaphor, or more accurately, epithet, that references an undergirding unity: kingship.

The error has occured because of the misuse of concordance as a tool of exegesis. In comparing the use of phrases and words to draw equivalences, none of the theories cited above distinguish between the capitalised name Lucifer, as introduced by St Jerome, and the New Testament use of the uncapitalised morning star as a metaphor for Christ. Neither do they take account of the context of the passages. By combining and identifying the figures of Lucifer and Christ, such readings inevitably go on to render Satan anathema. The impossibility of such a reading will be addressed in due course, as both scripture and the historical record unequivocally show that Lucifer and Satan are bound to one another. Language is a slippery thing, and we must be careful, in our eagerness to de- cipher meaning, that we do not repeat such avoidable errors.

........................... 

The fall of Lucifer is not a unique mythic event. His fate is mirrored in a plethora of figures in the Ugaritic, Greek and Mesopotamian traditions, whose legends are marked by certain common elements: doomed flight, the bringing of the fire of knowledge, and transgressing the limits of divine power. Notable amongst these figures are Icarus, Etana, Athtar, Gilgameš, Prometheus, Phaëthon and Bellerophon. All are worthy of study. The biblical sources are supplemented by the great storehouse of myth. The sparsity of the references, in Isaiah in particular and scripture in general, is fleshed and feathered out with borrowings from the common cultural inheritance.

Having acknowledged the breadth and depth of possible influences, my task is to narrow my focus to regard the most striking examples. Those I have selected are the Greek Phaëthon and Bellerophon and the Sumerian Etana. These three serve to illuminate key traits of the character of Lucifer as it is developed in the sub- sequent grimoire tradition, to be covered in Praxis. The notable absence from this company is Prometheus, who has become the tragic image of Lucifer, via Shelley as much as Aeschylus. For reasons that will become apparent, he is discussed in relation to the Enochian material in the later chapters, ‘The Key’ and ‘A Mass of Blood and Feathers.’
The myth of Phaëthon’s tragic course places the action on a cosmic scale. This evokes not only Isaiah, but its reflex in the apocalypse of Revelation, where it is not the fate of a single king, but a conflict that engulfs both heavens and earth. The resemblance of the story of Hêlēl Ben Šaḥar to that of Phaëthon has long been remarked. Gunkel1 first made the identification; and Gruppe,2 backed by the more recent work of Grelot,3 advanced the thesis that Isaiah 14:12–15 preserved fragments of a lost West Semitic myth which corresponds to that of Phaëthon, recorded in Hesiod’s Theogony,4 Ovid’s Metamorphoses, Nonnos’ Dionysiaca and numerous other sources.
Phaëthon means ‘the shining, glittering,’ and, in a comparative analysis of Hesiod’s text, can be identified as both the morning star and the son of Dawn (Êôs).

We remember how Phaëthon forces his father Helios to let him ride across the sky at the reins of his solar chariot, but loses control of the mighty team of horses, dropping the reins when confronted with the horrifying sight of Scorpio. The rising and plunging of the uncontrolled fiery chariot threatens to destroy the world. The ensuing disasters are very reminiscent of Revelation. The luck- less youth is finally struck through with a thunderbolt hurled by Zeus, who thus restores the cosmic order. The boy pitches head first and aflame into the river Eridanus. The name of this river – variously identified with the earthly Po (called Eridanus by the Greeks), with the Rhine,5 and the Rhône, (where the stench of his corpse is related in the Argonautica) – is significant. Eridanus was also located in the infernal Hades, which accords with the earlier version of the myth in which Hêlēl falls into Sheol, the nether- world; and the river is also identified as the celestial constellation of Eridanus itself. Of note is that the name Eridanus is derived from the Sumerian Eridu, the city sacred to Enki, god of water and cunning wisdom.6

................... 

Mark Shipp, in his exhaustive study of Isaiah 14, Of Dead Kings and Dirges,4 insightfully concludes:

While the passage does not relate specifically to a myth of the primordial fall of one of the members of the divine court, there are points of contact between the historical /mythological setting and its later theological appropriation by Church and Synagogue. 

If the ‘King of Babylon’ personified arrogance, presumption, and usurpation of the gods’ prerogatives, how much more are these attributes characteristic of Satan, the great accuser of the Lord’s elect and tyrannizer of creation?

The figure of Satan is aptly invoked. Witness Luke 10:18, (a direct linear descendant of Isaiah): And he said unto them, I beheld Satan as lightning fall from heaven. A direct equivalence between Lucifer and Satan is made. Here Satan is struck down by the disciple’s use of the name of Christ. 

The compulsion of malevolent spirits by the divine name(s) is no innovation, and can be traced back textually to the work of the Sumerian exorcists. Earlier in the same chapter (Luke 10:15) the ritual formula of being exalted to heaven and struck down to hell is given: And thou, Capernaum, which art exalted to heaven, shalt be thrust down to hell. Evidently, Isaiah has been instrumental in the New Testament, and thence the burgeoning demonology of Christianity that has informed the structure of European magic. 

By returning through the door that Satan slipped through, demonology is reclaimed as chthonic: the roots of religion, rather than an inverse hierarchy with ritual actions as mere reactive blasphemy.

http://scarletimprint.com/books/lucifer-princeps/