Σημαντικοί Χριστιανικοί αποσυμβολισμοί

Σημαντικοί Χριστιανικοί αποσυμβολισμοί 

Η γέννηση του Χριστού-παιδιού.

Αυτή αντιπροσωπεύει την Αφύπνιση του κοιμισμένου Θεϊκού Σπινθήρα. Αυτό το Πνευματικής φύσης Άτομο είναι ο Θεϊκός πυρήνας του μικροκόσμου. Η θέση του αντιστοιχεί στην άνω δεξιά κοιλία της καρδιάς. Δεν είναι μέρος της φυσικής καρδιάς, είναι μέρος του αθάνατου μικρόκοσμου. Μοιάζει με ένα Ρόδο, αλλά όταν βρίσκεται αδρανές, το ονομάζουμε μπουμπούκι του Ρόδου. Ο Σταύλος μέσα στον οποίον γεννιέται το παιδί-Χριστός αντιπροσωπεύει τη σπηλιά της ανθρώπινης καρδιάς - βρώμικη, άθλια και γεμάτη από γήινα πράγματα.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.

Αυτός αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο που έχει πάρει την απόφαση να βαδίσει πάνω στο Μονοπάτι. Ένας  τέτοιος μαθητής επιθυμεί να καθαρίσει το νοητικό, αστρικό, αιθερικό και φυσικό όχημα της προσωπικότητας του, προκειμένου να δημιουργήσει ένα κατάλληλο περιβάλλον ώστε οι δυνάμεις του Ρόδου να μπορέσουν να αναπτυχθούν και να εργαστούν μέσα στο μικρόκοσμο.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέγεται ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι "σαν κάποιον που κλαίγοντας μέσα στην έρημο προσπαθεί να κάνει ευθεία τα μονοπάτια για Αυτόν ο οποίος πρόκειται να έρθει. Η τελευταία δήλωση είναι μια συμβολική αναφορά στον Άλλο, την κοιμισμένη Αληθινή Ψυχή μέσα στην καρδιά του μικροκόσμου η οποία προσπαθεί να αποκατασταθεί.

Ονομάζουμε αυτή την αναπαράσταση ως "τον άνθρωπο Ιωάννη", αυτός αντιπροσωπεύει το στάδιο του καθαρισμού πάνω στην Οδό. Σε αυτό το στάδιο το Τριαντάφυλλο αρχίζει να ανθίζει.

Ο Ιησούς.

Ο Ιησούς συμβολίζει τον Ψυχικό-άνθρωπο. Είναι ο υποψήφιος στο Μονοπάτι ο οποίος κατάφερε να συνδέσει την Αληθινή Ψυχή με τις ακτινοβολίες του Θείου Πνεύματος, δημιουργώντας έτσι τη Πνευματική-Ψυχή.

Η Πνευματική-Ψυχή ή Ψυχή-Πνεύμα είναι η αρχική αληθινή ψυχή του έκπτωτου ανθρώπινου όντος. Το πεπρωμένο του είναι να επανασυνδέσει την Αληθινή Ψυχή με το Θείο Πνεύμα, την ουσία της Σοφίας. Η Αληθινή Ψυχή, που πηγάζει από την καρδιά του υποψηφίου, πρέπει να συνδεθεί με τον Λόγο, το Θείο Πνεύμα.

Ο Ποταμός Ιορδάνης.

Ο Ποταμός Ιορδάνης αντιπροσωπεύει το αίμα, επίσης το σύστημα του οφιοειδούς πυρός.

Το βάπτισμα στον Ιορδάνη.

Εδώ είναι όπου ο Ιωάννης παραδίδει τον έλεγχο του μικροκοσμικού του συστήματος στον Ιησού. Ο υποψήφιος έχει προχωρήσει επαρκώς στην φάση του καθαγιασμού πάνω στην Ατραπό ώστε αυτός ή αυτή επιλέγει εθελοντικά να παραδώσει τον έλεγχο κάθε σκέψης, θέλησης, αίσθησης και δράσης στο Θεϊκό του μέρος, το οποίο γίνεται ολοένα και ισχυρότερο.

Στις όχθες του Ιορδάνη, ο Ιησούς-άνθρωπος είναι χρισμένος με νερό από τον Ιορδάνη. Αυτό το νερό αντιπροσωπεύει την εξαγνισμένη κατάσταση αίματος του υποψηφίου.

Καθώς ο άνθρωπος-Ιησούς είναι χρισμένος, ένα περιστέρι έρχεται και κάθετε πάνω στο μέτωπό του. Τα περιστέρια και οι αετοί είναι αρχαία σύμβολα του Θείου Πνεύματος. Έτσι, εδώ μπορούμε να δούμε ότι το βάπτισμα αυτό συμβολίζει πως οι ακτινοβολίες του Θείου Πνεύματος συνδέονται ξανά με την πρόσφατα αναγεννημένη Ψυχή, την Πνευματική-Ψυχή.

Αυτή η επανένωση εγκαθιστά τον υποψήφιο πάνω στον δρόμο της μεταμόρφωσης. Η Πνευματική-Ψυχή θα επιδιώξει τώρα να ενωθεί με το Θείο Πνεύμα.

Μόλις ο άνθρωπος-Ιησούς βαφτίζετε κατά αυτόν τον τρόπο, είναι χρισμένος. Γίνεται Χριστός.

Λίγο μετά το βάπτισμα στον Ιορδάνη, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αποκεφαλίζεται. Αυτό συμβολίζει την πλήρη παράδοση του Ιωάννη (του Ανθρώπου που Αναζητεί) στον Ιησού (τον Ψυχικό-Άνθρωπο).

Ο Χριστός. 

Ο Χριστός δεν είναι άνθρωπος. Είναι μια ισχυρή δια-κοσμική θεϊκή ακτινοβολία. Είναι η Δεύτερη Όψη του Λόγου, που ονομάζεται επίσης Πατέρας.

Η ακτίνα του Χριστού ονομάζεται "ο Υιός" επειδή αυτό που απορρέει από έναν πατέρα είναι ο υιός. Μόλις ο Ιησούς-άνθρωπος δεχθεί αυτή την Χριστική-ακτίνα μέσα στην ύπαρξή του, γίνεται ένας με τον Πατέρα (Εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε Ένα).

Η κυριολεκτική ερμηνεία αυτής της Υιότητας έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην κατανόηση από την εποχή των Φαρισαίων μέχρι σήμερα. "Πώς μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι ο Υιός του Θεού;" φωνάζουν οδυρόμενοι.

Ο Πειρασμός στην Έρημο. 

Η "έρημος" ή "ερημιά" αντιπροσωπεύει πάντα τον υλικό κόσμο, αυτή την εκπεσμένη φυσική-τάξη. Μόλις ο υποψήφιος παραδώσει τον εαυτό του και το "εγώ" υποχωρεί για να επιτρέψει στον Άλλο να τον καθοδηγήσει στην Οδό, οι δυνάμεις αυτής της φύσης-τάξης θα συγκεντρωθούν αμέσως για να τοποθετήσουν εμπόδια στο δρόμο του/της. Αυτά τα εμπόδια μπορούν να λάβουν τη μορφή εκκλήσεων στην φύση των επιθυμιών του ανθρώπου ή στην υπεροψία της φύσης του ''εγώ''. Οι δυνάμεις αυτής της φύσης προσπαθούν να εκτροχιάσουν το ταξίδι του υποψήφιου δοκιμάζοντας επανειλημμένα τη κατώτερη του φύση, θέλοντας να προκαλέσουν μια πτώση.

Οι Δώδεκα Απόστολοι.

Οι Δώδεκα Απόστολοι αντιπροσωπεύουν τα δώδεκα κρανιακά νεύρα. Αυτά τα δώδεκα νεύρα μεταδίδουν αστρικές παρορμήσεις σε ολόκληρο το σώμα. Στην έκπτωτη τους κατάσταση, αυτά τα νεύρα ανταποκρίνονται στις αιωνικές δυνάμεις της εκπεσμένης φύσης και εκτελούν τις διαταγές τους. Τα δώδεκα κρανιακά νεύρα πρέπει επίσης να καθαριστούν, έτσι ώστε να μπορέσουν να εκτελέσουν το θέλημα του Πατέρα, όχι εκείνο των αιώνων αυτής της φύσης.

Ιερουσαλήμ. 

Η Ιερουσαλήμ αντιπροσωπεύει το ιερό της κεφαλής.

Το Άνω Δώμα.

Το Άνω Δώμα αντιπροσωπεύει τον οπτικό θάλαμο, που βρίσκεται στο μέσο του εγκεφάλου πίσω από το μετωπιαίο οστό.

Το Τελευταίο Δείπνο.

Το Τελευταίο Δείπνο αντιπροσωπεύει το τελικό αποχαιρετισμό του υποψήφιου από τον κόσμο της ύλης.

Ο Κήπος της Γεσθημανής.

Ο Κήπος της Γεσθημανής αντιπροσωπεύει τις δεύτερες σκέψεις που έχουν πολλοί υποψήφιοι όταν συνειδητοποιούν ότι για να επιτευχθεί η απελευθέρωση από αυτή τη φύση, η προσωπικότητα, το ''εγώ'' πρέπει να πεθάνει. Όχι με τη φυσική έννοια, αλλά υπό την έννοια ότι το ''εγώ'' πρέπει να παραιτηθεί από το θρόνο του και να εγκαταλείψει την ηγεσία του μικρόκοσμου στον Άλλο, το Αναγεννημένο Πρωτότυπο Ανθρώπινο Ον.

Η Σταύρωση. 

Το φυσικό σώμα κρέμεται πάνω στον Σταυρό της Ύλης. Είναι καρφωμένο εκεί, υποδεικνύοντας μια μόνιμη απώλεια δράσης. Αυτό αντιπροσωπεύει το θάνατο του ''εγώ'' και το τέλος της επιρροής του πάνω στη σκέψη, την επιθυμία, την αίσθηση και την δράση της προσωπικότητας.

Η Ανάσταση.

Η Ανάσταση αντιπροσωπεύει την αναγέννηση του αρχικού θεϊκού ανθρώπου. "Γιατί ψάχνεις τους ζωντανούς ανάμεσα στους νεκρούς; Αυτός δεν είναι εδώ (η παλαιά προσωπικότητα), Αυτός (το Θεϊκό Ανθρώπινο Ον) έχει αναστηθεί".

Η Ανάληψη.

Ο απελευθερωμένος μικρόκοσμος, η νεοσύστατη Χριστική προσωπικότητα, αναχωρεί από τον κόσμο των αισθήσεων και επιστρέφει στο Θεϊκό Βασίλειο.

Αποσυμβολισμοί μέσα από την φιλοσοφία του Lectorium Rosicrucianum...