Και τα παλαιά παρήλθαν

 

Και τα παλαιά παρήλθαν

Είναι η άνοιξη που έρχεται ξανά, σιγά σιγά να μας θυμίσει πάλι την ατέρμονη δημιουργία της, την μεγαλειώδη προσφορά της.
Η άνοιξη του κόσμου και της πανέμορφης φύσης μία γενναιοδωρία από τον ύψιστο που επιτρέπει και συντηρεί όλα τα πλάσματα του κόσμου.
Γιατί ακόμα και σε ένα ντροπαλό λουλούδι η μία λιανισμένη πέτρα που το κύμα της θάλασσας παρασύρει πέρα δώθε υπάρχει η ανάσα του Θεού και μία μεγαλειώδεις εκπλήρωση που τα εξελίσσει με σοφία.

Αν και ο κόσμος μας δεν είναι αληθινός όσον αφορά το Πνεύμα γιατί δεν είναι παρά μεταβαλλόμενος και ασταθής αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι πραγματικός, όχι φίλοι μην κάνετε αυτό το λάθος να αποκηρύξετε όλα όσα αισθάνεστε όλα όσα σκεφτόσαστε και κατανοείται γιατί μέσα σε όλα αυτά έχει εμφυτευθεί κάτι το θεϊκό και μεγαλειώδες, και ενώ χαρακτηρίζονται από την προσωρινότητα τους, από την σχετικότητα τους μιας και όλα όσα συλλαμβάνουμε είναι παροδικά και αποσπασματικά μας ωθούν προς μία μεγαλειώδη εσωτερική ανακάλυψη, δημιουργούν ένα παράθυρο μέσα από το οποίο η θέαση του πνευματικού κόσμου αρχίζει να διαφαίνεται αμυδρά.

Όπως αυτό το φυτό στο μπαλκόνι μας που υπέφερε τους κρύους μήνες του χειμώνα αμυνόμενο με λίγο φως, παρόλα αυτά με επιμονή και αντοχή περίμενε αυτό το ζεστό φως που θα έρθει και θα του δώσει την δύναμη να εξελιχθεί να μεταμορφωθεί, να δημιουργήσει ένα πανέμορφο λουλούδι.

Κατά μία έννοια αγαπητοί φίλοι αυτός είναι και ο βαθύτερος σκοπός της ζωής του ανθρώπου, αυτή η εσωτερική μεταμόρφωση μέσα από τις κρύες και σκληρές εμπειρίες της ζωής.
Πολλοί λίγοι άνθρωποι θα σκεφτόντουσαν ότι ένα λουλούδι ενώ είναι τόσο όμορφο παρόλα αυτά δεν μπορεί να διακρίνει, να αντιληφθεί την ομορφιά του ούτε καν αυτές τις υπέροχες μυρωδιές που σκορπίζει τριγύρω.

Και αυτό, αυτή η απρόσωπη υπηρεσία αυτή η μεγαλειώδεις προσφορά πρέπει να γίνει ένα μάθημα για όλους εμάς και ταυτόχρονα να μας δείξει και το πώς πρέπει να κινηθούμε να εργαστούμε μέσα σε αυτόν τον κόσμο.

Δεν είναι ανόητος ο Ζαρατούστρα που αναφωνεί : Ο ήλιε πια θα ήταν η δόξα σου αν δεν είχες όλους εμάς να φωτίζεις;

Αυτός ο μικρός τιποτένιος αποσπασματικός εγωιστής κυνικός και ματαιόδοξος άνθρωπος ναι είναι δυνατόν να γίνει αυτό το πανέμορφο και γεμάτο μυρωδιές λουλούδι και χωρίς να επιζητεί τίποτα για τον εαυτό του να είναι να σκορπάει την αγάπη και την συμπόνοια ολόγυρά του εργαζόμενος για να εκπληρωθούν όλα όσα έχουν εξιστορηθεί και γραφτεί στο παρελθόν : και τα παλαιά παρήλθαν.