Οι συνέπειες της καλλιέργειας της φωνής και της αναπνοής
Πολλοί λόγοι μπορούν να ωθήσουν έναν άνθρωπο στην καλλιέργεια της φωνής και της αναπνοής του, για παράδειγμα για να τραγουδάει καλύτερα, για να δημιουργεί ορισμένα εφέ, για να επηρεάσει συνειδητά ένα ακροατήριο, ή ακόμη για να θέσει το βιολογικό του σύστημα σε ισορροπία με τις δυνάμεις της φύσης.
Αλλά ας προσπαθήσουμε να δείξουμε τι συμβαίνει όταν κανείς υποβάλει την αναπνοή και την φωνή του σε κάποιου είδους καλλιέργεια.
Υπάρχουν άτομα που προσπαθούν να τροποποιήσουν την προσωπικότητά τους μέσω ασκήσεων.
Είναι βέβαιο πως αυτό το είδος μεθόδου δίνει μια ικανοποίηση σε αυτούς οι οποίοι είναι ολοκληρωτικά επικεντρωμένοι στην υλική ζωή.
Με αυτόν τον τρόπο είναι πράγματι δυνατόν να λιμάρει κανείς τα τραχιά σημεία της προσωπικότητας ή ακόμη και να τα κάνει να εξαφανιστούν ολοκληρωτικά, καθιστώντας την έτσι πιο ευχάριστη από ότι είναι στην πραγματικότητα και πιο ικανή να επιτύχει στην κοινωνία.
Οι περισσότερες διδακτικές και παιδαγωγικές μέθοδοι έχουν αναπτυχθεί με αυτόν τον σκοπό.
Η αναπνοή είναι συνδεδεμένη με το συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Σε φυσιολογικές καταστάσεις κάθε ένας από εμάς αναπνέει με σκοπό να αποκαταστήσει την αναγκαία κατάσταση ισορροπίας.
Ο ρυθμός και το βάθος της αναπνοής προσδιορίζονται από την ανάγκη οξυγόνωσης του αίματος και αυτά μεταβάλλονται διαρκώς. Η αναπνοή είναι μια απόλυτα ατομική διαδικασία, η οποία αντιδρά σε όλες τις παρορμήσεις και τα συναισθήματα της ψυχής, κατευθύνει τις ενεργειακές διαδικασίες του σώματος και προσαρμόζεται ασταμάτητα προς την εσωτερική κατάσταση.
Σε περιπτώσεις νευρικής έντασης, η αναπνοή επιταχύνεται και πολυάριθμα είναι τα άτομα που προσπαθούν τότε να ανακουφιστούν αναπνέοντας βαθιά για να αποκαταστήσουν την ισορροπία εξουδετερώνοντας την ένταση.
Τον περισσότερο χρόνο αυτή η ρυθμιστική διαδικασία λαμβάνει χώρα κατά ένα ασυνείδητο τρόπο.
Από αυτήν την άποψη η αναπνοή είναι μια μαγική πράξη, μια έκφραση της ζωής της ψυχής. Μέσω της συνειδητής χρήσης ορισμένων αναπνευστικών τεχνικών επεμβαίνει κανείς στην αυθόρμητη φυσική διαδικασία αντίδρασης στις επιδράσεις που επιδρούν στο συμπαθητικό νευρικό σύστημα.
Αναπνευστικές τεχνικές για την απώθηση των εσωτερικών συγκρούσεων.
Υπάρχουν μέθοδοι που επιτρέπουν την προσαρμογή της αναπνοής σε ορισμένες συνθήκες. Η Πραναγιάμα θέτει τον βασικό τόνο στο κράτημα της αναπνοής όσο το δυνατόν περισσότερο. Άλλες μέθοδοι χρησιμοποιούνε την κατάσταση τρανς, ορισμένους χορούς ή υπεροξυγόνωση.
Αυτή η τελευταία μέθοδος αποσκοπεί κυρίως στο να κορέσει το αίμα με οξυγόνο για κάποιο διάστημα, πράγμα που οδηγεί στην ανακάλυψη νέων οριζόντων.
Είναι όμως συνετό να μάθει κανείς για παράδειγμα, να ελέγχει την αναπνοή του σε περίπτωση στρες για να χαλαρώσει προς στιγμήν τον οργανισμό;
Όποιος έχει κάνει στην πραγματικότητα τον γύρο του διαλεκτικού πεδίου μάχης και θέλει να αφιερωθεί στον αληθινό σκοπό της ζωής ανακαλύπτει πως αυτό το είδος τεχνικών μπορεί να βλάψει την σωστή πνευματική ανάπτυξη.
Αλλά ποιος δεν επιζητεί την αρμονία και την γαλήνη της ψυχής!
Δεν είναι φυσικό να διαλέξει κανείς την πιο γρήγορη μέθοδο χαλάρωσης;
Ωστόσο αυτή δεν εξαλείφει τις ψυχικές συγκρούσεις που εκδηλώνονται στο νευρικό σύστημα.
Τα εξωτερικά συμπτώματα χρησιμεύουν στο να ελκύουν την προσοχή μας στις ανισορροπίες, μας αναγκάζουν να αναζητήσουμε την πηγή των συγκρούσεων, να την αναγνωρίσουμε για να την εξαλείψουμε.
Ωστόσο αν ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί εύκολα να ξεφύγει από αυτήν την κατάσταση με την βοήθεια τεχνικών και μέσων που να του επιφέρουν μια προσωρινή ανακούφιση, αυτό που στην πραγματικότητα κάνει είναι το να καμουφλάρει την αλήθεια αναφορικά με την ίδια του την ύπαρξη, γιατί οι πραγματικές αιτίες, παραμένουν άθικτες.
Η θεμελιακή δυσαρμονία της κοινωνίας.
Εισπνέοντας οξυγόνο μέσω της αναπνοής, εισπνέουμε επίσης ευγενή αέρια και κάθε λογής ουσίες και ακτινοβολίες από τις οποίες είναι γεμάτη η ατμόσφαιρα.
Όλες αυτές οι ουσίες και ακτινοβολίες εισχωρούν μέσα στο αίμα από τα πνευμόνια και δρουν μέσα σε αυτό.
Αλλά όταν οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις είναι προσανατολισμένα αποκλειστικά προς τις κατώτερες, ανόσιες, ζωικές σφαίρες, τότε αφομοιώνει κανείς ουσίες και ακτινοβολίες αντίστοιχες.
Η προσωπική σφαίρα γεμίζει από αυτά τα στοιχεία που προσδιορίζουν ποιο θα είναι το επόμενο βήμα για την προσωπικότητα.
Έτσι η σκέψη και η δραστηριότητα βρίσκονται σε στενή σχέση με το πεδίο στο οποίο αναπνέει κανείς.
Και καθώς το σύγχρονο γήινο πεδίο ζωής της ανθρωπότητας είναι διαμετρικά αντίθετο με το πεδίο της πρωταρχικής ζωής, οι συμπεριφορές που υποκινούνται από την περιβάλλουσα ατμόσφαιρα αντιτίθενται επίσης σε αυτό.
Μέσω αυτής της διαδικασίας διατηρείται η θεμελιώδης δυσαρμονία του γήινου πεδίου ζωής.
Αλλά ο άνθρωπος μπορεί επίσης να λάβει τις αγνές ακτινοβολίες οι οποίες στέλνονται προς αυτόν από τον Θεό.
Κάθε ανθρώπινο ον λούζεται μέσα σε αυτές τις ακτινοβολίες οι οποίες δεν περιμένουν παρά να γίνουν αποδεκτές.
'Καλούν' θα λέγαμε τον κάθε άνθρωπο, παρακινώντας τον σε μια πνευματική εξέλιξη που οδηγεί πέρα από τα υλικά όρια.
Καθώς αφομοιώνοντας ταυτόχρονα με τις γήινες δυνάμεις υπό την προϋπόθεση να είναι κανείς δεκτικός σε αυτές, μπορούν να εξαπολύσουν μια μεγάλη εσωτερική σύγκρουση.
Όμως αυτή η σύγκρουση, αυτή η δυσαρμονία είναι ο σταυρός στον οποίον πάνω είναι καρφωμένη η ανθρωπότητα.
Είναι το σημείο της αδιάκοπης αναταραχής η οποία ωθεί τόσα ανθρώπινα όντα να αναζητήσουν μια διέξοδο.
Μέσα στο ευαγγέλιο ο Χριστός μας λέει: 'Δεν έχω έρθει να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα!'.
Αυτή η εσωτερική σύγκρουση είναι η συνέπεια της πτώσης μας και του αντίστοιχου Σχεδίου σωτηρίας που συλλαμβάνεται από τον Δημιουργό.
Μόνον όταν ο άνθρωπος κατανοήσει πως να θέσει τις πράξεις και τις σκέψεις του σε αρμονία με τις αγνές εισροές από αυτό το θεϊκό Σχέδιο, μόνον τότε θα αποσυντεθεί το πεδίο της αντίθεσης.
Ανάπτυξη μιας νέας αναπνοής.
Κάθε άνθρωπος διατηρείται λοιπόν σαν να λέμε με τεχνητό τρόπο μέσα σε μια κατάσταση έντασης και μόνο μια συμπεριφορά θεμελιακά διαφορετική μπορεί να τον ελευθερώσει από αυτήν.
Όποιος καταφέρνει να αφομοιώσει τις ανανεωτικές ακτινοβολίες του Θεϊκού Σχεδίου θα καταφέρει να ρυθμίσει τις συγκρούσεις τις εγγενείς στην ύπαρξή του.
Είναι βέβαιο ότι αυτή είναι μια διαδικασία που απαιτεί όλες τις προσπάθειες μας και όλη μας την προσοχή.
Ορισμένες αναπνευστικές ασκήσεις μπορεί να δώσουν μια εντύπωση ειρήνης και ισορροπίας, ενώ εσωτερικά τα πάθη εξακολουθούν να υποκινούν έναν ωκεανό από αντιφατικά συναισθήματα.
Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι κανείς τίποτα άλλο από ένα ΄μνήμα ασπρισμένο γεμάτο κόκαλα και δηλητήριο'.
Η απώθηση των συναισθημάτων μέσω αναπνευστικών τεχνικών δεν μπορεί να δώσει ποτέ αποτελέσματα που διαρκούν, ούτε να εκμηδενίσει τα αποτελέσματα του κάρμα.
Μέσω των αναπνευστικών ασκήσεων προσπαθεί κάποιος να παραβιάσει μια κατάσταση χωρίς να την αλλάξει πραγματικά εσωτερικά.
Μακροπρόθεσμα αυτές οι πρακτικές δεν μπορούν παρά να βλάψουν τα διάφορα σώματα του ανθρώπου.
Οι βεβιασμένες τεχνικές της απαγγελίας και του τραγουδιού μπορούν επίσης να έχουν βλαβερές συνέπειες. Η επίδραση των ανανεωτικών ακτινοβολιών του Θεϊκού Σχεδίου αναχαιτίζεται όταν το εγώ, η προσωπικότητα αρνείται να εγκαταλειφθεί και επιλέγει τον αντίθετο δρόμο προσπαθώντας να οπλιστεί.
Αυτό που είναι καθοριστικό είναι το κίνητρο που ωθεί στην καλλιέργεια.
Ο ομιλητής ή ο μουσικός ο οποίος προσπαθεί να εξουδετερώσει την σφαίρα επιρροής της προσωπικότητας του προς όφελος της νέας ψυχής δεν θα καλλιεργήσει την αναπνοή του ή την φωνή του για να τελειοποιηθεί αυτός ο ίδιος, αλλά για να προσεγγίσει καλύτερα το ακροατήριο του και να το τοποθετήσει μπροστά στις νέες πνευματικές δυνατότητες.
Στο μέτρο που η μοναδική σύγκρουση της ύπαρξης σβήνει πάνω στην οδό της απελευθέρωσης, το αναπνευστικό πεδίο εξαγνίζεται προοδευτικά, η αναπνοή γίνεται αρμονική και ο λόγος χάνει την διαλεκτική του τραχύτητα χωρίς εξαναγκασμό.
Πράγματι, όταν πετυχαίνει κανείς τον σκοπό της ζωής, η αναπνοή και ο λόγος επιμαρτυρούν για την νέα κατάσταση συνείδησης που συνεπάγεται από αυτό.
Από το περιοδικό Πεντάγραμμο του έτους 1996 της Διεθνούς Σχολή του Χρυσού Ροδοσταύρου.
