Πότε δημιουργήθηκε η έννοια εσωτερικός - εσωτερισμός και από ποιον; - Western Esotericism: A Brief History of Secret Knowledge by Kocku von Stuckrad

 

Στοιχεία στον Πλάτωνα

Ας στραφούμε στα φιλοσοφικά θεμέλια του αρχαίου εσωτερισμού. Είναι σχεδόν κοινότυπο να λέμε ότι τώρα όλοι μας είμαστε υποσημειώσεις του Πλάτωνα. Αυτό είναι βέβαια μια τεράστια υπερβολή και όμως υπάρχει κάτι περισσότερο από ένας κόκκος αλήθειας σε αυτή τη ρήση, διότι η εσωτερική οντολογία και ανθρωπολογία δύσκολα θα υπήρχαν χωρίς την Πλατωνική φιλοσοφία.

Ο Πλάτωνας (427-347 π.Χ.) είναι ο πρώτος γνωστός Έλληνας φιλόσοφος που συσχετίζει μυθολογικά τη διάταξη των ουρανών με το γήινο πεπρωμένο. Στο μεταγενέστερο έργο του "Τίμαιος" μιλάει για τα σταθερά άστρα ως "ζωντανά όντα θεϊκής και αθάνατης φύσης" (Τίμαιος 406). Ο Πλάτων συνδέει επίσης τους πλανήτες άμεσα με τον χρόνο, τον οποίο ο Θεός, ο δημιοργός ("τεχνίτης") έπλασε ταυτόχρονα με αυτούς. Συνεχίζει:

''Όταν τα ουράνια σώματα που χρειάζονται από κοινού για την παραγωγή του χρόνου έλαβαν την κατάλληλη κίνησή τους και έγιναν ζωντανά πλάσματα δεμένα με τους δεσμούς της ψυχής, άρχισαν να κινούνται με την κίνηση του Διαφορετικού, η οποία διατρέχει εκείνη του Ίδιου πλαγίως και υπόκειται σ' αυτήν, ορισμένα σε μεγαλύτερους κύκλους, άλλα σε μικρότερους, εκείνα με τους μικρότερους κύκλους κινούνται πιο γρήγορα, εκείνα με τους μεγαλύτερους πιο αργά.'' (Τίμαιος 38e).

Η συμβολική αντιστοιχία - οι δεσμοί της ψυχής στον Πλάτωνα - παραμένει ένα σημαντικό μέρος της αστρολογίας μέχρι σήμερα. Ακόμα και η αντίληψη του σύμπαντος ως ένα ζωντανό ον στο οποίο όλα τα μέρη συνδέονται μεταξύ τους αποτελεί ακλόνητο θεμέλιο του εσωτερισμού και της φιλοσοφίας της φύσης από την εποχή του Πλάτωνα. Η διδασκαλία του Πλάτωνα για τις ψυχές είχε εξίσου εκτεταμένη σημασία. Πράγματι, η αντίληψη ότι ο άνθρωπος κατέχει μόνο μία ψυχή, η οποία μπορεί να διαιρεθεί αλλά επιβιώνει μετά το θάνατο του σώματος στο σύνολό της, αποτελεί "το κρίσιμο ψυχολογικό σημείο καμπής στην ευρωπαϊκή ιστορία της θρησκείας". (Gladigow 1993: 122). 

Η αλλαγή αυτή ολοκληρώθηκε πολύ νωρίς, συγκεκριμένα τον πέμπτο αιώνα π.Χ., όταν ο Πλάτων συζήτησε την αθανασία της ψυχής με παράδειγμα την αυτοκτονία του Σωκράτη στον Φαίδωνα. Πριν πιει το ποτήρι με το κώνειο, ο Σωκράτης ερωτάται από τον Κρίτωνα: "Μα πώς θα σε θάψουμε;". Η απάντηση του Σωκράτη ακούγεται αρχικά αινιγματική: "Όπως θέλετε, είπε, αν πραγματικά θέλετε να με έχετε και δεν σας ξέφυγα" (115c), αλλά στη συνέχεια ο Σωκράτης προσθέτει χαμογελώντας, όταν κάποιος μεταφέρει τον φαινομενικό Σωκράτη στον τάφο του, θα βρίσκεται κάπου τελείως διαφορετικά."[Εγώ] τότε δε θα μείνω πια μαζί σας, αλλά θα αναχωρήσω ... σε κάποια θαύματα των ευλογημένων" (115d).

Αυτή ήταν μια νέα άποψη. Η προγενέστερη σχέση μεταξύ ψυχής και σώματος μπορεί να γίνει αντιληπτή συγκρίνοντας την Ιλιάδα του Ομήρου από τα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. Εδώ συναντά κανείς για πρώτη φορά τη λέξη ψυχή, αλλά σε μια εντελώς διαφορετική χρήση από αυτή του Πλάτωνα. Στην αρχή του έπους "πολλές ισχυρές ψυχές" ηρώων ρίχνονται μπροστά στον Άδη, αλλά η θεά τις δημιούργησε "για λαφύρα των κυνηγόσκυλων και για να ταΐζουν τα πουλιά". Εδώ το πρόσωπο δεν ταυτίζεται σε καμία περίπτωση με την ψυχή του, αλλά με το σώμα του, το οποίο ρίχνεται για να το φάνε τα ζώα.

Αντίθετα, ο Πλάτων ήταν ακράδαντα πεπεισμένος ότι η ψυχή πρέπει να θεωρείται το "πραγματικό" ή "αληθινό" κέντρο του ανθρώπου. Μόνο η ψυχή συμμετείχε στο Ύψιστο Αγαθό και στο Θείο, ενώ η ενσάρκωση σε ένα σώμα ισοδυναμούσε με την εξορία της ψυχής από την πατρίδα της. Το σώμα γινόταν ο "τάφος της ψυχής" (Γοργίας 493α, Φαίδων 250γ, Νομοί 958γ).

Το αρχιμήδειο σημείο στην Ευρωπαϊκή ερμηνεία της ψυχής ήρθε με τη Νεοπλατωνική και Χριστιανική επιρροή, κυρίως μεταξύ του πρώτου και του τέταρτου αιώνα, κυρίως μέσω της επιδραστικής φιλοσοφίας του Πλωτίνου (205-270). Το μοτίβο της ψυχής ως εξόριστης στο σώμα συνδέθηκε τώρα με την επιλογή της λύτρωσης, σύμφωνα με την οποία η ψυχή μπορούσε να ακολουθήσει μια πορεία επιστροφής στο βασίλειο του φωτός χάρη στην κλίση της προς το θείο. Η υπόθεση ότι μόνο η ψυχή είχε μερίδιο στην απόλυτη αλήθεια και ότι το μονοπάτι της γνώσης οδηγούσε μέσω της εσωτερικής πλευράς του ανθρώπου αναπτύχθηκε επίσης. Εκεί προέκυψε η έννοια του "εσωτερικού προσώπου" σε αντιδιαστολή με το "απλώς εξωτερικό, επιφανειακό πρόσωπο", η οποία θα επικρατήσει στη συνέχεια σε όλη τη διάρκεια της ευρωπαϊκής θρησκευτικής και πνευματικής ιστορίας.

Όποιος αγαπάει την ψυχή του, θα τη χάσει

Όποιος αγαπάει την ψυχή του, θα τη χάσει

Το να γίνω κατανοητός το καταλαβαίνω δεν είναι εύκολο, παρόλα αυτά η δυσκολία αυτή δεν με αποθαρρύνει.

Όσα γράφω δεν είναι ένα αποκύημα φαντασίας αλλά μια καλά δομημένη φιλοσοφία η οποία βασίζεται στην Καινή Διαθήκη πάνω από όλα αλλά και την σύγχρονη απόδοση ενός εσωτερικού συστήματος το  οποίο βασίζεται, είναι δομημένο μέσα από την εμπειρία, δηλαδή έχε γραφτεί μετά το πέρας της ολοκλήρωσις της εργασίας της μεταλλαγής.

Θα μπορούσα να σας θέσω πολλά σημεία μέσα από την ιερή γραφή αλλά η Αποκάλυψη είναι από τα πιο όμορφα και για αυτό αρχίζω με αυτήν.

10. Και άκουσα μια δυνατή φωνή στον ουρανό που έλεγε: Τώρα έγινε η σωτηρία και η δύναμη και η βασιλεία τού Θεού μας, και η εξουσία τού Χριστού του· επειδή, ρίχτηκε κάτω ο κατήγορος των αδελφών μας, που τους κατηγορεί μπροστά στον Θεό μας ημέρα και νύχτα.

11. Κι αυτοί τον νίκησαν με το αίμα τού Αρνίου, και με τον λόγο τής μαρτυρίας τους· και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου.

Αποκάλυψις Κεφ. 12

Η Σωτηρία, δηλαδή η ένωση μας με το Θεό και Πατέρα θα συμβεί μέσω της δύναμις του εσωτερικού Χριστού διότι το αίμα Του δηλαδή οι αγνές αυτές αστρικές και αιθερικές ακτινοβολίες έχουν αυτήν την δυνατότητα της δόμησης του εσωτερικου Χριστού, του Ρόδου, αλλά αυτό θα συμβεί αν ο μαθητής, ο υποψήφιος στα μυστήρια νικήσει την θνητή ψυχή του η οποία είναι ένα με την έκπτωτη φύση αυτού του κόσμου.

Γιατί η αγάπη στο θνητό μέρος της ψυχής προσφέρει μόνον τον θάνατο, η πλήρη εξουδετέρωσις της προσφέρει νέα ζωή μέσω της εξουσίας του Χριστού.

Ο Χριστός είναι ένας Συμπαντικός Ήλιος, ένα πλήρες πεδίο δύναμις το οποίο μεσολαβεί μέσα στον έκπτωτο αυτόν κόσμο για να μπορέσει να σωθεί, τον αγγίζει ενώ δεν ανήκει σε αυτόν, αλλά προσέξτε αυτό που αγγίζει, αυτό που μπορεί να επηρεάσει και να δομήσει είναι μόνον ο εσωτερικός Χριστός μέσα μας, δηλαδή αυτό το οποίο είναι ομοούσιο με Αυτόν.

Για αυτό και στην συνάντηση μας πριν μέρες μιλήσαμε για την ψυχή και την διπλή της όψη.

Υπάρχουν δύο πραγματικότητες μέσα μας η μία έχει γεννηθεί από αυτόν τον κόσμο και μέσα σε αυτόν τον κόσμο ενώ η άλλη είναι εν δυνάμει μέσα μας, σαν ένας κρυμμένος θησαυρός που πρέπει να βρεθεί από μας, θα πρέπει να αναζητηθεί, να βρεθεί και να δομηθεί εκ νέου.

Για αυτό και ενώ στο πιο πάνω σημείο μας μιλά για το θνητό μέρος της ψυχής εδώ πιο κάτω ο Πέτρος μας μιλά για το αθάνατο μέρος της :

11. Αγαπητοί, σας παρακαλώ, ως ξένους και παρεπίδημους, να απέχετε από τις σαρκικές επιθυμίες, οι οποίες αντιμάχονται ενάντια στην ψυχή·

Πέτρου Α' Κεφ. 2

1. ΚΑΘΕ ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες· επειδή, δεν υπάρχει εξουσία, παρά μονάχα από τον Θεό· και οι υπάρχουσες εξουσίες, είναι ταγμένες από τον Θεό.

Προς Ρωμαίους Κεφ. 13

45. Έτσι, εξάλλου, είναι γραμμένο: Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ «έγινε σε ψυχή που ζει»· ο έσχατος Αδάμ έγινε σε πνεύμα που ζωοποιεί.

Προς Κορινθίους Α' Κεφ. 15

12. Επειδή, ο λόγος τού Θεού είναι ζωντανός, και ενεργός, και κοφτερότερος περισσότερο από κάθε δίκοπη μάχαιρα, και εισχωρεί βαθιά, μέχρι διαίρεσης και της ψυχής και του πνεύματος, μέχρι τους συνδέσμους και τους μυελούς, και διερευνάει τούς συλλογισμούς και τις έννοιες της καρδιάς.

Προς Εβραίους Κεφ. 4

39. Εμείς, όμως, δεν είμαστε απ' αυτούς που σέρνονται προς τα πίσω για απώλεια, αλλά απ' αυτούς που πιστεύουν για σωτηρία τής ψυχής.

Προς Εβραίους Κεφ. 10

28. Και μη φοβηθείτε από εκείνους που θανατώνουν το σώμα, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή· αλλά, φοβηθείτε μάλλον αυτόν που μπορεί να απολέσει και την ψυχή και το σώμα μέσα στη γέεννα.

Κατά Ματθαίον Κεφ. 10

26. Επειδή, τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδήσει ολόκληρο τον κόσμο, ζημιωθεί όμως την ψυχή του; Ή, τι θα δώσει ο άνθρωπος σε ανταλλαγή τής ψυχής του;

Κατά Ματθαίον Κεφ. 16

37. Και ο Ιησούς τού είπε: «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου από όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου».

Κατά Ματθαίον Κεφ. 22

Κλείνω με το κορυφαίο απόσπασμα

25. Όποιος αγαπάει την ψυχή του, θα τη χάσει· και όποιος μισεί την ψυχή του σε τούτο τον κόσμο, θα τη φυλάξει σε αιώνια ζωή.

Κατά Ιωάννην Κεφ. 12

Όλοι εσείς είστε γιοι τού φωτός και γιοι τής ημέρας

Όλοι εσείς είστε γιοι τού φωτός και γιοι τής ημέρας

1. ΣΧΕΤΙΚΑ δε με τους χρόνους και τους καιρούς, αδελφοί, δεν έχετε ανάγκη να σας γράφει κάποιος·

2. δεδομένου ότι, εσείς ξέρετε ακριβώς πως, η ημέρα τού Κυρίου, σαν κλέφτης μέσα στη νύχτα, έτσι έρχεται.

3. Επειδή, όταν λένε: Ειρήνη και ασφάλεια, τότε έρχεται επάνω τους αιφνίδιος όλεθρος, όπως οι πόνοι τής γέννας στην έγκυο γυναίκα· και δεν θα ξεφύγουν.

4. Αλλά, εσείς, αδελφοί, δεν είστε σε σκοτάδι, ώστε η ημέρα να σας καταφτάσει σαν κλέφτης.

5. Όλοι εσείς είστε γιοι τού φωτός και γιοι τής ημέρας· δεν είμαστε της νύχτας ούτε του σκότους.

6. Άρα, λοιπόν, ας μη κοιμόμαστε, όπως και οι υπόλοιποι, αλλά ας αγρυπνούμε, και ας εγκρατευόμαστε.

7. Επειδή, αυτοί που κοιμούνται, τη νύχτα κοιμούνται· κι αυτοί που μεθούν, τη νύχτα μεθούν·

8. εμείς, όμως, καθώς είμαστε της ημέρας, ας εγκρατευόμαστε, αφού ντυθούμε τον θώρακα της πίστης και της αγάπης, και για περικεφαλαία την ελπίδα τής σωτηρίας.

9. Δεδομένου ότι, ο Θεός δεν μας προσδιόρισε για οργή, αλλά για απόλαυση σωτηρίας, διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού,

10. ο οποίος πέθανε για χάρη μας, ώστε, είτε αγρυπνούμε είτε κοιμόμαστε, να ζήσουμε μαζί του.

11. Γι' αυτό, παρηγορείτε ο ένας τον άλλον, και οικοδομείτε ο ένας τον άλλον, όπως και κάνετε.

12. Σας παρακαλούμε δε, αδελφοί, να γνωρίζετε αυτούς που κοπιάζουν ανάμεσά σας, και προϊστανται σε σας εν Κυρίω, και σας νουθετούν·

13. και τιμάτε τους με ένα υπερπερίσσευμα αγάπης για το έργο τους. Ειρηνεύετε μεταξύ σας.

14. Σας παρακαλούμε, μάλιστα, αδελφοί, νουθετείτε τούς ατάκτους, παρηγορείτε τούς ολιγόψυχους, στηρίζετε τους ασθενείς, μακροθυμείτε προς όλους.

15. Προσέχετε, να μη ανταποδίδει κανείς κακό σε κάποιον αντί κακού· αλλά, ζητάτε πάντοτε το αγαθό και μεταξύ σας, και σε όλους.

16. Πάντοτε να χαίρεστε.

17. Αδιάκοπα να προσεύχεστε.

18. Σε όλα να ευχαριστείτε· επειδή, αυτό είναι το θέλημα του Θεού σε σας εν Χριστώ Ιησού.

19. Το Πνεύμα μη το σβήνετε·

20. προφητείες μη τις εξουθενείτε.

21. Όλα να τα εξετάζετε, το καλό να κατέχετε.

22. Από κάθε είδους κακό να απέχετε.

23. Και ο ίδιος ο Θεός τής ειρήνης είθε να σας αγιάσει ολοκληρωτικά· και να διατηρηθεί ολόκληρο το πνεύμα σας, και η ψυχή, και το σώμα, άμεμπτα στην παρουσία τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

24. Πιστός είναι εκείνος ο οποίος σας καλεί, ο οποίος και θα το εκτελέσει.

25. Αδελφοί, προσεύχεστε για μας.

26. Χαιρετήστε όλους τούς αδελφούς με άγιο φίλημα.

27. Σας ορκίζω στον Κύριο, να διαβαστεί η επιστολή σε όλους τούς αγίους αδελφούς.

28. Η χάρη τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού είθε να είναι μαζί σας. Αμήν.

Προς Θεσσαλονικείς Α' Κεφ. 5 (Σ. Φίλος)

Προς Γαλάτας Κεφ. 3

Προς Γαλάτας Κεφ. 3

13. Ο Χριστός μάς εξαγόρασε από την κατάρα τού νόμου

Εδώ εννοεί τον εξωτερικό νόμο ο οποίος υπήρχε πριν την ένωση του Χριστού με τον κόσμο μας, ο οποίος έμοιαζε σαν μια κοινωνική υποβολή της κοινωνίας.

Σήμερα υφίσταται ο εσωτερικός νόμος ο οποίος βιώνεται μέσα από τον εσωτερικό χριστιανισμό μέσω της πίστης, της αρετής και της αγάπης τα οποία σηματοδοτούν την γέννηση του Χριστού μέσα μας.

Για αυτό μας λέει παρακάτω :

19. Γιατί, λοιπόν, δόθηκε ο νόμος; Προστέθηκε εξαιτίας των παραβάσεων, μέχρις ότου έρθει το σπέρμα, προς το οποίο είχε γίνει η υπόσχεση, που διατάχθηκε από αγγέλους διαμέσου ενός μεσίτη.

Ποιος μεσολαβεί; Ο Χριστός, πως; Μέσω του Αγίου Πνεύματος, ο Χριστός δηλαδή το Ρόδο της Καρδιάς είναι το σπέρμα για το οποίο μας μιλάει εδώ, η εν δυνάμει εικόνα του ουράνιου ανθρώπου, το σπερματικό Θεϊκό άτομο για το οποίο συνεχώς σας μιλάμε.

21. Ο νόμος, λοιπόν, είναι ενάντιος στις υποσχέσεις τού Θεού; Μη γένοιτο!

Ο νόμος όμως δεν σημαίνει πως αντιτίθεται στην νέα διαθήκη η διαφορά είναι πως πριν αυτός καταγράφηκε πάνω σε μια πέτρα ενώ τώρα καταγράφεται και αναγνωρίζεται μέσα από την αγνή καρδιά του κάθε ανθρώπου.

23. Πριν, όμως, έρθει η πίστη, φρουρούμασταν κάτω από τον νόμο, περικλεισμένοι στην πίστη που επρόκειτο να αποκαλυφθεί.

24. Ώστε, ο νόμος έγινε παιδαγωγός μας στον Χριστό, για να ανακηρυχθούμε δίκαιοι διαμέσου τής πίστης·

25. τώρα, όμως, που ήρθε η πίστη, δεν είμαστε πλέον κάτω από παιδαγωγό.

26. Επειδή, όλοι είστε γιοι τού Θεού διαμέσου τής πίστης στον Ιησού Χριστό.

Η πίστη για την οποία συχνά μας μιλάνε τα κείμενα δεν είναι μια φαντασία ή ένα όνειρο αλλά η ξεχασμένη γνώση της καρδιάς μέσα στην οποία υπάρχει και το ιερό και ο θησαυρός.

Είναι η απόλυτη βεβαιότητα για όλα όσα ο νους δεν μπορεί αυτήν την στιγμή να εξηγήσει αλλά λαμβάνουν χώρα εδώ και τώρα σαν πράξη ζωής σαν πνευματικές ζυμώσεις και αναπτύξεις μέσα από τις οποίες η εργασία μας της οικοδόμησις οδεύει προς τα άνω με επιτυχία.

Το τρίτο κεφάλαιο προς Γαλάτας κλείνει με αυτό το οποίο συχνά σας εξηγώ όταν μιλώ για την συμπαντικοτήτα του Χριστιανικού μυστηρίου μύησης

27. Δεδομένου ότι, όσοι βαπτιστήκατε στον Χριστό, ντυθήκατε τον Χριστό.

28. Δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος ούτε Έλληνας· δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος· δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· επειδή, όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό.

Η βάπτιση εδώ είναι η εσωτερική ανάπτυξη της νέας ψυχής από ύδωρ και πνεύμα και αυτό αντιστοιχεί όπως κουραστικά σας επαναλαμβάνουμε με την δημιουργία των νέων πνευματικών ενδυμάτων μας.

Ο τρόπος αυτός, αυτή η διεργασία δεν είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί δονητικά και αυτό το οποία ενδεχομένως να έχετε διαβάσει μέσα στην Πνευματική Επιστήμη σαν μια 'Αγία Δημοκρατία' αλλά προσέξτε αυτή δεν αναφέρεται σε αυτό το πεδίο ζωής αν και το επηρεάζει δυναμικά αλλά στο νέο αιθερικό πεδίο ζωής το οποίο στην φιλοσοφία μας ονομάζεται η έκτη κοσμική περιοχή (εμείς τώρα ζούμε στην έβδομη κοσμική περιοχή).

Όλοι εμείς είμαστε ένας για τον Χριστό αλλά και ο Χριστός είναι ο ένας και μοναδικός αστραποβόλος Λίθος μέσα μας.

Apocalypse in prose Germany 1350

Christ with a large gold key; the seven stars in a vertical column over his right hand (representing the angels of the seven churches); St John lying at his feet with a hand out of a cloud touching him. The label 'vorchte dich nicht' ('Fear not') (Revelation 1: 16-18).

Full page miniature of the Woman flying (above); St John and the dragon vomiting water (below) (Revelation 12:13-15) 

 

Judgement

Jacob Boehme - Personal Christianity a Science by Franz Hartmann, M.D. 1919

 

Jacob Boehme - Personal Christianity a Science by Franz Hartmann, M.D. 1919

Preface

 "The following is an attempt to present an epitome of the principal doctrines of Jacob Boehme in a certain systematic order, so as to afford a general view of them and to serve as an introduction to the study of Boehme's works."
"The greatest obstacle to the understanding of the mysteries of the religion of the living Christ, is the very narrow view which we have become accustomed to take of them, according to the merely external and superficial interpretation of the Old and New Testaments. A study of Boehme's writings, by means of entering into the spirit in which they were written, is sure to expand the mind and to elevate the heart of the reader, giving him a greater and more sublime conception of God, Nature, and Man, than any other book of which I know."

CHAPTER X.

THE CHRIST.

"Without special divine aid, humanity would have gone to  eternal perdition on account of the sin." (Hamberger,)
Adam would have been lost eternally if the heart of God with the word of promise had not entered his soul, awakening the spiritual  hope which maintained him."  (Forty Questions, viii.  5.)

" If the divine principle oflove were not still pervading all nature in this terrestrial world, and if we poor created beings had not with us the warrior in the battle,we would all be sure to perish in the horror of hell." (Aurora, xiv. 104.)
God, on account of His infinite mercy, desired to aid mankind.

"God desires that all mankind shall be saved.He does not desire the death of the sinner, but that he become changed, and turning again to God, find life in Him."  {Three Principles, Preface i, 6.)

"(Superficial) reasoning represents God as an unmerciful being, and teaches that He has thrown His wrath upon man, and cursed him to death, because He found disobedience in him.  But you should not believe this. God is love and goodness, and in Him there is no angry thought. Man would be all right if he had not punished himself."  {Three Principles, x.  24.)

"There was no other way to save mankind, except that the Son or the Light of God should enter into them. When the soul went out of the light of God and entered into the spirit of this world, then began the torment of the first principle.   She saw and felt herself no longer in the kingdom of God, until the heart of God came and appeared between her and that kingdom, so that she could enter therein and become regenerated. " {Three Principles, ix.  6.)

"There was no other salvation for the divine image in man unless divinity had moved according to the second principle, i e., according to the light of eternal life, and by the power of love rekindled the substantiality (of the soul) that was imprisoned in death." {Menschwerdung, i. ii, 22.)

"The soul has separated her will from the will of the Father and entered into the lust of this life. There could have been no other way of redemption, except that the pure will of the Father should again enter into her substance and bring her again into the state
which she formerly occupied, so that her will would be directed again into the heart and light of God." {Three Principles, xxii. 67.)

"If the soul was to be aided, the heart of God with its light, and not the Father Himself, had to enter her,for in the Father she was anyhow ; but she was turned away from the entrance to the generation of the heart (the beginning ofthe divine elf-consciousness) of God,and her desires were directed towards this  external world."  {Three Principles, xxii. 68.)

(fragment)

 Χωρίς αυτήν την ειδική Θεϊκή βοήθεια, η ανθρωπότητα θα είχε οδηγηθεί μέσα σε μια αιώνια κόλαση εξ αιτίας της αμαρτίας

Ο Αδάμ θα είχε χαθεί για πάντα εάν η καρδιά του Θεού με τον λόγο της υπόσχεσης δεν είχε εισέλθει μέσα στην ψυχή του, αφυπνίζοντας την πνευματική βοήθεια η οποία τον διατήρησε.

Εάν η θεϊκή αρχή της αγάπης δεν είχε διαπεράσει όλη την φύση σε αυτό τον επίγειο κόσμο, και αν εμείς τα φτωχά δημιουργημένα όντα δεν είχαμε μαζί μας τον πολεμιστή στην μάχη, εμείς όλοι θα χανόμασταν σίγουρα μέσα στην φρίκη της κόλασης
Ο Θεός λόγω του άπειρου ελέους του, θέλησε να βοηθήσει την ανθρωπότητα

Ο Θεός επιθυμεί όλη η ανθρωπότητα να σωθεί. Δεν επιθυμεί τον θάνατο του αμαρτωλού, αλλά του να καταστεί μετανιωμένος, και να επιστρέψει πάλι στον Θεό, στο να βρει ζωή σε Αυτόν

Δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να σωθεί η ανθρωπότητα, εκτός από το ότι ο Υιός ή το Φως του Θεού θα έπρεπε να εισέλθει μέσα σε αυτούς. Όταν η ψυχή βγήκε έξω από το φως του Θεού και εισήλθε μέσα στο πνεύμα αυτού του κόσμου, τότε άρχισε το μαρτύριο της πρώτης αρχής. Αυτή είδε και αισθάνθηκε τον εαυτό της όχι μέσα στο βασίλειο του Θεού, μέχρι η καρδιά του Θεού ήρθε και εμφανίστηκε ανάμεσα σε εκείνη και αυτό το βασίλειο, έτσι ώστε να μπορεί να εισέλθει μέσα σ αυτήν και ώστε να καταστεί αναγεννημένη.