Η πρώτη ημέρα του γάμου του Christian Rosenkreuz από τον Jan van Rijckenborgh

Η πρώτη ημέρα του γάμου του Christian Rosenkreuz από τον Jan van Rijckenborgh

Πρόλογος του Jan van Rijckenborgh

Τώρα που δημοσιεύτηκε μια επεξήγηση του Αλχημικού Γάμου του Christian Rosycross, οι σκέψεις μας στρέφονται φυσικά στον συγγραφέα αυτού του βιβλίου, σχετικά με τους κλασικούς Ροδόσταυρους, τον Johann Valentin Andreae. Ο συγγραφέας αυτός φέρει την υπογραφή ενός λαμπαδηφόρου του οποίου το φως, ακόμη και τώρα, λάμπει παντού. Και κάθε φορά που ένα νέο φως πρέπει να διακηρυχθεί στον κόσμο, στην υπηρεσία του μεγάλου έργου της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας, θα ανάβει και θα προστίθεται στη φλόγα του αρχαίου καντηλιού που δεν μπορεί ποτέ να σβήσει.

Έχοντας επίγνωση αυτού του γεγονότος, και τώρα που ήρθε η ώρα, γεμίζουμε με βαθιά ευγνωμοσύνη που μας επιτρέπεται να αποκαλύψουμε, ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία, το μήνυμα της σωτηρίας που πήρε μορφή στο ιδιοφυές έργο του Johann Valentin Andreae. Προσφέρουμε αυτό το βιβλίο σε όλους εκείνους που λαχταρούν τη ζωντανή γνώση της απτής οδού της λύτρωσης και που επιθυμούν να γίνουν άξιοι αυτής. Μακάρι να υπάρξουν πολλοί, πολλοί τέτοιοι άνθρωποι- ένα πλήθος που κανείς δεν μπορεί να μετρήσει!

Σχόλιο αρ.1: Το βράδυ πριν το Πάσχα

Η ιστορία αρχίζει ένα βράδυ πριν από το Πάσχα. Όλες αυτές οι ιστορίες πρέπει να αρχίζουν έτσι. Το Πάσχα είναι η γιορτή της ανάστασης. Γιορτάζεται γύρω στις 21 Μαρτίου, όταν ο ήλιος εισέρχεται στην εαρινή ισημερία, οπότε είναι δυνατόν να δούμε τη γιορτή της ανάστασης καθαρά ως την ανάσταση της φύσης. Ο χειμώνας πέρασε και η άνοιξη ήρθε ... Ο C.R.C. δεν μιλάει ούτε μια φορά για την καθημερινή διαλεκτική ανάσταση. Η προσοχή του επικεντρώνεται στην ανάσταση στο νέο ζωτικό πεδίο, στην αρχική ζωή ... Αν αυτό είναι που λαχταρά κανείς, τότε κάθε μέρα γίνεται στην πραγματικότητα "το βράδυ πριν το Πάσχα", γιατί όταν κάποιος έχει μια τέτοια λαχτάρα, ξέρει ότι αυτή η μέρα θα έρθει τελικά. (Σελίδα 13-14)

Ξαφνικά ξεσηκώθηκε ένας τόσο φοβερός άνεμος που δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ ότι το βουνό στο οποίο ήταν λαξευμένο το μικρό μου σπιτάκι θα γινόταν κομμάτια από αυτή τη μεγάλη σφοδρότητα. Επειδή αυτό δεν με εξέπληξε, όπως και παρόμοια τεχνάσματα του διαβόλου, πήρα θάρρος και επέμεινα στον διαλογισμό, μέχρι που κάποιος με χτύπησε στην πλάτη, κάτι που δεν περίμενα. Τρομοκρατήθηκα τόσο πολύ που μετά βίας τόλμησα να γυρίσω, αλλά διατήρησα την ευθυκρισία μου όσο μου επιτρέπει η ανθρώπινη αδυναμία σε τέτοιες περιστάσεις.

Ωστόσο, καθώς κάποιος τραβούσε επανειλημμένα το παλτό μου, γύρισα και είδα μια υπέροχη γυναικεία μορφή, της οποίας το γαλάζιο ένδυμα ήταν χαριτωμένα σπαρμένο με χρυσά αστέρια, όπως ακριβώς και ο ουρανός. Στο δεξί της χέρι κρατούσε μια σάλπιγγα από ατόφιο χρυσάφι με ένα όνομα χαραγμένο πάνω της, το οποίο μπορούσα να διαβάσω, αλλά μέχρι στιγμής απαγορευόταν να το αποκαλύψω. Στο αριστερό της χέρι κρατούσε ένα μεγάλο δέμα με επιστολές γραμμένες σε διάφορες γλώσσες, τις οποίες έπρεπε να παραδώσει σε πολλές χώρες, όπως έμαθα αργότερα. Είχε επίσης φτερά, μεγάλα και όμορφα και γεμάτα μάτια, με τα οποία μπορούσε να σηκώνεται και να πετάει, πιο γρήγορα από έναν αετό.

Θα μπορούσα να είχα παρατηρήσει ακόμη περισσότερα γι' αυτήν, αλλά επειδή έμεινε μαζί μου τόσο λίγο και ήμουν ακόμη καταβεβλημένος από τον τρόμο και την απορία, δεν το έκανα. Γιατί μόλις γύρισα, κοίταξε ανάμεσα στα γράμματά της και τελικά έβγαλε ένα μικρό, το οποίο έβαλε στο τραπέζι με ευλάβεια, και μετά έφυγε χωρίς να πει λέξη. Καθώς όμως σηκωνόταν, φύσηξε την όμορφη τρομπέτα της τόσο δυνατά που ο απόηχός της αντηχούσε σε όλα τα βουνά και με δυσκολία άκουγα τα δικά μου λόγια για σχεδόν ένα τέταρτο της ώρας.

Σχόλιο αρ.2:  Το μαγνητικό άγγιγμα

Το συνειδητό άγγιγμα είναι σαν ένα κάλεσμα. Αντηχεί μέσα σας σαν φύσημα σάλπιγγας. Αυτό το κάλεσμα αναφέρεται συχνά στην ιερή γλώσσα, όπου διαβάζουμε πώς η φωνή του Θεού ακούγεται μέσα στην καταιγίδα, σε έναν κεραυνό ή σε κάποια άλλη φυσική δύναμη. Αυτό αναφέρεται πάντα στη σφοδρότητα του μαγνητικού αγγίγματος, με αποτέλεσμα ο μαθητής να έχει μια αίσθηση αναστάτωσης, επειδή ούτε ένα όργανο μέσα του δεν είναι προσαρμοσμένο στις ακτινοβολίες που δονείται μέσα του.(Σελίδα 19)

Η πρόσκληση

Σε αυτή την απροσδόκητη περιπέτεια εγώ, το καημένο το πλάσμα, πραγματικά δεν ήξερα τι να κάνω. Γι' αυτό έπεσα στα γόνατα και προσευχήθηκα στον Δημιουργό μου να μη ζήσω κάτι που θα μπορούσε να απειλήσει την αιώνια σωτηρία μου. 

Το γράμμα. Μετά από αυτό στράφηκα προς το γράμμα με φόβο και τρόμο. Φαινόταν τόσο βαρύ που, αν ήταν φτιαγμένο από καθαρό χρυσάφι, δύσκολα θα μπορούσε να είναι βαρύτερο. Όταν κοίταξα προσεκτικά τη Σφραγίδα το βρήκα σφραγισμένο με μια μικρή σφραγίδα στην οποία, πολύ λεπτεπίλεπτα, ήταν χαραγμένος ένας σταυρός με την επιγραφή: "/// hoc signo f vinces". (Με αυτό το σημάδι θα νικήσεις).

Μόλις είδα αυτό το σημάδι, καθησυχάστηκα, καθώς ήξερα ότι ένα τέτοιο σημάδι θα ήταν δυσάρεστο για τον διάβολο, ούτε θα το χρησιμοποιούσε. Έτσι άνοιξα προσεκτικά το γράμμα. Περιείχε το ακόλουθο ποίημα, γραμμένο με χρυσά γράμματα σε μπλε πεδίο:

"Αυτή είναι η μέρα, αυτή η μέρα, αυτή η μέρα

είναι η μέρα του βασιλικού γάμου.

Είσαι γεννημένος σ' αυτήν...

και στη χαρά από το Θεό σχεδιασμένος;

Τότε μπορείς να πας στο βουνό...

στο οποίο στέκονται τρεις μεγαλοπρεπείς ναοί

και να δεις εκεί το θαύμα.

Μείνε στο στόχο σου!

Μείνε στο φως!

Αν δεν λουστείς πολύ προσεκτικά

ο γάμος θα σου κάνει κακό.

Αλίμονο σ' αυτόν που με αμαρτία καθυστερεί,

θα βρεθεί πολύ ελαφρύς στα βάρη.

Από κάτω ήταν γραμμένο: Sponsus et Sponsa (Νύφη και γαμπρός)".

Συνεχίζεται, μετάφραση G.J.P.