Το μυστήριο δεν βρίσκετε στην αρχή ούτε στο τέλος αλλά στο διάστημα μεταξύ των δυο
Όταν όλοι οι ήχοι χαθούν, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι μορφές, οι εικόνες και η φαντασία, οι γεύσεις και η όραση, η κίνηση και η δράση, η ενέργεια και η αναπνοή, το πραγματικό και το αδιάφορο, το παιχνίδι και τα γέλια, τα όνειρα και οι προσδοκίες, τότε το μόνο που θα μείνει θα είναι το αναλλοίωτο μέρος της ψυχής μετέωρο μέσα σε έναν χώρο χωρίς διαστάσεις.
Ως πότε θα σε περιμένει να το τιμήσεις, να το προσκυνήσεις ευλαβικά, να του ανταποδώσεις την αξία που αυτό περιέχει;
Κάποιος είπε πως σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε η ζωή μοιάζει σαν το ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων τόσο ασήμαντα σημαντικό και συνάμα χρονικά άχρονο.
Το μυστήριο δεν βρίσκετε στην αρχή ούτε στο τέλος αλλά στο διάστημα μεταξύ των δυο, αυτό αποκαλούμε ζωή, μια πλαστικότητα εύθραυστη και ασύλληπτα παράλογη.
Παρόλα αυτά είναι ο Λόγος που θα μας απελευθερώσει, ο Λόγος πέρα από τον λόγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου