Tο εγώ θα πρέπει να αποδομηθεί, να ελαχιστοποιηθεί, να μετατραπεί.

Tο εγώ θα πρέπει να αποδομηθεί, να ελαχιστοποιηθεί, να μετατραπεί.

Ο χρόνος τρέχει δυναμικά και μέσα σε αυτόν τρέχουμε και εμείς με διπλάσια ταχύτητα, αν θα μπορούσαμε να κινηματογραφήσουμε την κίνηση μας και να την επιταχύνουμε ώστε να περάσουν μπροστά από τα μάτια μας σε μερικά λεπτά αρκετά χρόνια της ζωής μας τι συμπέρασμα άραγε θα βγάζαμε, πια η λογική και ο σκοπός όλης αυτής της δραστηριότητας της συνείδησης, τι οικοδομήσαμε μέσα από τον χρόνο, τι άλλαξε μέσα μας κατά ένα θετικό ή αρνητικό τρόπο;

Ορισμένοι φαινομενικά σοφοί άνθρωποι σου μιλούν για μια αυτοπαρατήρηση του εγώ λες και το εγώ μπορεί να διακρίνει, να ελέγξει και να διορθώσει την κίνηση του, τις ποιότητες του, σίγουρα μπορεί αλλά όχι ριζικά, όχι κατά ένα πνευματικό τρόπο και ανάπτυξη, το μόνο που μπορεί, είναι να επιλέγει ρόλους, να χαρακτηρίζεται από το εφήμερο και το υποκριτικό που μετά από μια διάρκεια χρόνου γίνεται κατεστημένο, και ο ψεύτικος ρόλος που παίζουμε φαντάζει ακόμα και στα μάτια μας αληθινός, αφού έχουμε μπει τόσο πολύ βαθιά μέσα σε αυτόν που η αλήθεια απλά ξεθωριάζει.

Επαναλαμβάνω πως εμείς δεν επιθυμούμε να αλλάξουμε κανέναν ούτε είναι ο σκοπός μας και το έργο για το οποίο μιλάμε κανενός είδους επιμόρφωση ή καλλιέργεια ή καλλωπισμός της προσωπικότητας, σε εμάς δεν θα έρθετε για να ολοκληρωθείτε σαν προσωπικότητες ούτε για να αποκτήσετε κάποιου είδους ηθική ή παιδεία.

Όχι το έργο μας είναι εντελώς το αντίθετο με όλα αυτά μιας και εμείς μιλάμε για διάλυση του εγώ, για αποκαθήλωση του, για απογύμνωση κάθε ορατού και αόρατου σημείου, κέντρου, ενέργειας, μέρους αυτού.

Για αυτό και το κεντρικό σημείο στο επονομαζόμενο από τον Στάινερ 'Μυστήριο του Γολγοθά' δεν είναι η ανάσταση στο νέο πεδίο ζωής αλλά η σταύρωση, η θεληματική αυτοθυσία του εγώ, η ανάσταση δεν είναι παρά το φυσικό αποτέλεσμα αυτής της κορυφαίας πράξης της θυσίας μέσα στην ζωή μας.

Πάντοτε μέσα στην συμβολική στη έννοια 'όρος' ενυπάρχει η εικόνα της πνευματικότητας, της ιερότητας και όπως πιθανόν κατανοείτε αυτός ο δρόμος είναι ανηφορικός, για να μπορέσουμε να βαδίσουμε με επιτυχία προς τα πάνω χρειάζονται ορισμένα σημαντικά χαρακτηριστικά τα οποία έχουν σχέσει με την έννοια της ελαφρότητας, μια άλλη συμβολική εικόνα που συχνά διαβλέπουμε μέσα στην συμβολική του ερμητισμού να μας αναφέρεται σαν το να 'βγάλεις φτερά αετού'.

Αυτό σημαίνει όχι μόνον μια πνευματική νοητική αναβάθμιση αλλά και έναν εσωτερικό καθαρμό, δηλαδή η ελαφρότητα έχει να κάνει με την εσωτερική μας καθαρότητα, διότι έχουμε πια αποβάλει όλα τα πάθη και την σκοτεινότητα μας, έτσι με περισσή ευκολία μπορούμε να αναρριχηθούμε προς τα άνω προς το όρος μέσα στο οποίο θα τελεστεί μια ιερή μεταμορφωτική πράξη.

Για αυτόν τον λόγο και το εγώ θα πρέπει να αποδομηθεί, να ελαχιστοποιηθεί, να μετατραπεί.

Να είσαστε σίγουροι πως όσοι επενδύουν πάνω στο εγώ και την καλλιέργεια του, δεν εκπροσωπούν την αδελφότητα μας, και πως το έργο τους και οι σκοποί τους είναι ακριβώς αντίθετοι με τους δικούς μας.

Βέβαια η μικροκοσμική πορεία του κάθε ανθρώπου έχει τον δικό της προσωπικό έργο και χρόνο και μια αναγκαστική εμπειρία και επιλογές που έρχονται μέσω μια αντίστοιχης συνειδησιακής κατάστασης μέσα από την οποία ο άνθρωπος από μόνος του δεν μπορεί να την αλλάξει, δεν μπορεί να αποδράσει από αυτό που είναι μόνον το πνεύμα μπορεί να τον αλλάξει κυριολεκτικά, και μέχρι αυτός ο ίδιος να το επιλέξει αυτό, δηλαδή να παραδοθεί στο θέλημα του Κυρίου, καμία αλλαγή δεν πρόκειται να επέλθει.

Μέσα σε κάθε νέα ενσάρκωση μας κρύβεται και ένα βαθύ νόημα και ένας νέος σκοπός και μας δίνεται ο απαιτούμενος χρόνος να τα διαλευκάνουμε όλα αυτά και να δράσουμε σοφά, με θετικότητα, αυτό όμως μπορεί να συμβεί όταν επέλθει μια ολοκλήρωση της προσωπικότητας μας κατά ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό, διότι να μην υποκριθούμε εδώ η λερναία ύδρα μέχρι το τέλος μπορεί να ξεπετάξει και άλλα άγνωστα σε μας κεφάλια.

Εμείς είμαστε χαρούμενοι να γνωρίζουμε ανάλογους ανθρώπους γιατί αυτοί βρίσκονται πιο κοντά στην αδελφότητα μας και μπορούν να αγγιχτούν με ευκολία, ώστε μέσα από την σχέση αυτή να μπορέσουν να βυθιστούν μέσα σε αυτήν την σοφία της γνώσης και να αλλάξουν.

Τα πλαστά φτερά του Ικάρου εδώ βλέπουμε δεν είναι αρκετά για αυτήν την άνοδο προς το Ιερό Όρος, εκεί δεν μπορούμε να πηδήξουμε ξαφνικά ούτε μπορεί κάποιος να μας δείξει κάποια κρυφή είσοδο και μονοπάτι. Όχι, η ανάβαση θα είναι επίμονη και σκληρή γεμάτη εντάσεις και πίκρα, πολλά εμπόδια και έναν αβάσταχτο πόνο ο οποίος χαρακτηρίζει κάθε νέα γέννηση αν αυτήν επιθυμούμε.

Δεν ήρθα να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα, και το μαχαίρι αυτό θα βυθιστεί βαθιά μέσα στην καρδιά μας ώστε η σκοτεινότητα να διαλυθεί, να κατακαεί από το Πυρ του Αγίου Πνεύματος.

Να είστε σίγουροι πως μέσα από αυτό το Πυρ ο Φοίνιξ θα εγερθεί μέσα στον αλόχρυσο μανδύα του και θα πετάξει ξανά πίσω στο Πρωταρχικό Βασίλειο.