Ο Πατέρας-Μητέρα
Ο Πατέρας-Μητέρα όχι μόνον μας έδωσε ζωή, αλλά συντηρεί αυτόν τον κόσμο από την δημιουργία του έως την ολοκληρωτική του μεταμόρφωση σε αυτό που προορίζονταν να γίνει από την αρχή, ένα μέρος δηλαδή από την δόξα του η οποία δεν είναι παρά το Φως της παν περιεκτικής του Αγάπης.
Μόνον Αυτός είναι ικανός να δώσει ζωή μέσα από την άπειρη ουσία του και την πολλαπλότητα του, γιατί το κέντρο του αν και κανείς δεν μπορεί να το αντιληφθεί, μιας και περικλείει όλη την πλάση, και έτσι βρίσκετε παντού, ταυτόχρονα, καταλαμβάνοντας το παν, η ουσία του Πνεύματος του σαν ένα εναπομείναν μερίδιο κληρονομιάς αντανακλάται μέσα μας, σαν μια μαρτυρία, μια δυνατότητα και έναν πόθο ολοκλήρωσης, ώστε αυτό που κάποτε αποκολλήθηκε, διασπάστηκε να μπορέσει να ολοκληρωθεί, μέσα από τον χρόνο, τον πόνο και την βεβαιότητα του αναπόφευκτου, γιατί όπως προηγούμενος είπαμε, αυτό που δημιουργήθηκε στον χώρο και τον χρόνο πρέπει να επιστρέψει με την δική του θέληση πια στην αγκαλιά του πατρός του.
Στην μακρά του πορεία μέσα από μια ζωή θλίψης, γιατί το Φως αν και στην αρχή δεν μιλά μέσα στον άνθρωπο συνειδητά, πάντοτε όμως αποζητούσε τον αρχικό του προορισμό και βίωνε την πίκρα της ατέλειας και της δυσαρμονίας, στο διάβα της ζωής του τον ωθεί στο να διερευνήσει την ευγενική του καταγωγή την οποία αυτός αρχικά κατανοεί σαν το καλό, την ωραιότητα,την ευγένεια, την ειρήνη, την αγάπη.
Όμως αλλεπάλληλες φορές ο κόσμος του κατακρημνίζεται μιας και η σκοτεινή του φύση τον ωθεί σε λάθη που προέρχονται από την έπαρση, την ματαιοδοξία του και την αδιάκοπη επιθυμία του Εγώ για αυτοϊκανοποίηση.
Μόνον Αυτός είναι ικανός να δώσει ζωή μέσα από την άπειρη ουσία του και την πολλαπλότητα του, γιατί το κέντρο του αν και κανείς δεν μπορεί να το αντιληφθεί, μιας και περικλείει όλη την πλάση, και έτσι βρίσκετε παντού, ταυτόχρονα, καταλαμβάνοντας το παν, η ουσία του Πνεύματος του σαν ένα εναπομείναν μερίδιο κληρονομιάς αντανακλάται μέσα μας, σαν μια μαρτυρία, μια δυνατότητα και έναν πόθο ολοκλήρωσης, ώστε αυτό που κάποτε αποκολλήθηκε, διασπάστηκε να μπορέσει να ολοκληρωθεί, μέσα από τον χρόνο, τον πόνο και την βεβαιότητα του αναπόφευκτου, γιατί όπως προηγούμενος είπαμε, αυτό που δημιουργήθηκε στον χώρο και τον χρόνο πρέπει να επιστρέψει με την δική του θέληση πια στην αγκαλιά του πατρός του.
Στην μακρά του πορεία μέσα από μια ζωή θλίψης, γιατί το Φως αν και στην αρχή δεν μιλά μέσα στον άνθρωπο συνειδητά, πάντοτε όμως αποζητούσε τον αρχικό του προορισμό και βίωνε την πίκρα της ατέλειας και της δυσαρμονίας, στο διάβα της ζωής του τον ωθεί στο να διερευνήσει την ευγενική του καταγωγή την οποία αυτός αρχικά κατανοεί σαν το καλό, την ωραιότητα,την ευγένεια, την ειρήνη, την αγάπη.
Όμως αλλεπάλληλες φορές ο κόσμος του κατακρημνίζεται μιας και η σκοτεινή του φύση τον ωθεί σε λάθη που προέρχονται από την έπαρση, την ματαιοδοξία του και την αδιάκοπη επιθυμία του Εγώ για αυτοϊκανοποίηση.
Έτσι εύκολα διακρίνουμε μέσα από τον ρου της ιστορίας αυτήν την αδιάκοπη εσωτερική πάλη που δυστυχώς, η εμπειρία αυτής, αντί να το ωθεί προς το Φως, αυτός επιλέγει ξανά και ξανά τον πόνο και την αθλιότητα, τον κατακερματισμό και την ατέλεια, την σύγχυση και την αυτοκαταστροφή.
Όμως εσύ ευγενικέ αναζητητή που στέκεσαι σε ένα μεταίχμιο μεταξύ της φυσικής σου ατέλειας και της δόξας που πλουσιοπάροχα διαχέεται αυτήν την στιγμή και κατανοείς την αναγκαιότητα αυτής της θεμελιακής αλλαγής και του δρόμου που αυτή συνεπάγεται ορθώσου, αγωνίσου, δράσε και εναρμονίσου, γίνε ένα με όλες αυτές τις διακοσμικές δυνάμεις που φέρουν αυτό το εξελισσόμενο σχέδιο σε εκδήλωση, ούτως ώστε να μπορέσει ο χαμένος υιός να επιστρέψει στην αγκαλιά του Πατρός του ο Οποίος τόσο μα τόσο τον αποζητεί και συνεχόμενα και με ένταση τον καλεί σε επιστροφή. Αμήν.
Όμως εσύ ευγενικέ αναζητητή που στέκεσαι σε ένα μεταίχμιο μεταξύ της φυσικής σου ατέλειας και της δόξας που πλουσιοπάροχα διαχέεται αυτήν την στιγμή και κατανοείς την αναγκαιότητα αυτής της θεμελιακής αλλαγής και του δρόμου που αυτή συνεπάγεται ορθώσου, αγωνίσου, δράσε και εναρμονίσου, γίνε ένα με όλες αυτές τις διακοσμικές δυνάμεις που φέρουν αυτό το εξελισσόμενο σχέδιο σε εκδήλωση, ούτως ώστε να μπορέσει ο χαμένος υιός να επιστρέψει στην αγκαλιά του Πατρός του ο Οποίος τόσο μα τόσο τον αποζητεί και συνεχόμενα και με ένταση τον καλεί σε επιστροφή. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου