Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013
Κανε τον λόγο σου πράξη μέσα από απλά καθημερινά έργα.
Είναι αδιέξοδο το να μιλάς για την αγάπη όταν αυτήν δεν βρίσκετε μέσα στην καρδιά σου παρά εκφέρεται μόνο μέσα από το στόμα σου.
Κανε τον λόγο σου πράξη μέσα από απλά καθημερινά έργα.
Όχι στο απώτερο μέλλον αλλά εδώ και τώρα.
Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013
Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013
Excerpt from my speech in Agyra (hall) held Wednesday, February 20
Agyra hall photo
Excerpt from my speech in Agyra (hall) held Wednesday, February 20
From The Gospel Of Thomas
And a slave cannot serve two masters, otherwise that slave will honor the one and offend the other.
Nobody drinks aged wine and immediately wants to drink young wine. Young wine is not poured into old wine skins, or they might break, and aged wine is not poured into a new wineskin, or it might spoil.
An old patch is not sewn onto a new garment, since it would create a tear."
With these words, Jesus explain to us once again that anyone who wants internally to walk the path of transformation should be devoted entirely to Him, does not fit here a middle solution as we usually do in our everyday life trying to please both sides .
Our goal, our purpose, the efforts and our work, our whole being, should breathe and work with the Lord of all Life with an absolute dedication and service to his fellow man and the Spirit.
In my previous speech in Dileysh Hall, I spoke to you about these different cultures and epochs and how man gradually through time is completing his body-form in mater, and the importance that this modern era offers to us, which comes after the Greek-Latin epoch completing our mental body with it man can conceive mentally his noble origin and the limits of this world of matter and how it can therefore be freed from it, approaching the Spirit through the ubiquitous radiant presence, which is acting in the world every second.
But this miraculous ability of the mind is like a double-edged sword because as we see today, instead of draws him into the Spirit, to goodness, to love, instead leads him to a greater connection into matter, into absurdity and immorality, violence and a huge mental and physical pain.
But here the text explains that this new Christ intervention for salvation, the new wine, the Spirit means, it needs a whole new body - carrier of one more consubstantial nature with it for to develop and this is' the treasure in our hearts' or 'the grain of wheat 'or' the Rose 'as symbolically described in the scriptures, and not our old body vehicles, actually these must gradually reduced, cleaned from the mental and astral dirt together with a diet that will protect us and cleanse us simultaneously in an ethereal - material level because all these aspects are just as important too.
Does not benefit to us not to eat meat, but in the same time to have jealousy or hatred in our hearts because in this way we also self-poisoned us just in the same way, also there is no good to be kind heart people but to smoke and drink alcohol because then simply the Spiritual radiations and vibrations can not impinge in us since we ourselves vibrational slamming the door to them. In short, the text here tells us that we need an entirely new process of salvation and that all earlier initiation modes that existed in other times of civilization from this initial Indian period until the Latin-Greek all are not useful to us anymore.
Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013
Απόσπασμα από την ομιλία μου στην Άγκυρα που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου
Απόσπασμα από την ομιλία μου στην Άγκυρα που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου
Από το Ευαγγέλιο του Θωμά
47. Ο Ιησούς είπε, «ένας άνθρωπος δεν μπορεί να καβαλήσει δύο άλογα και να λυγίσει δύο τόξα. Ο σκλάβος δεν μπορεί να υπηρετήσει δύο αφεντικά, γιατί θα ικανοποιήσει τον ένα και θα προσβάλει τον άλλο. Κανείς δεν πίνει παλιό κρασί και αμέσως θέλει να πιει νέο κρασί. Το νέο κρασί δεν μπαίνει σε παλιά ασκιά κρασιού, διότι ίσως να σπάσει, και το παλιό κρασί δε μπαίνει σε νέα ασκιά κρασιού διότι ίσως να χαλάσει. Ένα παλιό μπάλωμα δεν ράβεται σε νέο ρούχο, διότι θα προκαλέσει σχίσιμο»
Με αυτά τα λόγια ο Ιησούς μας εξηγεί για άλλη μια φορά ότι όποιος εσωτερικά επιθυμεί να βαδίσει τον δρόμο της μεταμόρφωσης πρέπει να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε αυτόν, δεν χωράει μια μεσαία λύση εδώ όπως συνηθίζουμε να πράττουμε μέσα στην καθημερινότητα μας προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε και τις δυο πλευρές.
Ο στόχος μας, ο σκοπός μας, ο αγώνας και το έργο μας, όλο μας το είναι, πρέπει να αναπνέει και να εργάζεται με τον Κύριο όλης της ζωής σε μια απόλυτη υπηρεσία και αφιέρωση για τον συνάνθρωπο και το Πνεύμα.
Στην προηγούμενή μου ομιλία στην διέλευση σας μίλησα για τις διαφορετικές εποχές πολιτισμού και πως ο άνθρωπος σταδιακά μέσα από τον χρόνο ολοκληρώνεται μέσα στην ύλη, και την σημαντικότητα που αυτή η σύγχρονη εποχή μας προσφέρει, που έρχεται μετά την Ελληνικό-Λατινική ολοκληρώνοντας το νοητικό μας σώμα ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να συλλάβει νοητικά την ευγενή προέλευση του και τα όρια αυτού του κόσμου της ύλης και πως μπορεί συνεπώς να απελευθερωθεί από αυτήν, προσεγγίζοντας το Πνεύμα μέσα από την πανταχού ακτινοβόλα παρουσία του, η οποία είναι δρώσα σε ολόκληρο τον κόσμο την κάθε στιγμή.
Αυτή όμως η θαυμαστή ικανότητα της νόησης του μοιάζει με ένα δίκοπο μαχαίρι γιατί όπως και σήμερα βλέπουμε αντί να τον ανασύρει προς το Πνεύμα, προς το καλό, προς την αγάπη, αντίθετα τον οδηγεί σε περισσότερη σύνδεση μέσα στην ύλη, σε παραλογισμό και ανηθικότητα, βία και σε ένα τεράστιο ψυχικό και σωματικό πόνο.
Όμως εδώ το κείμενο μας εξηγεί ότι αυτή η νέα Χρηστική παρέμβαση σωτηρίας το νέο κρασί, το Πνεύμα δηλαδή, χρειάζεται ένα εντελώς νέο σώμα – φορέα μιας πιο ομοούσιας φύσης με αυτό για να αναπτυχθεί και αυτός είναι 'ο θησαυρός μέσα στην καρδιά μας' ή 'ο κόκκος σίτου' ή 'το Ρόδο' όπως συμβολικά μας περιγράφεται στις γραφές, και όχι τα παλιά σωματικά μας οχήματα που στην ουσία σταδιακά πρέπει να ελαττώνονται, να καθαρίζονται από την νοητική και αστρική βρωμιά συγχρόνως με μια συγκεκριμένη δίαιτα που θα μας προφυλάξει και θα μας καθαρίσει ταυτόχρονα και σε ένα αιθερικό - υλικό επίπεδο γιατί όλες αυτές οι όψεις είναι το ίδιο σημαντικές επίσης.
Δεν ωφελεί το να μην τρώμε κρέας αλλά ταυτόχρονα να έχουμε ζήλια ή μίσος μέσα στην καρδιά μας γιατί και με αυτόν τον τρόπο επίσης αυτό-δηλητηριαζόμαστε ακριβώς το ίδιο, όπως δεν ωφελεί το να είμαστε καλοί άνθρωποι αλλά να καπνίζουμε και να πίνουμε αλκοόλ γιατί απλά οι Πνευματικές ακτινοβολίες και δονήσεις δεν μπορούν να επενεργήσουν μέσα μας μιας και εμείς οι ίδιοι τους κλείνουμε δονητικά την πόρτα. Με λίγα λόγια το κείμενο εδώ μας εξηγεί πως χρειαζόμαστε μια εντελώς νέα διαδικασία σωτηρίας και ότι οι προηγούμενοι τρόποι μύησης που υπήρχαν στις άλλες περιόδους πολιτισμού από την αρχική αυτή της Ινδικής περιόδου μέχρι την Ελληνό Λατινική δεν μας χρησιμεύουν σε τίποτα πλέον.
47. Ο Ιησούς είπε, «ένας άνθρωπος δεν μπορεί να καβαλήσει δύο άλογα και να λυγίσει δύο τόξα. Ο σκλάβος δεν μπορεί να υπηρετήσει δύο αφεντικά, γιατί θα ικανοποιήσει τον ένα και θα προσβάλει τον άλλο. Κανείς δεν πίνει παλιό κρασί και αμέσως θέλει να πιει νέο κρασί. Το νέο κρασί δεν μπαίνει σε παλιά ασκιά κρασιού, διότι ίσως να σπάσει, και το παλιό κρασί δε μπαίνει σε νέα ασκιά κρασιού διότι ίσως να χαλάσει. Ένα παλιό μπάλωμα δεν ράβεται σε νέο ρούχο, διότι θα προκαλέσει σχίσιμο»
Με αυτά τα λόγια ο Ιησούς μας εξηγεί για άλλη μια φορά ότι όποιος εσωτερικά επιθυμεί να βαδίσει τον δρόμο της μεταμόρφωσης πρέπει να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε αυτόν, δεν χωράει μια μεσαία λύση εδώ όπως συνηθίζουμε να πράττουμε μέσα στην καθημερινότητα μας προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε και τις δυο πλευρές.
Ο στόχος μας, ο σκοπός μας, ο αγώνας και το έργο μας, όλο μας το είναι, πρέπει να αναπνέει και να εργάζεται με τον Κύριο όλης της ζωής σε μια απόλυτη υπηρεσία και αφιέρωση για τον συνάνθρωπο και το Πνεύμα.
Στην προηγούμενή μου ομιλία στην διέλευση σας μίλησα για τις διαφορετικές εποχές πολιτισμού και πως ο άνθρωπος σταδιακά μέσα από τον χρόνο ολοκληρώνεται μέσα στην ύλη, και την σημαντικότητα που αυτή η σύγχρονη εποχή μας προσφέρει, που έρχεται μετά την Ελληνικό-Λατινική ολοκληρώνοντας το νοητικό μας σώμα ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να συλλάβει νοητικά την ευγενή προέλευση του και τα όρια αυτού του κόσμου της ύλης και πως μπορεί συνεπώς να απελευθερωθεί από αυτήν, προσεγγίζοντας το Πνεύμα μέσα από την πανταχού ακτινοβόλα παρουσία του, η οποία είναι δρώσα σε ολόκληρο τον κόσμο την κάθε στιγμή.
Αυτή όμως η θαυμαστή ικανότητα της νόησης του μοιάζει με ένα δίκοπο μαχαίρι γιατί όπως και σήμερα βλέπουμε αντί να τον ανασύρει προς το Πνεύμα, προς το καλό, προς την αγάπη, αντίθετα τον οδηγεί σε περισσότερη σύνδεση μέσα στην ύλη, σε παραλογισμό και ανηθικότητα, βία και σε ένα τεράστιο ψυχικό και σωματικό πόνο.
Όμως εδώ το κείμενο μας εξηγεί ότι αυτή η νέα Χρηστική παρέμβαση σωτηρίας το νέο κρασί, το Πνεύμα δηλαδή, χρειάζεται ένα εντελώς νέο σώμα – φορέα μιας πιο ομοούσιας φύσης με αυτό για να αναπτυχθεί και αυτός είναι 'ο θησαυρός μέσα στην καρδιά μας' ή 'ο κόκκος σίτου' ή 'το Ρόδο' όπως συμβολικά μας περιγράφεται στις γραφές, και όχι τα παλιά σωματικά μας οχήματα που στην ουσία σταδιακά πρέπει να ελαττώνονται, να καθαρίζονται από την νοητική και αστρική βρωμιά συγχρόνως με μια συγκεκριμένη δίαιτα που θα μας προφυλάξει και θα μας καθαρίσει ταυτόχρονα και σε ένα αιθερικό - υλικό επίπεδο γιατί όλες αυτές οι όψεις είναι το ίδιο σημαντικές επίσης.
Δεν ωφελεί το να μην τρώμε κρέας αλλά ταυτόχρονα να έχουμε ζήλια ή μίσος μέσα στην καρδιά μας γιατί και με αυτόν τον τρόπο επίσης αυτό-δηλητηριαζόμαστε ακριβώς το ίδιο, όπως δεν ωφελεί το να είμαστε καλοί άνθρωποι αλλά να καπνίζουμε και να πίνουμε αλκοόλ γιατί απλά οι Πνευματικές ακτινοβολίες και δονήσεις δεν μπορούν να επενεργήσουν μέσα μας μιας και εμείς οι ίδιοι τους κλείνουμε δονητικά την πόρτα. Με λίγα λόγια το κείμενο εδώ μας εξηγεί πως χρειαζόμαστε μια εντελώς νέα διαδικασία σωτηρίας και ότι οι προηγούμενοι τρόποι μύησης που υπήρχαν στις άλλες περιόδους πολιτισμού από την αρχική αυτή της Ινδικής περιόδου μέχρι την Ελληνό Λατινική δεν μας χρησιμεύουν σε τίποτα πλέον.
Ξεχάστε τον Χριστιανισμό όπως τον ξέρατε.......
Ξεχάστε τον Χριστιανισμό όπως τον ξέρατε.......
Είναι αναμενόμενο για τον σημερινό άνθρωπο να αντιλαμβάνεται με ένα τελείως λανθασμένο τρόπο τις Χριστιανικές έννοιες και γραφές.Το έγκλημα ανά τους αιώνες που διέπραξε η εξωτερική εκκλησία οδήγησε τον κόσμο σε αδιαφορία και σε μια ηθική κατάπτωση, σε μια καχυποψία σε όσα αναφέρονται στα ευαγγέλια και για αυτό και βλέπουμε την πλειονότητα του κόσμου να αντιδρά με αρνητικότητα και συνεπώς όλα αυτά να τους φαίνονται εντελώς ξένα.
Έτσι δυστυχώς δεν κάνουν αυτό το απαραίτητο βήμα στο να ακούσουν και να σκεφτούν όλα όσα το Πνεύμα τους λέει μέσα από τους ανθρώπους.
Η διδασκαλία που μας έδωσε ο Χριστός είναι μια εντελώς εσωτερικά αποδείξιμη διεργασία και εμπειρία στον καθένα από εμάς που καλείται να την ακολουθήσει, δεν βασίζεται μόνον στην πίστη η οποία είναι το πρώτο απαραίτητο σκαλοπάτι και συμβολίζει την εσωτερική αφύπνιση της ουσίας του Χριστού μέσα μας, και ένα ταυτόχρονο εσωτερικό κάλεσμα που αισθανόμαστε ασυνείδητα, μετά από αυτό ο δρόμος της αρετής έρχεται, αυτή η απαραίτητη προεργασία εξαγνισμού που θα μας οδηγήσει σε μια αποκαλυπτική γνώση.
Η σημαντικότητα αυτού είναι δύσκολο να περιγραφτεί με λόγια.
Για αυτό αγαπητοί φίλοι, ξεχάστε όσα γνωρίζατε μέχρι τώρα ή σας είχαν πει και δείτε τα όλα αυτά με ένα εντελώς νέο μάτι και κατανόηση και σε αυτό καλούμε και εγώ στο να σας βοηθήσω με το μικρό μου εσωτερικό φως.
Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013
John Renard - The A to Z of Sufism
John Renard - The A to Z of Sufism
The Scarecrow Press, Inc. Lanham • Toronto • Plymouth, UK 2009
Editor’s Foreword
Sufism, a term derived from the woolen garments of early ascetics, may not be the most exact expression to cover the mystical movements within Islam, but it is the best we have. And it would be hard to come up with another that is more precise, because the phenomenon itself has taken on such a variety of forms during the 1,200 or so years it has already existed. Under this heading come many different orders, established at many different times and in many different places, by many different spiritual directors. They did not always agree on all points—indeed, they occasionally quarreled and certainly rivaled one another—and this is still valid today. But their ultimate goals were the same, and they drew inspiration from the same holy Qur’an and the awesome figure of the Prophet Muhammad. It is this diversity that often confuses outsiders, and it is this diversity that makes a work of this sort so useful, since rather than trying to impose uniformity and order where none exist it can show the impressive variety of origins, structures and organizations, rules and creeds, and practices and concepts. It can also delve into the cultural wealth of art, music, dance, and literature.
This is facilitated by the format of a historical dictionary. First, the chronology traces the long and venerable list of spiritual directors, poets and philosophers, and also political leaders who created and enriched the movement. Then, the introduction, vital given the diversity, can bring the salient aspects together in a broad and ordered whole. But it is the dictionary that again allows a multitude of aspects, persons, places, events, institutions, and concepts to be considered individually. Since terminology is so important, and virtually all of it is in Arabic, Persian, and other languages unfamiliar to most English speakers, the glossary is particularly precious. For those who want to take the study of Sufism further, and there will be more and more with time, the bibliography points to other sources of information.
The A to Z of Sufism was written by John Renard, an eminent student and teacher of the subject. His doctoral dissertation dealt with the renowned Sufi Rumı, and since then he has written a dozen books, mostly on Islam and Sufism. Since 1978, he has been teaching at the Department of Theological Studies at Saint Louis University.
He is well aware of the diversity and variety, and, if anything, appreciates it, and over the past quarter century of writing and teaching he has become accustomed to explaining the many twists and turns, the highways and also the byways, the theological and legal aspects, and the rich culture that has grown up around it. Since Dr. Renard deals not only with scholars and initiates but also students and outsiders, he knows how to present Sufism to a more general public as well. So let us take advantage.
Jon Woronoff Series Editor
SOUL.Ahuman faculty (generally referred to by the Arabic term nafs) whose status and function varies according to context. According to the Qur’a¯n, the nafs can function as an obstreperous ego (an-nafs alamma¯ra, the overweening soul) with its selfish and even downright evil designs that contend with spirit for the attentions of the heart. In that role, the soul stands as the prime enemy against which the seeker must struggle.
It can also act as a moral compass, calling the individual to act justly; an-nafs al-lawwa¯ma, the blaming soul, is akin to conscience. There is also the tranquil soul, an-nafs almut ma’inna, representing a condition occurring in the presence of God. The various aspects of soul each suggest different features of the Sufi psychological analysis of spiritual experience.
If you need this book email me to send you the link : soundzgreg@gmail.com
Or go and buy : http://www.barnesandnoble.com/w/a-to-z-of-sufism-john-renard/1020907409
Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013
ΤΟ ΕΥΑΓΓΈΛΙΟ ΤΟΥ ΘΩΜΆ νέα ομιλία στην Άγκυρα Τετάρτη 20 Φεβ.
Μην χάσετε την επόμενη ομιλία και ερμηνεία πάνω σε ένα από τα σημαντικότερα πρώτο Χριστιανικά κείμενα
ΤΟ ΕΥΑΓΓΈΛΙΟ ΤΟΥ ΘΩΜΆ
στον πολύ-χώρο
Άγκυρα Σόλωνος 124 Αθήνα
Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου μετά τις 20:00
Το κείμενο της ομιλίας του G.J.P. δεν θα αναρτηθεί στο blog του http://soundzgreg.blogspot.com μιας και θα περιληφθεί σε ένα μελλοντικό βιβλίο μαζί με άλλα απόκρυφα κείμενα όπως και η ομιλία σχετικά με το Ευαγγέλιο της Μαρίας.
Μια εισαγωγή :
Υπάρχει σήμερα μια σχεδόν καθολική συμφωνία από τους ειδικούς μελετητές των απόκρυφων κειμένων ότι το Ευαγγέλιο του Θωμά χρονολογείται στις απαρχές της λεγόμενης Χριστιανικής εποχής και συνεπώς είναι ενδεχόμενο στην πρώτη του μορφή να έχει γραφτεί πριν τα γνωστά ευαγγέλια.
Αυτό το καλά διατηρημένο κείμενο ανήκει στην συλλογή του Nag Hammadi και βρέθηκε στην Αιγυπτιακή έρημο το 1945 και είναι γραμμένο στα Κοπτικά και χρονολογείται γύρω στο 340 μΧ.
Το κείμενο αυτό έχει ανοίξει μια νέα προοπτική όσον αφορά την πρώτο Χριστιανική παράδοση επανεκτιμώντας έτσι όσα μετέπειτα ακολούθησαν κατά την διάρκεια του δεύτερου και τρίτου αιώνα.
Επίσης έχει βρεθεί και ένα αποσπασματικό κείμενο αυτού του ευαγγελίου γραμμένο στα ελληνικά γνωστό ως Oxyrhynchus fragments το οποίο χρονολογείται μεταξύ του 40 - 140 μΧ.
Απαρτίζεται από 114 ρήσεις που αποδίδονται στον Ιησού. Σχεδόν τα μισά από αυτά τα λόγια μοιάζουν με εκείνα που βρίσκονται στα κανονικά Ευαγγέλια, ενώ εικάζεται ότι οι άλλες ρήσεις προστέθηκαν από την Γνωστική παράδοση.
Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013
Επειδή, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία
Επειδή, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία
Προς Τιμόθεον Α' Κεφ. 6. 3-21
Αν κάποιος διδάσκει διαφορετικές διδασκαλίες, και δεν ακολουθεί τα υγιαίνοντα λόγια τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και τη διδασκαλία, αυτή σύμφωνα με την ευσέβεια, είναι τυφλωμένος από υπερηφάνεια, και δεν ξέρει τίποτε, αλλά νοσεί για συζητήσεις και λογομαχίες· από τις οποίες προέρχεται φθόνος, φιλονικία, βλασφημίες, πονηρές υπόνοιες, μάταιες συζητήσεις ανθρώπων με διεφθαρμένον τον νου, και οι οποίοι έχουν αποστερηθεί την αλήθεια, νομίζουν δε την ευσέβεια ότι είναι μέσον για πλουτισμό. Από τέτοιου είδους ανθρώπους να απομακρύνεσαι.
Μεγάλος δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια, με αυτάρκεια.
Επειδή, δεν φέραμε τίποτε μέσα στον κόσμο· είναι φανερό ότι ούτε και μπορούμε να μεταφέρουμε έξω απ' αυτόν κάτι μαζί μας.
Έχοντας, μάλιστα, διατροφές και σκεπάσματα, ας αρκούμαστε σ' αυτά.
Όσοι, βέβαια, θέλουν να πλουτίζουν, πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα, και σε πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, που βυθίζουν τους ανθρώπους σε όλεθρο και απώλεια.
Επειδή, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποία μερικοί, καθώς την ορέχθηκαν, αποπλανήθηκαν από την πίστη και πέρασαν τον εαυτό τους μέσα από πολλές οδύνες.
Εσύ, όμως, ω άνθρωπε του Θεού, αυτά απόφευγέ τα· και επιδίωκε δικαιοσύνη, ευσέβεια, πίστη, αγάπη, υπομονή, πραότητα.
Αγωνίζου τον καλό αγώνα τής πίστης, κράτα την αιώνια ζωή, στην οποία και προσκλήθηκες, και ομολόγησες την καλή μαρτυρία, μπροστά σε πολλούς μάρτυρες.
Παραγγέλλω σε σένα μπροστά στον Θεό, ο οποίος ζωοποιεί τα πάντα, και στον Ιησού Χριστό, που έδωσε μαρτυρία τής καλής ομολογίας μπροστά στον Πόντιο Πιλάτο, φύλαξε την εντολή αμόλυντη, άμεμπτη, μέχρι την επιφάνεια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού· την οποία θα δείξει σε καθορισμένους καιρούς ο μακάριος και μόνος Δεσπότης, ο Βασιλιάς αυτών που βασιλεύουν και ο Κύριος αυτών που κυριεύουν, ο οποίος αυτός μόνος έχει την αθανασία, που κατοικεί σε απρόσιτο φως, τον οποίο κανένας από τους ανθρώπους δεν είδε ούτε μπορεί να δει· στον οποίο ας είναι τιμή και αιώνια κυριαρχική εξουσία. Αμήν.
Στους πλουσίους αυτού τού κόσμου να παραγγέλλεις να μη υψηλοφρονούν ούτε να ελπίζουν στην αβεβαιότητα του πλούτου, αλλά στον ζωντανό Θεό, που μας τα δίνει όλα, πλούσια, για απόλαυση· να αγαθοεργούν, να πλουτίζουν σε καλά έργα, να είναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντας στον εαυτό τους ένα καλό θεμέλιο στο μέλλον, για να απολαύσουν την αιώνια ζωή.
Ω Τιμόθεε, φύλαξε την παρακαταθήκη, αποστρεφόμενος τις βέβηλες ματαιολογίες, και τις αντιλογίες τής ψευδώνυμης γνώσης· την οποία υποσχόμενοι μερικοί, πλανήθηκαν γύρω από την πίστη. Είθε η χάρη να είναι μαζί σου. Αμήν.
Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013
Η μαγική δύναμη του χρήματος
Η μαγική δύναμη του χρήματος
Το χρήμα κατέχει μια μαγική δύναμη που υποδουλώνει αυτούς που το λατρεύουν και αφιερώνουν σ' αυτόν τον άψυχο θεό τη ζωή τους.
Μια εξουσία χωρίς ψυχή κυβερνά τον κόσμο και επιχειρεί να ορίσει την τύχη της ανθρωπότητας.
Ποιες είναι οι προκλήσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ο σύγχρονος άνθρωπος, σήμερα, την εποχή της κρίσης;
Υπάρχουν δυνατότητες διαφυγής; Τι μας έχει διδάξει η Ιστορία; Τι μας προτείνει η Συμπαντική Διδασκαλία;
Προσκαλούμε όσους ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στη Στρογγυλή Τράπεζα, την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013, ώρα 19.30, στο Κέντρο της Σχολής του Χρυσού Ροδόσταυρου, Βατάτζη 4 και Ασκληπιού.
Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013
Ομιλία - ερμηνεία επιλεγμένων ποιημάτων του Ρούμι πολύ σύντομα
Η ιερότητα της ποίησης σε συνδυασμό με τις εσωτερικές ποιότητες ενός ανθρώπου μπορούν να δημιουργήσουν όπως και στην περίπτωση του Ρούμι μια αποκάλυψη πνεύματος μέσα και από τον γραπτό λόγο.
Συγχρόνως αυτή η συναισθηματική ζεστασιά της ψυχής του μας προσφέρει και μια ανάλογη λυρικότητα και μελωδία ώστε το αποτέλεσμα να είναι μιας μοναδικής ομορφιάς.
Σύντομα θα ολοκληρώσω μια εργασία ερμηνείας μερικών ποιημάτων του ώστε να μοιραστώ αυτήν την σοφία και μαζί σας
Δίχως αγάπη - Rumi
Δίχως αγάπη
Oλη η λατρεία είναι ένα ασήκωτο βάρος,
O χορός αγγαρεία,
H μουσική θόρυβος.
Ναι, όλη η βροχή τ’ ουρανού πέφτει στη θάλασσα
Mα δίχως αγάπη
Oύτε μια σταγόνα δεν γίνεται μαργαριτάρι.
Rumi...
Oλη η λατρεία είναι ένα ασήκωτο βάρος,
O χορός αγγαρεία,
H μουσική θόρυβος.
Ναι, όλη η βροχή τ’ ουρανού πέφτει στη θάλασσα
Mα δίχως αγάπη
Oύτε μια σταγόνα δεν γίνεται μαργαριτάρι.
Rumi...
Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013
Είναι ο Θεός ο προσωπικός μας υπηρέτης?
Πολλοί άνθρωποι μέσα από τις δυσκολίες της ζωής τους νιώθουν την ανάγκη να επικαλεστούν μια ανώτερη δύναμη που θα τους βοηθήσει, θα τους προφυλάξει ενδεχομένως από κάποιες πικρές και οδυνηρές καταστάσεις που βιώνουν σε μια δεδομένη στιγμή.
Αυτό είναι απολύτως κατανοητό και θεμιτό, προϋποθέτει όμως και μια ανάλογη πορεία, δράση μέσα από την καθημερινότητα, γιατί αν επικαλείσαι την βοήθεια του Πνεύματος, την δράση του Πνεύματος στην ζωή σου αυτή σου η πράξη προϋποθέτει και ένα ανάλογο τρόπο ζωής που αυτό το Πνεύμα σου υπαγορεύει.
Πως θα μπορούσε ένας άνθρωπος που διαπράττει την αδικία ή που ζηλεύει ή μισεί τον συνάνθρωπό του, που λέει ψέματα και υποκρίνεται που δεν έχει διαβάζει ποτέ στην ζωή του την καινή διαθήκη να φτάσει σε μια δεδομένη ψυχολογική στιγμή και να ζητήσει τι? Την δικαιοσύνη που αυτός καταπατά κάθε μέρα ή την αγάπη που δεν έχει μέσα στην καρδιά του.
Το Πνεύμα αγαπητοί μου φίλοι είναι αλήθεια ενδυναμώνει τον άνθρωπο εσωτερικά και τον προφυλάσσει από κάθε πιθανό κίνδυνο στο μέτρο του δυνατού πάντα, αλλά όλο αυτό εξαρτάται από την ίδια την στάση και την συνείδηση του ίδιου του ατόμου.
Με λίγα λόγια, ο Χριστός όντως μας λέει 'κανε ένα βήμα και εγώ θα κάνω δυο βήματα μαζί σου' αλλά όταν δεν κάνουμε καν ούτε αυτό το πρώτο βήμα μαζί του, από που αντλούμε αυτό το θράσος, αυτήν την ματαιοδοξία, αυτή την έπαρση? Είναι ο Θεός ο προσωπικός μας υπηρέτης?
Διακρίνεται κάτι το παράλογο στα λόγια μου?
Διακρίνεται την Αγάπη που μεταμορφώνει τα πάντα μέσα στην καρδιά σας και αφήστε την να λειτουργήσει με καθαρότητα και αποφασιστικότητα, αυτή είναι ο απόλυτος οδηγός και η πύλη και η ακαταμάχητη ασπίδα μας ενάντια στο κακό και τους υπηρέτες του.
Κάντε αυτό το απαραίτητο βήμα και οικοδομείστε πάνω στον ακρογωνιαίο λίθο τον Ιησού Χριστό ένα νέο ναό που δεν έχει φτιαχτεί από ανθρώπινα χέρια παρά από τον Δημιουργικό Λόγο ο οποίος ανακαινίζει τον γνωστό αλλά και τον άγνωστο κόσμο αυτήν την ίδια στιγμή.
Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013
Ολα τα κείμενα μου μέσα σε ένα link
Υπάρχει η δυνατότητα να διαβάσετε όλα τα κείμενα μου μέσα από αυτό το link :
http://soundzgreg.blogspot.gr/search/label/G.J.P.
ή αν ψάχνετε κάτι το συγκεκριμένο μπορείτε πάνω αριστερά να βάλετε την αντίστοιχη λέξη στο search, ευχαριστώ.
Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013
Που είναι τα καλά σου έργα?
Many people have good intentions and think and feel the need to reach a higher spiritual level and thus to meet and talk with the master of all life.
But I wonder if this happen, what they will tell Him, when He will stand in front of them;
Can you just simply stand in front of your Father and Creator?
Where are your good works;
Your kind words;
The love that overflows from your heart;
Did you cleanse your garments from dirt;
The most important in an initiation path is not the meeting of the Lord in the air because if it can happen it will happen.
The most important is what you do before this.
And there we face the mystery of Golgotha.
Birth, death and resurrection.
Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013
Who is Christian Rosycross?
Who is Christian Rosycross?
Christian Rosycross is one of the most mysterious characters in European intellectual history. What mystery lies behind the name?
“Who is Christian Rosycross?” If you ask these questions today, then the questions “Has this man actually lived?” and “Who are the Rosicrucians?” inevitably follow. The answer to these questions requires an inner search for truth – not the ordinary truth of historical facts – but the timeless truth about the nature and purpose of human existence.
Rosicrucians in the Lectorium Rosicrucianum see in Christian Rosyross a spiritual prototype, their “Father-brother” and founder of the spiritual Order while at the same time the name of the force field from which they benefit. In the classical Rosicrucian writings of the 17th century this force field is called the “House Sancti Spiritus“. These sources of western spiritual history contain references that can touch a truth-seeker deeply and perhaps help him open a door to intuitive knowledge. This is the subject of the following article.
The classical Rosicrucian writings
Anyone who discovers the three original writings of the classical Rosicrucians finds himself faced with an abundance of mysterious symbols and images. These manuscripts were published in the years 1614-1616 by the German theologian Johann Valentin Andreae from Calw, who was a member of the so-called „Tubingen Circle“, a fellowship of spiritually inspired men. The manuscripts tell us about Christian Rosycross and the Rosicrucian Brotherhood. The three titles are:
1. Fama Fraterniatits R.C.
(The Call of the Rosicrucian Brotherhood, 1614)
2. Confessio Fraternitatis R.C.
(The Confession of the Rosicrucian Brotherhood, 1615)
3. Chemical Wedding of Christian Rosycross
(Also “Alchymic” or “Alchemical” Wedding, 1616)
These writings were newly edited and annotated by Jan van Rijckenborgh in the mid-20th Century. Some of the original texts and commentaries can be found on this website in the literature section.
The three descriptions of Christian Rosycross
There are three main descriptions of Christian Rosycross, who is also called „Brother CRC“. One description is from Rudolf Steiner, the second can be found in the Confessio and the Fama, and the third is in the Alchemical Wedding. All use the language of the mysteries in which every detail has a hidden, spiritual significance. Nothing in these texts is accidental or incidental.
In these writings, Christian Rosycross is described in very different ways. Always conspicious, however, is his great modesty and humility. He is absolutely sincere in his dedication and willingness to serve. He appears to the reader as a person who, in spite of all difficulties, follows his spiritual path. At the same time he appears as the luminous personification of the great goal: The resurrection of the immortal man. Christian Rosycross is the incarnation of a spiritual reality, the prototype of the man who follows the path of Christian initiation, about which we read in the New Testament: “It is sown in corruption, it is raised imperishable. It is sown in dishonor, it is raised in glory. It is sown a natural body, it is raised a spiritual body. “(1 Cor. 15, 43-44)
Rudolf Steiner’s lecture about the first Christian Rosycross
Rudolf Steiner, in his lecture of 27 September 1911, tells that Christian Rosycross secretly incarnated for the first time in the 13th Century. He grew up in secret, protected by twelve teachers – twelve adepts – who initiated him to the entire knowledge of the mysteries of the Old World. They projected all their knowledge into his mind and made him a living incarnation of the mysteries of the West.
After that, in CRC, there is an entirely new synthesis of all ancient religions with Christianity, which manifests itself in his etheric body. As the „Thirteenth“ he can now reflect this wisdom back into the circle of the twelve and teach it as the highest wisdom. Christian Rosycross then dies at a young age.
The “Thirteenth” from another world
In the mystery language, twelve forces together form a complete universe, the totality of a coherent life field. Among others, this view can be found in the twelve signs of the zodiac which surround our physical universe. Mortal man lives from their forces.
Thus, if one reads about a “thirteenth”, it is always meant as a manifestation of power from the next higher cosmic region; the region beyond the Twelve. Christian Rosycross as the thirteenth, in the middle of the circle of the twelve, is the incarnation of a being from the life field of immortal mankind from where he enters our mortal life field with a specific mission.
The second incarnation of Christian Rosycross
To fulfill his mission, as reported in the Confessio, CRC incarnated again in 1378. Now he no longer has to act in secret, but appears in public under the name Christian Rosycross. His physical body had died – but his immortal soul body survived and was alive as ever. That is why the fullness of the mystery knowledge, from the previous incarnation, has survived unharmed and is available without any limitations.
These relationships are also found in the Fama. It tells how the brothers discovered the grave of ACRC (the first Christian Rosycross) again after 125 years, discovering his completely intact body “in full regalia.”
The mission of Christian Rosycross
What is the mission of brother CRC? We find it in the Fama. Here the life story of Christian Rosycross is told from the year of his birth 1378. It is written that brother CRC grew up in a monastery and traveled to the Arab countries at a young age. The old Hermetic knowledge of the mysteries of the West at that time was mainly concentrated in the Arab countries and culture, particularly in Egypt – and in Asia Minor, where the spiritual Alchemy has its roots. Therefore, Christian Rosycross visited these countries to personally absorb their entire current wisdom. Upon returning to Europe he offered his spiritual treasures to Europe’s intellectual elite. His goal was a complete reformation of life.
Once he understood that the elite of Europe were not interested, he gathered people around him, for whom the most important things in life were not the accumulation of money, outer knowledge and personal honour. He founded the Brotherhood of the Rosycross with people who had a very different purpose in life. This purpose or goal is indicated by the “building of the House Sancti Spiritus“.
What is this house? For whom is it intended and who can enter it?
The House Sancti Spiritus
The House Sancti Spiritus is not a material temple and not located in a geographic location. It is rather a force field, a concentrated power on the spirit-soul level, where man and spirit can meet and can merge into one, new life, as it happened with Christian Rosycross himself.
The doors of this house are opened wide to all people whose inner being longs for the spirit, for an existence that goes beyond time and space to another, divine reality. Origin, religion or race do not matter because the House Sancti Spiritus is intended as a spiritual home for all mankind. For the curious, however, the House Sancti Spiritus remains hidden and closed.
The third Document: The secret of the Alchemical Wedding
The third document about Christian Rosycross tells of his experiences during an “Alchemical Wedding.” The term “Chymical” or “alchemical” refers to the art of the alchemists who were very popular in Andreae’s time. They tried to turn base metals into gold with the help of the „Philosopher’s Stone“, which was also called the elixir of life. But this was only the external aspect of alchemy.
The truly hermetic alchemists were focussed on the Philosopher’s Stone which leads to transfiguration. This is the great metamorphosis of the human soul; the resurrection of a new body that Paul in 1 Corinthians 15 describes as “incorruptible”.
This is way the Alchemical Wedding has to be understood. In this book the transfiguristic initiation is narrated in the form of an allegoric novel. Christian Rosycross, in the evening before Easter, receives an invitation to an alchemical wedding by an angel. The wedding takes place in a royal palace and lasts 7 days.
In the beginning, the story describes to the reader a dream. CRC finds himself in captivity in a dark shaft from which he is saved by grabbing a Light rope. After many adventures, the fantastic tale ends in the eighth tower chamber of the “Tower of Olympus“, where Christian Rosycross finishes the great work of resurrection; the alchemical “Opus Magnum”. Afterwards, he does not vanish in the luminous sphere of the divine life field, but returns to his fellow brothers in the royal castle.
The doorkeeper stands with his back to the Light
Here CRC learns for which task he is now chosen: It is to do the work of the doorkeeper who shows the path to the coming candidates. Whether brother CRC really accepted this task remains open at the end as illustrated in the conclusion of the text:
“This is about missing two quarto pages, and he, the author, in the opinion of having to be the doorkeeper on the following morning, came home.”
It is said of the Brotherhood of the Rosycross that they stand at the gateway to the world of Light for love of humanity with their backs to the Light. This means that it is the duty of the Rosicrucian Brotherhood to serve humanity who still lives in the mortal world, so that once every man can take a Light rope and be pulled up. This is an essential aspect of the answer to the question “Who are the Rosicrucians?
Has Christian Rosycross ever really lived?
Finally, back to the questions: “Has Christian Rosycross ever really lived? What is life, and what is real? Characters such as CRC come into the mortal nature from “beyond the twelve”. They come from the brotherhood of immortal souls who have their home in a different nature order. Their mission is to serve and to bring a Light rope down into this world, to build a “House Sancti Spiritus“ for those who want to jouney to that world of immortal souls. Often, reports about their lives and work are contradictory – because in the tradition of historical allegory, the exterior and interior view, the material and the spiritual, are accidentally or intentionally mixed in a seemingly inextricable tangle.
At the appropriate time such a servant of humanity will leave this world and go back again – usually without leaving any material traces – to work elsewhere and continue his mission. They come and suffer for love of humanity. And regardless of where they are now, they live on forever because their essential nature is immortal and not at home in our world.
If a seeker of truth wants to approach the mystery of their names and existence and dissolve the inextricable tangle, he must begin to go his own spiritual path towards the world of immortal souls.
http://www.lectoriumrosicrucianum.org/node/898
Greece : http://www.rodostavros.org/
“Who is Christian Rosycross?” If you ask these questions today, then the questions “Has this man actually lived?” and “Who are the Rosicrucians?” inevitably follow. The answer to these questions requires an inner search for truth – not the ordinary truth of historical facts – but the timeless truth about the nature and purpose of human existence.
Rosicrucians in the Lectorium Rosicrucianum see in Christian Rosyross a spiritual prototype, their “Father-brother” and founder of the spiritual Order while at the same time the name of the force field from which they benefit. In the classical Rosicrucian writings of the 17th century this force field is called the “House Sancti Spiritus“. These sources of western spiritual history contain references that can touch a truth-seeker deeply and perhaps help him open a door to intuitive knowledge. This is the subject of the following article.
The classical Rosicrucian writings
Anyone who discovers the three original writings of the classical Rosicrucians finds himself faced with an abundance of mysterious symbols and images. These manuscripts were published in the years 1614-1616 by the German theologian Johann Valentin Andreae from Calw, who was a member of the so-called „Tubingen Circle“, a fellowship of spiritually inspired men. The manuscripts tell us about Christian Rosycross and the Rosicrucian Brotherhood. The three titles are:
1. Fama Fraterniatits R.C.
(The Call of the Rosicrucian Brotherhood, 1614)
2. Confessio Fraternitatis R.C.
(The Confession of the Rosicrucian Brotherhood, 1615)
3. Chemical Wedding of Christian Rosycross
(Also “Alchymic” or “Alchemical” Wedding, 1616)
These writings were newly edited and annotated by Jan van Rijckenborgh in the mid-20th Century. Some of the original texts and commentaries can be found on this website in the literature section.
The three descriptions of Christian Rosycross
There are three main descriptions of Christian Rosycross, who is also called „Brother CRC“. One description is from Rudolf Steiner, the second can be found in the Confessio and the Fama, and the third is in the Alchemical Wedding. All use the language of the mysteries in which every detail has a hidden, spiritual significance. Nothing in these texts is accidental or incidental.
In these writings, Christian Rosycross is described in very different ways. Always conspicious, however, is his great modesty and humility. He is absolutely sincere in his dedication and willingness to serve. He appears to the reader as a person who, in spite of all difficulties, follows his spiritual path. At the same time he appears as the luminous personification of the great goal: The resurrection of the immortal man. Christian Rosycross is the incarnation of a spiritual reality, the prototype of the man who follows the path of Christian initiation, about which we read in the New Testament: “It is sown in corruption, it is raised imperishable. It is sown in dishonor, it is raised in glory. It is sown a natural body, it is raised a spiritual body. “(1 Cor. 15, 43-44)
Rudolf Steiner’s lecture about the first Christian Rosycross
Rudolf Steiner, in his lecture of 27 September 1911, tells that Christian Rosycross secretly incarnated for the first time in the 13th Century. He grew up in secret, protected by twelve teachers – twelve adepts – who initiated him to the entire knowledge of the mysteries of the Old World. They projected all their knowledge into his mind and made him a living incarnation of the mysteries of the West.
After that, in CRC, there is an entirely new synthesis of all ancient religions with Christianity, which manifests itself in his etheric body. As the „Thirteenth“ he can now reflect this wisdom back into the circle of the twelve and teach it as the highest wisdom. Christian Rosycross then dies at a young age.
The “Thirteenth” from another world
In the mystery language, twelve forces together form a complete universe, the totality of a coherent life field. Among others, this view can be found in the twelve signs of the zodiac which surround our physical universe. Mortal man lives from their forces.
Thus, if one reads about a “thirteenth”, it is always meant as a manifestation of power from the next higher cosmic region; the region beyond the Twelve. Christian Rosycross as the thirteenth, in the middle of the circle of the twelve, is the incarnation of a being from the life field of immortal mankind from where he enters our mortal life field with a specific mission.
The second incarnation of Christian Rosycross
To fulfill his mission, as reported in the Confessio, CRC incarnated again in 1378. Now he no longer has to act in secret, but appears in public under the name Christian Rosycross. His physical body had died – but his immortal soul body survived and was alive as ever. That is why the fullness of the mystery knowledge, from the previous incarnation, has survived unharmed and is available without any limitations.
These relationships are also found in the Fama. It tells how the brothers discovered the grave of ACRC (the first Christian Rosycross) again after 125 years, discovering his completely intact body “in full regalia.”
The mission of Christian Rosycross
What is the mission of brother CRC? We find it in the Fama. Here the life story of Christian Rosycross is told from the year of his birth 1378. It is written that brother CRC grew up in a monastery and traveled to the Arab countries at a young age. The old Hermetic knowledge of the mysteries of the West at that time was mainly concentrated in the Arab countries and culture, particularly in Egypt – and in Asia Minor, where the spiritual Alchemy has its roots. Therefore, Christian Rosycross visited these countries to personally absorb their entire current wisdom. Upon returning to Europe he offered his spiritual treasures to Europe’s intellectual elite. His goal was a complete reformation of life.
Once he understood that the elite of Europe were not interested, he gathered people around him, for whom the most important things in life were not the accumulation of money, outer knowledge and personal honour. He founded the Brotherhood of the Rosycross with people who had a very different purpose in life. This purpose or goal is indicated by the “building of the House Sancti Spiritus“.
What is this house? For whom is it intended and who can enter it?
The House Sancti Spiritus
The House Sancti Spiritus is not a material temple and not located in a geographic location. It is rather a force field, a concentrated power on the spirit-soul level, where man and spirit can meet and can merge into one, new life, as it happened with Christian Rosycross himself.
The doors of this house are opened wide to all people whose inner being longs for the spirit, for an existence that goes beyond time and space to another, divine reality. Origin, religion or race do not matter because the House Sancti Spiritus is intended as a spiritual home for all mankind. For the curious, however, the House Sancti Spiritus remains hidden and closed.
The third Document: The secret of the Alchemical Wedding
The third document about Christian Rosycross tells of his experiences during an “Alchemical Wedding.” The term “Chymical” or “alchemical” refers to the art of the alchemists who were very popular in Andreae’s time. They tried to turn base metals into gold with the help of the „Philosopher’s Stone“, which was also called the elixir of life. But this was only the external aspect of alchemy.
The truly hermetic alchemists were focussed on the Philosopher’s Stone which leads to transfiguration. This is the great metamorphosis of the human soul; the resurrection of a new body that Paul in 1 Corinthians 15 describes as “incorruptible”.
This is way the Alchemical Wedding has to be understood. In this book the transfiguristic initiation is narrated in the form of an allegoric novel. Christian Rosycross, in the evening before Easter, receives an invitation to an alchemical wedding by an angel. The wedding takes place in a royal palace and lasts 7 days.
In the beginning, the story describes to the reader a dream. CRC finds himself in captivity in a dark shaft from which he is saved by grabbing a Light rope. After many adventures, the fantastic tale ends in the eighth tower chamber of the “Tower of Olympus“, where Christian Rosycross finishes the great work of resurrection; the alchemical “Opus Magnum”. Afterwards, he does not vanish in the luminous sphere of the divine life field, but returns to his fellow brothers in the royal castle.
The doorkeeper stands with his back to the Light
Here CRC learns for which task he is now chosen: It is to do the work of the doorkeeper who shows the path to the coming candidates. Whether brother CRC really accepted this task remains open at the end as illustrated in the conclusion of the text:
“This is about missing two quarto pages, and he, the author, in the opinion of having to be the doorkeeper on the following morning, came home.”
It is said of the Brotherhood of the Rosycross that they stand at the gateway to the world of Light for love of humanity with their backs to the Light. This means that it is the duty of the Rosicrucian Brotherhood to serve humanity who still lives in the mortal world, so that once every man can take a Light rope and be pulled up. This is an essential aspect of the answer to the question “Who are the Rosicrucians?
Has Christian Rosycross ever really lived?
Finally, back to the questions: “Has Christian Rosycross ever really lived? What is life, and what is real? Characters such as CRC come into the mortal nature from “beyond the twelve”. They come from the brotherhood of immortal souls who have their home in a different nature order. Their mission is to serve and to bring a Light rope down into this world, to build a “House Sancti Spiritus“ for those who want to jouney to that world of immortal souls. Often, reports about their lives and work are contradictory – because in the tradition of historical allegory, the exterior and interior view, the material and the spiritual, are accidentally or intentionally mixed in a seemingly inextricable tangle.
At the appropriate time such a servant of humanity will leave this world and go back again – usually without leaving any material traces – to work elsewhere and continue his mission. They come and suffer for love of humanity. And regardless of where they are now, they live on forever because their essential nature is immortal and not at home in our world.
If a seeker of truth wants to approach the mystery of their names and existence and dissolve the inextricable tangle, he must begin to go his own spiritual path towards the world of immortal souls.
http://www.lectoriumrosicrucianum.org/node/898
Greece : http://www.rodostavros.org/