Ελευθερώστε τον εαυτό σας από το αίμα - Libérez-vous du sang Από : Lettres By Catharose De Petri

5

Ελευθερώστε τον εαυτό σας από το αίμα - Libérez-vous du sang

Είναι το αίμα που δίνει ζωή στο φυσικό σώμα του ανθρώπου.

Μέσα στο αίμα υπάρχει ζωή. Μπορούμε να το θεωρήσουμε ως ένα ηλεκτρικό υγρό. Ο άνθρωπος ζει από το αίμα, ολόκληρη η αιθερική και η αστρική του κατάσταση και ο διανοητικός του προσανατολισμός εκφράζονται μέσα και μέσω του αίματος.

Ο τύπος του αίματος, η φύση και η δύναμη του αίματος καθορίζουν τον χαρακτήρα, την δράση και την κίνηση, όλη την ύπαρξη του ανθρώπινου όντος.

Από το αίμα, ο άνθρωπος κυριαρχείται απόλυτα, κυβερνάται και ωθείται σε μια επιβληθείσα κατεύθυνση. 

Το ανθρώπινο σπέρμα εξάγεται από τη δύναμη του αίματος. 

Μέσα από το σώμα της μητέρας, το παιδί αναπτύσσεται από τον τύπο αίματος των γονέων.

Στο προγεννητικό στάδιο, το αίμα της μητέρας κυκλοφορεί επίσης μέσα στο παιδί. 

Κατά την διάρκεια της γέννησης του φυσικού σώματος, της γέννησης του αιθερικού διπλού και του αστρικού οχήματος, μετά από εφτά και δεκατέσσερα χρόνια, ο άνθρωπος που γεννήθηκε από την ύλη είναι τότε, από το αίμα του, ως εκ τούτου μέσα από την ζωή του, ένα ζωντανό πορτρέτο των γονέων του.

Κανένας άνθρωπος, χωρίς μια πολύ βαθιά αλλαγή μέσα στη ζωή του, δεν μπορεί να ξεφύγει από τους δεσμούς του αίματος. 

Οι γονείς και οι πρόγονοί σας, οδηγούμενοι προς τα πίσω στην αρχή του διαλεκτικού ανθρώπου, σχετίζονται όλοι με εσάς - και εσείς με αυτούς! 

Από τους ανθρώπους γύρω σας, από τη φυλή σας και από όλες τις φυλές, είσαστε ενσωματωμένοι σε μια κοινότητα μέσω του αίματος και όλα τα επακόλουθα αυτού του γεγονότος έχουν μια ελεύθερη πρόσβαση, επίδραση μέσα στην ύπαρξή σας.

Μπορούμε να πούμε πολύ εύκολα : «Έχω αποχωριστεί εντελώς από την οικογένειά μου, την φυλή μου, είμαι ελεύθερος από το αίμα μου, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος, επειδή το αίμα σας δεν είναι ελεύθερο από σας.

Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας; 

Το να οδηγηθεί κάθε πλάσμα σε ένα τρόπο ζωής καθορισμένο από τον Δημιουργό.

Πώς μπορούμε να φτάσουμε εκεί; 

Δίνοντας, θυσιάζοντας  τον εαυτό σας σαν παράδειγμα. 

Πώς να το κάνετε αυτό το παράδειγμα; 

Ακολουθώντας, ως παιδί του Θεού, τον οδό της ανθρώπινης ανάπτυξης.

Έχετε μέσα σας τη δύναμη και τις δυνατότητες: να ξυπνήσετε ως αληθινός άνθρωπος σύμφωνα με το σχέδιο του Δημιουργού και μέσα στη μεγάλη ενότητα του ανθρώπινου πεπρωμένου.

Όταν φτάσετε σε αυτό το ξύπνημα, τότε γίνεστε ένα ζωντανό παράδειγμα για τον γείτονά σας. 

Δεν επιδιώκετε να είστε, αλλά είστε χάριν της αξίας της ύπαρξής σας. 

Μια απόλυτα διαφορετική μαγεία αίματος πηγάζει τότε από εσάς. 

Κατά αυτόν τον τρόπο, οι δεσμοί του αίματος απελευθερώνονται προοδευτικά από τους καρμικούς δεσμούς.

C'est le sang qui anime le corps physique de l'homme. Dans le sang est la vie. Nous pouvons le considérer comme un fluide électrique. L'homme vit grâce au sang: l'état éthérique et astral tout entier ainsi que l'orientation mentale s'expriment dans et par le sang. Le type sanguin, la nature et la force du sang déterminent le caractère, les faits et gestes, l'être humain au complet. Par le sang, l'homme est totalement dominé, régi et poussé dans une direction imposée. La semence humaine est extraite de la force du sang. Dans le corps de la mère, l'enfant croît à partir du type sanguin des parents. Au stade prénatal, le sang de la mère circule également dans l'enfant. Au moment de la naissance du corps physique, puis de la naissance du double éthérique et du véhicule astral, après sept et quatorze ans, l'homme né de la matière est alors, par son sang, donc par sa vie, un portrait vivant de ses parents. Aucun homme, sans un changement très profond de sa vie, ne peut échapper aux liens du sang. Vos parents et ancêtres, en remontant jusqu'à l'origine de l'homme dialectique, sont tous liés à vous - et vous à eux! Par votre peuple, par votre race et par toutes les races, vous êtes intégré dans une seule communauté par le sang, et toutes les conséquences de ce fait se donnent libre cours dans votre être. On peut très bien dire: «Je me suis complètement séparé de ma famille, de ma race; je suis libéré de mon sang,» mais en fait c'est une grande erreur, car votre sang n'est pas libéré de vous. Quelle est alors la tâche de notre vie? Guider chaque créature vers le comportement prescrit par le Créateur. Comment peut-on y arriver? En donnant soi-même l'exemple. Comment réaliser cet exemple? En suivant, en tant qu'enfant de Dieu, la voie de développement humaine. Vous en avez en vous la force et les possibilités: s'éveiller en qualité d'homme véritable selon le plan du Créateur, et dans la grandiose unité de la destinée humaine. Lorsque vous parvenez à ce réveil vous êtes un exemple vivant pour votre prochain. Vous ne cherchez pas à l'être, mais vous l'êtes en vertu de votre existence. Une tout autre magie du sang émane alors de vous. Ainsi se libère-t-on progressivement des liens du sang comme des liens karmiques.

https://livre.fnac.com/mp27629113/Lettres-Catharose-De-Petri

Pandora Sextae Aetatis By Danile Mogling 1617

Pandora Sextae Aetatis By Danile Mogling 1617

I hope my well-intentioned writings will not be in vain and that they will inspire some comforting hope and confidence in the lovers of the Microcosm as well as providing some welcome diversion to the interested members of your most laudable Brotherhood. 

What I have written is not however intended to prescribe something to your already sufficiently divinely-illuminated Brotherhood or to set my cap against the very wise judgement of your members, but solely to remove from the Midas-like minds (about which we hear so much) their false opinion that Man's greatest happiness is to be found in piles of gold or in elevating the transmutation of metals above all the glories of Heaven. 

Such an opinion was, after all, amply refuted long ago by Julian de Campis (i.e. Julianus Sperber). I have been even more encouraged to undertake this present task by the various exhortations and requests of my many good friends and fellow-students of Pansophy, who have asked me to adumbrate for them a brief idea and account of the general wisdom. 

This I am happy to do, taking the widespread support I have received as providing the necessary permission. I therefore most humbly submit the fruits of my studies to the most gracious favour of your Brotherhood so renowned for its Love of God,

Written in Central Germany, on the 1 st day of January 1617,

T.S.C. (Theophulus Schweighart of Konstanz)

PART I: THE PANDORA OF THE ROSICRUCIAN ART

Preface

The extent to which those who write for publication, however good their writings might be, are subject to many different kinds of criticism is well known to all very learned men and, especially, to the members of the divinely-illuminated Brotherhood of the Rosy Cross.

Both the Fama and the Confessio of this Brotherhood, as well as the well-intentioned Responses of various other writers, have attracted so much hostility up to the present time from various worldly critics that if the Brotherhood had not been established instead of a Pillar of Fire by the Grace of God then it might well have been prevented, by the careless intentions of evil tongues, from ever carrying out its task, now happily begun.

Just take a look around you. See what incredible arguments humanity is advancing. But, as Julian de Campis says, we must let the birds sing whatever may come into their little heads. Had they learnt their lessons better then they would have had better judgement.

Be that as it may, there is one thing that does cause me pain: in recent times I have had to listen to lots of little narcissists saying, among other calumnies, that the Rosicrucian Philosophy is nothing more than fusion of all the arts designed to create the most extraordinary confusion, and that it would be better if their writings were not published at all, as they interfere with all the clever rhetorical devices and displace the (if this is to be believed) true and genuine Aristotelian philosophy, to then instead adhere to foolish Kabbalistic fantasies, leading – under the spell, as it were, of such things – to the denigration of Plato, Aristotle, Galen and other ancient authors of renown.

I will be opening this Pandora's Box to critics of this kind in Chapter III of this book, and will do so with such alacrity that even if those critics do catch a whiff of their own opinions it would only be with great difficulty that they would achieve an understanding of the true heart of the matter unless, that is, they have paid close attention to the ancient Greek injunction, "Know thyself". For it would be like giving a cow nutmegs to eat, or giving an ass a lute to play. 

But you do not need to investigate or disclose all that much to get at the truth of the matter, for the truth stands right in front of you and is available to everyone. 

If you have eyes to see, then see. If you have a mind to study with, then learn; but you must go on learning until the day you die, and even then you will not have learnt everything.

Please understand what I am saying to you: it is a book – a book I say! – and a large one. And if you understand what is written in that book then you are a Rosicrucian. But do not imagine that such a book can be bought in Frankfurt, Leipzig, Amsterdam or Rome, or even in Utopia. No! It is too expensive for the booksellers, and there is none who is permitted to publish it. 

But the Brothers know where to find it and they read it every day. You however stand alongside it and gaze at it just as a cow might look at a new stable-door. It's all double-Dutch to you. But why? Because you have not properly learned the alphabet, the key to which is under the authority of Jehovah.

But I will not go into too much detail about this subject here. 

For here they come, your sworn peripatetic Scholastics and your Galenic physicians, your gold-hungry alchemists and your chemical gold-smelters, whose "treasure" consists of smoke and vapour! Come then, for Pandora's Box is finally open. But please do make sure that everyone masters the greatest part of this wonderful Art.

Ο Κόκκινος Βασιλιάς

Ο Κόκκινος Βασιλιάς

Στην έκθεση μας θα έχουμε και αυτήν την εικόνα (Νο 11) η οποία προέρχεται από μια σειρά σχεδίων από ένα αλχημικό έργο του δέκατου έβδομου αιώνα που αποδίδεται στον Eugenius Philalethes, το Speculum Veritatis (ο Καθρέφτης της Αλήθειας). 

'Ένα απλό σχεδιασμένο σύμβολο ενός πύρινου τριγώνου με τρία ακτινοβόλα βέλη προς τα κάτω που συμβολίζουν τον κόκκινο βασιλιά το Θείο των Φιλοσόφων (Sulfur).

Στην αλχημεία, το θείο αντιπροσωπεύει τον Ήλιο (Sol), το πύρινο αρσενικό στοιχείο, το αντίθετο σε αυτό στοιχείο είναι η Σελήνη (Luna) ο Υδράργυρος, το θηλυκό στοιχείο του αλχημικού Γάμου.

Το ερυθρό Θείο είναι ένα μείγμα υδράργυρου (πνεύμα) και Θείου (ψυχής) η ένωση τους αντιπροσωπεύει τον στόχο της αλχημικής εργασίας.

Ένα μήνυμα τόσο παλιό όσο και η ανθρωπότητα

Ένα μήνυμα τόσο παλιό όσο και η ανθρωπότητα

Ο άνθρωπος ζει μέσα σε μια φυσική τάξη που διέπεται από τον νόμο των αντιθέτων μέσα από τον οποίο κάθε τι που υπάρχει εκεί γεννιέται, μεγαλώνει και πεθαίνει, όλα είναι καταδικασμένα να καταστραφούν, να εξοντωθούν ή απλά να μαραθούν.

Το ίδιο ισχύει και με τα ανθρώπινα έργα και επιθυμίες. 

Ο άνθρωπος είναι φυλακισμένος και ζει μέσα στην στρεβλότητα αυτού του κόσμου αγνοώντας εντελώς τον πνευματικό κόσμο και τις αξίες του.

Η αδυναμία του αυτή προέρχεται από την διατήρηση μιας βιολογικής συνείδησης η οποία είναι σκλάβος της ύλης και των παθών.

Κατά αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος αγωνίζεται μέσα σε ένα πεδίο διαμάχης και βίας άσκοπα και χωρίς καμία ουσιαστική θετική κατάληξη.

Ορισμένοι άνθρωποι έχουν εσφαλμένα πιστέψει πως μπορούν να ελπίσουν σε μια διαφυγή μετά το θάνατο εφόσον έχουν ζήσει μια ηθική ζωή αλλά και αυτό δεν είναι παρά μια πλάνη που στην ουσία τροφοδοτεί αρνητικές δυνάμεις και οντότητες από το υπερπέραν.

Και μετά τον θάνατο όλα τα σώματα μας θα διαλυθούν ασχέτως το πως ζήσαμε σε αυτήν την ζωή και ο μικρόκοσμος μας θα επανέλθει μέσα από μια νέα προσωπικότητα.

Έτσι ο άνθρωπος ταξιδεύει μεταξύ ζωής και θανάτου και ζωής και τίποτα μας τίποτα δεν αλλάζει, γιατί κανένας ουσιαστικός δεσμός με το Πνεύμα δεν έχει δημιουργηθεί.

Παρόλα αυτήν την αδυναμία μέσα στον άνθρωπο υπάρχει μια αμυδρή προ ανάμνηση της αρχικής του πνευματικής καταγωγής η οποία κατά καιρούς μέσα από την ζωή του του μιλά ψιθυριστά.

Ο πρωταρχικός άνθρωπος σαν ένας μικρόκοσμος περιβάλλεται από ένα ελκτικό πεδίο ακτινοβολίας και αφομοίωσης δυνάμεων μέσα στο οποίο στο κέντρο βρίσκεται η μία και αληθινή αιώνια προσωπικότητα η οποία είναι η Θεϊκή Ψυχή, το Ρόδο της Καρδιάς.

Ο Μικρόκοσμος είναι μια Θεϊκή αθάνατη δημιουργία ο οποίος στο απώτερο παρελθόν εξέπεσε μέσα στην ύλη αλλά χωρίς να έχει εγκαταλειφθεί από τον Πατέρα.

Οι απελευθερωτικές δυνάμεις της Γνώσης εργάζονται μέσα του ώστε να μπορέσουν να του δώσουν την δυνατότητα να μπορέσει να οικοδομήσει αυτό το οποίο έχει χαθεί. Μέσω αυτού του μονοπατιού της αντιστροφής ο άνθρωπος μπορεί να επανασυνδεθεί με το Πνεύμα.

Βέβαια αυτή η φθαρτή και ατελής προσωπικότητα δεν πρέπει να διατηρηθεί και μέσα αυτής της διαδικασίας της προπαρασκευής αποδομείται εντελώς ενεργειακά και ουδετεροποιείται.   

Μια νέα, αθάνατη προσωπικότητα πρέπει να ξαναχτιστεί. Μόνο αυτή μπορεί να επιτρέψει στη θεϊκή ψυχή να ξαναγεννηθεί και να επιστρέψει στη Βασιλεία.

Αυτός ο νέος Ναός μέσα στον άνθρωπο θα πρέπει να οικοδομηθεί μέσα στην φθαρτή προσωπικότητα μέσω της μύησης στα Μυστήρια του Πνεύματος οικειοθελώς.

Αυτή η εργασία δεν είναι μια εξέλιξη της φυσικής του προσωπικότητας αλλά μια γέννηση σε ένα εντελώς άλλο πεδίο ζωής.

Αυτά είναι τα τρία αρχικά βήματα της μύησης του υποψηφίου και έχουν να κάνουν με την σκέψη, την επιθυμία και την θέληση, και τα τρία αυτά θα πρέπει να αναπροσαρμοστούν μέσω του Ρόδου της Καρδιάς μέσω του συστήματος της Κεφαλής - Καρδιάς.

Όταν αυτή η ένωση ολοκληρωθεί τότε μέσω αυτών των τεσσάρων σταδίων ολοκληρώνεται η εργασία μας :

1. Ενοποίηση κεφαλής, καρδιάς και επιθυμία για νέα δράση

2. Φυσική αλλαγή σύμφωνα με την συνείδηση, ψυχή και σώμα

3. Ένωση  της  νέας  προσωπικότητας  με  την  Συμπαντική  Ψυχή      (Ποιμάνδρης)

4. Ένωση της νέας αθάνατης προσωπικότητα με το Θεϊκό Πνεύμα

Ο άνθρωπος εξελικτικά κατανόησε την ένοια της θρησκείας μέσα από δύο τρόπους, έναν εσωτερικό και ένα εξωτερικό.

Αυτό συνέβη λόγω της προ ανάμνησης που είχε και της επιθυμίας να επανενωθεί με τον Θεό μέσω μιας διαδικασίας. Έτσι δημιούργησε μιας εξωτερική όψη μέσω της οποίας λάτρευε στην ουσία τον εξωτερικό ναό μέσω μιας ζωής ευλαβικής, ηθικής μέσω της οποίας όμως το εγώ απλά άλλαζε ρόλους. Αυτό το έργο γινόταν μέσω ιερέων που υποτίθεται μεσολαβούσαν μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού.

Η εσωτερική θρησκεία στόχευε στην ανοικοδόμηση του Εσωτερικού Ναού και αυτό το έργο διδασκόταν από μυημένους ιερείς οι οποίοι μέσω της απελευθερωτικής εργασίας τους στο παρελθόν είχαν καταστεί ικανοί να μεταδώσουν αυτήν την σοφία αλλά και να ακτινοβολήσουν τις πνευματικές ακτινοβολίες μέσα σε αυτόν τον σκοτεινό κόσμο.

Στο απώτερο παρελθόν αυτά τα δύο συστήματα ήταν αρκετά κοντά αλλά σταδιακά διαχωρίστηκαν πλήρως.

Η εξωτερική θρησκεία διατήρησε μια δογματική διδασκαλία ενώ οι εσωτερικές σχολές μυστηρίων προφύλαξαν την γνώση για αυτήν την απελευθερωτική ατραπό.

Μια Πνευματική Σχολή δεν φέρνει μια απλή φιλοσοφία. Παρέχει τις απαραίτητες δυνάμεις στους μαθητές που δεσμεύονται πάνω στο μονοπάτι της Μεταμόρφωσης. 

Ο μικρόκοσμος αναζωογονείται όταν το ελκτικό του πεδίο συλλαμβάνει και αφομοιώνει τις νέες πνευματικές δυνάμεις. 

Για αυτό και μια Πνευματική Σχολή ανεγείρει σε διάφορα μέρη του υλικού κόσμου, ναούς που είναι κέντρα γνωστικής ακτινοβολίας. 

Η Σχολή προσπαθεί να ξυπνήσει τη μνήμη του Πρωταρχικού Βασιλείου ώστε να ωθήσει τους ανθρώπους σε δράση. 

Μία καυτή επιθυμία ανοικοδόμησης του εσωτερικού Ναού φωτίζει αυτήν την στιγμή την ανθρωπότητα σε πάρα πολλά σημεία του κόσμου.

Ο Άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να αντιδράσει σύμφωνα με την φύση του, η πλειονότητα θα παραμείνει μέσα σε αυτήν την φυλακή μέσα από την πλάνη αυτή είτε αγωνιζόμενη μέσω της εξωτερικής θρησκείας είτε προσπαθώντας να επιφέρει την μία ή την άλλη πολιτική, οικονομική αλλαγή, είτε μέσω της φαντασμένης επιστήμης η οποία νομίζει πως μπορεί να συλλάβει τον κόσμο του Θεού μέσα από την σαθρή αντιληπτικής της ικανότητα.

Όμως κάθε σοβαρός υποψήφιος ο οποίος συλλαμβάνει ορθά το θεμελιώδες καθήκον του απέναντι στην πνευματική του ουσία και την ανθρωπότητα συστρατεύεται με τις δυνάμεις της πνευματικής σχολής μέσα από μια βαθιά επιθυμία υπηρεσίας προς τον συνάνθρωπο.

Σκέψεις βγαλμένες μέσα από την βιβλιογραφία του Lectorium Rosicrucianum