Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Μέσα από τις μυήσεις γινόμαστε όλο και λιγότερο άνθρωποι


Μέσα από τις μυήσεις γινόμαστε όλο και λιγότερο άνθρωποι

Μέσα από τον χρόνο δημιουργήθηκε μια μεγάλη φιλολογία όσον αφορά την έννοια, το βίωμα, την αποκάλυψη της μύησης.
Αυτό περιγράφηκε μέσα από μια μυστηριακή διάθεση και παράξενα λόγια και τρόπους και υπερφυσικές ιδιότητες και δυνατότητες αλλά θα στεναχωρήσω όσους σκέφτονται έτσι.

Η μύηση που σημαίνει συνειδητοποίηση, μια νέα ικανότητα της συνείδησης να βυθιστεί μέσα στην πραγματικότητα, το βάθος του ανθρώπου και του κόσμου, γιατί αυτά τα δύο είναι στενά συνδεδεμένα μοιάζει, και θα μπορούσαμε εδώ να το περιγράψουμε με την εικόνα ενός ανθρώπου ο οποίος αφαιρεί όλα του τα ενδύματα μπροστά και οδηγείται μέσα σε ένα υδάτινο χώρο ο οποίος τον καθαρίζει πλήρως.

Ο καθαρισμός αυτός έχει σαν βασικό σκοπό την πλήρη αποκοπεί μεταξύ του νέου διαφοροποιημένου φορέα του μαθητή  και του τεράστιου και παντοδύναμου αστρικού πεδίου αυτής της φύσης, γιατί στην ουσία τα πρώτα μας βήματα, η αλχημική μας μεταλλαγή αρχίζει από το αστρικό μας σώμα.

Εδώ μπορείτε να καταλάβετε γιατί στην αλχημεία μιλάμε για τάφο και νεκρό ή για το σκοτάδι μέσα από το οποίο πρέπει να βαδίσει ο υποψήφιος, δηλαδή τον Αδη μέσα του.
Αυτές οι διεργασίες δεν είναι απλά ψυχολογικές όπως εσφαλμένα μεταξύ μας εξήγησαν αλλά κυριολεκτικά σωματικές πραγματικές υλικές.
Ο τάφος συμβολίζει την θανάτωση όλων των επιθυμιών οι οποίες αντιτίθενται στο μεγάλο έργο, ο εξαγνισμός είναι μια ενεργειακή αποφόρτιση του  εγώ, της προσωπικότητας.


Με τις μυήσεις που δεχόμαστε σταδιακά από την Αδελφότητα της Ζωής δεν γινόμαστε πλουσιότεροι ή εξυπνότεροι όπως μερικοί νομίζουν ή πως θα αποκτήσουμε υπερφυσικές δυνάμεις και ιδιότητες, όχι όλα αυτά είναι γελοιότητες.

Μέσα από τις μυήσεις γινόμαστε όλο και λιγότερο άνθρωποι που σημαίνει πως οι σχέσεις μας με τον κόσμο αποκόπτεται, η ύλη και ο υλικός πλούτος παύουν πια να μας ελκύουν και να μας επιρεάζουν διότι γινόμαστε όλο και περισσότερο αυτάρκεις με τα ελάχιστα , διότι τότε η ανανεωμένη μας ψυχή επιζητά μια απομάκρυνση από τον κόσμο και την φασαρία του, αποζητά την ηρεμία, την γαλήνη, την εστίαση μέσα στην πνευματική της ουσία.

Μια απέραντη φιλολογία έχει εφευρεθεί από τον άνθρωπο για ιδιοτελής λόγους μέσα από την οποία σου υπόσχονται καθρεφτάκια και σε κοσμούν με μπιχλιμπίδια φανταχτερά και ασήμαντα.

Γκρεμίστε τα όλα αυτά είναι άχρηστα πλέον, ο Θεός μας μιλά μέσα στην καρδιά όταν αυτή θα καταστεί αγνή μέσα από την διαδρομή που σας περιγράφουμε, ο χώρος αυτός μέσα στον οποίον μας μιλά αυτός γεμάτο αγνότητα Ναός βρίσκεται μέσα μας, μέσα στην Καρδιά μας, όχι την υλική καρδιά μας η οποία είναι σκληρή και άπονη αλλά στην καρδιά που μετανοεί και προσεύχεται και εργάζεται μέσα από τα καλά της έργα.

Δεν είναι χωρίς λόγο που μετά τον Ιησού αγαπώ ιδιαίτερα τον Σωκράτη, αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει μια τόσο μεγάλη ταυτοσημότητα μεταξύ αυτών των δύο που είναι αξιοθαύμαστη.
Ο Σωκράτης αυτά για τα οποία και εγώ σας μιλώ εξηγούσε εκείνον τον καιρό μέσα από ένα ισχυρό τότε κατεστημένο που χρησιμοποιούσε την πνευματικότητα για ιδιοτέλεια και υλική δύναμη και το οποίο τον δολοφόνησε.

Ήταν ένας πρόδρομος ο οποίος πρώτος μίλησε για τις θεμελιακές αλλαγές οι οποίες θα συνέβαιναν πολύ σύντομα, για την συμπαντικότητα και την ανάγκη η ένωση της ψυχής με το πνεύμα να γίνει κτήμα για όλους τους ανθρώπους και όχι να περιχαρακώνεται μέσα από μια ψεύτο ελίτ.

Η μορφοποίηση του ανθρώπου σωματικά έδωσε αυτήν την δυνατότητα και η ένωση της ουσίας του Θεού με την Ανθρώπινη μέσω του Χριστού έδωσε και τον τρόπο αλλά και τις απαιτούμενες ενέργειες.

Όσο προχωρώ μέσα σε αυτόν τον δρόμο το οποίον συχνά σας περιγράφω αισθητά με ελλειπή και ομιχλώδη τρόπο, γιατί όλα αυτά είναι βιώματα και όχι λέξεις και εικόνες και δεν μπορούν να μεταφερθούν, τόσο πιο λιγότερο Είμαι και χάνομαι μέσα σε αυτό το Είναι που μας μίλησε ο Χριστός.
Τόσο πιο πολύ χάνομαι αλλά και βρίσκομαι, τόσο πιο πολύ γδύνομαι και ενδύομαι.

Ένας φίλος πριν από μέρες με ρώτησε αν θα πέθαινα για τον Θεό μου.
Αυτή είναι μια πολύ ανόητη ερώτηση και δείχνει μια μεγάλη άγνοια πρώτον γιατί ο Θεός δεν είναι δικός μου και κατά δεύτερον γιατί ο Θεός δεν επιθυμεί κανέναν θάνατον για κανένα άνθρωπο ή πλάσμα, αλλά ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει μας χαρίζει αιώνια ζωή.   

Του απάντησα με τα συμβολικά λόγια του Παύλου που μας μιλούν για την μεγαλειώδη μύηση της ψυχής πως ''Κάθε μέρα πεθαίνω'' αλλά είμαι σίγουρος πως δεν μπορέι να κατανοήσει εσωτερικά αυτά τα λόγια γιατί μέσα στην καθημερινότητα και την ζωή των ανθρώπων ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.

Η σύνδεση μας με τον κόσμο όλο και περισσότερο μεγαλώνει όπως και η εξάρτηση μας, τόσο πιο πολύ βαραίνουν οι αλυσίδες μας, τόσο πιο πολύ καλλωπίζεται η φυλακή μας και μας ξεγελά περισσότερο και περισσότερο.

Κλείνοντας την σημερινή πρωινή φλυαρία αν κάποιος με ρωτούσε τι είναι η μύηση, πως θα μπορούσα να την περιγράψω θα του έλεγα πως μοιάζει σαν ένα πρωινό ξύπνημα.
Καλημέρα.

Harmonious Conseption of the Light of Nature


Harmonious Conseption of the Light of Nature

Λεπτομέρεια μιας σελίδας από το 4 κλασσικό κατά σειρά βιβλίο της Αδελφότητας των Ροδόσταυρων.

Εκεί αναγράφεται στα :

Harmonious Conseption of the Light of Nature.
From which you can deduce the Restoration & Renovation of all Things Emblematic

Αρμονική Σύλληψη του Φωτός της Φύσης.
Από την οποία μπορείτε να συμπεράνουμε την Αποκατάσταση & Ανακαίνιση όλων των Εμβληματικών Πραγμάτων.

Αν το μεταφράζεται διαφορετικά διορθώστε με

Marc Chagall


All colours are the friends of their neighbours and the lovers of their opposites.
Marc Chagall


If I create from the heart, nearly everything works; if from the head, almost nothing.
Marc Chagall

Ernst Fuchs (1930–2015)


Adam and Eve under the tree of knowledge, 1984


Le Mystère d’Hermès, 1974

Hermes Trismegistus Old and True Natural Path


Hermes Trismegistus Old and True Natural Path

Mεταφράζω αυτές τις μέρες ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο που ξαναβρέθηκε ευτυχώς και διορθώθηκε μετά από αιώνες.

Ο Τίτλος είναι :

Hermes Trismegistus Old and True Natural Path
puplished by a true freemason I.C.H. 1782

Θα κάνουμε μια ολόκληρη παρουσίαση του βιβλίου και θα το εκτυπώσω σε ελάχιστα κομμάτια για όσους το θέλουν.
Δεν είναι μεγάλου μεγέθους αλλά είναι ιδιαίτερα συμπυκνωμένο ώστε να βοηθά όσον το δυνατός περισσότερο.


Όπως μας λέει ο συγγραφέας στον πρόλογο του :

''Παρόλα αυτά, κανείς δεν πρέπει να απελπιστεί από αυτήν την τύχη, αλλά θα πρέπει να ζητήσει από τον Θεό την αρωγή του Αγίου Πνεύματος Του, εκτός από το να διαβάζει ηθικά και αληθινά φιλοσοφικά βιβλία.
Επίσης, ο αληθινός φίλος του Θεού και φιλάνθρωπος, ο φωτισμένος συγγραφέας του Ερμητικού ΑΒΓ μέσα από τα τέσσερα μέρη του, μέσα από έναν αριθμό εβδομήντα συγγραφέων, και πιο παλαιών αλλά και νεότερων χρόνων, μας έχει προσφέρει μια όμορφη και αυθεντικά περιληπτική και αληθινή καθοδήγηση.
Με αυτόν τον τρόπο ο Μεγαλειώδης Θεός, που γνωρίζει τις καρδιές όλων των ανθρώπων, επιτρέπει το να θεραπευτούν, όταν δεν φθείρουν την ψυχή του.''


Ο συγγραφέας κάνει ειδική μνεία στο βιβλίο Secret Symbols of the Rosicrucians το οποίο θα σας παρουσιάσουμε επίσης με φανταστικές εκτυπώσεις αφίσες των εμβλημάτων του...

Παράλληλα μεταφράζω και Φλαμέλ για μια μικρή παρουσίαση των ιερογλυφικών συμβόλων του!!!!

Secret Symbolism of the Rosicrucians


Secret Symbolism of the Rosicrucians

Μια υγιής ψυχή σε ένα υγιές σώμα.
Ακούραστη προσευχή, υπομονή και επιμονή απαιτούνται.
Η Ουσία, ο αποστακτήρας, η κάμινος, η φωτιά είναι όλα ένα μόνο πράγμα, περιέχονται σε ένα μόνο, και αυτό είναι το ίδιο η αρχή, μέση και τέλος.
Τίποτα το εξωτερικό και το ακάθαρτο δεν υπάρχει σε αυτό, παρασκευάζεται χωρίς καμία πρόσμειξη ξένων σωμάτων,
για να δείτε : μέσα στον ΥΔΡΆΡΓΥΡΟ περιέχονται όλα όσα οι σοφοί επιθυμούν.
Η σαφής και διαφανής ΠΗΓΉ
Ο διπλός Υδράργυρος.
Η επανάσταση των σφαιρών όλων των πλανητών και ένα Ον, το οποίο σε μια στιγμή του χρόνου αναδίδει έναν μαύρο καπνό από έναν
ΦΩΤΕΙΝΌ
Θάνατο και Ζωή.
Αναγέννηση και ανακαίνιση
είναι η αρχή, η μέση και τέλος του περιορισμού ή της μονιμότητας, το ευγενέστερο από όλα τα μυστικά, το θεμέλιο ολόκληρου του μαγικού μυστηρίου.
Πάρτε την πεμπτουσία του μακρόκοσμου και του Μικρόκοσμου, τον Φιλοσοφικό υδράργυρο, το αόρατο, ουράνιο και ζων Πυρ
και το άλας των μετάλλων:
προετοίμασε το σε σύμφωνία με τους κανόνες της Μαγείας, εκ περιτροπής, Διάλυση, Πήξη και και σταθεροποίηση.

Secret Symbolism of the Rosicrucians

Από τους ψαλμούς, μερικά σχόλια



Από τους ψαλμούς, μερικά σχόλια

Στους ψαλμούς μας γίνεται μια αναφορά όσον αφορά το νέο μας ένδυμα
2. ο περιτυλιττόμενος το φως ως ιμάτιον, ο εκτείνων τον ουρανόν ως καταπέτασμα·
ή
2. αυτός που περιτυλίγεται το φως σαν ιμάτιο, αυτός που απλώνει τον ουρανό σαν καταπέτασμα·

Μετά μας λέει 3. ο στεγάζων με ύδατα τα υπερώα αυτού·
εδώ το ύδωρ είναι η πρωταρχική ύλη όπως αυτή σχηματοποιείται μέσα στο Πύρινο Τρίγωνο του Ιερού της Κεφαλής
είναι η αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος μέσα μας.

Πιο κάτω μας μιλά για την θεμελιώδη μεταστροφή την εναλλαγή από τον θάνατο σε ζωή, γιατί μόνο από το αρχικό σκότος που βρισκόμαστε εμείς τώρα δηλαδή την έλλειψη του Ήλιου του Πνεύματος μπορεί η νέα μέρα να έρθει, ο υλικός ήλιος να εκλείψει μικροκοσμικά και μακροκοσμικά.

19. Έκανε το φεγγάρι για τους καιρούς· ο ήλιος γνωρίζει τη δύση του.
20. Φέρνεις σκοτάδι, και γίνεται νύχτα
22. Ο ήλιος ανατέλλει· μαζεύονται, και πλαγιάζουν στα σπήλαιά τους·
23. βγαίνει ο άνθρωπος στο έργο του, και στην εργασία του μέχρι το βράδυ.

το αποστρέφεις το πρόσωπο σου είναι η απάρνηση ο εξαγνισμός

29. Αποστρέφεις το πρόσωπό σου, ταράζονται· σηκώνεις την πνοή τους, πεθαίνουν, και γυρίζουν στο χώμα τους·
30. στέλνεις το πνεύμα σου, κτίζονται, και ανανεώνεις το πρόσωπο της γης.
31. Η δόξα τού Κυρίου ας είναι στον αιώνα· ας ευφραίνεται ο Κύριος στα έργα του·
33. Ενόσω ζω θα ψάλλω στον Κύριο· θα ψαλμωδώ στον Θεό μου ενόσω υπάρχω.
34. Η μελέτη μου σ' αυτόν θα είναι γλυκιά· εγώ θα ευφραίνομαι στον Κύριο.
35. Ας εκλείψουν οι αμαρτωλοί από τη γη, και οι ασεβείς ας μη υπάρχουν πλέον. Ευλόγει, ω ψυχή μου, τον Κύριο. Αλληλούια.

Κατά ένα παράξενο τρόπο στον άνθρωπο έχει δοθεί μια εξουσία μέσα από την οποία κανονικά θα έπρεπε να δοξάζει τον Κύριο και Θεό του μέσα από τα καλά του έργα όσον αφορά τον άνθρωπο αλλά και τα άλλα βασίλεια της φύσης.
Κατά ένα μυστήριο τρόπο ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος και προστάτης αυτών γιατί είναι το μοναδικό ον πάνω στον πλανήτη το οποίο ευλογήθηκε με όλα αυτά τα πνευματικά δώρα.
Για αυτό και κάθε ανάσυρση του στο νέο πεδίο ζωής, όταν ένας άνθρωπος φωτίζεται και γίνετε μέτοχος αυτής της Θεϊκής κληρονομιάς, αυτόματα παρασύρει κατά ένα δυναμικό τρόπο τα πάντα γύρω του, μιας και το στρεβλό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της ανθρώπινης αυτοσυντήρησις τραντάζεται συθέμελα.
Λέγεται πως ακόμη και μια μικρή ομάδα αφυπνισμένων ανθρώπων μπορεί να παράγει ένα εκατονταπλάσιο έργο, και αυτό ας μας παρηγορεί και ας μας ενθαρρύνει γιατί την σημαντικότητα και το απαραίτητο του έργου μας.
Για αυτό και μετά μας λέει στο 105

1. Δοξολογείτε τον Κύριο· επικαλείστε το όνομά του· κάντε γνωστά τα έργα του στους λαούς.
2. Ψάλλετε σ' αυτόν· ψαλμωδείτε σ' αυτόν· μιλάτε για όλα τα θαυμάσιά του.
3. Καυχάστε στο άγιό του όνομα· ας ευφραίνεται η καρδιά εκείνων που εκζητούν τον Κύριο.
4. Ζητάτε τον Κύριο και τη δύναμή του· εκζητάτε το πρόσωπό του παντοτινά.
5. Να θυμάστε τα θαυμαστά του έργα που έκανε· τα τεράστια μεγαλεία του και τις κρίσεις τού στόματός του·

Η εσωτερική μας εργασία αρχίζει και τελειώνει με Αυτόν, ελπίζω αυτό να γίνει κατανοητό αλλά για να συμβεί θα πρέπει εσωτερικά να φτάσουμε σε εκείνο το σημείο που με ειλικρίνεια και ταπεινότητα και αγνότητα να μπορούμε να τον επικαλεστούμε, και τότε να είσαστε απολύτως σίγουροι πως όλα θα πραγματοποιηθούν, η εργασία μας θα φτάσει στο καλό της τέλος, Αμήν.

'Το Χρυσό Ον, ο αποδημητικός Κύκνος'' Pentagram αριθμός 6, 1994, Lectorium Rosicrucianum


 'Το Χρυσό Ον, ο αποδημητικός Κύκνος'' Pentagram αριθμός 6, 1994, Lectorium Rosicrucianum

Στα χριστιανικά μυητικά μυστήρια ο Ιωάννης μαρτυρά :
''Ο άλλος πρέπει να αυξάνει και εγώ να ελαττώνομαι''
Αυτά τα λόγια δεν μας δείχνουν μόνον την αυτό αναγνώριση εσωτερικά της νέας μας συνείδησης αλλά επίσης και την κατανόηση και αποδοχή των συνεπειών αυτού του δρόμου.

Για αυτό τον λόγο οδηγούμαστε στο μέγα Μυστήριο του Γολγοθά ώστε να καρφωθούμε πάνω στον σταυρό, διότι βρισκόμαστε στο απόλυτο κέντρο αυτού του εσωτερικού σταυρού μέσα από την πρακτική μιας θεληματικής συνειδητής αυτό παράδοσης.

Στον αστερισμό του Κύκνου διακρίνουμε αυτόν τον σταυρό, ένα μυστηριώδες σύνολο άστρων, εκεί ο Κύκνος πετά μαζί με τον σταυρό προς τον Οφιούχο, τον φορέα δηλαδή του όφεως, που δεν είναι άλλο παρά το σύμβολο του Ασκληπιού του μεγάλου θεραπευτή.

Το κηρύκειο με τους δύο όφεις είναι το πιο γνωστό σύμβολό του.
Ο όφις τοποθετήθηκε στον ουρανό διότι είχε την ικανότητα να νικά τον θάνατο των ανθρώπων.
Αλλά ο θεός της κόλασης ταράχτηκε διότι το βασίλειο του απειλούταν να αδειάσει, για αυτόν τον λόγο αν και ο οφιούχος λάμπει στον ουρανό προσεγγίζοντας τον ζωδιακό κύκλο  δεν θεωρείται μέρος του κάτι το απόλυτα παράξενο.
Ίσως γιατί τότε θα είχαμε 13 ζώδια και όχι 12.

Η έννοια του 13 που συμμετέχει στον κύκλο των δώδεκα μας ενώ δεν συγκαταλέγεται με αυτούς μας είναι οικεία.
Αποτελεί μιας από της μυστικότερες όψεις της χριστιανικής διδασκαλίας.
Στον κύκλο των 12 αποστόλων ο Χριστός είναι ο 13, και τι μας μαρτυρά;
''Είμαι μέσα σε αυτόν τον κόσμο αλλά όχι από αυτόν τον κόσμο''
Δηλαδή έχει κατέλθει και έχει συνδεθεί με τις 12 φυσικές δυνάμεις σαν ένα απόλυτο μυστήριο, το μυστήριο της ανοικτής Θύρας μπροστά σε όλην την ανθρωπότητα επιθυμώντας την πλήρη απελευθέρωση της.
Ο 13 Αιώνας.
Η νίκη πάνω στον θάνατο!
Ο μεγάλος θεραπευτής του κόσμου και της ανθρωπότητας.

Το ευαγγέλιο της Πίστης Σοφίας μας περιγράφει αυτό το μυστήριο σε όλες τις όψεις της ανάπτυξης της συνείδησης :
Μεταμέλεια
Μετάνοια
Νίκη μέσα στην πάλη με τους 12 αιώνες, και
Απελευθέρωση μέσα και από τον 13 Αιώνα.

Ο αστερισμός του Κύκνου μας στέλνει ένα φωτεινό μήνυμα.
Ο κύκνος πετά προς τον Οφιούχο και αυτός ο σταυρός μας μαρτυρά την συμβολική του κηρυκείου του Ερμή, την αρχαία σοφία των φιδιών με την αλχημική της έννοια, δηλαδή μας μιλά για μια ουσιαστική πραγματική μεταλλαγή, μια διαδικασία μετασχηματισμού του κατώτερου σε ανώτερο.

Για αυτόν τον λόγο και στα κλασσικά Ροδοσταυρικά μανιφέστα που απευθύνθηκαν στην εποχή τους προς όλους τους πολυμαθείς και σοφούς της Ευρώπης γίνεται μια αναφορά  για το μυστήριο που οδηγεί τον Οφιούχο στον Κύκνο.
Αυτός είναι ένας μυστικός απελευθερωτικός δρόμος, μια μυητική οδός επίκαιρη για όλους μας.
Αυτή η Πύλη έχει ανοικτή για εμάς διάπλατα, μια πύλη μέσα από την οποία το παλαιό πεθαίνει και το καινούργιο γεννιέται, το φθαρτό διαλύετε και το νέο ένδοξο σώμα της ανάστασης εγείρεται από τον τάφο του θανάτου.

Διαβάζουμε στην Fama Fraternitatis  :
''Ναι ο Κύριος έχει ήδη στείλει αγγελιοφόρους που πρέπει να
επιμαρτυρήσουν για την θέληση του, δηλαδή νέα άστρα που εμφανίστηκαν στον ουρανό στον Οφιούχο και τον Κύκνο, σαν ισχυρά σημάδια που επιμαρτυρούν πράγματα υπέροχα και τα κάνουν γνωστά με ποικίλους τρόπους, όπως επίσης χρησιμεύουν σε αυτό όλα τα πράγματα που έχουν ανακαλύψει οι άνθρωποι καθώς και τα μυστικά γραπτά και χαρακτήρες : και παρόλο που αυτό το μεγαλειώδες βιβλίο της Φύσης είναι ανοικτό μπροστά σε όλους τους ανθρώπους, ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να το κατανοήσουν μόνοι τους.''

Στην ομολογία της Αδελφότητας του Ρόδό-Σταυρου, του Jan Van Rijckenborgh, αυτά τα λόγια φωτίζονται με διεισδυτικό τρόπο :

''Τρία αστέρια λάμπουν στον Οφιούχο και τον Κύκνο :
Ο Ουρανός
Ο Ποσειδώνας, και
Ο Πλούτωνας.
 
Αυτά είναι τα ισχυρά σημάδια της Συμβουλής του Θεού.
Σας έχουμε μεταδώσει εδώ κάτι από τις υπέρτατες προθέσεις του Ουρανού, ώστε να μπορέσετε να συλλογιστείτε πάνω σε αυτές.
Οι αναγεννητικές δυνάμεις του Ποσειδώνα και οι δυνάμεις του Πλούτωνα που πρέπει να σπάσουν τις υπάρχουσες καταστάσεις δεν είναι λιγότερο σημαντικές.
Στον Οφιούχο και τον Κύκνο ακτινοβολούν τρεις ισχυροί αγγελιοφόροι του Θεού, τρεις υπέρτατες δυνάμεις υψώνονται από την κλασσική σοφία των φιδιών και από την αγνή αγάπη του συμβόλου του Κύκνου.

Ο Ουρανός που ανανεώνει την Καρδιά  
Ο Ποσειδώνας που ανανεώνει την Κεφαλή
Ο Πλούτωνας, η δυναμική ώθηση που συντρίβει ακατάπαυστα.

Για αυτό φίλοι μου ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το κάθε λεπτό που μας δίνεται αυτούς τους αιώνιους νόμους του Θεού που έρχονται σε εμάς μέσα από τον Οφιούχο και τον Κύκνο.

Ελεύθερη απόδοση ενός μέρους με τίτλο '
'Το Χρυσό Ον, ο αποδημητικός Κύκνος''
από το περιοδικό Pentagram αριθμός 6, του έτους 1994, της σχολής του Lectorium Rosicrucianum

Albertus Magnus The Speculum Astronomiae


Albertus Magnus The Speculum Astronomiae

This  text here,  and  the  selection, p.  275 ff., of the main  astrological sources, previously appeared  as the edition and historical commentary  of Alberto Magno, Speculum astronomiae, S. Caroti, M. Pereira, S. Zamponi eds., under the supervision of P. Zambelli, Pisa, Domus Galilaeana,  1977, to which the reader  is referred for variants,  and for a detailed list of the fifty-three Mss. with their respective contents  (pp. 95-175),  titles and attributions  (pp.  177-181),  as well as  ancient  editions  (pp.  183-188)  and compendiums{ pp. 189-193).
There is also a glossary (pp. 197-206) and a and  a  list  of  authors  and  incipits  of  astrological  works  quoted  in  the Speculum (pp. 209-210).
I need only mention here that the edition of the text was based on the two oldest Mss., indicated in the brief table below as Land P; in other  words  L, which is paleographically  datable  to the years 1260-1280 and therefore to the work's composition, and P which is approximately  a generation  later  (end of the  13th Century  or early  14th century). Since the two Mss. are entirely independent,  their agreement establishes the text.
After an analysis of all the Mss. (see below a short list of the complete series) based on fifteen sample passages, we had  supplied a collectio variorum  of four more recent  15th. Century Mss., two of which Cumont had already used for his partial edition (G and M), and two other which are in the same tradition of the older independent ones (B = P, A = L) although they partake  of the widespread  process  of contamination  common to  15th Century Mss.

English translation by C.S.F. Burnett, K. Lippincott, D. Pingree and P. Zambelli
SPECULUM   ASTRONOMIAE   (ENGLISH   TRANSLATION)

PROEM

On  account   of certain   books,   which  lack  the  essentials   of science  [and] which,   since  they  are  hostile  to  the  true  wisdom   (that  is,  Our  Lord  Jesus Christ   who  is  the  image  of  the  Father   and   [His]   wisdom,   by  whom   He [the  Father]   made  the  secular  world),   are  rightly  suspect   by the  lovers  of the  Catholic   Faith,   it  has  pleased   some  great  men  to  accuse   some  other books  which  are perhaps   innocent.   For,  since  many  of the  previously   mentioned  books  by pretending   to be concerned   with  astrology   disguise  necromancy,   they  cause  noble  books   written   on  the  same  [subject   (astrology)] to  be  contaminated     in  the  eyes  of  good  men,   and  render   them   offensive and  abominable.    Therefore,    a  certain   man  zealous   for  faith  and  philosophy,  [putting]   each  in its proper   place,  of course,  has  applied  his  mind  towards   making   a list  of both  types  of books,   showing  their  number,   titles, incipits  and  the contents   of each  in general,  and  who  their  authors   were,  so that   the  permitted    ones  might  be  separated    from  the  illicit  ones;   and  he undertook    to  speak  according   to  the  will of God.

CHAPTER  ONE

There  are two  great  wisdom's   and  each  is defined  by the name  of astronomy. The  first  of these   deals  with  [1]  the  science   of the  configuration of the  first  heaven;   and  with  the  nature of its motion about the  poles  of the equator   of day  [and  night];   and  with  the  heavens placed  beneath it, which are placed  on other  poles  away  from  the  first. These  are the  heavens   of the fixed  and  wandering   stars,  whose  configuration is like the  configuration of spheres   enclosing   one  another. It  also  deals  with  [2]  the  science  of drawing circles  on  them  [the  heavens], some  of which  are  equidistant from  the equator   [i.e.:  the  tropics] and  some  concentric   with  it, but  inclined  from  it [i.e.:  the  ecliptic]; and  others have  an  eccentric center [i.e.:  the  eccentric referents], and  some  are  small  circles  placed on  the  circumferences of the eccentrics [i.e.:  the  epicycles],   and  others   are  similarly   placed   above   the center  of the  [concentric] equator   by the  [same]   amount   [i.e.:  distance]   as the   eccentricity    of  the   centers    of  the   eccentrics    [is]   from   it [i.e.: the equants]. [3]  And   [the  first  wisdom   deals]   with  the  size  of  each  of them [i.e.:  the  circles]   and  its  distance   from  the  earth;   and  how  the  planets   are moved   by  the  motion   of  [their]   deferent   circles  and  the  motion   of  [their] bodies on the  [epicyclic]   circles; and  what  happens   to them  because   of the variation    of  [their]   position[  s],  so  that   there   are  invisible projections    of rays  and  mutual   eclipses   of the  sun  and  the  moon   and  the  other  planets. [4]  And  [it  deals]   with  their  [i.e.:  the  planets]    situation   on  the  [deferent] circle  of their  apogee[  s]  so  that  greater   distance   (elevation),   less  distance (depression), latitudinal   motion   in one  direction   (inflection)   and  in the  opposite  direction   (reflection)   happen   there;   and  with  [their  (the  planets)   being]  on  [their]   small  circle [ s]  [i.e.:  epicycles], so  that  direct   motion,   station[ s] and  retrogression   [ s] happen   there.  [5]  [It deals]  with their  situation with  respect   to  the  Sun  so  that  combustion,    being  under   the  rays,  rising, setting  and  also  haustoria    (that  is, being  to the  right  of the  Sun  in the  east and  of the  Moon   in the  west) occurs there.   [6]  Also  [it  deals]   with  measuring  the  size  of the  sphere  of the  earth,  both  how  much  is habitable and inhabitable, together   with  all [its]  parts   both  of land  and  of sea,  and  with the  length  of its  [i.e.:  the  earth's]    diameter;    [7]  also  [it  deals]   with  measuring  the  size  of the  bodies   of the  planets   and  the  stars,  which  was  made possible   by using  the  size  of the  earth  as their  common   means   of measure. [8]  And  [it deals]   with  their  distance   from  the  earth  according   to  the  size of its  [i.e.:  the  earth's]   diameter. [9 ] Moreover, [it is concerned]    with  de- scribing  the  accidents   which  happen   to  the  entire  earth  due  to the  alternation  of day  and  night caused by the  spinning  of the  [equatorial]    circle;  and with  the  ascensions    of  the  signs  in  direct   circles  (which   are  hemispheres [related   to]  the  equinoctial   line  [i.e.:  right  ascensions   D; and  in oblique  circles  (which  are  hemispheres    [made  relative  to]  the  climes  [i.e.:  oblique  ascensions]);    and  with  the  division  of those  climes  according   to the  increase of a day  [which  is]  longer  by the  amount   of half  an  equal  hour;   and  with the  length  of the  times  of day  and  night  in  each  clime.  [10]  Moreover,    [it deals]  with  the  different  summer   created   twice  during  the  year  by the  transit  of  the   Sun  passing   over  the  zenith   in  the  regions   lying  between   the equator   [of the  day  and  night]   and  the  end  of the  second   clime;  [11]  and with  the  description    of  the  places   beyond   the  climes,  many   of  which   are covered   by  the  sea  and  have   a  single  day   and,   similarly,   a  single  night [lasting]   longer  than   one  or  more  revolutions    of the  heavens   because   the sun  does   not   set  in  them   for  a  long  period   of  time,  nor  does   it  rise  for another   long  [period   of]  time,  until  one  arrives  at  [that  point]   beneath   the poles  about  which  the first heaven  is moved,  where  the whole  year  becomes one  day  together   with  its night.  This  is one  great  wisdom,   which,  as I said, is defined  by the  name  of astronomy,    and  it cannot   be contradicted,     save by someone   who  opposes   the  truth.

In this pdf
http://www.mediafire.com/download/vcuzytls20p5bis/Albertus+Magnus+-+The+Speculum+Astronomiae+%28English%29.pdf

Rabindranath Tagore


 Rabindranath Tagore

Where roads are made I lose my way.
In the wide water, in the blue sky there is no line of a track.
The pathway is hidden by the birds' wings, by the star-fires, by
the flowers of the wayfaring seasons.
And I ask my heart if its blood carries the wisdom of the unseen
way.

Από Chandogya Upanishad διαβάζουμε

 
 
Από Chandogya Upanishad διαβάζουμε
 
Now that light which shines above this heaven, higher than all, higher than everything, in the highest world, beyond which there are no other worlds, that is the same light which is within man.
— Chandogya Upanishad 3.13.7

Η συμβολική εδώ των ουρανών αντιστοιχεί με την διαφορετικότητα των στρωμάτων και δονήσεων της αστρικής σφαίρας της γης.
Μας εξηγεί πως και ακόμη και σε εκείνην την περίοδο που το κείμενο γράφτηκε και που η αστρική σφαίρα χαρακτηριζόταν από μια καθαρότητα, παρόλα αυτά το Θείο φως που κρύβεται μέσα στην ανθρώπινη καρδιά είναι κατά πολύ ανώτερο και ενδοξότερο.
Αλλά μένει να αποκαλυφθεί μιας και κείτεται αδρανές.

Υπάρχει ο άνθρωπος και ο κόσμος του (ουρανός) αλλά υπάρχει και η ύψιστη πραγματικότητα η οποία είναι πανομοιότυπη και μιας ίδιας ουσίας με το Brahman και η οποία ονομάζεται Ψυχή - Εαυτός Atman και αυτή κατοικεί μέσα στον άνθρωπο.
Αυτή είναι και η βάση της φιλοσοφίας της Vedanta.
Αυτή η Ψυχή - Πνεύμα Brahman - Atman είναι αυτό το οποίο αναπτύσσεται και αποκαλύπτεται σταδιακα μέσα από την διεργασία της μεταλλαγής για την οποία σας μιλάμε και εμείς.

Πιο κάτω διαβάζουμε :
Individual soul and the infinite Brahman is same, one's soul is God, Sandilya Vidya – Third Prapāṭhaka

Για αυτό σας μιλάμε για μια εναρμόνιση με το Φως μέσα από την ανάπτυξη της νέας ψυχής πνεύμα (Ρόδο της Καρδιάς) διότι μόνον αυτή είναι ομοούσια με αυτό και αντιστοιχεί με αυτό, η φυσική μας μορφή αν και γίνεται ένας μεγάλος βοηθός στην πορεία φθίνει και πεθαίνει. Είναι ο συμβολικός τάφος μέσα στα εμβλήματα της αλχημείας, στις εικόνες που ο μαθητής μπαίνει ζωντανός μέσα σε αυτόν.

This whole universe is Brahman. In tranquility, let one worship It, as Tajjalan (that from which he came forth, as that into which he will be dissolved, as that in which he breathes).
— Chandogya Upanishad 3.14.1

Η Θεϊκή πνοή, η ανάσα του Θεού η οποία εμφυσάτε μέσα μας, ο Λόγος ο οποίος γεννά και διαλύει.
Για αυτό και το Άγιο Πνεύμα στην ουσία μεταφέρει την Άγια Αναπνοή - Πνοή, η οποία είναι η αρχική εκκίνηση της νέας ζωής.
Όπως όταν γεννηθήκαμε η ζωή μέσα μας ξεκίνησε από μια δανεική ανάσα το ίδιο συμβαίνει και στην νέα ζωή, στον νέο άνθρωπο στο νέο μας σώμα και εκεί αυτή η αρχική ανάσα είναι μια χάρη και ένα δάνειο.

This is my Soul in the innermost heart, greater than the earth, greater than the aerial space, greater than these worlds. This Soul, this Self of mine is that Brahman.
— Chandogya Upanishad 3.14.3 - 3.14.4

Κατανοείται εδώ γιατί σας τόνιζα συνέχεια τα περί του ερμητικού κύκλου και όλα όσα αφορούσαν τον εξαγνισμό στην καρδιά;
Αυτά τα οποία σας λέω ή εξηγώ δεν είναι προϊόντα φαντασίας ή εφευρήματα αλλά μέρη και αντανακλάσεις της συμπαντικής φιλοσοφίας η οποία υπάρχει σε κάθε αυθεντικό αποκαλυπτικό κείμενο μέσα σε όλες τις αληθινές θρησκείες.
Θυμάστε πως εξηγούσαμε την καρδιά όσον αφορά την ψυχή η οποία αντιστοιχεί μέσα από το σώμα και τα ψυχικά ρευστά;
Αλλά για να μπορούν να συμβούν όλες αυτές οι αλλαγές δεν χρειάζεται μόνον η παραδοχή πως το πνεύμα κατοικεί μέσα μου αλλά και η ίδια η εργασία της μεταλλαγής.
Τι μας λέει το κείμενο πιο πάνω; μια μεγάλη σημαντική αλήθεια, πως η ψυχή μου στο πιο εσωτερικό μέρος της καρδιάς μου είναι το ανώτερο όλων πάνω σε αυτήν την γη γιατί είναι Πνεύμα.

The person that is seen in the eye,[107] that is the Atman (Soul, Self). The Atman is the immortal one, the fearless one, the Brahman.
— Chandogya Upanishad 4.15.1

The Upanishad asserts in verses 4.15.2 and 4.15.3 that the Atman is the "stronghold of love", the leader of love, and that it assembles and unites all that inspires love.[99][103] Those who find and realize the Atman, find and realize the Brahman, states the text

Το Ρόδο είναι αυτό το ίδιο η προσωποποίηση της αγάπης λόγω της ανώτερης καταγωγής του, αυτό γίνεται ο οδηγός και ο κατακτητής οδηγώντας μας προς την αναζήτηση του Αγίου Γκράαλ.
Μέσω της αναγέννησης της ψυχής αποκτιέται το Άγιο Δισκοπότηρο δηλαδή αποκτούμε αιώνια ζωή.
Αγάπη, ενότητα, εργασία (μάχη), έμπνευση, συνειδητοποίηση.

Indeed, he who knows the noblest and the best, becomes the noblest and the best.
— Chandogya Upanishad 5.1.1

Για αυτό και σας μιλάμε για Νου, για τον Συμπαντικό Νου ο οποίος είναι ο Ποιμάνδρης, και αυτός όπως θυμάστε στον ''Ποιμάνδρη'' δεν αποκαλύπτεται σε όλους... παρά στους αγνούς και τους καλούς...

That which is this finest essence, that the whole world has as its self. That is the truth. That is the self. In that way are you, Śvetaketu.
— Chandogya Upanishad, 6.8 - 6.16

He who speaks with excellence is one who speaks of Truth, therefore one must desire to understand[147] the Truth (Satya, सत्य),
He who Understands the Truth speaks the Truth, therefore one must desire to understand what is Understanding (Vijñana, विज्ञान),
He who Thinks understands Understanding, therefore one must desire to understand Thought (Mati, मति),
He who has Belief[148] is the one who Thinks, therefore one must desire to understand why one Believes (Śraddhā, श्रद्दधा),
He who Grows Forth[149] is the one who Believes, therefore one must desire to understand what yields Growing Forth (Nististhati, निस्तिष्ठति),
He who is Creatively Active is the one who Grows Forth, therefore one must desire to understand why one pursues Creative Activity (Krti, कृति),
He who experiences Joy for Oneself is the one who engages in Creative Activity, therefore one must desire to understand what is Joy (Sukham, सुखं),
Joy is a sense of Unlimitedness and Infinite potential within, therefore one must desire to understand what is Unlimitedness (Bhuman, भूमानं),
Unlimitedness is when one sees nothing else, hears nothing else, aware of nothing else,
when one is founded on its own greatness or not greatness at all,
when one is not established upon another,
when one's Soul, indeed, is this whole world,
when one understands this, one loves the Soul, delights in the Soul, revels in the Soul, rejoices in the Soul,
He who is thus autonomous (Svaraj, स्वराज्), it is he who has unlimited freedom in all the worlds.
He sees, thinks, understands and knows everything as his Self. This whole world is his Soul.
— Chandogya Upanishad 7.16-7.26

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

Ποιητική βραδιά με Γιώργο Ανδρεάνο & G.J.P Δευτέρα 11 Ιουλίου και ώρα 20:30 στο Έναστρον Βιβλιοκαφέ


Ποιητική βραδιά με 

Γιώργο Ανδρεάνο & G.J.P

Δευτέρα 11 Ιουλίου και ώρα 20:30

Μουσικά διαλείμματα από το φλάουτο του Γιώργου Ανδρεάνου

Είσοδος ελεύθερη

Έναστρον Βιβλιοκαφέ
Σόλωνος 101 Αθήνα Τηλ. 21 0382 8161
Κοντά στο Μετρό Πανεπιστήμιο

https://www.facebook.com/enastronbookstore
http://www.enastron.com.gr/bookstorecafe/

https://www.facebook.com/georgios.andreanos
https://www.facebook.com/DjGregoryAthens

Robert Fludd's Spiritual Task by Adam McLean


Robert Fludd's Spiritual Task by Adam McLean

Robert Fludd was one of the most important Rosicrucian commentators of the early decades of the seventeenth century. His name has been made known to many people in recent times, through the esoterically remarkable and artistically attractive engravings made by Theodor Pe Bry to illustrate his works, and which have been reprinted as illustrations in many popular books on the occult. However, Fludd's own writings remain obscure, very little being available in Print at present.

Over the period of about twenty years from 1617, Fludd issued - Utriusque Cosmi Historia a massive tome or collection of treatises), Anatomiae Amphitheatnun 1623, Philosophia Sacra 1626, Nedicina Catholics 1629, Integrum Morbum hlysterium 1631, Clavis Philosophae et Alchemiae 1633, and the Philosophia Moysaica 1638, and other smaller works - a vast body of writings of which regrettably only the Mosaical Philosophy was translated into English.
Locked up in the ponderous difficult Latin of these volumes, lies a vast system of ideas, a gathering together of the various fragments of esoteric wisdom, woven into an all embracing philosophical system.

Robed Fludds works are the encapsulation of the hermetic philosophy that lay at the heart of the Rosicrucian movement. He laid the philosophical foundations of an esoteric science in his great works, and it may well be that for our future spiritual development and evolution, we shall have to return again and encounter the breadth and depth of Flud's philosophical foundation of metaphysical science.
It is in this spirit that we issue this extract from the only major work of Fludd to be translated. Fludd's volumes are so vast, often being collections of various independent treatises under the one general plan or structure, that one suspects that it is most unlikely for any of them ever to be translated and reprinted in their entirety.
However, hopefully extracts will be translated and made available over the next years.


His life

Robert Fludd (1574 - 1637) was a child of the Elizabethan Age, with its freedom of thought and scholarship, and its impulse to explore and investigate the world. Little is known of his early life, except that he cam from a relatively well off family, being the son of Sir Thomas Fludd. He was given a good education which culminated in his attending,at age 18, St John's College, Oxford, where he obtained the, Master of Arts degree.

After completing his university studies, he went traveling around Europe, supporting himself by private tutoring.
These travels took him to, France, Spain, Italy and Germany, and when he returned in 1604 to live in London, he began to practice medicine.
His revolutionary medical opinions, for which he drew heavily from Paracelsus, took a while to be accepted by the establishment, but after an initial struggle he eventually achieved a high reputation as a healer. The practice. of healing was of prime import to him, and references to healing about throughout his works, and a large part of his output consisted of medical textbooks, expounding his particular philosophy and vision of the human organism.

Most of his works were published abroad in Oppenheim and Frankfurt, and he does not seem to have been well known in his own country.
He was remarkably open to new ideas, and performed numerous experiments with magnetic forces, investigated in great depth the dynamics of the human pulse, even inventing a weatherglass or barometer, and as an example of his openness, he was one of the first Physicians to access enthusiastically Wlilliam Harvey's discover of the circulation of the blood. 
Indeed Fludd exhibits in his writings a scientific curiosity and interest in the facts and ideas about the outer world, which in many ways complements the metaphysical basis to his thinking.
Fludd in this had his feet on the ground, and although he soared to great heights in his speculative philosophy, he remained rooted in reality. Little, however, is known of Fludd's life, of his acquaintances and contacts in the society of the time, and one can only speculate upon his connections with esoteric orders such as the Rosicrucians.

Robert Fludd Task

If we read between the lines of outer history, which rarely records the true forces and impulses working behind a particular era or individual, we have to come to see Robert Fludd as an essential part of the Rosicrucian movement. Though he denied being a member of the Brotherhood of the Rosy Cross, it is obvious, when we examine the impulse working through his writings, that he had some role to play in the weaving of the Rosicrucian wisdom into the outer world.

The Brotherhood of the Rosy Cross, emerged into the outer public sphere in 1614, through the publication of their manifestos, the Fama Fraternitatis in 1614, the Confessio in 1615, and the Mystery allegory, the Chymical Vedding of Christian Rosencreutz in 1616.
This Brotherhood revealed that they had achieved a synthesis of the sum total of esoteric Knowledge of the west into a coherent living philosophy, into which they sought to initiate the learned of Europe, and so transform the basis of society and raise man to a more noble condition, by revealing the full potentialities of his inner spiritual being.


In an outer sense, the Rosicrucian Movement of the early 17th century was linked with a particular political strategy, which sought to establish Bohemia, in the heart of Europe, as a center of enlightenment under the guidance of esoteric knowledge.
In 1611, Michael Maier the other great Rosicrucian apologist, came to London as an ambassador for the movement, which was at this time still unrevealed, and there he met with Robert Fludd.
What passed between these two great figures one cannot know, but it is surely of the greatest relevance that once the Rosicrucians had declared themselves, in 1614-1616, both Fludd and Maier simultaneously released vast volumes of their writings, almost on cue.

It seems unlikely that these vast works were written just before publication, indeed there are a number of internal references in Fludd's work, which suggest that some treatises in the History of the Macrocosm and Microcosm were written during his travels in Europe before 1604. Perhaps even then Fludd had made contact with the representatives of the Rosy Cross.


Both Fludd and Maier were set the task of unfolding to the outer world the philosophical basis of the esotericism of the Rosicrucians, and indeed much of Flud's work is an attempt to establish these ideas, by connecting them with the sayings of scripture and the established and respected ancient philosophers.
Perhaps Fludd's long, intricate, often repetitive statement of his ideas, comparing and contrasting with Biblical and classical references, should be seen not as long windedness and prolixity, but rather as his conscientious attempt to examine each idea he introduces from various facets and relating it to other writers and ideas.


Fludd was in no sense a popularizer. His works were for the learned of Europe. It was through enlightening the learned of Europe, and having them work together, that the Rosicrucians saw their movement having an effect on outer society. What fired the Rosicrucian Movement was the spiritual realization that without a new synthesis and outer expression of esoteric philosophy, the Mystery wisdom of the west which had been slowly gained over the centuries, would be entirely lost as an impulse in history.
Those who have studied the history of Science and Ideas will recognize the opening decades of the 17th century as the time when a certain philosophical step was taken, which transformed man's picture of the relation of his being to the cosmos. 

Part of this philosophical step was the establishment of the attitude of man as the Observer, standing outside of the processes in nature and the Cosmos, and it was upon this inner attitude, this step of separating oneself off from the living interrelationship of spiritual forces in the Cosmos, that was the foundation for the whole edifice of materialistic science. 
Thus at this time the Copernican picture of the Cosmos became accepted through the work of Kepler, which profoundly affected man's sense of his place in the scheme of things. Galileo pointed his telescope at the stars and saw only the physical body of the Cosmos, stripping it of its spiritual forces and beings, Descartes philosophically isolated man in his thinking from the Cosmic Intelligence.

Robed Fludd was profoundly aware of these forces that were working behind the outer realities of his day, preparing to cut man off from an awareness of the metaphysical. Thus he spiritually allied himself with the Rosicrucians and began to publish his vast tomes. His most important work was the History of Both Worlds - Of the Macrocosm and the Microcosm. 

Here he revealed in great detail the foundations of a spiritual science. Fludd tried to grasp in thought, ideas that could enable people to encounter the spiritual. He showed that in the idea of the Celestial Harmony, the Harmony of the Spheres, the inner structure of the Cosmos revealed the working of spiritual forces and beings, and if Man worked in his own realm to establish the forms of this Archetype, then he stood within his spiritual task, and his life and outer circumstances would take on this harmonious and creative spirit.

The world failed to respond to this spiritual impulse and Europe was plunged into the Thirty Years War. In Britain, puritanism cast a shadow over the freedom of thought and expression that had so characterized the early decades of the seventeenth century. However, Rosicrucianisn was not dead, but rather found new ways of working in the world, and in the works of Robert Fludd we have the encapsulation of a profound philosophy that still has its part to play in the evolution of the human soul. Rosicrucianism still exerts its influence today, and indeed has a special relevance to our present age, in that the impulse that gave rise to Rosicrucianism, and the forces that lead to the foundation of materialistic Science, both had their roots in the spiritual struggle that was worked out in the early seventeenth century.

This article was extracted from the Introduction by Adam McLean to the recently issued Mosaical Philosophy - Cabala by Robert Fludd, (Magnum Opus, Edinburgh 1979) From the The Hermetic Journal - Number 6, Winter 1979