Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Το Μέγα Μυστήριο Μελέτη του Σύμπαντος

 
Το Μέγα Μυστήριο Μελέτη του Σύμπαντος .... 

Βλέπουμε ένα από τα πιο γνωστά εμβλήματα από το βιβλίο 

''The Teachings of the Rosicrucians of the 16th and 17th Centuries''

Ανάμεσα στα άλλα έχει ένα μεγάλο χρυσό σταυρό ο οποίος γράφει στα Ελληνικά : 

στην μέση πάνω
Αγάπη
αριστερά Πίστις και δεξιά Ελπίς.

Κάτω δεξιά από τον σταυρό διαβάζουμε :

''Η διδασκαλία του Ιησού Χριστού υπερβαίνει την διδασκαλία όλων των Αγίων, και οι αδελφοί οι οποίοι διακατέχονται από το Πνεύμα του Θεού, βρίσκουν εκεί το μυστικό Μάννα και την Φιλοσοφική Λίθο.
Συμβαίνει, ωστόσο, ότι πολλοί άνθρωποι μόλις ακούνε το Ευαγγέλιο και την ομιλία του Σοφού, να μην αποκομίζουν καμία έμπνευση από αυτό.
Ως εκ τούτου, δεν κατέχουν το Πνεύμα του Χριστού.

Αλλά όποιος κατανοήσει τα λόγια του Χριστού και εξερευνά τα σοφά ρητά Του, πρέπει με αυτόν τον τρόπο να κατευθύνει ολόκληρη την ζωή του ώστε να γίνει σαν τον Χριστό και αυτός πλήρως.''

Επίσης πιο πάνω από την μέσα του σταυρού διαβάζουμε από αριστερά και δεξιά :

''Αυτός είναι ο Χρυσός Ρόδο και Σταυρός, κατασκευασμένος από καθαρό χρυσό, τον οποίον κάθε Αδελφός φοράει στο στήθος του.''

και κάτω στην μέση γράφει :

''Και εγώ θα σου δείξω μεγάλα και δυνατά πράγματα Ιερεμ.XXXIII''

History of Hermetic Philosophy Amsterdam The Netherlands

 

What is Western Esotericism?


From ancient gnosis to contemporary occulture

The term “Western esotericism” covers a wide spectrum of neglected currents in Western cultural history. As an umbrella term that intends to highlight connections and developments over a long period, from antiquity to the present day, esotericism includes phenomena as varied as Gnosticism, Hermetism, and Neoplatonic Theurgy, Astrology, Alchemy, and Natural Magic, Christian Kabbalah, Rosicrucianism, Christian Theosophy and Illuminism, the currents of modern Occultism, Spiritualism, Traditionalism, the New Age movement, Neopaganism, Ritual Magical groups, and a host of contemporary alternative spiritualities and forms of popular “occulture”. In short, esotericism cuts through established boundaries of religion, science, art, and philosophy. As an academic field of study, Western esotericism is therefore a highly interdisciplinary enterprise.
Religion, science, and rejected knowledge
At first sight, the only thing esoteric currents may appear to have in common is the experience of having been rejected by mainstream religious and academic institutions in the West. In other words, the study of western esotericism is largely concerned with those traditions and ideas that have lost the battle for hegemony in Western intellectual and cultural history. The polemical debates unleashed by the Protestant Reformation led to a sharp rejection of all theological positions that smacked of “paganism”. This included the “philosophical paganism” of the Hermetica and of neoplatonism. Moreover, much of what we now study under the rubric of medieval and early modern esotericism – including alchemy, astrology, and natural magic – was excluded from the intellectual canon in the wake of the scientific revolution. As a result, the study of such forms of non-normative religion and natural philosophy was largely left to amateurs, Romantics, nineteenth-century occultists, and their descendants up to the present time. “Western esotericism” as a scholarly category emerged from such processes of polemical rejection but also of apologetic recuperation.

The quest for higher knowledge
Western esotericism is typically associated with special forms of revelatory knowledge. Esoteric practitioners are found searching for personal and transformative higher knowledge in the form of revelations, spiritual insights, or gnosis. The attainment of gnosis has been associated with exalted visionary experiences, sometimes resulting in symbolic and mythical representations that have inspired provocative artistic and literary expressions. The quest for gnosis can take many forms, from contemplative practices and intense textual study, to elaborate theurgic rituals, to the sacramental ingestion of hallucinogenic substances in contemporary neoshamanic practices.

Secrecy, initiation, ritual
Esotericism may also involve practices of secrecy. Esoteric movements have given rise to a wide variety of initiatory societies that seek to conceal their inner doctrines and rituals from the gaze of profane outsiders. Contrary to popular belief, such groups are not usually driven by a desire to form secret social bonds and engage in conspiracies. Rather, in most cases the practice of secrecy tends to be concerned with the pedagogical function of initiations. Esoteric initiation rituals are aimed at inducing life-altering and transformative experiences in the practitioner, and are typically connected to the quest for higher knowledge about God, the self, and the world.

Magic never died…
The meanings and practices known as “magic” have shifted many times through history, but all of them remain central to the study of Western esotericism. In Hellenistic times, magical practice was a site of religious syncretism between early Christianity and Greek, Hebrew, Egyptian, or Chaldaean traditions. Among the neoplatonic philosophers, magic got associated with the practice of “theurgy” and its aspiration of bringing the soul in communion with the divine. Throughout the medieval period and the Renaissance, traditional magical doctrines and practices were adapted to a Christian environment, surviving despite the pressures of theological polemics. During the medieval and early modern period, magic was understood in a wide variety of ways. Next to its traditional associations with the agency of demons or angels, “natural magic” was connected with the pursuit of science and the manipulation of nature, while “astral” and “ceremonial” magic catered to philosophical, religious as well as medical needs. From post-Enlightenment and Romantic perspectives, magic is often associated with “enchanted” worldviews alternative to strict materialism. All these meanings have persisted to the present day through new mutations and adaptation to an ever-changing cultural environment. With the occult revival of the nineteenth century, esoteric groups such as the Hermetic Order of the Golden Dawn created new syntheses of magical practice which have inspired a constant supply of new groups and individuals. In the twenty-first century, magical practice is still very much alive and well, thriving in online communities and virtual worlds as much as in books and secret societies.

A unique opportunity
Western esotericism is a highly complex and intellectually challenging area of study. Scholars and students are asked to reconsider categories and narratives that are largely taken for granted in the established disciplines of the humanities. Studying the history of Western esotericism leads us to question and deconstruct the intellectual and religious canon by focusing on a wide range of figures, philosophies, movements and practices that occupy the contested margins of Western culture. Plunging into the unknown depths of esoteric discourses throughout history provides a unique opportunity to gain new perspectives on our common history and culture.

------- 

The Center for History of Hermetic Philosophy and Related Currents (HHP) is part of the Faculty of Humanities at the University of Amsterdam. We are committed to the highest standards of critical academic scholarship, independent of any worldview.


http://www.amsterdamhermetica.nl/esotericism-in-the-academy/ 

Aphorismi Urbigerani, Or Certain Rules, Clearly demonstrating the Three Infallible Ways of Preparing the Grand Elixir or Circulatum majus of the Philosophers..London, 1690.

 

Aphorismi Urbigerani

Having in our Travels fortuned to meet with some Persons of true Principles in Philosophy and Religion, we could not but embrace them and instruct them towards its farther Perfection, which cannot be attained without the true knowledge of our Celestial Art. by which comprehending all the Mystery of Mysteries, we learn also how to serve God in Faith and Truth.

And since we have no Obligation to any living Soul for time knowledge, we possess, having attained it all by the only Blessing of Almighty God on our Industry and Experiences being therefore at more liberty than those, who receive such a Favor from us, or some other Adept, 'tis our determination, whenever we meet with Persons so qualified, always to do the same.

I. The Hermetic Science consists only in the right knowledge of the first Matter of the Philosophers which is in the Mineral kingdom not yet determined by Nature. 

II. An undetermined Matter being the beginning of all Metals and Minerals, it follows,that as soon as any one shall be so happy, as to know and conceive it, he shall easily comprehend also their Natures, Qualities, and Properties.

III. Although some Persons, possessed with foolish Notions, dream, that the first Matter is to be found only in some particular places, at such and such times of the year, and by the Virtue of a Magical Magnet; yet we are most certain (according to our Divine Master Hermes) that, all these Suppositions being false, it is to be found every where, at all times and only by our Science. 

IV The Hermetic Art consists in the true Manipulation of our undetermined Subject, which before it can be brought to the highest degree of Perfection, must of necessity undergo all our Chymical Operations. 

V. Our Chymical Operations are these Amalgamation Sublimation,
Dissolution,Filtration, Cohobation, distillation, Separation, Reverberation, Imbibition, and Digestion. 

VI. When we call all these Operations ours, they are not all to be understood according to the common Operations of the Sophisters of Metals, whose Industry consists only in disguising of Subjects from their Form, and their Nature: but ours are really to transfigure our Subject, yet conserving its Nature, Quality, and Property. 

VII. This our Subject, after its having passed through all those artificial Operations, which always imitate Nature, is called the Philosophers Stone, or the fifth Essence of Metals, being compounded of the Essence of their four Elements.

The Mirror of the Heart by Baptiste Ensé


The Mirror of the Heart by Baptiste Ensé

“Happy are those who have purified their heart sufficiently so that it may serve as a mirror to Divinity, because Divinity itself will be a mirror to them.”

THROUGHOUT his many writings, Louis Claude de Saint-Martin invites us to clean our inner mirror constantly so as to rediscover its original purity. We always carry this mirror within ourselves, and for good reason since it refers to the soul or the heart of our being.
Soul or heart are two terms almost always used with little distinction in the Unknown Philosopher’s works, and in the discussion at hand, they seem to be synonymous. In The New Man, it is the heart that is, in effect, the mirror. “Happy are those who have purified their heart sufficiently so that it may serve as a mirror to Divinity.” In About the Spirit of Things, the mirror is the human soul. “The soul can only bear witness to God’s love and sacredness to the degree it has become a clean and clear mirror.”
With the heart or soul as a mirror, we are faced with a strange optical puzzle, and we need to understand its mechanisms if we wish to work on the heart’s purification or on polishing the secret mirror of our being, as the Unknown Philosopher advocated.

The two quotations above bring to light a real distinction between the initial source the mirror should reflect and the reflection of this very same source. We intend to analyze the relationship between the source, mirror, and reflection.

The Light of the Word

Our heart exists only because it was uttered by the Divine Word. How could the Grand Architect have done without Its great creative fire to give us life? The great Divine Word will forever remain God’s creativeinstrument. Consequently, it is also the “central and radical fire” of our being, in the etymological sense of the term, because radical comes from the Latin radix meaning “root.” The sacred fire of the Divine Word will forever be the eternal root of our being. Of course, it permanently utters the heart or mirror into existence but it doesn’t rest there; it desires to go “further.” The Divine Word seeks to manifest its reflection through the human mirror. And, having uttered our existence, this noble and Divine flame also became established in the sanctuary of our heart, there to communicate its light, life, and love.

Light radiates without impediments from the sacred flame when it burns calmly in our heart; Saint-Martin often likens the Divine fire of the Word to the “sanctuary fire,” while insisting on the profound dignity of this human mirror called upon to reflect on the grandeur of “infinite light.”
However, the Word not only communicates light, but life as well: “This ever present fire is the Divine spark that animates humans.” It is a living and life-giving force, a Divine impulse necessary for the generation of a reflection that is to emerge from our mirror when it is pure. As the Unknown Philosopher so concisely and marvelously explains, the “Word is the universal hymn of love.”

However, while this majestic Light of the Grand Architect is the incontestable Source the mirror is to reflect, it would be wrong to liken this mirror too much to a simple inert recipient, rigid and lacking activity.
On the contrary, the soul or heart is above all “the living sensation of their nature,” and just as gustatory cells taste and joyously recognize the most delicate of foods, so an irreproachable heart will experience the greatest joys of feeling the perpetually new nuances of the Supreme God’s love.
The original soul or heart is therefore a pure vase, living and transparent like a mirror, and capable of feeling and assimilating the rays of the Divine Word. It is the sacred sanctuary where this vital and luminous Source is carefully “prepared” before being refracted for its manifestation.

A Spiritual Reflection of God

The mirror is not the reflection. What is seen in the mirror is an image or reflection of the Source. The Grand Architect wanted to emanate the hosts of spiritual beings who are the mirrors. “They reflect the dazzling clarity of their Eternal Source and form like temples arranged in space within the greater immensity so that the immensity is filled with the Eternal’s praise and glory.”
The expression worth stressing here is: spiritual beings form temples, temples raised to the glory of God. This is the last link or final word of the story of our “optical mechanism.” The temple is the spiritual reflection, the luminous reflection of the Divine Source, and human beings are no exception to the rule. The reflection appearing in the mirror when it is pure is the temple or spiritual body of the soul, and its garment of light is fashioned after the image of God.

But how could this garment of the heart not be in the image of God, being after all, the pure reflection of the Divine Source? When it is seen as the manifestation of the Eternal’s glory, it takes on the name of glorious body or body of glory. Sometimes, Saint-Martin simply calls it spirit. So, in that sense, “the soul is the true heart of the spirit.”10 In other words, the heart, or soul, is truly the heart of the spiritual temple, the heart of the temple of light whose stones have been erected to the glory or in the image of the Grand Architect. It now calls for understanding the reasons why this spiritual temple should reflect the Divine Source perfectly, and why it is so necessary for this temple to be built in the exact image of God.

In the first place, it appears that Divinity does not go against the principle of revelation inherent in all beings. It aspires to reveal itself, to want to know itself, and it is because beings, like mirrors, reflect its image that it becomes conscious of itself. Here is the reason why human beings saw their original temple fashioned in the exact image of God. Here also is why it seems so necessary to make sure the mirror of the heart is pure if we wish to cooperate with the revealed plan, this “supreme plan that calls on us to assist God to know Itself in its creations and effects, and who can only do so by finding pure mirrors around It, on which It is able to see Its own rays reflected.”11 The integral and spiritual reflection that makes the mirror human allows God to not only become aware of Itself since he mirror sends back Its image, but also allows us to become conscious of God’s existence, since the human mirror projects or is clothed by this noble and majestic Divine image.

But there’s another reason that equally justifies the necessary accord between the spiritual temple and Divine Source. Moreover, Saint-Martin makes it one of the essential elements of the Tradition he set out to teach, and he explains it this way in The Ways of the Sages: “Humans exist only to prove that there is a Supreme Agent. They have been placed in the darkness of Creation only to confirm, through their own light, its existence, and to convince all those who have wanted to or would like to ignore it.”12
The idea no doubt disturbed the Unknown Philosopher’s contemporaries as such as it could clash with our thinking today. But the foregoing quotation was, after all, never intended to be divulged to the public; it was more cautiously meant for the Brothers of the Elus-Cohens, an organization in which Saint-Martin held a prominent position, as we know.

Who then were those who wanted to ignore the Supreme Agent’s existence? They were members of several classes of spiritual beings emanated before human beings who came to forget God’s existence through their wrong conduct, and whose spiritual healing had rightly been granted to the human soul.

Why did the Grand Architect place the human soul in the darkness of Creation, as the quotation suggests? To govern the universe in the name of the Grand Architect, by virtue of the powers invested in it by the Word, because the universe imprisons its first beings while remaining as the chosen instrument to ensure its healing. And so these first beings could have educated themselves about the nature of Divine Reality by contemplating the soul as God’s emissary or representative placed in the darkness of the Universe; by contemplating the glory of the luminous reflection which the mirror’s purity should have radiated; by contemplating the garment of light or original temple of a human being who was created to be a reduced image of God, a symbol, a testimony, copy, book, or living explanation of the Supreme God. This noble reflection, shining from within the human sanctuary, should have been proof of the entire Divine Tradition. And so it is not only about an ideal for our soul, but about its original mission, and it is certainly the reason why the Unknown Philosopher wrote in his Green Book that ''The most beautiful state of the soul is when she best represents the source from which she descended.”13

An Unfortunate Opaqueness

But what happened to make the human soul turn away so brutally from its mission? It was no doubt endowed with considerable powers, strength, and privileges because it was nothing less than the Word of God, which it was called upon to manifest in the universe.

However the soul was also given free will. It had choice. Instead of basing all its joy and power on the light of the Word that burnt in its heart, the soul enjoyed another light, an adulterous light of a kind for which it was not created. This adulterous light is matter, animated and illuminated by the Sun, planets, and a myriad number of stars, and whose function had been solemnly entrusted. It is not that matter is bad in itself. God gave it as an instrument of healing. The false ideas born from the material world prove to be the dangers for the heart: pride, avarice, envy, anger, and all those things that keep us mercilessly riveted to the vanity of this world.

The heart was created as a dwelling of God and Its vitalizing Word exclusively. After the Fall it became the place of our cold and illusory ideas, and our exaggerated fascinations. These illusions have so absorbed our hearts that they have tarnished the mirror completely and even smothered the flame or sacred light of the Divine Word.

The consequences are certainly not an act of arbitrary divine punishment. They are perfectly natural when the luminous Source is violently suppressed, when the mirror is tarnished until it is opaque. Isn’t it natural that the reflection becomes blurred as well and ends up even disappearing?
Without the capacities of the temple of light, how could the soul honor its mission? How could it honor its God and represent It in the world? “If you extinguish the human soul or if you let it glaze over through inaction, it has no God anymore and there is no more God in the universe.”14

Purgatory of the Heart

For the dull heart to rediscover its lost activity and manifest anew the beautiful reflection of God, it must allow the eternal flame of the Divine Word within to be rekindled. There is no alternative. Each person will understand how much true humility is required here because the soul is too weak to decide by itself the conditions or even the time of the noble flame’s resurrection. Each will also understand how much the Grand Architect remains as absolute Master of all initiation. Who other than It would have the strength to re-ignite the Divine Flame? Certainly not the soul, paralyzed through spiritual inactivity.

Nevertheless, the “wick” can always be found in the depths of the heart, even though “extinguished,” and we were given prayer to implore the divine warmth to embrace it anew, to earnestly ask that the soul be initiated for always into the sweetness of the Divine Fire which contains all.

We read in Man of Desire what God seems to be saying to the loving heart: “Whosoever desires to love me, I shall ignite a fire in their heart having all the intensity of the Sun; and their whole being will become resplented with the light.15 Certainly this promise allows us to glimpse great hopes, but the old personality and its indomitable illusions are again an obstacle to the manifestation of the resplendent light. For this reason the fire of the Word will be reborn slowly and gradually with wisdom among the debris and innumerable obstacles of our heart. Cooperating in the purification of the inner mirror also means accepting that the sacred fire of the Word itself will consume the smallest traces of the old personality so that from its ashes, a new one is born.

Cooperating in the purification of the inner mirror means accepting theurgical action in the original sense of the word (Theos, God; our gia, work). Theurgy is the work of God—the central and internal work which takes place in the heart of our being and which is the operative action of God. It has nothing to do with superficial and ostentatious practices of bad repute. This is why certain warnings given to the new candidate are sometimes more serious. “Woe to one who does not construct the spiritual temple on the solid foundation of the heart in constant self sacrifice and purification by the sacred fire.”
The theurgical fire of the Word must sweep everything away in its path: pride, avarice, envy, laziness…everything, including anger. It will empty the heart of everything that is not of God because the Action of this Divine Fire, as we have understood, is supposed to be cleansing and painful before becoming the luminous, calm, and joyous Source that the cleaned mirror will reflect.

Reading Saint-Martin suggests that prayer is the most efficient means Divine Action has of accomplishing its task, and with it the hope of seeing the transparency of our heart manifest the new and longed-for edifice.

We only have prayer left, of course, but we also have study, the will to perfect ourselves, and the encouragements gained from the works of the Unknown Philosopher: “You must be the mirror of the Eternal. Yes, the mirror and the active reflection of God’s love.17

Footnotes:

Please Note: All quotations in this article are extracts from the works of Louis Claude de Saint-Martin.
1
Saint-Martin, Louis Claude de. The New Man (Le Tremblay, France: Diffusion Rosicrucienne, 1992) § 36.
2
—. Of the Spirit of Things, vol. I (Le Tremblay, France: Diffusion Rosicrucienne, 1993) “False arguments taken from nature, etc.”, p. 98.
3
—. The Ministry of Man the Spirit, (Le Tremblay, France: Diffusion Rosicrucienne, 1992) p. 327.
4
The New Man, op. cit, § 11.
5
The Ministry of Man the Spirit, op. cit., “Of the Word,” p. 343
6
—. The natural table of correspondences which exist God, humanity and the universe (Le Tremblay, France: Diffusion Rosicrucienne, 2001) p. 314.
7
The Ministry of Man the Spirit, op. cit., “Of the Word,” p. 408
8
—. Of the Spirit of Things, vol. II, (Le Tremblay, France: Diffusion
Rosicrucienne,1993) “Key of the head, key of the soul,” p. 78.
9
—. Man of Desire (Paris, France: Editions du Rocher, 1979) § 132.
10
Of the Spirit of Things, vol. II, op. cit., “Key of the head, key of the soul,” p. 78.
11
Of the Spirit of Things, vol. I, op. cit., “Of the Spirit of Mirrors, etc.”, p. 44.
12
—. The Ways of the Sages, posthumous works (Le Tremblay, France: Diffusion Rosicrucienne, 2000) p. 16.
13
—. My Green Book (Paris, France: Cariscript, 1991) § 154.
14
Man of Desire, op. cit. 12
15
Ibid., § 198.
16
—. My historical and philosophical portrait (Paris, France: Julliard, 1961) § 427.
17
The New Man, op. cit., § 28

From Pantacle No. 4 2004

Kabbalah. A Very Short Introduction Joseph Dan Oxford University Press, USA




Kabbalah. A Very Short Introduction Joseph Dan Oxford University Press, USA

Our libraries contain many hundreds of works of kabbalah, printed or still in manuscript form. And, beside these, there are thousands of works—collections of sermons, ethical treatises, and commentaries on the scriptures and the Talmud—that use a little or more kabbalistic terminologies and ideas. 
As a result, there is hardly a Jewish idea that cannot be described as “kabbalistic” with some justification, as most of these ideas are found in works that use kabbalistic terminology. 
How can one distinguish between a traditional Jewish ethical norm and a kabbalistic one? Today, it often seems that designating an idea as “kabbalistic” makes it more welcome to outsiders than if it were described as “Jewish.” The main work of the medieval kabbalah, the book Zohar, contains 1,400 pages that deal with every conceivable subject. There is nothing that cannot be confirmed by a quotation from the Zohar.

Meditation and Kabbalah By Aryeh Kaplan


Meditation and Kabbalah By Aryeh Kaplan
 
Containing Relevant Texts from The Grellter Hekhalot, Textbook of the Merkava School The works of Abraham Abulafia Joseph Gikatalia's Glltes of Light The Glltes of Holiness Gate of the Holy Spirit, Textbook of the Lurianic School Hasidic Classics

The practical Kabbalah, on the other hand, was a kind of white magic, dealing with the use of techniques that could evoke supernatural powers. It involved the use of divine names and incantations, amulets and talismans, as well as chiromancy, physiognomy and astrology.
Many theoretical Kabbalists, led by the Ari, frowned on the use of such techniques, labeling them as dangerous and spiritually demeaning. As a result, only a very small number of texts have survived at all, mostly in manuscript form, and only a handful of the most innocuous of these have been published.

The path of the emotions also plays an important role in the
systems of the Kabbalists.

A path combining the intellect and emotions is the path of love, described in detail by the leading philosopher, Rabbi Moses Maimonides (1135-1204). He writes that when a person deeply contemplates on God, thinking of His mighty deeds and wondrous creations, he becomes profoundly aware of His wisdom, and is brought to a passionate love for God He speaks of a level of love called Cheshek (passion), where the emotion is so intense that every thought is exciusively engaged with its object. This love for God can be so intense that the soul can literally be drawn out of the body by it, and this is what occurs when a saint dies by the "Kiss of God." This is considered to be one of the highest possible levels of enlightenment, usually attained only at very advanced age.

One reason why so little is known about the various systems of Kabbalah meditation is that all of this literature is in Hebrew, and it has never been accurately translated. Since most of these methods are no longer practiced, the vocabulary associated with them has also been forgotten. So great is this confusion that even the very Hebrew word for meditation is not generally known. This has even led to the use of the wrong term in an article on the subject in a major Judaic encyclopedia.
Once a basic vocabulary is established, however, one can gain an appreciation of how often meditation is discussed in classical texts, particularly in the Kabbalistic classics.

Byzantine and post-Byzantine Alchemy: Principles, Influences and Effects


Byzantine and post-Byzantine Alchemy: Principles, Influences and Effects
 
Υπάρχει η δυνατότητα για όποιον ενδιαφέρετε να μετατρέψω τις πιο κάτω πέντε εργασίες σε pdf και να του τις δώσω, βέβαια είναι στα Αγγλικά.

Προέρχοντε από το :

5TH INTERNATIONAL CONFERENCE OF THE EUROPEAN SOCIETY FOR THE HISTORY OF SCIENCE
SCIENTIFIC COSMOPOLITANISM AND LOCAL CULTURES: RELIGIONS, IDEOLOGIES, SOCIETIES

ATHENS, 1-3 NOVEMBER 2012

Edited by
Gianna Katsiampoura
Logo designed by
Nefeli Papaioannou
Published by
National Hellenic Research Foundation/Institute of Historical Research/ Section of Neohellenic Research/ Programme of History, Philosophy and Didactics of Science and Technology

Και το μέρος :

Byzantine and post-Byzantine Alchemy: Principles, Influences and Effects

Organizers
Gianna Katsiampoura
National Hellenic Research Foundation, Athens, Greece
Jennifer Rampling
Cambridge University, Cambridge, UK
Rémi Franckowiak
Université des Sciences et Technologies de Lille, Lille, France

Historical research has traced the first written documents of alchemy back in the 3rd century AD. From the 1st to the 4th centuries, alchemical practice develops itself into an art of metallic transmutation and two distinct alchemical “schools” seem to emerge: the one, represented by Ostanes, is still based on the practical knowledge of craftsmen, blacksmiths and dyers, although a shift is being accomplished from “chrysosis” (giving to a base metal the appearance of gold) to “chrysopoeia” (transforming a base metal to gold); the other, represented by Zosimos and Maria the Jewess, assumes a religious, Gnostic orientation, putting the emphasis on the elaboration of distillation techniques. 
The period of Byzantium is a turning point, not only because there are many commentators of the ancient alchemical texts, but for the attempt, during the 10th century, to collect these texts and to articulate them in a coherent corpus, the surviving manuscript copies of which comprising, to our days, the main evidence for the emergence and the historical development of Greek alchemy.
During the last decades, historians have shown that from the Renaissance onwards a field of knowledge concerning chemical phenomena begun to crystallize itself and to be differentiated from traditional “chrysopoeia”, in the sense that it implies more an experimental research of how physical bodies are composed or decomposed than a quest for the proper process of metallic transmutation.
We may denote this field of knowledge by the term “Chymistry”.
Key role in the articulation of chymistry played a kind of occultism which has developed at the end of the 15th century in Florence by Marsiglio Ficino and Giovanni Pico della Mirandola. 
What we may call “Renaissance Occultism” is the outcome of piecing together the fragments of many different ancient and medieval traditions. The whole construction, though, is a consistent one, aiming at the knowledge of nature in terms of becoming, and thus at the unfolding of the occult life of God, who permeates nature and is regarded as an emanative cause, tending, more and more, to be an immanent cause. Chymistry seems to emerge when this occultism gives an epistemic horizon to the late medieval, and especially Geberian, alchemy, in a way that henceforth the empirical knowledge of substances’ properties and “natural principles” has to be developed into the theoretical knowledge of material transformations.

1.
John Kanaboutzes’ Commentary on Dionysios of Halikarnassos: A Perception of Alchemy in a Fifteenth-Century Greek Text
2.
Remi Franckowiak, Athanasius Rhetor: a Greek in Paris, a Priest in Alchemy
3.
Vangelis Koutalis, Cosmopoiesis as a Chymical Process: Jean d'Espagnet's Enchiridion Physicae Restitutae and its Translation in Greek by Anastasios Papavassilopoulos
4.
Georgios Papadopoulos, Chemical Medicine in 16th and 17th c. Europe: Remarks on Local, Religious and Ideological Connections
5.
Gianna Katsiampoura, Byzantine and post-Byzantine Alchemy: a Research Project in Progress

The X-Files S10E01


The X-Files S10E01

- Μώλντερ, τι σχεδιάζεις;

Τα πλοκάμια φτάνουν πίσω στον τελευταίο αιώνα, μα αναστελλόταν μέχρι να γίνουν κάποιες νίκες σε Ιαπωνία και Ευρώπη, και ο Ψυχρός Πόλεμος να βοηθήσει ώστε οι πολιτικές κι οι οικονομικές συνθήκες να ωριμάσουν ώστε να εκτελεστεί το σχέδιο.
Μια συνομωσία μεγαλύτερη και πιο μυστική από το Σχέδιο Μανχάταν.
Περισσότερο προσβλητική και απόμακρη.
Μόλις είχαμε νικήσει την Γερμανία και μια νέα απειλή εμφανίστηκε στους ουρανούς πάνω από την Αμερική, που ελκύθηκε στη Γη από την τελευταία απειλή εξαφάνισης: την βόμβα υδρογόνου.
Εκρήξεις που ενεργούσαν ως μετατροπείς σήματος, ελκύοντας εξωγήινες μορφές ζωής μέσω σκουλικοτρυπών, σε διαστημόπλοια που αξιοποιούσαν την ηλεκτρομαγνητική πρόωση.
Εξελιγμένα εξωγήινα είδη μας επισκέφτηκαν, ανήσυχα για την ανθρωπότητα και την απειλή αυτο-εξαφάνισής μας, προβλέποντας την εξολόθρευσή μας μέσω της αυτοθυσίας τους.
Οι πτώσεις στο Ρόσγουελ. Πιο σημαντικά, μέρη όπως των Αζτέκων.
Οι παγκόσμιοι ηγέτες υπέγραφαν συμφωνίες διεξάγοντας επιστημονικές μελέτες εξωγήινης τεχνολογίας και βιοχημείας.
Απόρρητες μελέτες έγιναν σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις όπως η S4, η λίμνη Γκρουμ, η Wright-Patterson και η Dulce, με εξαγωγή εξωγήινου ιστού.
Μετά έγιναν πειράματα σε ανυποψίαστους ανθρώπους-πειραματόζωα σε καλοστημένες απαγωγές με σκάφη που αξιοποιούσαν εξωγήινη τεχνολογία που ανακτήθηκε από τα πεσμένα σκάφη, συμπεριλαμβάνοντας ανθρώπινο υβριδισμό μέσω γενετικών αλλαγών και εξαναγκαστικών εμφυτεύσεων εξωγήινων εμβρύων.

Γιατί να κάνει κάτι τέτοιο και να λέει ψέματα... η κυβέρνησή μας;

Η κυβέρνησή σου το βλέπει ως ένα απλό θέμα, ως ζήτημα πολιτικής.
Τα πειράματα στο Τασκίτζι στους μαύρους άνδρες στο 1930, η Ενριέτα Λακς.

- Τι προσπαθούν να κάνουν; - Αυτό μας λείπει.

Μα δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε...Μια κυβέρνηση να κρύβει, να διαψεύδει, εξωγήινη τεχνολογία για 70 χρόνια με το κόστος της ανθρώπινης ζωής και της ανθρωπότητας στον πλανήτη.
Την οδηγεί όχι μόνο η εταιρική απληστία αλλά ένας πιο σκοτεινός σκοπός.
Η κατάληψη της Αμερικής. Και μετά, ολόκληρου του κόσμου, με κάθε μέσο, όσο βίαιο...ή απάνθρωπο, ή αποδοτικό.
Από σφοδρές ξηρασίες, από μετεωρολογικούς πολέμους που διεξάγονται μυστικά με εναέριους μολυντές και ηλεκτρομαγνητικά κύματα υψηλών υψομέτρων, σε μια κατάσταση αέναου πολέμου για την δημιουργία σεναρίων προβλήματος-αντίδρασης-λύσης για να αποσπάσει, να εξαγριώσει να υποδουλώσει τους Αμερικάνους στην πατρίδα με εργαλεία όπως ο Πατριωτικός Νόμος και ο Νόμος Εξουσιοδότησης Εθνικής Άμυνας, που συντέμνουν το Σύνταγμα στο όνομα της εθνικής ασφάλειας.
Η στρατιωτικοποήση των αστυνομικών δυνάμεων σε πόλεις σ'όλες τις ΗΠΑ.
Η δημιουργία στρατοπέδων-φυλακών από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εκτάκτων Αναγκών χωρίς δηλωθέντα σκοπό.
Η εταιρική ανάληψη του ελέγχου της τροφής των φαρμάκων και της φροντίδας υγείας, ακόμα και του στρατού, με κρυφές ατζέντες, να παχύνουν, αποβλακώσουν, αρρωστήσουν, ελέγξουν τον πληθυσμό που είναι ήδη απορροφημένος στο καταναλωτισμό.
Σας προτρέπω να ψωνίζετε περισσότερο.
Μια κυβέρνηση που παγιδεύει τα τηλέφωνα, συγκεντρώνει τα δεδομένα σου και παρακολουθεί τις κινήσεις σου ατιμώρητη.
Που προετοιμάζεται να τα χρησιμοποιήσει όλα αυτά εναντίον σου όταν επιτεθεί και η τελική κατάληψη ξεκινήσει.
Η κατάληψη της Αμερικής.
Από μια καλολαδωμένη και εξοπλισμένη πολυεθνική ομάδα που θα αποδεκατίσουν, θα σκοτώσου και θα υποτάξουν.
- Συμβαίνει όσο καθόμαστε εδώ.
- Συμβαίνει παντού τριγύρω μας.
- Η αναπόφευκτη συνέχεια.
- Πιθανόν να ξεκινήσει κάποια Παρασκευή.
Οι τράπεζες θα ανακοινώσουν μια δράση ασφαλείας που υποχρεώνει τους ΗΥ τους να τεθούν εκτός όλο το ΣΚ.
- Το ηλεκτρονικό χρήμα θα εξαφανιστεί.
- Θα κλέψουν απλά τα χρήματα;
Πυροδότηση ηλεκτρομαγνητικών βομβών που θα αχρηστεύσουν όλα μας τα δίκτυα.
Που θα φανεί σαν επίθεση από τρομοκράτες ή την Ρωσία.
Ή μια "εξωγήινη" εισβολή με εξωγήινα ΕΔΟ που υπάρχουν και χρησιμοποιούνται ήδη.
Μια εισβολή εξωγήινων στις ΗΠΑ. Το δοκίμασαν οι Ρώσοι το 1947.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Δεν ανακάλυψα εγώ την Αμερική

 
Δεν ανακάλυψα εγώ την Αμερική

Θα πρέπει να διευκρινίσω για άλλη μια φορά και είναι πολύ σημαντικό αυτό να το κατανοήσετε μιας και εξηγεί και όλη μου την σκέψη αλλά και το έργο το οποίο έχω σαν άνθρωπος.

Δεν εφηύρα ούτε κατασκεύασα καμία διδασκαλία ή σύστημα ιδεών, όλη μου η διαδρομή και ανάπτυξη βασίζεται πάνω σε συγκεκριμένες βασικές οριογραμμές, έναν πυρήνα μιας εσωτερικής διδασκαλίας η οποία είναι χριστοκεντρική και συνεπώς ερμητική και η οποία στην σημερινή της μορφή μας δίνεται μέσα από μια ροδοσταυρική σύγχρονη διάσταση.

Η παράδοση αυτή λειτουργεί μέσα στον χρόνο μέσω μιας αλυσίδας γνωστικών αδελφοτήτων.
Όταν μια αδελφότητα επιτελέσει το έργο που της έχει δοθεί αποσύρετε και μια άλλη έρχεται σε ύπαρξη στην συνέχεια, γιατί οι πνευματικές απελευθερωτικές ωθήσεις από τα ανώτερα πεδία δεν πρέπει ποτέ να σταματούν να επιδρούν ακόμη και μέσα στα πιο σκοτεινά μέρη αυτού του κόσμου.

Συνεπώς αυτά τα οποία σας λέω, πάντοτε έρχονται σε συμφωνία με αυτήν την διδασκαλία και εγώ δεν είμαι παρά ένας απλός εργάτης αυτής.

Για αυτό και όταν μου ζητηθεί από κάποιον να του δείξω, να του αποδείξω την ορθότητα αυτών των οποίων λέω μπορώ άνετα να το κάνω την κάθε στιγμή.

Δεν είμαι φαντασιόπληκτος ούτε ανακάλυψα όπως ισχυρίζονται  άλλοι την Αμερική, βεβαίως και αυτό είναι απόλυτα αναγνωρίσιμο έχω ένα δικό μου προσωπικό λόγο ο οποίος είναι και το αποτέλεσμα της εσωτερικής μου εργασίας και κατανόησις στα τελευταία αυτά 30 χρόνια.

Όπως σοφά διάβασα πρόσφατα στα βιβλία τα οποία μελετώ και μελετώ ξανά και ξανά και τα οποία είναι και η βάση όλης μου της γνώσης εκεί αναγράφεται  το εξής :

''Ένας οδηγός, βοηθός της ανθρωπότητας μοιάζει με εκείνον τον άνθρωπο ο οποίος έχει επισκεφτεί πριν από εσάς το μέρος στο οποίο εσείς επιθυμείτε να πάτε και λόγω αυτής του της εμπειρίας μπορεί να σας βοηθηθεί αφάνταστα.''

Επίσης μου είναι λίγο δύσκολο να σας το εξηγήσω με λίγα λόγια αλλά δεν πρέπει να συγχέουμε τον λόγο με τον δημιουργικό λόγο.

Ο πρώτος έχει σχέση με την διάνοια και την ικανότητα του Εγώ να συλλάβει την ίδια του την ουσία και συνεπώς μας είναι απόλυτα χρήσιμος.

Ο δημιουργικός λόγος μας βοηθά στην διάλυση αυτής της μαζεμένης κατανόησης και καλλιέργειας χρόνων και ταυτόχρονα μέσω αυτού μια νέα συνείδηση εκδηλώνετε.

Με λίγα λόγια η κατανόηση της φύσης μας, η γνώση του εαυτού, μας βοηθά και στην διάλυση του.
Για αυτό και υπάρχουν και πρεσβύτεροι αδελφοί και οδηγοί και εργάτες του φωτός για να μπορούν μέσα από τον δημιουργικό λόγο να εκφράζουν τις ανώτερες δυνάμεις σε αυτό το πεδίο ζωής, μέσα από το αναγεννημένο τους σύστημα, εκείνην την στιγμή όταν επικαλούνται αυτές τις δυνάμεις μέσα στην ιερότητα ενός ναού, όλο τους το σώμα αλλά κυρίως τα μάτια, τα χέρια και η ομιλία μετασχηματίζουν και ακτινοβολούν αυτές τις ανώτερες δυνάμεις για όλους εμάς, αλλά προσέξτε το αυτό, στο ανάλογο πεδίο εργασίας στο οποίο βρισκόμαστε, γιατί αυτή η διεργασία έχει επτά βασικά επίπεδα μέσα από τα οποία ένας υποψήφιος εργάζεται πάνω σε διαφορετικούς στόχους και συνεπώς μέσα από διαφορετικές συχνότητες ακτινοβολιών.

Όταν ένας μαθητής εισέρχεται για πρώτη φορά μέσα σε ένα γνωστικό πεδίο ακτινοβολίας εκείνην την στιγμή έρχεται σε επαφή με την πρώτη ακτίνα του Αγίου Πνεύματος η οποία λειτουργεί απρόσωπα και στην ουσία επιθυμεί να αφυπνίσει το πρωταρχικό άτομο σπινθήρα του Πνεύματος από τον βαθύ του ύπνο. 

Όταν αυτό μέσα από μια χρονική διεργασία συμβεί, τότε μπορεί ένας μαθητής εσωτερικά να προχωρήσει σε μια επόμενη διαδικασία που έχει σαν στόχο μια μακροχρόνια σωματική προπαρασκευή, η οποία θα του επιφέρει και μια ουσιαστική αυτογνωσία ώστε να μπορέσει να επεξεργαστεί τις ποιότητες και τις αδυναμίες που υπάρχουν μέσα στην δική του προσωπική φύση.
Μόνον όταν αυτό συμβεί θα μπορέσει να περάσει σε ένα επόμενο στάδιο μιας αναγκαίας συντριβής και αυτό θυσίας του εγώ.

Στην πνευματική επιστήμη μιλάμε για την απόλυτη αναγκαιότητα της αυτοπαράδοσης μέσα στο Πνεύμα, αλλά αν δεν έχουμε γνωρίσει την ίδια μας την φύση τότε τι μπορούμε να παραδώσουμε;
Εδώ θυμηθείτε τα πολύ δυνατά λόγια :

''Όχι το θέλημα μου αλλά το θέλημα σου να γίνει'' 

Αυτή είναι και η παράδοση του εγώ στον Χριστό μέσα μας, γιατί μέσω της αυτογνωσίας και του εξαγνισμού, μέσω μιας αγνής καρδιάς και κεφαλής η Ποιμανδρική συνείδηση κατακλύζει τον μαθητή όχι μόνον του αποκαλύπτει όλην την γνώση αλλά τον προστατεύει ταυτόχρονα από τον κάθε κίνδυνο.

Η βαθειά μας επιθυμία είναι να βαδίσετε και εσείς αυτόν τον δρόμο προς το Μυστήριο του Γολγοθά ώστε την κατάλληλη στιγμή να επέλθει και η αναγέννηση εξ ύδατος και Πνεύματος και για εσάς ώστε να ακούσετε και εσείς τα μαγικά λόγια του Χριστού, 

''Εγώ πάω τώρα στον οίκο του πατρός μου ο οποίος έχει πολλά δωμάτια, πάω για να ετοιμάσω και για εσάς ένα ώστε εκεί που θα είμαι εγώ να είστε και εσείς.''

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Η Γνώση στην σημερινή της εκδήλωση του J. van Rijkenborgh




Η Γνώση στην σημερινή της εκδήλωση του J. van Rijkenborgh

Μια κατάσταση συνείδησης είναι μια ηλεκτρομαγνητική κατάσταση.
Η συνείδηση μας αποτελείται από επτά κέντρα γεμάτα με μαγνητικό ρευστό, με αστρικό ρευστό, που βρίσκονται στο ιερό της κεφαλής στις επτά εγκεφαλικές κοιλότητες.
Διατρέφονται με την διαδικασία της αναπνοής του μαγνητικού συστήματος στον εγκέφαλό μας ο οποίος έλκει το αστρικό ρευστό από το διακοσμικό μαγνητικό πεδίο. Συνεπώς, η δική σας κατάσταση συνείδησης εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την ποιότητα και τις δράσεις στο διακοσμικό μαγνητικό πεδίο γύρω σας.
Έτσι γίνεται σαφές με πιο τρόπο έρχονται σε ύπαρξη νέες περίοδοι.
Οι αλλαγές μέσα μας προκαλούνται από τις αλλαγές στο διακοσμικό πεδίο γύρω μας και επιφέρουν σχεδόν άμεσα αλλαγές στην εκδηλωμένη ζωή.

Το διακοσμικό μαγνητικό πεδίο αποτελείται από δώδεκα ρεύματα που εκδηλώνονται και σε εμάς και υπόκεινται σε ένα σχέδιο που εκδηλώνεται σε μια χρονική περίοδο. Αυτά τα δώδεκα ρεύματα υπόκεινται ελέγχονται από άλλα ισχυρότερα μαγνητικά ρεύματα.
Υπάρχουν πολλά μαγνητικά συστήματα που αλλληλεπιδρούν. ισχυρότερα ή ασθενέστερα.
Το μαγνητικό πεδίο που φέρνει σε πραγμάτωση τον κόσμο μας αναπτύσσει μια σειρά περιόδων και μια πορεία μέσα στον χρόνο και τον χώρο μέσω της ανθρωπότητας. 

Βέβαια η πορεία αυτή μέσα στον χώρο και τον χρόνο δεν αποφασίζεται από τον άνθρωπο. Όλα είναι αποφασισμένα από πριν (το Θεϊκό σχέδιο εξέλιξις πρέπει να πραγματοποιηθεί).
Οτιδήποτε υπάρχει στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο προβάλλεται στον εγκέφαλο μας και εκδηλώνεται σαν συνείδηση και αυτή η συνείδηση μας παρακινεί σε μια εκδήλωση ζωής.

Για αυτό ως προς την φύση είμαστε εντελώς κατευθυνόμενοι.
Ο άνθρωπος είναι μέρος μιας μαγνητικής διαδικασίας και μέρος ενός μεγάλου σώματος έτσι μια ανάπτυξη έρχεται και μια ανάπτυξη φεύγει.
Όμως έχουμε την δυνατότητα μέσα στον χώρο και τον χρόνο της πρόσβασις σε ένα άλλο διαφορετικό μαγνητικό πεδίο αυτό της Γνώσης.
Όταν συνδεόμαστε με αυτό το νέο πεδίο ζούμε από αυτό και αναλαμβάνουμε ταυτόχρονα μια αναγκαστική πορεία μέσα σε αυτό μέσα στο οποίο θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε συμφωνία με τους νόμους αυτού του μαγνητικού πεδίου.
Για αυτό και εκείνην την στιγμή μια σοβαρή επιλογή από εμάς είναι μιας βαρύνουσας σημασίας.
Συνοψίζοντας προσδιορίζουμε πως αυτήν την στιγμή υπάρχουν δύο εντελώς διαφορετικά μαγνητικά πεδία τα οποία δρουν ταυτόχρονα μέσα στον κόσμο μας και για αυτό εμφανίζονται σήμερα και δυο διαφορετικές ομάδες ανθρώπων οι οποίες διαφέρουν κατά πολύ μέσα από τις σωματικές τους προδιαθέσεις και τις ηθικές και πνευματικές τους καταστάσεις και ζωή.

Αυτά τα δύο μαγνητικά πεδία που υπάρχουν μέσα στην φυσική μας τάξη έχουν αρχίσει ήδη να αποχωρίζονται το ένα το άλλο για αυτό και πρέπει να προσανατολίσουμε τον εαυτό μας σε αυτήν την μεγάλη και ένδοξη στιγμή μέσα από μια νέα στάση ζωής.
Πρέπει να αποκτήσουμε συνείδηση της νέας περιόδου και μόνον μια λύση υπάρχει για εμάς όχι μέσα από θεωρητικολογία αλλά μέσα από μια αναγκαιότητα ζωής. 

Απόσπασμα από το βιβλίο :
Η Γνώση στην σημερινή της εκδήλωση του J. van Rijkenborgh
Κεφάλαιο 1
Η κατάσταση συνείδησης είναι και κατάσταση ζωής.
Rozekruis Pers Harlem Holland


Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

The Expanse S01E05.




The Expanse S01E05.

Οι Γήινοι περπατάνε έξω στο φως, αναπνέουν καθαρό αέρα, κοιτάζουν πάνω στον μπλε ουρανό,
και βλέπουν κάτι που τους δίνει ελπίδα.

Και τι κάνουν;

Προσπερνούν αυτό το φως ...
Προσπερνούν το μπλε του ουρανού ...
Βλέπουν τα αστέρια, και σκέφτονται: «Είναι δικά μας».

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016

Ερμητικός Κύκλος Δευτέρα 11 Ιαν. και ώρα 19:00 @ Έναστρον Βιβλιοκαφέ


Ερμητικός Κύκλος Δευτέρα 11 Ιαν. και ώρα 19:00 @ Έναστρον Βιβλιοκαφέ

Με ιδιαίτερη χαρά συνεχίζουμε και αυτόν τον χρόνο τον ''Ερμητικό Κύκλο'' μέσα στον οποίον παρουσιάζουμε συστηματικά τα βασικά σημεία ενός από τα σημαντικότερα κείμενα του ερμητικού σώματος τον ''Ποιμάνδρη''.

Ένα μέρος από τα βιβλία που αποδίδονται στον Ερμή Τρισμέγιστο είναι μιας τεράστια γνωστικής αξίας και για αυτό τον λόγω και η ερμητική φιλοσοφία είναι η βάση των δυτικών μυστηρίων.

Η τρίτη μας συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στην μικρή αίθουσα του :

Έναστρον Βιβλιοκαφέ Σόλωνος 101

Την Δευτέρα 11 Ιανουαρίου και ώρα 19:00.

Η κάθε βραδιά θα είναι μιας διάρκειας τριών ωρών και θα ζητείται μια μικρή συμβολική συνδρομή 3 ευρώ σαν ανταπόδοση για την εργασία του ομιλητή η οποία θα επιστρέφει πάλι πίσω μέσα από ιδιαίτερα δώρα από τον ομιλητή μετά από τέσσερις παρουσίες.

Ελπίζω να υπάρξει συμμετοχή και ανταπόκριση αλλά και η κατανόηση της βαρύτητας του κειμένου και η σημαντικότητα της γνώσης που αυτό μας προσφέρει.

Η αναγκαιότητα της αλλαγής είναι επιτακτική και πλήρως απαραίτητη, αλλά προϋποθέτει το δικό σας προσωπικό έργο, εξεγερθείτε.

''Εν τούτοις η αθάνατη ψυχή και η Ερμητική της συνείδηση αυτή η νέα και μεγαλειώδης κατάσταση ζωής δεν έρχεται παρά μόνον στους ευσεβείς, τους καλούς, τους αγνούς και τους φιλεύσπλαχνους σε αυτούς οι οποίοι ζουν μια ευλαβική ζωή.
Αυτές οι αλλαγές δεν έρχονται τυχαία θα πρέπει να κατακτηθούν μέσα από έναν συνεχόμενο αγώνα μέσα σε αυτήν την υλική φύση.
Για αυτό και μια αυθεντική Σχολή Μυστηρίων συνεχόμενα σας καλεί σε ένα εξαγνισμό ολόκληρου του όντος σας ούτως ώστε μέσα από αυτήν την ελάττωση του Εγώ η νέα ψυχή να γεννηθεί και να ωριμάσει.
Αυτή η ανάπτυξη της ψυχής τελειώνει με τον Ποιμάνδρη, μέσα από την δημιουργία μιας εστίας σύνδεσης μεταξύ της ψυχής και του πνεύματος.
Τότε ο Ποιμάνδρης γίνετε μια βοήθεια για τον μαθητή.
Αυτή η σύνδεση είναι μιας μοναδικής σημασίας για την πνευματική μας ανάπτυξη γιατί τότε θα μπορέσουμε να τα αναγνωρίσουμε και να τα μάθουμε όλα προσευχόμενοι μέσα από πράξεις αγάπης προς τον Πατέρα Όλης της Ζωής.''

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

Όλα είναι μάτριξ μια επαναλαμβανόμενη βλακεία



Όλα είναι μάτριξ μια επαναλαμβανόμενη βλακεία 

Ακούω συχνά σήμερα από πολλούς ανθρώπους εκτός από αυτήν την αστειότητα ''όλα είναι μάτριξ'' χωρίς καν να γνωρίζουν την μετάφραση της λέξις το εξής νέο τσιτάτο ''Αυτή είναι μια βιωματική κατάσταση'' και φυσικά δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω.
Αλλά το εγώ μας μας παίζει πολλά παιχνίδια μέσα από τις λέξεις και τις έννοιες για να μας μπερδέψει ώστε να υπάρξει αδράνεια και μηδέν εργασία.

Κάθε Γνωστική Σχολή Μυστηρίων φέρει κάθε μαθητή στην αρχή ενώπιον μιας ολοκληρωμένης γραπτής και προφορικής διδασκαλίας, μεθοδολογίας μέσα από την οποία μια ανθρωπολογία και μια κοσμολογία αναπτύσσετε καθώς και μια αποτύπωση όλης της διεργασίας της πορείας του μαθητή προς τον επιθυμητό στόχο που είναι η αναγέννηση της ψυχής.

Αυτή η στοιχειώδης απαίτηση ονομάζεται λογικό ηθική αποδοχή, λογική γιατί πρέπει να κατανοηθεί πλήρως από το Εγώ το οποίο έχει φτάσει βέβαια σε ένα στάδιο ωριμότητας αλλά ταυτόχρονα να αγγιχτεί μέσα στον Ρόδο της Καρδιάς, μέσα στον πρωταρχικό Πνευματικό Σπινθήρα για να μπορέσει η αρχή της εργασίας της αφύπνισης της εικόνας του Νέου Ανθρώπου να επιτευχθεί.
Το δεύτερο άγγιγμα μέσα στην καρδιά είναι μιας πολύ ιδιαίτερης και μαγικής φύσης.

Αυτή η αρχική παρέμβαση του Φωτός μέσα μας γίνεται για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον μοναδικό μας στόχο σαν ανθρώπινες υπάρξεις αλλά και το πως με πια μεθοδολογία αυτό θα επιτευχθεί.
Για αυτό και χρειάζεται μια μεγάλη μελέτη των κειμένων, πολύ θετική σκέψη μέσα μας η οποία θα τα επεξεργάζεται όλα αυτά αλλά και φυσικά η συζήτηση με τους πρεσβύτερους αδερφούς οι οποίοι μπορούν ανιδιοτελώς και με αγάπη να μας μεταδώσουν την εμπειρία τους.

Κατά αυτόν τον τρόπο γνωρίζουμε κατά που να βηματίσουμε τι να επεξεργαστούμε, τι να αποφύγουμε, σε τι πρέπει να εστιαστούμε ώστε να περάσουμε σε δράση να το βιώσουμε δηλαδή να το ζήσουμε μέσα στον βίο μας στην ζωή μας για να το κάνουμε εμπειρία εσωτερικά που σημαίνει μια εσωτερική ανάπτυξη, μια κατάκτηση.
Αλλά αυτό έρχεται μετά.

Αν και ο Σωκράτης παρομοίαζε την ψυχή σαν ένα μεγάλο και άγριο άλογο εγώ θα την ευτελίσω με την εικόνα ενός αυτοκινήτου και ενός ανθρώπου που επιθυμεί να μάθει να οδηγήσει αυτό το αυτοκίνητο.
Τι κάνει αυτός αρχικά; Μπαίνει μέσα και πειραματίζεται πατώντας γκάζι και όποιον πάρει ο χάρος για να το κάνει βίωμα; Η φυσική κατάληξη στην καλύτερη θα είναι μια σύγκρουση με τον σκουπιδοτενεκέ την γειτονιάς.

Όχι πηγαίνει σε μια σχολή οδηγών για να μάθει πως λειτουργεί ένα αυτοκίνητο καθώς και ποιον σκοπό παίζουν τα μέλη του αλλά ταυτόχρονα αν έχει κάποιον καλό φίλο και έμπιστο οδηγό του ζητάει να του δείξει τα βασικά.
Βέβαια αν είσαστε η ενσάρκωση του Μότσαρτ και στα τέσσερα σας χρόνια γράφεται και παίζετε μουσική τότε δεκτό θα έρθουμε εμείς να σας συμβουλευτούμε και να σας ακούσουμε, γιατί όλες αυτές οι εσωτερικές μας διεργασίες και κατακτήσεις γίνανε μετά από πολλά πολλά χρόνια και μέσα από μεγάλες θυσίες και προσπάθειες.

Η νέα ψυχή δεν θα πέσει από τον ουρανό, όχι θα πρέπει να ανοικοδομηθεί με φόβο και τρόμο και πολύ ιδρώτα και αγώνα.
Όπως γράφεται και για εμάς συμβουλευτικά και συμβολικά και μυστικά στις Ιερές γραφές ''εγώ κάνω έργα τα λόγια μου και μιλάω μέσα από αυτά'' γιατί μόνον αυτά μπορούν να μας δώσουν μια ασφαλή εικόνα και μια ουσιαστική συσχέτιση μορφής και περιεχομένου.

Γιατί στην διαρκή καθημερινότητα μας έχουμε δει πολλούς ψεύτο γκουρού να λένε μεγάλα και εντυπωσιακά λόγια αλλά η ζωή τους να διακατέχεται από μια ανομία και μια τραγικότητα.
Βιώστε ναι αλλά μελετήστε κατανοήστε επεξεργαστείτε σωστά και τότε ναι, δράστε.



Μatrix = Μήτρα
ένα περιβάλλον ή υλικό στο οποίο αναπτύσσεται κάτι, ένα περιβάλλον υλικό ή δομή

from Latin mātrīx (“dam, womb”), from māter (“mother”)

From the Latin word for womb (in turn from mater or mother), a matrix is either the intercellular substance of a tissue, the material in which a fossil is embedded, or a mold from which a relief surface is made in printing or phonograph manufacturing.

Μακάριος ο άνθρωπος που υπομένει πειρασμό Ιακώβου Κεφ. 1

 
Ιακώβου Κεφ. 1

12. Μακάριος ο άνθρωπος που υπομένει πειρασμό· επειδή, αφού δοκιμαστεί, θα πάρει το στεφάνι τής ζωής, το οποίο ο Κύριος υποσχέθηκε σ' αυτούς που τον αγαπούν.
13. Κανένας, όταν πειράζεται, ας μη λέει ότι: Από τον Θεό πειράζομαι· επειδή, ο Θεός είναι απείραστος κακών, κι αυτός δεν πειράζει κανέναν.
14. Πειράζεται, όμως, κάθε ένας, από τη δική του επιθυμία, καθώς παρασύρεται και δελεάζεται.
15. Έπειτα, η επιθυμία, αφού συλλάβει, γεννάει την αμαρτία· και η αμαρτία, μόλις εκτελεστεί, γεννάει τον θάνατο.
16. Μη πλανιέστε, αδελφοί μου αγαπητοί·
17. κάθε αγαθή δόση, και κάθε τέλειο δώρημα, είναι από πάνω, το οποίο κατεβαίνει από τον Πατέρα των φώτων, στον οποίο δεν υπάρχει αλλοίωση ή σκιά μεταβολής.
18. Από τη δική του θέληση μας γέννησε διαμέσου τού λόγου τής αλήθειας, για να είμαστε εμείς κάποια απαρχή των κτισμάτων του.
19. Λοιπόν, αδελφοί μου αγαπητοί, ας είναι κάθε άνθρωπος γρήγορος στο να ακούει, αργός στο να μιλάει, αργός σε οργή·
20. επειδή, η οργή τού ανθρώπου δεν εργάζεται τη δικαιοσύνη τού Θεού.
21. Γι' αυτό, αφού απορρίψετε κάθε ρυπαρότητα και περίσσεια κακίας, δεχθείτε με πραότητα τον λόγο που φυτεύθηκε μέσα σας, αυτόν που μπορεί να σώσει τις ψυχές σας.
22. Γίνεστε δε εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας.
23. Επειδή, αν κάποιος είναι ακροατής τού λόγου, και όχι εκτελεστής, αυτός μοιάζει με έναν άνθρωπο, που κοιτάζει το φυσικό του πρόσωπο μέσα σε καθρέφτη·
24. επειδή, κοίταξε τον εαυτό του, και αναχώρησε, κι αμέσως λησμόνησε ποιος ήταν.
25. Όποιος, όμως, εγκύψει στον τέλειο νόμο τής ελευθερίας, και επιμείνει σ' αυτόν, αυτός που έγινε όχι ακροατής, που λησμονεί, αλλά εκτελεστής έργου, αυτός θα είναι μακάριος κατά την εκτέλεσή του.
26. Αν κάποιος ανάμεσά σας νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινώνει τη γλώσσα του, αλλά εξαπατάει την καρδιά του, η θρησκεία του είναι μάταιη.
27. Θρησκεία καθαρή και χωρίς ψεγάδι μπροστά στον Θεό και Πατέρα είναι τούτη: Να επισκέπτεται τους ορφανούς και τις χήρες στη θλίψη τους, και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο.
Ιακώβου Κεφ. 1 (Σ. Φίλος)

Όποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει.


Όποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει

Μόνον η τραγικότητα του βίου μπορεί να καταστεί ικανή να σας βγάλει από αυτόν τον αιώνιο λήθαργο που η αυτοσυντήρηση και η ιδιοτέλεια του Εγώ σας έχουν σπρώξει, όμηρο μέσα σε μια τεράστια φούσκα εξαπάτησης.

Για αυτό και οι δικές μου οι ευχές δεν χαϊδεύουν τον πισινό σας ούτε σας γλύφουν με ωραία και απαλά λογάκια λέγοντας σας πόσο σημαντικοί και εξυψωμένοι είσαστε, γιατί εμείς σας μιλάμε με ειλικρίνεια και όχι υστεροβουλία, δεν πουλάμε τίποτα και δεν είμαστε απολύτως τίποτα.

Εμείς τονίζουμε και ευχόμαστε σε σας αυτήν την πολύτιμη τραγικότητα της συνειδητοποίησης της ύπαρξης όταν αυτή κατανοεί βαθειά την γύμνια της και σαν φυσική συνέπεια τον ένα και μοναδικό της στόχο.

Αυτή είναι και η μαγική θύελλα μέσα στην φαινομενική προστασία του σπιτιού μας που το συνταράσσει συθέμελα.
Αυτός είναι και ο πρώτος χαρμόσυνος πόνος και ήχος της νέας γέννησης μέσα από το υγρό σκοτάδι της αδράνειας και του ατερμάτιστου.

Όποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει.

Asclepius fragment

Asclepius fragment

"Or are you ignorant, Asclepius, that Egypt is (the) image of heaven? Moreover, it is the dwelling place of heaven and all the forces that are in heaven. If it is proper for us to speak the truth, our land is (the) temple of the world. 
And it is proper for you not to be ignorant that a time will come in it (our land, when) Egyptians will seem to have served the divinity in vain, and all their activity in their religion will be despised. 
For all divinity will leave Egypt, and will flee upward to heaven. And Egypt will be widowed; it will be abandoned by the gods. 
For foreigners will come into Egypt, and they will rule it. Egypt! Moreover, Egyptians will be prohibited from worshipping God. Furthermore, they will come into the ultimate punishment, especially whoever among them is found worshipping (and) honoring God.

Asclepius : Translated by James Brashler, Peter A. Dirkse, and Douglas M. Parrott

Blavatsky and Hermes and Hermes


Blavatsky and Hermes

In her books Isis Unveiled and The Secret Doctrine, Blavatsky refers to Hermes on at least sixty pages. In fact, Hermes occupies a prominent position in all the early Theosophical teachings. We already saw, in the opening citation of this chapter, that the hermetic philosophy is proposed as the only key to knowledge of the inner essence of things........

The archaic wisdom primarily presented by Blavatsky that everything contains consciousness and there is therefore no “dead” matter was a cry in the materialistic wilderness in those days. With broad agreement, Blavatsky quotes Hermes in another fragment from Stobaeus:
So Hermes says, the Thrice-Greatest Trismegistus: “O’ my son, matter becomes; earlier she was; for matter is the vehicle of the becoming. Becoming is the activity of the not yet created Deity.
After the matter has been endowed with the germ of becoming, she is born, for the creative force models her according to the ideal forms. Matter not yet brought forth has no form; she becomes, when she is put into motion.”......................

The Poimandres, the first treatise of the Corpus Hermeticum, made an especially deep impression on Blavatsky, and she refers to it many times:
In the “Book of Hermes” Poimandres appears to Hermes, the oldest and the most spiritual of the Logoi of the western continent, in the shape of a fiery Dragon of “Light, Fire, and Flame.” Poimandres, the personified “Divine Thought,” says: “The Light is me, I am the Nous, I am thy God, and I am far older than the human principle which escapes from the shadow…”

From  : Jacob Slavenburg - The Hermetic Link

Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας


Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας

Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας.

Ο πρώτος οδηγεί μετά από μια μακριά και επίμονη διεργασία μεταλλαγής σε νέα ζωή έξω από τον τροχό της ζωής και του θανάτου.

Ο δεύτερος προσφέρει όλες τις χαρές και τις λύπες στον υπέρμετρο βαθμό τους και ένα εισιτήριο παραμονής σε αυτό το επίπεδο ζωής μέσα από μια επόμενη ενσάρκωση αλλά σε ένα απερίγραφτα ζοφερό μελλοντικό αποκαλυπτικό κόσμο, που Στάινερ συμβολικά τον χαρακτηρίζει σαν ''Ο πόλεμος όλων εναντίων όλων'' !

Εγώ έχω ήδη επιλέξει.

Divine Love reveals itself in the silence of the heart - Η Θεϊκή Αγάπη αποκαλύπτεται μέσα στη σιωπή της καρδιάς


Η Θεϊκή Αγάπη αποκαλύπτεται μέσα στη σιωπή της καρδιάς

In the Perfect Sermon, Hermes, Asclepius, Tat, and Ammon gather together in the temple room:
When Ammon too had come within the holy place, and when the sacred group of four was now complete with piety and with God's goodly presence to them, sunk in fit silence reverently, their souls and minds pendent on Hermes' lips, thus Love Divine began to speak.
When Hermes son, Tat, asks the meaning of this, he teaches him that the Divine Love reveals itself in the silence of the heart.

Είναι μια αναφορά που κάνει ο Jacob Slavenburg στο ογκώδες βιβλίο του The Hermetic Link αλλά το επέλεξα γιατί στο τέλος μιλάει για αυτό το οποίο τονίζουμε συνέχεια στον ερμητικό κύκλο και μπορεί να φανεί πως το κάνουμε από υπερβολή αλλά δεν είναι έτσι γιατί όντως η Θεϊκή Αγάπη αποκαλύπτεται μέσα στην σιωπή μιας εξαγνισμένης καρδιάς, πριν βδομάδες είχα εξηγήσει τι σημαίνει αυτή η σιωπή.

Lapis quern honorant philosophi “the stone of which the philosophers speak


Lapis quern honorant philosophi “the stone of which the philosophers speak

Lapis philosophorum occurs in works attributed to Raymund Lully (1234-1315), and in those of Amoldus de Villa Nova (1240-1314). Probably it was used earlier; it appears in various mediaeval works of uncertain age or doubtful authenticity; e.g. in the Clavis Majoris Sapientiœ attributed to Artefius or Artesius, whose date has been put by some c1130. 

In some of these also we find lapis philosophicus, I. philosophi­calis.
But the earlier works (e.g. the mediaeval Latin De Investigatione Perfecti Magisterii), passing as translated from Geber (Abu Musa Ja’far al-Sufi), usually refer to it simply as Lapis “the Stone,” or noster lapis “our stone.” Albertus Magnus (1205-82), who doubted the transmutation of metals, refers to it as lapis quern philosophi laudant ubique, “the stone which the philosophers everywhere laud,” and lapis quern honorant philosophi. 

It is thus possible that philosophorum originated later, as an identifying adjunct to lapis, as if “the Stone, of which all the philosophers speak,” “the Stone of the philosophers,” and that the descriptive phrase grew at length into a specific name or title............
There is likewise a reference to philosophorum acetum in two versions of a text datable on internal evidence to the mid­ thirteenth century.
Forms such as these, and the use of philosophi to mean “alchemists” in the Clavi s maioris sapienti ae, go back to the use by writers in Greek of (φιλόσοσφος) “philosopher” with special reference to alchemical practitioners; this was widespread from late antiquity onwards.


Alchemical specialties could, then, be labelled as philosophorum in early texts, and they continued to be so labelled: hence, for instance, the title of the fourteenth-century Rosarius philosophorum attributed to Amau de Vilanova and the requirement in that work that a process take place per mensem philosophorum idest per.XL. dies, and hence also the reference to mercurius philosophorum in another text extant in a fourteenth-century manuscript.


From a note on lapis philosophicus and some other medieval names of the philosophers’ stone By John Considine

Athanasius Kircher





Athanasius Kircher

Ο Kircher πίστευε πως ο πολυθεϊσμός των αρχαίων ήταν μια παρεξήγηση των πολλαπλών όψεων του Ήλιου και της Σελήνης.
Εδώ μας παρουσιάζει κατά αυτόν τις αντιστοιχίες για την κάθε Θεότητα με την ανάλογη δρώσα ενεργητική ή παθητική δύναμη.


Kircher believed that the ancient polytheism was a misunderstanding of the multiple facets of the Sun and the Moon.
Here we are presenting in this correspondences to each Deity with the appropriate going concern active or passive power

The Essenes


The Essenes

The Essenes were a Jewish movement living in various settlements throughout  Palestine between the second century b.c. and a.d.  66–70. They are not named in the NT, but it is possible that *John the Baptist was acquainted with some of them living in the Judean wilderness. The Essenes are known from ancient Greek and Latin sources and likely also from the Hebrew and Aramaic *Dead Sea Scrolls. These sources reveal overlapping but distinct practices and beliefs within the Essene movement and significant points of contact with the emerging Jesus movement.

1. Sources from Antiquity.

References to sources in this article are conflated for convenience but with the understanding that the Es- senes are portrayed and nuanced differently in the various texts, which in turn were influenced by the particular  locations and  interests of both  authors and  audiences  (Jewish or  Roman)  and  their  ac- quaintanceship with different kinds of Essenes (cf. selective emphases in the four Gospel accounts). The external, Greek and Latin sources are more focused in the external distinctives such as celibacy and the community  of goods while revealing little or  no knowledge of calendar, messianism and apocalypticism issues addressed  in  the  DSS. The external sources also betray an intrigue in the more mundane details of body and dress for example, the wearing of white robes, the avoidance of spitting, and specific procedures for toileting (Josephus, J.W.  2.123, 129,147-149).
1.1. External, Classical Sources: Philo, Pliny, Jo­ sephus. In addition to being mentioned in Hippoly- tus, Dio Chrysostom, Hegesippus, Hippolytus, Por- phyry, Solinum  and  Epiphanius,  the  Essenes are treated  by a handful of first-century a.d.  writers. Philo, an Alexandrian Jewish philosopher, wrote the oldest extant descriptions of the Essenes in That Every Good Person Is Free (Prob. 75-91), Hypothetica (Hypoth. 11.1-18) and On the Contemplative Life, por- traying the Essenes in light of his own philosophic and ethical ideals.
For the Roman Pliny, the Essenes were a curios- ity, a “throng of refugees” located near Engedi and the “lake of Asphalt” and remarkable for having only palm trees for company and for having “no women” and “no money” (Nat. 5.15.73).
A Jewish historian  writing for a Roman audi- ence, *Josephus effectively conformed the Essenes to a Hellenistic ideal in his selective descriptions found mainly in Jewish War (J.W. 2.119-161), Jewish Antiq- uities (Ant. 18.18-22) and Life (Life 9-12).
1.2. Internal,  Sectarian  Sources: Dead  Sea Scrolls. Although aspects of the Yaḥad (“commu- nity”) in the sectarian DSS have variously been identified with the *Sadducees, Zealots, *Pharisees and even Judeo-Christians, the Yaḥad most resembles the “Essenes” known from the classical sources.
Some, but  not  all, from  the  Yaḥad settled  at Qumran.  For  example, the  Damascus Document (CD) refers to “camps” comp0sed of married people and children, while the descriptions of community life in the Rule of the Community  (1QS) suggest a male, celibate community.

2. Communities of Essenes.

2.1. Multiple Groups and Locations. Numbered at more than four thousand  (Philo, Prob. 75; Jose- phus, Ant. 18.20), Essenes were variously reported as living near the Dead Sea (Pliny, Nat. 5.15.73), avoid- ing cities but living in villages (Philo, Prob. 76), living in many cities and towns (Josephus, J.W. 2.124), and living in “camps” with a minimum of ten members (CD-A XII, 22—XIII, 2; cf. 1QS VI, 1-8). Josephus knew of Jerusalem’s “Gate of the Essenes” (J.W. 5.145).
2.2.  Essenes and  the  Early  Jesus  Movement. G. Brooke has noted that the branch of educated, ur- ban Qumran Essenes originally from *Jerusalem in- sisted on priestly purity, protected sacred space and practiced a “hardline” legal interpretation.  In con- trast, Jesus and his followers were lower middle class, from small towns, and practiced an open *table fel- lowship. Yet, similar conversational tensions may be found (see 3.2 below). For example, the sectarians were in dispute with a group that they called the “Flattery-Seekers,” “Shoddy-Wall-Builders” or “White- Washers” (CD-A I, 18-19; VIII, 12-13; CD-B XIX, 24-25), most likely the Pharisees (cf. Mt 23:27-28).
2.3. Essenes and Outsiders. In Matthew, “I have not come to bring peace, but a sword” (Mt 10:34) is in tension with “All who take the sword will perish by the sword” (Mt 26:52; cf. Mk 14:43-52; Lk 22:47-53; Jn 18:2-12). The classical sources present the Essenes as “servants of peace” (Josephus, J.W. 2.135),  not making weapons of war (Philo, Prob. 78), attending to strangers, and providing them with clothing and other essentials (Josephus, J.W. 2.132). During initia- tion they swore both to “do no harm to anyone” and to “hate the wicked” (Josephus, J.W. 2.139, 142). Yet, Essenes were  said  to  carry  arms  for  protection against brigands (Josephus, J.W. 2.125), and a certain “John the Essene” presumably carried arms in his role as commander (Josephus, J.W. 2.567; 3.11).
Jesus’ followers were told to love their enemies, blessing instead of cursing them (Mt 5:43-48; Lk 6:27-
36). In the Rule of the Community of the Yaḥad the “children of light” were to hate the “children of darkness” (1QS I, 9-10), cursing those “foreordained to Belial” (1QS II, 4-9), while concealing their hatred for the “Men of the Pit” until the day of vengeance (1QS IX, 17-23). In the meantime, while they awaited the divinely initiated  eschatological *judgment (1QM; 1QpHab V, 3-5), they were not to return evil for evil, but instead were to pursue others only for good (1QS X, 17-20).
The Aramaic Genesis is presented as laying hands on the Egyptian king for healing and as teaching Egyptians the knowledge of “goodness, wisdom, and righteousness” (1QapGen ar XIX, 23-25; XX, 21-29; cf. Jesus healing Israel’s ene- mies in Mt 8:5-13; 15:21-28).

3. Essene Practices and Beliefs.

3.1. Initiation,  Table  Fellowship,  Swearing of Oaths. The probationary period for entry into the sect lasted between two and three years; initiation involved testing of character and, at the end of vari- ous stages, the transfer of property, the taking of oaths  and  participation  in  pure  meals and  pure drink (Josephus, J.W.  2.137-138; cf. 1QS VI, 13-23). The Essenes practiced a closed table fellowship; pre- sumably visitors or new probationers ate separately (cf. table fellowship in Mk 2:16-17; 14:12-26). Swear- ing of oaths was prohibited except upon admission to sect (Josephus, J.W. 2.135,  139;  Philo, Prob. 84; CD-A XV, 5-12; 1QS V, 8-11; cf. Mt 5:33-37; 23:16-22).
3.2. Alternative Ways of Living as Priestly, Torah­ abiding Jews. Some have suggested that the Ara- maicizing of the Hebrew “doers” (ʿosim) of the inter- pretation of the Torah (CD-A IV, 8) may plausibly be the origin of the term “Essenes.”
This group believed itself to be true Israel, a true priesthood and acceptable sacrifice, inheritors of the language of “planting,” “temple,” “remnant,” “corner- stone” and the “chosen” (1QS VIII, 1-10a; cf. Jesus as cornerstone in Mk 12.1-11 and discussion about true children of Abraham in Jn 8:39-42).
The Damascus Document (CD-A X, 14—XI, 18) records  Sabbath restrictions  against  work  in  the field, carrying medicine or a baby, assisting an ani- mal giving birth, and helping an animal fallen into a well. Humans fallen into a well could not be helped with ladder, rope or tool (cf. Mt 12:11-12; Mk 2:2328). Sabbath rules recorded by Josephus pertained to food and fire preparation and not defecating on the Sabbath (J.W. 2.147-149; cf. 1QM VII, 5-7). The Essene court, not the high priest’s court, decided ver- dicts, including the death sentence for blasphemy (Josephus, J.W. 2.143-145; cf. Mt 26.57-66; Mk 14.5364). Essenes were known for interpreting  dreams (Josephus, J.W. 2.112-113;  Ant. 17.345-348) and reliably exercising prophetic gifts (Josephus, J.W. 2.159; cf. Mt 11:8-10; Lk 1:76; 2:36; 7:26-28).
Judas the Essene is in the temple when he prophesies the death of Antigonus (Josephus, J.W. 1.78-80; Ant. 13.310-314; cf. Lk 2:36-37). However, like Jesus, at least some Essenes were openly critical of the *temple as it was currently run and its priesthood
(CD-B XX, 22-23; 1QpHab I, 13; cf. Mk 11:15-18). Alhough some sent offerings to the temple, they of- fered up some type of sacrifice among themselves with  special practices  for  purification  (Josephus, Ant. 18:18-19). Alternatively, they may not have offered animal sacrifices at all (Philo, Prob. 75; cf. 1QS VIII, 9-10; IX, 4-5); the DSS attest morning and eve- ning prayers as an alternative to sacrifices (4Q503; cf.Philo, Contempl.).
The Hebrew Scriptures commanded  washings for ritual impurities (Lev 14-17), and John’s *baptism required confession and *repentance for moral impurities (Mt 3:7-11). Essenes preceded their pure meal with cold-water immersion and *prayers (Josephus, J.W. 2.129-131).  These immersions  remedied ritual and moral impurity and were accompanied by repentance (1QS V, 13-18; cf. Josephus, Ant. 18.19).
3.3. Marrying, Nonmarrying and Widower Es­ senes. A practice of leaving one’s wife, brothers, par- ents or children for the sake of the *kingdom of God was known in Luke’s  Gospel (Lk 18:29-30; cf. Mt19:29-30; Mk 10:29-30).
According to Josephus, one order  of Essenes disdained marriage but adopted children (J.W. 2.120), while another order permitted marriage for the purpose of procreation of children only, abstaining from intercourse during pregnancy (J.W. 2.160-161; cf. Lk 14:25-26).
Philo notes that “no Essene takes a wife”; however, the phrase “even if the older men, however, happen to be childless” implies that some had children (Hypoth. 11.13). There is no legislation on celibacy or marriage in the Rule of the Community; however, the Damascus Document has rules for women and children (CD-A VII, 6-9; CD-B XIX, 3-5), and some communities had both “mothers” and “fathers” (4Q270 7 I, 13-15).
Definition of fornication  included approaching  a wife “not ac- cording to the regulation” (4Q270 7 I, 12-13) and the taking of more than one wife in a lifetime (CD-A IV,20-V,  1). It is possible that a celibate, male Essene community may have attracted widowers, who, according to this regulation, could not remarry.
3.4. Wealth, Livelihood, Social Justice. Deliberate lifestyle choices resulted from observed social injustices. *Slavery was rejected, and each served the other  as brothers  (Philo, Prob. 79; Josephus, Ant.18.21).  
Essenes avoided the practice of commerce (Philo, Prob. 78), devoting themselves to manual or agricultural work and craftsmanship (Philo, Prob.76; Hypoth. 11.8-9; Josephus, Ant. 18.19).
They were known not to hoard “gold or silver” or acquire large pieces of land, living without excess of riches but not in poverty (Philo, Prob. 76-77; Josephus, J.W. 2.122). In comparison, Jesus’ teaching on treasures on earth and in heaven is nuanced eschatalogically (Mt 6:1921; Lk 12:33-34) (see Rich and Poor).
Essenes vowed to keep themselves from theft and “unlawful gain” (Josephus, J.W. 2.139-141); priests were not to rob the poor and the widow or kill the orphan (CD-A VI,16-17;  cf. Lk 18:3-5).  
Variously, Essenes enjoyed a community of goods with no private property (Pliny, Nat. 5.15.73; Josephus, J.W. 2.122; Ant. 18.20; Philo, Prob. 85-86; Hypoth. 11.4-5, 10-12) or had some pri- vate means (CD-A XIV, 12-16; Josephus, J.W. 2.124; cf. Acts 4:32-5:11). The “riches” of initiates into the Yaḥad were to be mingled with the community’s property only after two years (1QS I, 11-12; VI, 18-23).
Essenes were known to care for their own sick and elderly (Philo, Prob. 87; Hypoth. 11.13); the Qumran Essenes were meant  to  support  the  poor,  needy, alien, elderly, diseased, captive and fatherless until the messiahs of Aaron and Israel arrived (CD-A VI,21; XIV, 13-19).
3.5. Fate and Immortality. “Fate is mistress of all things” (Josephus, Ant. 13.171-173), a predeterministic theology echoed in 1QS III, 15-16. Josephus attributed a belief in the immortality of soul to the Essenes (J.W.
2.154-155; Ant. 18.18). Yet, while Josephus reports that the Pharisees believed in a bodily *resurrection and that the Essenes did not (J.W. 2.163; cf. Mt 22:23-33), some of the DSS hint that some of the people of these scrolls did. For example, the anticipated messiah was expected to cause the dead to live (4Q521 2 II, 12; cf. Jub. 23:30-31; Hippolytus, Haer. 9.27).

See also Dead Sea Scrolls; Pharisees; Priests and  Priesthood; Sadducees.

BIBLIOGRAPHY. G. J. Brooke, The Dead Sea Scrolls and the New Testament (Minneapolis: Fortress, 2005);  J. H. Charlesworth, “John the Baptizer and the Dead Sea Scrolls,” in The Bible and the Dead Sea Scrolls,  3: The Scrolls and Christian Origins, ed. J. H. Charlesworth (Waco, TX: Baylor University Press) 1-35; J. J. Collins, Beyond the Qumran Com- munity: The Sectarian Movement of the Dead Sea Scrolls (Grand Rapids: Eerdmans, 2010); idem, “Sec- tarian Communities in the Dead Sea Scrolls,” in The Oxford  Handbook  of  the  Dead  Sea  Scrolls, ed. T. H. Lim and J. J. Collins (Oxford: Oxford University Press, 2010) 151-72;  E. Regev, Sectarianism in Qumran: A Cross-Cultural Perspective  (RelSoc 45; Berlin: de Gruyter, 2007); L. H. Schiffman, Reclaiming the Dead Sea Scrolls: The History of Judaism, the Background of Christianity, the Lost Library of Qumran (Philadelphia: Jewish Publication Society, 1994); J. E. Taylor, “The Classical Sources on the Essenes and the Scrolls Communities,” in The Oxford Handbook of the Dead Sea Scrolls, ed. T. H. Lim and J. J. Collins (Oxford: Oxford University Press, 2010) 173-99;  J. C. VanderKam, The Dead Sea Scrolls Today (Grand  Rapids: Eerdmans, 1994); G. Vermes and M. Goodman, eds., The Essenes According  to  the  Classical Sources (OCT  1;   Sheffield: JSOT Press, 1989).

D. M. Peters

From : Dictionary of Jesus and the Gospels - Joel B. Green, Jeannine K. Brown, Nicholas Perrin 2013